Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 5091

Κρίσιμες ώρες για την τραγουδίστρια Λιζέτα Νικολάου: Διασωληνωμένη στην εντατική έπειτα από πτώση στις σκάλες

0

Λιζέτα Νικολάου: Γλίστρησε από τις σκάλες και πέφτοντας χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι

Η Λιζέτα Νικολάου είχε ένα εξαιρετικά σοβαρό ατύχημα και βρίσκεται από την προηγούμενη Παρασκευή διασωληνωμένη στην εντατική ιδιωτικού θεραπευτηρίου του Πειραιά. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας Espresso, η τραγουδίστρια διακομίστηκε με ασθενοφόρο, έπειτα από πτώση από τις σκάλες. Θέλοντας να επισκεφτεί την τουαλέτα ενός καταστήματος, γλίστρησε από τις σκάλες και πέφτοντας χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι.

lizeta nikolaou82 1168x656 1

Λιζέτα Νικολάου: Η κατάστασή της θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη

Από εκείνη τη στιγμή η κατάστασή της θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη, σύμφωνα και με αποκλειστικές πληροφορίες της Espresso από οικεία της πρόσωπα, όμως επειδή τίποτα δεν είναι δυνατότερο από τη θέληση του ανθρώπου και τη θεία δύναμη, όλοι ελπίζουν ότι η Λιζέτα θα φανεί δυνατή και θα «ξυπνήσει».

Από την πλευρά της οικογένειας υπάρχει απόλυτη διακριτικότητα και δεν θέλησαν να προβούν σε δηλώσεις αναφορικά με την κατάστασή της, την οποία, σύμφωνα με πληροφορίες της Espresso, οι θεράποντες ιατροί θεωρούν μη αναστρέψιμη.

Ποια είναι η Λιζέτα Νικολάου

Γεννήθηκε το 1951 και ξεκίνησε την καριέρα της από την Θεσσαλονίκη. Έχει ερμηνεύσει τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ πρωτοπαρουσιάστηκε με μεγάλους δημιουργούς και ερμηνευτές, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη, τη Βίκυ Μοσχολιού, τη Δήμητρα Γαλάνη. Επίσης, έχει συνεργαστεί και με τον Στράτο Διονυσίου.

Μερικά από τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει είναι: «Της γερακίνας γιος», «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε», «Που να πω τα βάσανά μου», «Μαυρομάτα», «Απόψε να μην κοιμηθείς».

Στην προσωπική της ζωή, από το 1978 έως και το 1983, υπήρξε παντρεμένη με τον Γιώργο Λιάνη, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Αλέξανδρο.

Τον Ιανουάριο του 2022 η Λιζέτα Νικολάου παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και αναφέρθηκε στο πώς ξεκίνησε η σχέση της με το τραγούδι αλλά και στον γάμο της με το Γιώργο Λιάνη.

«Είμαι η πρώτη Λιζέτα που είχε αυτό το όνομα στην Ελλάδα. Με έχουν βαφτίσει Ελισάβετ. Το πραγματικό μου επίθετο είναι Κατικαρίδου, το Νικολάου μου το έδωσε ο Σούκας», είπε.

«Ποτέ δεν είπα ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Ξεκίνησα όταν πήγαινα Γυμνάσιο σε μια μπουάτ να τραγουδάω χωρίς μικρόφωνο, κρυφά από τον πατέρα μου, και οι γείτονες του έδιναν συγχαρητήρια. Όταν με άκουσε για πρώτη φορά, είπε ότι η μπέμπα, δηλαδή εγώ, τραγουδάει καλύτερα από την Μοσχολιού», ανέφερε για το ξεκίνημά της στο τραγούδι, ενώ μνημονεύοντας σπουδαίες συνεργασίες της σχολίασε ότι «Ο Στράτος Διονυσίου είχε ανοιχτή καρδιά».

«Με έβλαψε στην καριέρα μου»

«Άφησα την καριέρα μου στην τύχη της, αλλά δεν έχω κανένα απωθημένο. Η ζωή μου ήταν σαν παραμύθι», παραδέχτηκε η ίδια.

«Με το Γιώργο Λιάνη παντρευτήκαμε το 1978 αποκτήσαμε ένα γιο και χωρίσαμε. Ο χωρισμός μου με το Γιώργο Λιάνη μου κόστισε πάρα πολύ, ντρεπόμουν που ήμουν χωρισμένη. Για το γιο μου έγινα και μάνα και πατέρας», αποκάλυψε η ίδια, ενώ παραδέχτηκε ότι « Ο γάμος μου με το Γιώργο Λιάνη με έβλαψε στην καριέρα μου».

«Δεν ήθελα να ξαναπαντρευτώ παρόλο που είχα μια σχέση για 16 χρόνια, δεν ήθελα να κάνω άλλο παιδί. Είμαι χαρούμενη που έχω δυο εγγονάκια, το ένα λέγεται Γιώργος Λιάνης», είπε η Λιζέτα Νικολάου.

«Έχασα το μεγάλο αδερφό μου το Σωκράτη, μετά και τον αδερφό μου τον Αλέκο. Δεν τα αντέχω αυτά. Για τον Αλέκο δεν πρόλαβα να κάνω κάποια πράγματα για αυτόν, για να τον βοηθήσω», ανέφερε κλείνοντας σχετικά με τις απώλειες που τη στιγμάτισαν.

Με 10 λέξεις έβαλε στη θέση του τον Άδωνι: H Γιάμαλη τα είπε όλα για την 16ωρη εργασία

0

«Δεν επιλέγουμε να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά για να ζήσουμε» είπε μεταξύ άλλων η Αναστασία Γιάμαλη.

