«Δε θα πάμε σε άνοιγμα των καταστημάτων όπως πολλοί το είχαν φανταστεί» τόνισε σήμερα το πρωί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας.
Στο άνοιγμα των καταστημάτων λιανικής, των εκκλησιών και των κομμωτηρίων αναφέρθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας μιλώντας στο ραδιόφωνο του Alpha, ξεκαθαρίζοντας ότι «είναι βέβαιο ότι δε θα πάμε σε άνοιγμα όπως πολλοί το είχαν φανταστεί».
Ο Στέλιος Πέτσας, έκανε λόγο για «καμπανάκια» μετά τις εικόνες συνωστισμού σε Harrods και Γαλλία ενώ για το ακριβές πλάνο του ανοίγματος των καταστημάτων παρέπεμψε σε ανακοινώσεις την Παρασκευή.
«Είναι πολύ υψηλό το επιδημιολογικό φορτίο, δεν πέφτουν ακόμα τα κρούσματα, δεν αποσυμφορούνται οι ΜΕΘ με το βαθμό που θα θέλαμε, οι επιστήμονες είναι πολύ επιφυλακτικοί για οποιοδήποτε περαιτέρω άνοιγμα» τόνισε ο κ. Πέτσας.
Αναφερόμενος στα ελληνοτουρκικά, είπε ότι ο πρωθυπουργός «δεν θα φύγει από τη σημερινή Σύνοδο αν δεν πάρει κάτι».
Δήλωσε ότι στο τραπέζι υπάρχουν τρία βασικά ζητήματα, όπως η επέκταση των κυρώσεων που είχαν αποφασιστεί τον Οκτώβριο του ’19 για πρόσωπα και εταιρείες που συμμετέχουν στις τουρκικές γεωτρήσεις, η επέκταση του εύρους των κυρώσεων πέραν της εξορυκτικής δραστηριότητας αν ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ θα βάλει στο χαρτί τις κυρώσεις αλλά και τι θα γίνει με το εμπάργκο όπλων στη γείτονα το οποίο έχει θέσει και κ. Μητσοτάκης.
“Όλα μπήκαν σε μια ρέγουλα και δεν είναι απαραίτητα κακά, έχουν και τα καλά τους” εξομολογείται ο Σωτήρης Καλυβάτσης.
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Σωτήρης Καλυβάτσης στο Λοιπόν και τη δημοσιογράφο Ρενέ Σαραντινού. Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην πρωτόγνωρη συνθήκη που βιώνουμε με την πανδημία του κορονοϊού και βεβαίως την επόμενη ημέρα.
Τι χρόνο δίνεις για την επιστροφή στη κανονικότητα, όπως την ορίζαμε ως τώρα;
Φαντάζομαι πως η όποια κανονικότητα, που θα είναι πολύ διαφορετική, θα έρθει όχι το καλοκαίρι που μας έρχεται, αλλά το επόμενο. Θα ξεκινήσουν κάποια σημάδια, φαντάζομαι κι ελπίζω, μετά το Πάσχα, κι από εκεί και πέρα, σιγά-σιγά, το καλοκαίρι του 2022, θα έχουμε μπει σε μια ρώτα. Από την άλλη μεριά θα έχουν γίνει πολλές αλλαγές, γιατί πλέον είμαι σίγουρος ότι συμβαίνουν αλλαγές στον πλανήτη, σε όλα τα επίπεδα.
Η δυσκολία που αντιμετωπίζουμε θα μας δυναμώσει;
Τέτοια πράγματα για τη χώρα μας λέγαμε και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στη χώρα, αλλά στο τελείωμά της, τα μυαλά μας παρέμειναν εξίσου αλλού, δεν δείξαμε ιδιαίτερα σημάδια συμμόρφωσης ή συνειδητοποίησης του λάθος τρόπου ζωής, της έλλειψης αξιών κι όλων των υπολοίπων που είχαμε διαπιστώσει πριν, έτσι κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης γίνανε ολοφάνερα και τα υπογραμμίσαμε όλοι, αλλά δεν άλλαξε και τίποτα, ελάχιστα πράγματα.
Εδώ, στην πανδημία, υπάρχει η απομόνωση, ένα στοιχείο που αντιμετωπίζουμε πρώτη φορά.
Δεν μας έφτασε το πρώτο, τώρα με αυτό, που αναγκαζόμαστε ν’ απομονωθούμε και να σκεφτούμε, γιατί μας μένει περισσότερος χρόνος με τον εαυτό μας, τον οποίο τώρα θα τον αντιμετωπίσουμε και τον αντιμετωπίζουμε. Ελπίζω να βγούμε με δύναμη και σοφότεροι, μέσα από όλη αυτή τη δοκιμασία. Πολλά πράγματα θ’ αλλάξουν, ήδη έχουν αλλάξει, γιατί σε ποιον να πεις από τους μεγάλους ανθρώπους για τηλεργασία ή ότι θα είναι με το e-banking για να πληρώσει τους λογαριασμούς του; Όλα μπήκαν σε μια ρέγουλα και δεν είναι απαραίτητα κακά, έχουν και τα καλά τους. Έρχονται και διάφορα άλλα, συνοδευτικά μαζί με αυτά, όσο κι αν το φοβόμαστε, δεν είναι πρόσκαιρα μέτρα, μόνο για την πανδημία, θα μείνουν και για μετά. Θα τα συνηθίσουμε, θα τα χωνέψουμε και θα είμαστε λίγο παραπάνω εγκλωβισμένοι.
Σε τρομάζει αυτό ή μπαίνεις στη διαδικασία της συνειδητοποίησης;
Με ανησυχεί, το θέμα είναι να το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, όπως όλοι οι άνθρωποι, να προσαρμοστώ και να προχωρήσω μπροστά, με λιγότερες ελευθερίες, συνεννοήσεις και επικοινωνία. Όπως με το θέατρο, τώρα αυτό θα γίνει πιο light, ο κόσμος θα πηγαίνει λιγότερος. Κάποτε θ’ ανοίξουν κανονικά, θα γεμίσουν τα θέατρα και θα μπορεί να πάει όλος ο κόσμος.
Πιστεύεις ότι τα μέτρα ήρθαν και θα μείνουν;
Ποια μέτρα όμως; Είναι διάφορα πράγματα που θα μείνουν και σε κάποια ίσως δεν πηγαίνει και το μυαλό μας. Περνάνε νόμοι, προεδρικά διατάγματα, που μπορεί να μην τα πουν καν στις ειδήσεις ή να μην τα διαβάσουμε πουθενά, μπορεί να είναι μια παράγραφος η οποία να καθορίζει σημαντικά τις ζωές μας. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο τυχαία, αλλά κι εντέχνως, γιατί αν το συνειδητοποιούσαμε πιο νωρίς, μπορεί να κάναμε κι επανάσταση, ποιος ξέρει; Προς το παρόν όμως.. .καραντίνα – καναπέ. (Γέλια).
Το «Αστέρι της Βηθλεέμ» ήταν ορατό για τελευταία φορά στις 4 Μαρτίου 1226. Το σπάνιο θέαμα στον νυχτερινό ουρανό θα κάνει την εμφάνισή του στις 21 Δεκεμβρίου, οπότε ο Δίας και ο Κρόνος θα έρθουν στην πιο κοντινή απόσταση ο ένας με τον άλλον τους τελευταίους οκτώ αιώνες.
Το «Αστέρι της Βηθλεέμ» ή αλλιώς η σύνοδος Δία και Κρόνου αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο. Οι δύο μεγαλύτεροι πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, θα εμφανιστούν πιο κοντά ο ένας στον άλλο στο νυχτερινό ουρανό κατά τη διάρκεια της εβδομάδας των Χριστουγέννων, σε μια προσέγγιση που θα συμβεί για πρώτη φορά τα τελευταία 800 χρόνια, λένε οι αστρονόμοι.
Και οι δύο γίγαντες του πλανητικού μας συστήματος, πλησιάζουν σταδιακά ο ένας τον άλλο από τις αρχές του καλοκαιριού και θα εμφανιστούν σχεδόν ως ένας «διπλός πλανήτης» στις 21 Δεκεμβρίου 2020.
Το φαινόμενο, γνωστό ως «σύνοδος Δία και Κρόνου», μπορεί να γίνει ορατό από οπουδήποτε στη Γη, αμέσως μετά το ηλιοβασίλεμα.
Ο Γερμανός αστρονόμος, Γιοχάνες Κέπλερ, έγραψε το 1614 ότι πίστευε πως το «αστέρι της Βηθλεέμ» που οδήγησε τους τρεις μάγους στη φάτνη του Χριστού σύμφωνα με την ιστορία της Γέννησης θα μπορούσε να ήταν «σύνοδος του Δία και του Κρόνου».
Οι ευθυγραμμίσεις μεταξύ των πλανητών, γνωστές ως «σύζευξη», είναι «μάλλον σπάνιες», εξήγησε ο αστρονόμος Ράις Πάτρικ Χάρτιγκαν, «αλλά αυτή η σύζευξη είναι εξαιρετικά σπάνια λόγω του πόσο κοντά θα εμφανιστούν οι πλανήτες ο ένας στον άλλο».
Την τελευταία φορά που αυτοί οι γίγαντες εμφανίστηκαν τόσο στενά, σε ορατό διαχωρισμό μόλις 0,1 βαθμών, ήταν στον Μεσαίωνα και συγκεκριμένα στις 4 Μαρτίου 1226.
Φυσικά, η εμφάνιση του «Χριστουγεννιάτικου Αστέρα» ή του «Αστέρα της Βηθλεέμ», που ονομάστηκε έτσι επειδή η εγγύτητα των πλανητών δημιουργεί ένα λαμπρό σημείο φωτός – είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται μόνο από τη Γη. Στην πραγματικότητα, ο Δίας και ο Κρόνος απέχουν εκατομμύρια χιλιόμετρα.
