Η Ζέτα βρίσκεται για τα καλά πια στο στόχαστρο της Αστυνομίας, η απόδραση από το Αγρίνιο είναι αναγκαστική, και ο Στρατής παίρνει γρήγορες αποφάσεις για να τη γλιτώσει από τη σύλληψη.

Οι τελευταίες προσπάθειες του Χρήστου να προστατευθεί από τις συνέπειες των όσων έκανε, πέφτουν στο κενό και βρίσκει μπροστά του μόνο κλειστές πόρτες, πράγμα που μεγαλώνει την οργή του. Η Νίτσα απελπισμένη με το Γιώργη, αναζητά πλέον τη βοήθεια του Ντανίλου. Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στο Όνειρο και αναγκάζεται να βρεθεί αντιμέτωπος με το Στρατή.

Ο Στέλιος ζητά απαντήσεις, ενώ η Αγλαΐα που εκπλήσσεται με τη συμπεριφορά του, ακολουθεί δική της κρυφή διαδρομή. Η Νίκη θα βρεθεί στη μέση των εξελίξεων και ο Πόντικας άθελα του θα κάνει ένα λάθος.

Σε πρωτόγνωρη αγωνία η Νίτσα μετά την ένταση που έζησε με τη Ζέτα, πέφτει σε απόγνωση και είναι επιτέλους έτοιμη να βγάλει στο φως ένα συγκλονιστικό μυστικό από το παρελθόν της. Επιστρέφει σπίτι και αρχίζει να πίνει. Ο Τάσος τη βλέπει: «Τι έγινε και πίνεις; Ντέρτια έχεις;», τη ρωτάει και εκείνη αρχίζει να φέρεται αλλόκοτα: «Κουμάντο θα μου κάνεις αν θα πιω και πόσο θα πιω; Θα κάνω ό,τι γουστάρω και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν, το κατάλαβες;», του λέει. Εκείνος παραξενεύεται: «Εντάξει, Νίτσα, όπως θέλεις! Σίγουρα όμως είσαι καλά;», τη ρωτάει και εκείνη τότε αποφασίζει να ανοίξει το στόμα της: «Όχι, δεν είμαι! Ολα λάθος τα κάνω στη ζωή μου! Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκα μέχρι και σήμερα», φωνάζει.

Και συνεχίζει: «Πρώτα ο πατριός μου που με βίαζε και του έβαλα φωτιά και τον έκαψα, μετά η κόρη μου! Ναι, η κόρη μου, έχω ένα παιδί που δεν ξέρω πού βρίσκεται! Το γέννησα και τέλος! Και μετά η Ζέτα. Η φίλη μου, η αδελφή μου! Την κατηγόρησαν για τον φόνο του Νώντα Παραδείση, αλλά εγώ ήμουν εκείνη που του έδωσα τη χαριστική βολή και πέθανε», λέει και η σκηνή κάνει flashback στη μέρα του φόνου.

Η Νίτσα πάει να βρει τον Νώντα προκειμένου να του μιλήσει για να καταθέσει την αλήθεια για τη Ζέτα, αλλά τον βρίσκει στο έδαφος αιμόφυρτο –τον είχε ήδη πυροβολήσει η Μαρίνα- αλλά ζωντανό. Εκείνος καλεί σε βοήθεια και τότε η Νίτσα του δίνει τη χαριστική βολή για να πεθάνει!

Πίσω στο σήμερα, ο Γιώργης κρυφακούει όλη τη συζήτηση και έχει σοκαριστεί. Μπαίνει μέσα στο σαλόνι με το στόμα ανοιχτό. Ο κόσμος του καταρρέει καθώς ξαφνικά βγαίνουν αλήθειες στο φως προς πάσα κατεύθυνση και δεν ξέρει πια τι να πιστέψει.

