Βελτιωμένη δείχνει η κατάσταση στην φωτιά της Δαδιάς, για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλές ημέρες και εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου το βράδυ δεν αναμένεται να έχει καμιά σχέση με την χθεσινοβραδινή εφιαλτική νύχτα.

Γύρω από το χωριό όπου λόγω των βορειοανατολικών ανέμων επέστρεψαν οι φλόγες, βρίσκεται το μέτωπο μέσα σε ρεματιά περίπου 600 με 700 μέτρα από το χωριό όπως βλέπετε και στο βίντεο που του evros-news.gr

Εκεί όμως οι φλόγες φτάνουν στην τεράστια αντιπυρική ζώνη που έχει δημιουργηθεί και… σβήμουν ή παρεμβαίνουν οι επίγειες δυνάμεις που υπάρχουν στο σημείο και σταματούν κάθε προσπάθεια να περάσει.

Υπάρχουν κάποιες ενεργές εστίες από Γιαννούλη προς το Πρωτοκκλήσι και το Σιδηρώ, αλλά δεν θεωρούνται αυτή την στιγμή επικίνδυνες και οι περισσότερες σιγοκαίνε ή δεν έχουν τίποτα άλλο να κάψουν, μετά την χθεσινή έξαρση.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι μέχρι το τελευταίο φως της ημέρας τα εναέρια μέσα ιαι συγκεκριμένα αεροπλάνα και ελικ΄ππτερα, έκαναν συνεχείς ρίψεις για να μιεώσουν την ένταση και το μέγεθος της φωτιάς και τα κατάφεραν.

Τα ελικόπτερα μάλιστα εφοδιάζοταν γρήγορα από επίγειες δεξαμενές που υπάρχουν στην περιοχή και έτσι μπορούσαν αμέσως να επέμβουν, όπως μπορείτε να δε΄θτε και στις φωτογραφίες μας.

Με ανάρτησή του λίγο μετά τις 21.00 το βράδυ της Παρασκευής, ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε ότι παραιτείται του δικαιώματος να έχει αστυνομική φρουρά.

Παράλληλα, σύμφωνα με την ανάρτησή του καθιστά υπεύθυνα τα ΜΜΕ για ότι συμβεί στον ίδιο και την οικογένειά του.

Συγκεκριμένα αναφέρει: “Έχω δεχτεί με στωικότητα χιλιάδες ακραία ομοφοβικά μηνύματα καθώς και απειλές για τη ζωή μου.  Σήμερα, διαπλεκόμενα ΜΜΕ, συνεχίζοντας τον βρόμικο πόλεμο εναντίον μου, βγήκαν και είπαν ότι «ο Κασσελάκης κυκλοφορεί με τρεις αστυνομικούς!», αναφερόμενα «σε εύλογες απορίες».
Όλα στο φως πάντα από μένα! Με το πρώτο έγγραφο που επισυνάπτω, η Γενική Διεύθυνση Επίσημων και Ευπαθών Στόχων έκρινε ότι δικαιούμαι αστυνομική φύλαξη, μέχρι το πέρας των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, προφανώς λόγω των περιοδειών και δημόσιων εμφανίσεων που ενέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Παρότι η αστυνομική συνοδεία ακολουθεί οπουδήποτε τα φυλασσόμενα πρόσωπα με έξοδα του Κράτους, εγώ δεν το δέχθηκα και πλήρωσα ο ίδιος τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής του αστυνομικού, γιατί δε θέλω να επιβαρύνω ούτε ένα ευρώ το Δημόσιο. Στο δεύτερο έγγραφο παραθέτω το τιμολόγιο της διαμονής, ενώ τη Δευτέρα θα έχω στα χέρια μου και το τιμολόγιο των εισιτηρίων.
Τα ΜΜΕ έχουν «εύλογες απορίες» που ένα πρόσωπο το οποίο έχει δεχτεί τόσο έντονο ομοφοβικό μίσος, θα έχει αστυνομική φρουρά για 10 ως 17 μέρες, όσο δηλαδή διαρκεί η προεκλογική περίοδος για Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Παραιτούμαι λοιπόν της αστυνομικής φρουράς που διέταξε η Πολιτεία να μου διατεθεί. Και στο εξής τα ΜΜΕ που ρίχνουν λάσπη εναντίον μου για να στηρίξουν το σύστημα Μητσοτάκη, θα είναι υπεύθυνα για οτιδήποτε συμβεί σ’ εμένα και την οικογένειά μου”

