Ραγδαίες οι εξελίξεις στην υπόθεση σεξουαλική κακοποίοησης με θύμα ένα 4χρονο αγόρι στο Αγρίνιο

Στη φυλακή οδηγείται ο 28χρονος Δημήτρης Κραβαρίτης αφού πέρασε για δεύτερη φορά το κατώφλι του στρατιωτικού Ανακριτή Ιωαννίνων, κατηγορούμενος για διενέργεια γενετήσιων πράξεων κατ΄ εξακολούθηση σε βάρος 4χρονου αγοριού στο Αγρίνιο.

Τα στοιχεία του 28χρονου, είχαν δοθεί στη δημοσιότητα με διάταξη του στρατιωτικού εισαγγελέα, στον οποίον είχε σταλεί η δικογραφία από το Αγρίνιο στις 18 Οκτωβρίου.

Για την υπόθεση έχει σχηματιστεί δικογραφία για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο σε βάρος της μητέρας του 28χρονου, η οποία είχε αναλάβει τη φύλαξη του παιδιού.

Αγρίνιο: Υλικό με βιασμούς παιδιών είχε ο 28χρονος που βίαζε 4χρονο

Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση που έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία του Αγρινίου και όχι μόνον. Σύμφωνα με πληροφορίες της τηλεόρασης του Star, σε λάπτοπ που διατηρούσε ο κατηγορούμενος στην οικία του βρέθηκε πορνογραφικό υλικό ανηλίκων. Το υλικό αυτό φέρεται να περιλαμβάνει πορνογραφικές φωτογραφίες ενηλίκων με αγοράκια κάτω των 10 ετών και είναι σοκαριστικού περιεχομένου. Χρήστες του λάπτοπ ήταν ο 28χρονος και η μητέρα του.

Το συγκεκριμένο στοιχείο θεωρείται ιδιαίτερα επιβαρυντικό και τώρα τόσο ο ίδιος όσο και η μητέρα του ενδεχομένως θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για την ύπαρξη αυτών των φωτογραφιών.

Τη διαδικασία για την περίπτωση αυτή θα αναλάβει η Εισαγγελία του Αγρινίου. Αντίθετα, την περίπτωση της κακοποίησης έχει αναλάβει η στρατιωτική δικαιοσύνη, μιας και οι γενετήσιες πράξεις φέρεται να διαπράχθηκαν όσο ο 28χρονος ήταν στρατιώτης, μεταξύ Μαρτίου-Μαϊου του 2021.

Αγρίνιο: Πώς οι ζωγραφιές του 4χρονου αποκάλυψαν τον εφιάλτη που βίωσε

Το 4χρονο αγοράκι έζησε έναν εφιάλτη στα χέρια του φερόμενου βιαστή του, Δημήτρη Κραβαρίτη. Μέσα από δύο ζωγραφιές είχε περιγράψει με τον δικό του τρόπο τη φρίκη από τον Αγρινιώτη.

Η εφημερίδα «Πελοπόννησος» αποκάλυψε τι «αναπαρίσταναν» οι δύο ζωγραφιές του μικρού παιδιού που εντόπισε ο πατέρας του και τις έδωσε σε παιδοψυχολόγο, ο οποίος και ξετύλιξε το κουβάρι της φρικιαστικής υπόθεσης.

Η πρώτη ζωγραφιά έμοιαζε με ένα μαύρο σύννεφο, που πρόδιδε την μαυρισμένη ψυχούλα του τετράχρονου, σύμφωνα με τον ειδικό.

Στη δεύτερη ζωγραφιά το 4χρονο αγόρι είχε ζωγραφίσει ένα ανδρικό μόριο και όταν ρωτήθηκε από τον παιδοψυχολόγο απάντησε ότι «ανήκε» στον 28χρονο Δημήτρη Κραβαρίτη. Στη συνέχεια της περιγραφής ο 4χρονος αποκάλυψε στον πατέρα του και τον γιατρό του τα μαρτύρια που υπέστη στα χέρια του φερόμενου βιαστή του αρκετές φορές.

Το χρονικό της υπόθεσης

Το διάστημα από 1^η Μαρτίου 2021 έως τέλη Μαΐου του ίδιου έτους, ο 28χρονος κατηγορείται ότι ασελγούσε σε βάρος του παιδιού.

Στις 23 Ιουλίου 2021 οι γονείς προχώρησαν σε καταγγελία σε βάρος του. Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι η καταγγελία έγινε στην Εισαγγελία Αγρινίου, η οποία με τη σειρά της διαβίβασε τη δικογραφία στην Εισαγγελία Στρατοδικείου Ιωαννίνων, λόγω του ότι ο φερόμενος ως δράστης υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2022 ασκήθηκε δίωξη σε βάρος του για τα αδικήματα της διενέργειας γενετήσιων πράξεων με πρόσωπο που δε συμπλήρωσε τα 12 έτη, κατ’ εξακολούθηση. Όπως εξηγούν πηγές της ΕΛ.ΑΣ., καθ’ όλη τη διάρκεια της παραπάνω περιγραφόμενης διαδικασίας ουδέποτε εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του 28χρονου.

