Ο συνδικαλιστής της ΕΛΑΣ, Σταύρος Μπαλάσκας, έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, στην οποία φαίνεται ο ίδιος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου ΚΑΤ.

Ο Σταύρος Μπαλάσκας, στη φωτογραφία που δημοσίευσε φαίνεται να είναι δεμένο το χέρι και το πόδι του, ωστόσο καθησύχασε και μάλιστα με λογοπαίγνιο, αφού στην λεζάντα της ανάρτησης έγραψε:

“Όλα ΚΑΤ ευχήν”.

Κάτω από την ανάρτηση μάζεψε πολλά σχόλια που του εύχονταν “Περαστικά” και “καλή ανάρρωση”.

Ένα απίστευτο σημείωμα άφησε ένοικος οικοδομής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ο φοιτητής φαίνεται πως ενοχλήθηκε από τον θόρυβο, που προέρχονταν από διαμέρισμα της πολυκατοικίας στο οποίο εκτελούνταν εργασίες και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί για να διαβάσει.

«Εύχομαι να σου γκρεμιστεί το σπίτι με το που το χτίσεις! Απαράδεκτο να χρησιμοποιείτε τρυπάνια σε περίοδο εξεταστικής! Με εκτίμηση ένας φοιτητής που δεν τον σέβεσαι!», γράφει στο σημείωμα που άφησε ο φοιτητής.

Δείτε το σημείωμα που άφησε ο φοιτητής στη φωτογραφία του thestival.gr:

Τα πιο ευχάριστα νέα μοιράστηκε η Στέφανη, η μαμά της μικρής Μοδέστιας!

Η Μοδέστια πάλεψε, κέρδισε την πιο μεγάλη μάχη και χτύπησε το καμπανάκι της νίκης!

Κέρδισε την πιο μεγάλη μάχη που έδινε με τη λευχαιμία σκορπώντας χαμόγελα και συγκίνηση σε οικείους και όχι μόνο.

Όπως αναφέρει η μητέρα της, Στέφανη, τα αποτελέσματά των τελευταίων εξετάσεων ήταν καθαρά και το μαρτύριο έλαβε τέλος.

Παράλληλα, η μητέρα της Μοδέστιας ευχαρίστησε όλους όσους στάθηκαν δίπλα στην ίδια καθώς και στη μικρή με κάθε τρόπο.

Αυτούσια η ανάρτηση:

Τι και αν είναι Τρίτη και 13 ειναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου είναι σήμερα!!!

Είμαι βαθύτατα συγκινημένη επιτέλους βγήκαν τα αποτελέσματα και είναι καθαρά!

Δοξαζω σε Θεέ μου ήσουν δίπλα μας και τελείωσε αυτό το μαρτύριο με αίσιο τέλος. Αν και ήμουν σίγουρη στο τέλος όμως έχεις αυτή την αγωνία έννοια ανησυχία….

Σας υπέρ ευχαριστώ όλους που ήσασταν δίπλα μας με κάθε τρόπο σε αυτό τον αγώνα.

Απόψε κάνουμε πάρτι στο σπίτι μας και είστε όλοι καλεσμένοι

Καλαμάτα: Ανατριχιαστική είναι η περιγραφή της 15χρονης που οδηγούσε το μοιραίο πατίνι.

Το ανήλικο κορίτσι είχε συνεπιβάτη έναν συνομήλικο της και παρασύρθηκαν από ένα αυτοκίνητο σε διασταύρωση το απόγευμα της Τρίτης (13/06).

Μάλιστα, βρήκε τη δύναμη να περιγράψει το περιστατικό στην εκπομπή «Live News», την ώρα που το αγόρι νοσηλεύεται διασωληνωμένο.

Η 15χρονη σε πρώτο χρόνο ανέφερε τα εξής:

«Πονάω αρκετά. Εμένα, μου πονάνε πάρα πολύ τα πλευρά μου, το πόδι μου, πίσω στην πλάτη και δυσκολεύομαι να στρίψω.

Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι ότι είχα πάει στη μητέρα μου να τη ρωτήσω για να πάω παραλία, μετά ήμουν με έναν φίλο μου, ήμασταν εκεί πέρα όλη η παρέα και κάνω στον φίλο μου, που ήταν δικό του το πατίνι, γενικά της οικογένειάς του, λέω “να ξέρεις εγώ οδηγώ”…».

Στη συνέχεια της εξιστόρησης του πως συνέβη το τραγικό γεγονός συμπλήρωσε πως:

«Πηγαίναμε εκεί καλά, ήταν ένα μηχανάκι μπροστά μας και πέρασε το μηχανάκι και του κάνω του φίλου μου ‘δεν περνάει κανείς’, περνάω και εγώ και μας παίρνει σβάρνα το αμάξι. Εγώ εκεί πέρα, όταν μας πήρε σβάρνα, είχα τις αισθήσεις μου, μετά τις έχασα και άρχισα να μη θυμάμαι τίποτα. Μετά δε θυμάμαι τι έγινε.

Τέλος, μίλησε για τη μεγάλη στεναχώρια που βιώνει αλλά και την αγωνία σε σχέση με την υγεία του 15χρονου:

«Στεναχωριέμαι πάρα πολύ για το παιδί αυτό, γιατί με έχει βοηθήσει αρκετά και στο παρελθόν, απλά τώρα ελπίζω να γίνει καλά, προσεύχομαι να γίνει καλά, μόνο αυτό», είπε η 15χρονη.

Ο ηθοποιός Πάρης Σκαρτσολιάς, μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στο περιοδικό ΕΓΩ.

Στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Ανδρέα Θεοδώρου έδωσε συνέντευξη ο Πάρης Σκαρτσολιάς. Ο ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την απώλεια του πατέρα του.

Πριν λίγο καιρό έχασες τον μπαμπά σου; Πώς το διαχειρίστηκες όλο αυτό;

Ήταν νέος άνθρωπος, είχε μια χρόνια ασθένεια που εκ των υστέρων μάθαμε ότι θα τον σκότωνε. Ξέραμε ότι ήταν δύσκολη κατάσταση, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τόσο τη ζωή και ό,τι και αν περνούσε σωματικά, θα πήγαινε για τσίπουρα και θα έλεγε «έλα να πιούμε σε μένα που θα ζήσω άλλα 20 χρόνια». Ήθελε να πηγαίνει σινεμά, διακοπές, παράλληλα με όλα τα φρικτά που του συνέβαιναν. Οπότε δεν σού δίνει την ευκαιρία να απελπιστείς, σου έδινε το αντίθετο. Τελικά έφυγε από κάτι άσχετο, από ένα τροχαίο.

Πώς έγινε;

Ήταν ένα σοβαρό τροχαίο στο οποίο δεν έπαθε κανείς τίποτα, μόνο κάτι μελανιές. Πήγε λοιπόν, ο πατέρας μου στο νοσοκομείο, οι εξετάσεις του βγήκαν καθαρές, αλλά έμεινε προληπτικά. Από το τρακάρισμα ο οργανισμός του είχε πάθει σοκ, όπως συμβαίνει σε πολλούς. Ένα βράδυ κοιμήθηκε και παρότι την επόμενη μέρα ή τη μεθεπόμενη θα έβγαινε, από το σοκ και τις χημειοθεραπείες, άρχισαν ένα ένα τα όργανα να σβήνουν.

Έφυγε στον ύπνο του και με τη σκέψη ότι αύριο θα έβγαινε από το νοσοκομείο. Είχε καρκίνο, έκανε χημειοθεραπείες που τον διέλυαν, είχε το τρακάρισμα και παρόλα αυτά οι τελευταίες κουβέντες του ήταν να βγει και να συνεχίσει τις διακοπές του. Δεν έπαιρνε χαμπάρι, ήταν θηρίο. Αυτό είναι ευλογία, πάσα από τον Θεό.

Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση..

Δεν είχα προετοιμαστεί γιατί δεν ήταν να συμβεί. Δεν είχα «γιατί» και αυτό είναι σημαντικό. Θέλοντας και μη το θέατρο λειτούργησε θεραπευτικά μετά τον θάνατο του πατέρα μου.

Την περασμένη Δευτέρα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών σε νοσοκομείο της Ρώμης

Αγνώριστος και καταβεβλημένος ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην τελευταία φωτογραφία στην οποία απαθανατίστηκε σε μπιστρό στην Ιταλία. Τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τον είχαν καταβάλει.

Την περασμένη Δευτέρα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών σε νοσοκομείο της Ρώμης.

Λίγο πριν νοσηλευθεί στο νοσοκομείο, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επισκέφτηκε μαζί με την επί χρόνια σύντροφό του Μάρτα Φασίνα ένα τοπικό μπιστρό για να απολαύσει γρανίτα.

Ο ιδιοκτήτης απαθανάτισε τον Μπερλουσκόνι φωτογραφίζοντάς τον μαζί με τον γιο του και έδωσε στη δημοσιότητα την τελευταία φωτογραφία του «Καβαλιέρε».

Ο Μπερλουσκόνι ήταν ευδιάθετος και αφού παρήγγειλε μια γρανίτα δεν σταμάτησε να αστειεύεται με τους θαμώνες αλλά και με τον μικρό γιο του ιδιοκτήτη του μπιστρό.

«Ήταν περίπου 2.30 μ.μ. όταν έφτασε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μόλις είχαμε τελειώσει τη μεσημεριανή μας βάρδια», δήλωσε ο Μασιμιλιάνο Αλμπανέζε, ο ιδιοκτήτης του μπιστρό.

Τριήμερο Εθνικό Πένθος από σήμερα Τετάρτη (14 Ιουνίου 2023 21:00) ως την Παρασκευή (16 Ιουνίου 2023 21:00) για τα θύματα του σημερινού τραγικού ναυαγίου στα διεθνή ύδατα δυτικά της Ελλάδας κήρυξε ο Πρωθυπουργός, «με τη σκέψη» όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση «και σε όλα τα θύματα των αδίστακτων διακινητών που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία».

Το ναυάγιο του αλιευτικού που μετέφερε μετανάστες από τη Λιβύη στην Ιταλία λαμβάνει διαστάσεις ασύλληπτης τραγωδίας. Έγινε ανοιχτά της Πύλου, σε διεθνή ύδατα, και ο απολογισμός μέχρι στιγμής είναι τραγικός, με τους νεκρούς να ανέρχονται σε 79 ενώ έχουν περισυλλεγεί 104. Ωστόσο, ο αριθμός των αγνοουμένων παραμένει αδιευκρίνιστος, καθώς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 500 έως 700 επιβαίνοντες στο μοιραίο σκάφος.

Οι διασωθέντες είναι στην πλειοψηφία τους άνδρες, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι γυναίκες και παιδιά είχαν μπει στα αμπάρια του σκάφους για να προφυλαχθούν από τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Σύμφωνα με μαρτυρία διασωθέντα – ασθενή σε γιατρό «περίπου 100 παιδιά είναι στα αμπάρια» μετέδωσε η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Πέγκη Μπρούσαλη. Στο νοσοκομείο της Καλαμάτας νοσηλεύονται 30 άτομα και η κατάστασή τους είναι διαχειρίσιμη. Είναι από 16- 49 ετών, όλοι άνδρες.