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ

«Καρφιά» για τους διεθνείς που αποφάσισαν να μην ενισχύσουν την εθνική στο Μουντομπάσκετ, άφησε στις δηλώσεις του ο Δημήτρης Ιτούδης.

Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με την Λιθουανία ο ομοσπονδιακός τεχνικός ανέφερε πως όσοι διεθνείς ταξίδεψαν στις Φιλιππίνες «μας έκαναν χάρη», σχολιάζοντας δε πως «δεν είναι δεδομένο ότι όλοι αγαπούν την εθνική.

Ο Δημήτρης Ιτούδης στάθηκε στα 16 τρίποντα της Λιθουανίας στο δεύτερο μέρος, το οποίο αποδείχτηκε καταστροφικό για την εθνική, με αποτέλεσμα να ηττηθεί με 92-67, και να μείνει εκτός προημιτελικών, πριν ακόμη δώσει τον τελευταίο αγώνα της, απέναντι στο Μαυροβούνιο, την ερχόμενη Κυριακή (3/9). Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός δήλωσε υπερήφανος για τους παίκτες του τονίζοντας πως «αυτή η ομάδα έχει μέλλον».

Τι δήλωσαν μετά την αναμέτρηση της Εθνικής Ανδρών με τη Λιθουανία για το Παγκόσμιοι Κύπελλο οι Δημήτρης Ιτούδης, Ιωάννης Παπαπέτρου, Γιαννούλης Λαρεντζάκης και Τόμας Ουόκαπ:

Δημήτρης Ιτούδης: «Συγχαρητήρια στη Λιθουανία και καλή τύχη. Είχαμε μετά τα πρώτα λεπτά μια καλή απόδοση σε άμυνα κι επίθεση φτάνοντας σε μια διαφορά. Στο 61-58 ήρθε ένα τρίποντο του Μοτιεγιούνας που έπαιξε ρόλο στο μομέντουμ. Μπήκαμε στην τέταρτη περίοδο χωρίς να έχουμε μπει ποτέ στο μπόνους, ενώ η Λιθουανία είχε 16 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο. Είχαν την ώθηση που χρειάζονταν και πήραν δίκαια τη νίκη. Δεν προκρινόμαστε πλέον στα προημιτελικά, αλλά είμαστε περήφανοι για την προσπάθειά μας. Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και την Κυριακή, να παλέψουμε για τη χώρα μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που μας ακολούθησε και εδώ και μας στήριξε και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Η ομάδα έδειξε χαρακτήρα σε όλο το τουρνουά. Χρειάζεται να έχεις συνέχεια στον αγώνα, δεν αρκεί ένα ημίχρονο ή τρία δεκάλεπτα. Όποιος φορά τη φανέλα της Εθνικής ομάδας αξίζει συγχαρητήρια. Μας έκαναν χάρη που ήρθαν και όσοι δεν ήρθαν δεν μπορούσαν. Πρέπει να κρατήσουμε στο υψηλότερο επίπεδο την επιθυμία. Είμαστε ένα περήφανο έθνος, αγαπάμε το μπάσκετ και οι παίκτες εκπροσωπούν τη χώρα με περηφάνια. Από τέτοιες καταστάσεις μπορείς να βγεις πιο δυνατός, πιο σοφός, πιο σκληρός… Δεν είναι δεδομένο ότι όλοι αγαπούν αυτό που κάνουν, αλλά εγώ είμαι υπερήφανος για αυτούς τους παίκτες που είχα. Αυτή η ομάδα έχει μέλλον. Δεν θα έρθουμε απλώς να παίξουμε την Κυριακή, αλλά για να προσπαθήσουμε για τη νίκη».

