Η Γωγώ Μαστροκώστα η οποία είχε εξαφανιστεί το τελευταίο διάστημα από τα καλλιτεχνικά δρώμενα καθώς αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο ξεπέρασε, ξεκίνησε γυμναστική και έκανε έτσι την πρώτη της δημόσια εμφάνιση.
Η εντυπωσιακή γυμνάστρια συναντήθηκε με την Ελένη Πετρουλάκη καθώς ξεκίνησε το πρωτοποριακό της πρόγραμμα pilates, που κάνει πάταγο το τελευταίο διάστημα.
H Γωγώ Μαστροκώστα δέχεται τις συμβουλές της Ελένης Πετρουλάκη, η οποία κάνει δυναμική επιστροφή, παραδίδοντας αυτή και η ομάδα της, μαθήματα πιλάτες.
Η Γωγώ Μαστροκώστα στα 52 της, έχει ένα από τα πιο καλλίγραμμα σώματα της ελληνικής showbiz.
Όσο για το πώς τόσα χρόνια διατηρεί αυτή τη σιλουέτα; Έχει ένα διατροφολόγιο πλούσιο σε πρωτεΐνες, λαχανικά και φρούτα, αποφεύγοντας παράλληλα υδατάνθρακες και γαλακτοκομικά. Φροντίζει να τρώει το βραδινό της γεύμα νωρίς, ενώ 2 λίτρα νερό την ημέρα είναι απαραίτητα για εκείνη. Ο χρυσός κανόνας της ομορφιάς, όπως συχνά λέει η Γωγώ Μαστροκώστα, είναι ότι ένα καλλίγραμμο σώμα στηρίζεται κατά 70% σε ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής και μόλις κατά 30% σε εντατική γυμναστική.
Πώς διατηρείται σε φόρμα; «Για εμένα η γυμναστική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Φυσικά πρέπει να προσέχει κανείς και τη δίαιτα του, αλλά χρειάζεται και άσκηση. Η αλήθεια είναι ότι έχω αδυναμία στο καλό φαγητό.
Δεν μπορώ να κρατηθώ αν δω κάτι που μου αρέσει, θα το φάω. Όμως με λίγη άσκηση είναι πολύ εύκολο να παραμείνεις στα κιλά σου, είτε ν΄ αδυνατίσεις», έχει πει η ίδια.
Μπορεί να είναι πενήντα δύο χρονών όμως δεν έχει ίχνος κυτταρίτιδας και οι κοιλιακοί της είναι «φέτες».
Ο Γιώργος Τσαλίκης εμφανίστηκε στο πλατό της εκπομπής «Το Πρωινό» με μοντέρνο λουκ αλλά και λίγο εκκεντρικό.
Ο τραγουδιστής φόρεσε φαρδιά ρούχα που είναι στη μόδα συνδυασμένα με κροξ παντόφλες.
«Είσαι μοντέρνος, μια χαρά αλλά φόρεσες τη παντόφλα και ήρθες στην εκπομπή;», αναρωτήθηκε ο Γιώργος Λιάγκας μόλις είδε τον καλεσμένο του.
«Βέβαια, βέβαια τα φόρεσα για σένα», απάντησε ο τραγουδιστής με τον παρουσιαστή να ζητάει κοντινό στις παντόφλες του Γιώργου Τσαλίκη. «Τη παντόφλα δείξτε, αυτή τώρα είναι μεγάλη μόδα;», ρώτησε ο παρουσιαστής.
Με το βλέμμα στραμμένο στο βρέφος που κατέληξε στο αυτοκίνητο ξεχασμένο από τον πατέρα του, φαίνεται πως υπάρχουν πολλές παρόμοιες ιστορίες.
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πήγα στο νοσοκομείο εκείνη την ημέρα και συνάντησα τον άντρα μου που ξέχασε τον γιο μας στο αυτοκίνητο και πέθανε. Ήταν σε ένα δωμάτιο, ένα φάντασμα του άντρα που είχα γνωρίσει κάποτε”, γράφει η Λίντσεϊ Ρότζερς-Σέιτς σε ένα απόσπασμα από τα το βιβλίο της “The Gift of Ben: Loving Through Imperfection”, όπου περιγράφει τις στιγμές που πήγε στο νοσοκομείο για να συναντήσει τον σύζυγό της, Kyle Seitz, αμέσως μόλις έμαθε ότι ο μικρός τους γιος, Ben, είχε πεθάνει μέσα στο αυτοκίνητό τους.
Η Λίντσεϊ Ρότζερς-Σέιτς σε ένα απόσπασμα από τα το βιβλίο της “The Gift of Ben: Loving Through Imperfection”
“Ο άντρας μου ξέχασε τον γιο μας στο αυτοκίνητο και πέθανε” – Η συγκλονιστική αφήγηση μάνας όταν συναντά τον σύζυγό της
“Ήταν εδώ και μετά δεν ήταν πουθενά.
Το μυαλό μου ξέφυγε όταν τελικά άκουσα τις λέξεις ‘Δεν τα κατάφερε’. Είχα αρχίσει να παραπαίω, μαζεύοντας τα υπολείμματα ενός αποτυχημένου κόσμου, αλλά ήταν η βόλτα στο διάδρομο και σε ένα μικρό δωμάτιο (εδώ λένε τα κακά νέα στους ανθρώπους, είχα σκεφτεί) με τη Βίβλο σε ένα τραπέζι, που είχε κάνει τον εγκέφαλό μου να κλείσει τελικά με σφιγκτήρα για να σταματήσει η αιμορραγία.
Ένιωσα την ανάσα τους να αιωρείται. Ο χρόνος έγινε αυτό που έπρεπε να είναι — αεικίνητος. Ο κόσμος γύρω μου, τέσσερις τοίχοι από μία λευκή μάζα, εξαφανίστηκε, και είχα μέσα μου, μια λίμνη σκότους, άπειρου χρόνου και μια ηρεμία. Τόση ηρεμία. Μόνο η ουσία μου. Κάθε στιγμή της ζωής μου άστραψε μπροστά στα μάτια μου και συγχωνεύτηκε σε μία στιγμή, ακίνητη και σιωπηλή. Το ‘Θεέ μου, όχι, όχι’ έγινε η πραγματικότητα και τα χέρια μου κάλυπταν το στόμα και το κεφάλι.
