Του Δρος Αλ. Κωστάρα – dogma.gr
Για την Βασιλική Οικογένεια σήμερα ο λόγος. Αυτή ήταν αφορισμένη από τον Ελληνικό Λαό μετά την έκπτωση του πρώην Βασιλέως Κωνσταντίνου από τον θρόνο του ύστερα από το αρνητικό γι’αυτόν αποτέλεσμα που είχε το Δημοψήφισμα του 1974, με το οποίο ο Λαός έλυσε το πολιτειακό ζήτημα της χώρας υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Αναγκάστηκε έτσι ο πρώην Βασιλεύς να παραμείνει στο εξωτερικό με την οικογένειά του, την πρώην Βασίλισσα Άννα-Μαρία και τα πέντε παιδιά τους.
Η μακρά απουσία της Βασιλικής Οικογένειας από την Ελλάδα σε συνδυασμό με τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην ζωή της δεν την αποξένωσε από τις αρχές της Έλληνο-Ορθόδοξης παράδοσης, αν και είχε κάθε πρόσχημα να το πράξει, εάν αναλογισθεί κάποιος ότι η Βασίλισσα Άννα-Μαρία κατήγετο μεν από χριστιανική χώρα της βόρειας Ευρώπης, την Δανία, η οποία όμως δεν ήταν ορθόδοξη, αλλά προτεσταντική με ανάμικτα στοιχεία καθολικισμού στον πληθυσμό της.
Και θα είχε κάθε δικαίωμα να ζητήσει από τον σύζυγό της, πρώην Βασιλέα Κωνσταντίνο, να επιστρέψει στις πατρικές θρησκευτικές και άλλες παραδόσεις της και με αυτές να αναθρέψει τα παιδιά της. Ανάλογο πρόβλημα είχε προκύψει στην Αγγλία (μολονότι εκεί ουδέποτε αμφισβητήθηκε ο βασιλικός θεσμός) με τον Δούκα του Εδιμβούργου, Φίλιππο, ο οποίος είχε Έλληνο-Ορθόδοξα πιστεύματα λόγω της καταγωγής του, ενώ η σύζυγός του, Βασίλισσα Ελισάβετ, ακολουθούσε το Αγγλικανικό Χριστιανικό Δόγμα, με το οποίο άλλωστε γαλουχήθηκαν τα παιδιά τους.
Μάλιστα ο τότε Πρίγκηπας και Διάδοχος του Βρετανικού Θρόνου, ήδη Βασιλεύς της Αγγλίας, Κάρολος Β, ουδέποτε έπαψε να ομολογεί ότι έχει Έλληνο-Ορθόδοξες «ρίζες», άσχετα αν στην πράξη λετουργούσε επισήμως με τις Αγγλικανικές αρχές, που αποδεχόταν ο Βρετανικός Λαός. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι «ρίζες» δεν έχουν καμιά απολύτως αξία, εάν δεν «τρέφεσαι» στην ζωή σου με τους «χυμούς» που ανεβάζουν αυτές, αλλά συντηρείσαι με τα «παράρριζα» που έχουν «φυτρώσει» δίπλα τους και έχουν πνίξει τις κανονικές «ρίζες» του δενδρου.
Δεν το βλέπουμε αυτό και στην περίπτωση της ομογένειας, ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του Καναδά; Όλοι οι ομογενείς δεν διστάζουν να ομολογήσουν την ελληνική καταγωγή τους («I am greek generation»), στην ζωή τους όμως, εάν εξαιρέσει κάποιος τον χαλαρό σύνδεσμο της ομογένειας με τους παραδοσιακούς χορούς και με την Εκκλησία, δεν τρέφονται από τις «ρίζες» τους, αλλά από τα «παράρριζα», που τις έχουν εκτοπίσει. Εάν χρειασθεί, εκδηλώνουν μερικές φορές τον Ελληνισμό που φέρουν μέσα τους με κάποιες αποφάσεις η ψηφίσματα στήριξης της Ελλάδος στα διεθνή ζητήματα. Ως εκεί όμως, Δεν πάνε παρακάτω.
Η Βασίλισσα λοιπόν Άννα-Μαρία, για να ξαναγυρίσουμε σε αυτήν, δεν επικαλέσθηκε κανένα άλλοθι, για να επιστρέψει στις πατρικές θρησκευτικές της παραδόσεις και να επιδιώξει να μεγαλώσει τα παιδιά της σύμφωνα με αυτές, εφ’ όσον δεν ήταν πια Βασίλισσα των Ελλήνων και δεν ζούσε στην Ελλάδα.
Σεβάστηκε την βάπτισή της ως ορθόδοξης χριστιανής. Έτσι με τις Έλληνο-Ορθόδοξες αξίες επορεύθηκε στην ζωή της μετά τον γάμο της με τον Ορθόδοξο Βασιλέα Κωνσταντίνο τον Β΄ το 1964. Και αυτές τις αξίες εφρόντισε να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά της. Είχαμε την ευκαιρία κατά την κηδεία του πρώην Βασιλέως Κωνσταντίνου να θαυμάσουμε το ήθος και την αξιοπρέπεια που επέδειξε ολόκληρη η Βασιλική Οικογένεια στην Εξόδιο Ακολουθία του Κωνσταντίνου.