Όπως ανέφερε η Μαρία Σταθοπούλου συγκλονισμένοι δεν είναι μόνο γιατροί, αλλά και οι λιμενικοί που ήρθαν σε επαφή με τους μετανάστες που αναζητούσαν να βρουν τα δικά τους πρόσωπα. Έχει ενεργοποιηθεί και η ομάδα αναγνώρισης θυμάτων, θα πάρουν δείγματα DNA και από τις σορούς και τους επιζώντες για να μπορέσουν να ταυτοποιήσουν τα θύματα. Από τις 3 το μεσημέρι έχουν μεταφερθεί στο κεντρικό λιμεναρχείο Καλαμάτας 3 άτομα που εικάζεται ότι είναι οι διακινητές και δίνουν καταθέσεις. Από το προανακριτικό στάδιο θα περάσουν όλοι όσοι έχουν διασωθεί για να ριχθεί φως στα αίτια της τραγωδίας.

Όταν κάποιος ακούσει το όνομα «Porsche» αμέσως στο μυαλό του θα φέρει χλιδή, χρήματα, μεγάλους αυτοκινητοδρόμους στην Αμερική, γρήγορες ταχύτητες, Χόλιγουντ και μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Η συγκεκριμένη μάρκα φέρει κάποια βαριά χαρακτηριστικά πάνω της και όπου έχει κυκλοφορήσει μαζί με τη φινέτσα και τα χιλιόμετρα φέρνει και έναν αέρα άλλης εποχής. Κάτι σαν παλιά καλή ταινία.

Αποστολή του newsbeast.gr στην Κατερίνη

Όταν όμως μετά το άκουσμα της συγκεκριμένης μάρκας αυτοκινήτου μπουν στην εξίσωση οι λέξεις «Ελλάδα», «χειροποίητο αντίγραφο», «Κατερίνη», «ελληνική βιοτεχνία», τότε εύλογα μπορεί κάποιος να σκεφτεί αν του κάνουν πλάκα. Μέχρι όντως να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της «Replicar Hellas» στην Κατερίνη και να καταλάβει ότι όχι μόνο δεν του κάνουν πλάκα αλλά ότι θα μπορούσε να χαθεί μέσα στον κόσμο δύο κλασικών μοντέλων βασισμένων στη Porsche… made in Greece.

Η Ελλάδα φημίζεται για πολλά προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Από το 2007 έχει την ευτυχία να περηφανεύεται και για την κατασκευή των κομψοτεχνημάτων στους 4 τροχούς. Γιατί όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι τα αυτοκίνητα-ρέπλικες  RCH 356 και 550 που κατασκευάζονται στην Κατερίνη είναι, προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, έτοιμα να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό οδηγό ή και συλλέκτη.

Τι είναι όμως τα αυτοκίνητα-ρέπλικες

Κοιτώντας τα δημιουργήματα μέσα στις εγκαταστάσεις της Replicar Hellas, ειδικά στα μάτια ενός μη ειδικού, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει για το αν αυτό το αυτοκίνητο που βλέπεις είναι the real deal ή ένα εξαιρετικά πιστό αντίγραφο. Και όμως είναι ένα χειροποιήτο αυτοκίνητο που κατασκευάζεται εξ’ ολοκλήρου στην πόλη της βόρειας Ελλάδας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, όσον αφορά το αποτέλεσμα, από τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες παγκοσμίως.

Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του ιδιοκτήτη της εταιρείας, Ηλία Γαγανέλη, όταν και επέστρεψε από τη Γερμανία όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάστηκε. Να μπορέσει να φτιάξει στη χώρα του ένα αυτοκίνητο το οποίο θα φτάσει στο σημείο να υπάρχει ως σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και την κατασκευή αυτοκινήτων. Και επέλεξε να το κάνει με τον πιο δύσκολο τρόπο: Δημιουργώντας μία βιοτεχνία χειροποίητων αυτοκινήτων σε μία επαρχιακή πόλη, όπου τα πάντα θα κατασκευάζονται στην Ελλάδα και μάλιστα δημιουργώντας δύο μοντέλα.

