“Ήταν η τελευταία του πτήση, μετά θα πήγαινε διακοπές στο χωριό της γυναίκας του στην Κρήτη” δήλωσε η αδελφή του επισμηναγού
Σε βαθύ πένθος έχει βυθιστεί η οικογένεια του 40χρονου επισμηναγού, που έχασε τη ζωή του μετά την πτώση εκπαιδευτικού αεροσκάφους στην Καλαμάτα. Θλίψη και στην Κρήτη, στην οποία μάλιστα ο αδικοχαμένος Επαμεινώνδας Κωστέας θα πήγαινε για διακοπές προκειμένου να περάσει την Πρωτοχρονιά στο χωριό της συζύγου του.
Τη μοιραία πτήση παρακολουθούσαν η σύζυγος και τα δύο του παιδιά, τους οποίους θέλησε να έχει κοντά του στην τελευταία του πτήση με τον συγκεκριμένο τύπο αεροσκαφών, που θα αποσυρθούν σε λίγους μήνες από την ενεργό δράση.
Καλαμάτα: “Ήταν άδικο να γίνει έτσι… ήταν πολύ άδικο”, δηλώνει η αδερφή του αδικοχαμένου επισμηναγού
Συντετριμμένη η αδελφή του 40χρονου επισμηναγού, μίλησε στο Mega, αναφέροντας ότι η οικογένεια θα έφευγε για διακοπές.
«Ήταν στο (αεροδρόμιο) η σύζυγός του και τα παιδιά. Ήταν η τελευταία πτήση για να φύγει διακοπές με την οικογένειά του. Θα έφευγαν απλά για Κρήτη, επειδή είναι από εκεί η σύζυγός του, να περάσουν Πρωτοχρονιά. Είχε νομίζω πάνω από τρεις χιλιάδες ώρες πτήσης. Ήταν ένα εξαιρετικό παιδί», είπε.
«Έφυγε ο άγγελός μου, έφυγε το παιδί μου. Ήταν άδικο να γίνει έτσι… ήταν πολύ άδικο. Πολύ νέος άνθρωπος. Ένα πολύ νέο παλικάρι που, δυστυχώς, έφυγε πολύ άδοξα. Έχει δύο μικρά παιδάκια», πρόσθεσε η αδελφή του επισμηναγού.
Το διθέσιο αεροσκάφος Τ-2 ξεκίνησε από την 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος και κατέπεσε μόλις 500 μέτρα μετά την απογείωσή του, κοντά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο, στην περιοχή του Άρι, κοντά στη Μικρομάνη.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πριν από την πτώση του αεροσκάφους ακούστηκαν εκρήξεις και όλα δείχνουν ότι ο πιλότος δεν πρόλαβε να πατήσει το κουμπί εκτίναξης.
Το θαύμα που περίμεναν όλοι για τον 31χρονο αστυνομικό που χτυπήθηκε από φωτοβολίδα στο Ρέντη δεν έγινε, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στην ΜΕΘ του Γενικού Κρατικού Νικαίας.
Υπάρχει ωστόσο μια τραγική ιστορία πίσω από το θάνατο του άτυχου αστυνομικού καθώς η οικογένειά του ζήτησε από τους θεράποντες ιατρούς να μην γίνει εκ νέου προσπάθεια για τα νευρολογικά τεστ χθες, 26 Δεκεμβρίου, καθώς ήταν τα γενέθλιά του.
Ωστόσο, ο οργανισμός του άτυχου αστυνομικού δεν άντεξε και σήμερα άφησε την τελευταία του πνοή.
Δείτε το βίντεο
ΕΛ.ΑΣ: Τριήμερο πένθος για τον 31χρονο αστυνομικό
Η εξόδιος ακολουθία του 31χρονου αστυνομικού θα τελεστεί την Παρασκευή και ώρα 13:30, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη. Η ταφή του θα πραγματοποιηθεί στο κοιμητήριο του Ιερού Ναού Αναστάσεως του Κυρίου, στη Θέρμη.