Αστυνομικές πηγές σημειώνουν ότι η διάταξη για δημοσιοποίηση των στοιχείων ταυτότητας και των φωτογραφιών του έγινε με καθυστέρηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο 28χρονος, παρότι κατηγορείται για κακουργηματική πράξη με θύμα παιδί, δεν είχε δακτυλοσκοπηθεί ποτέ από την ΕΛ.ΑΣ. δεκαπέντε μήνες μετά την καταγγελία σε βάρος του.

Η σήμανσή του έγινε μόλις πριν λίγες ημέρες όταν οι αστυνομικοί έπρεπε να τον μεταφέρουν στις εγκαταστάσεις, όπου γίνεται η φωτογράφιση για τη δημοσίευση της φωτογραφίας και των στοιχείων ταυτότητάς του (κατόπιν εισαγγελικής διάταξης).

Υπενθυμίζεται ότι το διάστημα των κακοποιητικών πράξεων σε βάρος του παιδιού, ο 28χρονος ήταν στρατιώτης και η μητέρα του σύμφωνα με τον πατέρα έκανε baby sitting στο μικρό αγόρι.

Ο Στέλιος Κρητικός βρέθηκε στην εκπομπή “The 2Night Show”, μαζί με τους γιους του, Μιχαήλ – Άγγελο και Άρη και μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για το ξεκίνημα και την πορεία του στην υποκριτική, τον χωρισμό του, αλλά και τη δεύτερη σύζυγό του, με την οποία απέκτησαν δυο κόρες.

Ο Στέλιος Κρητικός τα βγάζει πέρα δύσκολα οικονομικά

Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός «όταν γεννήθηκε ο Μιχαήλ Άγγελος ήμουν 27 ετών. Τα παιδιά μου δεν έζησαν ποτέ εύκολα, όπως και σήμερα είναι δύσκολα. Κάθε μήνα δουλεύω για τον επόμενο μήνα, δεν έχει σταματήσει αυτό, δεν έχει αλλάξει κάτι, ποτέ δεν έκανα έξοδα και δεν μπορούσα».

Δύσκολος ο χωρισμός για τον Στέλιο Κρητικό από την πρώτη σύζυγο

Σχετικά με τον χωρισμό του από την πρώτη του σύζυγο, ο Στέλιος Κρητικός υπογράμμισε «δεν ήταν εύκολος χωρισμός, είχε δυσκολίες, αλλά θέλει υπομονή, θέλει αγάπη, θέλει πίστη, φροντίδα. Το πιο εύκολο είναι να τα κάνεις όλα μπάχαλο, ενώ το πιο δύσκολο είναι να κρατήσεις την γκρίνια σου και να πεις, πάμε να το ξαναδούμε. Ήταν πάρα πολλά τα χρόνια που ήμασταν μαζί και πολύ δύσκολη η στιγμή του χωρισμού».

Όσον αφορά το τέλος της συνεργασίας του με τον Μάρκο Σεφερλή, ο Στέλιος Κρητικός σημείωσε «ήμασταν έξι χρόνια μαζί. Έκλεισε ο κύκλος ο συγκεκριμένος. Η δουλειά μας είναι περίεργη κι απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ένιωσα ότι εγώ πρέπει να σταματήσω. Ήμασταν στην Πάτρα, είχαμε ξεκινήσει περιοδεία και πήγα στο καμαρίνι… Αυτό που κάναμε ήταν δύσκολο. Συνήθως στη δουλειά μας δουλεύεις 1-2 χρόνια. Εμείς κουμπαριάσαμε, γελάσαμε τόσο πολύ κι έχουμε ζήσει άπειρες στιγμές».

Ο κ. Τσίπρας συνομίλησε με διαδηλωτές ενώ φωτογραφήθηκε με έναν πιτσιρικά οποίος φορούσε μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα.

Το «παρών» στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων στο κέντρο της Αθήνας στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που πραγματοποιούν σήμερα, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έδωσαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αλλά και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης.

Ο κ. Τσίπρας συνομίλησε με διαδηλωτές που τον υποδέχθηκαν με αγκαλιές στην οδό Σταδίου όπου είχε δοθεί το ραντεβού της προσυγκέντρωσης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε, μάλιστα, μια στάση για έναν μικρό του φίλο, ο οποίος φορούσε μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα.

Σε δηλώσεις του ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία δίνουν σήμερα μια ηχηρή απάντηση στο καθεστώς της ακρίβειας, της αισχροκέρδειας, της ανασφάλειας, της διαφθοράς και της διαπλοκής, της αναξιοπρέπειας.

«Στο καθεστώς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που συρρικνώνει την δημοκρατία και βυθίζει την ελληνική κοινωνία στην απελπισία. Κάθε μέρα που περνά κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους, τους μεσαίους φτωχούς και τους φτωχούς απελπισμένους.

