Ξανά viral έγινε η Ηλιάνα Παπαγεωργίου, αυτή η φορά όχι για κάποιο από τα χιλιάδες «κατορθώματά» της που της στοίχισαν σε εκπληκτικές ατάκες του Twitter, μα λόγω ενός πλάνου της από το «Next Top Model» το οποίο η ίδια δικαίως δεν θέλει να ξαναδεί μπροστά της .
Πρόκειται για ένα πλάνο διόλου κολακευτικό, το οποίο οι χρήστες του Twitter «έπιασαν» κατά τη διάρκεια προβολής του και το ανέβασαν στο διαδίκτυο προσθέτοντας φυσικά τη χιουμοριστική τους νότα.
Το ότι η Ηλιάνα είναι μια πανέμορφη γυναίκα, δεν το αμφισβητεί κανείς. Ωστόσο, μια μικρή της ατέλεια κατάφερε σε χρόνο – ρεκόρ να γίνει viral και… έφερε τα πάνω κάτω.
Ποια είναι τελικά η ατέλεια της Ηλιάνας; Το double chin -όπως λένε και στον χώρο της.
Το προγούλι της δεν έμεινε ασχολίαστο, με τη φωτογραφία που κυκλοφορεί στα social media να εξακολουθεί να σαρώνει και να προκαλεί γέλιο.
Ωστόσο, δεν είναι η μοναδική που δεν χορταίνεις να βλέπεις με πρωταγωνίστρια της Ηλιάνα…
Ας θυμηθούμε τα best of the best της στη συλλογή που ακολουθεί…
Εντονη κριτική στην Ε.Ε., για την απροθυμία της να υποδεχθεί και να ενσωματώσει τους πρόσφυγες που φτάνουν στις ακτές της από τις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, εξέφρασε ο Γιάννης Μπουτάρης, μιλώντας σε συνέδριο της πρωτοβουλίας «6 Degrees» που διοργανώθηκε στα τέλη του περασμένου μήνα στο Τορόντο του Καναδά όπως μεταδίδει η εφημερίδα Καθημερινή.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Ε.Ε. των 300 εκατομμυρίων [σ.σ. ο πραγματικός αριθμός είναι πάνω από 500 εκατομμύρια] δεν μπορεί να απορροφήσει 5 εκατομμύρια απελπισμένους ανθρώπους από αυτές τις περιοχές», είπε ο κ. Μπουτάρης, αναφερόμενος και στην «ντροπή» της κατάστασης στα νησιά του Βορείου Αιγαίου.
«Εμείς στη Θεσσαλονίκη προσπαθούμε να τους πείσουμε να παραμείνουν στην Ελλάδα· τους θέλουμε, για πάρα πολλούς λόγους», πρόσθεσε. Ωστόσο, τόνισε, «δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο στη χώρα για τη βελτίωση της ζωής αυτών των ανθρώπων»
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης μίλησε για την ιστορία της πόλης του στην υποδοχή μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων, από την εποχή της εισροής 50.000 Σεφαραδιτών Εβραίων από την Ισπανία στα τέλη του 15ου αιώνα έως σήμερα. Ανέδειξε την πολυεθνική, πολυπολιτισμική της παράδοση, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στις αρχές του 20ού αιώνα κυκλοφορούσαν στη Θεσσαλονίκη «12 εφημερίδες σε πέντε διαφορετικές γλώσσες».
Και μίλησε για την «πολύ επικίνδυνη» ιδέα της «φυλετικής καθαρότητας» που έγινε δημοφιλής στην πόλη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο πάνελ που συμμετείχε ο κ. Μπουτάρης, ο Αυστραλός ακτιβιστής για τα δικαιώματα των προσφύγων Ντάνιελ Γουέμπ ανέδειξε τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησής του να θέτει όλους τους αιτούντες άσυλο, που καταφθάνουν στη χώρα διά θαλάσσης, υπό κράτηση, σε κέντρα που βρίσκονται σε απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού –ενίοτε για περιόδους που διαρκούν ώς και πέντε χρόνια.