Την κήρυξη τριήμερου πένθους στην Ελληνική Αστυνομία, για τον θάνατο του 31χρονου αστυνομικού που είχε τραυματιστεί από ναυτική φωτοβολίδα, στη διάρκεια σοβαρών επεισοδίων στην περιοχή του Ρέντη, ανακοίνωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
«Με απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Οικονόμου, κηρύσσεται τριήμερο πένθος στην Ελληνική Αστυνομία, από σήμερα 27 έως και τις 29 Δεκεμβρίου 2023, εξαιτίας του θανάτου του υπαρχιφύλακα Γεώργιου Λυγγερίδη, ο οποίος έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης εν ώρα καθήκοντος, στις 7 Δεκεμβρίου, και τελικά υπέκυψε στα τραύματά του σήμερα, 27 Δεκεμβρίου 2023, στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Η εξόδιος ακολουθία του 31χρονου αστυνομικού θα τελεστεί την Παρασκευή και ώρα 13:30, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη. Η ταφή του θα πραγματοποιηθεί στο κοιμητήριο του Ιερού Ναού Αναστάσεως του Κυρίου, στη Θέρμη.
Σακελλαροπούλου: «Ενα ακόμη θύμα της οπαδικής βίας»
Σε συλλυπητήριο μήνυμά της για το χαμό του αστυνομικού, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρει: «Σήμερα θρηνούμε ένα ακόμη θύμα της οπαδικής βίας, του παράλογου φανατισμού, της έξαλλης επιθετικότητας, της φονικής βαρβαρότητας, που με ανησυχητική συχνότητα εκδηλώνονται με αφορμή τις αθλητικές αναμετρήσεις, εντός και κυρίως εκτός γηπέδων».
«Ενα νέο παιδί, ο αστυνομικός Γιώργος Λυγγερίδης, ο οποίος τραυματίσθηκε σοβαρά ενώ εκτελούσε τα καθήκοντά του, δεν μπόρεσε τελικά, αν και πάλεψε μέρες, να διαφύγει το μοιραίο. Το “ως εδώ”, που αρκετό καιρό τώρα δονεί την κοινωνία μας, ας σημάνει το τέλος της ανοχής απέναντι στις εγκληματικές συμπεριφορές όσων ασυνείδητων μετατρέπουν τους αγώνες σε παγίδες θανάτου», σημειώνει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Οικονόμου: «Ελάχιστος φόρος τιμής, η σύλληψη των εμπλεκομένων»
Τα συλλυπητήρια στους οικείους του 31χρονου εξέφρασε νωρίτερα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου.
«Η σύλληψη όλων των εμπλεκομένων στη δολοφονία του, σε κάθε επίπεδο, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του και η οφειλόμενη ανταπόκριση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για δικαιοσύνη», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο κ. Οικονόμου στην ανακοίνωσή του.
Υπενθυμίζεται πως ο 31χρονος άνδρας των ΜΑΤ είχε τραυματιστεί έξω από το γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» και είχε διακομιστεί σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Εκεί, οι γιατροί τον είχαν θέσει σε καταστολή και παρέμενε διασωληνωμένος και υποστηριζόμενος με μηχανικό αερισμό και συνεχή εξωνεφρική κάθαρση.
Οι θεράποντες ιατροί είχαν προβεί σε ακρωτηριασμό του ποδιού, «λόγω μη αναστρέψιμων ισχαιμικών βλαβών και εκτεταμένων μυϊκών νεκρώσεων στην περιοχή του τραύματος του μηρού και προς αποφυγή τοπικών σηπτικών και συστηματικών επιπλοκών και σοβαρής επιδείνωσης της κατάστασης του ασθενούς».
Το όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού.
Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, αλλά με βλέμμα πεντακάθαρο με καρδιά αγνή, με ψυχή που ξεχείλιζε στα κύματα γύρω από το μικρό της νησάκι.
Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια.
Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια. Σε ένα μέρος άγονο, αφιλόξενο, που μόνο λίγο χορτάρι φύτρωνε στο χώμα. Σε μια μικρή βραχονησίδα που ήταν το σπίτι της, η άκρη της πατρίδας που λάτρευε.
Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες.
Η Ρω βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Ονομάζεται και Άγιος Γεώργιος, ή αρχαία Ρώγη ή Ρόπη. Εκεί πήρε την απόφαση να μείνει με το σύζυγό της η Δέσποινα Αχλαδιώτη το 1924, ήταν τότε μόλις 25 χρονών.