Σήμερα είναι ένα δυνατό μήνυμα ότι ο λαός μπορεί να δώσει διέξοδο. Με την ενεργή παρουσία του όμως, και φυσικά με την προοπτική μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στις κάλπες που σύντομα θα στηθούν.

Υπάρχει εναλλακτική λύση προστασίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί η χώρα να είναι η χειρότερη στην Ευρώπη στην ακρίβεια, στην αισχροκέρδεια, στους θανάτους από την πανδημία. Χειρότερη στους μισθούς. Υπάρχει εναλλακτική λύση με στήριξη των μισθών, στήριξη της εργασίας και κοινωνική δικαιοσύνη. Και θα έρθει γρήγορα», τόνισε χαρακτηριστικά.

Το βίντεο με τις δηλώσεις του:

Ελεύθερος αφέθηκε μετά την απολογία του ο 14χρονος που κατηγορείται ότι πυροβόλησε και σκότωσε τον 17χρονο αδελφό του σε στάνη στην Μάνδρα.

Στον ανήλικο από την Μάνδρα επιβλήθηκε το αναμορφωτικό μέτρο παρακολούθησης από επιμελητή. Ο 14χρονος επί δύο ώρες απαντούσε στις απανωτές ερωτήσεις της ανακρίτριας για τις συνθήκες υπό τις οποίες βρήκε τραγικό θάνατο ο αδελφός του, ενώ νωρίτερα άκουσε σοκαρισμένος την ανακρίτρια να του γνωστοποιεί του κατηγορητήριο.

Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΦΩΤΗ

Εκείνη τη στιγμή, ο ανήλικος, σύμφωνα με τον δικηγόρο του, έμαθε και το τραγικό γεγονός του θανάτου του αδελφού του καθώς η οικογένεια του προσπαθούσε να τον προστατέψει από τα θλιβερά νέα.

«Κυνηγούσαμε με τον αδερφό μου, ο οποίος κρατούσε την καραμπίνα, όταν κάποια στιγμή είδαμε ένα γουρούνι. Το ζώο έτρωγε σε ένα σημείο στο οποίο δεν μπορούσαμε να το πυροβολήσουμε.

Τότε, ο αδερφός μου έδωσε σε μένα την καραμπίνα για να πάει να τρομάξει το γουρούνι, με σκοπό να βγει από εκείνο το σημείο όπου βρισκόταν και στη συνέχεια εγώ να μπορέσω να το πυροβολήσω.

Τελικά όμως το όπλο εκπυρσοκρότησε στα χέρια μου. Πυροβόλησα και η σφαίρα πέτυχε τον αδερφό μου στο κεφάλι. Τρομοκρατήθηκα…» ανέφερε στην απολογία του ο 14χρονος.

«ΕΓΩ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ. ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟ»

«Εγώ τον σκότωσα κατά λάθος. Τον πέρασα για αγριογούρουνο» ήταν τα λόγια που είπε στους αστυνομικούς του ανθρωποκτονιών χτες το μεσημέρι, όταν κλιμάκιο της ασφαλείας πραγματοποιούσε νέα έρευνα στη στάνη της οικογένειας.

«ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥ»

Ο ανήλικος απολογήθηκε για βαρύτατες κατηγορίες και συγκεκριμένα για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, οπλοφορία και οπλοκατοχή. Στο πλευρό του, καθ΄όλη τη διάρκεια της παραμονής του στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, βρίσκονταν οι γονείς του, μαυροφορεμένοι και τα μεγαλύτερα αδέλφια του.

«Το παιδί εμμένει στο παιδικό του μυαλουδάκι ότι το όπλο πυροβόλησε μόνο του» δήλωσε ο δικηγόρος του 14χρονου, Γιάννης Βέρρας.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΠΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ

Μετά την ολοκλήρωση της απολογίας, ο 14χρονος αποχώρησε από τα δικαστήρια, ελεύθερος στην αγκαλιά των γονιών του, με την επιβολή αναμορφωτικών μέτρων και συγκεκριμένα της παρακολούθησης από επιμελητή ανηλίκων ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

«Δόξα το Θεό το παιδί  επιστρέφει στο σπίτι του. Η μόνη παρηγοριά για τους γονείς» είπε ο κ. Βέρρας.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Από την πλευρά της οικογένειας διαψεύδονται οι αναφορές που έγιναν σε ανακοίνωση του «Χαμόγελου του Παιδιού» σχετικά με την ύπαρξη καταγγελιών για κακοποίηση και παραμέληση των παιδιών.

ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΦΩΤΗ – “ΕΧΑΣΑΝ” ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ – ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ

Η οικογένεια του 17χρονου Φώτη που έπεσε νεκρός από τα πυρά που έριξε κατά λάθος ο 14χρονος αδερφός του δεν μπορεί να πιστέψει το κακό που χτύπησε την πόρτα τους

Από την μια στιγμή στην άλλη ο 17χρονος έχασε αιφνίδια και τόσο τραγικά τη ζωή του ενώ ο 14χρονος γιος τους που ομολόγησε ότι τον σκότωσε κατά λάθος με την καραμπίνα του μπαμπά τους σε απόσταση λίγων μέτρων από το μαντρί της οικογένειας.

«ΠΗΓΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ: ΞΥΠΝΑ» ΕΙΠΕ Ο 14ΧΡΟΝΟΣ

«Μετά τον πυροβολισμό πήγα πάνω από τον αδερφό μου. Του φώναζα ξύπνα, ξύπνα. Είδα ότι δεν γινόταν τίποτα. Τρομοκρατήθηκα. Φοβήθηκα τόσο πολύ που δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Αποφάσισα να φύγω και να πάω στο σπίτι μου με τα πόδια».

Αυτά είπε στους αστυνομικούς σύμφωνα με το ο 14χρονος, σε βάρος του οποίου ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο.

«ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εκπομπής ‘Αλήθειες με τη Ζήνα” στο STAR o άτυχος Φώτης δεν δεν είναι το μοναδικό  παιδί της οικογένειας που βρήκε τραγικό θάνατο.Πριν από μερικά χρόνια ένα ακόμα παιδί, μόλις δύο ετών, είχε καεί στο τζάκι και είχε χάσει τη ζωή του, βυθίζοντας την οικογένεια στο πένθος.

«ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ» ΛΕΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ

Την ίδια ώρα, ο πατέρας του , μιλώντας στην εκπομπή του Star είπε ότι θα παραμείνει στο πλευρό του 14χρονου γιου του, ο οποίος βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση μετά τη δολοφονία του αδελφού του.  «Θα είμαι στο πλευρό του, είναι ένας άγγελος, δεν του έχω μιλήσει ακόμη. Έχει μιλήσει με τη μαμά του», είπε.

ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΒΟΣ ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΦΩΤΗ – «ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ»

«Φώτη μου, πού πας… Γύρνα πίσω, παιδί μου», φώναζε.

Όλοι ήταν εκεί για να αποχαιρετήσουν για τελευταία φορά το 17χρονο παλικάρι. Φίλοι, συμμαθητές, γείτονες και συγγενείς αδυνατούν να συλλάβουν το μέγεθος της τραγωδίας. Συγγενείς, φίλοι και συμμαθητές του είπαν το τελευταίο «αντίο»

Στη γειτονιά της Μάνδρας θρήνος και πόνος για  τον 17χρονο Φώτη που έχασε τη ζωή του, μιλούν με τα καλύτερα λόγια. «Ήταν πολύ καλό παιδί. Με τον γιο μου όλη μέρα μαζί παίζανε. Ευγενικό παιδί, φιλότιμο, πολύ καλό παιδί», δήλωσε κάτοικος της περιοχής.

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης σχολίασε με τα καλύτερα λόγια την ανακοίνωση της συνεργασίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με το συνδρομητικό Netflix. Ο ίδιος αναγνωρίζει το μεγάλο ταλέντο του δημιουργού και αναφέρει πως είναι μια επιτυχία την οποία όλοι πρέπει να χαρούν.

«Χάρηκα πάρα πολύ που το Maestro θα παιχτεί στο Netflix. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης το αξίζει, έχει δουλέψει όσο λίγοι και οι δουλειές του είναι μία και μία. Χίλια μπράβο. Είναι από τα πιο χαρούμενα νέα. Επειδή δεν έχω δει τη σειρά γιατί βρίσκομαι στο θέατρο εκείνη την στιγμή, θα το δω στο Netflix. Όποιος δεν χαρεί με την επιτυχία του Χριστόφορου είναι κομπλεξικός. Πρέπει να είσαι κουτός», είπε αρχικά ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και συνέχισε: «Πάντα το ονειρευόμουν (για το Netflix). Όταν το ονειρευτήκαμε και με τον Σωτήρη Τσαφούλια ήταν για να μπορεί η Ελλάδα μας να μπει εκεί και να έχει σημαντικό ρόλο. Δεν τρελάθηκα που το Έτερος Εγώ δεν μπήκε στο Netflix, αλλά εμένα το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα και αυτό ήταν το να γίνει η το Έτερος Εγώ».

Για την οικογένειά του ο ηθοποιός ανέφερε σχετικά: «Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκαν, οπότε έχω δύο τεράστιες οικογένειες. Είμαστε 4 αδέλφια συνολικά. Είναι η αδελφή μου και ο αδελφός μου στην Αγγλία και ο αδελφός μου ο Θανάσης στην Ελλάδα. Ήμουν τέσσερις μήνες συνολικά στην Αγγλία και 8 μήνες εδώ. Ήταν μία συζήτηση που έκαναν οι δυο τους κι αποφάσισαν συνειδητά ότι θα ήταν καλύτερο να μεγαλώσω με τον πατέρα μου. Οι δικοί μου γονείς είναι πιο… Σουηδοί. Αγαπιούνται πολύ και με έχουν μάθει ωραίες αξίες στη ζωή μου», είπε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.