«Παιδιά ακόμα και 10 ετών έχουν προσπαθήσει να αυτοκτονήσουν», ανέφερε ο Γουέμπ – μία κατάσταση θλιβερά γνώριμη σε όσους έχουν εικόνα της κατάστασης στη Μόρια. Από την πλευρά της, η πρώην δήμαρχος της Λαμπεντούζα, Τζούσι Νικολίνι αναφέρθηκε στους 30.000 μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους στα νερά κοντά στο νησί της. «Δεν πεθαίνουν από την άγρια θάλασσα, πεθαίνουν εξαιτίας των φραγμών που έχουμε βάλει στον δρόμο τους στην Ευρώπη», είπε, ασκώντας έντονη κριτική στην ξενοφοβική στάση της νέας ιταλικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του αναπληρωτή πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών Ματέο Σαλβίνι.
Ο Τζέι Σαχάκ, στέλεχος της δημοτικής αρχής της κωμόπολης του Ajax (Αίαντα) κοντά στο Τορόντο, ανέλυσε τις προκλήσεις στην πρακτική εφαρμογή της προωθημένης νομοθεσίας του Καναδά για την ενσωμάτωση προσφύγων και μεταναστών σε τοπικό επίπεδο.
Το συνέδριο «6 Degrees» του Τορόντο εντάσσεται σε μία ευρύτερη πρωτοβουλία, εμπνευστές της οποίας είναι η Αντριέν Κλάρκσον, η πρώην γενική κυβερνήτης του Καναδά, ο σύζυγός της, φιλόσοφος και συγγραφέας Τζον Ρόλστον Σολ, και ο Τσάρλι Φοράν, συγγραφέας και διευθύνων σύμβουλος του Institute for Canadian Citizenship. Οπως γράφουν οι τρεις τους στον ιστότοπο της πρωτοβουλίας:
«Το ”6 Degrees” δεν συμβιβάζεται με την ταραγμένη εποχή μας. Αφορά το τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιδράσουμε στην άνοδο του εθνοφυλετισμού και της λογικής του αποκλεισμού, και πώς μπορούμε να το κάνουμε».
Φωτογραφίες και βίντεο από τον άτυπο καταυλισμό στην πλατεία Αριστοτέλους:
Θέλοντας να εκφράσει τον θαυμασμό της η κ. Μανωλίδου για τον Παρθενώνα πρόσθεσε μερικά εκατομμύρια χρόνια παραπάνω. Φυσικά οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων δεν άφησαν αυτές τις δηλώσεις της ασχολίαστες.
Για την ιστορία ο Παρθενώνας έχει ηλικία 2.464 ετών, το Ερέχθειο 2.438, ο Ναός Αθηνάς Νίκης ενώ το Παναθηναϊκό Στάδιο 2.583.
Επί οκτώ χρόνια πήγαινε κάθε πρωί σε σούπερ μάρκετ στη περιοχή των Πατελλών, περιμένοντας το αφεντικό του το οποίο όμως έχει φύγει από τη ζωή.
Κάθε μέρα εμφανιζόταν στην είσοδο του σούπερ μάρκετ, με την ελπίδα να ξαναδεί τον καλύτερο του φίλο, τον οποίο συνόδευε στα ψώνια.
Ποτέ όμως δεν έχασε την ελπίδα ότι θα ξαναδεί το αφεντικό του, το οποίο όμως πέθανε από ανακοπή στο σούπερ μάρκετ. Με θλιμμένο βλέμμα, αποχωρούσε από το σημείο αργά το βράδυ και επέστρεφε στο σπίτι που διέμενε ο ιδιοκτήτης του.
Ο σκύλος, η αλλιώς ο Χάτσικο της Κρήτης, που συγκίνησε το Πανελλήνιο με την αξιοθαύμαστη αφοσίωση στο αφεντικό του, αγγίζοντας τις χορδές στις καρδιές μας, παραδίδοντας μαθήματα αληθινής αγάπης, δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας.
Η κατάσταση της υγείας στο γέρικο σκυλί επιβαρύνθηκε με συνέπεια να μην υπάρχει επιστροφή. Γείτονες που τον φρόντιζαν όσο μπορούσαν, συγκέντρωσαν ένα μικρό χρηματικό ποσό καθώς η ευθανασία ήταν μονόδρομος.
«Δεν ήθελε να «παραδώσει» το πνεύμα του. Περίμενε το αφεντικό του να βγει από το κατάστημα. «Ψυχορραγούσε». Οι δυνάμεις του, τον εγκατέλειπαν. Και όμως δεν ήθελε να πεθάνει», δήλωσε ο κ. Νίκος Γαρεφαλάκης, κάτοικος Πατελλών ο οποίος παράλληλα αναφέρθηκε στα παράσιτα, τα οποία όπως είπε είχαν τσακίσει το σκυλί, το οποίο δεν μπορούσε να αντιδράσει.
