Εξελίξεις στην έρευνα για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σχεδόν 11 μήνες μετά την εθνική τραγωδία. Τι δείχνουν τα αποτελέσματα των επαναληπτικών αναλύσεων από το Γενικό Χημείο του Κράτους…

Μια σημαντική εξέλιξη προέκυψε τις προηγούμενες ημέρες με τα αποτελέσματα των επαναληπτικών αναλύσεων από το Γενικό Χημείο του Κράτους σχετικά με ανίχνευση χημικών ουσιών στο σημείο της σύγκρουσης και στα συντρίμμια των συρμών. Ο Κώστας Λακαφώσης, μέλος της Επιτροπής Διερεύνησης για λογαριασμό των οικογενειών, εξηγεί στο newsit:

«Οι δειγματοληψίες από το σημείο της σύγκρουσης και από τα συντρίμμια των συρμών που είχαμε ζητήσει από την πρώτη στιγμή, έγιναν τελικά με μεγάλη χρονική καθυστέρηση στις 29 Μαρτίου και ανίχνευσαν την ύπαρξη ξυλολίου σε 7 διαφορετικά σημεία, τόσο στο χώμα στην περιοχή της σύγκρουσης όσο και στις εξωτερικές επιφάνειες των μηχανών.

Επειδή, όμως, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να οφείλονται σε κάποια φυσική αιτία ή κάποια ρύπανση του περιβάλλοντος στην περιοχή, ζητήσαμε να γίνουν και πάλι από το Γενικό Χημείο του Κράτους επαναληπτικές δειγματοληψίες και αναλύσεις με αρκετό χρόνο να μεσολαβεί στο μεταξύ. Έτσι, έγιναν νέες δειγματοληψίες από τα ίδια σημεία και ακριβώς υπό τις ίδιες συνθήκες τον Οκτώβριο, ώστε να συγκριθούν με τις προηγούμενες του Μαρτίου.

Το ίδιο συνεργείο της Χημικής Υπηρεσίας Λάρισας έλαβε μετρήσεις από τα ίδια σημεία και την ίδια μεθοδολογία όπως την πρώτη φορά και τα δείγματα απεστάλησαν στο ίδιο εργαστήριο του Γενικού Χημείου του Κράτους. Τα αποτελέσματα των επαναληπτικών μετρήσεων που παραλάβαμε χθες, ανιχνεύουν ξανά τα έλαια σιλικόνης που είχαν βρεθεί σε όλα αυτά τα σημεία στην δειγματοληψία του Μαρτίου, όμως δεν ανιχνεύουν πλέον πουθενά το ξυλόλιο, ούτε πάνω στις μηχανές αλλά ούτε και στο χώμα σε διάφορα σημεία γύρω από τη σύγκρουση.

Αυτό το γεγονός είναι η ξεκάθαρη επιβεβαίωση που αναμέναμε, αφού αποδεικνύεται πλέον ότι το ξυλόλιο διασκορπίστηκε στην περιοχή με τη σύγκρουση και έπειτα ως πτητική ουσία εξατμίστηκε και χάθηκε. Προφανώς, θα είχε ανιχνευτεί σε μεγαλύτερη ποσότητα εάν οι δειγματοληψίες είχαν γίνει αμέσως μετά τη σύγκρουση, έπειτα ανιχνεύτηκε σε ελάχιστη ποσότητα 29 μέρες μετά, ενώ εξατμίστηκε και δεν υπάρχει πλέον πουθενά στο σημείο ή στα συντρίμμια 9 μήνες αργότερα.

Εάν το ξυλόλιο βρισκόταν εκεί λόγω ρύπανσης του περιβάλλοντος ή από οποιαδήποτε άλλη φυσική αιτία, θα έπρεπε να ανιχνεύεται πάντα, όμως αυτό δεν προκύπτει από τις επίσημες αναλύσεις του Γενικού Χημείου του Κράτους».

Η έρευνα του Εφέτη Ανακριτή συνεχίζεται και πληροφορίες του newsit,gr αναφέρουν ότι αναμένεται η άσκηση νέων ποινικών διώξεων τις επόμενες ημέρες. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας δεν φαίνεται να προλαβαίνει να ολοκληρωθεί πριν το τέλος Φεβρουαρίου, με τη δίκη να ακολουθεί κάπου προς την αρχή του καλοκαιριού.

Τον Γιώργο Νταλάρα θέλησε να στηρίξει και σήμερα, μετά το ξέσπασμα που είχε κατά των δημοσιογράφων ο Νίκος Συρίγος. Ο δημοσιογράφος της εκπομπής «Χαμογέλα και πάλι» ανέφερε πως έχει χαθεί το μέτρο και δικαιολογεί την αντίδραση του Γιώργου Νταλάρα.