Το Καστελόριζο και τα γύρω νησιά είχαν γεμίσει πρόσφυγες. Στη Ρω ζούσαν τότε λιγοστές οικογένειες. Άγονο μέρος, δεν ήταν για όλους. Η Δέσποινα με τον άντρα της δε δίστασαν.
Παρέα με λίγα ζώα για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, πήραν όσα υπάρχοντα είχαν και εγκαταστάθηκαν στη Ρω.
Η πρώτη φορά που η Δέσποινα Αχλαδιώτου ύψωσε τη σημαία ήταν το 1927, όταν ξύπνησε ένα πρωί και είδε στην κορυφή του νησιού να κυματίζει η τουρκική σημαία. Πήγε στο σπίτι, άνοιξε το σεντούκι, πήρε ένα λευκό σεντόνι και μια γαλάζια κουρτίνα και έραψε τη γαλανόλευκη. Κατέβασε με τον άντρα της την τουρκική, τοποθετώντας στη θέση της τη νέα σημαία.
Λίγα χρόνια αργότερα οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η Δέσποινα και ο Κώστας όμως έμειναν. Σχεδόν ολομόναχοι.
Ώσπου το 1940 ο Κώστας Αχλαδιώτης αρρώστησε βαριά. Κλινήρης και παντελώς αδύναμος, έπρεπε να μεταφερθεί στο Καστελόριζο. Έτσι η Δέσποινα άναψε φωτιά ώστε να ειδοποιήσει για βοήθεια τους ψαράδες στα καϊκάκια.
Άργησαν πολύ να τη δούν όμως. Και τη φωτιά και τη Δέσποινα. Ο άντρας της πέθανε στο δρόμο για το νησί όπου θα του έσωζαν τη ζωή οι γιατροί. Και η Δέσποινα τον κήδεψε μόνη της. Και μόνη της τον έκλαψε.
Το 1943 επέστρεψε στη Ρω από το Καστελόριζο όπου έμεινε για λίγο, παίρνοντας μαζί της την τυφλή μητέρα της. Δύο γυναίκες μόνες στην κατοχή. Ήταν τότε που άρχισε να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία και να την κατεβάζει το βράδυ. Από τη Ρω προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
“Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. / Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. / Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο.” είχε πει η ίδια.
Μετά τα γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού.
Η Δέσποινα Αχλαδιώτη
εύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Ο τάφος της Κυράς της Ρω δίπλα στον ιστό με τη σημαία.
Στις 27 Δεκεμβρίου του 1950, πριν από 73 χρόνια, δηλαδή, γεννήθηκε η σπουδαία ερμηνεύτρια, Χαρούλα Αλεξίου, όπως είναι το καλλιτεχνικό όνομα της Χαρίκλειας Ρουπάκα.
Η Χάρις Αλεξίου είναι από τις πιο αγαπημένες ερμηνεύτριες, με λαμπρή καριέρα με σπουδαίες συνεργασίες και επιτυχίες, από τη δεκαετία του ’70, όταν πρωτοεμφανίστηκε, έως και σήμερα.
Το ντεμπούτο της έγινε το 1970, σε ηλικία 19 ετών, όπου και τραγουδάει για πρώτη φορά στη σκηνή της μπουάτ “Αρχιτεκτονική” στην Πλάκα.
Την ίδια χρονιά, κάνει δεύτερες φωνές στο δίσκο “Θαλασσογραφίες” του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ παράλληλα ξεκινάει να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη.
Επίσης, ηχογραφεί και το πρώτο της προσωπικό τραγούδι με τίτλο “Όταν πίνει μια γυναίκα”.
Την επόμενη χρονιά, εμφανίζεται στο πλευρό του Στράτου Διονυσίου και του Τόλη Βοσκόπουλου.
Ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα της είναι η συμμετοχή της στο δίσκο “Μικρά Ασία” του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα το 1972.
Κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο το 1975, τα “12 Λαϊκά Τραγούδια”.
Η Χαρούλα Αλεξίου συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους συνθέτες, στιχουργούς και ερμηνευτές της Ελλάδας.