Ιωάννης Παπαπέτρου: «Συγχαρητήρια στη Λιθουανία, έκανε σπουδαίο παιχνίδι για τρεις περιόδου. Στη συνέχεια καταρρεύσαμε και η διαφορά αυτή δεν μαρτυρά την προσπάθειά μας. Οι αντίπαλοι είχαν πολύ καλά ποσοστά, χάσαμε και είναι άσχημο, μας πονά πολύ. Ξέραμε πως ερχόμενοι εδώ έπρεπε να κάνουμε 2/2. Παλέψαμε, δείξαμε μαχητικό πνεύμα, αλλά κάναμε κάποια λάθη και τα αξιοποίησε η Λιθουανία. Πονάει πάντα, όσες απουσίες και να έχεις. Ήρθαμε να παίξουμε με 11 παίκτες, αλλά όταν αποκλείεσαι πονάς το ίδιο».

Γιαννούλης Λαρεντζάκης: «Θεωρώ ότι άλλαξε την τακτική της λίγο η Λιθουανία, παίξαμε πιο σκληρά στο δεύτερο ημίχρονο. Ήταν εξ αρχής δύσκολο το έργο μας. Το βάθος τους ήταν μεγάλο, είχαν έμπειρα παιδιά και μεγάλα κορμιά. Για τους διαιτητές δεν θέλω να μιλήσω. Η διαφορά ξέφυγε και δεν αντιπροσωπεύει το ματς, αλλά η ήττα είναι ήττα. Όταν παίζεις πολλή ώρα το μυαλό μπορεί να μην είναι καθαρό. Ήρθαμε για να παλέψουμε όσοι είμαστε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αγαπάμε την Εθνική, κάθε ήττα πονά, κάθε αποκλεισμός πονά. Η φανέλα είναι βαριά, θεωρώ πως αν ήμασταν πλήρεις θα είχαμε καλές πιθανότητες».

Τόμας Ουόκαπ: «Σίγουρα είνα μεγάλη απογοήτευση. Πιστεύω ότι μπορούσαμε να νικήσουμε και αυτό είναι κάνει μεγαλύτερη την απογοήτευση. Η Λιθουανία είναι πολύ καλή ομάδα, το έδειξε και σήμερα. Έπαιξαν επιθετικά στην άμυνα, πήγαν με δύναμη στις επαφές και μας έβγαλε εκτός ρυθμού. Έβαλαν πολλά σουτ, γι’ αυτό είναι καλή ομάδα και ποτέ δεν ξαναβρήκαμε το ρυθμό μας. Ήταν μια … χιονοστιβάδα από εκεί και μετά για εμάς. Ξέρουμε ότι έχουμε μια θέση στο Προολυμπιακό Τουρνουά, όπως ξέρουμε ότι έχουμε έναν ακόμη αγώνα μπροστά μας εδώ, με το Μαυροβούνιο. Μπορεί να μην έχει σημασία το αποτέλεσμα, αλλά θα προσπαθήσουμε, είναι τιμή να φοράς αυτή τη φανέλα πάντα! Ειδικά για εμένα που η ομοσπονδία μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Με καλωσόρισαν όλοι και φορώ τη φανέλα αυτή με περηφάνεια κάθε φορά είτε είναι φιλικό, είτε επίσημο».

Η Λυδία Τζεβάτογλου, είναι Ελληνίδα Ρομά, ωστόσο, έσπασε τα στερεότυπα, σπούδασε, άρχισε να δουλεύει και ζει εντελώς διαφορετικά, από την κουλτούρα των Ρομά.

Δεν παντρεύτηκε πριν κλείσει τα 14, πήγε σχολείο, σπούδασε –και ακόμα σπουδάζει– δουλεύοντας ταυτόχρονα από πολύ μικρή. Στη δική της κοινωνία τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αυτονόητο, πολλές φορές δεν είναι καν «σωστό», πολύ περισσότερο όταν είσαι κορίτσι.