Ο Κάιλ είναι νεκρός, σκέφτηκα. Αυτοκτόνησε. Έχω χάσει δύο ανθρώπους σε μια μέρα.
“Πού είναι ο άντρας μου;”. Τα μάτια μου κινούνται από το πάτωμα προς μία νεφελώδη μάζα, ρέουν με αβεβαιότητα.
“Είναι σε ένα δωμάτιο”, απάντησε κάποιος.
Τον φανταζόμουν ξαπλωμένο σε ύπτια θέση ή νεκρό. Ήταν απλώς νεκρός.
“Πώς είναι;” τελικά ρώτησα. Έκαναν μια παύση και κοιτάχτηκαν, ώσπου ο ένας απάντησε: “Είναι… απελπισμένος. Θέλετε να τον δείτε;”.
Η ερώτηση με μπέρδεψε. Γιατί να μην ήθελα να τον δω; Σκέφτηκα.
«Ένα φάντασμα του ανθρώπου που είχα γνωρίσει κάποτε»
Η γιατρός με οδήγησε στο διάδρομο. Καθώς πλησιάζαμε, ήθελα να στρίψω και να τρέξω, λες και αντιστρέφοντας την πορεία μπορούσα να αντιστρέψω το χρόνο. Κράτησα την αναπνοή μου. Ένα χέρι με οδήγησε στο πρώτο δωμάτιο στα αριστερά, αλλά ήξερα πού να βρω τον άντρα μου. Οι ήχοι ήταν αδιάψευστοι. Ένιωσα μια παραπαίουσα προσδοκία γύρω μου. Έπρεπε να τον κοιτάξω. Δεν ήμουν σίγουρη εκείνη τη στιγμή τι έβλεπα. Ένα κορμί σχισμένο από αγάπη και λαχτάρα. Ένα φάντασμα του ανθρώπου που είχα γνωρίσει κάποτε, ένα άδειο δοχείο που δεν έχει σκοπό παρά μόνο να αναπνεύσει. Ήταν ο πλήρης εκφυλισμός ενός ανθρώπου σε μια μορφή σχεδόν ανυπαρξίας.
Καθώς έβλεπα τη σκηνή να εκτυλίσσεται μπροστά μου, έμεινα να αναρωτιέμαι τι σήμαινε να αγαπάς τον άλλον. Γίνονται μέρος του εαυτού σου, έτσι που όταν λείπουν, φεύγει κι ένα κομμάτι σου; Μπλέκονται οι ψυχές, με την απόσταση της μίας από την άλλη να προκαλεί σωματικό πόνο; Κατάλαβα αμέσως – αυτό που λέμε αγάπη είναι πολύ περισσότερο από ένα συναίσθημα. Είναι πολύ αναπόσπαστο κομμάτι, για να είναι μόνο αυτό.
Δεν είχα την ευκαιρία να αποχαιρετήσω, σκέφτηκα καθώς τον κοιτούσα επίμονα. Δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος. Η ζωή μας είχε τελειώσει και μου έλειπε ήδη. Μέρος του είχε πεθάνει, και είχε απομείνει μόνο μια πρωταρχική θλίψη. Το μυαλό του είχε φύγει εδώ και πολύ καιρό, σαν πρόσφυγας μέσα στη νύχτα. Το σώμα του κουνήθηκε προς το μέρος μου. Μετά μακριά. Κόκκινο πρόσωπο, φλέβες διογκωμένες, αλμυρά υπολείμματα ιδρώτα που σχηματίζουν ήδη ραβδώσεις στο πρόσωπό του. Η πραγματικότητα του θανάτου σερνόταν σαν μυρμήγκια σε όλο του το σώμα.
Νοσοκόμες και αστυνομία στέκονταν στο διάδρομο. Κανείς δεν μπορούσε να παρακολουθήσει αυτά τα γεγονότα ότι ξέχασε τον γιο μας στο αυτοκίνητο και πέθανε. Ήθελα να απομακρυνθούν. Παρακαλώ μην το παρακολουθείτε αυτό. Υπήρχε κάτι προσωπικό, κάτι που έπρεπε να κρατήσω απόρρητο. Έμεινα παγωμένη στην πόρτα, προσπαθώντας να διαβάσω τα συναισθήματά του μέσα από το σώμα του. Άκουγα μόνο τις ανόητες μουρμούρες του πένθους.
‘Όχι, όχι, όχι, δεν είναι αλήθεια’, μουρμούρισε με κάθε ώθηση των χεριών του στο κεφάλι του. Το κεφάλι του έτρεμε με κάθε επανάληψη της φράσης, σαν να ήθελε να διώξει έναν εισβολέα. Η πραγματικότητα αυτής της ημέρας, που ξέχασε τον γιο μας στο αυτοκίνητο και πέθανε. Ήταν μόνος. Δεν μπόρεσα να τον σώσω. Δεν μπορούσα να πάρω τον πόνο. Ήμουν αβοήθητη.
Η αγάπη ξεπέρασε τον εαυτό της χωρίς να το ξέρω, και έγινα αυτός, μέσα του. Ήμουν ο πόνος που βογκούσε μέσα στην ψυχή του. Θα έπρεπε να με βγάλει από μέσα προς τα έξω. Το σώμα μου κινήθηκε, καθώς τον αγκάλιασα, τυλίγοντας τα δάχτυλά μου ανάμεσα στα δικά του καθώς προσπαθούσα να τα αφαιρέσω από το δέρμα του προσώπου του.
‘Κοίταξέ με’, είπα ξανά και ξανά. ‘Σ’ αγαπώ. Βάλε τα χέρια σου γύρω μου’.
‘Όχι, όχι, όχι, δεν είναι αλήθεια΄, επανέλαβε.
‘Είμαι εδώ’.