Το «σκοταδιστικό» νέο νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και που φέρεται να επαναφέρει συνθήκες «Μεσαίωνα» στα εργασιακά, σχολίασε με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικού δικτύου η Αναστασία Γιάμαλη.

«Γιατί όχι 24ωρη εργασία θα πω εγώ; Τρία 8ωρα αντί για δυο. Αν είναι προϊόν «επιλογής». Όπως ο κολυμβητής σερβιτόρος στο παράνομο μπιτσόμπαρο που αφού «επέλεξε» να εργάζεται με αυτούς τους όρους έπρεπε να είναι αποδεκτό», σχολίασε αρχικά -μεταξύ άλλων- η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του Kontra24.

Υπενθυμίζεται πως ο γνωστός σερβιτόρος-«κολυμβητής» απαθανατίστηκε να κολυμπά για να παραδώσει παραγγελία μέσα στη θάλασσα και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, προκαλώντας ακόμη και την παρέμβαση του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για τη νομιμότητα των κατασκευών επιχείρησης μέσα στη θάλασσα.

«Δεν επιλέγουμε να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά για να ζήσουμε. Επειδή ακριβώς δεν έχουμε επιλογή συμβαίνει αυτό», σχολίασε στη συνέχεια η Αναστασία Γιάμαλη.

Ακολουθεί η ανάρτησή της:

Γιατί όχι 24ωρη εργασία θα πω εγώ; Τρία 8ωρα αντί για δυο. Αν είναι προϊόν «επιλογής».
Όπως ο κολυμβητής σερβιτόρος στο παράνομο μπιτσόμπαρο που αφού «επέλεξε» να εργάζεται με αυτούς τους όρους έπρεπε να είναι αποδεκτό.
Αντίστοιχα, είναι «επιλογή» όσων εργάζονται μαύρα και «επιλογή» να εργάζεσαι ως διανομέας στο λιοπύρι, «επιλογή» και να ανεβαίνεις στη σκαλωσιά ή στον γερανό χωρίς μέσα προστασίας, «επιλογή» και να υπογράφεις για μερική απασχόληση και να εργάζεσαι πλήρη.
Δεν επιλέγουμε να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά να για ζήσουμε. Επειδή ακριβώς δεν έχουμε επιλογή συμβαίνει αυτό. Και αντί οι αρμόδιοι που διαφημίζουν τις επενδύσεις, τον τουρισμό, την ανάπτυξη, την πιστοληπτική ικανότητα, την επενδυτική βαθμίδα, την Ελλάδα του 2030 να δημιουργήσουν τις συνθήκες που θα ζεις αξιοπρεπώς με έναν μισθό πλήρους απασχόλησης (40ωρο) θέλουν να θεσμοθετήσουν την «επιλογή» του 80ωρου*.
Την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες, δοκιμάζουν την 4ημερη εργασία.
Ο νόμος Χατζηδάκη που μιλούσε για ισότιμους όρους διαπραγμάτευσης εργοδότη/εργαζόμενου και θεσμοθετούσε το απλήρωτο 10ωρο με κίνητρο ότι κάποτε θα πάρεις άδεια “κατοπιν συμφωνίας» για να πας «για ελιές» ήταν περίπατος στην εξοχή μπροστά σε αυτό που προανήγγειλε σήμερα ο κ. Γεωργιάδης. Την ίδια ώρα, ο υπουργος διαφήμιζε το πρόστιμο που έριξε σε πλατφόρμα που στον καύσωνα του έστειλε σουβλάκια ενώ ζήτησε από το ανύπαρκτο, ανεπαίσθητο υποστελεχωμένο ΣΕΠΕ να εντείνει τους ελέγχους, το ίδιο ΣΕΠΕ που ο προκάτοχος του κ. Χατζηδάκης μετέτρεψε σε ανεξάρτητη αρχή με βασικό επιχείρημα το να μην υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις.
Για γέλια ή πιο σωστά για κλάματα.
(*Το 16ωρο αν δεν πετάς από και προς τις εργασίες σου είναι 18ωρο κι αν πλένεσαι ή τρως 19ωρο. Θα είσαι όμως τυχερός γιατί θα μένει ένα 5ωράκι για ύπνο.)

Νεκρń μανούλα 10 παιδιών: Τρεις μήνες μετά επιτέλους ο ιερέας πατέρας της λύνει τη σιωπή του και αποκαλύπτει

0

Ο ιερέας που έχασε την 43χρονη κόρη του σε τροχαίο μιλά, τρεις μήνες μετά το θάνατό της, στην εκπομπή “Μαζί σου” και την Τατιάνα Στεφανίδου.

Λύνει τη σιωπή του για το θάνατο της μαίας κόρης του, στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, περιγράφοντας την καθημερινότητά της πριν το μοιραίο ενώ εξηγεί και γιατί τα δέκα εγγόνια του ντύθηκαν στα λευκά στην κηδεία της που πραγματοποιήθηκε στον Ωρωπό. Ο Βενιαμίν της οικογένειας ήταν μόλις 10 μηνών αλλά κανένα από τα υπόλοιπα 9 αδέρφια παρά τον πόνο τους δεν έδειξε απελπισία σε αυτή την δύσκολη στιγμή.