Όπως μας είπε ο γιος του κ. Γαγανέλη, Σωκράτης, ο οποίος και μας ξενάγησε στις εγκαταστάσεις, μας εξήγησε τι είναι αυτό που βλέπαμε και που πατάνε σαν εταιρεία για να κατασκευάσουν τα αυτοκίνητα: «Σασί, σασμάν, κινητήρας είναι από Σκαραβαίο. Τα οχήματα που κατασκευάζουμε ως RCH “πατούν” στο σασί αυτοκινήτων του θρυλικού σκαραβαίου της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen και σχεδιάζονται μετά από εμάς. Από το σασί κρατάμε μόνο το τούνελ το οποίο γίνεται και αυτό ανακατασκευή και από πίσω μπαίνει το σασμάν και ο κινητήρας. Τα κουβούκλια μας τα φτιάχνει ο συνεργάτης στη Νάουσα. Έχουμε εκεί τη δική μας τη μήτρα. Ο βαφέας μας βρίσκεται στην Κοζάνη. Μετά πάνε σε ταπετσιέρη. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται εδώ στις εγκαταστάσεις».

Πώς μπήκε μπροστά η «τρελή» ιδέα της κατασκευής ενός πολυτελούς οχήματος στην Ελλάδα και τα προβλήματα

Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε αυτό το γεμάτο μεράκι αλλά και μεγαλεπήβολο πλάνο της κατασκευής αυτοκινήτων-ρέπλικες στην Κατερίνη ήξερε ότι έπρεπε να ξεπεράσει βουνά προβλημάτων. Τα οποία όπως μας είπε ο Σωκράτης Γαγανέλης «πολλές φορές το κράτος σου δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να προχωρήσεις και να κάνεις κάτι καλό εδώ». Παρόλα αυτά το έκανε το 2007 και έχει φτάσει σε ένα επίπεδο να κατασκευάζει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Και εδώ και δύο χρόνια να έχει πάρει και άδεια για πώληση στην Ελλάδα».

Παρόλα αυτά όπως μας τόνισε πολλά ξεπεράστηκαν λόγω πείσματος: «Η εταιρεία ξεκίνησε σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της Ελλάδας και δυστυχώς δεν είχε καμία βοήθεια. Απλά με το τεράστιο πείσμα που χαρακτηρίζει τον πατέρα μου έμεινε εδώ και έχει καταφέρει ό,τι έχει καταφέρει. Άλλος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει.

Στην Ελλάδα η γραφειοκρατία είναι κάτι που μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Σε κάθε βήμα μας. Για παράδειγμα πριν από λίγο καιρό έναν αμάξι ήταν έτοιμο και έφυγε για τον πελάτη μετά από 2 μήνες λόγω χαρτιών και γραφειοκρατίας. Αναγκάστηκε ο πατέρας μου να πάει από το υπουργείο για να μάθει γιατί είχε μπλοκάρει η υπόθεση».

Και μιλώντας για προβλήματα μας είπε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άδεια κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Τα κατάφερε πολύ γρήγορα στην Ελβετία, την Αυστρία και τη Γερμανία. Μπορεί να του πήρε και λιγότερο από ένα μήνα. Στην Ελλάδα του πήρε κοντά δέκα χρόνια. Και αν το καλοσκεφτείτε από τότε που πήραμε την άδεια έχουμε πουλήσει ελάχιστα αμάξια στην Ελλάδα. Το ζήτημα ήταν γιατί να μπορούμε να πουλάμε στο εξωτερικό με μεγάλη ευκολία και όχι εδώ;».

Σε ποιους απευθύνεται η ρέπλικα ενός τέτοιου οχήματος

«Εμάς πελάτες μας είναι λάτρεις του συγκεκριμένου αυτοκινήτου και συλλέκτες. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ξαφνικά βρέθηκαν με αρκετά λεφτά στα χέρια τους και θέλουν απλά να πάρουν ένα καινούριο μοντέλο αυτοκινήτου. Εμείς απευθυνόμαστε σε ανθρώπους γνώστες του αυτοκινήτου, που αντιλαμβάνονται το θρύλο που περιβάλλει τα συγκεκριμένα μοντέλο αλλά και τον Τζέιμς Ντιν ο οποίος οδήγησε το θρυλικό μοντέλο προσθέτοντας έτσι στο μύθο», μας λέει ο Σωκράτης.