«Δεν μπορούσα να τον σώσω ή να τον λυπηθώ»
Η μουρμούρα του ξέσπασε σε λυγμούς που ούρλιαζαν, σαν να ήταν σωματικά επώδυνη η απελευθέρωση του ενός σώματος σε ένα άλλο. Ο ώμος μου βρέχτηκε από δάκρυα καθώς έσφιξε το σώμα μου μέχρι να πονέσω. Έβραζε κι ένα άλλο είδος πόνου μέσα μου, και μετά από αρκετά λεπτά, οι σκέψεις ξεπέρασαν το αρχικό μου ένστικτο. Δεν καταλάβαινα γιατί το σώμα μου είχε ανταποκριθεί έτσι, γιατί του είχα πει ότι τον αγαπώ. Αυτά τα χέρια κράτησαν τον Μπεν σήμερα το πρωί. Δεν μπορούσα να τον σώσω ή να τον λυπηθώ. Ήθελα μόνο να υποφέρει, καθώς το δέρμα μου άρχισε να αντιδρά στο άγγιγμά του.
‘Σ’ αγαπώ και είμαι εδώ, αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου. Θα επιστρέψω’.
‘Μη φεύγεις’, φώναξε.
‘Πρέπει’, απάντησα καθώς στάθηκα να φύγω.
Ο εγκέφαλός μου κολύμπησε στα παγωμένα νερά της θλίψης και του σοκ. Ήμουν μουδιασμένη. Δεν καταλαβα τίποτα. Είχε σκοτώσει τον Μπεν, ωστόσο, του είχα πει ότι τον αγαπούσα. Δεν το είχα σκεφτεί καλά ή ίσως αυτό ήταν η ίδια η αγάπη. Καθώς έβγαινα από το δωμάτιο, έσκυψα για να ψιθυρίσω στη νοσοκόμα που στεκόταν: ‘Του δώσατε τίποτα;’.
‘Όχι ακόμα’, απάντησε.
‘Πρέπει να του δώσετε κάτι για να ηρεμήσει. Γιατί δεν είναι καλά. Δεν μπορεί να το περάσει αυτό χωρίς φάρμακα’.
Δεν θα μπορούσα να το ξεπεράσω αν ήμουν στη θέση του. Δόξα τω Θεώ δεν είμαι εγώ, σκέφτηκα σε μια στιγμή αδυναμίας καθώς έβγαινα από το δωμάτιο.
Καθώς καθόμουν σε μια από τις μπλε πλαστικές καρέκλες στο διάδρομο, παρατήρησα μια νέα αίσθηση να μεγαλώνει στο στήθος μου. Ο πόνος που γεννιέται από μια καρδιά που υπάρχει έξω από το σώμα. Δεν ήταν καν καρδιά. Ήταν περισσότερο. Ήταν μέρος του Μπεν και ο Μπεν είχε φύγει. Είχε σκίσει τον ιστό του χώρου και του χρόνου, επέπλεε άσκοπα σε έναν άλλο κόσμο, αναζητώντας ήδη κάτι που δεν μπορούσε πια να έχει. Καθώς καθόμουν σιωπηλή, ήξερα. Αυτό σήμαινε να αγαπάς τον άλλον.
Χρειάζομαι κάποιον να μου μεταφράσει αυτές τις λέξεις και τα γεγονότα, σκέφτηκα. Μιλούσαν μια ξένη γλώσσα και οι ματιές μου στο διάδρομο έδειχναν κόκκινα μάτια, ψιθύρους, αστυνομία, αγνώστους που μπαίνουν, βγαίνουν. Οι ήχοι έρχονταν από το δωμάτιο του συζύγου μου. Δεν μπορούσα να μεταφράσω κανένα από αυτά τα σήματα.
Οραματίσθηκα ένα άλλο δωμάτιο όπου βρισκόταν ο γιος μου. Το μυαλό μου έσπασε.
Δεν τα κατάφερε. Έμεινε στο αυτοκίνητο. Ξεχάστηκε. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ.
Πηγή: today.com
Το χρονικό
Στις 7 Ιουλίου 2014, ο Kyle – τότε μηχανικός λογισμικού – άφησε τον 15 μηνών γιο του ζευγαριού Benjamin στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου για οκτώ ώρες αφού ξέχασε να τον αφήσει στον παιδικό σταθμό και πήγε στο γραφείο του. Ο Μπεν πέθανε από υποθερμία.
Στους μήνες και τα χρόνια που ακολούθησαν, εκδιώχθηκαν από το Κονέκτικατ στο Κολοράντο μετά από όσα έγραφαν και έλεγαν μέσα ενημέρωσης και οι υπηρεσίες προστασίας παιδιών. Ο Kyle καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Η Lindsey παράτησε τη δουλειά της ως δικηγόρος και επικεντρώθηκε στο να μεγαλώσει τις δύο μεγαλύτερες κόρες τους.
Το ζευγάρι παραχώρησε συνέντευξη στις 2 Μαΐου 2023 στην dailymail.co.uk και περιέγραψε πώς είναι σήμερα η ζωή τους, που άλλαξε πριν 9 χρόνια μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
«Χθες το βράδυ πριν κοιμηθώ διάβασα μια ανάρτηση που μου ήταν αδύνατον να μην σχολιάσω ενώ δεν το έχω κάνει ποτέ. Την ανάρτηση αυτή την έκανε η κυρία Εριέττα Κούρκουλου. Δεν την ξέρω αυτή την γυναίκα δεν είναι φίλη μου και το πιθανότερο είναι να μην την συναντήσω και ποτέ… Συγκινήθηκα, σκέφτηκα και έμεινα ξύπνια σχεδόν όλο το βράδυ.