«Είναι σα να περνάμε μία γέφυρα και να πηγαίνουμε από την άλλη μεριά του ποταμού», αναφέρει χαρακτηριστικά για αυτή την πρωτόγνωρη αντιμετώπιση του θανάτου. «Άλλο να έχω πόνο και άλλο να με πιάνει απελπισία», εξηγεί ο ίδιος. Ο ιερέας παππούς τους (Χριστόδουλος Χατζηθανάσης, Πρεσβύτερος Αγίου Χριστόφορου Πικερμίου) αναφέρθηκε και στο θαύμα του καρκίνου που είχε η κόρη του και εξαφανίστηκε. Νόσησε σε ηλικία 13 ετών.

Δείτε το βίντεο

Με μεγάλωσε ο μπαμπάς μου. Ποτέ δεν μου έλειψε η μητέρα μου

0

Μεγάλωσα με το μπαμπά μου και με μία μητέρα μόνιμα απούσα.

Η σχέση μου με τον πατέρα μου δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από τη σχέση μου με τη μητέρα μου. Με εκείνον ήμασταν κυριολεκτικά κολλητοί, ενώ με τη μητέρα μου δεν είχαμε αυτό που λέμε την κλασική σχέση μαμάς-κόρης.

Με το μπαμπά μου την αποκαλούσαμε Χουντίνι. Πάνω που εμφανιζόταν, εξαφανιζόταν ως δια μαγείας. Τα ψυχολογικά της προβλήματα, τα ναρκωτικά και οι συναισθηματικές της διακυμάνσεις την «πήραν» μακριά μας από τότε που ήμουν 3 χρόνων.

Με τηλεφωνήματα που διαρκούσαν το πολύ δύο λεπτά προσπαθούσε να κρατήσει επαφές και υπόσχονταν πράγματα που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει. Έκανε συνεχώς σχέδια, αλλά στο τέλος ξεχνούσε όσα μου έταζε. Όλο έλεγε ότι θα έρθει να με δει, αλλά ποτέ δεν εμφανιζόταν. Πριν από 10 χρόνια ταξίδεψα με το αεροπλάνο 4 ώρες για να βρεθώ κοντά της, αλλά δεν τη βρήκα. Ποτέ δεν μάθαμε που ήταν.
Θυμήθηκε να πάρει ένα χρόνο μετά χωρίς να δώσει εξηγήσεις. Πάλι η ίδια υπόσχεση, μόνο που αυτή τη φορά θα ερχόταν εκείνη να με δει. Το έκανε, για να κατευνάσει τα πνεύματα και να μου δώσει να καταλάβω ότι ήταν κοντά μου και δεν θα με ξαναπλήγωνε ποτέ, όπως με πλήγωσε τότε.

Όντως αυτή τη φορά ήρθε. Με πήρε με το αυτοκίνητό της και πήγαμε μία μεγάλη εκδρομή. Στο δρόμο σταματήσαμε να φάμε. Με άφησε μόνη στο τραπέζι να περιμένω, ενώ θα πήγαινε για λίγο μέσα να πληρώσει. Ήταν τόσο σίγουρη ότι θα ήμουν ασφαλής που επέστρεψε μετά από δύο ώρες. Αλλά γιατί να την παρεξηγήσω; Μαμά είναι, ήξερε καλύτερα τι έκανε!
Μετά το τέλος του ταξιδιού εξαφανίστηκε για άλλα 10 χρόνια. Όταν ήμουν πιο μικρή, θυμάμαι να λέω στον μπαμπά μου πόσο πολύ μου έλειπε η μαμά. Τώρα που μεγάλωσα, συνειδητοποιώ ότι ποτέ δεν μου έλειψε. Δεν γινόταν να μου λείπει κάτι που δεν είχα ποτέ.

ADVERTISEMENT

Τελικά όντως δεν μου έλειπε. Απλά ήθελα κάτι που δεν ήταν ποτέ μέρος της ζωής μου και δεν μπορούσα να έχω. Ήθελα μία μαμά που καμία σχέση δεν θα είχε με τη μαμά μου. Ήθελα μία μαμά σαν εκείνες που είχαν οι φίλες μου στο σχολείο.

Σαν παιδί κοιτούσα με ζήλεια τα άλλα κορίτσια που αγκάλιαζαν σφιχτά και φιλούσαν τις μανούλες τους. Τα παιδιά αυτά ήταν ευλογημένα και ας μην το γνώριζαν. Είχαν μία μαμά στη ζωή τους να τα φροντίζει, να τα αγαπά και το σημαντικότερο; Να είναι παρούσα.

Τα χρόνια πάνε, πέρασαν και οι στιγμές που χάσαμε δεν αναπληρώνονται. Με τον τρόπο της κατέστρεψε ανεπανόρθωτα την υπέροχη σχέση που θα μπορούσαμε να έχουμε.

Από τότε που ήμουν παιδί, θυμάμαι να προσπαθώ να αναθερμάνω τη σχέση μας, αλλά με τον τρόπο της δεν με άφηνε. Δεν καταφέραμε ποτέ να έχουμε μία φυσιολογική σχέση μητέρας-κόρης και γι’ αυτό ευθύνεται αποκλειστικά εκείνη.

Ευτυχώς για μένα, με μεγάλωσε ένας καταπληκτικός μπαμπάς που παντρεύτηκε μία γυναίκα εξίσου καταπληκτική και υπήρξε η μόνη μητρική φιγούρα στη ζωή μου. Ανέλαβε αξιοπρεπώς και με μεγάλη επιτυχία ένα ρόλο που της δόθηκε στην πορεία της ζωής της και χωρίς να το περιμένει, ανταποκρίθηκε όμως άριστα. Με τη μητέρα μου μιλάμε μία φορά στις τόσες, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.

