Καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής του OPEN «Πρωινό Σου Σου» ήταν ο Σταύρος Ζαλμάς, ο οποίος μίλησε στην Ελένη Τσολάκη.
Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε μία φανατική θαυμάστρια που είχε στο παρελθόν.
«Ποτέ δεν απασχόλησα τη δημοσιότητα με την προσωπική μου ζωή. Δεν ήθελα να κάνω κατάχρηση της δημοσιότητάς μου, δεν θέλω να γίνομαι μαϊντανός. Το Άγγιγμα Ψυχής είχε κάνει ρεκόρ τηλεθέασης, 75%.
Διαχειρίστηκα δύσκολα την επιτυχία της σειράς. Έχω φτάσει στον εισαγγελέα λόγω παρενοχλήσεων που δεχόμουν από θαυμάστρια.
Δεν φοβήθηκα, απλά ήταν πολύ ενοχλητικό να χτυπάει το τηλέφωνό σου κάθε 30 δευτερόλεπτα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήταν καλά ψυχικά. Ευτυχώς κάποια στιγμή σταμάτησε, μετά από 1-2 χρόνια», αποκάλυψε χαρακτηριστικά ο Σταύρος Ζαλμάς.
Η γεναιοδωρία αυτής της νεαρής κοπέλας αγγίζει τις καρδιές μας. Σε ένα ταχυφαγείο, αντιληφθείκε μια οικογένεια που αγωνιζόταν με την οικονομική της κατάσταση, και αποφάσισε να πληρώσει το γεύμα τους. Η απλή αλλά σπουδαία πράξη αυτή δείχνει πόσο μεγάλη δύναμη μπορεί να έχει η ανθρώπινη ευγένεια και η προθυμία να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας στιγμές ανάγκης. Με την αγάπη της, αυτή η κοπέλα έκανε τη διαφορά στη ζωή μιας οικογένειας και μας υπενθυμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης και της συμπόνιας στον κόσμο μας.
Ακολουθεί η ανάρτηση:
“Μπαίνω στα goody’s να φάω πριν λίγο, μόλις σχολάσα από δουλεια.
Μπροστά μου ένας μπαμπάς με 4 παιδιά από 5 μέχρι 10 χρονων το πολυ.
Ακούω το ένα να λεει: Μπαμπάκα, εκτός από το τσιμπεργκερ μπορώ να πάρω κ πατάτες μαξι να φάω;
Του λέει ευγενικά ο μπαμπας, θα πάρουμε την άλλη φορά αγοράκι μου. (Εντωμεταξυ εγώ βλέπω την έκφραση του μπαμπά μόλις τους το λέει), αμέσως πετάγεται το μικρο αδερφάκι του και λεει: μπαμπά εγώ μπορώ να πάρω το Νταμπλ τσιμπεργκερ το μεγαλο αυτή την φορά; Του απαντάει: όχι αγοράκι μου, δεν κάνει καλό το τόσο πολυ. Ας πάρουμε όλοι το μικρό να είμαστε ίσοι. (Πάλι είδα αυτή την έκφραση του μπαμπα). Παραγγέλνουν και πάνε κ περιμένουν υπομονετικά στο τραπέζι στο δεξί παράθυρο, βλέπω το μικρό αγοράκι που ζήταγε τις πατάτες να βλέπει τον απέναντι που τρώει τιςδικές του πατάτες.
Έρχεται η σειρά μου, της λέω τα δικά μου τα θέλω πακέτο. Σκύβω στην κοπέλα κ της λεω, θα πας 4 Νταμπλ τσισμπεργκερ, 4 μαξι πατάτες κ 4 αναψυκτικά ότι θέλουν σε αυτό το τραπέζι αλλά δεν θα πεις ότι είναι από εμένα, βρες κάτι κ πες. Ότι είναι δώρο από το μαγαζί. Με κοιτάει χαμογελάει και εγω πληρώνω 3 Νταμπλ, 3 μαξι πατάτες κ 3 αναψυκτικά . Μου κανει: τα δυο δικά σου κ τα δυο δικά μου.
Δεν λέω τίποτα απλά πληρώνω φεύγω κ της λέω σε ευχαριστώ πολυ πολυ. Μου κάνει εγώ σε ευχαρίστω.
Και κάπως έτσι περπατάω για να πάω σπίτι κ τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου, όχι γιατί πλήρωσα τα μισά φαγητά κ η κοπέλα τα αλλα μισά αλλά γιατί κ εγώ έχω υπάρξει το παιδί με το ένα απλό τσιμπεργκερ στο παρελθόν που πολλές φορές του έλεγαν ότι οι πατάτες από έξω δεν κάνουν καλό. Μεγαλώνοντας κατάλαβα γτ δεν έκαναν καλό.
Να σε έχει καλά ο θεός κοπέλα μου. Ο οποιοσδήποτε θεός..”
Ιάσονας-Γεράσιμος Γεωργιάδης: Στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, ένας 21χρονος νέος αγωνίζεται για τη ζωή του μένοντας διασωληνωμένος σε σταθερή κατάσταση. Αυτός ο νεαρός είναι ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού του μοιραίου τρένου που προκάλεσε τον θάνατο 57 ανθρώπων τον περασμένο Μάρτιο.
Ο Ιάσονας-Γεράσιμος Γεωργιάδης, 21 ετών, συνεχίζει να δίνει μια απίστευτη μάχη για τη ζωή του από την 1η Μαρτίου, όταν μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου με πολλαπλά τραύματα. Μετά τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών, αναφέρεται ότι ο νεαρός εκτοξεύτηκε στα χωράφια, όπου τον βρήκαν αναίσθητο οι διασώστες. Στη συνέχεια, ο 21χρονος πολυτραυματίας επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπουδάζει.