«Ο κτηνίατρος μας είπε ότι έπρεπε να του κάνουμε ευθανασία. Μαζέψαμε ένα μικρό χρηματικό ποσό για να το λυτρώσουμε», επεσήμανε ο κ. Γαρεφαλάκης ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους γείτονες οι οποίοι έμαθαν την συγκλονιστική ιστορία του σκυλιού καθώς και το τραγικό συμβάν με το ηλικιωμένο ιδιοκτήτη του τετράποδου.
«Το πρόσωπο του σκυλιού ήταν πάντα στραμμένο προς το σούπερ μάρκετ, διότι περίμενε το αφεντικό του, το οποίο όμως υπέστη ανακοπή μέσα στο σούπερ μάρκετ. Τον άτυχο ηλικιωμένο τον έβγαλαν από την πίσω πόρτα του σούπερ μάρκετ και έτσι το σκυλί δεν έμαθε ποτέ τι συνέβη στο αφεντικό του», πρόσθεσε και κατέληξε λέγοντας: «Ο Χάτσικο αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα της σχέσης του τετράποδου με τον άνθρωπο. Είναι και ένα κοινωνικό μήνυμα προς όλους τους ανθρώπους».
Τέλος, ο κ. Γαρεφαλάκης ευχαριστεί όλους τους δημότες και τους εργαζόμενους στο σούπερ μάρκετ που φρόντιζαν το σκυλί όλα αυτά τα χρόνια, όπως και τους διερχόμενους οδηγούς οι οποίοι «έκοβαν» ταχύτητα στο συγκεκριμένο σημείο, στο ύψος του Στρατολογικού Γραφείου καθώς γνώριζαν το σκυλί, το οποίο κινούνταν με δυσκολία όπως και τη διαδρομή που ακολουθούσε κάθε μέρα.
Εδώ και δύο μήνες, η θέση του είναι κενή. Δάκρια, αναμνήσεις και με την απουσία του να είναι αισθητή… Ένα κύπελο με λίγες σταγόνες νερό είναι η μοναδική εικόνα που άφησε πίσω του, ο Χάτσικο, τον οποίο θα θυμούνται όλοι με αγάπη… όπως τον Χάτσι, ο οποίος ράγισε καρδιές μέσα από την αληθινή ιστορία αγάπης και τον ισχυρό δεσμό με το αφεντικό του, το οποίο συνόδευε μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό… και τον περίμενε για τα επόμενα δέκα χρόνια, μέχρι που περαστικοί τον βρήκαν νεκρό στη γνώστη ταινία με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
Και ο δικός μας Χάτσικο έμεινε πιστός για όλη του τη ζωή στο αφεντικό του, συγκλονιστική ιστορία που αποκάλυψε η ΚΡΗΤΗ TV και η οποία θα μείνει στο μυαλό όλων μας!
Μία εξαιρετική εμφάνιση έκαναν οι Ελληνες πιλότοι με τα Mirage 2000-5 στο Αλμπαθέτε της Ισπανίας κρατώντας και πάλι τα ηνία μεταξύ των πιλότων του ΝΑΤΟ.
Συγκεκριμένα, τον τίτλο του «Καλύτερου Πολεμιστή του Κόσμου» «Best Warrior» τον κατέκτησε Ελληνας πιλότος, δημιουργώντας πλέον μια σταθερή παράδοση της ΠΑ στη σχετική διοργάνωση.
Από τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου έως την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018, η 331 Μοίρα (331Μ) της 114 Πτέρυγας Μάχης (ΠΜ)/Αεροπορική Βάση Τανάγρας, συμμετείχε στην 3η Εκπαιδευτική Σειρά Αέρος για το 2018 του Tactical Leadership Programme (TLP), στην Αεροπορική Βάση Los Llanos, στο Albacete της Ισπανίας, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα veteranos.gr.
Για το σκοπό αυτό, μεταστάθμευσαν από την 114ΠΜ τέσσερα (4) αεροσκάφη Mirage-2000-5 και ανάλογο ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό.
Την πρωτιά πήραν οι Ελληνες πιλότοι με τα Mirage 2000-5 στο Αλμπαθέτε της Ισπανίας κρατώντας και πάλι τα ηνία μεταξύ των πιλότων του ΝΑΤΟ.
Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, η 331 Μοίρα ανέλαβε αποστολές σύμφωνες με την αποστολή της Μοίρας τόσο σε Εθνικό όσο και σε Νατοϊκό πλαίσιο, με σκοπό την εξοικείωση και τη συνεργασία όλου του προσωπικού, σύμφωνα με τα πρότυπα και τις διαδικασίες του ΝΑΤΟ.
Στην συγκεκριμένη άσκηση, συμμετείχαν οι Πολεμικές Αεροπορίας της Ισπανίας με αεροσκάφη EF2000 Eurofighter, της Γαλλίας με Rafale, του Βελγίου με F-16MLU, της Πολωνίας με F-16M και της Ιταλίας με Tornado και AMX.
Οι ιπτάμενοι της 331Μ πρώτευσαν τόσο σε συλλογικό όσο και προσωπικό επίπεδο, στους τομείς της εκπαίδευσης, μεταξύ των πληρωμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτήν.
Να σημειωθεί οτι τα πληρώματα των Ελληνικών Μιράζ ψηφίστηκαν από τους Χειριστές των Μαχητικών που πήραν μέρος στο TLP 2018-3 ,ως οι Καλύτεροι Πολεμιστές.
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες – Μέλος της ομάδας του Khabib Nurmagomedov χτύπησε τον McGregor κατά την αποχώρησή του – Ο 30χρονος Ρώσος πήδηξε από το κλουβί και ήρθε στα χέρια με τον Dillon Dannis, που ανήκει στο team του McGregor
Η μάχη με τον McGregor εξελίχτηκε σε θρίαμβο του Nurmagomedov, ο οποίος όμως στη συνέχεια βγήκε από το κλουβί και κινήθηκε εναντίον των συνεργατών του Ιρλανδού, με αποτέλεσμα να δεχτεί την επίθεση του κοινού.
Μια ζώνη που κέρδισε με το… σπαθί του μέσα στο κλουβί της Τ-Mobile Arena στο Λος Βέγκας κατάφερε να μην την πάρει από τα χέρια του αφεντικού του UFC Ντάνα Γουάιτ, ο οποίος αρνήθηκε να την δώσει στον Khabib Nurmagomedov.
Ένα μέλος της ομάδας του Khabib Nurmagomedov χτύπησε τον McGregor κατά την αποχώρησή του, ενώ ο 30χρονος Ρώσος πήδηξε από το κλουβί και ήρθε στα χέρια με τον Dillon Dannis, που ανήκει στο team του McGregor.
Tο κοινό τον αποδοκίμασε, του πέταξε μπύρες κι άλλα αντικείμενα.
Αρνήθηκε να κάνει μηνύσεις στους τρεις συλληφθέντες ο ΜακΓκρέγκορ
Ελεύθεροι αφέθηκαν οι τρεις άνδρες της ομάδας του Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ, που επιτέθηκαν στον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ εισβάλλοντας στο οκτάγωνο μετά τη νίκη του Ρώσου μαχητή απέναντι στον Ιρλανδό στο UFC.
Ο ΜακΓκρέγκορ αρνήθηκε να κάνει μήνυση σε βάρος τους και οι τρεις άνδρες έφυγαν από τοα κρατητήριο, ωστόσο θα έχουν κυρώσεις. Οι δύο από τους τρεις, ονόματι Ζουμπάιρα Τουζούγκοφ και Ισλάμ Μαχατσεβίλ, είναι αθλητές του UFC με κάποιες διακρίσεις και σύμφωνα με το αφεντικό του πρωταθλήματος, Ντάνα Γουάιτ, θα τους απαγορευτεί η συμμετοχή στους αγώνες.
Όσο για τον ΜακΓκρέγκορ, δεν έκανε δηλώσεις μετά τον αγώνα και απουσίαζε από τη συνέντευξη Τύπου.
Νουρμαγκομέντοφ: «Ο ΜακΓκρέγκορ προσέβαλε την πατρίδα και τη θρησκεία μου»
Ο Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ ζήτησε συγγνώμη από όλους πλην του Κόνορ ΜακΓκρέγκορ και της ομάδας του μετά τις εντός κι εκτός οκταγώνου συμπλοκές που ακολούθησαν τη νίκη του στο UFC.
