Πάτρα: Στο νοσοκομείο 37χρονος με αρτηριακή αιμορραγία
Στιγμές αγωνίας έζησε ένας άνδρας 37 ετών στην Πάτρα. Καθάριζε οικόπεδο από τα χόρτα όταν ήρθε ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα φίδι.
Σε οικόπεδο της οδού Ακρωτηρίου στην Πάτρα ο 37χρονος το καθάριζε από τα χόρτα. Ξαφνικά είδε ένα φίδι, το έπιασε με το ένα του χέρι και άρχισε να το χτυπά για να το σκοτώσει.
«Πάλευε» με φίδι
Σύμφωνα με πληροφορίες του tempo24.news.gr, στη διάρκεια της προσπάθειάς του τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι, καθώς παρουσίασε αρτηριακή αιμορραγία. Στο σημείο έφθασε άμεσα διασώστης δικυκλιστής του ΕΚΑΒ, ο οποίος κατάφερε να του σταματήσει την αιμορραγία.
Ο 37χρονος διακομίστηκε στο νοσοκομείο, χωρίς να μπορεί να διευκρινίσει αν στη διάρκεια του περιστατικού δέχτηκε δαγκωματιά από το φίδι.
Βρήκε φριχτό θάνατο από τα χέρια του Πακιστανού τον οποίο φιλοξενούσε στο σπίτι – Ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του
Σαν κεραυνός έπεσε η είδηση ότι ένα 17χρονο κορίτσι με καταγωγή Ρομά στο Περιστέρι εντοπίστηκε νεκρό και ημίγυμνο στο κρεβάτι του σπιτιού του, μετά από καβγά με τον Πακιστανό σύντροφό της, τον οποίο μάλιστα φιλοξενούσε στο διαμέρισμα που έμενε με τη μητέρα και την αδελφή της.
Μετά από λεπτομερή εξέταση του ιατροδικαστή, επιβεβαιώθηκε το αρχικό συμπέρασμα ότι η ανήλικη βρήκε φριχτό θάνατο στα χέρια του Πακιστανού, καθώς οι μώλωπες στα χέρια και τα μπράτσα της δείχνουν ότι ο δράστης την έδεσε στο κρεβάτι και στη συνέχεια της έκλεισε το στόμα με το χέρι του ή με κάποιο μαξιλάρι. Ο θάνατος της 17χρονης Νικολέτας ήταν ασφυκτικός και μαρτυρικός. Το κορίτσι βρέθηκε σε ύπτια θέση στο κρεβάτι, ντυμένη με ένα γκρι φανελάκι, καρό πιτζάμα και το εσώρουχό της. Οι εκχυμώσεις που βρέθηκαν στο δεξί της χέρι, αποκαλύπτουν πως η 17χρονη αντιστάθηκε και πάλεψε με τον δολοφόνο της προκειμένου να σωθεί, όμως δεν τα κατάφερε.
«Ήταν φίλη μου, κάναμε παρέα ένα διάστημα», δήλωσε ένα νεαρό κορίτσι στην ΕΡΤ και όπως είπε τελευταία φορά που την είδε την προχθές: «Ήταν σε καλή κατάσταση, μια χαρά, χαρούμενη» είπε η νεαρή και πρόσθεσε ότι η 17χρονη δεν της είχε αναφέρει ότι αντιμετωπίζει προβλήματα με τον Πακιστανό.
Η 17χρονη Νικολέτα
Ο Πακιστανός είχε τα κλειδιά του σπιτιού και έμενε συχνά μαζί τους
Η ανήλικη κοπέλα ζούσε στο διαμέρισμα μαζί με την μητέρα της και την αδερφή της, μια οικογένεια που δύσκολα έβγαζε τα προς το ζην. Η μάνα εργαζόταν σε σουβλατζίδικο της περιοχής και τα δύο κορίτσια βοηθούσαν όπως μπορούσαν με κάποια περιστασιακά μεροκάματα.
Το τελευταίο διάστημα η 17χρονη Νικολέτα είχε γνωρίσει έναν Πακιστανό, ο οποίος έμενε στην ίδια περιοχή. Αφού έκαναν δεσμό, οι δυο τους συμφώνησαν να μείνει και εκείνος στο σπίτι με την οικογένεια. Η μητέρα δεν συμφωνούσε και έτσι ξεκίνησαν οι έντονοι καυγάδες. Σύντομα το κλίμα ανάμεσα στην ανήλικη και τον Πακιστανό έγινε τεταμένο. Οι δυο τους είχαν έναν έντονο διαπληκτισμό το βράδυ της Δευτέρας.
Είπε ότι φεύγει από την Ελλάδα ο δράστης
Ο Πακιστανός μάζεψε τα πράγματά του και αφού δολοφόνησε την 17χρονη, έφυγε από το σπίτι και κατευθύνθηκε στο προηγούμενο διαμέρισμα όπου ζούσε με άλλους ομοεθνείς του στο παρελθόν. Εκεί, τους ενημέρωσε ότι θα φύγει από τη χώρα.
Λίγες ώρες αργότερα, η μητέρα και η αδερφή της 17χρονης, την εντόπισαν νεκρή στο κρεβάτι της.
Σε βάρος του Πακιστανού έχει σχηματιστεί δικογραφία και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, με τον ίδιο να παραμένει άφαντος και τις αρχές να τον αναζητούν.
