Πέπλο θλίψης έχει καλύψει το ελληνικό πεντάγραμμο μετά την είδηση του θανάτου του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή, Βασίλη Καρρά, που άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό τραγούδι.
Με ανάρτηση που έκανε στα social media, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε τα συλλυπητήριά του την οικογένειά του τραγουδιστή, ενώ η Καίτη Γαρμπή, θέλοντας να αποχαιρετήσει τον αγαπημένο φίλο και συνεργάτη της, ανέβασε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram ένα βίντεο λίγων δευτερολέπτων από μία κοινή τους εμφάνιση σε νυχτερινό κέντρο της Αθήνας, γράφοντας στη λεζάντα της δημοσίευσης: «Αλλη φορά δεν θα σε δω».
Ο Βασίλης Κεσογλίδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, με τη χαρακτηριστική και ιδιαίτερη βραχνή φωνή του, γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1953 στο Κοκκινοχώρι Καβάλας. Οταν ήταν σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη, όπου απέκτησε τα δύο του αδέλφια, τον Δαμιανό και την Αναστασία. Έζησε φτωχικά χρόνια, αλλά γεμάτα αγάπη, αγνότητα και τιμιότητα. Ο πατέρας του, ο οποίος έφυγε νωρίς από τη ζωή, ήταν οικοδόμος και η μητέρα του, καθαρίστρια.
«Εκανα αμέτρητες δουλειές στη ζωή μου. Πήγαινα στα σπίτια που καθάριζε η μητέρα μου να τη βοηθήσω και δεν ήθελε, στεναχωριόταν. Η πρώτη επαγγελματική ενασχόληση με το τραγούδι ήταν όταν ένα βράδυ, πάμε σ’ ένα ταβερνάκι με την παρέα μου και αρχίσαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί και είναι ένας μουσικός και μου λέει δεν έρχεσαι τα Σάββατα να λες κανένα τραγουδάκι. Λέω ντρέπομαι. Ήταν ένα μαγαζί που χώραγε 150 άτομα και έλεγαν λαϊκά και ποντιακά. Στην πρεμιέρα ήρθε όσος κόσμος έρχεται και σήμερα στις πρεμιέρες μου. Ήρθε όλη η γειτονιά, έκλεισε ο δρόμος. Δεν μπόρεσαν να μπουν στο μαγαζί. Εκεί άρχισα να νιώθω τη φλόγα».
Παράλληλα, εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη μετά το τραγούδι. «Δούλευα δέκα χρόνια σε συνεργείο, από τα 13 μέχρι τα 23. Πάλευα μέσα μου να δω τι θα κάνω. Ιδιαίτερα την ημέρα που πήρα το απολυτήριο από τον Στρατό δεν ήξερα αν θα γυρίσω στη μουντζούρα ή θα συνεχίσω το τραγούδι» είχε δηλώσει ο καλλιτέχνης σε παλιότερη συνέντευξή του. Μάλιστα, είχε εργαστεί στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στην Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποτυπώνεται στο τραγούδι του «Εγώ αγάπη μου, εγώ». Εκείνο που τον χαρακτήριζε ήταν η απλότητά του και ντομπροσύνη του. Ποτέ δεν ξέχασε την ποντιακή του καταγωγή.
«Εφαγα μεγάλο πόλεμο όταν ήρθα στην Αθήνα»
Στην ηλικία των μόλις εννέα ετών, ο Βασίλης Καρράς είδε τους σπόρους της μεγάλης του αγάπης για το τραγούδι να φυτεύονται στην ψυχή του, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός ταξιδιού γεμάτου προκλήσεις στον καλλιτεχνικό χώρο. «Μόλις είχε βγει “Το τελευταίο βράδυ μου” του Στέλιου Καζαντζίδη και το έχω μάθει απέξω. Πήγα και έσπασα ένα μπολ στο σπίτι και το έκανα ηχείο και φωνάζω τους φίλους μου και κάνουμε μπάντα. Έρχεται η μάνα μου, ξύλο, όσο πιο πολύ με βάραγε, τότε περισσότερο ήθελα να γίνω τραγουδιστής». Ο δρόμος αυτός, όπως και για πολλούς άλλους καλλιτέχνες, δεν ήταν εύκολος. Δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά αντίθετα απαιτούσε ανθεκτικότητα, αφοσίωση και τη δύναμη ν’ αντιμετωπίζει τις προκλήσεις. Κάπου εκεί γνώρισε και τη Χριστίνα, τη γυναίκα του. Τη μητέρα του μοναδικού τους παιδιού, την Ειρήνη.
Όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, «δέχθηκε πολύ πόλεμο» όταν ήρθε στην Αθήνα. «Αυτά που έζησα δεν γράφονται σε βιβλίο. Να φανταστείς με ανάγκασαν να βάλω φρουρά στο σπίτι μου, εγώ τι δουλειά έχω με τη φρουρά; Δεν πείραξα άνθρωπο στη ζωή μου για να βάλω τρεις ανθρώπους να με φυλάνε. Όταν δεν έχεις πειράξει άνθρωπο και είσαι καθαρός λες γιατί ρε γαμώτο;» είχε περιγράψει ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Χατζηνικολάου. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο μικρός «εραστής» του τραγουδιού έγινε ο αγαπημένος τραγουδιστής της Ελλάδας.
Οταν μπήκε στο βιβλίο Γκίνες
Η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία ήταν ο δίσκος «Μ’ έχεις Κάνει Αλήτη», σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Ρακιντζή. Υμνησε τον έρωτα και την αγάπη με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα του ήταν όταν είχε δώσει συναυλία στο στάδιο Arena στη Σόφια της Βουλγαρίας, συγκεντρώνοντας 17.000 κόσμου. Παράλληλα, ακόμη 5.000 θεατές έμειναν έξω από το στάδιο, καθώς δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήριο, οι οποίοι απόλαυσαν τη συναυλία από video wall. Για τη συγκεκριμένη συναυλία, ο Βασίλης Καρράς πέρασε στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες.
Άλλη στιγμή ήταν στη συναυλία που έδωσε το 2017 στο Θέατρο Βράχων. Τότε είχε ξεσπάσει σε λυγμούς, καθώς τραγουδούσε το «Νύχτα Ξελογιάστρα». «Εγώ σήμερα έχω ολοκληρωθεί σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Δεν θέλω τίποτα άλλο στη ζωή μου. Αυτή την αγάπη που εισπράττω σήμερα, μακάρι να μου έδινε ο θεός τη δύναμη να τη μοιράσω», έλεγε χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τη συγκίνηση του για την εμπειρία που μοιραζόταν με το κοινό.
Ο ίδιος πέραν του ρόλου του ερμηνευτή, ήταν επίσης συνθέτης και στιχουργός, σφραγίζοντας την καλλιτεχνική του πορεία με εξαιρετικά κομμάτια για πολλούς άλλους τραγουδιστές της ελληνικής μουσικής σκηνής. Όπως έχει δηλώσει η ίδια η Δέσποινα Βανδή, ο Βασίλης Καρράς τη βοήθησε πολύ στην αρχή της καριέρας της, ώστε να γίνει διάσημη και να κατέβει στην Αθήνα. Μάλιστα, της έχει γράψει το τραγούδι «Γέλα μου», το οποίο ερμήνευσαν πρόσφατα μαζί στο J2US.
«Η υποκρισία είναι ο τρόπος ζωής στον χώρο μου»
Μιλώντας στην εφημερίδα «Espresso» σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε εκμυστηρευτεί ότι είχε περάσει κατάθλιψη, γι’ αυτό και απείχε από τις πίστες για δύο χρόνια. «Εβαλα πολλά πράγματα σε τάξη και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μου, γιατί δεν είναι σωστό να χρεώνουμε μόνο λάθη στους άλλους. Φταίει καμιά φορά και η δική μας συμπεριφορά. Μπορεί κι εγώ ν’ απογοήτευσα κάποιους ανθρώπους αλλά κι εγώ απογοητεύτηκα πολλές φορές».