«Κάποιος πρέπει να τα πει. Όταν έχει πει 3 φορές ευγενικά ότι έχει πάει να μιλήσει για τον Τσιτσάνη, αυτή η εικόνα, που δε ξέρω αν είναι επιλογή των δημοσιογράφων, των αρχισυντακτών ή όσων τους στέλνουν εκεί, αυτή η εικόνα με κάνει και ντρέπομαι. Και αν δε το καταλαβαίνουμε, έχουμε θέμα. Έναν άνθρωπο που μπορεί να μη λέγεται Νταλάρας, να του βάζουμε τις κάμερες σαν ανακριτικούς φακούς, να λέει τρεις φορές ότι πήγε να μιλήσει για τον Τσιτσάνη και να συνεχίζουμε να κάνουμε ότι δεν τον ακούμε…

Δείτε το βίντεο

Έχουμε χάσει το μέτρο, έχουμε χάσει απολύτως το μέτρο. Δε δείχνουμε σεβασμό σε τίποτα. Ο Γιώργος Νταλάρας βγήκε και ξαφνικά έπεσαν πάνω του όλα αυτά τα παιδιά, που ξαναλέω δε ξέρω αν ήταν επιλογή τους… Το ότι έδωσε μια συνέντευξη και είπε κάτι, τι σημαίνει; Ότι πρέπει να τον κυνηγάμε μια ζωή παντού;» ανέφερε αρχικά ο Νίκος Συρίγος και στη συνέχεια πρόσθεσε,

«Αυτό το πράγμα που γίνεται στα πεσίματα και με τον τρόπο που γίνεται, εμένα με θλίβει, με στενοχωρεί, με ντροπιάζει. Αν δεν ντροπιάζει κανέναν άλλον, είμαστε οκ… Δε συμφωνώ με τα πεσίματα στην εκπομπή. Στενοχωριέμαι με τον τρόπο που γίνεται η δημοσιογραφία… Εγώ δεν έχω απαντήσει έτσι σε πέσιμο, αλλά δε θα κρίνω την αντίδραση του άλλου… Η βασική ευθύνη δεν είναι των παιδιών αλλά των αρχισυντακτών που τους στέλνουν εκεί με τρέλα, ο κάθε άνθρωπος όμως πρέπει να έχει τις αντιστάσεις του… Αν δε ντρέπεται κανείς γι’ αυτή την εικόνα, τι να σας πω… »

«Κάνουν άριστα όσοι αντιδρούν, όπως κι εγώ κάνω άριστα που λέω τις δικές μου απόψεις. Να ρωτήσω κάτι. Αυτό που κάνετε τώρα, δε το βρίσκετε αρκετά γελοίο; Και για εσάς προσωπικά και για τα κανάλια που εκπροσωπείτε. Δεν είναι δημοσιογραφία αυτό που κάνετε. Δεν είναι καλό αυτό που κάνετε», ήταν, μεταξύ άλλων όσα είπε ο Γιώργος Νταλάρας.

Η κρίση, η πτώση του τζίρου, η πανδημία, ο ανταγωνισμός της μικρής λιανικής και τα POS τα οδηγούν σε λουκέτα – Τι λέει στο Newmoney.gr ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μισθωτών Περιπτέρων, Θεόδωρος Μάλλιος

Είναι σαν μικρά σούπερ-μάρκετ για κάθε ώρα και για κάθε προϊόν. Τις Κυριακές, σαν ιεροτελεστία, ο κόσμος μαζεύεται μπροστά τους για να διαβάσει τα πρωτοσέλιδα και να πάρει την εφημερίδα του. Ο λόγος για τα περίπτερα, τα οποία είναι κάπως σαν διαχρονικό… σήμα κατατεθέν της χώρας μας και έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητας κάθε Έλληνα.

Οι καιροί αλλάζουν, ωστόσο: Τα τελευταία χρόνια, αυτά τα μικρά κουβούκλια που αποτέλεσαν για δεκαετίες έναν θρίαμβο της μικροεπιχειρηματικότητας, έχουν αρχίσει και λιγοστεύουν. Στις γωνίες των κεντρικών δρόμων όπου κάποτε έστεκαν τα περίπτερα στα οποία μπορούσε κανείς να αγοράσει ό,τι έβαζε η φαντασία του – από εφημερίδες και τσιγάρα, μέχρι παγωτά και παυσίπονα και έδιναν ζωή στις γειτονιές, δεν υπάρχει πια τίποτα. Κατά χιλιάδες, τα περίπτερα κλείνουν και ξηλώνονται. Έχει έρθει το τέλος του περιπτέρου;

“Όχι”, λέει στο Newmoney.gr ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μισθωτών Περιπτέρων, Θεόδωρος Μάλλιος. Τριαντατρία χρόνια στον κλάδο ο ίδιος, ξεκίνησε από το μικρό χωριό Βάλτος Αιτωλοακαρνανίας για να αποκτήσει “ένα τετραγωνικό μέτρο στο Σύνταγμα, το κέντρο του κόσμου για εμάς, αφού από εκεί θα περάσει όποιος βρεθεί στην Ελλάδα”, όπως το έλεγε πάντα το περίπτερό του, ο κ. Μάλλιος εξηγεί ότι τα περίπτερα είναι ατέλειωτες ιστορίες ζωής και προκοπής. Λέει ότι, λόγω των καιρών -και μιας σειράς αλλαγών στη νομοθεσία που έφερε η δεκαετής κρίση στην Ελλάδα- τα περίπτερα μειώνονται.

Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η Ομοσπονδία, στην Ελλάδα τα περίπτερα μειώθηκαν από περισσότερα από 11.000 πριν από το 2010, σε λιγότερα από 5.000 σήμερα. Ανεπίσημα στοιχεία, τα οποία δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ο κ. Μάλλιος, αναφέρουν ότι η καταμέτρηση του 2024 θα τα “βγάλει” περίπου στα 4.700, μειωμένα και σε σχέση με πέρυσι. Αυτό, βέβαια, είναι κάτι που “φαίνεται”, σε κάθε γωνιά της χώρας. Στον Δήμο Αθηναίων, -για την προαναφερόμενη περίοδο- τα περίπτερα μειώθηκαν από 1.200 σε περίπου 450, ενώ στη Θεσσαλονίκη καταγράφεται πολύ πιο ραγδαία μείωση: Από 3.000 που ήταν το 2010, σήμερα τα περίπτερα δεν ξεπερνούν τα 700. Στην Πάτρα, έχουν απομείνει μόλις 117 περίπτερα, από 332 μια δεκαετία πριν. Στη Λάρισα, από τα 130 περίπτερα απέμειναν 65. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς έχει μετατραπεί αυτός ο θρίαμβος σε πανωλεθρία;

Γιατί “εξαφανίζονται”

Κατά τον κ. Μάλλιο, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι δύσκολη. Όπως -πολύ- δύσκολη είναι και η δουλειά του περιπτερούχου. “Το περίπτερο έχει κόπο, άγχος, αγωνία. Ο περιπτεράς σχεδόν δεν ξέρει τι θα πει οικογένεια. Λογικό είναι η νέα γενιά να μη θέλει να ασχοληθεί με αυτά”. Ο κλάδος, βέβαια, περνά και αυτός τη μεταβατική του φάση. Όπως στα 50s που ξεκίνησαν οι επαρχιώτες να μεταβαίνουν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας για να ανοίξουν ένα περίπτερο, έτσι στα 70s τον κλάδο “μονοπώλησαν” οι Ηπειρώτες και στα 00s οι Βορειοηπειρώτες και οι Αλβανοί οι οποίοι, όπως λέει ο κ. Μάλλιος, “ήρθαν με όρεξη για δουλειά”.

Την πρώτη αλλαγή έφερε η αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με τα περίπτερα. Σε αυτό, συντέλεσε το γεγονός ότι οι Τροϊκανοί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τον κλάδο και το πώς λειτουργούσε. Για παράδειγμα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ένας καθαρά εμπορικός κλάδος υπαγόταν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Και έτσι, η αρμοδιότητα για τα περίπτερα πέρασε στο Υπουργείο Εσωτερικών και από εκεί, καθαρά στους Δήμους, οι οποίοι έχουν τη θεσμική -για την αδειοδότηση- και χωροταξική αρμοδιότητα πια. “Δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω μας”, όπως λέει ο κ. Μάλλιος.

Όπως εξηγεί, μετά το 2012 και την αλλαγή της αρμοδιότητας χορήγησης αδειών, οι παλιές άδειες περιπτέρων, οι οποίες αφορούσαν τους αναπήρους πολέμου και των σωμάτων ασφαλείας, παρέμειναν μέχρι να εξαντληθούν. Σε ένα μεγάλο μέρος αυτών, δεν υπήρχε διάδοχη κατάσταση και τα περίπτερα πλέον δημοπρατούνται (το 70%) σε δημόσιο πλειστηριασμό -με διαδικασία παρόμοια των δημοτικών ακινήτων, αναψυκτηρίων κλπ- και το υπόλοιπο 30% δίνεται σε ΑΜΕΑ με αναπηρία άνω του 67% και πολυτέκνους με εισοδηματικό κριτήριο οι οποίοι μπαίνουν σε δημόσια κλήρωση. Όμως και από αυτούς, εκατοντάδες αναγκάστηκαν να παραιτηθούν του δικαιώματός τους, καθώς τα περίπτερα που πήραν ήταν άγονα -δηλαδή δεν ενδιαφερόταν κανείς να τα νοικιάσει, καθώς δεν είχαν “κίνηση” για να αποδίδουν κέρδη- και αναγκάζονταν να πληρώνουν το τέλος κουβουκλίου. “Για να έχουν μια άδεια περιπτέρου που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν, αναγκάζονται να πληρώνουν, οπότε αν βλέπουν ότι δεν υπάρχει μέλλον, την εγκαταλείπουν”, αναφέρει.