Πριν από λίγους μήνες, τον Ιούνιο, ο 21χρονος Βολιώτης μεταφέρθηκε σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στο Ανόβερο της Γερμανίας. Ωστόσο, επέστρεψε στην Ελλάδα εξαιτίας μυκητιακής μόλυνσης. Από τότε, νοσηλεύεται ξανά στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου της Λάρισας.
Εν τω μεταξύ, ο δικηγόρος της οικογένειας του 21χρονου ενημερώθηκε σχετικά με τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση των Τεμπών σε συνάντηση με τον ειδικό εφέτη ανακριτή.
Τα όσα ανέφερε ο δικηγόρος:
«Η επίσκεψή μου στον εφέτη ανακριτή και τον εισαγγελέα γίνεται για δύο θέματα. Το πρώτο θέμα είναι η ολοκλήρωση των προανακριτικών πράξεων σε έναν ορίζοντα χρόνου που πιστεύω μέχρι τέλος του χρόνου να έχει ολοκληρωθεί η προανακριτική διαδικασία. Το δεύτερο θέμα αφορά την υπόθεση, αν θα φτάσει την άνοιξη ή το καλοκαίρι στην αίθουσα, θα πρέπει να υπάρχουν και πρακτικά ζητήματα να αντιμετωπιστούν διότι υπάρχουν οι κατηγορούμενοι και οι δικηγόροι ταυτόχρονα» ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε ότι και από την έρευνα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας υπάρχουν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα που φτάνουν μέχρι και την κορυφή της πολιτικής ηγεσίας για το πώς χειρίστηκαν τα οικονομικά δεδομένα.
Ο ίδιος χαρακτήρισε την υπόθεση «δίκη- ρεκόρ» επιδεικνύοντας την αισιοδοξία ότι πολύ γρήγορα θα φτάσει στο ακροατήριο.
Σε ανάρτησή του ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, σημειώνει:
«Φίλες και φίλοι, σήμερα διαγνώστηκα με μια μεσαίας έκτασης πνευμονία και θα πρέπει υποχρεωτικά να εισαχθώ στο Νοσοκομείο.
Ο λόγος που προχωράω σε αυτή την δημοσιοποίηση είναι για να σας ενημερώσω ότι δεν θα μπορέσω να παραστώ στους εορτασμούς για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στην πόλη μας.
Στη Δοξολογία , στην κατάθεση στεφάνων και στην καθιερωμένη μαθητική παρέλαση θα με εκπροσωπήσει ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά Παναγιώτης Αβραμίδης.
Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες και σε όλους τους Πειραιώτες».
Με έναν σύντομο πολιτικό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και της δικής του εισόδου στον ΣΥΡΙΖΑ και στην πολιτική ζωή της χώρας, ξεκίνησε την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι ήταν μία εκλογική χρονιά, στην οποία το κόμμα του έχασε τις δύο εκλογές, στην οποία «φιλοδοξούσαμε να ηγηθούμε μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνασπισμού. Ήταν μια ηχηρή νίκη για τον κ. Μητσοτάκη, μόλις δύο μήνες μετά την τραγική σύγκρουση τρένων που σκότωσε 57 ανθρώπους, κυρίως νέους που επέστρεψαν στο πανεπιστήμιο μετά από ένα μακρύ Σαββατοκύριακο».
Αναφέρθηκε εκτεταμένα στον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας: «Αλίμονο, ο προκάτοχός μου, αποφάσισε να παραιτηθεί από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, ήθελε να παραμείνει».
Ανέφερε ακόμη ότι «ο Αλέξης είναι ο λόγος που πολλοί από εμάς μπήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου». Για τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε: «Άνοιξε τον ΣΥΡΙΖΑ στο προοδευτικό κέντρο, έβγαλε την χώρα από τρία αυστηρά πακέτα λιτότητας διατηρώντας παράλληλα το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για το μέγιστο ευάλωτα. Και όλα αυτά προστατεύοντας τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της χώρας και επιλύοντας ένα μακροχρόνιο ευρωπαϊκό ζήτημα στον Βορρά μας, ανάμεσα στην Ελλάδα και τώρα στη Βόρεια Μακεδονία».
Για τη δική του πορεία τόνισε: «Δύο μήνες αφότου ο Αλέξης αποφάσισε να αποχωρήσει, ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου για να τον διαδεχτώ. Δεν ήμουν μέλος του κόμματος, επίσης, δεν ταίριαζα στο προφίλ της παραδοσιακής Αριστεράς – από την απασχόληση στην Goldman Sachs, και ως πρώην επιχειρηματίας και στέλεχος ναυτιλίας. Αλλά εκλέχτηκα, με μεγάλη διαφορά, ως αουτσάιντερ στην κούρσα, που κέρδισε τις εργατικές γειτονιές και τις αγροτικές περιοχές. Και αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της θέσης μου σήμερα: ότι όσοι έμειναν έξω από το λεγόμενο σύστημα, έβλεπαν σε μένα έναν σύγχρονο μαχητή, όχι μόνο για τα συμφέροντά τους, αλλά για το συλλογικό μέλλον της χώρας. Φιλοδοξώ να γίνω ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας για όλους τους Έλληνες – εγχώρια και διεθνώς – αλλά η πίστη μου είναι πάνω από όλα στους ανθρώπους που με αγκάλιασαν και με ώθησαν».
Τέλος, ο κ. Κασσελάκης διαβεβαίωσε πως θα είναι στο πλευρό των ανθρώπων «που αγωνίζονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, που λαχταρούν τα παιδιά τους να επιστρέψουν στην Ελλάδα, που είναι θαμμένοι σε στοίβες λάσπης μετά τις πρόσφατες πλημμύρες και με αμελητέα κρατική υποστήριξη».
