Κρήτη: Μεγάλη φωτιά σε εργοστάσιο ξυλείας στο Ηράκλειο – Μήνυμα από το 112 για τους καπνούς

Οι πυροσβεστικές δυνάμεις δίνουν τιτάνια μάχη, προκειμένου να περιορίσουν τη φωτιά και να αποτρέψουν την επέκτασή της σε γειτονικές επιχειρήσεις στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου στην Κρήτη

Κωνσταντίνος Αργυρός: Απάτη σε βάρος νοσηλευτή που έδωσε 2.000 ευρώ για να γίνει δήθεν προσωπικός φροντιστής του

Σε μία μεγάλη απάτη ενεπλάκη χωρίς να γνωρίζει τίποτα ο Κωνσταντίνος Αργυρός. Ο δημοφιλής τραγουδιστής πληροφορήθηκε πως επιτήδειοι, χρησιμοποιώντας το όνομά του, επιχείρησαν και κατάφεραν να αποσπάσουν 2.000 ευρώ από υγειονομικό υπάλληλο, ζητώντας του να εργαστεί ως προσωπικός φροντιστής του καλλιτέχνη, τον οποίο ο ίδιος θαυμάζει.

Η Κατερίνα Καινούργιου αποκάλυψε μέσα από την Super Κατερίνα: «Επικοινώνησα με τον Κωνσταντίνο Αργυρό και ήταν σοκαρισμένος. Μου είπε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο».

«Εγώ είχα στείλει μήνυμα στο συγκεκριμένο προφίλ νομίζοντας ότι είναι αληθινό, για να εκφράσω τον θαυμασμό μου», περιέγραψε ο Δημήτρης Σ. στο «Πρώτο Θέμα». «Με ευχαρίστησε για το μήνυμα και μου είπε ότι έχει να μου κάνει μια πρόταση».

Η πρόταση ήταν δελεαστική και αφορούσε στο να αναλάβει ο ίδιος τον ρόλο του προσωπικού φροντιστή του Κωνσταντίνου Αργυρού. Ο απατεώνας είχε δημιουργήσει ένα ψεύτικο προφίλ του τραγουδιστή, έστειλε φωτογραφίες του καλλιτέχνη για να ενισχύσει την πειστικότητα του προφίλ και ενημέρωσε το θύμα της απάτης ότι, για να προχωρήσει η συνεργασία, έπρεπε πρώτα να επικοινωνήσει με τον επικεφαλής της «ομάδας» του.




«Μου έδωσε τέσσερις αριθμούς τηλεφώνου: έναν ελληνικό, δύο αγγλικούς και έναν από την Ολλανδία», περιγράφει ο Δημήτρης Σ., ενώ όπως αποκαλύπτει, η επικοινωνία μεταφέρθηκε στο WhatsApp. Εκεί μπήκε σε λειτουργία η επόμενη φάση της απάτης, όπου άνθρωπος που παρουσιαζόταν ως μέλος της ομάδας του Αργυρού, του ανέφερε πως, για να μπορέσει να τον συναντήσει, έπρεπε να αποκτήσει «κάρτα μέλους» με αντίτιμο 300 ευρώ. Τελικά, η λεία που κατάφεραν να του αποσπάσουν άγγιξε τις 2000 ευρώ.

Το θύμα μίλησε στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου, όπου περιέγραψε την περιπέτεια που πέρασε τις προηγούμενες ημέρες.

Στη Λάρισα βρέθηκε η πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας» Ζωή Κωνσταντοπούλου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου μάλιστα επέλεξε να παρακολουθήσει την μαθητική και στρατιωτική παρέλαση στη Λάρισα απέναντι από την εξέδρα των επισήμων.

«Η θέση μου βρίσκεται με τον κόσμο», ήταν τα λόγια της όταν ρωτήθηκε γι’ αυτή την επιλογή της.

Αίσθηση πάντως προκάλεσε η άρνηση της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας να δώσει το χέρι της στον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Χρήστο Κέλλα, ο οποίος εκπροσωπεί την κυβέρνηση.

Δείτε τη φωτογραφία:

Η κυρία Κωνσταντοπούλου βρέθηκε στο Ηρώο της Λάρισας και στην κατάθεση στεφάνων, ενώ σε δήλωση της για την εθνική επέτειο υπογράμμισε πως «Όταν οι λαοί αποφασίζουν και διεκδικούν και τα πιο ακατόρθωτα γίνονται εφικτά».

Νωρίτερα, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου τελέστηκε η Δοξολογία στην οποία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιερώνυμος.

Παρέλαση 25 Μαρτίου: Συγκίνηση κατά τη στιγμή διέλευσης των Αναπήρων Πολέμου

Συγκίνηση προκλήθηκε στη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας για τον εορτασμό της εθνικής επετείου 25ης Μαρτίου 1821 κατά την στιγμή της διέλευσης των Αναπήρων Πολέμου.

Η τιμητική θέση στην παρέλαση, όπως συμβαίνει κάθε φορά, ανήκει σε εκείνους που θυσίασαν τη σωματική τους ακεραιότητα στα πεδία των μαχών, και αυτοί είναι οι Ανάπηροι Πολέμου.

Η τιμή και ο σεβασμός του Λαού μας προς αυτούς είναι αιώνια, αναγνωρίζοντας το μεγαλείο της θυσίας τους. Υποκλινόμαστε βαθύτατα σε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή η στιγμή αποτελεί το ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης.

Τα παιδιά κατέθεσαν και στεφάνι στο μνημείο του νησιού

Με περηφάνια παρέλασαν και φέτος οι δύο μικροί μαθητές του Δημοτικού σχολείου Γαύδου.

Οι δυο μαθητές παρέλασαν κρατώντας την Ελληνική σημαία μαζί με την δασκάλα τους και γέμισαν χαμόγελα τους γονείς και τους άλλους κατοίκους του ακριτικού νησιού.

Τα παιδιά κατέθεσαν και στεφάνι στο μνημείο του νησιού.

Πηγή: flashnews.gr

Πολεοδομία Ρόδου: Πειθαρχικό έλεγχο ζητά ο Άρειος Πάγος για τους δικαστές της υπόθεσης

Οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους μετά την απολογία τους.