Από τη μια στην οικογένειά του και από την άλλη η Νίτσα. Τότε εκείνη αποφασίζει να του αποκαλύψει και την αλήθεια για το βράδυ που πέρασε με τον Τάσο, χωρίς φυσικά να ξέρει ο ένας ποιος είναι ο άλλος. Ο Γιώργης ζει έναν πραγματικό εφιάλτη που θα τον προσγειώσει στη γη με οδυνηρό τρόπο. Η Νίτσα καταλαβαίνει ότι μπήκε σε μια διαδρομή που δεν έχει επιστροφή.

Η Κόκο, ένας από τους γηραιότερους χιμπατζήδες της Ευρώπης έφτασε στην ηλικία ορόσημο των 50 ετών.

Η Κόκο γεννήθηκε στο ζωολογικό κήπο του Ντάντλεϊ στα Γουέστ Μίντλαντς το 1973 και ο θηλυκός χιμπατζής ζει πλέον στο ζωολογικό κήπο Γουιπσνέιντ στο Μπεντοφορσάιρ της Βρετανίας από το 2006.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο γηραιότερος χιμπατζής της ηπείρου, η Κόκο η οποία έχει το ίδιο όνομα με την προαναφερθείσα, γιόρτασε τα 58α γενέθλιά της τον Απρίλιο στο ζωολογικό κήπο Τουάικρος στο Λέισεστερσάιρ. Οι χιμπατζήδες σε αιχμαλωσία ζουν γενικά μέχρι περίπου 33 ετών, σύμφωνα με την Press Association.

Ο γηραιότερος χιμπατζής που έχει καταγραφεί ήταν η Little Mama, η οποία θεωρούνταν ότι ξεπέρασε και τα 70, όταν πέθανε σε ένα πάρκο σαφάρι στη Φλόριντα το 2017.

Η υγεία της Κόκο είναι καλή, λέει υπεύθυνος για τους χιμπατζήδες 

Ο Γκράντ Τίμπερλεϊκ, φύλακας στο ζωολογικό κήπο Γουιπσνέιντ, δήλωσε ότι η υγεία Κόκο βρισκόταν σε «εξαιρετική κατάσταση», αλλά είχε ήπια αρθρίτιδα στα χέρια της. Υποβλήθηκε σε θεραπείες με λέιζερ χαμηλού επιπέδου που την βοήθησαν να μην πονά και να είναι «πλήρως κινητική».

Η Κόκο έχει συμβάλει σε πολλά σημαντικά στάδια στην προσπάθεια διατήρησης του είδους της. Οι υπερηχογραφικές εξετάσεις στην καρδιά της βοήθησαν τους ειδικούς να κατανοήσουν τις καρδιαγγειακές παθήσεις στους μεγάλους πιθήκους.

Το 2007, η Κόκο δραπέτευσε για λίγο από τον περίβολό της μαζί με έναν άλλο χιμπατζή. Πιάστηκε ξανά, αλλά ο Τζόνι, ο άλλος χιμπατζής που δραπέτευσε, θανατώθηκε λόγω της απειλής που αποτελούσε για το κοινό, όπως ειπώθηκε τότε.

Η Κόκο μπορεί είναι το γηραιότερο θηλαστικό του Γουιπσνέιντ, αλλά η Γκλάντις το φλαμίνγκο είναι το γηραιότερο ζώο του ζωολογικού κήπου, αφού θα γίνει 53 ετών τον Ιούλιο.

Η Ευρυδίκη Βαλαβάνη παραχώρησε μια εφ’ όλης συνέντευξη στην εκπομπή «Ελένη». Η γνωστή παρουσιάστρια μίλησε για τη νέα σελίδα στη ζωή της μετά την απόφαση της να κάνει ψυχοθεραπεία, αλλά και για την μητρότητα και το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε κατάψυξη ωαρίων.

«Νιώθω πως αυτή η περίοδος της ζωής μου είναι η πιο ήρεμη και η πιο ουσιαστική. Μου αρέσω όπως έχω εξελιχθεί και με αγαπώ. Με βοήθησε πάρα πολύ να έρθω σε επαφή με τον εσωτερικό μου κόσμο η απόφασή μου να κάνω ψυχοθεραπεία. Έμαθα να με φροντίζω πια, γιατί δεν το έκανα στο παρελθόν. Επικεντρώνομαι σε αυτό που κάνει εμένα χαρούμενη και όχι τους άλλους» εξομολογήθηκε η Ευρυδίκη Βαλαβάνη.