Πρίν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αυτισμού με πλούσιο πρόγραμμα και πολλά ερωτήματα σχετικά με το “τι είναι ο Αυτισμός”.
Στην τελετή έναρξης μίλησαν 3 άνθρωποι στο φάσμα του αυτισμού, ο καθένας με τον τρόπο του για την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά.
Ο Φοίβος Βασάλιος είναι ένας απο αυτούς. Ενήλικας στο φάσμα του αυτισμού, απόφοιτος του Τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του ΕΜΠ και με μιά επιτυχημένη καριέρα. Η ομιλία του ήταν συγκινητική. Επιχείρησε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να δουν οι παρευρισκόμενοι στο συνέδριο, τον κόσμο μέσα απο τα δικά του μάτια.
Η ομιλία του είναι η κάτωθι:
«Είμαι ο Φοίβος Βασάλιος, 36 χρονών, πτυχιούχος ΕΜΠ, μέλος του Ελληνικού Συλλόγου για το Σύνδρομο Άσπεργκερ. Δέχτηκα να μιλήσω σήμερα εδώ, να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας, γιατί θεωρώ σημαντικό να ακούσετε από κάποιον που ζει στο φάσμα το προσωπικό του βίωμα.
Θυμάμαι καθαρά τον κόσμο από πολύ μικρός, ίσως καλύτερα από τους περισσότερους. Πολύ μικρός, στον Παιδικό Σταθμό, ενδιαφερόμουν για πράγματα που δεν ήταν για την ηλικία μου. Το σύμπαν, οι δεινόσαυροι… με απορροφούσαν. Λίγο αργότερα οι χάρτες και οι διαδρομές των λεωφορείων. Γνώριζα απ’ έξω όλες τις γραμμές, συγγενείς και φίλοι με ρωτούσαν όταν ήθελαν να πάνε κάπου.
Πριν αρχίσω να γράφω,με μάγευαν οι αριθμοί. 4 χρονών έκανα προσθέσεις με μεγάλους αριθμούς. Μου άρεσε να μετράω στο μυαλό μου, να κάνω πράξεις, αργότερα να δημιουργώ ασκήσεις, θεωρήματα, ολοκληρώματα. Πολέμησα τη δυσγραφία μου όταν χρειάστηκε να γράφω αριθμούς. Στο σπίτι μου υπάρχουν παντού χαρτιά με όλα αυτά. Είναι ο τρόπος μου να περνάω την ώρα μου, να συγκεντρώνομαι, να απομονώνομαι, να ξεαγχώνομαι…
Μόλις έμαθα να διαβάζω αναζητούσα βιβλία με γράμματα. «Αυτά είναι καλά», έλεγα. Με ενδιέφερε πολύ η κοσμογραφία, το σύμπαν. Αλλά και η χημεία, η γεωγραφία, οι χάρτες… Αργότερα η ιστορία, η πολιτική, η κοινωνιολογία.
Όμως δεν μπορούσα να γράψω, ούτε να ζωγραφίσω. Στην πρώτη δημοτικού, έσκιζα τα τετράδια των άλλων παιδιών, θύμωνα γιατί αυτοί μπορούσαν να γράφουν. Ρώτησα τη μητέρα μου «γιατί εγώ δεν μπορώ να γράψω; Είμαι καθυστερημένος;»
Στο σχολείο είχα ανάγκη να βγαίνω συχνά από την τάξη. Ειδικά όταν το μάθημα δεν με ενδιέφερε, ή όταν όλοι έγραφαν κι εγώ δεν μπορούσα. Στο προαύλιο, έκανα βόλτες, μιλούσα μόνος μου, επαναλάμβανα διαλόγους, για να επεξεργαστώ, να κατανοήσω όσα είχα ακούσει. Ακόμα και σήμερα λέω φωναχτά στον εαυτό μου τις σκέψεις μου. Με βοηθά να χαλαρώνω και να συγκεντρώνομαι. Μία φράση του Ντάνιελ Τάμετ από το βιβλίο του «Γεννημένος μια γαλάζια μέρα» εκφράζει απόλυτα αυτό που μου συμβαίνει όταν παραμιλώ. Λέει: «Μερικές φορές βρίσκω πολύ δύσκολο να σκέφτομαι σκέψεις και να μην τις λέω φωναχτά». Ευτυχώς στην εποχή μας, με τα κινητά τηλέφωνα οι άλλοι νομίζουν ότι μιλάω στο τηλέφωνο!
Στην πέμπτη Δημοτικού βρήκα ένα βιβλίο μαθηματικών της πρώτης Γυμνασίου, με δυνάμεις και ρίζες. Συνεπαρμένος, το μελετούσα κρυφά στην τάξη την ώρα των μαθηματικών, που βαριόμουν… Το αντιλήφθηκε ο δάσκαλος, με πήγε στον διευθυντή και εκείνος με «εξέτασε» στις ρίζες. Όταν είδε ότι απαντάω σωστά, με ρώτησε αν πιστεύω ότι θα πρέπει να πάω στο Γυμνάσιο. Φυσικά είπα όχι! Δεν τα κατάφερνα τόσο καλά στα υπόλοιπα μαθήματα…
Ήμουν μόνος, τα παιδιά έκαναν παρέες, είχαν δραστηριότητες, ποδόσφαιρο, μπάσκετ που εγώ δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Ήμουν πολύ αδέξιος κινητικά και με δυσκόλευε πολύ να ακολουθήσω τους ρυθμούς και τους τρόπους, τις συνήθειες μιας παρέας. Προτιμούσα να διαβάζω ή να κάνω μαθηματικά.