«Αστέρι της Βηθλεέμ»: Πότε θα το δούμε
Αν και είναι ορατό σε όλο τον κόσμο, το καλύτερο μέρος για να δείτε το «Αστέρι της Βηθλεέμ», δηλαδή τη σύζευξη Δία και Κρόνου, είναι κοντά στον ισημερινό, ανάμεσα στο σούρουπο και λίγο μετά το βράδυ, όταν ο ουρανός είναι αρκετά σκοτεινός για να εμφανιστεί ο αμυδρός Κρόνος.
Κοιτώντας χαμηλά στον δυτικό ορίζοντα, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, οι δύο πλανήτες φαίνεται να χωρίζονται κατά λιγότερο από το ένα πέμπτο της διαμέτρου μιας πανσελήνου.
Εάν έχετε πρόσβαση σε ένα τηλεσκόπιο, πολλά από τα μεγαλύτερα φεγγάρια των πλανητών θα είναι επίσης ορατά στο ίδιο οπτικό πεδίο εκείνο το βράδυ.
Κι αν έχει συννεφιά εκείνη την ημέρα; Ο Δίας και ο Κρόνος θα εξακολουθούν να εμφανίζονται πιο κοντά ο ένας στον άλλο για ολόκληρη την εβδομάδα γύρω από το ηλιοστάσιο.
Και αν χάσουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το «Αστέρι της Βηθλεέμ»;
Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις… 15 Μαρτίου 2080, οπότε υπολογίζεται ότι θα συμβεί η επόμενη σύζευξη Δία και Κρόνου.
Μεγάλη δωρεά στο ΕΣΥ -Υπεγράφη σήμερα η σύμβαση – Η μονάδα θα είναι έτοιμη το 2021 και θα ενταχθεί οργανικά στο «Θεαγένειο» Νοσοκομείο – Θα διαθέτει συνολικά 41 θέσεις για διενέργεια χημειοθεραπειών, όλα τα απαραίτητα συνοδά ιατρεία και θα εξυπηρετεί 35.000 ασθενείς το χρόνο
Είναι όντως σπάνιο στις ζοφερές συνθήκες που ζούμε να ακούγονται τόσο καλά και παρηγορητικά νέα όπως η δημιουργία μιας νέας υπερσύγγρονης Μονάδας Ημερήσιας Νοσηλείας, δωρεά της κας Μαριάννας Ι. Λάτση-ύστερα από την άκρως πετυχημένη λειτουργία του Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας “Νίκος Κούρκουλος” στην Αθήνα.
Σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης τόσο εκ μέρους της κυρίας Λάτση, η οποία παρευρέθη στην σεμνή εκδήλωση συνοδευόμενη από τα παιδιά της Εριέττα και Φίλιππο, όσο και εκ μέρους των παρευρισκομένων: του Υπουργού κ. Βασίλη Κικίλια, του Προέδρου της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας κ. Βαγγελη Φιλόπουλου, της υποδιοικήτριας της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης κυρίας Ειρήνης Χατζοπούλου και της Διοικήτριας του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης κυρίας Ευαγγελίας Κουρτέλη-Ξουρή υπεγράφη η σύμβαση της Δωρεάς μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης, του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και της δωρήτριας κας Μαριάννας Ι. Λάτση.
H κυρία Μαριάννα Λάτση πλαισιωμένη από τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια, τον πρόεδρο της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας Βαγγέλη Φιλόπουλο και την διοικήτρια του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Δρ. Ευαγγελία Κουρτέλη – Ξουρή (δεξιά) και την Υποδιοικήτρια της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης κυρία Ειρήνη Χατζοπούλου (αριστερά)
Εκφράζοντας την αμέριστη ευγνωμοσύνη τους αμφότερες η κ. Χατζοπούλου όσο κι η κ. Ευαγγελία Κουρτέλη-Ξουρή μίλησαν για ένα πραγματικό σπουδαίο δώρο και για ένα “ψυχικό συμβόλαιο”-ειδικά στις δύσκολες μέρες που διέρχεται ο τομέας της Υγείας λόγω της γενικότερης επιβάρυνσης της πανδημίας. Η νέα αποκεντρωμένη Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας «Νίκος Κούρκουλος», που θα παραδοθεί από τη Δωρήτρια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας εντός του 2021, θα στεγάζεται σε κτιριακές εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Στόχος της δωρεάς είναι η αποσυμφόρηση του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, στο οποίο η Μονάδα θα ανήκει οργανικά, μέσω της εξυπηρέτησης τουλάχιστον 35.000 ογκολογικών ασθενών ετησίως-ένας πραγματικά πολυ μεγάλος αριθμός που καθιστά αντιληπτή και τη σπουδαιότητα του έργου.
«Η σημερινή δωρεά είναι μια ακόμη απόδειξη του τι μπορούμε να πετύχουμε όλοι μαζί όταν συνεργαζόμαστε σωστά και χωρίς προκαταλήψεις. Είναι και αυτή μια δωρεά των πολλών και όχι του ενός», τόνισε η κυρία Μαριάννα Λάτση
Όπως τόνισε η ίδια η κ. Λάτση στην ομιλία της που δεν ήταν απλώς γνωστοποίηση ενός σημαντικού έργου αλλά μια κατάθεση ψυχής: “Πέρασαν ήδη 5 χρόνια από τα εγκαίνια του Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας Νίκος Κούρκουλος στην Αθήνα όταν διακριτικά αλλά και αισιόδοξα προσφέραμε για πρώτη φορά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, και ειδικότερα στον Άγιο Σάββα, έναν χώρο όπου ογκολογικοί ασθενείς θα είχαν τη δυνατότητα λήψης των χημειοθεραπειών τους και διενέργειας χειρουργικών επεμβάσεων σε ένα άρτια εξοπλισμένο και απόλυτα αξιοπρεπές περιβάλλον με τη σιγουριά ότι το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα βρίσκονταν πίσω στο σπίτι τους, δίπλα στους αγαπημένους τους”.
Η υπογραφή της δωρεάς από την κυρία Μαριάννα Λάτση και τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια
Όπως έκανε η ίδια γνωστό η νέα αποκεντρωμένη Μονάδα με τους περιφερειακούς της χώρους θα εκτείνεται σε περίπου 1.800τμ, θα διαθέτει 41 πολυθρόνες και κρεβάτια για χημειοθεραπείες και θα έχει όλα τα απαραίτητα συνοδά ιατρεία, φαρμακεία και εργαστήρια. Επιπλέον το γεγονός ότι θα εξυπηρετεί έως και 35.000 ασθενείς, σημαίνει ότι θα αποσυμφορήσει καταλυτικά τις κεντρικές εγκαταστάσεις του Θεαγενείου στη Θεσσαλονίκη, θα περιορίσει τις λίστες αναμονής και θα συμβάλει στον εξορθολογισμό και στη σωστή αξιοποίηση τόσο των χρηματικών πόρων όσο και του ανθρώπινου δυναμικού του Νοσοκομείου.
Η διοικήτρια του Θεαγένειου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Δρ. Ευαγγελία Κουρτέλη-Ξουρή
Η ίδια μάλιστα έδειξε να έχει βαθιά γνώση και προσωπική εμπειρία του έργου που έλαβε χώρα στο αντικαρκινικό κέντρο του Άγιου Σάββα, τις αυξημένες ανάγκες που εκλήθη αυτό να καλύψει αλλά και το αξιέπαινο έργο των γιατρών γνωρίζοντας “πόσες χιλιάδες χημειοθεραπειες σωτηρίας και ελπίδας”, όπως τις χαρακτήρισε, διενεργήθηκαν από το 2017-οπότε λειτούργησε το Κέντρο- μέχρι σήμερα καθώς και πόσες χιλιάδες χειρουργικές επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία. Συμπεράσματα που αντλήθηκαν ύστερα από προσωπική της επαφή με γιατρούς, νοσηλευτές και συγγενείς αλλά και από ατελείωτες συζητήσεις μαζί τους.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας κ. Βαγγέλης Φιλόπουλος
Μιλώντας μάλιστα για εκείνους και περιγράφοντας τις εμπειρίες της η κ. Λάτση δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή της τονίζοντας πως όλοι αυτοί “αποτέλεσαν πρότυπο για τα παιδιά μου”, κάτι που σίγουρα ήταν για εκείνη “το σημαντικότερο πειστήριο για να επαναλάβουμε το εγχείρημα αυτό και να προσφέρουμε αυτή την ευλογία της θεραπείας και της παρηγοριάς και σε άλλους συνανθρώπους μας”. Βλέποντας πόσο σημαντικά συνέβαλε στην καλυτέρευση της ζωής των ασθενών και των συγγενών τους αποφάσισε να προχωρήσει και στη δημιουργία ενός ακόμα κέντρου στην συμπρωτεύουσα.
Σε αυτή τη μάχη λοιπόν πού δίνει καθημερινά αυτές τις μέρες το Ε.Σ.Υ το Ίδρυμα Λάτση στέκεται πολύτιμος αρωγός, όπως άλλωστε τόνισε με τη σειρά του, ο Υπουργός Υγείας, κ. Βασίλης Κικίλιας λέγοντας χαρακτηριστικά πως “η σημερινή δωρεά στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι διαρκής και πολυεπίπεδη. Το Ε.Σ.Υ. δεν είναι μόνο μάχη απέναντι στον κορωνοϊό. Ο αγώνας ενάντια στην ασθένεια του καρκίνου αποτελεί παγκόσμια προτεραιότητα.
Η υποδιοικήτρια της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης κυρία Ειρήνη Χατζοπούλου
Η σημαντική δωρεά, ύψους 2.000.000 ευρώ, για τη δημιουργία μιας δεύτερης Μονάδας Ημερήσιας Νοσηλείας που θα φέρει το όνομα ενός σπουδαίου Έλληνα, του Νίκου Κούρκουλου, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, δίνει ελπίδα σε όλους τους συνανθρώπους μας και αποδεικνύει πόσα πολλά μπορεί να πετύχει η συνεργασία του Ελληνικού Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα. Ευχαριστώ προσωπικά την κα Λάτση για την επαναλαμβανόμενη γενναιοδωρία της και την σημαντική στήριξή της στη μάχη κατά του καρκίνου στη χώρα μας».