Για όλα αυτά που έγραψε και για τον τρόπο που σκέφτηκε… Αν όλοι μας σκεφτόμασταν με αυτό τον τρόπο ίσως ο κόσμος μας γίνονταν λίγο πιο ανθρώπινος και υποφερτός. Πόσο απόλυτα συμφωνώ μαζί της… Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα για τους ανθρώπους. Για αυτά τα νέα ζευγάρια που τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ να προλάβουν… Να προλάβουν τη ζωή… Να προλάβουν να γυρίσουν το βράδυ στο σπίτι τους να δουν τα παιδιά τους και προσπαθήσουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα…
Όλοι αυτοί οι γονείς που αποχωρίζονται βίαια τα παιδιά τους τόσο μικρά γιατί διαφορετικά δεν θα επιβιώσουν… Πόσο βαθιά λυπάμαι για όλο αυτό… Και πόσες ενοχές αισθάνομαι αμέτρητες φορές που εγώ έχω αυτή την δυνατότητα… Την δυνατότητα να είμαι με το παιδί μου… Να μεγαλώνω το παιδί μου… Να παίζω με το παιδί μου… Να έχω χρόνο με το παιδί… Πριν λοιπόν αρχίζουμε να καταδικάζουμε ας σκεφτόμαστε όλοι λίγο παραπάνω… Και ίσως σιγά σιγά εμείς οι ίδιοι όταν καταφέρουμε να μπούμε και λίγο στην θέση του άλλου αλλάξουμε τον κόσμο μας» έγραψε η Ευδοκία Ρουμελιώτη, ανεβάζοντας μια οικογενειακή φωτογραφία με τον σύζυγο και τον γιο της.
Δείτε την ανάρτηση της ηθοποιού Ευδοκίας Ρουμελιώτη
Την παρακάτω ανάρτηση αναδημοσιεύουμε από την ομάδα στο fb Untold Stories – Η κεντρική φωτο είναι φωτο αρχείου και ΔΕΝ αναπαριστά γεγονότα της παρακάτω αφήγησης
Ο Μπάμπης !
Ο Μπάμπης ήταν ο σύντροφός μου για 16 ολόκληρα χρόνια ..τον γνώρισα στην πιο απελπισμένη στιγμή της ζωής μου ενώ μόλις έναν χρόνο πριν , ο άντρας μου μου είπε ότι είναι ερωτευμένος και θέλει να φτιάξει την ζωή του ..πατώντας πάνω στην δική μου ζωή κ του 10 χρόνου τότε γιου μας !
Αυτό το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2004 που το πέρασα στο μπαλκόνι κοιτώντας το Ζέπελιν ,οι ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα τότε….μπεκροπινοντας, κλαιγοντας , ακούγοντας τραγούδια ..νομίζοντας ότι τελείωσε η ζωή μου ..
Ένα χρόνο μετά γνωρίζω εκείνον , έναν καλοκάγαθο πανυψηλο άντρα , με σγουρό φούντωτο μαλλί , δεν είχε κανέναν , είχαν πεθάνει όλοι , αρπαχτηκα εγώ από πάνω του κ αυτός από πάνω μου! Μου στάθηκε , όταν αρρώστησε ο πατέρας μου κ τον πήρα σπίτι ..σχεδόν τον κοιταγαμε μαζί , στα προβλήματα υγείας μου , στάθηκε στο παιδί μου όταν πέθανε ο πατέρας του .. ήταν ενα στηρηγμα σε όλα !
Περσι τέτοια εποχή , όλο τον Μάρτιο νοσηλευομουν με κορονοιο , έκανε τα πάντα για να με βοηθήσει να επανέλθω , μέχρι κ της δουλειές του σπιτιού ! Σε μια από της μηνιαίες μου επισκέψεις στην πνευμονολογο , ξερωντας ότι βήχει πολύ κ μάλιστα ο βήχας του είχε επιδεινωθει κ δεν πήγαινε παρά της εκλησεις μου σε γιατρό ( διότι ο φόβος του ήταν μην του κόψουν το τσιγάρο ) της ζητάω της ιατρού να περάσει κ εκείνος μέσα , του έγραψε μια αξονική , λοιπόν …
Στην οποία αξονικη φάνηκε ένας τεράστιος όγκος ! Κατευθείαν λοιπόν βιοψία ! Κακοήθης , και μεταστατικός ! Αφού αγκαλιάστηκαμε και κλάψαμε , είπαμε : υπάρχουν θεραπείες έχει προχωρήσει η επιστήμη , πολλοί ζουν μετά από καρκίνο . Και ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες , αμέσως. Κάθε μήνα η αξονική έδειχνε όλο και χειρότερη ο όγκος αντί να μικραίνει μεγάλωνε , καινούργια κοκτέιλ χημειοθεραπείας κάθε φορά , να βρουν ποιο θα ενεργήσει , τα μαλλιά του εκείνα τα πυκνά τα σγουρά να φεύγουν τούφες , και ύστερα οι πόνοι , στους ώμους , στην μέση , μετά παντού ! Μετάσταση κ στα κόκκαλα !
Δεν είχαν περάσει ούτε 8 μήνες απ’ την διάγνωση , κ μου είπε: βοήθησε με είμαι ανήμπορος , δεν μπορώ μόνος μου να κάνω τίποτα , να προσεύχεσαι για μένα ! Σιγά σιγά κατερεε μπροστά στα μάτια μου κ δεν μπορούσα να τον βοηθήσω ! Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσεύχομαι , συνέχεια , πήγα στην Τήνο , μήπως έκανε κ για εκείνον ένα θαύμα , αλλά …όχι !
10 Φλεβάρη έκλεινε τα 51 , γιορτή κ γενέθλια μαζί , κανείς δεν τόλμησε να τον πάρει για χρόνια πολλά , μόνο ένας φίλος του τόν πήρε και έκλαιγε ! Τελευταία φορά απ’ της πολλές που πήγε στο νοσοκομείο ,10 Μαρτιου , ένα μήνα ακριβώς από τα γενέθλια του .5 μέρες δίπλα του σε μια καρέκλα να του κρατω το χέρι , κ να του λέω είμαι εδώ ! Να με κοιτάει μόνο χωρίς να μπορεί ούτε να μου ψυθηρησει μια λέξη ! Και έσβησε !
Γύρισα μόνη μου με μια τεράστια σακούλα με τα ρούχα του ..ΜΟΝΗ ! τώρα ποια μόνη ! Κ υποφέρω γιατί ξέρω πόσο ήθελε να ζήσει , γιατί ήταν άδικο , γιατί ήταν ότι πιο φριχτό θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ ! Ο δαιμονικός καρκίνος , που κλέβει ζωές , αφήνει παιδιά ορφανά , μάνες χωρίς τα παιδιά τους , άντρες χωρίς την γυναίκα τους ..επισκέφθηκε και το σπίτι μου ! Έτσι θέλησε ο θεός το στηρηγμα που μου έστειλε να μου το πάρει πίσω !
