Πλησιάζει η γιορτή της μητέρας και θελω να μιλήσω για τη δική μου ιστορία. Με λένε Κλεοπάτρα και όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 12 ετών και έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Τότε η μάνα μου, μόλις 3 μήνες από τον θάνατο του πατέρα μου, έβαλε σπίτι άλλον άντρα και μάλιστα συνάδελφο του μπαμπά μου. Έχασα τον κοσμο…
Το Singleparent.gr φιλοξενεί σήμερα την αληθινή ιστορία της Κλεοπάτρας που έφυγε απο το σπίτι στα 14 της για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του πατέρα της που- όπως η ίδια λέει- αμαυρώνονταν από τη μητέρα και τον νέο σύντροφό της και κατέληξε…στην Τρούμπα.
Συνέντευξη στην Κυριακή Χαριτάκη
Πηγή κεντρικής φωτό: https://www.athensvoice.gr/
-Κλεοπάτρα, πες μου λίγο για τον πατέρα σου, μίλησέ μου γι αυτόν
-Ο πατέρας μου ήταν καπετάνιος. Τον βλέπαμε κάθε εξάμηνο για ένα μήνα αλλά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μ αγαπούσε πολύ, ασχολούνταν συνέχεια μαζί μου, έκανε τα πάντα για να μην λείψει τίποτα από εμένα τη μάνα μου και το σπίτι μας.
-Πώς έφυγε από τη ζωή;
-Τον χτύπησε η αρρώστια, γύρισε πίσω στο σπίτι και μέσα σε 3 μήνες πέθανε.
-Η μαμά σου πώς ήταν σε όλο αυτό;
-Δεν είχα καταλάβει ότι ετοίμαζε κάτι άλλο γιατί είμαι σίγουρη ότι το ετοιμαζε από πριν. Φρόντισε τον πατέρα μου ως το τέλος. Όταν έγινε η κηδεία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ, ήρθε ένας άντρας την ώρα που κατέβαζαν τον πατέρα μου στον τάφο, κάτι της είπε στο αυτί και έπεσε στην αγκαλιά του. 3 μήνες μετά τον έφερνε σπίτι και μου τον σύστηνε σαν τον νέο της σύζυγο.
-Δηλαδή τί σου είπε, από εδώ ο νέος σύζυγός μου;
-Έτσι ακριβώς. Ξαφνιάστηκα και γιατί τον θυμόμουν από την κηδεία και γιατί έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Μου έδωσε το χέρι του θυμαμαι σαν τώρα, έτρεξα στο δωμάτιό μου και έκλαιγα και η μάνα μου του έλεγε “θα της περάσει θα συνηθίσει, εγώ αποφασίζω”.
-Η κατάσταση στο σπίτι πώς ήταν μετά από αυτό;
-Τραγική. Αυτος δεν ξαναμπάρκαρε, βγήκε σε σύνταξη και πήγαινε συνέχεια με άλλες και μάλωνε με τη μητέρα μου. Όλα τους τα νεύρα και τις διαφορές τα ξεσπούσαν επάνω μου. Μια φορά του λεφερα αντίρρηση σε κάτι, με χαστούκισε μπροστά στη μάνα μου και αυτή δεν έβγαλε μιλιά, αντιθέτως με μάλωσε κιόλας και μου φώναξε “Να τον ακούς τον πατέρα σου!”. Αυτή η φράση ήταν και το εισιτήριό μου για το τρένο με το οποίο έφυγα κρυφά από το σπίτι και κατέληξα στην Τρούμπα.
-Πες μου λίγο γι’ αυτή σου τη φυγή από το σπίτι
-Την αμέσως επόμενη μέρα από αυτή τη φράση της μάνας μου, σκεφτόμουν πώς να φύγω από το σπίτι και πού να πάω. Μια φίλη στο σχολείο που της είπα ότι ήθελα να φύγω, είχε μια θεία στην Τρούμπα. Της μίλησε και η θεία προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει αλλά η συμμαθήτρια δεν ηξερε τί σπίτι ήταν αυτό και τί δουλειά έκανε η θεία. Έτσι μια βδομάδα μετά, έμπαινα στο τρένο για Πειραιά. Θυμάμαι κρατούσα τη φωτογραφία του πατέρα μου και έλεγα απο μέσα μου “Έχω πατέρα, δεν ακούω κανέναν άλλον”. Ήταν η απάντηση που δεν είχα δώσει εκείνο το βράδυ στη μάνα μου.