Η Σουηδία, η οποία δεν επέλεξε τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που υιοθέτησαν πολλά ευρωπαϊκά έθνη, κατέγραψε πολύ περισσότερα θύματα από Covid-19, αναλογικά με τον πληθυσμό της, σε σύγκριση με τα γειτονικά κράτη, με το σύνολο των νεκρών να φτάνει σχεδόν τους 7.300 την Τετάρτη.
Έκκληση για βοήθεια απευθύνουν οι γιατροί στη Σουηδία, τη χώρα που μονοπώλησε το ενδιαφέρον της Ευρώπης με τις παράτολμες αποφάσεις να μη λάβει μέτρα για αναχαίτιση της εξάπλωσης της COVID19 ποντάροντας στην «ανοσία της αγέλης».
Ο επικεφαλής των υγειονομικών υπηρεσιών της Στοκχόλμης, Μπιόρν Έρικσον, κάλεσε κάλεσε τις σουηδικές αρχές να στείλουν εξειδικευμένο υγειονομικό και νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς η Covid-19 «γεμίζει» τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Η Σουηδία, η οποία δεν επέλεξε τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που υιοθέτησαν πολλά ευρωπαϊκά έθνη, κατέγραψε πολύ περισσότερα θύματα από Covid-19, αναλογικά με τον πληθυσμό της, σε σύγκριση με τα γειτονικά κράτη, με το σύνολο των νεκρών να φτάνει σχεδόν τους 7.300 την Τετάρτη.
Η Στοκχόλμη και τα περίχωρα συγκαταλέγονται στις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο με 2.836 θανάτους, ενώ τα κρούσματα αυξάνονται συνεχώς και το σύστημα υγείας πιέζεται.
«Χρειαζόμαστε βοήθεια», δήλωσε ο Έρικσον, αναφερόμενος στην αύξηση των διασωληνωμένων ασθενών.
Σημειώνεται πως τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση της Σουηδίας έθεσε αυστηρότερους περιορισμούς στις δημόσιες συγκεντρώσεις, ενώ τα γυμνάσια πραγματοποιούν εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Την Τετάρτη η κυβέρνηση κάλεσε το κοινοβούλιο να της δώσει περισσότερη εξουσία για την εφαρμογή μερικού lockdown, όπως το κλείσιμο εμπορικών κέντρων και γυμναστηρίων.
Μέχρι στιγμής, τα μέτρα ήταν ως επί το πλείστον εθελοντικά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν γεμάτα, με εικόνες από τους πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους πριν από τα Χριστούγεννα, να προκαλούν αίσθηση.
Διευκρινίσεις σχετικά με δημοσιεύματα ορισμένων ΜΜΕ που αναφέρουν ότι το το εμβόλιο των Pfizer/ BioNTech προκάλεσε 2 θανάτους εθελοντών δίνει σε ανάρτησή του ο καθηγητής του LSE κ. Ηλίας Μόσιαλος.
Όπως αναφέρει ο εκπρόσωπος της χώρας μας σε διεθνείς οργανισμούς για θέματα κορονοϊού, κανένας από αυτούς τους θανάτους δεν αξιολογήθηκε από τους ερευνητές ως σχετιζόμενος με το εμβόλιο υπό μελέτη , όπως αναφέρεται στην έκθεση που περιλαμβάνει τα δεδομένα των περίπου 38.000 συμμετεχόντων στην κλινική δοκιμή φάσης ΙΙΙ.
Ο κ. Μόσιαλος αναφέρει τις λεπτομέρειες για τα αίτια των θανάτων όπως παρουσιάζονται στην ανακοίνωση του FDA και καταλήγει ότι το εμβόλιο είναι αποτελεσματικό και ασφαλές τονίζοντας μάλιστα ότι υποδεικνύεται εκτιμώμενη αποτελεσματικότητα κατά 82% έναντι επιβεβαιωμένου COVID -19.
«Ας μάθουμε επιτέλους να μιλάμε με επιστημονικά δεδομένα και όχι με προκαταλήψεις» αναφέρει χαρακτηριστικά την ανάρτησή του.
Αναλυτικά η ανάρτηση:
Τα σημερινά δημοσιεύματα σε ορισμένα ΜΜΕ αναφέρουν ότι το εμβόλιο των Pfizer/ BioNTech προκάλεσε 2 θανάτους εθελοντών. Αυτό βέβαια δεν ισχύει με βάση τις ανακοινώσεις του FDA που πιστοποίησε πως οι 2 θάνατοι δεν έχουν σχέση με το εμβόλιο. Ο FDA όμως ανακοίνωσε ότι 4 εθελοντές που ήταν στην ομάδα που έλαβαν το εικονικό φάρμακο πέθαναν επίσης κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών.
Κανένας από αυτούς τους 6 θανάτους δεν αξιολογήθηκε από τους ερευνητές ως σχετιζόμενος με το εμβόλιο υπό μελέτη, όπως αναφέρεται στην έκθεση που περιλαμβάνει τα δεδομένα των περίπου 38.000 συμμετεχόντων στην κλινική δοκιμή φάσης ΙΙΙ.
Αν ήθελε κάποιος να το παίξει έξυπνος θα μπορούσε να βγάλει ένα τίτλο, πως 4 άτομα που δεν πήραν το εμβόλιο πέθαναν στις κλινικές δοκιμές των Pfizer/ BioNTech, άρα καλύτερα να κάνουμε το εμβόλιο. Στην ουσία όμως -όσον αφορά τους θανάτους- δεν υπάρχει καμία στατιστική διαφορά στη ομάδα που έλαβε το εμβόλιο σε σύγκριση με την ομάδα που δεν έλαβε το εμβόλιο.
Ας δούμε τις λεπτομέρειες για τα αίτια των θανάτων όπως παρουσιάζονται στην ανακοίνωση του FDA.
• Οι 2 θάνατοι στην ομάδα που έλαβε το εμβόλιο συνέβησαν σε συμμετέχοντες στην ομάδα άνω των/ ή 56 ετών. Αφορούσαν ένα σοβαρό συμβάν από αρτηριοσκλήρυνση (με επακόλουθο θάνατο 3 ημέρες μετά την 1η δόση), και μια καρδιακή ανακοπή (60 ημέρες μετά τη 2η δόση με επακόλουθο θάνατο 3 ημέρες μετά την ανακοπή).
• Στην ομάδα που έλαβε το εικονικό εμβόλιο, οι 2 αφορούν συμμετέχοντες στην ομάδα κάτω των / ή 55 ετών, και πέθαναν από άγνωστα αίτια (ή άλλες διαθέσιμες πληροφορίες επί του παρόντος), 34 ημέρες μετά τη 2η δόση, και 8 ημέρες μετά την 1η δόση.
• Αναφορικά με τους άλλους 2 συμμετέχοντες, τους άνω των 56 ετών, υπήρξε ένα συμβάν εγκεφαλικού επεισοδίου 15 ημέρες μετά τη 2η δόση 2 και ένα περιστατικό που σχετίζεται με έμφραγμα του μυοκαρδίου 16 ημέρες μετά την 1η δόση.
Να υπογραμμίσω εδώ πως σε αυτή τη φάση της κλινικής δοκιμής -πέραν των νέων και καθ’ όλα υγιών εθελοντών- συμπεριλήφθηκαν και εθελοντές
• με χρόνια νοσήματα (π.χ. υπέρταση, διαβήτη, άσθμα, πνευμονική, ηπατική ή νεφρική νόσο),
• με αυτοάνοσα νοσήματα που απαιτούν θεραπευτική παρέμβαση (ή είχαν αντίστοιχο ιατρικό ιστορικό),
• με χρόνια σταθερή και ελεγχόμενη λοίμωξη HIV, HCV ή HBV
• με ιστορικό vaping ή καπνίσματος (ή ιστορικό καπνίσματος εντός του προηγούμενου έτους)
• πολίτες που ζουν σε δομές μακροχρόνιας φροντίδας
• επαγγελματίες με υψηλό κίνδυνο έκθεσης σε SARS-CoV-2 (π.χ. υγειονομική περίθαλψη, αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης).
Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν γιατί πέθαναν 6 άνθρωποι στη διάρκεια των κλινικών δοκιμών. Είναι κάτι το παράδοξο; Όχι
Στις ΗΠΑ το 2018 πέθαναν 2.8 εκατομμύρια Αμερικανοί. Αυτό αντιστοιχεί στο 0.87% του συνόλου του πληθυσμού. Αν κάνουμε αναγωγή στους 38.000 που αναφέρονται στην έκθεση θα έπρεπε να πεθάνουν μέσα σε ένα χρόνο 330 άτομα. Επειδή όμως η σύσταση των 38.000 εθελοντών δεν είναι αντίστοιχη του γενικού πληθυσμού των ΗΠΑ, παρότι συμπεριλαμβάνει ένα μεγάλο πληθυσμό ηλικιωμένων και ευάλωτων, ας υποθέσουμε πως ο αναμενόμενος αριθμός θανάτων στη διάρκεια ενός έτους θα ήταν το 20% αυτού που αντιστοιχεί, δηλαδή 66 άτομα: το οποίο σημαίνει περίπου 5.5 θάνατοι το μήνα. Άρα δεν είναι καθόλου παράδοξο που πέθαναν 6 άνθρωποι σε μια κλινική δοκιμή που διήρκησε πάνω από μήνα.
Τα 2 σκέλη μιας κλινικής μελέτης επιλέγονται έτσι ώστε να έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Δεν είναι ακριβώς αντιπροσωπευτικά του γενικού πληθυσμού αλλά δεν διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.
Άρα, καλύτερα να πάρουμε το εμβόλιο; Δεν θα το έλεγα αυτό με βάση το ότι πέθαναν περισσότεροι στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου. Αλλά, να καταλάβουμε πως όσοι παίρνουν μέρος στις δοκιμές δεν είναι αθάνατοι. Μπορεί δυστυχώς να πεθάνουν, από μια καρδιακή ανακοπή για παράδειγμα.