Και όσοι μείναμε πίσω μόνοι ..όπως εγώ… κουράγιο !
Από την ημέρα που ο διεθνής Έλληνας μάνατζερ Τάσος Παγκάκης, μετακόμισε στον παγωμένο Βορρά, δεν περνά μέρα που να μην εκπλήσσεται με το επίπεδο του κράτους και της κοινωνίας εκεί. Μην το διαβάσετε αν δεν θέλετε να μελαγχολήσετε.
“Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες ιδιωτικά και επαγγελματικά και έχω συναναστραφεί χιλιάδες ανθρώπους. Όταν ήρθα στη Σουηδία, γρήγορα πείστηκα ότι η σουηδική κοινωνία είναι διαφορετική από όσες έχω δει και προσπαθήσει να καταλάβω.
Η κοινωνία έχει φτιαχτεί πάνω στη στιβαρή παραδοχή ότι κάθε μέλος της είναι και συμπεριφέρεται ως τέλειος πολίτης. Καθένας προσωπικά νιώθει και συμπεριφέρεται ως τέτοιος. Είναι τρομερά σημαντικό γι’ αυτούς να υπάρχει ισότητα και δικαιοσύνη σε όλα.
Είναι ακρογωνιαίος λίθος της δημόσιας ζωής τους, για παράδειγμα, να είναι όλα τα έγγραφα της χώρας δημόσια και προσβάσιμα. Ακρίβεια στο λεπτό, επιμονή για την αλήθεια, άμεσο και ειλικρινές feedback όταν συζητούν, συνεργασία και ομαδικότητα. Έχουν αυστηρή αντίληψη του ιδιωτικού χώρου και του προσωπικού τους χρόνου, γι’ αυτό δεν είναι προσπελάσιμοι εύκολα στην ιδιωτική τους ζωή. Αλλά δεν θα δείτε πουθενά στον κόσμο τέτοιο σεβασμό στην ουρά, τέτοια υπομονή και καρτερικότητα μέχρι να εξυπηρετηθεί απόλυτα ο μπροστινός τους.
Δεν περνάει ο «γλυκός λόγος» στον κυρ-πόλισμαν, όταν παρανομήσεις. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, όταν γίνεται έλεγχος εισιτηρίων. Δεν υπάρχει πιο επείγον από τα ήδη επείγοντα περιστατικά στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου. Μου πήρε λίγο καιρό να το καταλάβω, να πάω κάτω από το εύκολο κλισέ «Βόρειοι, ορθολογιστές και αυστηροί». Η αυστηρότητα του συστήματος και της κοινωνικής οργάνωσης οφείλεται στο σεβασμό της έννοιας «Πολίτης».
«Εφόσον σε σέβονται όλοι και όλα ως υπεύθυνο Πολίτη, ο οποίος πασχίζει για το κοινό καλό, δεν θα ήταν αποδεκτό να μην εφαρμόζεις τους νόμους και τους κανόνες που δημοκρατικά όλοι συναποφασίσαμε». Σοκαρίστηκα με τα λόγια αυτά, σε μία πολύωρη συζήτηση με ένα εξαιρετικό άνθρωπο, ο οποίος μου εξηγούσε τι να περιμένω.
Άρα, επιχειρήματα του τύπου «είμαστε άνθρωποι» (εννοώντας την αδύναμη φύση μας) ή ότι «ήταν μια στιγμή αδυναμίας» δεν περνάνε, γιατί η κοινωνία σε εμπιστεύεται και δεν ανέχεται ούτε κατ’ ιδέαν να προδώσεις την εμπιστοσύνη της. Πρέπει, βρε παιδιά, να αισθάνεσαι πολύ διαφορετικά, όταν σου συμπεριφέρονται ως τέλειο και ισχυρό Πολίτη. Άλλωστε, βλέπεις ότι όλοι έτσι κάνουν γύρω σου, υπεύθυνα και νόμιμα.
Μου έλεγε Έλληνας φίλος ότι κάποτε τον πήρε άγνωστος Σουηδός τηλέφωνο, για να του πεί ότι είχε αφήσει ανοιχτά τα φώτα του αυτοκινήτου του το βράδυ και, όταν τον ρώτησε «που βρήκατε το τηλέφωνό μου;», πήρε την απάντηση «πληκτρολόγησα την πινακίδα σας».
Η διαφορά από εμάς –και θα έλεγα ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου– είναι σοκαριστική. Αφενός, έχουμε κυβερνήσεις και νομολογίες που θεωρούν a priori τον Πολίτη ως ψευδόμενο, ως κλέφτη, ως μη δίκαιο (σαν να εργάζεται η Κυβέρνηση εναντίον των πολιτών). Με αυτήν την παραδοχή και με ένα σκληρό και πολυδαίδαλο νομικό σύστημα, γίνονται όλα τα μικρο-ρουσφέτια παραβίασης των κανόνων της κοινωνίας (από μία κλήση της τροχαίας έως τον γνωστό μας στην εφορία και το σύστημα υγείας).
Αφετέρου, έχουμε Πολίτες που επί 40 χρόνια μεγάλωσαν με το «εγώ» πιο δυνατό από το «εμείς». Και, έτσι, μαθημένοι με το ότι πάντα μπορείς να ξεπερνάς το σύστημα, παρανομούν έναντι του κοινού καλού. Κρύβε από τις Αρχές, διαστρέβλωσε λίγο την αλήθεια, πες ότι γνωρίζεις τον τάδε και ξαφνικά αποκτάς μια μικρή δόση εξουσίας. Στη Σουηδία δεν υπάρχει αυτό το εχθρικό, διαπλεκόμενο, αέναο παιχνίδι…
Οι Σουηδοί έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στις Αρχές και τις θεωρούν «service organizations» (που είναι 100%). Μου έλεγε Σουηδός συνάδελφος ότι τελευταία φορά πήγε στην εφορία πριν από πέντε χρόνια (γκλουπ!). Μου έλεγε Έλληνας φίλος ότι κάποτε τον πήρε άγνωστος Σουηδός τηλέφωνο, για να του πεί ότι είχε αφήσει ανοιχτά τα φώτα του αυτοκινήτου του το βράδυ και, όταν τον ρώτησε «που βρήκατε το τηλέφωνό μου;», πήρε την απάντηση «πληκτρολόγησα την πινακίδα σας» (λίγο νερό…).