Κατά άλλους περιπτερούχους, η κρίση έφερε δραματική μείωση του τζίρου και τα lockdown της πανδημίας έφεραν τη χαριστική βολή. Το κλείσιμο της εστίασης είχε αρνητικότατη επίδραση στα περίπτερα αφού ο κόσμος σταμάτησε να ψωνίζει. Έπειτα, αυξήθηκε ο ανταγωνισμός από τις αλυσίδες μινι μάρκετ οι οποίες κερδίζουν διαρκώς μερίδια αγοράς. Προβλήματα, τα οποία προστέθηκαν στα υπάρχοντα, από την ανάγκη για περισσότερες ώρες δουλειάς ώστε να βγει ο τζίρος, μέχρι την εγκληματικότητα. Σε αυτά, αναφέρουν, έρχεται ως η… τελική χαριστική βολή, η επιβολή χρήσης POS, καθώς, όπως εξηγούν περιπτερούχοι, μειώνει το περιθώριο κέρδους σε επίπεδο ζημίας για τα βασικά είδη που εμπορεύονται (τσιγάρα, εφημερίδες, κάρτες, ψιλικά) λόγω της υποχρεωτικής προμήθειας που επιβάλλουν οι τράπεζες για τη χρήση του POS επί του τζίρου και την αύξηση των φόρων τα προηγούμενα χρόνια.
Και ο τζίρος; Αυτός είναι σχετικός. Στην Αθήνα, εξηγούν ιδιοκτήτες περιπτέρων, ίσως να χρειαστεί “μάχη” ώστε να βγει τζίρος 1.400-1.500 ευρώ καθημερινά και να “βγουν” τα έξοδα, ενώ (ακόμα και σε μεγάλες) πόλεις της επαρχίας, υπάρχουν περίπτερα που δεν βγάζουν περισσότερα από 20-40 ευρώ τη μέρα, με αποτέλεσμα να υπάρχει ζήτημα επιβίωσης.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι λογικό να συνεχίζεται η πτώση του κλάδου, καθώς πολλά περίπτερα παραμένουν ξενοίκιαστα αφού δεν βρίσκονται ενοικιαστές και οι Δήμοι τα “ξηλώνουν” για να μην αποτελέσουν εστίες μόλυνσης. Τον κλάδο “κρατάνε”, εκτός από τους ιδιώτες περιπτερούχους και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση περιπτέρων, όπως η Smile Kiosk, η Magic Box, η Point24hrs Kiosk, η Street Point και η Kiosky’s. Οι δύο τελευταίες, ωστόσο, σταδιακά αφήνουν τα περίπτερα τα οποία θεωρούν περισσότερο οικογενειακές επιχειρήσεις και μετακινούνται σταθερά στα μίνι μάρκετ.

Σβήνει λοιπόν ο κλάδος των περιπτέρων; “Όχι”, μας λέει ο κ. Μάλλιος. “Για 20-30 χρόνια τουλάχιστον, τα περίπτερα έχουν ζωή μπροστά τους ακόμα. Μπορεί τότε να λέμε ότι είναι μόλις 2.500, όμως σίγουρα δεν θα έχουν εξαφανιστεί”. Άλλωστε, σε αυτό συντελεί και ο τουρισμός, καθώς για τους ξένους, αυτά τα μικρά κιόσκια όπου μπορείς να βρεις τα… πάντα, είναι ένα είδος αξιοθέατου στην Ελλάδα.

Πάντως, τα πιο δημοφιλή περίπτερα ήταν πάντα αυτά της Ομόνοιας και αυτά της πλατείας Συντάγματος -ή έξω από τον Εθνικό Κήπο, τα οποία πούλαγαν και τα τσολιαδάκια που έπαιρναν -και παίρνουν ακόμα- οι τουρίστες, εκστασιασμένοι από το θέαμα της αλλαγής φρουράς στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Όμως τα “σκήπτρα” της πιο παράξενης ιστορίας περιπτέρου έχει αυτό της Πανεπιστημίου, έξω από τη στοά Αρσάκη.
Αυτο το περίπτερο είχε και μια ιστορική σημασία, αφού άνοιξε το φθινόπωρο του 1911 και ήταν το πρώτο που “ξεφύτρωσε” στην Ελλάδα, κάνοντας τα περίπτερα “must” σε κάθε γωνία της χώρας. Λογικό ήταν λοιπόν, μιας και ήταν το πρώτο, να γίνει το πιο διάσημο και να μονοπωλήσει, έστω για μερικές δεκαετίες, το ενδιαφέρον του κόσμου.