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη στο UFC και το Λας Βέγκας. Δεν έδειξα την καλύτερη πλευρά μου, αλλά είμαι άνθρωπος. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος μιλά τόσο για μένα επειδή βγήκα από το κλουβί. Τι έχουν να πουν που ο ΜακΓκρέγκορ μιλούσε για τη θρησκεία μου, την πατρίδα μου, τον πατέρα μου; Ήρθε στο Μπρούκλιν και έσπασε ένα λεωφορείο. Παραλίγο να σκοτώσει κόσμο εκεί. Αυτά δεν έχουν σημασία; Ο πατέρας μου με δίδαξε σεβασμό. Όλοι όσοι είναι δίπλα μου ξέρουν ποιος είμαι. Είχα πει και πριν τον αγώνα πως αυτός ο τύπος θα εγκαταλείψει τον αγώνα. Τον λένε δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, αλλά σήμερα εγκατέλειψε. Γι’ αυτό η ζώνη ανήκει σε μένα, που είναι αναμφίβολα και αήττητος ο πρωταθλητής», τόνισε ο Ρώσος μαχητής.
Σκληρή γραμμή από τον ιταλό υπουργό Εσωτερικών ενόψει της πρώτης πτήσης τσάρτερ με μετανάστες που επιστρέφουν στην Ιταλία στο πλαίσιο της συμφωνίας του Δουβλίνου
“Αν κάποιος, στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλλες, σκέφτεται να κατεβάσει στην Ιταλία δεκάδες μετανάστες με πτήσεις τσάρτερ, να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει και δεν θα υπάρχει διαθέσιμο αεροδρόμιο. Κλείνουμε τα αεροδρόμιακαι κλείνουμε και τα λιμάνια», δήλωσε το πρωί της Κυριακής, ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι.
Ο Σαλβίνι αντέδρασε με αυτό τον τρόπο στην προγραμματισμένη για την Πέμπτη πρώτη πτήση επιστροφής μεταναστών από τη Γερμανία στην Ιταλία, που μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση με χώρα εισόδου την Ιταλία. Σ’ αυτή την πτήση θα βρίσκονται 40 μετανάστες που «απορρίφθηκαν» από τη Γερμανία, ενώ μέσα στον Οκτώβριο έχει προγραμματισθεί να επιστρέψει άλλη μια ομάδα μεταναστών.
Σημειώνεται, ωστόσο, ότι παρά τους λεονταρισμούς του Σαλβίνι, οι πτήσεις επιστροφής έχουν προγραμματισθεί μετά από συμφωνία Ιταλίας – Γερμανίας. Ομως, με τις πρωινές του δηλώσεις, ο Σαλβίνι ανοίγει ένα ακόμη μέτωπο για τη χώρα του στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Σύμφωνα με την ιταλική Repubblica 40.000 μετανάστες με πρώτη χώρα εισόδου στην Ε.Ε. την Ιταλία, έχουν καταγραφεί στη Γερμανία και άλλες 15.000 στη Γαλλία.
Όλα τα διεθνή μέσα έχουν ασχοληθεί με το γάμο της Μαρίας Μενούνος που έγινε χθες στον Άκοβο Αρκαδίας.
Χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο ενώ όλοι προσπαθούν να μάθουν και να γράψουν νέα στοιχεία.
Εμείς πάντως αυτό που ξέρουμε είναι ότι η Μαρία Μενούνος πριν πάει στο γάμο της βρέθηκε σε ξενοδοχείο της Καλαμάτας, ενώ λίγο μετά τις 3 επέστρεψε στην πόλη μας.
Μάλιστα πριν γυρίσει στο ξενοδοχείο της, αποφάσισε να κάνει μια στάση για να γευτεί πίτες και σουβλάκια.
Ειδικότερα η κ. Μενούνος πήγε στη Λαδορίγανη που βρίσκεται στην πλατεία 23ης Μαρτίου, με τον κόσμο που βρισκόταν στο σημείο να κοιτά όλο απορία, ενώ η νύφη δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με όσους της το ζήτησαν.
Άρθρο της Έλενας Ακρίτα για την εφημερίδα «Τα Νέα» με τίτλο «Γράμματα, τέχνες και μια τσιροσαλάτα στη μέση» που αναφέρεται στη δολοφονία του Ζακ.
Γράμματα, τέχνες και μια τσιροσαλάτα στη μέση
της Έλενας Ακρίτα
Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου που ΔΕΝ ήταν κλέφτης, που ΔΕΝ κρατούσε μαχαίρι και που ΔΕΝ απείλησε κανέναν (τρία βίντεο ξεδιπλώνουν την πάσα αλήθεια), ήταν ο πάτος του πηγαδιού για τη συντριπτική πλειοψηφία καλλιτεχνών και (ψιλο)διανοουμένων. Ειδικά ορισμένων οι οποίοι μετακινήθηκαν από την Αριστερά στη «λοξώς Αριστερά κι όπου σε βγάλει ο δρόμος».