Τη διενέργεια πειθαρχικού ελέγχου ζητά με εντολή της η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα για τις ανακριτικές αρχές που άφησαν ελεύθερους τους εμπλεκόμενους στο κύκλωμα Πολεοδομίας Ρόδου, παρά την ύπαρξη σοβαρών στοιχείων συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση και άλλα αδικήματα.

Κατά πληροφορίες η Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου με εντολή προς την πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Επιθεώρησης των δικαστικών λειτουργών Ασημίνα Υφαντή, ζητά τον πειθαρχικό έλεγχο των λειτουργιών της υπόθεσης. σχετικά με την ποινική μεταχείριση που επεφύλαξαν στους εμπλεκόμενους στο κύκλωμα της Πολεοδομίας.

Οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους μετά την απολογία τους από την ανακρίτρια και την εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου, οι οποίοι έκριναν ότι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για την επιβολή προσωρινής κράτησης. Οπως φαίνεται, έκριναν πως δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής, τέλεσης νέων παρόμοιων αδικημάτων ή προσπάθειας συγκάλυψης στοιχείων της υπόθεσης.

Οι κατηγορίες

Ολοκληρώθηκε το πρωί η ανάκριση στην πολύκροτη υπόθεση διαφθοράς στην Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Ρόδου.

Επτά πρόσωπα, ανάμεσά τους προϊστάμενοι, υπάλληλοι και ιδιώτες μηχανικοί, κατηγορούνται για σοβαρά αδικήματα, μεταξύ αυτών συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης, δωροληψία, πλαστογραφία, εμπορία επιρροής και παράβαση καθήκοντος.

Η δράση τους, όπως περιγράφεται στο ανακριτικό υλικό, ξεκίνησε χρόνια πριν, ωστόσο τους τελευταίους μήνες το κύκλωμα φαίνεται πως είχε αποθρασυνθεί. Φέρονται να ζητούσαν «παράβολα» για να διεκπεραιώσουν υποθέσεις – άλλες παράνομες και άλλες απλώς μπλοκαρισμένες από τη νομοθεσία.

Με ομόφωνη απόφαση του ανακριτή και της εισαγγελέως και οι επτά κατηγορούμενοι για το κύκλωμα των πολεοδόμων στη Ρόδο αφέθηκαν ελεύθεροι με τους εξής περιοριστικούς όρους:

Συγκεκριμένα, ο 68χρονος αρχιτέκτονας μηχανικός αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισης του μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 70.000 ευρώ.

Η 48χρονη προϊσταμένη Τμήματος Έκδοσης Οικοδομικών Αδειών αφέθηκε ελεύθερη με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής της μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας της, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 100.000 ευρώ.

Ο 56χρονος αναπληρωτής διευθυντής Υπηρεσίας Δόμησης αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής του μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 30.000 ευρώ.

Ο 55χρονος προϊστάμενος Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής του μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 50.000 ευρώ.

Ο 65χρονος υπεύθυνος Αρχείου αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής του μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 40.000 ευρώ.

Ο 54χρονος υπάλληλος Πολεοδομίας αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής του μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 20.000 ευρώ.

Η 48χρονη ιδιώτης πολιτικός μηχανικός αφέθηκε ελεύθερη με τους περιοριστικούς όρους της εμφάνισής της μία φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας της, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 60.000 ευρώ.

Τι είπαν στις απολογίες τους

Σύμφωνα με τη dimokratiki.gr, ο 68χρονος αρχιτέκτονας αρνήθηκε στο σύνολό τους τις κατηγορίες που του αποδίδονται, τις οποίες χαρακτήρισε «ψευδείς, αβάσιμες και συκοφαντικές», προσβάλλοντας βάναυσα – όπως είπε – την προσωπικότητα και την επαγγελματική του υπόσταση. Ο κατηγορούμενος τόνισε πως όλες οι οικονομικές συναλλαγές που έγιναν από πλευράς του αφορούσαν νόμιμες αμοιβές στο πλαίσιο επαγγελματικών εντολών, χωρίς κανένα αθέμιτο αντάλλαγμα προς ή από υπαλλήλους της Πολεοδομίας. Υπογράμμισε ότι δεν προκύπτει κανένα παράνομο οικονομικό όφελος για τον ίδιο, καθώς: Στην κατοχή του βρέθηκαν μόνο 15.000 ευρώ, τα οποία – όπως είπε – είναι αποταμιεύσεις ζωής. Δεν διαθέτει καμία ακίνητη περιουσία (προσκόμισε Ε9). Διαμένει σε ενοικιαζόμενη κατοικία (προσκόμισε μισθωτήριο). Περιέγραψε τις επαφές του με τους συγκατηγορούμενους υπαλλήλους της Υπηρεσίας Δόμησης ως απολύτως επαγγελματικές και υποχρεωτικές, στο πλαίσιο της εργασίας του ως ιδιώτης μηχανικός. Η συνεργασία του με τους υπαλλήλους περιοριζόταν – όπως είπε – σε θεσμικές διαδικασίες, όπως η ανασύσταση φακέλων και η ενημέρωση οικοδομικών αρχείων. Επικαλέστηκε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, άσθμα, διαβήτη και καρδιολογικά νοσήματα, για να τονίσει πως η κράτησή του θα ήταν επικίνδυνη για τη ζωή του. Αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι εθεσε ποτέ πλαστές σφραγίδες σε οικοδομικές άδειες, χρησιμοποίησε ή γνώριζε για τις σφραγίδες που βρέθηκαν στην κατοχή του, τις οποίες – όπως είπε – του παρέδωσε ο πρώην διευθυντής της Πολεοδομίας ζητώντας του να τις φυλάξει λόγω προσωπικών προβλημάτων. Είχε γνώση για τα νομίσματα που εμπίπτουν στον νόμο περί αρχαιοτήτων ή ότι το όπλο που βρέθηκε στην κατοχή του ήταν λειτουργικό – όπως εξήγησε, επρόκειτο για κειμήλιο του παππού του. Τόνισε πως, ενώ παρακολουθούνταν οι τηλεφωνικές του επικοινωνίες για σχεδόν ένα έτος, μόλις δύο ή τρεις υποθέσεις συνδέονται με το όνομά του, κάτι που – όπως υποστήριξε – αποδεικνύει την απουσία συστηματικής εμπλοκής σε παράνομες πράξεις. Τόνισε πως διαθέτει λευκό ποινικό μητρώο, δεν έχει υπάρξει ποτέ φυγόδικος ή φυγόποινος, ενώ ποτέ στο παρελθόν δεν είχε οποιαδήποτε εμπλοκή σε αξιόποινη πράξη.