Τα χρόνια πέρασαν, η ιστορία ξεχάστηκε, όμως η μοίρα ήθελε το περίπτερο αυτό να μονοπωλεί το ενδιαφέρον του κοινού, ιδιαίτερα σε περιόδους που άλλαζε η ζωή των Αθηναίων. Έτσι, ήταν Οκτώβριος του 1997, όταν ο μετροπόντικας έσκαβε κάτω από τα πόδια των Αθηναίων φτιάχνοντας το τεράστιο έργο του Μετρό της πρωτεύουσας, που το περίπτερο έγινε “πρώτη είδηση”. Στη διάρκεια των έργων, το έδαφος υποχώρησε και το περίπτερο κυριολεκτικά βυθίστηκε στη γη. Το γεγονός καταγράφηκε τυχαία από κάμερα τηλεοπτικού συνεργείου που βρισκόταν στο σημείο, με τον περιπτερούχο να πηδά κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή έξω από αυτό. Μετά από ατέλειωτες συζητήσεις επί συζητήσεων, το συγκεκριμένο, ιστορικό περίπτερο, ξαναστήθηκε στο ίδιο σημείο.

Οι περιπτεράδες που γράφτηκαν στην ιστορία

Για το τέλος, κάτι σημαντικό της ιστορίας των περιπτέρων στην Ελλάδα: δύο ιστορίες περιπτερούχων που από τα μικρά κουβούκλια δημιούργησαν ολόκληρες αυτοκρατορίες του εμπορίου. Η μία είναι του Γιάννη Γεωργακά, ιδρυτή του Μινιόν και η άλλη των αδελφών Χόντου, ιδρυτών της αλυσίδας Hondos Center. Και τα δύο success stories αυτά, έχουν κοινή αφετηρία: Ένα περίπτερο σε κεντρικό σημείο της Αθήνας…

Η ιστορία του Μινιόν ξεκίνησε το 1934 όταν ο Γιάννης Γεωργακάς με τον ‘Αγγελο Σεραφειμίδη άνοιξαν το περίπτερο με το όνομα «Μινιόν» -λόγω του μεγέθους του- στην οδό Σταδίου. Λίγο αργότερα, το μετέφεραν στην Αιόλου, στον αριθμό 104. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Γεωργακά και το ανήσυχο πνεύμα του φάνηκε από νωρίς, όταν αποφάσισε να καινοτομήσει, κάνοντας το Μινιόν να είναι το πρώτο περίπτερο στη χώρα που έκλεισε τις δύο πλαϊνές πτέρυγες του. Είχε τη φαεινή ιδέα να τις μετατρέψει σε βιτρίνες, στις οποίες εκθέτει διάφορα είδη καθημερινής χρήσης: στυλό, γυαλιά, είδη ξυρίσματος, οδοντόκρεμες, ψαλίδια, τσατσάρες, καλαπόδια, ξεσκονιστήρια, κάλτσες, αναπτήρες, κολώνιες κ.α. Η ιστορία, από εκεί και μετά, είναι γνωστή. Το Μινιόν έγινε το πρώτο μεγάλο πολυκατάστημα της Ελλάδας και γράφτηκε στην ιστορία…

Οι ιδρυτές της αλυσίδας Hondos Center, Αργύρης, Γιάννης, Νίκος, Κώστας και Γιώργος Χόντος, ξεκίνησαν ως πλασιε σαπουνιών και καλλυντικών και, στα 60s ανέλαβαν τη λειτουργία ενός περιπτέρου επί της οδού Ομήρου. Από εκεί, τα πέντε αδέρφια που είχαν κλίση στο εμπόριο, πήραν τις απαραίτητες εμπειρίες, εδραίωσαν τις συνεργασίες με προμηθευτές, διεύρυναν το πελατολόγιό τους. Και κάπως έτσι κατάφεραν να αντρωθούν επιχειρηματικά και να ιδρύσουν, με τις οικονομίες τους από το περίπτερο, το πρώτο τους κατάστημα. Το οποίο ήταν η αρχή της αυτοκρατορίας που θα έχτιζαν και βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το περίπτερο της Ομήρου…

Πηγή: newmoney.gr

Στην εκπομπή Καλύτερα δε Γίνεται μίλησε ο Γιάννης Μπέκας το μεσημέρι του Σαββάτου 20/1.

Ο τραγουδιστής βρέθηκε στο στόχαστρο καθώς αντιστάθηκε στις εντολές της Αστυνομίας μετά από έλεγχο που του έγινε.

Ο Γιάννης Μπέκας περιγράφει καρέ καρέ τις στιγμές που βίωσε τα ξημερώματα της Τετάρτης 17 Ιανουαρίου στην περιοχή του Δενδροποτάμου, στη Θεσσαλονίκη.