Η ίδια μίλησε στην «Καθημερινή» για το πως είναι διαμορφωμένη η δική της κοινωνία και ποιες είναι οι δυσκολίες.

«Δεν είναι το DNA των τσιγγάνων, είναι οι συνθήκες που κάνουν τη διαφορά»

Ξυπνάει στις 3-3.30 τα ξημερώματα, ώστε να προλάβει να βρίσκεται στη δουλειά της στον Δήμο Κερατσινίου, στις 5 π.μ. που ξεκινάει η βάρδιά της με το απορριμματοφόρο. Εχει σπουδάσει κοινωνική λειτουργός και βοηθός βρεφονηπιοκόμου και ελπίζει ότι σύντομα θα καταφέρει να βρει κάτι άλλο. Ομως είναι ευχαριστημένη. «Δουλειά να υπάρχει», λέει. Oταν τελειώσει η βάρδιά της επιστρέφει σπίτι και ξεκινάει με τις δουλειές. Μόλις παντρεύτηκε και υπάρχουν δουλειές, πολλές δουλειές που χρειάζεται να γίνουν. «Στη δική μας κοινωνία, δεν υπάρχει το ταπεράκι από τη μαμά», λέει γελώντας.

Έπειτα, διαβάζει και παρακολουθεί μαθήματα. Στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο για να εκπαιδευτεί… στην εκπαίδευση ενηλίκων Ρομά, ένας διετής κύκλος σπουδών για τον οποίο έχει πάρει υποτροφία. Σε ένα πρόγραμμα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, το οποίο υλοποιείται από την ΕΕΤΑΑ (Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης), για να μάθει πώς να υποστηρίζει τα παιδιά Ρομά ώστε να μην εγκαταλείπουν το σχολείο. Περίπου στις 11 το βράδυ κλείνουν πια τα μάτια της. Και την επόμενη μέρα πάλι από την αρχή. «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να σπάσω την αλυσίδα του αναλφαβητισμού, της αμορφωσιάς. Για να αλλάξω τη ζωή μου, να εξελιχθώ.

Πείσμωσα. Σκεφτόμουν γιατί η «Μαρία» τα καταφέρνει και όχι εγώ. Διάβασα, διάβασα, διάβασα, μέρα νύχτα. Είμαι τσιγγάνα αλλά είμαι και άλλα πράγματα, έχω πολλές ταυτότητες όπως όλοι οι άνθρωποι».

Γεννήθηκε στη Βέροια και ήρθε στην Αθήνα με την οικογένειά της όταν ήταν περίπου 9 ετών. Οι γονείς της, Ελληνες μουσουλμάνοι, Ρομά από την Ξάνθη δούλευαν στα χωράφια της περιοχής. Αγροτικές εργασίες… Οταν τα μεροκάματα μειώθηκαν, πήραν τα έξι παιδιά τους και κατέβηκαν στην πρωτεύουσα.

«Τι δουλειά να κάνουν όμως αφού δεν ξέρουν γράμματα καθόλου;» αναρωτιέται η Λυδία. Κατέφυγαν στη στερεότυπη για τους τσιγγάνους λύση που για τους περισσότερους, εφόσον είναι αναλφάβητοι, είναι και η μόνη: Ζούσαν μαζεύοντας σίδερα από εδώ και από κει.

Και ενώ όλα έμοιαζαν αδιέξοδα, τα ξαδέλφια της πρότειναν στη Λυδία να πάει μαζί τους στο Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας που λειτουργούσε στην περιοχή.