Στον γάμο μου η μητέρα μου δεν εμφανίστηκε. Δίπλα μου στάθηκε η γιαγιά μου, η μητέρα της δηλαδή, και στο γλέντι μετά χόρευα με τους θείους και τις θείες μου μέχρι το πρωί. Την ήθελα τη μητέρα μου εκείνη την ημέρα εκεί. Κρίμα. Έχασε τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου, τη γέννηση των παιδιών μου, των εγγονιών της και πόσα άλλα ακόμα.

Δυστυχώς ο χρόνος πίσω δεν γυρνά. Πάει μόνο μπροστά. Τα χρόνια περνούν και δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι κάτι δεν συνέβη. Τώρα που έχω δικά μου παιδιά, εκτιμώ, αγαπώ και σέβομαι ακόμα περισσότερο τον πατέρα μου, που παρέμεινε βράχος δίπλα μου.

Αν η παιδική μου ηλικία, σου θυμίζει εσένα και τα παιδιά σου, να είσαι σίγουρη ότι περνούν πολύ καλύτερα με τον πατέρα τους. Μην ανησυχείς για εκείνα, ανησύχησε για κάτι άλλο. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα στον κόσμο από ένα παιδί που το μεγαλώνει επάξια και αξιοπρεπώς ο μπαμπάς του.

Άννα

Μιχάλη μου, αγάπη μου, δεν πρόλαβα να σε ζήσω – Η ιστορία της Ειρήνης που έχασε τον 6χρονο γιο της από καρκίνο

0

Ακούω μανάδες που λένε αν μου συνέβαινε εμενα αυτό θα τρελαινομουν θα αυτοκτονούσα δεν θα το άντεχα και εχουν δικιο πως μπορει να το αντεξει αυτο μια μανα, ποσο δυναμη ψυχης χρειαζεται για να προχωρησει χωρις το σπλαχνο της .

Ουτε κι εγω το αντέχω ούτε κι εγω μπορώ είναι αγώνας καθημερινός πέφτεις ξανασηκωνεσαι και πάλι από την αρχή.

Δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς το μωρο μου 6,5 χρονων έφυγε. Δεν είχα την δύναμη να τον αποχαιρετήσω, ήλπιζα μέχρι την τελευταία στιγμή σε ένα θαύμα που δεν έγινε ποτέ.

Σήμερα κλείνουμε 5 χρόνια που δεν εχω ακούσει την φωνή σου, τα σ’ αγαπω σου που μια μέρα εκεί που σε φρόντιζα, μου έμειναν τα πράγματα σου.Πόσο σκληρό Θεέ μου.Να φεύγει μέσα από τα χέρια σου κ να μην μπορεις να κάνεις τίποτα.

Ο Μιχάλης μου αρρώστησε 3 μισή χρονων κατάφερε 3 χρόνια να παλέψει αυτή την σιχαμένη αρρώστια ήταν μαχητής γενναίος αδιαμαρτύρητα έκανε ότι χρειαζόταν και η σκέψη του ήταν μόνο να με βλέπει χαρούμενη να μου σκάει γελάκια και να μου λέει είμαι καλά μανούλα μου.

Οσα σ’ αγαπω και να σου πω δεν ειναι αρκετά δεν πρόλαβα αγάπη μου δεν πρόλαβα να σε ζήσω. Προσπαθώ να σε κάνω περηφανο όπως με έκανες εσύ.

Ειμαι πολύ περήφανη που εισαι γιος μου που σε γνώρισα προσπαθώ για τα αδέρφια σου απλά να ξέρεις ότι όταν εφυγες πήρες πολλά μαζί σου κι ανυπομονώ όταν σε δω να μου τα δώσεις πίσω μόνο τότε θα είμαι ξανά ευτυχισμένη.

Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την δυνατότητα να γράψω είναι πρώτη φορά που το κάνω δεν έχω την δύναμη να μιλάω και το αποφεύγω κ ας είναι πολλές φορές λυτρωτικο αλλά δεν έχω επιλογή.

Ο δρόμος είναι μονόδρομος όταν εξαρτιουνται άνθρωποι από εσένα δεν έχεις δικαίωμα να πέσεις…

Ειρήνη

Ήθελα να χωρίσω και απάτησα τον άντρα μου, με κάποιον που με κακοποιεί. Τώρα δεν ξέρω πώς να ξεφύγω

0

Είμαι 45 ετών και στους έξω φαίνεται ότι είμαι μια γυναίκα που έχει τα πάντα. Είμαι όμορφη, έχω ωραίο και καλογυμνασμένο σώμα, μια πολύ καλή δουλειά, δύο καταπληκτικά παιδιά και ένα σύζυγο που με λατρεύει.

Ναι, όντως τα έχω όλα, μαζί και έναν εραστή, με τον οποίο τα έχουμε εδώ και 18 μήνες.

Δεν βρισκόμαστε τακτικά, αλλά όποτε τύχει και κυρίως για σεξ. Εργάζομαι πολλές ώρες και έχω και μια οικογένεια να φροντίσω, γι’ αυτό και φροντίζω να καλύπτω τα ίχνη μου και να μη δίνω αφορμή σε κανέναν να με υποψιαστεί.

Αυτός ο άνδρας δεν έχει καμία σχέση με τον άντρα μου. Είναι οξύθυμος και πολύ συχνά φτάνει στα άκρα, σε μια απλή διαφωνία, με σπρώχνει και με χτυπά.

Δεν με σέβεται καθόλου και μου φέρεται σαν σκουπίδι. Και δίκιο να έχω, είναι πολύ χειριστικός και βρίσκει τρόπο να βγει από πάνω. Έχει τύχει να έχουμε ραντεβού και να τον περιμένω όλη νύχτα χωρίς να έρθει. Στο τέλος βρήκε τρόπο να με κάνει να του ζητήσω εγώ συγγνώμη.