Και αυτό είναι εμφανές αν κρίνουμε από την, με την καλή έννοια, εμμονή στη λεπτομέρεια, τα υλικά και τα χαρακτηριστικά. Τα αυτοκίνητα που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά ήταν αξιοζήλευτα.

«Η παραγωγή φτάνει μέχρι και 25 αυτοκίνητα το χρόνο. Εάν έχουμε τα εξαρτήματα που χρειαζόμαστε εδώ στις εγκαταστάσεις και δεν χρειάζεται να περιμένουμε τότε μπορούμε να έχουμε ετοιμοπαράδοτο ένα αυτοκίνητο μέσα σε 2-3 μήνες», μας λέει με περηφάνια ο Σωκράτης.

Ποια πορτοφόλια όμως μπορούν να αντέξουν την αγορά ενός RCH 356 ή ενός RCH 550; «Μία απλή έκδοση του 356 ξεκινάει περίπου από τις 45.000 ευρώ. Τώρα μας πετυχαίνετε σε μία αρκετά καλή περίοδο καθώς φτιάχνουμε τα 8 Buggy τα οποία είναι εγχώρια παραγγελία από Μύκονο και άλλα δύο μοντέλα του 356. Εκ των οποίων το ένα θα πάει στη Γαλλία και το άλλο στην Αυστρία».

Και επειδή η Replicar Hellas απευθύνεται σε κοινό του εξωτερικού αναρωτηθήκαμε εάν έχει έρθει ποτέ κάποιος για να παραλάβει ένα αυτοκίνητό του από την Κατερίνη.

«Να το πάρουν και να φύγουν όχι. Έχουν έρθει πελάτες από εδώ για να δουν από κοντά την πορεία κατασκευής του αυτοκινήτου. Και να το κάνουν και οι ίδιοι μία βόλτα. Παρόλα αυτά για να σιγουρευτούμε ότι όλα είναι εντάξει και το αυτοκίνητο μπορεί να παραδοθεί στον πελάτη κάνουμε ένα test drive 500-600 χλμ. Είναι όλα χειροποίητα οπότε πρέπει να σιγουρευτούμε ότι όλα έχουν γίνει σωστά. Να γίνει και το πρώτο σέρβις εδώ από εμάς», σχολιάζει ο Σωκράτης.

Το μέλλον για κάτι τόσο ιδιαίτερο αλλά και… «μπελαλίδικο» ποιο θα μπορούσε να είναι όμως; Σε μία χώρα όπου μάλλον ισχύει ότι «διώχνει τα παιδιά της» παρά να δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορέσουν να «θριαμβεύσουν».

Ο Σωκράτης είναι αισιόδοξος και προσγειωμένος: «Κάθε ένας από όσους δουλεύουμε εδώ μέσα το αγαπάμε πολύ το αντικείμενο και γίνεται με μεράκι. Κάτι που ισχύει για όλους όσοι κάνουν κάτι χειροποίητο. Δεν ξυπνούν το πρωί και σκέφτονται “ωχ που έχω να πάω πάλι”. Θα θέλαμε και θα ήταν πολύ χρήσιμο να μεταφερθούν όλα τα τμήματα κάτω από την ίδια στέγη. Κυρίως για λόγους κόστους. Αλλά οι δυσκολίες θα ανέβαιναν. Θα έπρεπε να μεταφερθούμε σε άλλη περιοχή και να μετατραπούμε σε κάτι σαν εργοστάσιο. Παρόλα αυτά όνειρα υπάρχουν πολλά. Αυτά δεν σταματάνε».