«Εκεί βρήκα ένα πλαίσιο σαν οικογένεια. Μας μάθαιναν τα πάντα από την αρχή, να τρώμε, να πλένουμε τα χέρια μας, να συμπεριφερόμαστε και… να γράφουμε. Φυσικά πήγαινα με τα τρία μικρά μου αδέλφια αγκαλιά», διηγείται. Και κάπως έτσι ο δρόμος και η ανάγκη της να ζήσει καλύτερα την οδήγησαν λίγους μήνες αργότερα στο δημοτικό σχολείο της περιοχής. Ακόμα θυμάται τη δική της πρώτη μέρα στο σχολείο όταν ήδη είχε κλείσει τα 12. Με πόση συστολή ανάμεικτη με ντροπή αποχωρίστηκε τη φορεσιά της τσιγγάνας, για να φορέσει παντελόνι και να είναι «σαν τα άλλα παιδιά».

Λόγω ηλικίας την κατέταξαν στην 5η δημοτικού. «Ηξερα να γράφω και να διαβάζω αλλά ώς εκεί. Δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγε ο δάσκαλος», θυμάται. Αποφάσισε να σταματήσει το σχολείο και επέστρεψε στο Κέντρο. Εκανε ένα βήμα πίσω για να πάρει φόρα.

«Πείσμωσα. Σκεφτόμουν γιατί η “Μαρία” τα καταφέρνει και όχι εγώ. Διάβασα, διάβασα, διάβασα, μέρα νύχτα. Την επόμενη χρονιά πήγα στην έκτη δημοτικού. Δεν είχα βγάλει όλη την ύλη του δημοτικού αλλά πλέον καταλάβαινα», διηγείται.

«Είναι πολύ σημαντικό κάποιος να πιστεύει σε σένα»

«Να είναι καλά ο άνθρωπος όπου και να ‘ναι», λέει για τον δάσκαλό της. «Με στήριξε πολύ. Σε εμάς αν είσαι καλός μαθητής η οικογένειά σου δεν χαίρεται. Αντίθετα. Σου λένε “είσαι 14 χρόνων πρέπει να παντρευτείς. Κορίτσι πράγμα δεν είναι σωστό”. Είναι πολύ σημαντικό κάποιος να πιστεύει σε σένα».

Το πείσμα, ο θυμός για όσα μοιάζουν να «χαρίζονται» στους άλλους, η επιθυμία να αλλάξει τη ζωή της έγιναν το καύσιμο για τις προσπάθειές της. Πήγε γυμνάσιο, λύκειο έδωσε Πανελλαδικές και πέρασε. Σπούδασε κοινωνική λειτουργός και βοηθός βρεφονηπιοκόμου.

«Φυσικά και δούλευα ταυτόχρονα, πώς αλλιώς; Σε καφετέριες, σε κυλικεία, όπου μπορούσα». Για μερικά χρόνια εργαζόταν ως διαμεσολαβήτρια στα Κέντρα Κοινότητας, στα παραρτήματα για τους Ρομά, αλλά επειδή είναι υποχρεωμένη να δουλεύει για να μπορεί να φάει –κυριολεκτικά– έκανε αίτηση για καθαρίστρια στον δήμο. Ετσι, έφτασε να δουλεύει στην καθαριότητα του Δήμου Κερατσινίου.

Οι γονείς της είναι περήφανοι για το παιδί τους «που ξέρει γράμματα», αλλά δεν το ομολογούν μπροστά της. «Η μόρφωση για εμάς είναι κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις εύκολα. Να ξυπνάς κάθε πρωί, να πλένεσαι, να ντύνεσαι και να πιάνεις το μολύβι; Είναι ξένο. Αγωνίζομαι για να σπάσει η αλυσίδα. Είμαι τσιγγάνα αλλά είμαι και άλλα πράγματα, έχω πολλές ταυτότητες όπως όλοι οι άνθρωποι».

Στην εκπομπή του MEGA Live News με τον Νίκο Ευαγγελάτο μίλησε η Σάσα Σταμάτη, μετά από την απόφαση να μοιραστεί δημόσια την απόφαση να βρεθεί στο ψυχιατρικό τμήμα του Θριάσιου Νοσοκομείου.

H δημοσιογράφος μίλησε από καρδιάς για την ψυχολογική της κατάσταση στέλνοντας το πιο σοβαρό μήνυμα στο τηλεοπτικό κοινό.