Έπρεπε όμως να συνηθίσω να είμαι μόνος μου στην αυλή του σχολείου. Ήθελα να είμαι με τους άλλους, αλλά δεν ήξερα πώς να το κάνω. Δεν καταλάβαινα πότε πρέπει να μιλήσω, σιωπούσα, ενώ, όπως κατάλαβα αργότερα, θα έπρεπε να δείχνω ενδιαφέρον όταν οι άλλοι μου έλεγαν τον πόνο τους.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να μιλάω για τα δικά μου ενδιαφέροντα και δεν καταλάβαινα γιατί είναι ενδιαφέρον το ποιος κέρδισε στο ποδόσφαιρο και όχι οι χάρτες ή ο περιοδικός πίνακας. Τα άλλα παιδιά δεν καταλάβαιναν τις αντιδράσεις μου κι εγώ δεν ήξερα τι άλλο να κάνω ή να πω.
Στην πρώτη Γυμνασίου η μαθηματικός με προτείνει για να συμμετάσχω σε διαγωνισμό της μαθηματικής εταιρείας. Ο διευθυντής αρνείται λέγοντας «θα μας κάνει ρεζίλι». Πήγα, μετά από παρέμβαση της μητέρας μου. Δεν τους έκανα ρεζίλι! Ως τότε δεν είχα διάγνωση Άσπεργκερ, αλλά για δυσκολίες στην αδρή και τη λεπτή κίνηση και προβλήματα όρασης.
Στο Λύκειο, συνειδητοποιώ ότι είμαι διαφορετικός. Κάνω τα πράγματα αλλιώς, δεν με ενδιαφέρουν αυτά που κάνουν οι συμμαθητές μου. Είμαι μόνος μου, δεν έχω παρέες, δεν καταλαβαίνω τι κάνουν και πώς επικοινωνούν μεταξύ τους τα άλλα παιδιά. Μία καθηγήτριά μου με βρίσκει να κλαίω στις σκάλες του σχολείου. Ζητάω από τους γονείς μου να μου πουν τι έχω «όχι οι ίδιοι αλλά κάποιος ειδικός».
Η διάγνωση Άσπεργκερ ήταν για μένα λυτρωτική. Θυμάμαι πως είπα: «Ευτυχώς, γιατί νόμιζα ότι είμαι τρελός».
Ένας πολύ υποστηρικτικός διευθυντής στο Λύκειο, γνωρίζοντας πια τη διάγνωσή μου, και ορισμένοι καθηγητές (ειδικά των θετικών επιστημών, όπου διέπρεπα) με συνοδεύουν και με στηρίζουν στα χρόνια του Λυκείου. Με ενθαρρύνουν να συμμετέχω στη θεατρική ομάδα του σχολείου και στην παράσταση που ανεβάσαμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Ήταν από τις λίγες φορές που συμμετείχα σε μια ομαδική δράση και ήμουν χαρούμενος και περήφανος γι’ αυτό.
Εξακολουθούν ωστόσο τα διαλείμματα να είναι μοναχικά. Τα περνάω στη βιβλιοθήκη, στο ιατρείο ή μιλώντας με τον επιβλέποντα καθηγητή (αν ήταν από εκείνους που ήθελαν να με ακούν). Ωστόσο, η γνώμη των άλλων δεν ήταν αρνητική για μένα, όπως μπορείτε να δείτε στα λόγια που γράφουν για μένα στο τεύχος αποφοίτησης.
Απόσπασμα από το λεύκωμα αποφοίτησης του λυκείου όπου φοίτησε ο Φοίβος Βασάλιος
Έχω υποστεί εκφοβισμό μερικές φορές, σε όλα τα σχολικά μου χρόνια. Δεν ξέρω όμως αν αυτό συμβαίνει συχνά και σε άλλα παιδιά.
Στο Πολυτεχνείο ξεκίνησα τις σπουδές μου με όρεξη και ενδιαφέρον. Η Σχολή των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών, μου είπαν πως ήταν πολύ δύσκολη. Όμως, επιτέλους θα ασχολούμουν μόνο με τα μαθηματικά. Ο πρώτος χρόνος πήγε πολύ καλά, παρακολουθούσα τα μαθήματα, διάβαζα, πέρασα σχεδόν όλες τις εξετάσεις με επιτυχία. Μετά άρχισαν οι καταλήψεις και οι απεργίες. Αποσυντονίστηκα εντελώς!
Παρότι ενημερώθηκαν οι καθηγητές από την αρχή για τις δυσκολίες μου, και για τις διευκολύνσεις που θα με βοηθούσαν να παρακολουθήσω τα μαθήματα, δεν είχα πάντα κάποια υποστήριξη. Κάποιοι καθηγητές στήριξαν και με εξέταζαν όπως έπρεπε. Άλλοι όμως δεν δέχονταν να ακολουθήσουν τις οδηγίες των ειδικών, αλλά ούτε και τον νόμο. Θυμάμαι ότι ζήτησα από καθηγητή τις σημειώσεις του μαθήματός του και έλαβα την απάντηση: «όχι! Να έρχεσαι στα μαθήματα. Βρες από κάποιον συμφοιτητή σου». Πώς να του εξηγήσω ότι παρακολουθώ πάντα τα μαθήματα αλλά δυσκολεύομαι να κρατήσω σημειώσεις και δεν κάνω παρέα με τους συμφοιτητές μου, γιατί έχω Άσπεργκερ!
Με δυσκόλεψαν επίσης συχνά οι συνθήκες στον χώρο: πολυκοσμία, θόρυβοι. Θυμάμαι ότι έφυγα χωρίς να ολοκληρώσω μία εξέταση γιατί υπήρχε θόρυβος από επισκευές στη διπλανή αίθουσα.