Η 48χρονη προϊσταμένη του Τμήματος Έκδοσης Οικοδομικών Αδειών της Πολεοδομίας Ρόδου, στην απολογία της ενώπιον του ανακριτή, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, χαρακτηρίζοντάς τες αβάσιμες και ανυπόστατες. Υποστήριξε πως ουδέποτε έλαβε ή απαίτησε χρήματα και πως δεν είχε καμία εμπλοκή σε εγκληματική οργάνωση, κάνοντας λόγο για υπερβολική στοχοποίηση χωρίς αποδείξεις. Περιέγραψε τη ζωή της ως υπάλληλος σε μια υποστελεχωμένη υπηρεσία, που εξυπηρετούσε όχι μόνο τη Ρόδο αλλά και τα γύρω νησιά, τονίζοντας πως δούλευε αδιάκοπα, ακόμη και εκτός ωραρίου. Παραδέχθηκε ότι μπορεί να έγιναν λάθη λόγω φόρτου εργασίας, χωρίς όμως δόλο ή πρόθεση. Για τα χρήματα και τις λίρες που βρέθηκαν στο σπίτι της, υποστήριξε πως προέρχονται από αποταμιεύσεις της οικογένειας και των γονιών της, οι οποίοι – όπως είπε – είναι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί με σταθερά εισοδήματα και πωλήσεις ακινήτων. Κατέθεσε αναλυτικά φορολογικά και οικονομικά στοιχεία για να υποστηρίξει τη νομιμότητα των ποσών. Τόνισε ότι έχει μόνιμη κατοικία, δεν είναι ύποπτη φυγής, ούτε έχει ποινικό παρελθόν. Επισήμανε ότι έχει τεθεί ήδη σε αναστολή από την υπηρεσία της και ζήτησε να μην της επιβληθεί προσωρινή κράτηση ή περιοριστικοί όροι, επικαλούμενη το τεκμήριο αθωότητας και τη δεινή ψυχολογική πίεση που υφίσταται η οικογένειά της.

Ο 55χρονος προϊστάμενος του Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών της Υπηρεσίας Δόμησης Ρόδου, στην απολογία του ενώπιον του ανακριτή, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται, κάνοντας λόγο για «αόριστες, νομικά αβάσιμες και απολύτως ατεκμηρίωτες». Δήλωσε πως δεν είχε ποτέ συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δεν παραβίασε τα καθήκοντά του και ουδέποτε ζήτησε ή έλαβε χρήματα ή οποιοδήποτε άλλο αντάλλαγμα για εξυπηρετήσεις.

Υποστήριξε ότι η σύλληψή του ήταν αποτέλεσμα μιας αστήρικτης θεωρίας, που εξυπηρετούσε την ανάγκη δημιουργίας εντυπώσεων, καθώς κατά τη διάρκεια της πολύμηνης έρευνας των Αρχών δεν προέκυψε κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εις βάρος του. Ανέφερε πως στην οικία του δεν βρέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά ούτε αποδεικτικά ύπαρξης παράνομων συναλλαγών – μόνο 1.640 ευρώ, τα οποία, όπως είπε, προέρχονται από νόμιμα οικογενειακά εισοδήματα.

Επισήμανε ότι ασκούσε τα καθήκοντά του με διαφάνεια και τήρηση της νομιμότητας, απορρίπτοντας οποιονδήποτε υπαινιγμό για χρηματισμό ή παρανομίες. Τόνισε ότι ζει μόνιμα στη Ρόδο, δεν έχει ποινικό παρελθόν, δεν είναι ύποπτος φυγής, έχει ήδη τεθεί σε αναστολή από την υπηρεσία του και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος τέλεσης νέων πράξεων. Τέλος, αιτήθηκε την απόρριψη της προσωρινής κράτησης και κάθε περιοριστικού όρου, υπογραμμίζοντας ότι η ενοχή του δεν μπορεί να στηριχθεί σε γενικεύσεις και υποθέσεις, αλλά πρέπει να αποδεικνύεται με συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία – όπως υποστήριξε – απουσιάζουν πλήρως από τη δικογραφία.

Ο 65χρονος υπάλληλος του Αρχείου της Υπηρεσίας Δόμησης Ρόδου, δήλωσε ότι επί τρεις δεκαετίες υπηρέτησε τον δήμο Ρόδου με ήθος, ξεκινώντας από την Έφιππη Φύλαξη και καταλήγοντας – μετά από μετακινήσεις λόγω κατάργησης υπηρεσιών – στο αρχείο της Πολεοδομίας. Περιέγραψε το αρχείο που ανέλαβε το 2013 ως «χαοτικό» και ανοργάνωτο, τονίζοντας ότι το παρέλαβε χωρίς πρωτόκολλο και χωρίς να γνωρίζει τις ελλείψεις. Ανέφερε ότι με προσωπική εργασία και πέραν του ωραρίου του, κατάφερε να το οργανώσει και να το λειτουργήσει με διαφάνεια. Τόνισε πως ποτέ δεν παρέδωσε φακέλους χωρίς εξουσιοδότηση ή εισαγγελική παραγγελία και ποτέ δεν μετέφερε δημόσια έγγραφα εκτός υπηρεσίας χωρίς αιτία. Ανέφερε επίσης πως οι υποχρεώσεις του ήταν καθαρά διεκπεραιωτικού χαρακτήρα και δεν είχε καμία συμμετοχή ή γνώση για τις ενέργειες άλλων υπαλλήλων ή ιδιωτών. Για τα ευρήματα στην κατοικία του, εξήγησε πως το χρηματικό ποσό που κατασχέθηκε προερχόταν από αποταμιεύσεις και από την πώληση ακινήτου της μητέρας του, ενώ τα μαχαίρια και το ψεύτικο πιστόλι κρότου ήταν εργαλεία για ψάρεμα και εκπαίδευση κυνηγετικών σκυλιών – δραστηριότητες για τις οποίες, όπως είπε, διαθέτει νόμιμη άδεια. Για τις πλαστές πινακίδες, υποστήριξε ότι είχαν τον ίδιο αριθμό κυκλοφορίας με το αυτοκίνητό του, τις είχε παραγγείλει για να αντικαταστήσει τις φθαρμένες και δεν γνώριζε ότι η διαδικασία απαιτούσε ενέργειες μέσω δημόσιας υπηρεσίας. Τόνισε ότι δεν είχε κανένα οικονομικό όφελος από την εργασία του, δεν έχει ποινικό παρελθόν, δεν είναι ύποπτος φυγής και ζει μόνιμα και απλά στη Ρόδο. Επισήμανε ότι έχει ήδη τεθεί σε αναστολή καθηκόντων και δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο τέλεσης νέων πράξεων.