Ανέδειξε επιτυχίες σε όλες τις δεκαετίες (’80, ’90, ’00), γεμίζοντας στάδια, θέατρα και συναυλιακούς χώρους σε κάθε της εμφάνιση.
Την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020 η Χαρούλα Αλεξίου ανακοίνωσε το τέλος μιας μεγάλης καριέρας και την απόσυρσή της από τις ζωντανές εμφανίσεις.
“Σας ευχαριστώ για τις ευχές!”, ήταν το μήνυμα της στο facebook απαντώντας στον καταιγισμό των μηνυμάτων που δέχθηκε από τους θαυμαστές και τους φίλους της.
«Γιατί το έκανε με την καρδιά του, ήταν αληθινή η φιλανθρωπία του» πρόσθεσε
Ο Γιάννης Γκιούρας, ο μαέστρος που συνεργάστηκε επί τέσσερις δεκαετίες με τον Βασίλη Καρρά κι ήταν ένας από τους πιο στενούς του συνεργάτες, αναφέρθηκε σε εκείνον σε δηλώσεις του.
Μιλώντας στο «Live News», δήλωσε αρχικά, πως δεν ξέρει πότε ακριβώς επιδεινώθηκε η υγεία του καλλιτέχνη, ενώ περιέγραψε τις τελευταίες του ημέρες.
«Δεν ξέρω πότε ακριβώς έμαθε για τη σοβαρότητα της υγείας του, αλλά επειδή είχε αποκτήσει κάποια στιγμή περισσότερο βάρος και κουραζόταν, είχε καθιερώσει να εμφανίζεται με το σκαμπό. Ήταν δηλαδή, μια καθιερωμένη εμφάνιση αυτή που την αποδέχτηκε ο κόσμος, γιατί ήταν τόσο δοτικός, μεταφέροντας την αγάπη και τα τραγούδια του στον κόσμο, που δεν τους ενοχλούσε ότι έπαιρνε σκαμπό και ξεκουραζόταν», είπε χαρακτηριστικά.
Πρόσθεσε επίσης: «Έβγαινε πάντα σαν άρχοντας στα πρώτα τραγούδια, όρθιος, όσο άντεχε η κράση του. Απλώς μετά, καθόταν και συνέχιζε το πρόγραμμα καθιστός».
Στη συνέχεια, μίλησε για τη συμπεριφορά του αείμνηστου τραγουδιστή απέναντι στους συνεργάτες του.
«Θα σας πως για εμάς τους μουσικούς, που μας είχε σαν παιδιά του και σαν οικογένεια του, ότι ήμασταν οι πρώτοι Θεσσαλονικείς που όταν ο Βασίλης κατέβηκε στην Αθήνα, μας κατέβασε και εμάς κάτω. Ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που κατέβασε την μουσική του οικογένεια και την επέβαλε στην Αθήνα. Μας έβαλε μέσα στον κόσμο της μουσικής και μέσα στις εταιρείες, γιατί μας εμπιστευόταν και εμείς τον βγάλαμε ασπροπρόσωπο», εξήγησε.
Τέλος, ανέφερε: «Κι έτσι δοτικός όπως ήταν με εμάς, ήταν και με όλο τον κόσμο που είχε ανάγκη. Όποιος έμπαινε μέσα στο καμαρίνι του και είχε κάποιο πρόβλημα, είτε υγείας είτε οικονομικό, ήταν απλοχέρης και έλεγε στον συνεργάτη του “κόψε μια επιταγή και δώσε στα παιδιά” ή “δώσε στον άρρωστο”. Πάντα κρυφά όμως και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ποτέ δεν θέλησε να το βγάλει αυτό προς τα έξω και εμάς, που ξέραμε, μας είχε απαγορεύσει επ’ ουδενί να βγάλουμε κάτι τέτοιο προς τα έξω. Γιατί το έκανε με την καρδιά του, ήταν αληθινή η φιλανθρωπία του».
Τελευταίο χειροκρότημα – Κηδεύτηκε ο Βασίλης Καρράς
Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται 36χρονος πατέρας δυο παιδιών και θύμα τροχαίου που επέβαινε στη μηχανή του όταν άλλος οδηχός ΙΧ έπεσε πάνω του με μεγάλη ταχύτητα, παραβιάζοντας την πινακίδα Stop.