Επί του τελευταίου, επειδή μπουρδολογούμε για τη διαφάνεια στην Ελλάδα (και τα opengov), παρακαλώ σημειώστε ότι η αρχή των ανοιχτών δεδομένων στη δημόσια και κοινωνική ζωή της Σουηδίας, το «Offentlighetsprincipen», είναι συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών, ώστε να ελέγχουν αληθινά την κυβερνητική δράση.
Σε μία έρευνα, λίγα χρόνια πριν, το 77% των Σουηδών δήλωνε ικανοποιημένο από τις δημόσιες λειτουργίες και υπηρεσίες, και έτσι πληρώνουν τους υψηλούς φόρους, γνωρίζοντας ότι και το υψηλό επίπεδο κοινωνικής προστασίας θα συνεχίσει να υφίσταται.
Έχεις δικαίωμα να παραγγείλεις ένα ποτό, το οποίο δεν διαθέτει το κρατικό δίκτυο καταστημάτων, και θα το εισάγουν για εσένα. Κι αυτό διότι απαγορεύεται σε κρατική ή ιδιωτική εταιρεία να μην προσφέρει όλες τις επιλογές στον πελάτη!
Η εμμονή των Σουηδών στην ισότητα και τη δικαιοσύνη είναι μνημειώδης σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Έχεις δικαίωμα να παραγγείλεις ένα ποτό, το οποίο δεν διαθέτει το κρατικό δίκτυο καταστημάτων Systembolaget, και θα το εισάγουν για εσένα. Κι αυτό διότι απαγορεύεται σε κρατική ή ιδιωτική εταιρεία να μην προσφέρει όλες τις επιλογές στον πελάτη!
Το «nummerlapp» που παίρνεις στην ουρά, από την έκδοση εισιτηρίου στο μετρό έως το κατάστημα οπτικών και τα εξωτερικά ιατρεία, είναι η πραγματική πελατοκεντρική αντίληψη. Κάνεις πικνίκ σε ένα πράσινο λιβάδι που είναι ιδιοκτησία άλλου, αλλά όχι περιφραγμένη, γιατί βάσει του Συντάγματος όλοι οι πολίτες πρέπει να χαίρονται το κοινό αγαθό!
Δεν εννοείται να πετάγεσαι σαν ξερόλας να πεις την εξυπνάδα σου σε μία ομάδα εργασίας, χωρίς πρώτα να έχουν καταλάβει όλοι το πρόβλημα και να συζητήσουν πιθανές λύσεις (αυτό γίνεται για να σιγουρέψουν την προσωπική ανάπτυξη όλων στην ομάδα και την κοινή αντίληψη). Γιατί όλα τα μέλη μιας ομάδας, ασχέτως φύλου, ηλικίας, χρώματος, έχουν την ίδια αξία.
Κι αν αυτό σας φαίνεται θεωρητικό, ρωτήστε τους 40.000 οικονομικούς μετανάστες που βρίσκουν δουλειά στη Σουηδία κάθε χρόνο πόσο διαφορετικά νιώθουν, εξαιτίας του σεβασμού που τους δείχνουν! Και, μάλιστα, όταν όλες οι δημόσιες και ιδιωτικές εταιρείες είναι υποχρεωμένες να έχουν σε ισχύ πλάνα σχετικά με το πώς εφαρμόζουν την ισότητα στον εργασιακό χώρο.
Γι’ αυτούς και πολλούς ακόμη λόγους, όταν περπατάς στη Σουηδία, νιώθεις κάπως περίεργα. Βλέπεις τους έγχρωμους οικονομικούς μετανάστες να είναι αφομοιωμένοι και να ακολουθούν το σύστημα. Βλέπεις τους γηγενείς, πρώτους, να είναι προσηλωμένοι σε μία «ρουτίνα», η οποία όμως εγγυάται ότι ζεις καλά, με κανόνες και χωρίς «άγνωστους Χ». Βλέπεις παιδιά και οικογένειες να ζουν καλά, χωρίς το βάρος της ευθύνης που φέρνει το ψέμα και η επιθετική στάση, η φωνή, το μάλωμα, οι διενέξεις.
Μα, όλα τόσο διαφορετικά από ό,τι μεγαλώσαμε και ζήσαμε. Μοιάζει σαν ψέμα! Όχι, όχι, ψέμα είναι αυτό που ζούμε εμείς…”
Μία έφηβη μητέρα από το Biddlesden της Αγγλίας ομολόγησε ότι σκότωσε το 38 ημερών μωρό της με υπερβολική δόση παρακεταμόλης.
Η 19χρονη σήμερα Έλι Τζέικομπς είχε αρνηθεί τη δολοφονία και την κακοποίηση σε βάρος του γιου της Άρτσι τον Ιούνιο του 2020.
Όμως χθες, Τετάρτη 10 Μαΐου το δικαστήριο Luton Crown Court ενημερώθηκε ότι η Τζέικομπς παραδέχθηκε τρία χρόνια αργότερα την ανθρωποκτονία από αμέλεια και κακοποίηση του νεογέννητου γιου της.
Η εισαγγελέας έκανε δεκτή την ένσταση από την εισαγγελία.
Η 16χρονη σκότωσε με υπερβολική δόση παρακεταμόλης το πέντε εβδομάδων μωρό της, μετά τον χαμό της μητέρας της σε τροχαίο
Κακοποίησε το βρέφος και το σκότωσε με υπερβολική δόση παρακεταμολης
«Ο μικρός Άρτσι πέθανε από υπερβολική δόση παρακεταμόλης. Συντετριμμένα δισκία παρακεταμόλης για ενήλικες προστέθηκαν στο μπουκάλι του κάποια στιγμή το βράδυ της 4ης Ιουνίου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης. Η Τζέικομπς είχε παραδεχτεί ότι είχε προσθέσει μόνο μια πρέζα παρακεταμόλης», είχε πει η εισαγγελέας κατά την έναρξη της δίκης.