«Υπήρχαν στιγμές που γυρνούσα στο σπίτι μου με όλα αυτά που μπορεί να άκουγα και να γράφονταν και ήθελα απλά να κλειστώ μέσα στο σπίτι μου, να κλείσω τα παντζούρια, να κάτσω στο σκοτάδι και να αρχίσω να κλαίω» τόνισε η Ευρυδίκη Βαλαβάνη.

«Το θέμα “μητρότητα” το νιώθω σαν να μου στρίβεις το μαχαίρι στην πληγή. Είναι πάρα πολύ λεπτό ζήτημα η εγκυμοσύνη, θεωρώ ότι είναι αδιάκριτο να ρωτάς μια γυναίκα πότε θα κάνει παιδιά. Είναι ένα θέμα το οποίο με στρεσάρει πάρα πολύ και το δουλεύω. Υπάρχει στο μυαλό μου η κρυοσυντήρηση, το έχω επικοινωνήσει με τον γυναικολόγο μου.

Από τη μια σε βγάζει από το άγχος από την άλλη δεν θέλω να στρεσάρω τον εαυτό μου ούτε με αυτό. Έχω στόχο να δημιουργήσω μια όμορφη οικογένεια σαν τη δική μου και ίσως αυτό είναι που με στρεσάρει. Το παράλογο είναι ότι δεν δέχομαι πίεση όσον αφορά στη μητρότητα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον και δέχομαι από εξωγενείς παράγοντες» αποκάλυψε η παρουσιάστρια.

Eνα μήνα μετά την εξαφάνισή της και μετά τη μεγάλη κινητοποίηση του «Τούνελ», δόθηκε τέλος στην αγωνία της οικογένειάς της.

Πρωινές ώρες της Τετάρτης 14 Ιουνίου, η Ανιφέ Κιαζήμ Ογλού 49 χρόνων, εντοπίστηκε λίγα μόλις μέτρα από το σπίτι της στο χωριό Κύρνος Ξάνθης.

Φαίνεται πως η γυναίκα είχε επηρεαστεί από την κακή οικονομική τους κατάσταση και είχε βρει καταφύγιο σε οικείο της πρόσωπο.

Το «Τούνελ» επικοινώνησε με τον σύζυγό της, ο οποίος επιβεβαίωσε το ευχάριστο γεγονός. Από την αστυνομία ενημερώθηκε πως είναι καλά στην υγεία της.

«Επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου ότι βρισκόταν στο Μαχαλά. Το σπίτι που βρέθηκε απέχει εκατόν πενήντα μέτρα από το δικό μας. Εκτιμώ ότι βρισκόταν αλλού και τις τελευταίες ημέρες γύρισε πάλι στην περιοχή, γιατί το συγκεκριμένο σπίτι είχε ερευνηθεί από τις αρχές. Μου φτάνει που είναι καλά. Την περιμένει ο εφτάχρονος γιος της να γυρίσει στο σπίτι μας. Σας ευχαριστώ πολύ για ό,τι κάνατε για εμάς.»

Τη γυναίκα εντόπισε ένας ανήλικος κάτοικος του χωριού, ο οποίος ενημέρωσε τον πατέρα του κι εκείνος με τη σειρά του την Αστυνομία. Άμεσα αστυνομικοί του Α.Τ. Ευλάλου έφτασαν στο σημείο, την εντόπισαν και τη μετέφεραν στο Αστυνομικό Τμήμα.

Τα ίχνη της είχαν χαθεί το μεσημέρι της Δευτέρας 15 Μαΐου, όταν επέστρεφε στο σπίτι της, όπου μένει με τον σύζυγό της και τον 7χρονο γιο τους.

Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» η μητέρα της αδικοχαμένης, Ελένης Τοπαλούδη, μίλησε για τις τελευταίες τραγικές στιγμές που έζησε η κόρη της στα χέρια των βασανιστών και δολοφόνων της.

Η Κούλα Αρμουτίδου σημειώνει πως καμία τιμωρία δεν είναι αρκετή για τον βιασμό και την άγρια δολοφονία της μονάκριβης κόρης, Ελένης Τοπαλούδη και μιλά για τις γυναικοκτονίες.

Για την οικογένεια Τοπαλούδη κάθε δίκη είναι κι ένα μαρτύριο, οι εικόνες επιστρέφουν, μαζί και η φωνή της Ελένης. «Δεν αντέχω να βλέπω τους σαδιστές δολοφόνους του παιδιού μου. Ποια μάνα θα το άντεχε; Τη βασάνιζαν επί 3,5 ώρες, άσκησαν όλες τις μορφές βίας, την στραγγάλισαν, πολτοποίησαν το κεφάλι της… Άλλαζαν ρόλους και κρατούσαν τα χέρια στο παιδί μου γιατί αντιστεκόταν. Πλήρωσε το ΟΧΙ με τη ζωή της».

Στη δικαστική αίθουσα, οι καθ’ ομολογίαν δολοφόνοι της Ελένης ζήτησαν μια δεύτερη ευκαιρία, η κυρία Κούλα δεν άντεξε να τους ακούει και βγήκε από την αίθουσα. «Αναλωνόμαστε στο δικαστήριο και ακούμε να δολοφονούν επανειλημμένα το παιδί μου. Ο αλβανός δολοφόνος ζητάει τώρα συγγνώμη, θέλει μια δεύτερη ευκαιρία, ζητάει να πηγαίνει στα σχολεία και να μιλάει στα παιδιά για να μάθουν να σέβονται τη γυναίκα. Συγγνώμη να ζητήσει από τον Θεό αλλά και Αυτός είναι πολύ ψηλά και μάλλον δεν ακούει» λέει με δάκρυα στα μάτια. «Καμιά φορά σκέφτομαι αν θα τους άξιζε θανατική καταδίκη, αλλά μετά λέω, όχι θάνατος, θέλω να συνειδητοποιήσουν τι έκαναν σε ένα παιδί 21 ετών με όνειρα για το μέλλον».

«Οι φωνές της Ελένης έρχονται στο μυαλό μου»

«Τρελαίνομαι» λέει η μητέρα της Ελένης. «Σαράντα έναν μήνες μετράω από τον θάνατο του παιδιού μου και δεν έχω κοιμηθεί ένα βράδυ. Βγαίνω στο μπαλκόνι και είμαι ένα άγριο θηρίο μέσα σε κλουβί. Βιώνω τον πόνο του παιδιού μου από την ώρα που κατέβηκε τα σκαλιά του διαμερίσματός της, με το μπλουτζίν παντελόνι και το λευκό πουκάμισο. Από εκείνη τη στιγμή έχω όλα τα σκηνικά μέσα στο κεφάλι μου και βουίζει και βοά. Οι φωνές της Ελένης έρχονται στο μυαλό μου και βγαίνω στο μπαλκόνι σαν ένα λιοντάρι που του έχουν στερήσει ζωτικό χώρο».

«Δεν νεκροφίλησα το παιδί μου»

Η ίδια αποκαλύπτει πως έμαθε να ζει με τη σκέψη της Ελένης και να φαντάζεται – όσο ο χρόνος κυλάει – πώς θα έμοιαζε και τι θα έκανε το παιδί της αν ήταν στη ζωή. «Με τα ψεύτικα όνειρα ζω… Αν ζούσε, θα ήταν 25. Αν ζούσε, θα τελείωνε τώρα το μεταπτυχιακό. Αν ζούσε, μπορεί να έπιανε μια δουλειά. Αν ζούσε, μπορεί να γνώριζε και ένα καλό παλικάρι και να της έκανα τον γάμο που ονειρευόμουν και να την έβλεπα νύφη και να προσκυνούσα στέφανα.