Όλα συνέβησαν νωρίς το βράδυ της Κυριακής, περί τις 20:30, στη συμβολή των οδών Βυζαντίου και Προποντίδος στην Άνω Γλυφάδα, με τον οδηγό της μηχανής, Μανώλη Βρέντζο, να σωριάζεται στο έδαφος, φέροντας βαριά τραύματα.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο οδηγός του ΙΧ αντί να σταματήσει, πάτησε το γκάζι και εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση, εγκαταλείποντας το θύμα, αβοήθητο, στην άσφαλτο.
Περίοικοι κάλεσαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο παρέλαβε και μετέφερε τον άτυχο μοτοσικλετιστή στον «Ευαγγελισμό» όπου και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.
Μέλη της οικογένειας του Μανώλη Βρέντζου κάνουν έκκληση μέσω του protothema.gr σε αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος που πιθανόν μπορούν να βοηθήσουν στις προσπάθειες για τον εντοπισμό του δράστη.
Οταν ο Κρίστοφερ Ντέμπσεϊ προσφέρθηκε να δωρίσει το μισό συκώτι του σε μια παντελώς άγνωστη, γνώριζε ότι με την απόφασή του αυτή θα της έσωζε τη ζωή. Εκείνο, όμως, που δεν γνώριζε ο πρώην πεζοναύτης ήταν ότι η γυναίκα αυτή θα γινόταν η σύντροφος της ζωής του…
Η ιστορία αγάπης του Κρίστοφερ με τη Χέδερ Κρούγκερ άρχισε όταν ο 38χρονος άκουσε στο χώρο εργασίας του στο Φράνκφορτ, ένα χωριό νότια του Σικάγο, έναν συνάδελφο να μιλά για μια ξαδέλφη του που χρειαζόταν να κάνει επειγόντως μεταμόσχευση ήπατος.
Άρρωστη επί δύο χρόνια, η κοπέλα έπασχε από κίρρωση ήπατος σε προχωρημένο στάδιο κι οι γιατροί της έδιναν 50% πιθανότητες επιβίωσης για άλλους δύο μήνες, αν δεν έβρισκε μόσχευμα.
Σε μια μάχη με τον χρόνο, η οικογένειά της αναζητούσε εναγωνίως δωρητή -πράγμα εξαιρετικά δύσκολο σε μια χώρα όπου η σχετική λίστα αναμονής ξεπερνά τους 119.000 ασθενείς…
Ο Κρίστοφερ ανταποκρίθηκε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. «Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να βρεθεί κάποιος να με βοηθήσει ή κάποιο μέλος της οικογένειάς μου σε μια παρόμοια κατάσταση», δήλωσε στο BBC.
Έτσι πήγε και υποβλήθηκε στο σχετικό τεστ, διαπιστώνοντας ότι ήταν απολύτως συμβατός με την ασθενή. Η πρώτη φορά που μίλησαν ήταν όταν τηλεφώνησε στη Χέδερ για να της ανακοινώσει ότι αυτός θα της δώριζε το μισό συκώτι του στις αρχές Φεβρουαρίου του 2015.
Η κοπέλα κι η μάνα της ξέσπασαν σε δάκρυα χαράς μετά το τηλεφώνημα… Λίγο αργότερα συναντήθηκαν για πρώτη φορά, βγήκαν έξω για φαγητό.
Στις εβδομάδες που προηγήθηκαν της μεταμόσχευσης οι δυο τους άρχισαν να περνούν ολοένα και περισσότερες ώρες μαζί, καθώς ο Κρίστοφερ κι η λέσχη μοτοσικλετιστών, της οποίας είναι μέλος, έκαναν εκστρατεία για τη συγκέντρωση πόρων για φιλανθρωπικό σκοπό. «Βγαίναμε μαζί κάνοντας έρανο κι άρχισα να σκέφτομαι ότι είναι πραγματικά καλό κορίτσι κι ότι πρέπει να τη γνωρίσω καλύτερα.»