Ο 54χρονος υπάλληλος της Υπηρεσίας Δόμησης Ρόδου, αρνήθηκε κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή σε εγκληματική οργάνωση ή παράνομες πράξεις. Υποστήριξε πως η θέση του στην υπηρεσία ήταν αυστηρά εκτελεστική και ότι ουδέποτε παρέβη τα καθήκοντά του ή αποκόμισε οποιοδήποτε προσωπικό όφελος από υπηρεσιακές ενέργειες. Δήλωσε πως όλες οι επικοινωνίες του με συγκατηγορούμενους, όπως τον ιδιώτη αρχιτέκτονα, αφορούσαν αποκλειστικά υπηρεσιακές υποθέσεις, στο πλαίσιο των αυτοψιών και χωρίς καμία ιδιωτική συνεννόηση. Ιδιαίτερα για την υπόθεση στην Έμπωνα, εξήγησε πως η αυτοψία έγινε με άλλον μηχανικό της υπηρεσίας και κατέληξε σε επιβολή προστίμου, ενώ ο ενδιαφερόμενος μηχανικός δεν παρέστη ποτέ. Παρομοίως, αρνήθηκε κάθε σύνδεση με άλλες πράξεις που του αποδίδονται, σημειώνοντας ότι ουδέποτε τις χειρίστηκε ή υπέγραψε και δεν υπάρχει καμία σχετική ανάθεση ή καταγραφή στο όνομά του. Για τα χρήματα και τα τιμαλφή που κατασχέθηκαν στην κατοικία του, υποστήριξε ότι έχουν απολύτως νόμιμη προέλευση: ένα μεγάλο χρηματικό ποσό προερχόταν από κέρδη στο καζίνο της Ρόδου, γεγονός που – όπως είπε – μπορεί να επιβεβαιωθεί με στοιχεία και βίντεο που ο ίδιος προσκόμισε. Οι χρυσές λίρες και τα ρολόγια ήταν δώρα γάμου από συγγενείς και οικογένεια, τεκμηριωμένα με αποδείξεις αγοράς, φωτογραφίες και μαρτυρίες.

Αναφορικά με τις σφραγίδες που εντοπίστηκαν στην υπηρεσία, διευκρίνισε ότι οι περισσότερες βρέθηκαν σε κοινόχρηστα ντουλάπια, προσβάσιμα σε όλους, και όχι σε προσωπικό του συρτάρι. Όσες βρέθηκαν στο συρτάρι του, εξήγησε ότι σχετίζονταν με προηγούμενα καθήκοντά του στις Τεχνικές Υπηρεσίες και τη Γραμματεία, καθώς μέχρι πρόσφατα εκτελούσε διπλό ρόλο με εντολή των προϊσταμένων του.

Ο 55χρονος αναπληρωτής διευθυντής της Υπηρεσίας Δόμησης Ρόδου, στην εκτενή απολογία του ενώπιον του Ανακριτή, αρνήθηκε κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή σε εγκληματική οργάνωση. Επέμεινε πως δεν προκύπτει από κανένα αποδεικτικό μέσο, συνομιλία ή υλικό η τέλεση παράνομων πράξεων από τον ίδιο, ούτε καν υπόνοια χρηματισμού, συναλλαγής ή παρατυπίας. Ο κατηγορούμενος τόνισε πως η θέση του ως αναπληρωτής διευθυντής δεν ήταν επιλογή του, αλλά επιβλήθηκε υπηρεσιακά λόγω της εμπειρίας του. Περιέγραψε το οργανωτικό χάος στην Πολεοδομία, με τεράστιο φόρτο εργασίας και ελλιπή στελέχωση, ενώ υποστήριξε πως ο ρόλος του περιοριζόταν σε τυπική ηλεκτρονική υπογραφή φακέλων που είχαν επεξεργαστεί οι υφιστάμενοί του. Ανέφερε ότι σε κάθε περίπτωση ζητούσε να τηρηθεί η νομιμότητα και δεν είχε καμία προσωπική ή επαγγελματική σχέση με συγκατηγορούμενους ιδιώτες ή υπαλλήλους πέραν της υπηρεσιακής συνδιαλλαγής. Αναφερόμενος στα χρήματα και τις σφραγίδες που βρέθηκαν στην κατοχή του, εξήγησε ότι το χρηματικό ποσό προέρχεται από πώληση ακινήτου της οικογένειάς του ύψους 800.000 ευρώ και από ετήσια έσοδα του πεθερού του από αμπέλια. Οι σφραγίδες, όπως είπε, φυλάσσονταν στο σπίτι του για λόγους ασφαλείας, λόγω της μετατροπής των υπογραφών σε ηλεκτρονικές, ενώ κάποιες προέρχονταν από πρώην υπάλληλο που του τις άφησε προς φύλαξη όταν ανέλαβε το γραφείο του. Στην απολογία του καταγγέλλει ευθέως τις αστυνομικές αρχές για την παραβίαση των δικαιωμάτων του κατά τη σύλληψή του, μιλώντας για αυθαίρετη και αντισυνταγματική κράτηση πέραν του 24ώρου, ψευδείς καταχωρήσεις στην έκθεση σύλληψης και παρεμπόδιση της επικοινωνίας του με τους συνηγόρους του. Δήλωσε ότι δεν του επετράπη ουσιαστική πρόσβαση στη δικογραφία μέχρι την ώρα της απολογίας του και ότι η μεταχείρισή του συνιστά ευθεία παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας και των αρχών της δίκαιης δίκης. Επικαλέστηκε την απουσία οποιασδήποτε ένδειξης ότι έλαβε ή ζήτησε αθέμιτο όφελος, απέρριψε κάθε απόπειρα σύνδεσής του με δήθεν εγκληματική οργάνωση και υπογράμμισε ότι ουδεμία πράξη του εμπίπτει στον Ποινικό Κώδικα.