Αντί για στέφανα, προσκύνησα ένα κλειστό λευκό φέρετρο. Ούτε το παιδί μου νεκροφίλησα. Μπορεί αυτό να το αντέξει άνθρωπος;

Σκεφτείτε την τραγωδία του πατέρα που πήγε στη Ρόδο για την αναγνώριση του παιδιού του και το βρήκε χτυπημένο και καταπονημένο μέσα στο ψυγείο.

Σκεφτείτε αυτόν τον πατέρα όταν ανέβηκε στο αεροπλάνο και στα πόδια του είχε το φέρετρο του παιδιού του».

«Δεν έχει έρθει στο όνειρό μου»

Το σπίτι είναι γεμάτο Ελένη. «Θέλουμε να πιστεύουμε πως η ψυχή της πλανιέται γύρω μας» λέει η μητέρα της. «Η Ελένη όμως δεν είναι πουθενά. Δεν εμφανίστηκε ούτε στον ύπνο μου, να μου πει «μαμά, ήρθα». Με πονάει που δεν έχει έρθει 41 μήνες στο όνειρό μου να μου χαμογελάσει». Μία εικόνα στοιχειώνει το μυαλό της κυρίας Κούλας και δεν βγαίνει όσοι μήνες κι αν περάσουν. «Εγώ κοιμόμουν εκείνο το βράδυ στα ζεστά μου και το παιδί μου ήταν πεταμένο στα κρύα νερά!».

Η Ελένη τους είπε πριν τη ρίξουν στη θάλασσα. «Αλήτες, θα σας βρει ο μπαμπάς μου». Με αυτόν τον πόνο ζει ο Γιάννης, με τα τελευταία λόγια του παιδιού.

Η ίδια αναφέρει πως πλέον φοβάται περισσότερο. Την τρομάζει ακόμα και η σκέψη ότι ο Πέτρος, που είναι τώρα στην Α’ Λυκείου, θα περάσει σε κάποια σχολή και θα φύγει από το σπίτι.

«Ο Πέτρος ζει με την απώλεια της αδελφής του. Φοβάμαι γιατί ζει μέσα στην απογοήτευση, σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον, με μια μητέρα που κλαίει συνέχεια και έναν πατέρα που προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά του και τα βράδια ξεσπάει μέσα στο δωμάτιο. Αυτή η ψυχή τι θα εκδηλώσει αργότερα ξέρει κανείς; Εγώ που είμαι μητέρα του δεν ξέρω και φοβάμαι. Ενας ψυχολόγος δεν χτύπησε την πόρτα μου όλα αυτά τα χρόνια…».

«Δεν είμαστε οικόπεδα προς ενοικίαση»

Ένα από τα αιτήματα των μητέρων των δολοφονημένων γυναικών είναι και η συμπερίληψη του όρου «γυναικοκτονία». Όπως λέει η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, πρόκειται για έναν όρο στο άκουσμα του οποίου πολλοί τρομάζουν. «Απαρχαιωμένες ανατολίτικες ιδέες του ’40 και του ’50.

Ο άνδρας χτυπάει και η γυναίκα κάνει υπομονή…. Δε θέλουμε να αποδεχτούμε τον όρο “γυναικοκτονία” για να μην αποδεχτούμε τι; Οτι ο άνδρας είναι κτήτορας κι εμείς οικόπεδα προς ενοικίαση, κι όταν σηκώνουμε κεφάλι μας σκοτώνουν».

Η Κούλα Αρμουτίδου γράφει ήδη ένα βιβλίο στη μνήμη της Ελένης, ένα βιβλίο στο οποίο εξηγεί ποια είναι η Ελένη, πώς έχασε τη ζωή της και πώς θα μπορούσε να ήταν μαζί μας, εάν όσοι γνώριζαν μιλούσαν εγκαίρως.

Πηγή: Τα Νέα