Όταν ήρθε η ώρα να μπουν στο χειρουργείο της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Ιλινόι στις 16 Μαρτίου, είχαν ήδη βγει κάνα-δυο ραντεβού, αλλά επισημοποίησαν τη σχέση τους μετά την επέμβαση. «Ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Είχα κάποια νευρικότητα -πάντα υπάρχει η πιθανότητα να στραβώσει κάτι- αλλά ουδέποτε σκέφθηκα να κάνω πίσω…», είπε ο 38χρονος.
Λίγο καιρό αργότερα βγήκαν μια βόλτα με άμαξα στο Σικάγο κι εκεί ο Κρίστοφερ έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του. 19 μήνες μετά τη μεταμόσχευση αντάλλαξαν όρκους αιώνιας πίστης και αφοσίωσης.
«Ούτε μια στο εκατομμύριο δεν μου είχε περάσει απ’ το μυαλό ότι θα την παντρευόμουν όταν δέχθηκα να μετάσχω σ’ όλο αυτό. Είναι απίστευτο…», λέει πανευτυχής ο Κρίστοφερ κρατώντας στην αγκαλιά του τον έρωτα της ζωής του…
Στον δικό του παράδεισο επί γης, στο Κοκκινοχώρι της Καβάλας, έγινε η ταφή του Βασίλη Καρρά, το μεσημέρι της Τετάρτης 27 Δεκεμβρίου 2023.
Ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής περνούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο χωριό του, κάνοντας πραγματικότητα την επιθυμία του να δημιουργήσει μια φάρμα στον τόπο που γεννήθηκε.
Δείτε το βίντεο
Στο αγρόκτημά του στο Κοκκινοχώρι, που βρίσκεται στους πρόποδες του Παγγαίου, ο τραγουδιστής παρήγαγε τα δικά του προϊόντα και ζούσε από την πώλησή τους.
Η “Φάρμα Καρρά”, όπως την ονόμασε, ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000, σε υψόμετρο 200 μέτρων στους πρόποδες του Παγγαίου, σε μια προσπάθεια να διατηρηθούν τα παραδοσιακά προϊόντα και στοχεύοντας σε νέες καλλιέργειες για την περιοχή.
Πιπεριές, κεράσια, σύκα και το επώνυμο παρθένο λάδι της φάρμας είναι ανάμεσα στα βιολογικά προϊόντα που παράγει. Στη διάρκεια της καραντίνας του κορονοϊού, ο τραγουδιστής αφοσιώθηκε στη φάρμα του, η οποία διατηρεί παραδοσιακά σπίτια, χτιστούς φούρνους, μια τεχνητή λίμνη και ένα καφενείο-παντοπωλείο στο κέντρο της αγροτικής του έκτασης.
Η αγάπη του Βασίλη Καρρά για την αγροτική ζωή ήταν που τον οδήγησε στη δημιουργία αυτού του αγροκτήματος, στο οποίο είχε την ευκαιρία να φροντίζει, να καλλιεργεί βιολογικά προϊόντα και να ενημερώνεται διαρκώς για νέες παραγωγές αλλά και το πώς θα μπορούσε να εξελίξει τις ήδη υπάρχουσες καλλιέργειες.
Ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία δήλωνε περήφανος για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδό του, το οποίο έχει λάβει διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς και είναι γνωστό για την πλούσια γεύση και τα οφέλη του για την υγεία.
Τα τελευταία χρόνια το κτήμα το διαχειρίζεται η κόρη του Ειρήνη που παντρεύτηκε τον αγαπημένο της Λάμπρο Αντράλα τον Σεπτέμβριο του 2019.
Μιλώντας για τον Βασίλη Καρρά οι συγχωριανοί του είχαν αποκαλύψει ότι είχε βοηθήσει πολύ το Κοκκινοχώρι, κάνοντας δωρεές και έργα για τις οποίες δεν γνώριζε κανείς.
Για τη ζωή που είχε δημιουργήσει στη γενέτειρά του ο ερμηνευτής είχε μιλήσει στον τηλεοπτικό σταθμό του ΑΝΤ1 τονίζοντας πως τόσο “η δουλειά του τραγουδιστή, όσο και η δουλειά του αγρότη είναι σκληρές”.
“Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και ποιότητα βγάζεις και ωραίο προϊόν” είχε δηλώσει ο ίδιος.