Τα πρώτα χρόνια, η πρόεδρος της Σχολής με στήριξε πολύ. Λειτούργησε ως μέντορας και αυτό είχε πολύ καλά αποτελέσματα. Μετά όμως, οι καταλήψεις, η αποδιοργάνωση, η αποξένωση, η έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος με αποθάρρυναν. Αν δεν είχα υποστήριξη από το οικογενειακό μου περιβάλλον θα είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου. Όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι στο φάσμα.
Ο νέος νόμος, που δίνει τη δυνατότητα να μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση άτομα που είναι στο φάσμα χωρίς εξετάσεις, έχει πολλά θετικά: μπορεί κάποιος να γραφτεί στη Σχολή που θέλει και όχι να βρεθεί τυχαία κάπου που δεν είναι το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του, μακριά από την οικογένειά του. Όμως δεν φτάνει αυτό. Το περιβάλλον της σχολής θα πρέπει να είναι υποστηρικτικό, οργανωμένο ώστε να είναι φιλικό προς τον αυτισμό. Να υπάρχει αισθητηριακός χάρτης για να ξέρουν τις περιοχές που πρέπει να αποφεύγουν και τους χώρους που είναι κατάλληλοι για να ηρεμήσει κανείς.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η μοναξιά και η απαξίωση. Ξέρω ότι σε άλλες χώρες υπάρχουν ομάδες συμφοιτητών που αναλαμβάνουν, από την πρώτη μέρα, τα άτομα με αυτισμό. Τους κατευθύνουν και τους μυούν στις συνήθειες και τις δραστηριότητες που συμβαίνουν στον χώρο του Πανεπιστημίου.
Πριν ακόμη πάρω το πτυχίο μου άρχισα να εργάζομαι στην οικογενειακή επιχείρηση, στον τουρισμό. Στην αρχή, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα: ερχόμουν σε επαφή με πολύ κόσμο, έπρεπε να αντιμετωπίσω ανθρώπους διαφορετικούς κάθε μέρα. Πελάτες συχνά πολύ απαιτητικούς. Να κάνω πολλά πράγματα συγχρόνως και γρήγορα. Πολύ αγχωτικό! Η συνεργασία με τους συναδέλφους, δύσκολη στην αρχή, είχε θετικά και αρνητικά. Σιγά σιγά με γνώρισαν και τους γνώρισα. Ένοιωθα μεγάλη ικανοποίηση όταν έβρισκα λύσεις σε δύσκολες περιπτώσεις.
Σήμερα, στα 36 μου, έχω λίγους φίλους. Είναι άνθρωποι που με γνωρίζουν χρόνια και με δέχονται όπως είμαι: διαφορετικός. Όμως συχνά νιώθω ότι δεν μπορώ να ακολουθήσω τους άλλους. Δυσκολεύομαι να τους παρακολουθήσω όταν μιλάνε μεταξύ τους. Συνήθως μένω βουβός και κάποτε έχω ανάγκη να φύγω.
Εξακολουθώ να διαβάζω πολύ (ένα βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο για μένα) και να παρακολουθώ στο Ίντερνετ ό,τι με ενδιαφέρει. Θέλω να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου, σε περιβάλλον εκτός οικογένειας. Φοβάμαι όμως τις αλλαγές. Η καθημερινή ρουτίνα είναι πολύ σημαντική για μένα. Ελπίζω ότι σε ένα καλό εργασιακό περιβάλλον, σε έναν χώρο εργασίας με λίγους συναδέλφους, με ατομικό ρυθμό εργασίας, χωρίς θόρυβο, θα μπορέσω να προσαρμοστώ. Ίσως και να αποκτήσω φίλους, παρέα από τη δουλειά.
Θα ήθελα στο μέλλον να έχω τη δυνατότητα να ζήσω μόνος μου, οικονομικά ανεξάρτητος, αλλά να είμαι ο εαυτός μου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά θέλω να το παλέψω.
Στο Στέκι του Συλλόγου, όπου συναντιόμαστε άτομα στο φάσμα μαζί με νέους εθελοντές, γνώρισα πολλά παιδιά που, παρόλες τις σοβαρές σπουδές τους, ζουν κλεισμένα στα σπίτια τους, συχνά σε κατάθλιψη.
Οι άνθρωποι σαν εμένα συχνά δυσκολεύονται να βρουν μια θέση στον κόσμο. Ο κόσμος δεν είναι φιλικός προς τον αυτισμό».
Τι λέει η γιαγιά των μωρών και η δικηγόρος της 23χρονης μητέρας – «Με αυτά που ακούγονται δεν ξέρω πια κι εγώ τι να πιστέψω ως μάνα. Ακούγεται ότι έκανε χρήση ναρκωτικών η Ειρήνη. Πού ξέρω ότι δεν έχει πειράξει τα παιδάκια;» λέει η κυρία Πόπη, μητέρα της 23χρονης Ειρήνης και γιαγιά των δύο αδερφών στην Αχαΐα που πέθαναν μέσα σε διάστημα 15 μηνών.
Ειδικότερα, χαρακτήρισε την κόρη της ένα «πολύ περίεργο παιδί» και σχετικά με τις σχέσεις που έχει μαζί της σημείωσε: «Έχει μπλεχτεί η μητριά της που δεν έχω καλές σχέσεις μαζί της. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αντιδρά έτσι η Ειρήνη. Εμένα μου άφηνε τα παιδιά για να πάει για ένα μεροκάματο, όχι για να ταΐσει εμένα. Εγώ δουλεύω μόνη μου».