Γιατί μένω μαζί του; Είναι γοητευτικός και πολύ καλός στο σεξ και μαζί του νιώθω ζωντανή. Ξέρω ότι δεν μ’ αγαπάει καθόλου και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που μου συμπεριφέρεται. Θέλω να ξεμπλέξω, αλλά δεν ξέρω πως. Δεν είμαι χαζή, ξέρω ότι παίζω με τη φωτιά, αλλά δεν μπορώ να βάλω ένα τέλος. Δεν μπορώ ή δεν θέλω; Ούτε και εγώ ξέρω πια.

Το σίγουρο είναι ότι είναι πολύ παρακινδυνευμένο αυτό που κάνω και αν συνεχίσω έτσι, μπορεί να τα τινάξω όλα στον αέρα.

Χρειάζομαι τη συμβουλή σας. Θέλω να χωρίσω με τον άντρα μου αλλά πρέπει πρώτα οπωσδήποτε να ξεμπλέξω από τον εραστή μου. Δεν θέλω να πληγωθούν τα παιδιά μου.

Ντίνα

Εκεί που δεν περιμένεις την προσβολή για τα κιλά σου, κρύβεται η φράση «από αγάπη στο λέω»

0

Αυτά που με έχουν αγγίξει μόνο είναι αυτά που ειπώθηκαν απ’ το οικογενειακό περιβάλλον, εκεί που δεν περιμένεις την προσβολή κι όλα μπορούν να κρυφτούν κάτω από τη φράση «από αγάπη στο λέω». Αν πράγματι αγαπάτε ανθρώπους που έχουν παραπάνω κιλά, ποτέ μην τους πείτε αυτή τη φράση συνοδευόμενη από μια υπόδειξη που πιθανόν ούτε οι ίδιοι να μην τηρείτε. Τα έφερε έτσι η ζωή, πλέον να ‘μαι με έναν άνθρωπο, ο οποίος εκτός από υπέροχος είναι κι αρκετά εμφανίσιμος. Βλέπω βλέμματα τριγύρω που μπορεί να ‘ναι βουβά, αλλά τσιρίζουν στο μυαλό μου «τι κάνεις μ’ αυτήν;»

Ήμουν πάντα χοντρή. Πρόβλημα υγείας; Δεν έχει σημασία! Ας πούμε ότι είναι ένας συνδυασμός προβλήματος και διατροφής. Ποτέ δεν αντιμετώπισα σοβαρό θέμα με bullying, δεν το επέτρεπα και πάντα προσπαθούσα να αποδείξω (ιδίως στις σχολικές περιόδους που η παχυσαρκία δεν είναι απλά δακτυλοδεικτούμενη, αλλά σε καθορίζει) πως ο, τι μπορούν οι άλλοι, μπορώ κι εγώ.

Η κοινωνική μου ζωή; Πολύ καλύτερη και πιθανότατα πιο ταραχώδης από πολλά παιδιά της ηλικίας μου. Σχέσεις; Να φαν’ κι οι κότες (που λέει κι ο λαός), πολλοί λάθος, αλλά και καταπληκτικοί άνθρωποι πέρασαν απ’ τη ζωή μου. Πολλά μικρής σημασίας σχόλια, προσβλητικά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς που δεν με έχουν αγγίξει καθόλου. Αυτά που με έχουν αγγίξει μόνο είναι αυτά που ειπώθηκαν απ’ το οικογενειακό περιβάλλον, εκεί που δεν περιμένεις την προσβολή κι όλα μπορούν να κρυφτούν κάτω από τη φράση «από αγάπη στο λέω».

Αν πράγματι αγαπάτε ανθρώπους που έχουν παραπάνω κιλά, ποτέ μην τους πείτε αυτή τη φράση συνοδευόμενη από μια υπόδειξη που πιθανόν ούτε οι ίδιοι να μην τηρείτε. Δεν με χωρίζει κάτι από σένα πλην από έναν λιγότερο λειτουργικό οργανισμό, έναν τεμπέλη μεταβολισμό, μια μεγαλύτερη όρεξη. Γιατί πρέπει να εντοπίζεις μικρές διάφορες και να τις μεγαλοποιείς σε σημείο που μπαίνουν ταμπέλες;

Τα έφερε έτσι η ζωή, πλέον να ‘μαι με έναν άνθρωπο, ο οποίος εκτός από υπέροχος είναι κι αρκετά εμφανίσιμος. Βλέπω βλέμματα τριγύρω που μπορεί να ‘ναι βουβά, αλλά τσιρίζουν στο μυαλό μου «τι κάνεις μ’ αυτήν;». Όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να το λέμε αυτό και δηλώνω ένοχη. Τώρα που το ‘χω νιώσει, μπορώ να πω με σιγουριά πως πολλοί που έχετε βρεθεί γύρω μου έχετε γλιτώσει μπουκέτο και thank me later for that.

Ζω τέλεια, ποζάρω καλύτερα από άλλες αδύνατες, έχω ταλέντα, προσέχω πολύ την εμφάνιση μου, αλλά αγαπώ τα κιλά μου και δυστυχώς με το υπαινικτικό σου βλέμμα δεν μπορείς να με αλλάξεις, να με καθορίσεις, να μου χαλάσεις τη διάθεση, να ζοριστώ, να μη μπορέσω να αγαπήσω τον εαυτό μου.

Ένα βλέμμα σου ξένε, μπορεί σε άλλους ανθρώπους να στερήσει την αγάπη. Όταν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπηθείς. Κι έτσι κάπως συμβάλλεις στην μισανθρωπία κι όλη αυτή την κατάντια που επέλεξες να ζεις.