H Σάσα Σταμάτη εξομολογήθηκε πως «τώρα είμαι στα καλύτερα μου, γι’ αυτό και αποφάσισα να κάνω αυτό το outing. Η ιστορία ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια όταν ξεκίνησα να έχω προβλήματα ύπνου. Δηλαδή είχα να κοιμηθώ τρεις μήνες και έπρεπε κάτι να γίνει. Οπότε εκεί ξεκίνησα να πάω σε κάποιο ψυχίατρο, να ζητήσω βοήθεια ώστε να μπορέσω να κοιμηθώ. Γιατί άμα δεν κοιμηθείς, δεν γίνεται… Δηλαδή πόσο να άντεχα; Δεν μπορούσα άλλο. Είχα σταματήσει και την τηλεόραση, είχα πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο οπότε δεν κουραζόμουνα, δεν δούλευα πολύ και δεν κοιμόμουν το βράδυ γιατί είχα μάθει σε άλλα ωράρια».

«Ξεκίνησα λοιπόν με τον ύπνο οπότε όλα μια χαρά, το ρύθμισα. Ξεκίνησα και ψυχολόγο ταυτόχρονα. Έγιναν πολλές αλλαγές σε γιατρούς γιατί πρέπει να βρεις κάποιον να κουμπώσεις έτσι; Γιατί μπορείς να βρεθείς σε κάποιον άνθρωπο που θα σε κάνει και φυτό, θα σε καταστρέψει».

«Την πρώτη φορά ξύπνησα ένα πρωί, είχα μουδιάσει, πονούσε το κεφάλι μου, είχα ταχυπαλμίες. Λέω, «μαμά πάω στο Θριάσιο έτσι όπως είμαι με τις πιτζάμες». Πήγα στο Θριάσιο, μου είπε ο καρδιολόγος πως είχα ταχυπαλμία και συσπάσεις, μου έδωσαν κάποια φάρμακα και συνήλθα» πρόσθεσε η Σάσα Σταμάτη.

«Μετά ξαναπήγα ένα βράδυ, όταν είχα πάλι ταχυπαλμίες, με είδε μια ψυχίατρος και μου είπε πως «έχεις πάρα πολύ άγχος και δεν χρειάζεται κορίτσι μου». Είμαι πάρα πολύ αγχώδης και ας μην φαίνεται. Μετά ξαναπήγα πρόσφατα γιατί είχα στο στήθος ένα βάρος που δεν μου έφευγε. Πάλι στο Θριάσιο, κάναμε έναν ορό και επανήλθα» πρόσθεσε.

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Η Χριστίνα Κοντοβά, λίγο πριν ολοκληρώσει τις διακοπές της, γιόρτασε τα γενέθλιά της στην παραλία αγκαλιά με την κόρη της, Ada.

Η γνωστή επιχειρηματίας έγινε 45, όπως αποκάλυψε η σχετική ανάρτηση που έκανε στα social media.

Η διάσημη σχεδιάστρια μόδας δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram δύο στιγμιότυπα από τις διακοπές της.

Με αφορμή την ημέρα των γενεθλίων της, εξήγησε πόσο τυχερή νιώθει για τη ζωή που κάνει, αλλά και όσα έχει ζήσει μέχρι σήμερα.

Στα στιγμιότυπα που δημοσίευσε, ποζάρει στα βράχια μιας παραλίας, με ένα μαύρο μαγιό, ενώ χαμογελά πλατιά στον φωτογραφικό φακό.

Στη λεζάντα της ανάρτησής της, η Χριστίνα Κοντοβά έγραψε: «-Πως αισθάνεσαι που γίνεσαι 45? -Τυχερή! Γιατί έφτασα τα 45, για τις εμπειρίες που έζησα, για όσα είδα, για όσους έχω, για όσα έχω, γιατί ακόμα ονειρεύομαι και για ότι θα έρθει!», ενώ πρόσθεσε: «Ευχαριστώ για τις ευχές».

Δείτε τη δημοσίευση και τις φωτογραφίες:

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christina Kontova (@ckontova)