Στην ερώτηση αν έχει συναντήσει υποκρισία στον καλλιτεχνικό χώρο, είχε απαντήσει: «Η υποκρισία είναι ο τρόπος ζωής στον χώρο μου. Απλώς, δεν έχουμε το σθένος να λέμε την αλήθεια στον κόσμο. Παραβλέπουμε ορισμένα πράγματα γιατί έτσι μας βολεύει. Γιατί μας συμφέρει και εμάς. Ο καλλιτέχνης είναι σαν τον πολιτικό που ξεσηκώνει τον κόσμο, που μπορεί να τον οδηγήσει κάπου, ίσως στη χαρά, ακόμα και στην επανάσταση. Αρκεί να μη γυρίσει το κεφάλι κάπου αλλού, εκεί όπου τον βολεύει τέλος πάντων».
Εδινε σκληρή μάχη για την υγεία του
Τον Μάρτιο του 2022, ο Βασίλης Καρράς, κατά τη διάρκεια εμφάνισης που είχε σε νυχτερινό μαγαζί στο Ηράκλειο της Κρήτης, αισθάνθηκε μια έντονη αδιαθεσία και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ο τραγουδιστής που αντιμετώπιζε χρόνιες παθήσεις, πήρε εξιτήριο μια μέρα μετά και ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να συναντήσει τον γιατρό που είχε αναλάβει την παρακολούθηση της υγείας του. Αργότερα, υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση, που είχε στεφθεί με επιτυχία και είχε μεταφερθεί στο σπίτι του, στο Κοκκινοχώρι Καβάλας, όπου και ανάρρωνε, έχοντας κοντά του τους δικούς του ανθρώπους.
Ωστόσο, λίγους μήνες μετά νόσησε από κορονοϊό γεγονός που σε συνδυασμό με τα ήδη βεβαρημένο ιστορικό υγείας του οδήγησε σε διάφορες επιπλοκές που εξασθένησαν τον οργανισμό του. Ο Δαμιανός Κεσογλίδης είχε μιλήσει στην εκπομπή «Το Πρωινό» για την κατάσταση της υγείας του αδελφού του λέγοντας: «Ολα βαίνουν καλώς, παλεύει, παλεύει. Αναρρώνει όσο πάει. Οι γιατροί του είναι αισιόδοξοι. Χθες το βράδυ ήμουν στο σπίτι του, κάναμε καλαμπούρι, κάθε μέρα εκεί είμαι. Συζητάμε, σηκωνόμαστε, παίζουμε την μπιρίμπα μας, βγαίνουμε στο μπαλκόνι, πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο, πάμε και στο χωριό του, στην Καβάλα, στα κτήματά του».
Την περασμένη άνοιξη, ο Βασίλης Καρράς είχε εμφανιστεί αρκετά αδυνατισμένος στα εγκαίνια της έκθεσης γλυπτικής «Future Perfect» του Χρήστου Χατζηβασιλείου. Μεταξύ άλλων ο τραγουδιστής είχε δηλώσει στις τηλεοπτικές κάμερες που τον περίμεναν: «Καιρός δεν ήταν να με ξαναδείτε; Είμαι πάρα πολύ καλά, επιστρέφω στη δισκογραφία και γενικά στη ζωή. Νομίζω ότι αυτή η συναυλία θα είναι ένα ωραίο κλείσιμο για την καριέρα μου. Καμιά φορά οι καλλιτέχνες πεθαίνουν επάνω στο σανίδι. Ολους αυτούς τους μήνες δεν μου έλειψε η αγάπη του κόσμου. Δεν μου έλειψε ποτέ, γιατί είναι το μεγαλύτερο δώρο που εισπράττω. Για τις νυχτερινές μου εμφανίσεις θέλω λίγο χρόνο ακόμα».