Το γεγονός ότι πέθαναν περισσότεροι στην ομάδα που δεν έλαβε το εμβόλιο, θα μπορούσε να με οδηγήσει να πω ότι καλύτερα να κάνουμε το εμβόλιο. Αλλά δεν λέω ούτε αυτό. Αυτό που λέω είναι πως πρέπει να καταλάβουμε τι γίνεται στις κλινικές δοκιμές. Θάνατοι μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή, από άλλα αιτία. Επομένως δεν θα χρησιμοποιήσω το γεγονός ότι πέθαναν περισσότεροι στην ομάδα που πήρε το εικονικό φάρμακο για να πω ότι είναι καλύτερα τα εμβόλια.
Θα έχετε προσέξει πως είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός στο πως διατυπώνω τις απόψεις μου για τα εμβόλια.
• Τόνισα, με βάση τις ανακοινώσεις των ρυθμιστικών αρχών του Ηνωμένου Βασιλείου, πως από τους εμβολιασμούς θα πρέπει να εξαιρεθούν οι έγκυες και τα παιδιά, γιατί δεν έχουμε καθόλου ή επαρκή, αντίστοιχα, στοιχεία από τις κλινικές δοκιμές.
• Δεν πρότεινα πως πρέπει να κάνουν όλοι το εμβόλιο. Τοποθετήθηκα επίσης υπέρ του εθελοντικού εμβολιασμού.
• Πιστεύω επίσης, ότι αν οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ και τις Ευρώπης θεωρήσουν πως πρέπει να εξαιρεθούν και άλλες ομάδες, αυτό θα πρέπει να γίνει.
Γνωρίζουμε όμως ότι το εμβόλιο είναι αποτελεσματικό και ασφαλές. Από τα επιπλέον στοιχεία, της έκθεσης που παρουσίασε ο FDA υποδεικνύεται εκτιμώμενη αποτελεσματικότητα κατά 82% έναντι επιβεβαιωμένου COVID -19, ήδη μετά την πρώτη δόση. Οι αντενδείξεις ήταν γενικά ήπιες, και πιο ειδικά πιο ήπιες και λιγότερο συχνές στους συμμετέχοντες στην ηλικιακή ομάδα 56 και άνω ετών σε σύγκριση με την ομάδα κάτω των 55 ετών.
Συμπερασματικά, παρότι θα ήταν αρκετά ελκυστικό να βάλω ως τίτλο αυτού του σημειώματος πως στην κλινική μελέτη του εμβολίου των Pfizer/ BioNTech πέθαναν περισσότεροι χωρίς να λάβουν το εμβόλιο από αυτούς που έκαναν το εμβόλιο, δεν θα το κάνω γιατί δεν θα ήταν επιστημονικά σωστό.
Ας μάθουμε επιτέλους να μιλάμε με επιστημονικά δεδομένα και όχι με προκαταλήψεις.
Η αναισθησιολόγος Νεκταρία Πολάκη, η οποία κατηγορείται για ανθρωποκτονία από αμέλεια, απολογήθηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου. «Πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις να σώσω το παιδί» είπε και ισχυρίστηκε ότι υπήρξε μια σπάνια επιπλοκή στη χορήγηση του φαρμάκου.
Την ίδια στιγμή, η εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», έδωσε στη δημοσιότητα το συγκλονιστικό γράμμα της μητέρας της μικρής Μελίνας. Ο πόνος της μάνας που έχασε το μονάκριβο παιδί της δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις, όμως η μητέρα της Μελίνας μιλά σε πρώτο πρόσωπο στο αδικοχαμένο παιδί της και προκαλεί ρίγη συγκίνησης: «Όταν σε κατέβασαν στο χώμα, άφησα να πάρεις μαζί σου την μισή μου καρδιά…» περιγράφει σε κάποιο σημείο ενώ λίγο πιο κάτω αναφέρει: «Η αναισθησιολόγος σου, ήταν και πάλι πολύ άνετη. Οι υπόλοιποι δεν ήταν».
Πώς ξεκινά
«Μελίνα. Πέρασαν 5 χρόνια από την ημέρα που σε πήγαμε στο Ηράκλειο για να βγάλεις τα κρεατάκια σου. Ήταν μέρες γιορτινές, ήσουν τόσο χαρούμενη και γλυκιά. Μόλις τεσσάρων ετών. Πολλές φόρες μας έλεγες ότι είναι άδικο που εσύ πρέπει να πας με τον μπαμπά στον γιατρό, άλλα η Έλλη μπορεί να κάτσει σπίτι, όπως την τελευταία μέρα που εγώ πήγα με την Έλλη στην πλατεία να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και εσύ πήγες για έλεγχο για το χειρουργείο.
Πρόλαβες όμως να πας και εσύ στην πλατεία, πήρες το δώρο από τον Άγιο Βασίλη, τραγούδησες ένα από τα αγαπημένα σου τραγούδια στο μικρόφωνο. Ντροπαλή όπως πάντα. Έξω ήσουν πολύ ντροπαλή και τόσο ευαίσθητη, αλλά στο σπίτι ήσουν αρχηγός. Ήρθαμε όλοι μαζί στο σπίτι και η Έλλη έφτιαξε την τσάντα της για να κοιμηθεί σε άλλο σπίτι, για να μην τη σηκώσουμε πρωί, για να πάμε στο νοσοκομείο. Εσύ έκλαιγες και δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί πάλι εσύ έπρεπε να μείνεις πίσω.
Από την άλλη, δεν γκρίνιαζες τόσο, σου είπαμε ότι την άλλη φορά θα είναι η σειρά σου και το δέχτηκες. Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που χωριστήκατε με την αδελφή σου. Έκλαιγες, άλλα και πάλι ήσουν τόσο ώριμη, τόσο γλυκιά. Κοιμήθηκες με τον μπαμπά σου εκείνο το βράδυ. Δεν σε είχα στην αγκαλιά μου. Ξυπνήσαμε τόσο νωρίς. Είχε πολύ κρύο. Δεν θα ξεχάσω που είπα στον μπαμπά σου: “ελπίζω την επόμενη φορά που θα σηκωθούμε τόσο νωρίς Χριστούγεννα, να είναι για να πάμε διακοπές”», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Πώς συνεχίζει
«Φοβόσουν τόσο πολύ. Εγώ σου έλεγα συνέχεια να μην φοβάσαι, ήθελες μόνο να πας στο σπίτι μας, αλλά και πάλι, ήσουν σαν μεγάλη, ήξερες ότι πρέπει….πρέπει να μπεις. Σε είχα αγκαλιά, σε πείραζα, καθόμασταν στο δωμάτιο που σου έδωσαν και βλέπαμε από έξω τις όμορφες πορτοκαλιές, σου άρεσαν πάρα πολύ. Είχες ετοιμάσει μια τσάντα με μαρκαδόρους και βιβλία, γιατί θα καθόμασταν μετά στο δωμάτιο και ήθελες να ζωγραφίσουμε. Σου κρατούσα το χέρι όταν ήρθε μια γυναίκα να σε πάρει.
Δεν ήθελες. Σου είπε να έρθεις να σου δείξει το δέντρο που είχαν εκεί μέσα. Εγώ και ο μπαμπάς σου καθόμασταν απ ́ έξω. Ξέραμε ότι θα βγεις αρκετά γρήγορα, έτσι μας είχαν πει. Η ώρα πέρασε, εσύ πουθενά αγάπη μου, κορίτσι μου… Άρχισα να φοβάμαι πολύ. Κανένας δεν μας είπε τίποτα. Άρχισα να μιλώ με μια άλλη μαμά, που και η δικιά της κόρη ήταν επίσης μέσα. Θα έκανε μια παρόμοια επέμβαση, ακριβώς μετά από σένα. Άρχισα να κλαίω, γιατί κανένας δεν μου έλεγε τίποτα.
Έκλαιγε και η άλλη μαμά, γιατί καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγε καλά, αλλά δεν ξέραμε ποιο παιδί έχει το πρόβλημα. Τελικά το δικό της παιδί δεν το έβαλαν καν, ενώ μας είχαν πει ότι και αυτή είχε μπει. Τα ψέματα άρχισαν αμέσως, απλώς εγώ δεν το κατάλαβα εκείνη την ώρα, γιατί εκείνη την ώρα είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Όταν ήρθε ο μπαμπάς σου και μου είπε ότι εσύ δεν ξυπνάς έπαθα σοκ. Μας κάλεσαν και οι γιατροί, σταθήκανε στην πόρτα και αρχικά μας είπε ο ΩΡΛ σου ότι το χειρουργείο πήγε καλά», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Τι γράφει μετά
Μετά, μας είπε η αναισθησιολόγος σου ότι δεν μπορείς να ξυπνήσεις, γιατί κάνεις βρογχόσπασμο και σε ξανακοιμίζουν. Προσπάθησαν λέει 2 φορές. Ήξερα ότι ο βρογχόσπασμος είναι συχνό φαινόμενο. Μας είπαν ότι πρέπει να πας στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για την δική σου ασφάλεια. Μας είπαν επίσης Μελινούλα μου, ότι η ζωή σου δεν βρίσκεται σε κίνδυνο. Έπαθα μεγάλο σοκ, το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω. Από την πρώτη στιγμή μου φάνηκε πολύ παράξενη η αναισθησιολόγος σου, ήταν πολύ άνετη, το ύφος της ήταν παράξενο.
Όποιος ήταν κοντά μου εκείνη την ημέρα μπορεί να το θυμάται, γιατί ποιος θα με πιστέψει τώρα, που έχουν βγει τόσα στην φόρα γι ́ αυτήν; Έβλεπα Μελινούλα μου νοσοκόμες και νοσηλεύτριες να κλαίνε, αργούσαν τόσο πολύ, σκέφτηκα μήπως ξύπνησες τελικά, αλλιώς γιατί να αργούν έτσι; Κανένας δεν με κοίταξε στα μάτια. Γνώρισα και άλλη μια οικογένεια εκεί απ ́ έξω, μια γυναίκα γέννησε, βγήκε το μωρό τους, δάκρυα από χαρά και τα δικά μου δάκρυα για σένα Μελινούλα μου.