Δείτε βίντεο με τις δηλώσεις της μητέρας της 23χρονης:
«Για εμένα μπορεί να υπάρχουν παραλείψεις. Δεν γίνεται 1,5 μήνα μέσα στο νοσοκομείο να μην βρίσκουν τι έχει» υποστήριξε μιλώντας στο Mega, περιγράφοντας, για το δύο μηνών μωρό, τα τελευταία δραματικά λεπτά μέσα στον θάλαμο του Αγία Σοφία: «Έκανε ένα ψευτοτρέμουλο γιατί ήταν σαν παράλυτο. Ένα πουπούλο σου λέω. Απλά γύρισαν τα μάτια της τούμπα, και αν δεν την ζορίζαμε, το νερό που της έριξε η Ειρήνη δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει το παιδί, όσο το άφηνε δηλαδή, ήταν σαν να μαύριζε».
Και πρόσθεσε: «Στο Καραμανδάνειο έκατσε 3 ημέρες νομίζω, στο οποίο είπαν να φύγει για Αθήνα, για περαιτέρω εξετάσεις για να δούμε τι γίνεται ενώ πάθαινε συχνές κρίσεις, έπαθε κανά 2-3 φορές, την προηγούμενη εβδομάδα. Ούτε στο μηχάνημα το βάλανε, ούτε στη ΜΕΘ το βάλανε. Υποτίθεται το είχαν ”ξεζουμίσει” να του κάνουν εξετάσεις και από το αίμα. Μέχρι που κάποια δόση της βάλανε και αίμα γιατί είχε πέσει ο αιματοκρίτης από τις πολλές εξετάσεις. Και ενώ της δίνανε αγωγή το παιδί ξανάπαθε κρίσεις».
Όσο για το πότε ενημερώθηκε πως το παιδάκι έχει καταλήξει, η γιαγιά είπε: «Με ειδοποίησε η μικρή τη νύχτα, την ώρα που προσπαθούσαν να το επαναφέρουν».
Αναφορικά με το πρώτο εγγονάκι της που πέθανε 19 ημέρες μετά τη γέννησή του δήλωσε: «Χάθηκε στον ύπνο του στην ουσία. Της έκανε ένα περίεργο ήχο και το είδε μαύρο, κρύο κάπως και ειδοποίησε το ασθενοφόρο πάλι».
Σε ερώτηση για το παιδί που έχασε η ίδια όταν η Ειρήνη ήταν ακόμη 14 ετών, είπε: «Ήταν 1,5 χρονών. Στο δικό μου, υπήρχε υποτίθεται, λοίμωξη κατωτέρου αναπνευστικού κρυφή πνευμονία, κάπως έτσι», επαναλαμβάνοντας για τα δύο εγγόνια της: «Μακάρι να είναι γονιδιακό…».
Τι είπε η δικηγόρος της νεαρής μητέρας
Η Βούλα Δημητριάδου, δικηγόρος της 23χρονης μητέρας, μίλησε στην εκπομπή Live News για την υπόθεση.
«Περιμένετε κάποια άλλη συμπεριφορά από ένα παιδί που δεν ένιωσε τη μητρική αγάπη. Περιμένετε κάποια άλλη συμπεριφορά όταν ένα παιδί βγαίνει να μαζέψει λεφτά για να τα πάει στους δικούς του. Περιμένετε να έχετε μια διαφορετική έκφραση, όταν το ίδιο το παιδί γεννούσε δεν είχε δίπλα τη μητέρα του. Το μέλημά μας είναι να μάθουμε από ποια αίτια έφυγαν τα παιδιά. Τα μόνο που μου είπε είναι πως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης κάπνιζε.
Επειδή υπάρχει και η δίκη για τον χαμό της Τζωτρζίνας, θα έχουμε γρήγορα τα αποτελέσματα από την ιατροδικαστική. Πρέπει να πάψει η κοινωνία να καταδικάζει πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν μπορούμε να συνδέουμε υποθέσεις. Μιλήσαμε σήμερα και μου είπε πως το μόνο που θέλει είναι να φύγει από την μικρή κοινωνία που ζει. Ο τρόπος που μιλάει για τη μητέρα της είναι δείχνει πως δεν μπορεί να πει ψέματα. Το εάν δεν μπορεί να κλάψει αυτό το παιδί θα πρέπει να μας προβληματίσει. Μήπως έκλαιγε όλα τα προηγούμενα χρόνια και δεν είχε κανέναν δίπλα της;».
Ένας αδόκητος χαμός προκάλεσε βαθιά θλίψη στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, καθώς μια 24χρονη νέα κοπέλα βρέθηκε νεκρή το μεσημέρι της Τετάρτης (25/10). Η ατυχής Ειρήνη βρέθηκε στο μπάνιο του διαμερίσματός της, στο κέντρο της πόλης, όπου συνύπαρχε με τον 54χρονο σύντροφό της.
Ο 54χρονος σύντροφός της ανακάλυψε την Ειρήνη χωρίς αισθήσεις, αναφέροντας στην αστυνομία ότι η αγαπημένη του, πιθανόν, είχε υποστεί ηλεκτροπληξία κατά τη διάρκεια του μπάνιου, ενώ εκείνος είχε αποχωρήσει προσφάτως από το σπίτι για να αγοράσει τροφή για τις αγαπημένες του γάτες.
Οι διασώστες του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) έσπευσαν στο διαμέρισμα που βρίσκεται στην οδό Λαοδηγήτριας 5, επιχειρώντας απεγνωσμένα να επαναφέρουν στη ζωή τη νεαρή κοπέλα. Δυστυχώς, όλες οι προσπάθειές τους ήταν μάταιες. Η Ελληνική Αστυνομία κλήθηκε στο σημείο και επιδιώκει να διερευνήσει όλες τις πιθανές αιτίες αυτής της τραγωδίας.
