Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που παίρνουμε άδεια, κοιμόμαστε πολύ, βλέπουμε τους φίλους μας, ξενυχτάμε, χορεύουμε, διασκεδάζουμε, διαβάζουμε με τις ώρες τα βιβλία μας, πάμε στο θέατρο, βλέπουμε ταινίες και γενικά,  κάνουμε ό,τι θέλουμε!

Ή μάλλον, κάναμε ό,τι θέλαμε πριν γεννηθεί το μικρό μας αγγελούδι που με τα μικροσκοπικά χεράκια του τσαλάκωσε την πρότερη ζωή μας για να μας χαρίσει μια άλλη, νέα, σίγουρα πιο εγκρατή αλλά υπέροχη και μαγική! Γιατί τα Χριστούγεννα με παιδιά, είναι ομορφότερα!

Υπάρχει χαρά και ενθουσιασμός στο σπίτι

Χριστούγεννα με παιδιά σημαίνει ότι περιτριγυρίζεσαι όλη μέρα από μικροσκοπικά πλασματάκια που χαίρονται και χοροπηδούν με τα πάντα! Ο στολισμός του δέντρου, τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν σε κάθε πιθανή γωνιά, ο «Ρούντολφ το ελαφάκι» που παίζει όλη μέρα στο cd και οι συγγενείς που μπαινοβγαίνουν σπίτι, είναι πηγή χαράς και ενθουσιασμού για τα μικρά μας. Πώς γίνεται, λοιπόν, να μην παρασυρθείς απ’ όλην αυτή την αισιοδοξία; Πώς γίνεται να μην αρχίσεις να χασκογελάς κι εσύ με τα αστεία τους και τα πειράγματά τους; Το πνεύμα των Χριστουγέννων σε τυλίγει σαν νεραϊδίσια αστερόσκονη και ξαφνικά, η ζωή παίρνει άλλο χρώμα κι άλλη χροιά: αυτή του παιδικού τους κόσμου όπου όλα είναι τέλεια και μαγικά!

Τηρούμε τις χριστουγεννιάτικες παραδόσεις… πιστά!

Πριν τα παιδιά, προτιμάς να αφιερώνεις τις γιορτές για να ξεκουραστείς, να δεις τους φίλους σου και να χαλαρώσεις. Μετά τα παιδιά, περνάς τον χρόνο σου τηρώντας όσο μπορείς τις παραδόσεις των Χριστουγέννων! Ξαφνικά, το σπίτι μυρίζει κουλουράκια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες ενώ περνάς ώρες με τα παιδιά φτιάχνοντας ευχητήριες κάρτες για τους αγαπημένους σας. Η οικογένεια έρχεται πιο κοντά ενώ τα πιτσιρίκια χορεύουν δίπλα σου χτυπώντας τα τριγωνάκια τους. Η μέρα για τα κάλαντα είναι κοντά και πρέπει να κάνουν πρόβα…

Περνάμε χρόνο με την οικογένεια

Ξαφνικά, το βαρύ καθημερινό πρόγραμμα της οικογένειας χαλαρώνει και βρίσκουμε ευκαιρία να περάσουμε χρόνο όλοι μαζί. Μπορεί να μην ακολουθούμε το έξαλλο πρόγραμμα της νιότης μας, αλλά οι βραδιές με την οικογένεια έχουν άλλη χάρη! Μικροί και μεγάλοι συγκεντρώνονται γύρω από το μεγάλο τραπέζι, στρώνουν επιτραπέζια ή παζλ και, ανάμεσα σε πειράγματα και συζητήσεις, περνούν οι ώρες τόσο όμορφα και με τόση ζεστασιά που δεν είχες καν φανταστεί! Έπειτα φτιάχνετε χειροποίητα δωράκια, τυλίγετε τα δώρα των αγαπημένων σας, διαβάζετε βιβλία αγκαλιά, κάνετε μεγάλες βόλτες και περνάτε τις μέρες σας όλοι μαζί. Η θαλπωρή και η ευτυχία σε τυλίγουν σαν μάλλινο κουβερτάκι το χειμώνα και απορείς πώς ζούσες τόσα χρόνια χωρίς παιδιά!

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης και της προσφοράς και τα παιδιά μας την δίνουν απλόχερα

Μπορεί τα πρότερα χρόνια μας να ήταν ανέμελα και διασκεδαστικά, αλλά σίγουρα απείχαν παρασάγγας από το πνεύμα των Χριστουγέννων! Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης και της προσφοράς, συμβολίζουν την ελπίδα και την καλοσύνη, την αθωότητα και την ανθρωπιά. Τα παιδιά, έχουν το ταλέντο να μας θυμίζουν αυτούς τους συμβολισμούς μόνο με την παρουσία τους! Τα μεγάλα αθώα μάτια τους που μας κοιτάζουν με αγάπη, η ζεστή τους αγκαλιά, τα μικροσκοπικά χεράκια και τα χάδια τους, μας φέρνουν πιο κοντά στο πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων  που δεν είναι άλλο απ’ τον αγνό αλτρουισμό. Έπειτα από χρόνια, ξαναγίνεσαι παιδί και νιώθεις την ζωή και την ψυχή σου όμορφη και γεμάτη.