Υπήρχαν πολλά άτομα εκεί μέσα. Σίγουρα είδαν, σίγουρα άκουσαν, αλλά κανένας δεν θέλει να μας πει. Όλοι ξέρουν, όλοι όσοι ήταν εκεί μέσα τη μέρα αυτή. Όταν τελικά σε κατέβασαν στο ασθενοφόρο, σε είδα και δεν πίστευα τα μάτια μου, δεν μπορούσα να έρθω κοντά σου, ήσουν γεμάτη καλώδια, όλοι είχαν πέσει πάνω σου και εγώ απ ́ έξω να μην μπορώ να κάνω τίποτα για σένα. Ένιωθα τόσο μικρή, τόσο αδύναμη, τόσο άχρηστη. Φτάσαμε λοιπόν στο Πανεπιστημιακό, εσύ με το ασθενοφόρο και εμείς με το αμάξι.
Τι λέει μετέπειτα
Τρέχαμε μέσα με τον μπαμπά σου και προλάβαμε την πόρτα της ΜΕΘ μισάνοιχτη και την αρπάξαμε. Εκεί από πίσω ήταν μια γιατρός έτοιμη να τρέξει να σε δει. Μας είπε ότι όσο μιλάει
μαζί μας χάνει χρόνο με εσένα. Την ρώτησα κάτι τελευταίο, της είπα ότι μου είχαν πει ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σου και αν είσαι σε καλή κατάσταση. Η απάντησή της Μελινούλα μου ήταν ότι μας είχαν πει ψέματα και ότι η κατάστασή σου ήταν πολύ δύσκολη.
Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που συνέβη σε σένα αγάπη μου. Πού σε πήγαμε, τι σου έκαναν; Τι πήγε τόσο στραβά; Περιμέναμε… Εγώ να κλαίω όλη την ώρα. Ήρθαν οι φίλοι μας, ταξίδεψε και ο παππούς και η γιαγιά σου που ήθελαν τόσο πολύ να σε δουν. Ήμασταν όλοι εκεί, όλοι προσπαθούσαν Μελίνα μου να μας δώσουν κουράγιο, ότι όλα θα πάνε καλά και εσύ θα ξυπνήσεις. Δεν μπορούσα όμως να το πιστέψω, ίσως επειδή μόνο εγώ είδα τα πρόσωπα όλων έξω από το νοσοκομείο, ίσως επειδή μόνο εγώ σε είδα μέσα στο ασθενοφόρο, άψυχη….
Ήρθε μετά η ώρα να μας ενημερώσουν. Κάτσαμε σε ένα μεγάλο τραπέζι. Μας είπαν ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα, ότι έχουμε κρίσιμες ώρες μπροστά μας. Ο μπαμπάς σου πήγε να κάνει φασαρία, να φωνάξει …μα εγώ τον σταμάτησα. Να είμαστε καλοί, του είπα, μπορεί να μην φταίνε, του είπα. Έπρεπε Μελινούλα μου να τον αφήσω, να τα κάνει εκεί μέσα ό,τι θέλει και να πει ό,τι θέλει, αλλά πού να ήξερα. Η αναισθησιολόγος σου, ήταν και πάλι πολύ άνετη. Οι υπόλοιποι δεν ήταν.
Τι επισημαίνει στη συνέχεια
Αφού πήραμε αυτά τα άσχημα νέα, βγήκαμε από το δωμάτιο και περιμέναμε στο διάδρομο. Εκεί πέρασε πρώτα ο ΩΡΛ σου, που εμείς αυτόν ξέραμε, με αυτόν είχαμε επαφές τόσο καιρό.
Τον σταματήσαμε… Τα δάκρυά μου ακόμα να τρέχουν. Δεν μπορούσα να τα σταματήσω. Τον ρώτησα αν αυτό είναι συνηθισμένο και αν πιστεύει ότι θα ξυπνήσεις και αυτός, όλο νεύρα, μου άνοιξε τα χέρια του. Είπε ότι αυτό συμβαίνει μία στο εκατομμύριο και μετά έφυγε. Βλέπεις Μελινούλα μου, σε φέραμε σε ένα κόσμο πολύ κακό.
Αμέσως μετά, πέρασε η αναισθησιολόγος σου, με την διευθύντριά της. Η διευθύντρια αν δεν κάνω λάθος έκλαιγε, μας ευχήθηκε ό,τι καλύτερο, μαζί με άλλες δυο κοπέλες που κλαίγανε και αυτές. Η αναισθησιολόγος όμως, όταν ο μπαμπάς σου την ρώτησε τι πήγε λάθος και μήπως σου είχε δώσει παραπάνω φάρμακο και γι αυτό αργείς να ξυπνήσεις, γέλασε. Ναι Μελίνα μου, γέλασε. Τον κοίταξα τον μπαμπά σου, και του είπα: “ γελάει;” Αυτός της είπε ότι δεν είναι ώρα για γέλια, αλλά αυτή δεν κατάλαβε τίποτα.
Μετά από λίγη ώρα, μας άφησαν να μπούμε να σε δούμε. Σαν να ζούσα ένα κακό όνειρο. Από την μια στιγμή στην άλλη, κινδύνευε η ζωή σου τόσο πολύ. Μπήκαμε μέσα, πήγαμε κοντά σου, σου μιλήσαμε, ο μπαμπάς σου δεν άντεχε, είχαμε πει να μην κλαίμε εκεί μέσα, να είμαστε δυνατοί για σένα. Σου έλεγα ότι σε αγαπώ, ότι σε περιμένουμε να πάμε σπίτι μας. Ότι σε περιμένει η Έλλη στο σπίτι. Ότι ήρθε η γιαγιά και ο παππούς να σε δουν. Σου είπα ότι είσαι δυνατή Μελινούλα μου, μα εγώ δεν ήξερα τι σου είχαν κάνει, δεν ήξερα ότι σε παράτησαν εκεί μέσα, αβοήθητη.
Τι τονίζει ακολούθως
«Έτσι για μια στιγμή, πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα τα καταφέρεις. Έπρεπε να καταλάβω, γιατί όταν ο μπαμπάς σου είπε στις κοπέλες εκεί μέσα ότι : ”όταν ξυπνήσει η Μελίνα μας θα δείτε πόσο ζωηρή είναι”, τότε κόλλησαν οι κοπέλες, μας κοίταξαν πολύ παράξενα, το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά εκείνη την ώρα δεν ήθελα να πιστέψω αυτά που μου έλεγαν τα μάτια τους. Τα μάτια τους μας είπαν ότι δεν πρόκειται να ξυπνήσεις. Πέρασαν οι ώρες, νύχτωσε, εμείς ξαπλώσαμε λίγο στις καρέκλες. Πρέπει να με πήρε λίγο ο ύπνος και άκουσα μια φωνή από το διάδρομο να φωνάζει ΠΑΡΑΣΚΑΚΗ! Σηκώθηκα αμέσως κοριτσάκι μου, μα δεν έβρισκα τον μπαμπά σου.
Πήγα κοντά στην πόρτα με την γιαγιά σου και βγήκε μια γιατρός, που μας είχαν πει ότι αν βγει αυτή, θα είναι μόνο για κακό. Έτσι και αλλιώς εγώ άκουγα από το διάδρομο τι έλεγαν μέσα και κατάλαβα ότι εσύ πέθανες Μελινούλα μου. Ήρθε κοντά μας η γιατρός και μας είπε ότι εσύ τους ταλαιπώρησες πολύ. Ότι δεν μπορεί να καταλάβουν τι έγινε. Έπαθες πάλι ανακοπή και δεν μπορούσαν να σε επαναφέρουν. Ο παππούς σου, ήρθε στο διάδρομο. Του έκανα νόημα Μελίνα μου ότι έφυγες και αυτός έστριψε και βγήκε έξω. Δεν άντεξε. Ήρθε και ο μπαμπάς σου κοντά μας και του είπα ότι μας άφησες.
Εμείς μπήκαμε με το έτσι θέλω και τους παρακαλέσαμε να προσπαθήσουν λίγο ακόμα. Μα δεν έγινε τίποτα Μελινούλα μου, εκεί ήσουν, άψυχη πάλι και εγώ, που η δουλειά μου ήταν να σε προστατεύω και να σε έχω καλά, να μην μπορώ να σου κάνω τίποτα», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Η συνέχεια
Νομίζω ότι σε φίλησα, δεν θυμάμαι. Η γιαγιά σου καθόταν από πάνω σου πολλή ώρα, μέχρι που την έδιωξε μια γιατρός ή νοσοκόμα. Έπαθα σοκ Μελίνα μου, δεν σε αποχαιρέτισα. Μπήκα πάλι στο δωμάτιο με το μεγάλο τραπέζι. Η γιατρός μου είπε ότι κάνανε ό,τι μπορούσαν, άλλα δεν ήξερε γιατί πέθανες. Μας είπε να περιμένουμε να έρθει ο ιατροδικαστής να σε εξετάσει. Εγώ είχα τρελαθεί κορίτσι μου, σε άφησα εκεί μόνη σου. Είπα στον μπαμπά σου ότι θέλω να φύγω, θέλω να με πάει στην αδελφή σου. Δεν φώναξα, δεν έκανα τίποτα.
Μόνοέκλαιγα και ένιωθα τόσο μικρή και αδύναμη, δεν ήταν πια στα χέρια μου. Σε άφησα λοιπόν εκεί, κάτι που θα το μετανιώνω όσο ζω. Πώς μπορεί μια μαμά να αφήσει το παιδί της έτσι; Μελίνα… Πήγα στο σπίτι που ήταν η αδερφούλα σου, ξύπνησε, και με ρώτησε πού είναι η Μελίνα. Την πήρα μέσα στο δωμάτιο και της είπα ότι η Μελίνα μας πήγε στον ουρανό και ότι δεν θα μπορέσει να ξαναέρθει. Και η Έλλη μου απάντησε ότι η Μελίνα πήρε την σημαία της στον ουρανό και την έβαψε κόκκινη. Ακόμα μου φαίνεται πολύ παράξενη αυτή η απάντηση της αδελφής σου.