Ο Άρτσι γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 2020 και πέθανε στις 5 Ιουνίου, όταν ήταν μόλις 5 εβδομάδων.
Ο μικρός Άρτσι, όμως, δεν πέθανε μόνο από αυτό. Από την ιατροδικαστική εξέταση διαπιστώθηκε ότι είχε δύο κατάγματα, ένα στη δεξιά κνήμη και τέσσερα στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού. Προκλήθηκαν τρεις με επτά ημέρες πριν από τον θάνατό του.
Η 16χρονη όταν γέννησε τον Άρτσι ζούσε σε ένα τροχόσπιτο στο Biddlesden. Λίγο πριν γεννήσει, ο σύντροφός της έφυγε και ο Άρτσι είχε τεθεί σε ένα Σχέδιο Παιδικής Προστασίας.
Η μητέρα της Τζέικομπς και ο πατριό της είχαν στηρίξει ανήλικη μάνα και παιδί, όμως η μητέρα της 16χρονης τραγικό θάνατο σε τροχαίο στις 10 Μαΐου 2020 και ο πατριός φυλακίστηκε.
Η 16χρονη είχε αποδεχθεί την ενοχή της, ωστόσο είχε υποστηρίξει ότι δεν είχε σκοπό να βλάψει το μωρό της.
Ισπανοί ερευνητές διαπίστωσαν σε μελέτη 75 δειγμάτων ποτών ότι σχεδόν όλα περιείχαν πλαστικοποιητές -χημικές επιστρώσεις που δίνουν στα πλαστικά την εύκαμπτη και μαλακή τους μορφή- και όσο περισσότερη ζάχαρη, τόσο περισσότερο πλαστικοποιητή περιείχαν.
Οι πλαστικοποιητές είναι πολυμερή υλικά που προστίθενται στα πλαστικά για την επιθυμητή ευκαμψία και ανθεκτικότητα, με τη δισφαινόλη Α, γνωστή και ως BPA, και τους φθαλικούς εστέρες να είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι.
Χρησιμοποιούνται επίσης σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως δοχεία αποθήκευσης τροφίμων, κονσέρβες και ορισμένα είδη υγιεινής.
Ωστόσο, οι υπερβολικές ποσότητες πλαστικοποιητή στα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στο συκώτι, τα νεφρά και το αναπαραγωγικό σύστημα.
Έχει επίσης συνδεθεί με την πρόκληση αποβολών, παραμορφώσεων κατά τη γέννηση, ακόμη και καρκίνου.
Οι ερευνά που δημοσιεύτηκε στο Environment International, ανέλυσε δείγματα νερού, κόλα, χυμών, κρασιού και ζεστών ροφημάτων και διαπίστωσαν ότι ανεξάρτητα από τη συσκευασία, η πρόσθετη ζάχαρη βρέθηκε να έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι πάνω από το 95% των ποτών έχουν τουλάχιστον έναν από τους 19 πλαστικοποιητές που αναλύσαμε, γεγονός που δείχνει την παρουσία αυτών των ενώσεων και την έκθεσή μας σε αυτές στην καθημερινή μας ζωή», εξήγησε ο Τζούλιο Φερνάντες Αρίμπας.
Ο Φερνάντες Αρίμπας είναι ο κύριος συγγραφέας της μελέτης και ερευνητής του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης και Έρευνας για το Νερό (IDAEA) του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας της Ισπανίας.
Εντόπισαν τα υψηλότερα επίπεδα μόλυνσης στα ζαχαρούχα αναψυκτικά και στους χυμούς με πρόσθετα σάκχαρα, με μέσους όρους 2.876 νανογραμμάρια ανά λίτρο και 2.965 ng/L, αντίστοιχα.
Τα χαμηλότερα επίπεδα μόλυνσης βρέθηκαν στο εμφιαλωμένο νερό (2,7 ng/L) και στον καφέ (24 ng/L), ακολουθούμενα από το κρασί, τα αναψυκτικά χωρίς ζάχαρη, το τσάι και τους χυμούς χωρίς πρόσθετα σάκχαρα.
Όσο περισσότερη ζάχαρη, τόσο περισσότερο μολυσμένο από πλαστικοποιητές. (Shutterstock)
«Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα ήταν η παρατήρηση ότι τα ζαχαρούχα ποτά είχαν υψηλότερα επίπεδα πλαστικοποιητών, κυρίως λόγω της παρουσίας φωσφορικού 2-αιθυλεξυλδιφαινυλίου (EHDPP)», δήλωσε η ερευνήτρια της IDAEA και συγγραφέας της μελέτης, Έθελ Ελζαράτ.
Το EHDPP σχετίζεται με την αύξηση του κινδύνου να πάσχει κανείς από ορισμένους τύπους καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού και της μήτρας.
Παραδόξως, ο τύπος της συσκευασίας -γυάλινη, πλαστική ή κονσέρβα- δεν ήταν κρίσιμος για τον καθορισμό των επιπέδων πλαστικοποιητών στα ποτά.
Διαπίστωσαν ότι η πλαστική επίστρωση στα μεταλλικά καπάκια των γυάλινων φιαλών απελευθερώνει οκτώ ξεχωριστές ενώσεις στα ποτά, ενώ στην περίπτωση μιας μάρκας χυμού, το γυάλινο μπουκάλι περιείχε δέκα φορές υψηλότερα επίπεδα πλαστικοποιητών από τις άλλες συσκευασίες.
Κορυφαία ζαχαρούχα ποτά
Τα ζαχαρούχα ποτά είναι διαδεδομένα στην Αυστραλία, ιδίως μεταξύ των νεαρών ενήλικων ανδρών, προμηνύοντας τη συνεχή αύξηση του βάρους του πληθυσμού και τις υψηλές επιβαρύνσεις από χρόνιες ασθένειες.
Μια πληθυσμιακή μελέτη σε 3.430 ενήλικες διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί Αυστραλοί ενήλικες είχαν καταναλώσει την τελευταία εβδομάδα ένα ποτό με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη.