Μούγγα όλοι τους. Τι ανθρώπινα δικαιώματα, τι δικαιοσύνη, τι παπαριές μου λες εσύ τώρα. Κιχ δεν έβγαλαν, τσιμουδιά, μόκο. Συγγραφείς, σκηνοθέτες, συνθέτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, όλες ένα μάτσο βιόλες εύοσμες και ανθηρές. Οι opinion makers μετατράπηκαν σε opinion shitters (δικός μου ο χαρακτηρισμός μην τον ψάχνετε). Γύρω τους έπεφταν κορμιά κι εκείνοι πόσταραν αμπελοφιλοσοφίες του κώλου.
Βλέπεις, δεν είναι πολλά τα λεφτά Αρη – όχι πλέον. Είναι λίγα, μετρημένα και δεν φτάνουν για όλους. Αν πάρουμε θέση, χάνουμε τον θεατή/ ακροατή/ αναγνώστη, συνεπώς πώς να πούμε τα πράγματα με τ» όνομά τους; Πώς να μιλήσουμε καθαρά και ξάστερα; Πώς να καταδικάσουμε νέτα σκέτα χωρίς υπονοούμενα και αστερίσκους στον δημόσιο λόγο μας;
Το γεγονός πως όποιος λέει «καλά του κάνανε» όταν λιντσάρεται ένας άνθρωπος – αθώος ή ένοχος αδιάφορο – είναι σκατόψυχος, ποσώς τους απασχολεί. Χρήμα ευφραίνει καρδίας και δεν είμαστε τώρα για να το βλέπουμε να γλιστράει μέσα απ» τα χέρια μας. Τα έχουμε καλά με όλους, κρατάμε με όλους ισορροπίες, δεν πατάμε τον κάλο του ρατσιστή και του φασίστα, του ομοφοβικού που δεν είναι ρατσιστής αλλά… Δεν είναι φασίστας αλλά… Δεν είναι ομοφοβικός αλλά…
Για να μην πιάσουμε και την πορεία στο Σύνταγμα, διότι εκεί πλέον μιλάμε για ΤΗ συμμετοχή σας. Μην πάρω κόσμο στον λαιμό μου, όμως εγώ τουλάχιστον μόνο τον σκηνοθέτη Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο ξεχώρισα από μακριά λόγω ύψους. Αλλους δεν είδα, μπορεί να κάνω λάθος. Ημασταν πάνω από 3.000 άτομα, ίσως μου ξέφυγε ένας δηλαδή, άντε δυο μάξιμουμ.
Πάμε άλλη μια μήπως και καταλάβετε έστω κατόπιν εορτής πόσο σημαντική, πόσο κεφαλαιώδης για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
– Τον αποκάλεσαν «μαχαιροβγάλτη»: ούτε ένα αποτύπωμά του δεν βρέθηκε στο μαχαίρι. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι όνομα και μη χωριό το κρατούσαν, βλέπε βίντεο αν δεν πιστεύεις.
– Τον αποκάλεσαν «ληστή»: δεν απείλησε κανέναν, βλέπε βίντεο αν δεν πιστεύεις.
– Τον αποκάλεσαν «κλέφτη»: 99% δεν μπήκε για να κλέψει, αλλά για να προστατευτεί από κάποιον καβγά.
– Βάφτισαν τον τρόμο ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου «επικίνδυνο αμόκ», βίντεο παιδιά, βίντεο. Το θύμα είναι εμφανώς ταραγμένο, ζητάει βοήθεια, φωνάζει, παρακαλάει για βοήθεια, η εικόνα μιλάει από μόνη της.
(Α και για όποιον δεν κατάλαβε, δεν λιντσάρουμε ούτε ληστές ούτε κλέφτες. Γενικώς δεν λιντσάρουμε κανέναν, αν δεν μας κάνει πολύ κόπο)
Υπάρχει κι ο αντίλογος. Δικαίωμα του καθενός να παίρνει θέση ή να μην παίρνει θέση. Δικαίωμά του να τοποθετηθεί ή να μείνει ουδέτερος. Δικαίωμά τους, αλλά και δικό μας δικαίωμα να τους κρίνουμε για τη στάση τους, χίλια συγγνώμη.