Σαν να το ένιωθε η αδερφούλα σου, μόνο τεσσάρων ετών και όμως, σαν να ήξερε τι μου έλεγε. Η καρδιά μου έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια Μελίνα μου. Πώς θα συνεχίσουμε την ζωή μας χωρίς εσένα; Πώς θα μεγαλώσω την Έλλη χωρίς εσένα; Είχατε πάντα η μία την άλλη, στο σχολειό, στην παιδική χαρά, στο σπίτι, παντού και πάντα. Ξέρεις Μελίνα μου, εσύ και η Έλλη, ήσασταν για μένα σαν τον αέρα που αναπνέουμε. Έτσι ήταν και η παρουσία σας και η ύπαρξή σας κάθε μέρα.
Τι προσθέτει
«Τώρα λοιπόν, ένιωθα σα να μου κόπηκε ο αέρας, δεν μπορούσα να αναπνεύσω, δεν μπορούσα να υπάρχω χωρίς εσένα. Το χειρότερο ήταν και παραμένει, ότι εγώ σε πήγα εκεί. Εγώ ήθελα να πας να βγάλεις τα κρεατάκια σου. Εγώ σου έλεγα να μην φοβάσαι. Έλεγαν πως πρέπει να πάμε στο σπίτι μας, να το ετοιμάσουμε για κηδεία. Όχι. Όχι, δεν ήθελα Μελίνα, ήθελα μόνο να έχω εσένα, ήθελα μόνο να γυρίσω το χρόνο πίσω. Μου είπαν λοιπόν να κάτσω εκεί στο άλλο σπίτι μαζί με την αδελφή σου, να πάνε να ετοιμάσουν το σπίτι μου.
Μα εγώ δεν μπορούσα να κάτσω με την Έλλη, δεν είχα τη δύναμη. Ο μπαμπάς σου ξαναπήγε αμέσως στο Ηράκλειο, μα δεν ξέρω αν πήγε κοντά σου, δε νομίζω. Ευτυχώς Μελινούλα μου, έχουμε καλούς φίλους και συγγενείς που τον βοήθησαν να βρούμε τον ιατροδικαστή μας και τους δικηγόρους μας. Σαν να ζούσα ένα κακό όνειρο, γύρισα στο σπίτι, θυμάμαι ότι ήταν ακατάστατο πολύ το σπίτι μας Μελινούλα μου, γιατί είχα αποφασίσει να περνώ καλά μαζί σας εκείνες τις μέρες.
Γιατί ήσασταν πολύ χαρούμενες και είχατε διακοπές και θυμάμαι ότι περνάγαμε πολύ καλά. Πήγαμε βόλτα οι τρεις μας στο Ηράκλειο για ψώνια και φαγητό, πήγαμε σινεμά, παίζαμε μαζί στο σπίτι. Δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι ότι δεν το πίστευα, δεν ήθελα και δεν μπορούσα να το καταλάβω. Ήρθε πάρα πολύς κόσμος στο σπίτι μας εκείνη την μέρα Μελίνα μου, σου άρεσε πολύ όταν είχαμε κόσμο στο σπίτι. Είχα νεύρα, τώρα που δεν ήσουν εδώ. Ήρθαν όλοι. Γιατί δεν ήρθαν όταν ήσουν εδώ;», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Τι λέει μετά
Νύσταζα πάρα πολύ, δεν ήθελα όμως να κοιμηθώ, γιατί δεν ήθελα να ξυπνήσω την επόμενη μέρα, την ημέρα της κηδείας σου. Δεν ήθελα να κοιμηθώ και να ξυπνήσω και να μην είναι όνειρο όλο αυτό. Δεν άντεχα και ξάπλωσα μέσα στο δωμάτιό σας κοριτσάκι μου, στο φουσκωτό στρώμα που είχα εκεί για να ξαπλώνω μαζί σας και να σας διαβάζω παραμύθι κάθε βράδυ για να κοιμηθείτε. Πήρα αγκαλιά το αρκουδάκι σου. Ξύπνησα το πρωί και δεν ήταν κακό όνειρο. Ντύθηκα για την κηδεία σου.
Μελίνα μου, η εκκλησία ήταν γεμάτη. Δεν ξαναείδα ποτέ την εκκλησία με τόσο πολύ κόσμο. Εσύ ήσουν εκεί ξαπλωμένη, ακόμη δεν το πίστευα. Πίστευα ότι θα σηκωθείς, ότι θα γίνει το θαύμα. Δεν μπορεί να πέθανες έτσι εύκολα, δεν μπορεί να μην υπάρχεις πια. Σου κρατούσα το χέρι, μα δεν μου το έσφιξες, δεν με κοιτούσες, δεν μου φώναξες «μαμά». Όταν τελειώσαμε από την εκκλησιά και πήγαμε στο νεκροταφείο, πίστευα ακόμη ότι θα σηκωθείς. Όταν σε κατέβασαν στο χώμα όμως, άφησα να πάρεις μαζί σου την μισή μου καρδιά, το δικό μου κομμάτι που θα είναι πάντα δικό σου και την μισή μου ψύχη.
Ήθελα να με θάψουν μαζί σου Μελίνα, δεν σκεπτόμουν ούτε την Έλλη μας, ούτε τον μπαμπά σου. Ήθελα μόνο να ξαπλώσω διπλά σου, να μην είσαι μόνη, να σου κάνω παρέα εκεί που πας. Έμεινα όμως πίσω, μισή και θα είμαι πάντα μισή, μέχρι να σε ξανασυναντήσω. Εκείνο το βράδυ φέραμε και την αδερφούλα σου στο σπίτι. Δεν μπορούσα να την αναγνωρίσω, ήταν τόσο πληγωμένη, τόσο διαφορετική. Ήταν πάλι το σπίτι μας γεμάτο κόσμο, αλλά υπήρχε μια ησυχία.
Τι τονίζει
«Όλοι σεβάστηκαν ότι είναι η αδελφή σου εκεί, κανένας δεν φώναζε, κανένας δεν έκανε φασαρία και αυτή μόνο έπαιζε με τα παιχνίδια της, δεν σήκωσε το κεφάλι της να κοιτάξει κανέναν. Δεν ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου, ούτε με τον μπαμπά σου, μόνο με την γιαγιά και τον παππού. Με ρώτησε πολλές φορές, πότε θα ξαναγυρίσεις, πότε θα κατέβεις από τον ουρανό. Σου έχτιζε άπειρες φορές σκάλες, με τα τουβλάκια της και τα άφηνε έξω στην αυλή για να μπορέσεις να επιστρέψεις σπίτι μας.
Μελινούλα μου, οι μέρες πέρναγαν, η γιαγιά σου έμεινε εδώ να μας βοηθήσει, εγώ κοιμόμουν πάρα πολύ, δεν είχα αντοχή να σηκωθώ από το κρεβάτι. Οι φίλοι μας όμως κοριτσάκι μου και η γιαγιά και ο παππούς σου δεν με άφησαν, με σήκωσαν από το κρεβάτι, με έβγαλαν έξω. Εγώ όμως πώς; Πώς θα περπατώ στους δρόμους εδώ που ζούμε, που κάθε μέρα περπατούσαμε μαζί; Πώς θα αντέξω να πάω οπουδήποτε χωρίς εσένα; Φοβόμουν, φοβόμουν να πάω στο σουπερ μάρκετ, φοβόμουν να πάω στις κούνιες, φοβόμουν τη στιγμή που πρέπει να πάω στο σχολειό σας με μόνο ένα παιδί.
Αρκετά γρήγορα Μελινάκι μου, μάθαμε από τον δικηγόρο μας αλλά και από την τηλεόραση ότι η αναισθησιολόγος σου όντως δεν ήταν μια απλή γιατρός. Είχε πολλά θέματα και πάλι την άφησαν να δουλέψει. Εμείς πηγαίναμε συχνά στο Ηράκλειο να συναντηθούμε με τον δικηγόρο μας, είχαμε δώσει και κατάθεση στην αστυνομία. Ο μπαμπάς σου τα έκανε όλα, με τη βοήθεια των φίλων και συγγενών. Έμενα με άφησε πίσω, για να μην με ταλαιπωρεί. Μας είπε ο δικηγόρος ότι η δίκη μπορεί να γίνει σε κανένα χρόνο», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα..
Τι είναι αυτό που λέει μετέπειτα
«Πέρασαν πολλές μέρες και η γιαγιά σου έπρεπε να επιστρέψει να πάει στον παππού σου. Ήταν γι ́ αυτόν πολύ δύσκολο να το περάσει όλο αυτό μόνος του. Έφυγε λοιπόν η μανούλα μου, έχοντας χάσει την εγγονή της, αλλά και την κόρη που ήξερε πάντα. Γιατί εγώ Μελινάκι μου, δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να γίνω όπως παλιά. Μου πήραν ό,τι πιο πολύτιμο είχα, εσένα. Σε πήραν από μένα μακριά και εγώ θα είμαι πάντα μισή. Γελώ Μελίνα μου τώρα, μπορώ πάλι και γελώ και περνώ καλά και ας μην είσαι εδώ.
Βλέπεις, είμαι υποχρεωμένη να το κάνω αυτό, γιατί η Έλλη πρέπει να μεγαλώσει με μια χαρούμενη μαμά, έτσι δεν είναι; Το βράδυ που έφυγε λοιπόν η γιαγιά σου, με κοίταξε η Έλλη στα μάτια μετά από τόσο καιρό και μου είπε: «μαμά, τώρα μείναμε οι δυο μας». Η Έλλη φοβόταν, μάλλον δεν μου είχε εμπιστοσύνη, δεν ένιωθε ασφάλεια μαζί μου. Την πήρα μια μεγάλη αγκαλιά και της είπα ότι τώρα είμαστε οι δυο μας και θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δύο. Μέσα μου δεν το πίστευα ακόμα, δεν ήθελα και δεν μπορούσα.