Οι Γερμανοί δουλεύουν κατά μέσο όρο τις λιγότερες ώρες στην Ευρώπη – θεωρούνται όμως οι πιο παραγωγικοί.
Παράλληλα, αντιμετωπίζουν μεγάλη επιβράδυνση της οικονομίας και ελλείψεις προσωπικού. Όμως, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, προχωρά αποφασιστικά στο μεγαλύτερο πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμογής της τετραήμερης εργασίας.
Τι λένε οι εργαζόμενοι για αυτό; Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει η Deutsche Welle, η ισχυρή πλειοψηφία λέει «ναι» με έναν όρο: Τον ίδιο μισθό. Αναλυτικά, σε έρευνα που διεξήχθη για από το Ίδρυμα Hans-Bockler, το 73% των εργαζόμενων δήλωσε ότι επιθυμεί την τετραήμερη εργασία μόνο εάν η αμοιβή τους παραμείνει η ίδια, το 8% θα δεχόταν μικρότερο μισθό, ενώ ένα 17% απέρριψε συνολικά τον μειωμένο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας.
Κάτι αντίστοιχο έχει κάνει ήδη και η Βρετανία. Από το 2019 ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός 4 Day Week Global, διοργανώνει τέτοια πιλοτικά προγράμματα σε χώρες όπως η Βρετανία, η Νότια Αφρική, η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και οι ΗΠΑ.
Στον αντίποδα, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα -σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat- δουλεύουν τις περισσότερες ώρες σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους με πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα.
Πώς λειτουργεί το πρόγραμμα τετραήμερης εργασίας
Ξεκίνησαν οι ενδιαφερόμενες εταιρείες να καταθέτουν αιτήσεις συμμετοχής στο πιλοτικό πρόγραμμα τετραήμερης εργασίας, που θα διαρκέσει από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024 και θα είναι ανάλογο με εκείνο που διενεργήθηκε το 2022 στη Βρετανία. Εκεί, συνολικά 61 εταιρείες μείωσαν σε τέσσερις τις εργάσιμες μέρες εβδομαδιαία, διατηρώντας σταθερούς και τους μισθούς των υπαλλήλων.
Οι εταιρείες που θα συμμετέχουν στο πιλοτικό πρόγραμμα στη Γερμανία θα υλοποιήσουν μια φάση προγραμματισμού και ενσωμάτωσης δύο μήνες πριν την έναρξη της τετραήμερης εργασίας, κατά τη διάρκεια της οποίας θα τους παρασχεθεί καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης των εργασιών και των μεθόδων επικοινωνίας.
Πάντως, το πρόγραμμα δεν στοχεύει μόνο στην καλυτέρευση της καθημερινότητας των εργαζόμενων, αλλά το περιβάλλον.
Στη δεύτερη φάση, οι εταιρείες ξεκινήσουν να εφαρμόζουν την τετραήμερη εργασία.
Μέσα στους έξι μήνες που θα διαρκέσει αυτό, οι εργαζόμενοι θα καλούνται να απαντούν τακτικά σε ερωτηματολόγια σχετικά με το πώς οι μειωμένες ώρες επηρεάζουν την παραγωγικότητα και την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.
Πέθανε σήμερα το απόγευμα, ύστερα από σύντομη νοσηλεία, η ποιήτρια Μαρία Λαϊνά.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947 και ήταν απόφοιτος της Νοµικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, σε σχέση πάντα με την τέχνη (μετάφραση δοκιμίων και λογοτεχνίας, επιμέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκπομπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία μετάφρασης, δημοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα εφημερίδων).
Το έργο της περιλαμβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήματα, τέσσερις κριτικές και μελετήματα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες. Εκπροσώπησε πολλές φορές επίσημα την Ελλάδα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή Ρόδινος φόβος. Η μετάφραση στα γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Το 2023 έλαβε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Έργα της είναι τα εξής:
Ο Κήπος – Όχι εγώ, Καστανιώτης 2005
Μικτή τεχνική, Πατάκης 2012
Ό,τι έγινε, Πατάκη, 2020
Πεζογραφία
Η Εφτάψυχη, διήγημα, Τομ. Μικρή Ζωολογία, Πατάκης 1998