Η άτυχη 24χρονη:
«Η κόρη μου ήταν υγιέστατη και μου την φέρνουν πεθαμένη»
Μιλώντας στο protothema.gr, ο πατέρας της 24χρονης με καταγωγή από το Μαυροβούνι του δήμου Σκύδρας, ζητά να πέσει άπλετο «φως» στις συνθήκες θανάτου της κόρης του, ενώ εξηγεί ότι δεν γνώριζε πως η άτυχη Ειρήνη ζούσε στη Θεσσαλονίκη αφού η οικογένεια ήξερε ότι το ζευγάρι έμενε μαζί στην Κέρκυρα.
«Ήταν πέντε χρόνια μαζί και ο φίλος της μου έλεγε ότι ζούσαν στην Κέρκυρα, όμως η κόρη μου βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε νεκροτομείο στη Θεσσαλονίκη», λέει ο κύριος Σταύρος Τζώτζιος, προσθέτοντας ότι ο 54χρονος τον ενημέρωσε τηλεφωνικά για τον θάνατο της κοπέλας.
«Με πήρε τηλέφωνο μου είπε: “Σταύρο χάσαμε την Ειρήνη”. Νόμιζα ότι με πειράζει. “Πήγε να κάνει μπάνιο και έπαθε ηλεκτροπληξία”, μου είπε. Άρχισα να ανησυχώ αν και δεν το πίστευα γιατί η Ειρήνη μου ήταν “κατάγερη”. Μου είπε ότι έφυγε από το σπίτι για να πάρει τροφές για τις γάτες, επέστρεψε περίπου 20 λεπτά αργότερα και τη βρήκε μέσα στο μπάνιο ξαπλωμένη και μελανιασμένη. Δεν μπορώ να καταλάβω τον θάνατο της Ειρήνης. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε, θα πρέπει να ελεγχθεί και να βγει η αλήθεια», σημειώνει.
Ο πατέρας της 24χρονης είχε μιλήσει μαζί της δύο ημέρες πριν τον θάνατό της και, όπως λέει, έδειχνε να είναι μια χαρά και να μην την απασχολεί τίποτα. «Κάθε πατέρας σκέφτεται το κακό. Δεν μπορεί η Ειρήνη να έφυγε υγιέστατη από το σπίτι και να μου την στέλνουν πεθαμένη. Αυτό είναι που με τρώει. Το κορίτσι μου δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα υγείας. Στο τηλέφωνο ο φίλος της μου είπε ότι η Ειρήνη έπαθε ηλεκτροπληξία, καρδιά, για τα εμβόλια… Εγώ τι να πιστέψω; Ούτε γιατρός είμαι, ούτε πόρισμα μπορώ να βγάλω, με αυτό θα ασχοληθεί ο ιατροδικαστής. Ήξερα ότι ζούσαν μαζί στην Κέρκυρα, πως όμως η Ειρήνη βρέθηκε στο νεκροτομιο Θεσσαλονίκης;», αναρωτιέται.
Ο κύριος Τζώτζιος ζητάει να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα και να γίνει έρευνα για τις συνθήκες θανάτου. «Η Ειρήνη μου αύριο θα είχε γενέθλια. Έστειλα το παιδί μου υγιέστατο και το παίρνω πεθαμένο. Είναι πολύ τραγικό. Η κόρη μου ήταν η αδυναμία μου. Έχω τρία παιδιά αλλά ήταν η πιο μικρή και της είχα αδυναμία», καταλήγει.
«Έχασα την Ειρήνη μου» λέει ο 54χρονος σύντροφος της κοπέλας
«Έχασα την Ειρήνη μου» ήταν τα λόγια που είπε ο 54χρονος στους ενοίκους της πολυκατοικίας, λίγα λεπτά αφότου εντόπισε νεκρή τη νεαρή σύντροφό του, μέσα στο διαμέρισμα που ζούσαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Πώς συνέβη η τραγωδία
Η τραγωδία σημειώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης, στην περιοχή της Παναγίας Λαοδηγήτριας, όταν ο 54χρονος έφυγε από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου για να αγοράσει τροφές για γάτες και η 24χρονη κοπέλα φέρεται ότι μπήκε να κάνει μπάνιο. Μόλις ο σύντροφός της επέστρεψε στο διαμέρισμα την βρήκε χωρίς τις αισθήσεις της πεσμένη στην ντουζιέρα και ειδοποίησε το ΕΚΑΒ, όμως πάρα τις προσπάθειες των διασωστών η νεαρή κοπέλα κατέληξε.
Ο σύντροφός της 24χρονης ανέφερε στους διασώστες και στην αστυνομία ότι η κοπέλα μπήκε για ντους με αναμμένο τον θερμοσίφωνα και όταν εκείνος την εντόπισε νεκρή έπιασε το τηλέφωνο μπάνιου και αισθάνθηκε ότι είχε ηλεκτρική τάση και τότε προσπάθησε να την τραβήξει για να την απομακρύνει. Έτσι υπέθεσε ότι έπαθε ηλεκτροπληξια.
Λίγο νωρίτερα οι ένοικοι της πολυκατοικίας άκουσαν τον άνδρα να φωνάζει για βοήθεια και να ρωτάει σε κατάσταση σοκ «ποιο είναι το τηλέφωνο του ΕΚΑΒ». Γυναίκα η οποία είναι γιατρός και διαμένει στον κάτω όροφο έτρεξε αμέσως για να προσφέρει βοήθεια μόλις άκουσε τις φωνές.