Το μόνο που είχαμε πει Μελίνα μου με τον μπαμπά σου, όταν φεύγαμε από το νοσοκομείο εκείνη την μέρα που σε αφήσαμε εκεί, ήταν ότι πρέπει να κάνουμε και άλλο παιδί. Οπότε αρκετά γρήγορα Μελινάκι μου, έμεινα έγκυος. Νομίζω ότι ο Θεός μας έστειλε αυτό το παιδί. Ήταν τόσο δύσκολη η κατάσταση στο σπίτι μας αγαπούλα μου, ήταν ψυχρή. Ο μπαμπάς σου έκλαιγε συχνά. Εκεί που καθόμασταν, απλά σηκωνόταν και έτρεχε μέσα στο δωμάτιο και έκλαιγε δυνατά, με τόσο πολύ πόνο Μελίνα μου, που το στομάχι μου κάθε φορά γινόταν ένας κόμπος», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Η συνέχεια της σκέψης της
Εγώ όμως, δεν ήθελα να τον ακούσει η αδελφή σου, αρκετό πόνο κουβαλούσε και αυτό το πλασματάκι, ας μην ανησυχήσει και για μας. Ο μπαμπάς σου προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βγάλει άκρη με το τι έγινε με εσένα κοριτσάκι μου. Μελινάκι μου δεν ήταν καθόλου εύκολο, μα έπρεπε και πρέπει, για τη ζωή σου που χάθηκε άδικα, για την ψυχή σου και για της αδελφής σου. Ήταν «μεγάλα κεφάλια» μπλεγμένα σε όλο αυτό και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην τα καταφέρουμε.
Κρύψανε τον φάκελο σου, πήραν τα πλακάκια σου που έπρεπε να εξετάσει η ιατροδικαστής σου και τα πήγανε στην Αθήνα. Καθυστερούσαν πάρα πολύ να κάνουν την ΕΔΕ, που κανονικά πρέπει να γίνει αμέσως. Βρίσκαμε παντού εμπόδια, αλλά ο μπαμπάς σου με την βοήθεια πάντα από τους άλλους, έκανε τα πάντα για να ρίξει αυτά τα εμπόδια. Η Έλλη μας ήταν σε μεγάλο σοκ, δεν είχε κλάψει για σένα ακόμα, άργησε πολύ να κλάψει. Ούτε γελούσε από την καρδιά της. Ρωτούσε συνέχεια για σένα, πότε θα γυρίσεις, τι κάνεις εκεί στον ουρανό, αν έχεις παρέα εκεί.
Ήταν ανέκφραστη, σοκαρισμένη. Μέχρι που πέρασε ο καιρός, σχεδόν ένας χρόνος, με πολλά προβλήματα Μελινούλα μου. Μου έλεγαν πως η συμπεριφορά της δεν είναι πολύ καλή. Περίπου ένα χρόνο μετά, όταν γεννήθηκε και η αδελφή σας, η Ανδριάνα, τότε η Έλλη ξέσπασε λίγο, άρχισε να γελάει και πάλι. Βλέπεις, η Έλλη έκρυβε μια τεράστια δύναμη μέσα της και ακόμα την έχει. Η αδελφή σου η Ανδριάνα όταν γεννήθηκε, ήταν ίδια με εσένα Μελίνα μου. Σαν να ξαναγύρισες.
Τι άλλο προσθέτει
«Τα μαλλάκια της, το χρώμα της, το κλάμα της. Όταν μου την έφεραν, κοιταχτήκαμε με τον μπαμπά σου και δεν χρειάστηκε να πούμε τίποτα, σαν να σε κρατούσαμε ξανά. Μεγαλώνοντας, το χρώμα των μαλλιών της άλλαξε, αλλά δεν παύει και πάλι να σου μοιάζει πολύ. Πολλές φορές νομίζω ότι βλέπω και ακούω εσένα, αλλά είναι η Ανδριάνα. Μας δίνει πολύ χαρά και στους τρεις μας, είμαστε πλέον σίγουροι ότι ο Θεός μας την έστειλε για να αντέξουμε, για να αντέξει η Έλλη. Δεν περνά μια μέρα χωρίς να ρωτήσει η Έλλη για σένα, αν κάνεις και εσύ μάθημα στον ουρανό, αν πας στο χορό, αν είσαι καλά, αν ήθελες να πας εκεί ψηλά και γιατί πήγες χωρίς αυτήν.
Σου ξαναείπα Μελίνα μου ότι η δύναμή της είναι τεράστια, αλλά και η ευαισθησία της. Την λυπάμαι τόσο πολύ, πονάω τόσο πολύ αλλά προσπαθώ να μην της το δείξω. Δυστυχώς και η Έλλη έχασε την μαμά που ήξερε κάποτε. Δεν έβαζα να ακούμε μουσική, δεν χόρευα, δεν γελούσα. Τώρα Μελινάκι μου, ακούω πάλι μουσική, εκτός από τρία τραγούδια που δεν ξανάκουσα από την ημέρα που έφυγες, τα τρία αγαπημένα σου. Πέρασαν τόσα Χριστούγεννα, μας έπιανε πολύ άγχος με τον μπαμπά σου στις γιορτές.
Ευτυχώς ήρθε η αδελφή σου η Ανδριάνα στον κόσμο, πριν τις πρώτες γιορτές χωρίς εσένα. Έπρεπε να βάλουμε τα δυνατά μας με τον μπαμπά σου να περάσει η Έλλη χαρούμενα Χριστούγεννα. Νομίζω ότι τα καταφέραμε κορίτσι μου. Αλλά κάθε χρόνο, όταν έρχονται οι γιορτές, εμένα με πιάνει ένα μεγάλος κόμπος στο στομάχι. Κάθε χρόνο έκανα για σένα μνημόσυνο, αλλά μόνη μου ή με δυο-τρία άτομα. Ούτε ο μπαμπάς σου δεν ερχόταν κάθε χρόνο», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα..
Μία ακόμη επισήμανσή της
Είναι τόσο βαρύ να κάνεις μνημόσυνο για το παιδί σου, είναι τόσο απίστευτο. Μου θυμίζει την κηδεία σου Μελίνα μου και έτσι μου είναι πολύ δύσκολο. Η ταλαιπωρία μας ήταν φρικτή. Δεν φτάνει που έχουμε μείνει με αυτό το πένθος, με τον πόνο, έπρεπε και να κυνηγήσουμε τόσα χρόνια το δίκιο Μελίνα μου. Ένιωθα σαν να μην άξιζε η ζωή σου τίποτα. Κανένας δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με αυτά τα «μεγάλα κεφάλια». Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018, ήταν κρυμμένος ο φάκελός σου, η ΕΔΕ. Ένας πολιτικός μας βοήθησε και τον πήρε τον φάκελο και μας τον έστειλε.
Υπήρχαν όμως δυο τέτοιοι φάκελοι, με διαφορετικές ημερομηνίες. Εκεί μέσα έγραφε ξεκάθαρα ότι η αναισθησιολόγος σου είχε ευθύνη για τον θάνατό σου. Εμείς περιμέναμε δυο ολόκληρα χρόνια για να μας τον στείλουν. Γιατί; Με έπιασε μια άσχημη κρίση Μελινάκι μου, ήθελα να το αφήσουμε, ένιωσα ότι δεν θα βγάλουμε άκρη, ότι κανένας δεν θα μας βοηθήσει. Ένιωσα μικρή, ένιωθα πάλι ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για σένα, ούτε για την ψυχή σου, ούτε για την μνήμη σου.
Τον Ιανουάριο του 2019 ολοκληρώθηκε η έρευνα από τον εισαγγελέα στα δικαστήρια που και σε αυτήν την έρευνα έριξαν τις ευθύνες στην δια. Εμείς πάλι Μελίνα μου περιμέναμε, μέχρι το καλοκαίρι του 2019, επιτέλους μας έδωσαν μια ημερομηνία. Είχα πολύ άγχος, κάναμε τόσο πολύ υπομονή τόσα χρόνια, ας κάνουμε λίγο ακόμα, είπαμε. Πήγαμε, με το… σταυρό στο χέρι που λένε, ξέραμε πως θα γίνει δικαστήριο. Όμως δεν ήρθε! Μελινάκι μου, ντρέπομαι που αυτή η γυναίκα είναι άνθρωπος και ακόμα χειρότερα γιατρός.
Τι επιπλέον αναφέρει
«Άλλη ημερομηνία πάλι, τον Ιανουάριο μας είπαν. Είπα στον μπαμπά σου ότι δεν αντέχω να περιμένω άλλο. Πάει, τελείωσε η υπομονή. Δεν ήρθε ούτε τον Ιανουάριο και η απογοήτευσή μας ήταν τεράστια. Ευτυχώς το δικαστήριο είπε ότι δεν μπορεί να πάρει άλλη αναβολή. Δεν υπήρχαν όμως ημερομηνίες και έτσι έπρεπε να περιμένουμε για άλλους 8 μήνες. Η Έλλη έχει μεγαλώσει τώρα Μελινάκι μου, εμείς τόσα χρόνια δεν λέγαμε λεπτομέρειες για τον τρόπο που έφυγες, πώς σου πήρε αυτή η γυναίκα την ζωή.
Έπρεπε τώρα να της μιλήσω, γιατί τα άλλα παιδιά στο σχολειό ήξεραν, άκουσαν από τους μεγάλους. Έτσι έκατσα με την καημένη την Έλλη και της εξήγησα τι έγινε και τι γινόταν τόσα χρόνια και τι μας περιμένει από ́δω και πέρα. Το Σεπτέμβριο λοιπόν, ήρθε η γιατρός. Δεν μου αρέσει να την λέω γιατρό. Νομίζω ότι δεν της αξίζει να την λένε ούτε κυρία, ούτε γιατρό. Από το Σεπτέμβριο λοιπόν μέχρι και σήμερα, έχουμε πάει πέντε φορές στο δικαστήριο.