Τα χοντρά και υγιέστατά μου φιλιά!

Χρυσηίδα

Μας εγκατέλειψε για την ερωμένn του και τώρα παρακαλάει να γυρίσει. Αμ δε!

0

Με λένε Θεοδώρα και είμαι 40 ετών. Παρακολουθώ τη σελίδα σας και βρίσκω παρηγοριά. Η ζωή μου διαλύθηκε αλλά ενώθηκε ξανά αυτή τη φορά καλύτερα απο πρίν. Έχω 2 παιδιά που έχουν σχεδόν 2 χρόνια να δουν τον πατέρα τους.

Ήμασταν παντρεμένοι 10 χρόνια. Η ζωή μας κυλούσε ήσυχα με τα πάνω της και τα κάτω της. Είχαμε τις δουλειές μας, τους φίλους μας, τα παιδιά μας. Ο άντρας μου μου φερόταν καλά και δεν είχα παράπονο, ήμασταν ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι. Ένα απόγευμα πρόπερσι τέτοιο καιρό, έφερε μια συνάδελφο από την ασφαλιστική που δούλευε. Ελεύθερη χωρίς παιδιά. Δεν την είδα καχύποπτα, την έβαλα σπίτι μου. Ήρθε μια φορά για καφέ να δουν κάτι συμβόλαια. Έτσι ξεκίνησε.

Μετά άρχισε να έρχεται πιο συχνά και μετά γίναμε κολλητές. Φαγητό, ποτά με φίλες μας, βόλτες και πολύ καλή παρέα. Φαινόταν καλός άνθρωπος που ήξερε τί ήθελε. Ήξερε όμως και να το παίρνει. Ήταν πολύ αδίστακτη με τους πελάτες και κάποιες φορές μίλαγε πολύ ψυχρά για αυτούς σα να μην ένιωθε. Θυμάμαι μια φορά μιλούσε για μια κυρία που έχασε το πόδι της σε τροχαίο και ζητούσε αποζημίωση από την ασφαλιστική και αυτή μιλούσε κοροϊδευτικά για το πρόβλημά της. Αυτό ήταν το μόνο που με τρόμαζε πάνω της. Μερικές φορές έδειχνε σα να μην την ένοιαζε για τον πόνο των άλλων.

Μετά από λίγους μήνες παρατήρησα κάτι παράξενο στη συμπεριφορά του άντρα μου. Αργούσε να γυρίσει στο σπίτι και όταν γυρνούσε ήταν πάντα πολύ κουρασμένος. Είχαμε δύο μήνες να κάνουμε έρωτα. Αυτούς τους δύο μήνες είχε χαθεί και η φίλη μας. Την είχα πάρει μερικές φορές και έλεγε ότι είχε χωρίσει από τον φίλο της και δεν ήταν καλά. Αυτόν τον φίλο της , δεν τον είχαμε γνωρίσει ποτέ. Είχε έρθει τόσες φορές είχαμε βγει και άλλες τόσες αλλά είχε πάντα δουλειά και δεν ερχόταν μαζί της. Είχα σκεφτεί μήπως ο φίλος της ήταν αντικοινωνικός και ήθελα να της μιλήσω αλλά δεν το έκανα για να μην με παρεξηγήσει. Το ένστικτό μου, μου έλεγε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν ήθελα όμως να το πιστέψω. Ώσπου το είδα…

Ένα μήνυμά του άντρα μου, στο viber σε εκείνη. Το βράδυ που μου είπε ότι θα έβγαινε για φαγητό με τον διευθυντή του, της έστειλε μήνυμα στο viber ότι σε μια ώρα θα ήταν σπίτι της “αγάπη μου”. Έψαξα το κινητό του όταν μπήκε στο μπάνιο. Έχασα τον κόσμο. Σαν κάποιος να με μαχαίρωσε. Έπιασα το στομάχι μου, ένιωσα μια δυνατή γροθιά. Το ήξερα. Το έβλεπα. Στα βλέμματά τους, στις κινήσεις τους, στο τρόπο που μιλούσαν σαν να μου έλεγαν “πηδιόμαστε πίσω από τη πλάτη σου”.  Μόλις βγήκε από το μπάνιο, τον πέταξα έξω γυμνό με τη πετσέτα και τα νερά. Δεν ξέρω πως σχεδόν σήκωσα 90 κιλά άνθρωπο δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη.

Πέρασα μαρτυρικούς μήνες. Με πολύ κλάμα και πολύ ποτό. Με ξενύχτια και συνεδρίες στον ψυχολόγο να βρω τον εαυτό μου που έχασα χωρίς να φταίω. Καταριόμουν αυτόν, εκείνη, εμένα που τον διάλεξα για άντρα μου και πατέρα των παιδιών μου, που δεν άκουσα το ένστικτό μου. Το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χωρισμό μπορούσα να τον δεχτώ και το κέρατο ακόμα, αρκεί να έβλεπε τα παιδιά. Αυτός εξαφανίστηκε και από τα παιδιά. Έκανε 6 μήνες να τα δει ούτε τηλέφωνο δεν έπαιρνε και όταν τον παίρναμε εμείς, έκλεινε βιαστικά. “Τόσο καψούρης πια;” με ρωτούσαν και πονούσα περισσότερο.

Υπάρχει θεία δίκη όμως, γιατί εκείνος πήγε να μείνει στη φιλενάδα του και να ζήσουν τον έρωτά τους αλλά όταν αυτή τον βαρέθηκε, τον κεράτωσε και τον έδιωξε γιατί “ήθελε να κοιτάξει τη ζωή της και να κάνει οικογένεια με κάποιον ελεύθερο” έτσι του είπε. Και όπως σύρθηκα εγώ τώρα σέρνεται αυτός.