Δείτε φωτογραφίες από το διαμέρισμα της 24χρονης που βρέθηκε νεκρή στη Θεσσαλονίκη:
Η άτυχη κοπέλα ήταν πεσμένη στο μπάνιο γυμνή και δεν είχε σφυγμό. Δεν έφερε τραύματα στο σώμα της και πάρα τις προσπάθειες που έκανε η γιατρός να την επαναφέρει στη ζωή με (ΚΑΡΠΑ), μέχρι να φτάσει το ΕΚΑΒ, δεν τα κατάφερε.
Στο σημείο έσπευσαν δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. που πραγματοποιούν έρευνα σχετικά με τις συνθήκες θανάτου, ενώ η σορός της 24χρονης μεταφέρθηκε για ιατροδικαστική εξέταση, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί αύριο, Παρασκευή.
«Είναι σαν να χάνω άνθρωπο» είπε η Ρίκα Διαλυνά στην κάμερα της εκπομπής «Cash or Trash»
Στην εκπομπή του Star «Cash or Trash» εμφανίστηκε η ηθοποιός Ρίκα Διαλυνά η οποία έφερε μπροστά στους εκτιμητές ένα συναισθηματικής αξίας παραβάν που είχε κληρονομήσει από τον παππού της.
Το παραβάν της πρωταγωνίστριας του ελληνικού κινηματογράφου εκτιμήθηκε, στα 1.000 ευρώ.
Οι προτάσεις των αγοραστών δεν ικανοποίησαν τη Ρίκα Διαλυνά, μέχρι να έρθει η πρόταση της Ειρήνης Πλευράκη, αξίας 1000 ευρώ, που αρχικά, τη δυσαρέστησε εκ νέου.
Δείτε το βίντεο
«Μην ρωτάτε εμένα γιατί θα σας έλεγα ένα υπέρογκο ποσό. Συναισθηματικά σας το λέω, δηλαδή δεν μπορείτε κάτι παραπάνω; Για σκεφτείτε δεν μπορεί δηλαδή να φτάσει έστω, για να μην αισθανθώ ότι το πέταξα, στα 1500 ευρώ;» ανέφερε με δάκρυα στα μάτια.
«Θα είναι μεγάλη μου τιμή να πάρω το παραβάν και πιστέψτε με πως θα το αγαπήσω και θα το τιμήσω όπως εσείς. Έχουμε συμφωνία;» αποκρίθηκε η Ειρήνη Πλευράκη με την ηθοποιό να δέχεται τελικά.
«Είναι σαν να χάνω άνθρωπο» είπε η Ρίκα Διαλυνά στην κάμερα της εκπομπής.
Είναι γεγονός ότι το αλάτι δεν κάνει καλό στην υγεία και χρειάζεται προσοχή στην ποσότητα που καταναλώνουμε.
Κάποιοι άνθρωποι συνηθίζουν να βάζουν πολύ αλάτι στο φαγητό τους ή να τρώνε πολλά chips, αλμυρά snacks ή burgers. Μάλιστα, αν και γνωρίζουν τις βλαβερές συνέπειες στην υγεία, δεν μπορούν να αλλάξουν αυτή τη συνήθεια.
Αν έχετε βαρεθεί να μετράτε την ποσότητα του αλατιού που βάζετε στο φαγητό σας ή να αναρωτιέστε αν πρέπει να αγοράσετε ακόμη μία συσκευασία chips από το σούπερ μάρκετ, αλλά ταυτόχρονα θέλετε να γνωρίζετε εάν έχετε ξεφύγει από το επιτρεπτό όριο, τότε ψάξτε για σημάδια στα χέρια και γενικότερα στο σώμα σας.
Η Pippa Hill, διατροφολόγος και ιδρύτρια του The Weight Loss Guru, είπε χαρακτηριστικά στη MailOnline: «Εάν τις επόμενες 24 ώρες μετά την κατανάλωση αλμυρών τροφών παρατηρήσετε πρήξιμο σε ορισμένες περιοχές του σώματος, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα «καμπανάκι»
. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή εάν αυτό σας συμβαίνει συχνά αφού θα μπορούσε να είναι σημάδι μιας πιο σοβαρής ιατρικής κατάστασης». Ωστόσο, επισήμανε ότι δεν είναι απόλυτο ότι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλατιού μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο.
Εκτός από το ότι τα χέρια μπορούν να δώσουν ενδείξεις υπερβολικής κατανάλωσης αλατιού, η πιθανότητα πρηξίματος ή αλλιώς οιδήματος μπορεί να εμφανιστεί στους αστραγάλους ή τα πόδια. Το οίδημα μπορεί να γίνει πιο εμφανές σε αυτές τις περιοχές όταν κάθεστε για πολλή ώρα ή σε μεγάλα ταξίδια. Έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurourology and Urodynamics, συνέδεσε την υψηλή ημερήσια πρόσληψη αλατιού με το οίδημα στα πόδια.
Σημαντικό είναι να διαβάζετε τις ετικέτες στα τρόφιμα για να δείτε εάν η περιεκτικότητα σε αλάτι είναι χαμηλή, μέτρια ή υψηλή. Στη συνέχεια, μπορείτε να συγκρίνετε τα τρόφιμα που προτιμάτε με άλλα προϊόντα για να βρείτε την πιο υγιεινή επιλογή.
Ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες μπορεί να σας βοηθήσουν να κατανοήσετε την περιεκτικότητα σε αλάτι στα τρόφιμα:
– Χαμηλή περιεκτικότητα – 0,3 g αλάτι ή λιγότερο ανά 100 g
– Μέτρια περιεκτικότητα – 0,3 – 1,5 g αλάτι ανά 100 g
– Υψηλή περιεκτικότητα – 1,5g αλάτι ή περισσότερο ανά 100g (προσπαθήστε να αποφύγετε αυτά τα τρόφιμα ή να τα τρώτε μόνο περιστασιακά).