Στην τηλεφωνική παρέμβαση που είχε κάνει στο «Fame Story», καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, ενώ παρουσίασε το νέο του τραγούδι «Χύμα στο Κύμα», σε μουσική του Βασίλη Δαραμούσκα και στίχους του Βασίλη Γιαννόππουλου. Παράλληλα, κυκλοφόρησε και το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο «Είμαι Εδώ», από τη Minos EMI. Στο βιβλίο του, με τίτλο «Από την αποθέωση της Ανατολής… στο χειροκρότημα της Δύσης», γίνεται αναλυτική καταγραφή της καλλιτεχνικής διαδρομής του, καθώς και άγνωστων πτυχών της δημιουργικής του έκφρασης. Η επιθυμία του ήταν τα έσοδα του βιβλίου να διατεθούν στη δημιουργία ενός «καταφύγιου» για άπορους καλλιτέχνες.
Η τελευταία του επιθυμία
Η τελευταία επιθυμία του τραγουδιστή ήταν η κηδεία του να γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Κοκκινοχώρι Καβάλας. Ενα μέρος που αγαπούσε πολύ και είχε μέσα στην καρδιά του. Πριν από μερικά χρόνια, ο τραγουδιστής είχε ξεκινήσει δειλά – δειλά τα πρώτα του βήματα στον χώρο του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, μαζί με τον τουρισμό είναι τα μόνα που έχει να δώσει η χώρα μας. Κατάφερε να μετατρέψει ενα άγονο μέρος σ’ έναν πράσινο «παράδεισο», δημιουργώντας ακόμη και τεχνητές λίμνες, με σεβασμό πάντοτε στο περιβάλλον της περιοχής.
Το Farm Karras βρίσκεται υψόμετρο 200 μέτρων στους πρόποδες του Παγγαίου με τους κατοίκους ν’ ασχολούνται με την καλλιέργεια αμπελιού, αμυγδαλιών, ελιών κ.α. «Βλέποντας ότι η δουλειά μου τα τελευταία χρόνια παίρνει τον κατήφορο, ήθελα να ασχοληθώ με τον αγροτικό τομέα, γιατί πιστεύω ότι η χώρα μας αυτό έχει να δώσει και τον τουρισμό. Τίποτε άλλο» είχε δηλώσει ο ίδιος. Το καμάρι του ήταν το ελαιόλαδό του που έχει βραβευτεί σε διεθνείς διαγωνισμούς και είναι γνωστό για τη γεύση και τα οφέλη για την υγεία.
Με τον θάνατο του Βασίλη Καρρά, ο λαϊκός κόσμος αποχαιρετά έναν μεγάλο τραγουδιστή, έναν καλλιτέχνη που με τη μοναδική του φωνή και τον συναισθηματικό τρόπο έκφρασής του κατάφερε ν’ αγγίξει τις καρδιές μας. Όμως, η κληρονομιά του Βασίλη Καρρά δεν θα σβήσει ποτέ. Στίχοι και νότες του, φορτισμένοι με συναισθηματική ειλικρίνεια και παθιασμένη έκφραση, θα συνεχίσουν να ζουν και ν’ αναπνέουν, δημιουργώντας έναν ατέλειωτο ρεύμα μελωδιών που θα συντροφεύει τις ζωές μας. Στα μάτια και τις ψυχές μας, ο «Αρχοντας της καψούρας», όπως ήταν το παρατσούκλι του, δεν θα είναι ποτέ απλά μια μνήμη, θα παραμείνει πάντα ζωντανός, ξεπερνώντας τα όρια του χρόνου και της φθοράς.
Διατηρούσε εδώ και δύο χρόνια συνεργείο αυτοκινήτων στην συμβολή των οδών Μαιζώνος και Ιεροθέου, το οποίο είχε αποκτήσει μετά τη συνταξιοδότηση του ιδιοκτήτη, καθώς σε αυτό δούλευε για χρόνια.