Μεγάλη γιορτή για την Ορθοδοξία σήμερα 9/11 καθώς εορτάζει ο Άγιος Νεκτάριος. Ο προστάτης των φτωχών και των ανέργων, κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηλκε στην Σηλυβρία της Αν. Θράκης την 1 Οκτωβρίου 1846 και εκοιμήθη την 8η Νοεμβρίου 1920.

Γονείς του ήταν ο Δήμος (Δημοσθένης) και η Μπαλού (Βασιλική) Κεφαλά, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της φτωχής οικογένειας. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με τη δύσκολη πραγματικότητα της εποχής, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρηθεί, ενώ στη γενέτειρά του δεν υπήρχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 13 ετών.

Στην Κωνσταντινούπολη

Σύμφωνα με το wikipedia, η ζωή στην Κωνσταντινούπολη για τον Αναστάσιο ήταν σκληρή και δύσκολη τα πρώτα χρόνια της παραμονής του. Αρχικά εργάζεται σε συσκευαστήριο καπνού, όπου ο ιδιοκτήτης τού φερόταν βάναυσα. Εργάζεται πολλές ώρες ημερησίως, δεν αμείβεται και πολλές φορές ξυλοκοπείται. Ο Αναστάσιος τα υπέμενε όλα αυτά, ωστόσο θλιβόταν, καθώς αδυνατούσε να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Την κλίση όμως προς τον Θεό και το Ευαγγέλιο την έδειχνε από μικρός. Έτσι στο συσκευαστήριο, μαζί με τον καπνό που πουλούσε, κάθε φορά έδινε και ένα μικρό χαρτάκι, το οποίο έγραφε κάποια ευαγγελική ρήση.

Η κατάσταση άλλαξε όταν ένας έμπορος που είχε μαγαζί παραπλεύρως από το συσκευαστήριο, είδε κάποια μέρα τον ξυλοδαρμό από το αφεντικό του και τον πήρε στη δούλεψή του. Άρχισε να εργάζεται στο επιπλοποιείο του εμπόρου, έχοντας πλέον χρόνο για εκκλησιασμό και για να πηγαίνει σχολείο, ενώ σύντομα και η οικογένεια του τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Πόλη παρέμεινε συνολικά επτά έτη και σε ηλικία 20 ετών την εγκατέλειψε, παρότι δεν ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του, για να εργαστεί ως δάσκαλος στο Λιθί της Χίου.

Στη Χίο

Στα 20 του χρόνια έφτασε στη Χίο. Έχοντας πλέον γραμματική και θεολογική γνώση, έλαβε τη θέση του δασκάλου, παραμένοντας στο νησί για 10 χρόνια, μέχρι το 1877. Εκεί αρχικά θα γνωρίσει τον μεγάλο ευεργέτη του Ιωάννη Χωρέμη, έναν εύπορο τοπικό άρχοντα, ο οποίος, εξαιτίας ενός περιστατικού που είχε συμβεί κατά τη μεταφορά του Αγίου από τη Σηλυβρία προς την Κωνσταντινούπολη (ένας ανιψιός του Χωρέμη τον βοήθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο γιατί δεν είχε χρήματα), τον έθεσε υπό την προστασία του. Ο Άγιος Νεκτάριος όμως είχε αποφασίσει πλέον να αφιερωθεί στον μοναχικό βίο. Το 1876 εκάρη μοναχός με το όνομα Λάζαρος και έναν χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, λαμβάνοντας το όνομα Νεκτάριος. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κλίση προς τον μοναχισμό, τον οποίο επιθυμούσε να υπηρετήσει. Ωστόσο οι πιέσεις που του ασκήθηκαν λόγω των χαρισμάτων του λόγου και της μορφώσεώς του τελικά τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, χωρίς όμως ποτέ να λησμονήσει τον μοναχισμό.

Ανώτερες θεολογικές σπουδές

Το 1877 ο Νεκτάριος, μετά από παρότρυνση του Ιωάννη Χωρέμη, πήγε στην Αθήνα προκειμένου να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές. Μετά την ολοκλήρωσή τους στη Βαρβάκειο, εστάλη μέσω γνωριμίας που είχε με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο στην Αλεξάνδρεια. Ο Σωφρόνιος εντυπωσιάστηκε από τον Νεκτάριο και με βάση τις πολύ καλές συστάσεις που είχε τον έστειλε ξανά στην Αθήνα, να φοιτήσει στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ο Νεκτάριος εκεί διέπρεψε, και μάλιστα πρώτευσε στον διαγωνισμό σχολικής κοσμητείας στο Παπαδάκειο Κληροδότημα, με αποτέλεσμα να κερδίσει υποτροφία σπουδών στη Θεολογική Σχολή, κάτι που τον ανακούφισε πολύ, καθότι ο ευεργέτης του Ιωάννης Χωρέμης είχε φύγει από τη ζωή, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Αφού έλαβε το πτυχίο του (1885), ανεχώρησε πάλι για την Αλεξάνδρεια.

Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα

Ο Σωφρόνιος, που πληροφορήθηκε τις κατηγορίες, πείσθηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών, με αποτέλεσμα την άμεση παύση της ιερατικής ιδιότητας του Νεκταρίου. Κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο, καθότι σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο ο Νεκτάριος έπρεπε να παρουσιαστεί ενώπιον Συνόδου, η οποία θα εξέταζε κατόπιν ακροάσεως τις εις βάρος του κατηγορίες. Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και αναχώρησε από την Αλεξάνδρεια, εν αντιθέσει με τους αντιπάλους του, οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική του βλάβη, φροντίζοντας να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη και παρακρατώντας τον μισθό του. Ως αποτέλεσμα, ο Νεκτάριος αδυνατούσε να εργαστεί οπουδήποτε.

Ο Νεκτάριος βρέθηκε ενώπιον ακόμα μιας πολύ δύσκολης κατάστασης, όπως από μικρή ηλικία πολλές φορές είχε βρεθεί. Ο ίδιος ενοικίασε ένα μικρό δωμάτιο στα περίχωρα των Αθηνών, αλλά αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο, ενώ δεν είχε χρήματα να τραφεί. Η παράλληλη διαπόμπευσή του, ακόμα και σε κυβερνητικά κλιμάκια, δυσχέραινε τη δυνατότητα εύρεσης εργασίας. Προσπαθούσε μέσω του Αρχιεπισκόπου Γερμανού να βρει μια θέση ιεροκήρυκα. Αυτός, παρά τη συμπάθεια που έτρεφε προς το πρόσωπό του, αδυνατούσε να τον βοηθήσει, λόγω πιέσεων από τη Σύνοδο. Έφτασε μέχρι τον υπουργό Παιδείας και Εκκλησιαστικών, που όμως του διεμήνυσε ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσε να βοηθήσει.

Τελικά, μετά από λίγο καιρό, χάρη στη βοήθεια ενός ανθρώπου ονόματι Μελά, ο οποίος ήταν μέλος της κυβέρνησης και τον είχε γνωρίσει στην Αλεξάνδρεια, διορίστηκε ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Ωστόσο η φήμη που τον ακολουθούσε παρέμενε, καθότι υπήρχε μεγάλη καχυποψία, δεδομένων των εις βάρος του κατηγοριών, με αποτέλεσμα να αποδοκιμάζεται και να στιγματίζεται.

Η αποκατάσταση της αλήθειας

Το 1891, δύο έτη μετά τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν και την απομάκρυνσή του από την Αλεξάνδρεια, στην κυβέρνηση ακόμα γίνονταν προσπάθειες για την αποπομπή του από τη θέση που κατείχε. Τότε αποκαλύφθηκε πλήρως το σχέδιο και η πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος του. Όλα ξεκίνησαν από την αποκάλυψη ότι δεν έπαιρνε τα χρήματα που του οφείλονταν και εργαζόταν αμισθί επί εποχής της επισκοπείας του. Επίσης, παρότι παρέμενε δικαιωματικά επίσκοπος Πενταπόλεως, αφού είχε παράνομα εκδιωχθεί δεν ελάμβανε χρήματα. Εν συνεχεία καθαρίστηκε το όνομά του από κάθε είδους ανάμιξη σε σκάνδαλο ηθικού χαρακτήρος και από παντός είδους ραδιούργες προσπάθειες σε βάρος του Πατριάρχη. Αυτό, ειδικά μετά τη σκληρή συμπεριφορά του ποιμνίου, τον έκανε συμπαθή ενώπιον του λαού στη Χαλκίδα. Άρχισε τότε με περισσή άνεση να κηρύττει. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε μακρύτερα από τη Χαλκίδα, ενώ ο λαός έδειξε μεγάλη συμπάθεια στο πρόσωπό του, όταν χήρεψε η θέση του τοπικού επισκόπου, σχεδόν απαιτώντας την άνοδό του στον θρόνο.

Στη Ριζάρειο Σχολή

Το 1892 και 1893 διορίστηκε ιεροκήρυκας στον νομό Λακωνίας και Φθιωτοβοιωτίας (Νομός Φθιώτιδας, Νομός Βοιωτίας) αντίστοιχα. Ο Νεκτάριος πραγματοποιούσε διαρκώς περιοδείες σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας, την ώρα που φίλοι του προσπαθούσαν να τον μεταθέσουν στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Όταν έγινε αντιληπτό, άρχισαν πάλι κάποιοι ψίθυροι, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Νεκτάριο από το να γίνει διευθυντής της αθηναϊκής θεολογικής σχολής της εποχής, που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη αίγλη.