-Και μετά;
-Και μετά η θεία της φίλης που ήταν αφεντικό στον οίκο ανοχής, με καλοδέχτηκε αλλά φυσικά όχι με σκοπό να με φιλοξενήσει αλλά να με…εκπαιδεύσει. Μπήκα στο επάγγελμα μόλις 3 μέρες μετά γιατί μου είπε πως αν δεν προσπαθούσα να κερδίσω τη ζωή μου θα έπρεπε να γυρίσω πίσω και εγώ πίσω δεν ξαναγύριζα με τίποτα. Προτιμούσα να κοιμηθώ με όλους τους άντρες της γης παρά να γυρίσω εκεί μέσα.
-Καλά η μάνα σου δεν σε αναζήτησε; Η αστυνομία δεν σε έψαξε; Ήσουν ανήλικη
-Αν σου πω ότι δεν με έψαξε ποτέ κανείς θα με πιστέψεις; Τίποτα κανείς. Δεν υπήρχαν υπηρεσίες τότε αλλά δεν κινητοποιήθηκε και η μάνα μου. Δεν ξαναείχα νέα τους για χρόνια.
-Πώς ήταν η ζωή στην Τρούμπα;
-Δύσκολη αλλά καλύτερη από ότι στο σπίτι. Μου είχαν αλλάξει το όνομα, με φώναζαν Κλεό. Είχαμε παντρεμένους, γκέι πελάτες που έρχονταν μαζί μας μήπως “γιατρευτούν” και σταματήσουν να είναι γκέι επειδή έτσι τους είπαν οι γονείς τους. Είχαμε και νταβατζήδες εννοείται, μας έπαιρναν τα μισά λεφτά, σε κάποιες τα έπαιρναν όλα. Άλλοι πελάτες μεθούσαν και τα έσπαγαν, άλλοι ερωτεύονταν κάποιο από τα κορίτσια και έρχονταν κάθε μέρα.
-Εσύ ερωτεύτηκες σε αυτό το διάστημα; Έκανες κάποια σχέση;
-Είχα ερωτευτεί έναν παντρεμένο, ερχόταν κάθε μέρα, κάποιες φορές δεν του έπαιρνα λεφτά και έδινα του νταβατζή από τα δικά μου. Η ιστορία μας κράτησε 1 χρόνο. Ήθελε να χωρίσει τη γυναίκα του και να φύγουμε μαζί. Πήγε ο νταβατζής και τα ξέρασε όλα στα πεθερικά του. Δεν τον ξαναείδα. Ακόμα τον αγαπώ.
-Μέχρι πότε δούλευες στην Τρούμπα και πώς έφυγες από εκει;
-Δούλεψα μέχρι τα 25 μου, μετά η δουλειά έπεφτε προτιμούσαν τις πιο μικρές. Τότε συμπτωματικά γνώρισα και τον άντρα μου, σαν πελάτη φυσικά. Τραγική ειρωνία, ήταν καπετάνιος στο ίδιο καράβι που ήταν και ο πατέρας μου. Αφού μέχρι και σήμερα λέω ότι τον έστειλε ο πατέρας μου να με παρει απο εκει μέσα.
-Σήμερα που βρίσκεσαι; Έχεις κάνει οικογένεια μου είπες πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη
-Σήμερα έχω 4 παιδιά, το μεγαλύτερο είναι φοιτητής το μικρότερο παει Γυμνάσιο. Εννοείται δεν γνωρίζουν τίποτα. Αφοσιώθηκα στο σπίτι και στον άντρα μου, ήθελα πολύ να κάνω μια σωστή οικογένεια και τα κατάφερα. Πιστεύω πως έγινα η μάνα που δεν είχα, έκανα πολλή δουλειά με τον εαυτό μου να μην αυτομαστιγώνομαι για το παρελθόν μου και να δώσω στα παιδιά μου αξίες, να είναι καλοί άνθρωποι και να μην βάζουν κανέναν άντρα και καμία γυναίκα πάνω από τα παιδιά τους. Έχω ευαισθησία σε αυτό, καταλαβαίνεις…
-Ναι καταλαβαίνω. Τελικά η μάνα σου τί απέγινε, έμαθες;
-Όχι ούτε ξέρω ούτε θέλω να μάθω. Για΄μένα μάνα μου υπήρξε η Τρούμπα. Πήρα πολλή αγάπη από τις άλλες κοπέλες, σεβασμό και στήριξη που δεν την είχα στο ίδιο μου το σπίτι. Μεγάλο σχολείο που με δίδαξε πρώτα απ’ όλα ότι η πορνεία δεν είναι στο σώμα αλλά μόνο στην ψυχή. Το κόκκινο φωτάκι ανάβει μόνο όταν η ψυχή είναι σάπια.
Ευχαριστώ την Κλεοπάτρα για αυτή την ιστορία ζωής που μοιράστηκε μαζί μας. Ήταν τιμή μου
Πηγή: singleparent.gr