Οταν με τα χίλια ζόρια και τις χίλιες υποχωρήσεις βρήκατε επιτέλους κεντρικό τραπεζάκι στην Ταβέρνα των Εκλεκτών, κρίμα να σηκωθείτε απ» την καρέκλα και να το χάσετε. Αγνοήστε τα τέρατα και τα σημεία δίπλα σας και βάλτε στη μέση μια τσιροσαλάτα να τσιμπάει η παρέα.
Η έννοια της επιτυχίας όταν απευθύνεσαι σε μια μεγάλη κλίμακα ανθρώπων, σε ένα μεγάλο γεωγραφικό και πληθυσμιακό εύρος, γεμίζει από πολυπλοκότητες. Πρέπει να περάσεις από πολλά τεστ ώστε να καταφέρεις στο τέλος να μην γίνει πιο αχνή η ταμπέλα που θες να σε συνοδεύει.
Πρέπει να ξέρεις πότε είναι η στιγμή να σταματήσεις, πότε είναι η στιγμή να πάρεις μια απόσταση για να δεις τα πράγματα καθαρότερα, οφείλεις να αναρωτιέσαι αν ήρθε η στιγμή να αναπροσαρμόσεις στόχους και οπτική, χρειάζεται να αναλύεις τη στιγμή για το αν σε παίρνει να διεκδικήσεις κι άλλο από την επιτυχία. Σε αυτό το τελευταίο είναι που θα σταθώ περισσότερο.
Ή για την ακρίβεια, αυτό ήταν στο οποίο ήθελα να καταλήξω. Δεν ξεκίνησα κάποια φιλοσοφική συζήτηση. Αυτό το τελευταίο είναι το αναφορικό μας όχημα για να πάμε στο Netflix, να πάμε στο Casa de Papel, να πάμε στον δημιουργό του Άλεξ Πίνα και στο νέο του πρότζεκτ το Elite. Μια σειρά που μας είχε προϊδεάσει από τις αρχές του καλοκαιριού.
Ο Πίνα είναι ο παραγωγός, οι συνεργάτες του Κάρλος Μοντέρο και Ντάριο Μαδρόνα οι υπεύθυνοι πίσω από το σενάριο και o Ραμόν Σαλαζάρ πίσω από τη σκηνοθεσία. Κι ευτυχώς δεν έπεσε… Πίνα.
Το Elite είναι το νέο ποντάρισμα του Netflix στην ισπανόφωνη αγορά και σε μια πιο ευρωπαϊκή προοπτική που του ανοίχτηκε με το Money Heist. Είναι ένα ποντάρισμα που αποδεικνύεται αξιόπιστο και θα του φέρει σίγουρα πίσω όσα πόνταρε και με το παραπάνω. Ίσως όχι όσο παραπάνω του τα έφερε η «θυγατρική Papel», αλλά ο πήχης παραμένει υψηλός.
Σκηνικό του Elite είναι ένα ιδιωτικό σχολείο για τους πιο πλούσιους γόνους της χώρας. Όταν οι κάμερες είναι ανοιχτές αυτό που δείχνει η «παράσταση» του σχολείου είναι τα κλασικά ερωτικά μπερδέματα, αυτοί που το παίζουν οι ωραίοι που δεν θες να τους μπεις στο μάτι και τα κάπως συμβατικά που υπάρχουν σε σχολεία με καλοαναθρεμμένα παιδιά.
Όταν σβήνουν όμως τα φώτα και κλείνουν οι κάμερες, εκεί αρχίζει να φαίνεται μια σήψη, μια κατάπτωση στα πάντα. Σαν μια τρύπα που κοιτώντας την βλέπεις μόνο σκοτάδι. Δεν βλέπεις που σταματάει. Κάποιος σε σπρώχνει κι εσύ πέφτεις, πέφτεις και δεν σταματάς. Αλλά δεν ουρλιάζεις. Γιατί στην πραγματικότητα αδημονούσες να εμφανιστεί αυτός που θα σε σπρώξει. Ή αυτός που θα σε τραβήξει στην ατελείωτη πτώση.
Το Elite ξεκινάει με ανακρίσεις και αίμα. Οι μαθητές στέκονται μπροστά σε μια αστυνομικό που ερευνά το θάνατο μιας μαθήτριας. Αυτό είναι το σημείο αρχής, αλλά και το σημείο στο οποίο θέλουμε να φτάσουμε μέσα από την αφήγηση. Για να φτάσουμε εκεί θα πρέπει να δούμε τι συνέβη στο πριν. Πώς οδηγήθηκαν τα πράγματα στο θάνατο της μαθήτριας;
Επιλέγοντας ένα μοτίβο του μπρος και πίσω, το σενάριο κρατάει τον θεατή σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Του αποσπά την προσοχή με τις εφηβικές καταστάσεις και μετά τον σπρώχνει πάνω στο τείχος του μυστηρίου. Μετά ξανά στην άλλη πλευρά, η οποία υπάρχει για να εξηγήσει την τερματική γραμμή της ιστορίας.