Πέντε φορές και ανέβηκαν εκεί πάνω από περίπου 17 άτομα. Όλοι γιατροί, εκτός από μένα και τον μπαμπά σου. Εγώ Μελινούλα μου δεν μπόρεσα να πω αυτά που ήθελα. Δεν με άφησε ο πόνος μου, δεν με άφησε η παρουσία της αναισθησιολόγου που καθόταν μόλις λίγα μέτρα μακριά μου. Οι γιατροί λοιπόν, όλοι όσοι ήταν εκεί μέσα εκείνη την μέρα Μελίνα μου, δεν είπαν τίποτα. Ούτε από το άλλο νοσοκομείο. Έχω πέσει τόσες φορές από τα σύννεφα αυτές τις πέντε φορές που πήγα και τους άκουσα», ανέφερε στο γράμμα η μητέρα.
Το τέλος του γράμματος…
Μελίνα μου, γι ́ αυτούς μάλλον, η ζωή σου δεν άξιζε τίποτα απολύτως. Αν άξιζε και αν ήταν άνθρωποι, θα μου έλεγαν. Θα έλεγαν στο δικαστήριο που έχουν δώσει και όρκο. Όποτε κοριτσάκι μου δεν τους βόλευαν οι ερωτήσεις, έλεγαν πως δεν ξέρουν, πως δεν άκουσαν, πως δεν είδαν.
Ξέρεις Μελίνα μου, όλο αυτό που συμβαίνει, μου φαίνεται πολλές φορές σαν ψέμα, σαν να βλέπω μια ταινία. Ήρθαν και γιατροί από την Αθήνα και αυτές επίσης δεν ήξεραν, δεν ήταν εκεί εκείνη την μέρα βέβαια, αλλά τόσος κόπος, να κάνουν ολόκληρο ταξίδι, για να πουν τι;
Και εκεί με έπιασε ένα δυνατό συναίσθημα ανασφάλειας. Αυτές οι γυναίκες ήρθαν από καλά νοσοκομεία, αν χρειαστούμε να επισκεφτούμε νοσοκομείο, πολύ πιθανό να είναι εκεί. Μα πώς να εμπιστευτεί ο κόσμος τέτοιους γιατρούς; Το άλλο κοριτσάκι μου γλυκό που με προβληματίζει πολύ, μα πάρα πολύ, είναι ότι κανένας και καμία αναισθησιολόγος δεν ήθελε να έρθει στο δικό σου δικαστήριο για να μας υποστηρίξει. Είτε δουλεύουν ακόμα, είτε έχουν πάρει σύνταξη. Δεν μπορούν λέει για ηθικούς λογούς.
Για ποια ηθική μιλάμε τώρα; Δεν ξέρω κορίτσι μου. Ξέρω μόνο ότι έχω απελπιστεί εντελώς από όλους τους γιατρούς που ήρθαν και δεν ήρθαν. Έχοντας χάσει την ελπίδα μου γι ́ αυτό τον κόσμο, για τους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε τη ζωή μας. Και αναρωτιέμαι ψυχή μου όμορφη, πώς αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται τα βράδια, ξέροντας πως ένα πανέμορφο και αθώο αγγελάκι, έφυγε από κοντά μας, ξέροντας ακριβώς τι έγινε στις 28 Δεκέμβριου του 2015. Ξέρουν και θυμούνται και εύχομαι να θυμούνται για μια ολόκληρη ζωή. Μελίνα μου, να είναι το πανέμορφο, υπέροχο προσωπάκι σου, το τελευταίο πράγμα που θα βλέπουν κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν…», καταλήγει το σπαρακτικό γράμμα.
Προϋπολογισμό για τα εορταστικά ψώνια μόλις στα 200 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του φαγητού και των ποτών, θέτει η πλειονότητα των Ελλήνων φέτος, σύμφωνα με σχετική έρευνα που επιχειρεί την καταγραφή των τάσεων της εποχής.
Αν και απέχουμε από τις περιγραφές τύπου Τσαρλς Ντίκενς, εν τούτοις, ποσοστό 57% των ερωτώμενων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ανάφερε ότι φέτος οι εορταστικές δαπάνες θα είναι λιγότερες εξαιτίας του μειωμένου εισοδήματος, του φόβου για την πορεία της οικονομίας τους επόμενους μήνες αλλά και γιατί, όσοι διατηρούν αλώβητο το μισθό τους, φέτος προτιμούν να αποταμιεύσουν.
Τα στοιχεία προκύπτουν από την πρωτογενή ποσοτική έρευνα της ADMINE και του AdmineInsightsLab, σε συνεργασία με το Graduate School του Deree – The American College of Greece και το ACT – American College of Thessaloniki | a division of Anatolia College Greece, διεξήχθη σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα κατά τη διάρκεια του δεύτερου πανελλαδικού lockdown (21-23 Νοεμβρίου) σε δείγμα 575 καταναλωτών.
Είναι χαρακτηριστικό πως το 34% που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα δηλώνουν απαισιόδοξοι όσον αφορά το μέλλον, ενώ το ποσοστό αυτό υποχωρεί στο 29% για τη Θεσσαλονίκη.
Οι τομείς που θα κατευθύνουν τα ψώνια τους, προφανώς ποικίλλουν με την ηλικιακή ομάδα 45-54 να συγκρατεί το budget της κυρίως για τρόφιμα, ποτά και παιχνίδια. Αντίθετα οι νεαρότερες ηλικίες θέτει ως προτεραιότητα την ένδυση και τα ηλεκτρονικά είδη.
Δεδομένου ότι οι φετινές αγορές -έστω περιορισμένες- έχουν μικρές διεξόδους, είναι προφανές ότι το κανάλι του ηλεκτρονικού εμπορίου συνεχίζει να κερδίζει πόντους. Σύμφωνα με το δείγμα της έρευνας ένας στους δύο καταναλωτές δηλώνει πως θα προτιμήσει κατά κύριο λόγο τις ηλεκτρονικές αγορές, όχι μόνο λόγω δυνατότητας αλλά και λόγω φόβου.
Εξαιτίας των μέτρων, η αύξηση των ηλεκτρονικών κατά την περίοδο που διενεργήθηκε η έρευνα ήταν κατά 72% σε σχέση με το πρώτο lockdown. Σημειώνεται δε ότι ποσοστό 73% δήλωσε ότι επισκέπτεται πριν τις αγορές του, πλατφόρμες σύγκρισης τιμών.
Παρόλα, αυτά ποσοστό 34% των ερωτώμενων θα ήθελε να μπορεί να επισκεφτεί φυσικά καταστήματα, ενώ παραμένει ισχυρό το ποσοστό εκείνων που επιθυμεί να ψωνίζει τρόφιμα και ποτά από τα φυσικά καταστήματα.
Στον Χάρη Λεμπιδάκη και στην κάμερα του «Ευτυχείτε» μίλησε ο θείος του Θέμη Κανέλλου, Δημήτρης. Πρόκειται για τον πρώτο άνθρωπο από την οικογένεια του πολυσυζητημένου παίκτη του «Big Brother», που βλέπουμε να μιλάει δημόσια για τον 18χρονο διαγωνιζόμενο του ριάλτι.
Ο ίδιος στήριξε τον ανιψιό του και τόνισε πως όλη η οικογένεια είναι μαζί του και θέλει να τον δει νικητή.
«Είναι ντόμπρο παιδί, είναι ανοιχτός. Ό,τι είναι να πει θα στο πει. Είναι 100% αυθεντικός στο παιχνίδι. Δε νομίζω πως οι συνθήκες εγκλεισμού σε ένα σπίτι όπως είναι του Big Brother, σου αφήνουν περιθώρια να μη δείξεις ποιος είσαι. Δεν είναι κάποιος διαφορετικός όποιος είναι γκέι, όπως δεν είναι κάποιος διαφορετικός που είναι στρέιτ. Σεξουαλικά ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Το έχει δηλώσει εξαρχής και μπράβο του και προς τιμήν του. Εγώ πραγματικά του εύχομαι του Θέμη να φτάσει και ως το έπαθλο. Τον Θέμη τον αγαπάμε πάρα πολύ. Η στάση όλης της οικογένειας είναι, όπως είμαι εγώ τώρα. Το πρώτο πράγμα που θα του πω όταν βγει από το παιχνίδι είναι ότι τον στηρίζω και ότι τον αγαπάω» εξήγησε ο θείος του Θέμη Κανέλλου.
Ανησυχητική χαρακτήρισε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη δυτική Αττική, με την πανδημία του κορονοϊού, ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, σημαίνοντας συναγερμό για εννέα ακόμη περιοχές, με τα περισσότερα νέα κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους.
Όπως είπε, συγκεκριμένα, ο κ. Κικίλιας, πρόκειται για την Πιερία, τη Δράμα, το Κιλκίς, την Πέλλα, την Ξάνθη, την Ημαθία, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα και τη Φλώρινα.
Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης, ο υπουργός Υγείας τόνισε πως συνομίλησε με τον Σωτήρη Τσιόδρα, ο οποίος προχώρησε σε συγκεκριμένες επισημάνεις. Μεταξύ άλλων, σημειώνεται πως υπάρχει αύξηση των κρουσμάτων στις ηλικίες άνω των 65 ετών, ενώ τα περισσότερα κρούσματα εντοπίζονται στην ηλικιακή ομάδα 40-64 ετών. Παρά τις πέντε εβδομάδες lockdown, τόνισε, ο κ. Κικίλιας, η πίεση στο ΕΣΥ συνεχίζεται, ενώ τις τρεις τελευταίες ημέρες οι εισαγωγές στα νοσοκομεία είναι όσα και τα εξιτήρια, ενώ σχετικά με την πληρότητα των ΜΕΘ ανέφερε πως στην Επικράτεια ανέρχεται στο 83%, στην Αττική στο 77% και στη Θεσσαλονίκη στο 91%.
Στο πλαίσιο αυτό, χτύπησε “καμπανάκι” για τη συμπεριφορά όλων ενόψει των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