Η 48χρονη ιδιώτης πολιτικός μηχανικός, στην απολογία της ενώπιον του Ανακριτή, αρνήθηκε απόλυτα κάθε κατηγορία και ιδιαίτερα τη συμμετοχή της σε εγκληματική οργάνωση, υποστηρίζοντας ότι η εμπλοκή της βασίζεται σε αυθαίρετες ερμηνείες συνομιλιών και ανώνυμες καταγγελίες που αντιμετωπίστηκαν από τις Αρχές ως τεκμήρια ενοχής. Τόνισε πως ουδέποτε συναλλάχθηκε παράνομα, δεν ζήτησε ούτε έλαβε αθέμιτο όφελος και δεν υπήρξε καμία πράξη που να στοιχειοθετεί έγκλημα. Δήλωσε ότι είναι μηχανικός από το 2000, εργάζεται συνεχώς, ενώ είναι και διευθύνουσα σύμβουλος οικογενειακής ξενοδοχειακής επιχείρησης με δηλωμένα ετήσια εισοδήματα. Επισήμανε ότι διατηρούσε φιλική σχέση με την προϊσταμένη υπάλληλο της ΥΔΟΜ λόγω σχολικών χρόνων, αλλά οι συνομιλίες τους ήταν ιδιωτικές, χωρίς καμία ένδειξη συνεργασίας για παράνομες πράξεις. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη σοβαρή επιδείνωση της υγείας της, καθώς πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας και βρίσκεται σε θεραπεία από το 2003, εξηγώντας ότι οποιαδήποτε ψυχική ή σωματική καταπόνηση μπορεί να προκαλέσει κρίση με μόνιμες συνέπειες. Σχετικά με την κράτησή της, κατήγγειλε σοβαρές παραβιάσεις της νομιμότητας από τις αστυνομικές Αρχές. Όπως ανέφερε, συνελήφθη το πρωί της 19ης Μαρτίου αλλά εμφανίστηκε στην Εισαγγελία το βράδυ της επομένης, σε πλήρη απομόνωση, χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας με δικηγόρο, παραβιάζοντας – κατά τους ισχυρισμούς της – το 24ωρο της νόμιμης κράτησης και το τεκμήριο αθωότητας. Χαρακτήρισε την έκθεση σύλληψης ψευδή και πλαστή ως προς την αναγραφόμενη ώρα, ενώ καταγγέλλει ότι οδηγήθηκε στον ανακριτή χωρίς να έχει προηγουμένως γνώση της δικογραφίας.

Αναφέρει πως δεν υπήρξε καμία συντονισμένη δράση ή δομή, κανένας σχεδιασμός με τρίτους, και πως η ίδια ενεργούσε αποκλειστικά στο πλαίσιο των επαγγελματικών της υποχρεώσεων, χωρίς να παραβιάσει ποτέ τους κανόνες του επαγγέλματός της. Επισημαίνει πως δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο στη δικογραφία που να αποδεικνύει αθέμιτο οικονομικό όφελος, συναλλαγή ή πλαστογραφία. Τέλος, κατήγγειλε τον δημόσιο διασυρμό της από τα ΜΜΕ πριν ακόμη λάβει γνώση της κατηγορίας και κατέθεσε πως θα ασκήσει ένσταση απόλυτης ακυρότητας της προδικασίας λόγω των σοβαρών παραβιάσεων των δικαιωμάτων της. Ζήτησε να μην προφυλακιστεί, δηλώνοντας απόλυτα διαθέσιμη προς τη Δικαιοσύνη και υπογραμμίζοντας την ανυπαρξία αποδεικτικών στοιχείων εναντίον της.

Τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος αποτελούν οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος “Ύμνος εις την Ελευθερίαν”.

Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.

Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.

Το ποίημα “Ύμνος εις την Ελευθερία” αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865.

Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.

‘Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά

Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

‘Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.

΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά ‘βρεις τα παιδιά σου, σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι που τη δόξα σού ενθυμεί.

Ταπεινότατη σου γέρνει η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.

Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει κάθε τέκνο σου με ορμή,
πού ακατάπαυστα γυρεύει ή τη νίκη ή τη θανή.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Μόλις είδε την ορμή σου ο ουρανός που για τσ’ εχθρούς
εις τη γη τη μητρική σου έτρεφ’ άνθια και καρπούς,

εγαλήνεψε· και εχύθει καταχθόνια μια βοή,
και του Ρήγα σού απεκρίθη πολεμόκραχτη η φωνή.

΄Ολοι οι τόποι σου σ’ εκράξαν χαιρετώντας σε θερμά,
και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά.

Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια του Ιονίου και τα νησιά,
κι εσηκώσανε τα χέρια για να δείξουνε χαρά,

μ’ όλον πού ‘ναι αλυσωμένο το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο έχει: «Ψεύτρα Ελευθεριά».

Γκαρδιακά χαροποιήθει και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθει που την έδεναν κι αυτή.

Απ’ τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει το λιοντάρι το Ισπανό.

Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ’ άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ’ οργής.

Εις το κίνημα του δείχνει πως τα μέλη ειν’ δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει μια σπιθόβολη ματιά.

Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού·

και σ’ εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,
έκρωζ’ έκρωζ’ ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί.

΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι πάρεξ που θα πρωτοπάς·
δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι στες βρισιές οπού αγρικάς·

σαν το βράχο οπού αφήνει κάθε ακάθαρτο νερό
εις τα πόδια του να χύνει ευκολόσβηστον αφρό·

οπού αφήνει ανεμοζάλη και χαλάζι και βροχή
να του δέρνουν τη μεγάλη, την αιώνιαν κορυφή.

Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του, οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου και σ’ εκείνο αντισταθεί.

Το θηρίο π’ ανανογιέται πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται, αίμα ανθρώπινο διψά·

τρέχει, τρέχει όλα τα δάση, τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει, φρίκη, θάνατος, ερμιά·

Ερμιά, θάνατος και φρίκη όπου επέρασες κι εσύ·
ξίφος έξω από τη θήκη πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

Ιδού, εμπρός σου ο τοίχος στέκει της αθλίας Τριπολιτσάς·
τώρα τρόμου αστροπελέκι να της ρίψεις πιθυμάς.

Μεγαλόψυχο το μάτι δείχνει πάντα οπώς νικεί,
κι ας ειν’ άρματα γεμάτη και πολέμιαν χλαλοή.

Σου προβαίνουνε και τρίζουν για να ιδείς πως ειν’ πολλά·
δεν ακούς που φοβερίζουν άνδρες μύριοι και παιδιά;

Λίγα μάτια, λίγα στόματα θα σας μείνουνε ανοιχτά.
για να κλαύσετε τα σώματα που θε νά ‘βρει η συμφορά!

Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή·
το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί.

Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί;
Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν’ ανεβεί.

Μέτρα! Ειν’ άπειροι οι φευγάτοι, οπού φεύγοντας δειλιούν·
τα λαβώματα στην πλάτη δέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.

Εκεί μέσα ακαρτερείτε την αφεύγατη φθορά·
να, σας φθάνει· αποκριθείτε στης νυκτός τη σκοτεινιά!

Αποκρίνονται και η μάχη έτσι αρχίζει, οπού μακριά
από ράχη εκεί σε ράχη αντιβούιζε φοβερά.

Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών,
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών.

Α, τι νύκτα ήταν εκείνη που την τρέμει ο λογισμός!
΄Αλλος ύπνος δεν εγίνει πάρεξ θάνατου πικρός.

Της σκηνής η ώρα, ο τόπος, οι κραυγές, η ταραχή,
ο σκληρόψυχος ο τρόπος του πολέμου, και οι καπνοί,

και οι βροντές και το σκοτάδι οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
επαράσταιναν τον ΄Αδη που ακαρτέρειε τα σκυλιά·

Τ’ ακαρτέρειε. Εφαίνον’ ίσκιοι αναρίθμητοι, γυμνοί,
κόρες, γέροντες, νεανίσκοι, βρέφη ακόμη εις το βυζί.

‘Ολη μαύρη μυρμηγκιάζει, μαύρη η εντάφια συντροφιά,
σαν το ρούχο οπού σκεπάζει τα κρεβάτια τα στερνά.

Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι επετιούντο από τη γη,
όσοι ειν’ άδικα σφαγμένοι από τούρκικην οργή.

Τόσα πέφτουνε τα θερισμένα αστάχια εις τους αγρούς·
σχεδόν όλα εκειά τα μέρη εσκεπάζοντο απ’ αυτούς.

Θαμποφέγγει κανέν’ άστρο και αναδεύοντο μαζί,
ανεβαίνοντας το κάστρο με νεκρώσιμη σιωπή.

‘Ετσι χάμου εις την πεδιάδα μες στο δάσος το πυκνό,
όταν στέλνει μίαν αχνάδα μισοφέγγαρο χλωμό,

Eάν οι άνεμοι μες στ’ άδεια τα κλαδιά μουγκοφυσούν,
σειούνται, σειούνται τα μαυράδια, οπού οι κλώνοι αντικτυπούν.

Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν’ αίματα πηχτά,
και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά·

και χορεύοντας μανίζουν εις τους ΄Ελληνες κοντά,
και τα στήθια τους εγγίζουν με τα χέρια τα ψυχρά.

Εκειό το έγγισμα πηγαίνει βαθειά μες στα σωθικά,
όθεν όλη η λύπη βγαίνει και άκρα αισθάνονται ασπλαχνιά.

Τότε αυξαίνει του πολέμου ο χορός τρομακτικά,
σαν το σκόρπισμα του ανέμου στου πελάου τη μοναξιά.

Κτυπούν όλοι απάνου κάτου· κάθε κτύπημα που εβγεί
είναι κτύπημα θανάτου χώρις να δευτερωθεί.

Κάθε σώμα ιδρώνει, ρέει·λες κι εκείθενε η ψυχή
απ’ το μίσος που την καίει πολεμάει να πεταχθεί.

Της καρδίας κτυπίες βροντάνε μες στα στήθια τους αργά,
και τα χέρια όπου χουμάνε περισσότερο ειν’ γοργά.

Ουρανός γι’ αυτούς δεν είναι, ουδέ πέλαγο, ουδέ γη·
γι’ αυτούς όλους το παν είναι μαζωμένο αντάμα εκεί.

Τόση η μάνητα κι η ζάλη, που στοχάζεσαι μη πως
από μία μεριά και απ’ άλλη δεν είν΄ ένας ζωντανός.

Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,

και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά,
και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά.

Προσοχή καμία δεν κάνει κανείς, όχι, εις τη σφαγή·
πάνε πάντα εμπρός. Ω, φθάνει, φθάνει· έως πότε οι σκοτωμοί;

Ποιος αφήνει εκεί τον τόπο, πάρεξ όταν ξαπλωθεί;
Δεν αισθάνονται τον κόπο και λες κι είναι εις την αρχή.

Ολιγόστευαν οι σκύλοι, και «Αλλά», εφώναζαν, «Αλλά»,
και των Χριστιανών τα χείλη «φωτιά», εφώναζαν, «φωτιά».

Λιονταρόψυχα, εκτυπιούντο, πάντα εφώναζαν «φωτιά»,
και οι μιαροί κατασκορπιούντο, πάντα σκούζοντας «Αλλά».

Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί·
παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί.

Ήταν τόσοι! Πλέον το βόλι εις τ’ αυτιά δεν τους λαλεί.
‘Ολοι χάμου εκείτοντ’ όλοι εις την τέταρτην αυγή.

Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά,
και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά.

Της αυγής δροσάτο αέρι, δεν φυσάς τώρα εσύ πλιο
στων ψευδόπιστων το αστέρι· φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ!

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Της Κορίνθου ιδού και οι κάμποι· δεν λάμπ’ ήλιος μοναχά
εις τους πλάτανους, δεν λάμπει εις τ’ αμπέλια, εις τα νερά.

Εις τον ήσυχον αιθέρα τώρα αθώα δεν αντηχεί
τα λαλήματα η φλογέρα, τα βελάσματα το αρνί.

Τρέχουν άρματα χιλιάδες σαν το κύμα εις το γιαλό,
αλλ’ οι ανδρείοι παλληκαράδες δεν ψηφούν τον αριθμό.

Ω τρακόσιοι, σηκωθείτε και ξανάλθετε σε μας·
τα παιδιά σας θελ’ ιδείτε πόσο μοιάζουνε με σας.

‘Ολοι εκείνοι τα φοβούνται και με πάτημα τυφλό
εις την Κόρινθο αποκλειούνται κι όλοι χάνουνται απ’ εδώ.

Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου πείνα και θανατικό,
που με σχήμα ενός σκελέθρου περπατούν αντάμα οι δυο·

και πεσμένα εις τα χορτάρια απεθαίνανε παντού
τα θλιμμένα απομεινάρια της φυγής και του χαμού.

Κι εσύ αθάνατη, εσύ θεία, που ότι θέλεις ημπορείς.
εις τον κάμπο, Ελευθερία, ματωμένη περπατείς.

Στη σκια χεροπιασμένες, στη σκια βλέπω κι εγώ
κρινοδάχτυλες παρθένες οπού κάνουνε χορό.

Στο χορό γλυκογυρίζουν ωραία μάτια ερωτικά,
και εις την αύρα κυματίζουν μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.

Η ψυχή μου αναγαλλιάζει πως ο κόρφος καθεμιάς
γλυκοβύζαστο ετοιμάζει γάλα ανδρείας κι ελευθεριάς.

Μες στα χόρτα, τα λουλούδια, το ποτήρι δεν βαστώ·
φιλελεύθερα τραγούδια σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Πήγες εις το Μεσολόγγι την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι για το τέκνο του Θεού.

Σου ‘λθε εμπρός λαμποκοπώντας η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
και το δάκτυλο κινώντας οπού ανεί τον ουρανό,

«σ’ αυτό», εφώναξε, «το χώμα στάσου ολόρθη, Ελευθεριά!».
Και φιλώντας σου το στόμα μπαίνει μες στην εκκλησιά.

Εις την τράπεζα σιμώνει, και το σύγνεφο το αχνό
γύρω γύρω της πυκνώνει που σκορπάει το θυμιατό.

Αγρικάει την ψαλμωδία οπού εδίδαξεν αυτή·
βλέπει τη φωταγωγία στους Αγίους εμπρός χυτή.

Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουν με πολλή ποδοβολή,
κι άρματ’, άρματα ταράζουν; Επετάχτηκες εσύ!

Α, το φως που σε στολίζει, σαν ηλίου φεγγοβολή,
και μακρίθεν σπινθηρίζει, δεν είναι, όχι, από τη γη.

Λάμψιν έχει όλη φλογώδη χείλος, μέτωπο, οφθαλμός·
φως το χέρι, φως το πόδι, κι όλα γύρω σου είναι φως.

Το σπαθί σου αντισηκώνεις, τρία πατήματα πατάς,
σαν τον πύργο μεγαλώνεις, κι εις το τέταρτο κτυπάς.

Με φωνή που καταπείθει προχωρώντας ομιλείς:
«Σήμερ’, άπιστοι, εγεννήθη, ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.

Αυτός λέγει, αφοκρασθείτε: “Εγώ ειμ’ ‘Αλφα, Ωμέγα εγώ·
πέστε, που θ’ αποκρυφθείτε εσείς όλοι, αν οργισθώ;

Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω, που, μ’ αυτήν αν συγκριθεί
κείνη η κάτω οπού σας έχω, σαν δροσιά θέλει βρεθεί.

Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα, τόπους άμετρα υψηλούς,
χώρες, όρη από τη ρίζα, ζώα και δέντρα και θνητούς.

Και το παν το κατακαίει, και δεν σώζεται πνοή,
πάρεξ του άνεμου που πνέει μες στη στάχτη τη λεπτή”».

Κάποιος ήθελε ερωτήσει: Του θυμού Του εισ’ αδελφή;
Ποιος είν’ άξιος να νικήσει ή με σε να μετρηθεί;

Η γη αισθάνεται την τόση του χεριού σου ανδραγαθιά,
που όλην θέλει θανατώσει τη μισόχριστη σπορά.

Την αισθάνονται και αφρίζουν τα νερά, και τ’ αγρικώ
δυνατά να μουρμουρίζουν σαν ρυάζετο θηριό.

Κακορίζικοι, πού πάτε του Αχελώου μες στη ροή
και πιδέξια πολεμάτε από την καταδρομή

να αποφύγετε; Το κύμα έγινε όλο φουσκωτό·
εκεί ευρήκατε το μνήμα πριν να ευρείτε αφανισμό.

Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει κάθε λάρυγγας εχθρού,
και το ρεύμα γαργαρίζει τες βλασφήμιες του θυμού.

Σφαλερά τετραποδίζουν πλήθος άλογα, και ορθά
τρομασμένα χλιμιντρίζουν και πατούν εις τα κορμιά.

Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί·
ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Κεφαλές απελπισμένες, με τα μάτια πεταχτά,
κατά τ’ άστρα σηκωμένες για την ύστερη φορά.

Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη του Αχελώου νεροσυρμή-
το χλιμίντρισμα και οι κρότοι και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.

Έτσι ν’ άκουα να βουίξει τον βαθύν Ωκεανό,
και στο κύμα του να πνίξει κάθε σπέρμα αγαρηνό!