Κάθε επεισόδιο από τα 8 της πρώτης (;) σεζόν είναι δομημένο με σταθερό τρόπο. Παρεμβάλλονται για ελάχιστα δευτερόλεπτα σεκάνς ανακρίσεων του παρόντος στο αφηγηματικό παρελθόν και στο φινάλε του εμφανίζεται η επόμενη τελεία που καλείσαι να ενώσεις με τις προηγούμενες. Ένα επόμενο στοιχείο συμπληρώνει το κάδρο και μεγεθύνει την πολυπλοκότητα των πραγμάτων.
Πολυπλοκότητα όχι με την έννοια του δυσνόητου. Αλλά με την έννοια ότι εμπλέκονται πολλά άτομα και όλα τους φέρουν κάτι πολύ σημαντικό για την τελική έκβαση. Και οι δεσμοί τους βέβαια όπως δημιουργούνται στην αρχή της ένωσης τους, καθιστούν την κάθε επόμενη σκηνή απρόβλεπτη.
Ο Σάμουελ και ο αδερφός του ο Νάνο που βγήκε από τη φυλακή με αναστολή. Η οροθετική Μαρίνα με τον υιοθετημένο αδερφό της Γκουζμάν που είναι ο ωραίος και μάγκας του σχολείου. Η ζηλιάρα Λου. Το περίεργο ζευγάρωμα του Πόλο με την Κάρλα και τον Κριστιάν. Η Νάντια που κρυβόταν μια ζωή μέσα στη χιτζάμπ της και ο αδερφός της Ομάρ που κρύβεται σε μια φενάκη. Ο Άντερ που κρατάει κρυφά πράγματα για τον εαυτό του και νιώθει να πνίγεται.
Όλοι τους κατρακυλούν σε καταστάσεις που το μόνο που δίνουν απλόχερα είναι σκοτάδι. Ένας βόρβορος τους καταπίνει και εκείνοι απλώς το αποδέχονται. Γιατί τα πράγματα εξελίσσονται με τρόπο που δεν έχουν πια άλλο κουράγιο να παλεύουν για την αντιστροφή τους. Whatever will be, will be. Αυτό είναι το μόνο στην ελίτ της κοινωνίας όπως ανακλάται στους 16χρονους.
Το Elite παίζει πολύ με το δίπολο πλούσιος-φτωχός, όχι για να καταδείξει μια κοινωνική ανισότητα. Όπως το ίδιο συμβαίνει και με το λευκός-σκουρόχρωμου μουσουλμάνου. Ναι, υπάρχουν διαφορές αντιμετώπισης. Αλλά εν τέλει, σε κάθε πόλο προξενείται πόνος, απογοήτευση, μια αίσθηση στραγγαλισμού στην ψυχή και την καρδιά.
Οι γονείς για κάθε ένα από τα λεγόμενα πλούσια παιδιά είναι βαρίδια στους ώμους. Το ίδιο και για τα παιδιά των λαϊκών περιοχών. Απλώς στη μία η κόλαση είναι η επιβλητικότητα και η αυστηρότητα στο βλέμμα των γονιών. Στο άλλο είναι η αδυναμία τους να κουλαντρίσουν τη ζωή και να μην αυτοπροσδιορίζονται ως οι βαριόμοιροι.
Συνδετικός κρίκος όλων αυτών είναι ο θάνατος της μαθήτριας. Γιατί αυτή, πώς συνέβη, ποιος το έκανε, ποιος πιστεύει ο καθένας ότι το έκανε, ποιον θέλει ο καθένας να στοχοποιήσει, γιατί μόνο ο θάνατος μπορεί να ξεπλύνει όσα άσχημα έγιναν και αρνήθηκαν να αντικρύσουν εξ αρχής. Τα ερωτήματα αυτά τίθενται με ασαφή τρόπο και έτσι προορίζονταν να τεθούν.
Κάθε επεισόδιο τα ωθεί ξανά στην επιφάνεια με μια ακολουθία σκηνών και νοήματος που κρίνεται ως η πιο ενδεδειγμένη γι΄αυτό.