Την άνοιξη του 1894 διορίστηκε διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής. Οι αμφιβολίες που υπήρχαν πλέον περί του Νεκταρίου δεν ήταν τόσο για τις κατηγορίες του παρελθόντος, χωρίς όμως και να εκλείψουν, αλλά κατά πόσον αυτός ο λεγόμενος και «δεσποτοκαλόγερος» θα ήταν δυνατόν, με τις παλαιές και θρησκευτικές αντιλήψεις του, να μπορέσει να πετύχει στο έργο που του ανατέθηκε, καθώς η Ριζάρειος Σχολή ήταν μεν θεολογική, αλλά ήταν σχολή όπου φοιτούσαν και πολλά παιδιά ευκατάστατων Αθηναίων και άλλων αρχόντων και πολιτικών της εποχής, που δεν θα γίνονταν απαραίτητα ιερείς ή θεολόγοι, αλλά επιστήμονες. Σύντομα όμως κάμφθηκαν όλες οι αντιρρήσεις από τον ρηξικέλευθο τρόπο διαπαιδαγώγησης του Νεκταρίου.

Το έργο του στη Ριζάρειο

Το έργο του στη Ριζάρειο ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, συγγραφικό και παιδαγωγικό. Σύντομα οργάνωσε τη σχολή με πρότυπα τα οποία αφορούσαν τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο τρόπο σκέψης. Όμως αυτό στο οποίο ήταν αξεπέραστος ήταν η παιδαγωγική του σκέψη. Κάποτε, όταν μαθητές της Ριζαρείου ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία τριών ημερών. Σύντομα το παράδειγμά του έγινε δείκτης ανάμεσα στους τροφίμους και η σχολή επί των ημερών του απέκτησε μεγάλη αίγλη. Άλλοτε βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα είδε έναν φτωχό ο οποίος τον παρακάλεσε, αν μπορούσε να τον βοηθήσει να αποκτήσει παπούτσια, καθότι δεν είχε. Ο Νεκτάριος αμέσως έβγαλε τα δικά του και τα παρέδωσε προς κατάπληξη των πάντων. Άλλοτε, σε διαμάχη μεταξύ των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους καθαρίζοντάς τες. Τέτοια και άλλα πλείστα παραδείγματα τον ανέδειξαν και σύντομα τον έκαναν στην τότε μικρή Αθήνα ακουστό και κοσμαγάπητο.

Την ίδια εποχή επιδόθηκε σε μεγάλο συγγραφικό έργο. Πολλά έργα τα διέθεσε στον λαό και τους θεολόγους δωρεάν, επειδή αδυνατούσαν να τα αγοράσουν, λόγω της φτώχειας. Χωρίς κανένα κέρδος, με γνώμονα μόνο την ψυχική ωφέλεια, πένητας από μικρός, ασκητής και ολιγαρκής, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την αυτοπροβολή και το κέρδος. Όταν τον κατηγορούσαν ουδέποτε αντιδικούσε, παρέμενε πράος και έλεγε πάντα πως ο Θεός θα δικαιώσει το δίκαιο και την αλήθεια. Ταπεινός, μοναχικός και παρ’ όλα αυτά προσηνής, ο ήδη σεβάσμιος γέροντας Νεκτάριος έγινε παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους του στις δύσκολες εποχές που διένυαν. Η ταπεινοφροσύνη και το αίσθημα ευθύνης που τον διακατείχε για το έργο που επιτελούσε, καταδείχθηκε την εποχή που πέθανε ο Πατριάρχης Σωφρόνιος, όταν του ζητήθηκε να τον διαδεχθεί και ο ίδιος αρνήθηκε.

Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία, το 1897 με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρισκόταν στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του Ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά στα κηρύγματά του για να πάρει τη συμβουλή του. Ο ίδιος διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής 14 συναπτά έτη ως και το 1908, οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε τη θέση του.

Στην Αίγινα

Το 1908 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα. Ο Νεκτάριος ποτέ στη ζωή του δεν απέβαλε την έντονη επιθυμία του για το μοναχικό βίο. Αυτή η επιθυμία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο κατά την επίσκεψη του στο Άγιον Όρος και την σύνδεσή του με τον Γέροντα Δανιήλ τον Σμυρναίο (Γέροντα της Αδελφότητας Δανιηλαίων) το 1898 με τον οποίο διατηρούσε και αλληλογραφία. Έκτοτε έψαχνε ένα τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, έναν «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα», όπως έλεγε. Πιο έντονη και ίσως επιτακτική έγινε αυτή η ανάγκη, όταν 4 γυναίκες που ήσαν μόνες και συνδέονταν μαζί του, με σχέση πνευματικής καθοδήγησης, θέλησαν να μονάσουν υπό την εποπτεία του. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην Αίγινα στη θέση Ξάντος στο οποίο και αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το 1904 υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στη Ριζάρειο Σχολή.

Η παρουσία του στην Αίγινα, συνδέθηκε με δύο γεγονότα, που τον κατέστησαν άμεσα λαοφιλή. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε έναν δαιμονισμένο νέο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη την παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει, γεγονότα που εκλήφθησαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες.