Τα Χριστούγεννα με τα παιδιά είναι μια από τις ομορφότερες εμπειρίες που βιώνουν οι γονείς. Πριν συμβεί, είναι αδύνατον να φανταστείς το μέγεθος της ευτυχίας και της πληρότητας που νιώθεις. Αφού το ζήσεις, όμως, δεν το αλλάζεις με τίποτα!

Πηγή: mama365

Χριστούγεννα είναι ταυτισμένα με δύο από τα πιο παραδοσιακά εδέσματα της ελληνικής ζαχαροπλαστικής. Ποια είναι η ιστορία πίσω από τα πιο διάσημα γλυκά των γιορτών.

ταν κάποιος αναφέρει τη λέξη Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά και πρέπει να τη συνδυάσει με κάτι γλυκό δύο λέξεις έρχονται πρώτες και χωρίς “αντίπαλο” στο μυαλό. Χιονάτοι και αφράτοι κουραμπιέδες και καρυδάτα μελομακάρονα. Ποια όμως είναι η ιστορία πίσω από τα δυο πιο παραδοσιακά γλυκά των γιορτών; Ταξιδεύουμε στην Ανατολή, κάνουμε μια στάση από τις κουζίνες ζαχαροπλαστικής της Ευρώπης και ψάχνουμε την ταυτότητα των γλυκισμάτων στα έθιμα των νεκρώσιμων τελετών στην αρχαία και μεσαιωνική Ελλάδα.

Οι συναρπαστικές ιστορίες του κουραμπιέ και του μελομακάρουνου…

Ο ανατολίτικος κουραμπιές

Γλύκισμα που υπάγεται στην κατηγορία του μπισκότου και παρασκευάζεται από αλεύρι, βούτυρο, αμύγδαλα κατά περίπτωση και είναι πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρης. Είναι ένα από τα γλυκά που χαρακτηρίζουν την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα, ενώ σε πολλές περιοχές της χώρας προσφέρεται στους προσκεκλημένους αμέσως μετά τη βάπτιση ενός παιδιού.

Ο κουραμπιές έλκει την καταγωγή του από την Περσία, όπου πρωτοεμφανίστηκε τον 7ο αιώνα, όταν η ζάχαρη διαδόθηκε στην περιοχή. Την πατρότητα του κουραμπιέ διεκδικεί και ο Λίβανος. Το γλύκισμα είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα, την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες. Ένα είδος κουραμπιέ με την ονομασία Πολβορόν (Polvorón) είναι διαδεδομένο στις ισπανόφωνες χώρες και το νότιο Τέξας.

Η λέξη «κουραμπιές» προέρχεται από την αλβανική kurabie ή gurabie (τουρκικά kurabiye και αραβικά qurabiya). Στην καθομιλουμένη «κουραμπιέ» αποκαλούμε τον νωθρό, τον μαλθακό ή τον ανόητο άνθρωπο. Στη στρατιωτική αργκό, «κουραμπιές» είναι ο απόλεμος στρατιώτης, αυτό που δεν μετέχει σε επιχειρήσεις, αλλά είναι αποσπασμένος σε γραφείο.

Στην ουσία το γλυκό αυτό είναι ένα δάνειο της Ανατολής από τις κουζίνες ζαχαροπλαστικής της Δύσης. Η τεχνική του μπισκότου, η ίδια ακριβώς που χρησιμοποιείται για τον κουραμπιέ αποτελεί ένα είδος μπισκότων που στα αγγλικά αποκαλούμε shortbread. Ποια όμως γλυκά κατατάσσονται σε αυτή την κατηγορία; Πρόκειται για μια τεχνική στην οποία τα βασικά συστατικά απαντούν στην παρακάτω εξίσωση. Ένα μέρος ζάχαρη, δύο μέρη βούτυρο και τρία μέρη αλεύρι. Η ανατολίτικη καταγωγή του κουραμπιέ βέβαια ζητά αιγοπρόβειο βούτυρο και αμύγδαλα κάτι που τα κάνουν ιδιαίτερα ξεχωριστά σε σχέση με τα ευρωπαϊκά μπισκοτάκια του είδους.

Η πιθανότερη εκδοχή της “άφιξης” του κουραμπιέ στην Ελλάδα, όπως και πολλών άλλων συνταγών είναι να έφτασαν στη χώρα με τις αποσκευές των προσφύγων από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από τη Σμύρνη. Παρόλα αυτά το έθιμο του κουραμπιέ, πασπαλισμένου με ζάχαρη άχνη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι απαραίτητα μόνο κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων. Τα περισσότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας συνηθίζουν να ετοιμάζουν κουραμπιέδες σε κάθε “χαρά” στο σπίτι, όπως γάμο ή βάφτιση με το λευκό των γλυκισμάτων να συμβολίζει τη γιορτή και την ευχή για ευδαιμονία.