Ο ίδιος βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο όταν σύμφωνα με πληροφορίες οι αστυνομικοί επιχείρησαν να τον ελέγξουν αλλά εκείνος αντιστάθηκε, εκτοξεύοντας απειλές εναντίον τους.

Δείτε το βίντεο

Ο γνωστός τραγουδιστής περιέγραψε όσα συνέβησαν κατά τη συνάντησή του με τους αστυνομικούς, καθώς όλες οι λεπτομέρειες αναφέρονται στη δικογραφία.

«Λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτά που ακούγονται. Την Ελληνική Αστυνομία την αγαπώ και δεν το λέω ειρωνικά, την αγαπώ όσο δεν φαντάζεστε», είπε αρχικά.

«Τους είπα ότι έχω μείνει από βενζίνη, έδειξα την ταυτότητά μου και από εκεί και πέρασε ξεκίνησε όλο το μαρτύριο. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες για το τι συνέβη γιατί είναι μέρος της δικογραφίας.

Μου ζήτησαν να βγω να γονατίσω και με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, όπως το βλέπουμε και στις ταινίες. Σκέφτομαι μήπως έκανα κάποια παράβαση ή κάτι άλλο, δεν υπήρχε τίποτα, ήθελαν να βγω από το αυτοκίνητο και βάλω τα χέρια μου για να μου βάλουν χειροπέδες, παιδιά δεν θέλω να συνεχίσω τα υπόλοιπα, είναι μέρος της δικογραφίας», είπε ο Γιάννης Μπέκας.

Ενώ τόνισε πως κακοποιήθηκε από αστυνομικούς: «Άρχισα να ουρλιάζω να λέω “τι έκανα; καλέστε τον διοικητή σας. Είμαι ο Γιάννης Μπέκας, είμαι δημόσιο πρόσωπο, μου πονάτε τα χέρια”. Μου έβαλαν χειροπέδες και μου πίεζαν τους καρπούς, όσο δεν φαντάζεστε…» δήλωσε ο τραγουδιστής.

Στόχος της ηγεσίας του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών είναι να περιοριστούν τα τροχαία ατυχήματα με θύματα τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου.

Την πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει το όριο ταχύτητας στις πόλεις από τα 50 στα 30 χλμ/ώρα, επανέλαβε η Χριστίνα Αλεξοπούλου. «Εξετάζουμε τη μείωση του ορίου ταχύτητας στις πόλεις στα 30 χλμ/ώρα, ώστε να μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι αρμονικά, με ασφάλεια και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή», δήλωσε η αρμόδια Υφυπουργός για τις Μεταφορές.

Μελέτες αλλά και η εφαρμογή του μέτρου σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, έχουν δείξει ότι το όριο των 30 χλμ/ώρα συμβάλλει στον περιορισμό των σοβαρών τροχαίων μέσα στις πόλεις, με θύματα τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου (πεζοί – ποδηλάτες).

Στην ομιλία της από το βήμα του συνεδρίου «Energy Save» που φιλοξενήθηκε στο Kέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η κα Αλεξοπούλου ανέφερε ότι ο αναθεωρημένος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας θα παρουσιαστεί εντός του 2024.

Η ριζική αναθεώρηση του ΚΟΚ είναι επιβεβλημένη, καθώς ουσιαστικά παραμένει αμετάβλητος από το 2007. Σύμφωνα με την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, η γενική κατεύθυνση του νέου Κώδικα είναι ότι οι σοβαρές παραβάσεις που θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές – όπως η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη και η υπερβολική ταχύτητα – θα τιμωρούνται αυστηρά.

Με το νέο ΚΟΚ αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή η νέα διαδικασία Επιβολής και Είσπραξης Προστίμων, ώστε τα ποσά να καταβάλλονται άμεσα από τον παραβάτη.

Στόχος είναι να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο να… σβήνονται οι κλήσεις, μέσω γνωριμιών και παρεμβάσεων. Η επιβολή των προστίμων θα γίνεται με ηλεκτρονικό τρόπο, χωρίς δηλαδή… ανθρώπινη παρέμβαση.

Τη βίαζε για τουλάχιστον 7 χρόνια – Κατηγορείται και για πορνογραφία ανηλίκων

Σοκ προκαλούν οι αποκαλύψεις για τη δράση 56χρονου που κατηγορείται για τον βιασμό μίας ανήλικης κοπέλας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, ο 56χρονος φέρεται να βίαζε την ανήλικη κοπέλα από τότε που αυτή ήταν 8 ετών εκμεταλλευόμενος τη συντροφική σχέση που είχε αναπτύξει με την μητέρα της.