Και τώρα που σέρνεται με θυμήθηκε μα τον ξέχασα εγώ. Γιατί όταν εξηγούσα στα παιδιά μας τα ανεξήγητα αυτός έλειπε. Όταν έκανε Χριστούγεννα στην αγκαλιά της και γελούσαν πάνω στο δικό μου πόνο, εγώ έκανα γιορτές αγκαλιά με τα παιδιά μου κλαίγοντας. Όταν τον έψαχνα να μιλήσει στα παιδιά, είχε το νου του στη γκόμενα. Για αυτή δεν έχω να πω κάτι κακό. Ο άντρας μου φταίει. Αυτή έκανε τη δουλειά της. Θα το πληρώσει στο μέλλον γιατί όλο και κάποια πιο πονηρή θα βρεθεί να της το κάνει. Κύκλος είναι όλα.

Τώρα είμαι πιο δυνατή και χαρούμενη. Επιτέλους γελάω. Έχει οριστεί δικάσιμος για το διαζύγιο και αυτός παρακαλάει να το ξανασκεφτώ και να γυρίσει. Αμ δε! Πόσο θράσος όμως. Τα παιδιά μας να βλέπει γιατί εγώ ούτε στα μάτια μου δεν θέλω να τον ξαναδω. Τώρα είμαι καλά.

Θεοδώρα

Αν δεν δίνεις πουρμπουάρ στον σερβιτόρο για ποια αλληλεγγύη μιλάς στα παιδιά σου;

0

Το γράμμα του μόνου μπαμπά σερβιτόρου που θα γίνει viral!

Αγαπητέ γονιέ που δεν μπορείς ή αποφεύγεις να δίνεις πουρμπουάρ στο σερβιτόρο που σε εξυπηρετεί κάθε φορά που βγαίνεις για φαγητό ή ποτό ή που σου φέρνει τον καφέ στο γραφείο.

Δεν το αντέχει η τσέπη σου ή μήπως αδιαφορείς που ο άνθρωπος αυτός χρειάζεται τα χρήματα αυτά για να ζήσει; Μήπως βαριέσαι; Ή μήπως περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος για σένα;

Νομίζεις ότι του κάνεις χάρη; Κάνεις λάθος. Ο άνθρωπος αυτός πληρώνεται πενιχρά και έχει να κουβαλήσει δίσκους, να σερβίρει, να μαζέψει τραπέζια, πιάτα, μαχαιροπίρουνα, αποφάγια, ακούει τη γκρίνια των πελατών όταν αργεί η παραγγελία τους και μέσα στα πολλά έχει και ένα αφεντικό – σκέτο δυνάστη πολλές φορές – που εκμεταλλεύεται την ανάγκη του για χρήματα και τον βάζει να δουλεύει υπερωρίες χωρίς καν πληρώνεται.
Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσα παίρνει ο άνθρωπος αυτός την ώρα; Συνήθως 2-3 ευρώ. Πιστεύεις ότι του αρκούν τα χρήματα αυτά για να ζήσει; Αν όμως ο κάθε ευχαριστημένος πελάτης άφηνε έστω κάτι, φαντάσου πόσο πιο εύκολη θα έκανε τη ζωή αυτού του ανθρώπου.

Ένας τρόπος να μάθεις την αλληλεγγύη στο παιδί σου είναι να δίνεις πουρμπουάρ στους σερβιτόρους ώστε και εκείνα αύριο να φέρονται ανάλογα. Θα μπορούσε αύριο να είναι σερβιτόρος το δικό σου παιδί!

Σκέψου την ικανοποίηση αυτού του ανθρώπου, αλλά και το μάθημα που δίνεις στο παιδί σου κάθε φορά που αφήνεις κάτι στο τραπέζι πριν αποχωρήσεις. Θέλεις να μεγαλώσεις ένα παιδί που δεν σκέφτεται και δεν υπολογίζει το μόχθο των άλλων; Θέλεις ένα παιδί αδιάφορο προς τις ανάγκες των συνανθρώπων του;

Το πουρμπουάρ δεν είναι υποχρεωτικό, οφείλεις όμως να το δίνεις αν θες ο άνθρωπος που θα σε εξυπηρετήσει να σου πει ένα εγκάρδιο ευχαριστώ και να σε αποχαιρετήσει με θέρμη. Πόσο πιο εύκολα θα πήγαινες σε ένα εστιατόριο που ο σερβιτόρος ήταν χαμογελαστός και διαθέσιμος να γίνει χίλια κομμάτια για σένα;

Σκέψου τον πατέρα, τη μάνα, το παιδί σου…Σκέψου ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση του. Πώς θα ήθελες να τους φερθούν; Θα ήθελες να τους δώσουν πουρμπουάρ; Θα ήθελες να αναγνωριστεί ο κόπος και η κούρασή τους; Το άτομο αυτό μπορεί να είναι φοιτητής, να έχει μικρά παιδιά, να είναι μόνη μαμά, να έχει προβλήματα υγείας, να πληρώνει δάνεια, να ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά. Σκέψου ότι μπορεί να εργάζεται αλλού το πρωί και αλλού το βράδυ για να τα βγάλει πέρα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την περίπτωση ενός φίλου. Δεν άφηνε ποτέ πουρμπουάρ. Άντε να άφηνε 10-20 λεπτά κάτι που για μένα προσωπικά είναι ανεπίτρεπτο, καθώς πιστεύω ότι έτσι είναι σαν να κοροιδεύεις τον άνθρωπο που σε εξυπηρέτησε. Όταν ο φίλος αυτός εργάστηκε σε σούπερ μάρκετ και αναγκαζόταν σε καθημερινή βάση να κουβαλάει τα ψώνια στα σπίτια των πελατών, τότε για πρώτη φορά εκτίμησε τη σημασία του πουρμπουάρ. Έπρεπε να εργαστεί σε αντίστοιχο πόστο για να το καταλάβει…