Η κατανάλωση χυμών φρούτων ήταν η πιο διαδεδομένη με ποσοστό σχεδόν 40%, ακολουθούμενη από τα αναψυκτικά με 29%, τα τεχνητά ζαχαρούχα αναψυκτικά με 18%, τα αθλητικά ποτά με 8% και τα ενεργειακά ποτά με 4%.
Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νορβηγία, η υψηλότερη κατανάλωση αναψυκτικών συνδέθηκε με τους άνδρες, τη νεότερη ηλικία, την κοινωνικοοικονομική δυσπραγία, τη συχνή κατανάλωση φαγητού από έξω, την παχυσαρκία και τη διάγνωση καρδιακής νόσου ή κατάθλιψης.
Πέρασε η Κύπρος στον τελικό – Αποκλείστηκε η Ελλάδα – Εντυπωσίασε η Κύπρος με τον Andrew Lambrou – Οι 10 χώρες που πέρασαν στον τελικό
Οι χώρες που πήραν το πολυπόθητο «εισιτήριο» του τελικού στον β’ ημιτελικό του διαγωνισμού, είναι οι: Αρμενία, Εσθονία, Βέλγιο, Κύπρος, Πολωνία, Αυστρία, Αλβανία, Λιθουανία, Αυστραλία,Σλοβενία.
Δείτε την συμμετοχή της Ελλάδας που αποκλείστηκε:
Οι χώρες που αποκλείστηκαν στον β’ ημιτελικό είναι οι: Δανία, Ρουμανία, Ισλανδία, Ελλάδα, Γεωργία, Σαν Μαρίνο.
Συνολικά, οι χώρες και τα τραγούδια που περνάνε στον μεγάλο τελικό της Eurovision είναι:
Μεγάλη είναι η λίστα σχετικά με την περιουσιακή κατάσταση που βρίσκεται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, σύμφωνα με το Πόθεν Έσχες που κατέθεσε.
Όπως φαίνεται, έχει μια αρκετά μεγάλη περιουσία, σύμφωνα με το Πόθεν Έσχες που έφερε ο ίδιος στο φως, μετά την ανάληψη της θέσης του υφυπουργού Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τι έχει στην κατοχή του ο Μιχάλη Χατζηγιάννης
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης φαίνεται ιδιοκτήτης με πλήρη κυριότητα διαμερίσματος 117,75 τ.μ στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής το οποίο αγόρασε το 2022 έναντι των 360 χιλ. ευρώ.
Επίσης, διαθέτει μονοκατοικία στη Γλυφάδα 492,26 τ.μ την οποία απόκτησε το 2006. Η αξίας της μονοκατοικίας κατά την απόκτησή της άγγιξε τα 536.11,50 ευρώ και σήμερα φτάνει τα 900.000 ευρώ.
Διαθέτει μονοκατοικία 775,67 τ.μ στην Κύπρο.
Το 2005 ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αγόρασε στην Αγλατζία Λευκωσίας ένα σπίτι και το οικόπεδο το οποίο του στοίχισε 125 χιλ. ευρώ.
Στην ίδια περιοχή έχει αποκτήσει από το 2010 ένα ακόμα διαμέρισμα, το οποίο σε πολυκατοικία που έχει χτιστεί από την οικογένειά του.
Στην Κύπρο ο τραγουδιστής έχει επενδύσει και σε γη. Στην περιοχή Παραλίμνι στην Αμμόχωστο διαθέτει από το 2011 κτήμα που του στοίχισε 120 χιλ ευρώ, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα το 2010 προχώρησε στην αγορά τριών εκτάσεων που άγγιξαν συνολικά τα 284.299 ευρώ.
Στο «Πόθεν Έσχες» του ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δήλωσε και το αυτοκίνητό του, ένα SUV 3200 κυβικών που του στοίχισε 20 χιλ. ευρώ.
Επίσης, εμφανίζεται μέτοχος και σε τουλάχιστον έξι εταιρίες διαχείρισης ακινήτων, ενοικιάσεων και καλλιτεχνικών υπηρεσιών.
Ο υφυπουργός του νεοσύστατου υπουργείου Πολιτισμού της Κύπρου διαθέτει επίσης 5 τραπεζικούς λογαριασμούς σε Ελλάδα και Κύπρο με το συνολικό ποσό που δήλωσε να φτάνει τα 425 χιλ. ευρώ.
Ανανέωση μετά τον χωρισμό
Ανανέωση μετά τον χωρισμό με τη Ζέτα Μακρυπούλια φαίνεται πως ήρθε για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, καθώς το νέο του εργένικο σπίτι είναι εντυπωσιακό.
Μόνο άνετους και ευρύχωρους καναπέδες, λίγα και καλά έπιπλα με λιτή και απέριττη διακόσμηση, όπου τα μουσικά όργανα, όπως το πιάνο ή η κιθάρα, έχουν τον πρώτο λόγο στον χώρο.
Εκείνο που τραβάει το μάτι στον επισκέπτη με το που μπαίνει στο σαλόνι είναι η minimal τραπεζαρία αλλά και ένας ριγέ τοίχος σε μαύρο και λευκό, ο οποίος αποτελεί και τη μόνη έντονη αισθητική παρέμβαση στον χώρο σε ό,τι αφορά τη διακόσμηση.
Δείτε παρακάτω σε βίντεο που ανέβασε μέσα από το σπίτι του ενόψει (τότε) της ανάδειξης του νέου προέδρου της Δημοκρατίας της Κύπρου.
Κατά τα άλλα, ο μεγάλος γκρι σε σχήμα Γ καναπές στο σαλόνι, αποτελεί την αγαπημένη γωνιά στο σπίτι του τραγουδιστή και Υφυπουργού Πολιτισμού της Κύπρου, όπου απομονώνεται όταν θέλει να γράψει τη μουσική του για το επόμενο μεγαλεπήβολο πρότζεκτ του.
Για πολλά χρόνια, η προσωπική ζωή του καλλιτέχνη ήταν απόρθητο φρούριο, ειδικά τον καιρό που ήταν σε σχέση με τη Ζέτα Μακρυπούλια. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αλλάξει πολύ. Είναι πιο επιδραστικός στα social media και πλέον ανεβάζει βίντεο ακόμα και μέσα από το σπίτι του όταν θέλει να μοιραστεί μία όμορφη στιγμή του.