Επιπλέον, έχοντας αναπτύξει επικοινωνία μαζί της μέσω διαδικτυακών εφαρμογών, μετά από δική του απαίτηση, η ανήλικη του απέστειλε, στο κινητό του τηλέφωνο, φωτογραφία της, που απεικονίζει γυμνό μέρος του σώματός της, κατά τρόπο που προδήλως προκαλεί γενετήσια διέγερση.

Ο 56χρονος, γεννηθείς στους Αγίους Σαράντα Αλβανίας, εντοπίστηκε το πρωί του Σαββάτου στην περιοχή των Πατησίων, έπειτα από αναζητήσεις αστυνομικών της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων, και ακολούθως συνελήφθη.

Από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων, κατόπιν παραγγελίας του 35ου Ανακριτικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Αθηνών, διενεργήθηκε έρευνα στην οικία του ανωτέρω συλληφθέντος προς ανεύρεση στοιχείων που σχετίζονται με την υπόθεση, και κατασχέθηκαν πλήθος ψηφιακών πειστήριων καθώς και ένα αεροβόλο όπλο.

Δείτε αναλυτικά την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ.

Από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, συνελήφθη πρωινές ώρες χθες, 20 Ιανουαρίου 2024, σε περιοχή του κέντρου της Αθήνας, κατόπιν σχετικού εντάλματος, 56χρονος ημεδαπός, κατηγορούμενος για βιασμό ανηλίκου, κατάχρηση ανηλίκου συμπληρώσαντος και μη τα 14 έτη και πορνογραφία ανηλίκων μέσω πληροφοριακών συστημάτων με τη χρησιμοποίηση ανηλίκου συμπληρώσαντος και μη τα 15 έτη, κατ’ εξακολούθηση.

Ειδικότερα, όπως προέκυψε από την έρευνα, ο 56χρονος, τουλάχιστον τα τελευταία -7- έτη, προέβαινε σε γενετήσιες πράξεις σε βάρος ανήλικης, εκμεταλλευόμενος τη συντροφική σχέση που είχε αναπτύξει με τη μητέρα της, ενώ παράλληλα, μέσω διαδικτυακών εφαρμογών, είχε αποκτήσει από το θύμα φωτογραφικό υλικό, πορνογραφικού περιεχομένου.

Σε έρευνα που διενεργήθηκε στην οικία του 56χρονου, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν πλήθος ψηφιακών πειστηρίων καθώς και αεροβόλο όπλο.

Ένα στιγμιότυπο παρέα με τον μοναχογιό της δημοσίευσε η Σία Κοσιώνη στο Instagram

Η παρουσιάστρια του ΣΚΑΪ μοιράζεται όλο και περισσότερες στιγμές του χρόνου που περνάει μαζί με τον μικρό Δήμο με τους followers της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτή την φορά, βρέθηκε στην λίμνη Πλαστήρα για μία σύντομη εκδρομή και δεν δίστασε να δοκιμάσει να κάνει υδροποδήλατο με τον γιο της στα νερά της λίμνης.

“Και δεν πάμε; Και πήγαμε…”, ήταν το σχόλιο που συνόδευσε την ανάρτηση της Σίας Κοσιώνη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sia Kosioni (@siakossioni)

Στο θέμα των δηλώσεων του Γιώργου Νταλάρα επανήλθαν το μεσημέρι της Κυριακής στο “Καλύτερα δε γίνεται”, με τη Ναταλία Γερμανού να στηρίζει για μία ακόμη φορά τον γνωστό καλλιτέχνη.

“Επειδή παρακολούθησα τις δηλώσεις του ολόκληρες, γιατί η κάθε εκπομπή έπαιξε ό,τι ήθελε, γιατί τον είχαν αρκετή ώρα στον δρόμο. Έχω την εντύπωση ότι ο στόχος του δεν ήταν τα παιδιά των 200 ευρώ όπως τα χαρακτήρισαν. Ο Γιώργος Νταλάρας στην ουσία κατακεραύνωσε ένα ολόκληρο σύστημα της σημερινής τηλεοπτικής ψυχαγωγίας και το πώς πάμε να καταντήσουμε την τηλεόραση, η οποία θα έπρεπε να προάγει την ψυχή και τελικά δεν το κάνει. Αυτό πιστεύω ήθελε να πει ο Γιώργος Νταλάρας. Είχε απέναντί του δέκα νέα εργαζόμενα παιδιά” είπε αρχικά η Ναταλία Γερμανού, με τον Δημήτρη Πανόπουλο να διαφωνεί.