Τό έλλογο πένθος τους, αλλά και την χριστιανική ευλάβεια καθ’ όλη την Ακολουθία. Δεν επέρασαν ασφαλώς απαρατήρητα ορισμένα πράγματα: Ούτε η στάση της πρώην Βασίλισσας Άννας Μαρίας, ιδίως για τον τρόπο, με τον οποίο έκανε τον σταυρό της (θα τον ζήλευαν σήμερα πολλοί ορθόδοξοι πιστοί, ακόμη και Δεσποτάδες!), αλλά και για την θέρμη, με την οποία αυτή κρατούσε στην αγκαλιά της την Ελληνική Σημαία μετά την ταφή του Κωνσταντίνου.
Λες και αγκάλιαζε τρυφερά την Ελλάδα, αυτήν που τόσο την αδίκησε. Ούτε όμως και η στάση των παιδιών και των εγγονών του πρώην Βασιλικού Ζεύγους, τα οποία γονάτισαν ευλαβικά μπροστά στο φέρετρο του Κωνσταντίνου την στιγμή που εψάλλετο το «αιωνία η μνήμη», ενώ κράτησαν για λίγο στους ώμους τους το φέρετρο του Βασιλέως πατέρα τους μέχρι την μεταφορά της σορού του στο μνήμα. Και να σκεφθεί κάποιος ότι τα δυο μεγαλύτερα παιδιά του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας, ο Παύλος και ο Νικόλαος, είναι δισεκατομμυριούχοι!
Δεν άφησαν όμως την αναίδεια και την αλαζονεία του πλούτου να εκτοπίσουν από μέσα τους την ευλάβεια και την ταπείνωση που αισθάνοντο. Δεν έπαιζαν όλοι αυτοί θέατρο εκείνες τις στιγμές. Έβγαζαν απλά αυτό που κουβαλούσαν στα εσώψυχά τους. Και αυτό δεν «εφύτυρωσε» βέβαια μέσα τους από μόνο του. Δεν ήταν κάτι αυτοφυές. Κάποιοι το «έσπειραν» και το «εκαλλιέργησαν» μέσα στις ψυχές αυτών των παιδιών.
Και αυτοί ήσαν ο πρώην Βασιλεύς Κωνσταντίνος και η σύζυγός του πρώην Βασίλισσα Άννα-Μαρία. Έτσι, για να έχουμε ένα μέτρο, ώστε να γνωρίζουμε, τί είναι η παραδοσιακή οικογένεια, και πώς την υπηρέτρησαν πιστά οι «αφορισμένοι» του Ελληνικού Λαού.
Στον αντίποδα αυτών των σκέψεων έρχονται στο μυαλό μας συνειρμικά ορισμένα παραδείγματα που μας δείχνουν μια άλλη Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα. Μια Ελλάδα, στην οποία καλλιεργείται πια σήμερα η αλλοτριωμένη από τις παραδοσιακές της αξίες οικογένεια. Δεν είναι «αφορισμένοι» από τον Λαό οι «καλλιεργητές» της.
Εκλεκτοί του Λαού είναι, οι οποίοι, για να ανταποδώσουν την τιμή που τους έκανε ο Λαός με την ανάδειξή τους σε «εθνοπατέρες, μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την αποστροφή προς την παραδοσιακή ελληνική οικογένεια και με αρχές που δεν δηλητηριάζουν μόνον αυτήν, αλλά και την ίδια την κοινωνία, αφού «φυτεύουν» μέσα στους κόλπους της τον μηδενισμό και την αναρχία.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει σήμερα ο κοινωνικός ιστός στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα απομάκρυνσης της ελληνικής κοινωνίας από τις αρχές και τις αξίες που εκαλλιεργούντο συστηματικά μέσα στους κόλπους της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας πριν αυτή «βομβαρδισθεί» ανελέητα από τους «ιούς», που εξαπέλυσε εναντίον της η καταραμένη περίοδος της Μεταπολίτευσης από τα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα και εντεύθεν.
Έτσι, αυτοί που κρατούν σήμερα στα χέρια τους το «πηδάλιο» της εξουσίας και έχουν πρωτίστως χρέος να υπερασπισθούν τον Ελληνισμό με τις παραδοσιακές του αξίες, όπως ακριβώς τον παραλάβαμε από την Εθνεγερσία, είναι εκείνοι, οι οποίοι τελικά τον σκοτώνουν με τις «τοξικές» «καλλιέργειες», στις οποίες συστηματικά επιδίδονται.
Εάν λοιπόν θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανές τις λίγες ελπίδες που έχουμε, για να επιβιώσουμε ως Έθνος, πρέπει να γυρίσουμε και να κοιτάξουμε το πρότυπο της οικογένειας που μάς προέβαλαν οι «αφορισμένοι» του πρώην Βασιλικού Οίκου. Να εμπνευσθούμε από αυτό και να προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε στην ζωή μας.
Οι εκλεκτοί του Λαού, εάν δεν βρούμε τρόπο να τούς επιβάλουμε να αλλάξουν την νοοτροπία τους και να ξαναγυρίσουν στην παραδοσιακή οικογένεια, μας οδηγούν στον γκρεμό.
Δεν ωφελεί να κάνουμε αυτοψίες, για να μάθουμε, τί φταίει τελικά και πέσαμε σε αυτόν.