Η food blogger Funky Cook σημειώνει σχετικά με τους κουραμπιέδες: “Μπορεί βέβαια τους κουραμπιέδες να τους έχεις συνδέσει με την γιορτή των Χριστουγέννων, αλλά αν εξετάσουμε καλύτερα το πράγμα, οι κουραμπιέδες στην παράδοση και την λαογραφία μας είναι το απόλυτο γιορτινό γλύκισμα, που ψήνεται και σερβίρεται όλο τον χρόνο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα, για παράδειγμα ο γαμήλιος κουραμπιές ή της βάφτισης αλλά και ο Πασχαλινός κουραμπιές, ειδικά στα νησιά οι κουραμπιέδες αποτελούν ένα γλύκισμα, με αρκετές παραλλαγές, παντός καιρού μαζί με τις αγαπημένες δίπλες!”

Οι κουραμπιέδες στην παράδοση και την λαογραφία μας είναι το απόλυτο γιορτινό γλύκισμα, που ψήνεται και σερβίρεται όλο τον χρόνο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα, για παράδειγμα ο γαμήλιος κουραμπιές ή της βάφτισης αλλά και ο Πασχαλινός κουραμπιές

Τα μυστικά του καλού κουραμπιέ

Αναζητήσαμε τα μυστικά της συνταγής στο έμπειρο χέρι της Funky Cook που αναφέρει: “Διαβάζουμε συχνά για μυστικά σε μια συνταγή, πόσο μάλλον για την συνταγή για κουραμπιέδες!

– Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο χωρίς δεύτερη σκέψη, πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο, παλαιότερα η γλίνα ήταν το βασικό συστατικό τους, χτύπημα καλό με την ζάχαρη, απαραίτητο!

– Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο «μαλακή» σαν μπισκότο.

– Χρειάζονται ένα σωστά καβουρντισμένο αμύγδαλο, που το καλύτερο είναι να μπει ολόκληρο αλλιώς πολύ χοντροκομμένο.

– Το μπράντυ ή το Μεταξά, προσωπικά, το θεωρώ βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.

Ο… πρόδρομος των φινετσάτων μακαρόν;

Όσες φορές και αν φέραμε στο μυαλό μας την εικόνα μελωμένων σπαγγέτι, η πραγματικότητα για την ιταλική καταγωγή του μελομακάρονου θα πρέπει να παραμείνει στη σφαίρα της φαντασίας. Για την ακρίβεια η καταγωγή των λέξεων μοιάζει να είναι εντελώς αντίστροφη. Φαίνεται λοιπόν πως τα ιταλικά μακαρόνια πρέπει να αναζητήσουν το όνομά τους σε ελληνικές ρίζες και εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα από εκείνα που προκαλεί σήμερα η λέξη μακαρόνι ή μελομακάρονο στους λιχούδηδες. Φαίνεται λοιπόν πως η λέξη προέρχεται από την ελληνική ” μακαρωνία“, ένα πιάτο που σέρβιραν κατά τη μεσαιωνική περίοδο στο νεκρώσιμο δείπνο.

Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “ μακαρία”, που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία. Στους νεότερους χρόνους ένα γλύκισμα που έμοιαζε με τη μακαρία βουτήχτηκε στο μέλι και γι αυτό ονομάστηκε μελομακάρονο. Οι Ιταλοί, έθνος με παράλληλο πολιτισμό, διατήρησαν τη λέξη μακαρωνία στη λέξη maccarone (: μακαρόνι). Οι Έλληνες συνέχισαν, τουλάχιστον, για τρεις χιλιάδες χρόνια να χρησιμοποιούν λέξεις, όπως: μακάρι, μακάριος, μακαρίτης, μακαριστός και τελευταία, μακαρονάς, μακαρονάδα και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1500 μ.Χ γίνεται γνωστό στη Γαλλία και αργότερα στην Αγγλία ένα αμυγδαλωτό μπισκότο, κάτι σαν το δικό μας “εργολάβο”, με το όνομα “ macaroon” ή μακαρόν.

Κι επειδή αυτά τα γλυκά είναι πάντα επιτυχημένα αν η συνταγή προέρχεται από κάποια παλιά, παινεμένη νοικοκυρά, ζητήσαμε από την food blogger Wonderfoodland να μας δώσει τα μυστικά για τα μελομακάρονα της δικής της μαμάς. “Μελομακάρονα της μανούλας μου, με συνταγή γραμμένη σε χιλιοκιτρινισμένο χαρτί τετραδίου με τους σχετικούς μαγειρικούς λεκέδες, και που τα φτιάχνω για πρώτη φορά. Ωραία βγήκαν, με έντονη την κανέλλα, το πορτοκάλι και το κονιάκ αλλά όταν τα φτιάχνει η μανούλα, όπως και να το κάνουμε, είναι πάντα τα καλύτερα!”.