Δείτε το βίντεο

Η παρουσιάστρια τότε συμπλήρωσε: “Για μένα ο Γιώργος Νταλάρας στο σύστημα απευθυνόταν. Είπε “είστε κοτοπουλάκια”. Εξίσου κοτοπουλάκι νιώθω και εγώ λοιπόν, γιατί και εγώ ένα κοτοπουλάκι του συστήματος είμαι. Του συστήματος αυτού που έχουμε κάνει τη ψυχαγωγία σήμερα. Όλοι μας. Ο Γιώργος Νταλάρας από το 1969 είναι στο προσκήνιο. Δεν θυμάμαι τους δημοσιογράφους όλους μαζί να πήγαν να του χτύπησαν την πόρτα να μιλήσει για το έργο του.

Ή έστω τη μέρα που βγήκε από το στούντιο του Μπογιόπουλου να πουν “Πείτε μας για τον Τσιτσάνη, τι κάνετε αυτή την εποχή και τέλος αν θέλετε να μας πείτε για τις δηλώσεις”.

Είπαν κάποιοι “μπορούσε να τους πει φύγετε δεν θέλω να μιλήσω”. Μετά δεν θα λέγατε “τι σνομπ; Μας έκανε φτου και έφυγε”!

Για μένα ο Γιώργος Νταλάρας αξίζει παραπάνω σεβασμό από κάποιον μη Νταλάρα που έχει βγάλει δύο δίσκους. Ο Γιώργος Νταλάρας είναι αυτή τη στιγμή ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής μουσικής.

Σε όλους οφείλουμε σεβασμό αλλά δεν μπορούμε να φερόμαστε οι δημοσιογράφοι σε όλους με τον ίδιον τρόπο. Δεν είναι ένας influencer του TikTok ο Γιώργος Νταλάρας να πηγαίνουμε να του χώνουμε το μικρόφωνο…”.

Η νέα σειρά του Mega, “Famagusta”, κάνει πρεμιέρα απόψε στις 21:00.

Σε πολλούς βέβαια προξενεί εντύπωση ο τίτλος της σειράς, καθώς κάποιοι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη “Famagusta”.

Τι σημαίνει η λέξη Famagusta

Πρόκειται λοιπόν για την Αμμόχωστο και τη λατινική ονομασία της.

Η Αμμόχωστος είναι πόλη στην Κύπρο που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού, στον κόλπο που φέρει και το όνομά της.

Τον Αύγουστο του 1974 κατελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα που είχαν εισβάλει στην Κύπρο, ενώ οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της κατέφυγαν ως πρόσφυγες στο ελεύθερο κομμάτι του νησιού.

Η Αμμόχωστος αναφέρεται με το όνομα Famagusta, που σημαίνει κυριολεκτικά την πόλη τη χωμένη στην άμμο, από τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Πράγματι, η Αμμόχωστος υπήρξε παγκόσμια γνωστό τουριστικό θέρετρο, μεταξύ του 1960 και 1974, λόγω της αμμώδους παραλίας της. Η αρχαία Αμμόχωστος έφερε το όνομα Σαλαμίνα, ενώ αργότερα μετονομάστηκε σε Αρσινόη και Κωνστάντια.

Famagusta – Υπόθεση

Καλοκαίρι του 1974, Αμμόχωστος. Η επιχείρηση «Αττίλας 2» μπαίνει σε πλήρη εφαρμογή. Η νεαρή Χριστίνα τρέχει πανικόβλητη με το μωρό της στην αγκαλιά για να σωθεί από τους τουρκικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Το ωστικό κύμα μιας βόμβας που σκάει πολύ κοντά της, την ρίχνει στο έδαφος και χάνει τις αισθήσεις της. Όταν συνέρχεται, το μωρό της έχει χαθεί και κανείς δεν γνωρίζει τι έχει απογίνει.

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει, μα η πληγή του χαμένου μωρού για το ζεύγος Χριστίνας και Ανδρέα Σέκερη δεν έχει κλείσει. Παρότι έχουν δημιουργήσει μια αγαπημένη οικογένεια με τρία παιδιά, πάντα υπάρχει η σκιά του πρωτότοκου γιου.

Ο 50χρονος Μάικλ, μεγαλωμένος στο Λονδίνο από Ελληνοκύπριους γονείς, επιστρέφει στο νησί για να καταγράψει τις συγκλονιστικές μαρτυρίες Κυπρίων που έζησαν την τουρκική εισβολή, σε ένα ντοκιμαντέρ.

Η έρευνά του θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μαρτυρία της Χριστίνας Σέκερη και η αλήθεια θα βγει στο φως.

Καλά κρυμμένα μυστικά που ακολουθούν μια οικογένεια που συνδέεται τόσο βαθιά με τα μαρτυρικά γεγονότα της Κύπρου, αποκαλύπτονται σε 24 επεισόδια. Σε μια σειρά γεμάτη μνήμες, μικρές και μεγάλες τραγωδίες, σχέσεις που δοκιμάζονται, ανθρώπους που συντρίβονται και ανθρώπους που επιβιώνουν.