Και εκεί πού ‘ναι η Αγία Σοφία μες στους λόφους τους επτά,
όλα τ’ άψυχα κορμία, βραχοσύντριφτα, γυμνά,

σωριασμένα να τα σπρώξει η κατάρα του Θεού,
κι απ’ εκεί να τα μαζώξει ο αδελφός του Φεγγαριού.

Κάθε πέτρα μνήμα ας γένει, κι η Θρησκεία κι η Ελευθεριά
μ’ αργό πάτημα ας πηγαίνει μεταξύ τους και ας μετρά.

Ένα λείψανο ανεβαίνει τεντωτό, πιστομητό,
κι άλλο ξάφνου κατεβαίνει και δεν φαίνεται, και πλιο

και χειρότερα αγριεύει και φουσκώνει ο ποταμός·
πάντα, πάντα περισσεύει· πολύ φλοίσβισμα και αφρός.

Α, γιατί δεν έχω τώρα τη φωνή του Μωυσή;
Μεγαλόφωνα την ώρα οπού εσβιούντο οι μισητοί,

το Θεόν ευχαριστούσε στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
και τα λόγια ηχολογούσε αναρίθμητος λαός.

Ακλουθάει την αρμονία η αδελφή του Ααρών,
η προφήτισσα Μαρία, μ’ ένα τύμπανο τερπνόν

και πηδούν όλες οι κόρες με τσ’ αγκάλες ανοικτές,
τραγουδώντας, ανθοφόρες, με τα τύμπανα κι εκειές.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Εις αυτήν, είν’ ξακουσμένο, δεν νικιέσαι εσύ ποτέ·
όμως, όχι, δεν είν’ ξένο και το πέλαγο για σε.

Το στοιχείον αυτό ξαπλώνει κύματ’ άπειρα εις τη γη,
με τα οποία την περιζώνει, κι είναι εικόνα σου λαμπρή.

Με βρυχίσματα σαλεύει που τρομάζει η ακοή·
κάθε ξύλο κινδυνεύει και λιμνιώνα αναζητεί.

Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη και το λάμψιμο του ηλιού,
και τα χρώματα αναδίνειτου γλαυκότατου ουρανού.

Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο, στην ξηράν εσύ ποτέ·
όμως όχι δεν είν’ ξένο και το πέλαγο για σέ.

Περνούν άπειρα τα ξάρτια, και σαν λόγγος στριμωχτά
τα τρεχούμενα κατάρτια, τα ολοφούσκωτα πανιά.

Συ τες δύναμές σου σπρώχνεις, και αγκαλά δεν είν’ πολλές,
πολεμώντας, άλλα διώχνεις, άλλα παίρνεις, άλλα καις.

Μ’ επιθυμία να τηράζεις δύο μεγάλα σε θωρώ,
και θανάσιμον τινάζεις εναντίον τους κεραυνό.

Πιάνει, αυξαίνει, κοκκινίζει, και σηκώνει μια βροντή,
και το πέλαο χρωματίζει με αιματόχροη βαφή.

Πνίγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοι και δεν μνέσκει ένα κορμί·
χαίρου, σκιά του Πατριάρχη, που σε πέταξαν εκεί.

Εκρυφόσμιγαν οι φίλοι με τσ’ εχθρούς τους τη Λαμπρή,
και τους έτρεμαν τα χείλη δίνοντάς τα εις το φιλί.

Κειες τες δάφνες που εσκορπίστε τώρα πλέον δεν τες πατεί,
και το χέρι οπού εφιλήστε πλέον, α, πλέον δεν ευλογεί.

‘Ολοι κλαψτε· αποθαμένος ο αρχηγός της Εκκλησιάς·
κλάψτε, κλάψτε· κρεμασμένος ωσάν να ‘τανε φονιάς!

‘Εχει ολάνοικτο το στόμα π’ ώρες πρώτα είχε γευθεί
τ’ Άγιον Αίμα, τ’ Άγιον Σώμα·λες πως θε να ξαναβγεί

η κατάρα που είχε αφήσει, λίγο πριν να αδικηθεί,
εις οποίον δεν πολεμήσει κι ημπορει να πολεμει

Την ακούω, βροντάει, δεν παύει εις το πέλαγο, εις τη γη,
και μουγκρίζοντας ανάβει την αιώνιαν αστραπή.

Η καρδιά συχνοσπαράζει. Πλην τι βλέπω; Σοβαρά
να σωπάσω με προστάζει με το δάκτυλο η θεά.

Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη τρεις φορές μ’ ανησυχιά·
προσηλώνεται κατόπι στην Ελλάδα, και αρχινά:

«Παλληκάρια μου, οι πολέμοι για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει στους κινδύνους εμπροστά.

Απ’ εσάς απομακραίνει κάθε δύναμη εχθρική,
αλλά ανίκητη μια μένει που τες δάφνες σας μαδεί.

Μία, που όταν ωσάν λύκοι ξαναρχόστενε ζεστοί,
κουρασμένοι από τη νίκη, αχ, το νου σάς τυραννεί.

Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, “πάρ’ το”, λέγοντας, “και συ”.

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:
“Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά”.

Τέτοια αφήστενε φροντίδα· όλο το αίμα οπού χυθεί
για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.

Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, για θρησκειά,
σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.

Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί·
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ’ ακολουθεί.

Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία καταστήστε ένα Σταυρό
και φωνάξετε με μία: «Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ!»

Το σημείον που προσκυνάτε είναι τούτο, και γι’ αυτό
ματωμένους μας κοιτάτε στον αγώνα το σκληρό.

Ακατάπαυστα το βρίζουν τα σκυλιά και το πατούν
και τα τέκνα του αφανίζουν και την πίστη αναγελούν.

Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη αίμα αθώο χριστιανικό,
που φωνάζει από τα βάθη της νυκτός: Να εκδικηθώ.

Δεν ακούτε, εσείς εικόνες του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες και δεν έπαυσε στιγμή.

Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος σαν του Άβελ καταβοά·
δεν ειν’ φύσημα του αέρος που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

Τι θα κάμετε; Θ’ αφήστε να αποκτήσομεν εμείς
λευθεριάν, ή θα την λύστε εξ αιτίας πολιτικής;

Τούτο ανίσως μελετάτε ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε, και κτυπήσετε κι εδώ!”».

“Διονύσιος Σολωμός”