Αν δεν σου περισσεύουν, μη βγεις καθόλου έξω να φας. Αν δεν καταλαβαίνεις ότι το άτομο αυτό που έχεις απέναντι σου είναι πραγματικός άνθρωπος και όχι ρομπότ, καλύτερα κάτσε σπίτι σου. Αν δεν εκτιμάς τον κόπο και την προσπάθεια κάποιου, ρίξε κάτι στην κατσαρόλα σου και κάτσε σπίτι σου να φας μόνος σου.
Αν δεν ήμουν ο ίδιος σερβιτόρος, δεν θα μιλούσα αυτή τη στιγμή. Ξέρω όμως γιατί το έχω ζήσει. Προσωπικά βρίσκω πολύ άδικο να κάνει μια παρέα έναν αρκετά παχυλό λογαριασμό και να μην αφήνει ούτε 1 ευρώ. Δεν είναι άδικο για το κατάστημα ή για το αφεντικό, είναι άδικο για τον εργαζόμενο.

Αν αγαπάς το παιδί σου και θέλεις να του δώσεις σωστές αρχές, μάθε το από τώρα να αφήνει πουρμπουάρ. Είναι από τα καλύτερα μαθήματα που μπορείς να του δώσεις.

Χάρης Κ.
Σερβιτόρος και μόνος μπαμπάς

Έδιωξαν μητέρα με το αυτιστικό παιδί της από σινεμά νομίζοντας ότι ήταν τρανς

0
Μητέρα και αυτιστικός γιος εκδιώχθηκαν από κινηματογράφο επειδή ο υπεύθυνος τον πέρασε για τρανς άτομο

Μητέρα και γιος εκδιώχθηκαν αδίκως από σινεμά, με αποτέλεσμα η γυναίκα να καταβάλει μήνυση σε βάρος κινηματογράφου.

Η αιτία πίσω από την εκδίωξή τους ήταν πως η ίδια και ο αυτιστικός έφηβος γιος της χρησιμοποίησαν μαζί τις γυναικείες τουαλέτες σε κινηματογράφο με τον υπεύθυνο να θεωρεί ότι το αγόρι είναι τρανς άτομο.

Τι συνέβη

Η Christine Gallinaro και ο 15χρονος γιος της επισκέφθηκαν το Cinemark Hazlet 12, στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, για να δουν την ταινία Elemental της Disney, στις 16 Ιουνίου.

Στη μήνυση αναφέρεται ότι η αστυνομία κλήθηκε να απομακρύνει την οικογένεια, αφού η Gallinaro πήγε τον γιο της στις γυναικείες τουαλέτες, καθώς δεν υπήρχε οικογενειακή τουαλέτα στον κινηματογράφο, όπως μεταδίδει το NJ Advance Media.

Η μήνυση εμπεριέχει διάφορους ισχυρισμούς και κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων, της αμέλειας, της σκόπιμης συναισθηματικής δυσφορίας και του εχθρικού περιβάλλοντος λόγω αναπηρίας.

Η Gallinaro δήλωσε ότι ο γιος της, ο οποίος είναι αυτιστικός και δεν επικοινωνεί μέσω του προφορικού λόγου, «δεν μπορεί να μπει μόνος του σε μια ανδρική τουαλέτα σε δημόσιο χώρο».

Πρόσθεσε ότι άλλοι άνθρωποι στις τουαλέτες: «Αμέσως… [κατάλαβαν] γιατί είναι στην τουαλέτα μαζί μου».

Τρανσφοβικά σχόλια

Ωστόσο, σύμφωνα με την αγωγή, ο διευθυντής του θεάτρου τους πλησίασε στο γεμάτο κόσμο λόμπι του κινηματογράφου, φωνάζοντας «απροκάλυπτα τρανσφοβικά σχόλια», όπως «ένας ενήλικας άνδρας δεν πρέπει να βρίσκεται στις γυναικείες τουαλέτες» και «αυτό δεν είναι μπάνιο για τρανς άτομα».

Στη συνέχεια, είπε στον βοηθό του να καλέσει την αστυνομία.

Το NJ Advance Media ανέφερε ότι η Gallinaro άρχισε να βιντεοσκοπεί το περιστατικό με το τηλέφωνό της μόλις έφτασε η αστυνομία, και ο βοηθός διευθυντή ακούγεται να λέει ότι «δεν συμφωνούν με αυτό που έκανε [ο διευθυντής]… αλλά προκαλείτε αναστάτωση, οπότε φύγετε».

Το προσωπικό τους πρόσφερε δωρεάν εισιτήρια για ταινίες, αφού δεν μπόρεσε να διεκπεραιώσει την επιστροφή χρημάτων, μόλις έφτασε η αστυνομία. Ωστόσο, η αγωγή αναφέρει ότι «δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουν τη προφανή παρενοχλητική και άσχημη συμπεριφορά του κατηγορούμενου».

Η αγωγή για διακρίσεις κατονομάζει το Hazlet Theater, μαζί με την Cinemark USA, τον διευθυντή, τον βοηθό διευθυντή και άλλους που σχετίζονται με την επιχείρηση.