Το 1908 παραιτήθηκε από τη σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωναν, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και μέσα σε 4 χρόνια να μεγαλώσει τόσο, φτάνοντας να έχει 15 μοναχές, χάρη στους προσκυνητές που είχαν αρχίσει να συρρέουν από όλη την Ελλάδα, ενισχύοντας με τις δωρεές τους την ανέγερση της μονής και του φιλανθρωπικού της έργου.

Το έργο του στην Αίγινα

Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για τη διεύρυνση του μοναστηριού. Το έργο πλέον είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Στάθηκε στους ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός και συνοδοιπόρος της ζωής. Τα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, που έφεραν ηθική ανάταση και κάποια οικονομική και πνευματική ευφορία, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήρθε να σκιάσει την Ελλάδα. Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες του κόσμου κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον. Γι’ αυτό και ο Άγιος Νεκτάριος υπήρξε για τους Αιγινίτες κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους.

Η ποιμαντική αγωγή του ποιμνίου, μακρύτερα από τα στενά όρια του νησιού, ήταν πάντα μέλημά του. Έτσι συνέχισε το συγγραφικό του έργο, που πλέον αναγνωριζόταν τόσο από τον τύπο της εποχής για την επιστημονική εγκυρότητά του, όσο και από μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της εποχής. Επίσης, διέθετε περισσότερο χρόνο για προσευχή, κάτι που αγαπούσε, ιδιαίτερα προς την Παναγία, που θεωρούσε μητέρα του, όπως έλεγε. Ποτέ παρά τον κλονισμό της υγείας του δεν έπαψε όμως να προσφέρει ακόμα και χειρωνακτικά. Μάλιστα συνεισέφερε στην ανέγερση νέων κοιτώνων της μονής, στη διάνοιξη δρόμων προς το μοναστήρι, ασχολούνταν με την κηπουρική και άλλες χειρωνακτικές εργασίες που πάντα τις θεωρούσε τιμή. Πάντα ανέφερε πως καμία εργασία δεν είναι ντροπή, αντιθέτως είναι ευλογία Θεού.

Οι δυσκολίες και οι πίκρες ποτέ δεν έλειψαν. Παρότι είχαν περάσει πάνω από 10 χρόνια από την επαναλειτουργία της μονής, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος αρνείτο να την αναγνωρίσει, παρά την αρχική συγκατάθεσή του. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωνε, διότι η μονή δεν αποκτούσε νομική προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κρατήσει τις κληρονομιές και όποια άλλα οικονομικά ωφελήματα είχε από πιστούς, γεγονός που δυσχέραινε το φιλανθρωπικό έργο. Κάποιοι δηλαδή άφηναν κληρονομιές υπέρ του μοναστηριού, που το μοναστήρι αδυνατούσε να αποδεχτεί λόγω της νομικής ανυπαρξίας του. Ο Μητροπολίτης είχε δυσαρεστηθεί από την τροπή που έλαβε η εξέλιξη του μοναστηριού, με αποτέλεσμα να είναι ανένδοτος. Ο Νεκτάριος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον μεταπείσει, όμως μέχρι τέλους της ζωής του, δεν είδε το αίτημά του να πραγματοποιείται.

Τα τελευταία χρόνια

Ο Νεκτάριος αρχικά, αφού τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και ο Θεόκλητος αποπέμφθηκε λόγω του αναθέματος στον Ελευθέριο Βενιζέλο μαζί με τους υπολοίπους επισκόπους, πίστεψε πως τα πράγματα ίσως εξομαλυνθούν. Η αρχική αισιοδοξία όμως διεκόπη όταν το 1918 κατηγορήθηκε από μητέρα μοναχής για ανηθικότητα. Γρήγορα όμως εξετάσεις και έρευνες του εισαγγελέα Αθηνών κατέδειξαν το ψεύδος της μητέρας της κόρης, η οποία οικειοθελώς είχε προσχωρήσει στο μοναστήρι. Εξ αιτίας αυτού του λόγου, αλλά και κληρικών στο νησί οι οποίοι τον φθονούσαν πιστεύοντας ότι τους παίρνει όλη την «πελατεία» και τον κατηγορούσαν πισώπλατα, ουσιαστικά δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, την αναγνώριση του Μοναστηριού. Πάντα όμως πιστός στο Ευαγγέλιο, το παράδειγμα του Χριστού, τα γραφέντα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, πίστευε απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Ήταν πράος, ήρεμος, υπομονετικός σε όλες αυτές τις κατηγορίες και τους εξευτελισμούς στους οποίους κατά καιρούς τον υπέβαλλαν.

Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Η χρόνια ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά, δεν πρόλαβε. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών όπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 9 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη σε ηλικία 74 ετών. Το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη, έχει σήμερα μετατραπεί σε μικρό ναό στο δεύτερο όροφο του Αρεταιείου νοσοκομείου, που κοσμείται από εικόνες του Αγίου και τάματα πιστών για ανάρρωση των συγγενών τους που νοσηλεύονται στην κλινική.