Ο 19χρονος ντελιβεράς, που τραυματίστηκε βαριά σε τροχαίο, στις 9 Ιουνίου, με το μηχανάκι του, άφησε την τελευταία του πνοή, στη ΜΕΘ του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, χθες, Τρίτη.
Ο 19χρονος ντελιβεράς πάλεψε 4 μέρες για τη ζωή του
Ο άτυχος νέος έδωσε σκληρή μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, για τέσσερις μέρες, μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του στο κεφάλι, αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε.
Άγνωστα τα αίτια του τροχαίου του 19χρονου ντελιβερά
Όπως αναφέρει το lamiareport, ο αδικοχαμένος νέος, την περασμένη Παρασκευή, επέστρεφε από παραγγελία, μέσα στην πόλη του Ορχομενού, όταν- για άγνωστο λόγο- έχασε τον έλεγχο της μηχανής του και έπεσε στην άσφαλτο.
Διακομίστηκε αρχικά στο Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς και λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του, κρίθηκε η εισαγωγή του σε ΜΕΘ.
Ακολούθησε η διακομιδή του στην Εντατική του Νοσοκομείου Λαμίας, όπου και κατέληξε χθες, το πρωί, σκορπώντας θλίψη στην οικογένειά του, αλλά και στην τοπική κοινωνία.
Την προανάκριση έχει αναλάβει το Τμήμα Τροχαίας Λιβαδειάς.
Σε ηλικία 49 ετών έφυγε από τη ζωή ο Γεράσιμος Μητρέλης, ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου “Μείλιχος” στην Αγυιά. Και γιος του τελευταίου εκδότη καρτ ποστάλ της Πάτρας, την δεκαετία 70.
Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη στην Πάτρα. Την είδηση έκανε γνωστή ο πεθερός του ο οποίος ανέφερε μέσω facebook. Ο Γεράσιμος αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του. Εδώ και χρόνια. Και τελικά ¨”‘εφυγε” στο Ωνάσειο.
Με θλίψη και οδύνη, αγαπημένοι μου φίλοι, αναγγέλλω την πρόωρη απώλεια του λατρευτού μας γαμπρού Γεράσιμου Μητρέλη του Κωνσταντίνου και της Αγάπης – συζύγου της κόρης μου Βασιλικής – ηλικίας 49 ετών, ύστερα από περιπέτεια μακρά και οδυνηρή την οποία “κουβαλούσε” στους ώμους του, μισό αιώνα, μαχητικά και με αξιοπρέπεια. Ήταν κι αυτό ένα μήνυμα, μια κατάθεση ψυχής. Παρηγοριά και παρακαταθήκη, για τους αγαπημένους του, τη γλυκιά του μανούλα, τη αγαπημένη του σύντροφο και τα δυο αγγελούδια του, τον Κωνσταντίνο και τη Μάγια – Γεωργία, που τόσο πολύ λάτρευε. Ένας νέος και γλυκύτατος Άνθρωπος, με το χαμόγελο πάντα στα χείλη και μια χρυσή καρδιά ,που τον έκαναν πολύ αγαπητό στην Πατραϊκή κοινωνία και όχι μόνο. Ένας αγωνιστής της ζωής, με ανήσυχο πνεύμα, που είχε μέσα του το σαράκι να ψάχνει, να διαβάζει και να γράφει. Αν και από μικρή ηλικία χειρουργημένος από τον γνωστό καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ, διεύθυνε με επιτυχία στην Πάτρα, την οικογενειακή επιχείρηση “Βιβλιοπωλείο – εκδόσεις Μείλιχος”. Δυστυχώς όμως: «Άλλαι μεν αι βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Παρά τις φιλότιμες και συγκινητικές προσπάθειες των εξαίρετων ιατρών Νικολάου Κουτσογιάννη, Αγγελικής Γκουζιούτα και Σταμάτη Αδαμοπούλου, καθώς και του νοσηλευτικού προσωπικού του ΩΝΑΣΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ και του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΡΙΟΥ, που τον παρακολουθούσαν τελευταία, δεν απεφεύχθη το μοιραίο…… «Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως». Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Μάκη, στη χορεία των Αγγέλων. Θα είσαι πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας και σου υπόσχομαι ότι θα είμαστε, όπως πάντα, μαζί με την οικογένειά σου, συνεχίζοντας τις προσπάθειες, για όσα εσύ είχες ονειρευτεί και δεν πρόλαβες να ολοκληρώσεις. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ
Η Μαρία Σάκκαρη βρέθηκε μία ανάσα από τον πρώτο τελικό σε Grand Slam στην καριέρα της, αλλά αν και είχε τις ευκαιρίες δεν τις εκμεταλλεύτηκε και σ’ αυτό το επίπεδο κάθε λάθος κοστίζει ακριβά.
Η Μαρία προηγήθηκε με 3-1 στο πρώτο σετ και στο τρίτο σετ (ενώ στο δεύτερο που κατέκτησε είδε το 4-0 να γίνεται 4-3), αλλά δεν «σκότωσε» την αντίπαλο της που βρήκε τα ψυχικά αποθέματα κι έκανε δύο μεγάλες επιστροφές για να πάρει τη νίκη και την πρόκριση.
Czech Mate
In just her fifth Slam singles main draw, @BKrejcikova earns a maiden major final in the longest women’s semi-final match in Paris, eliminating Sakkari in epic style 7-5, 4-6, 9-7.#RolandGarrospic.twitter.com/1rhoSdhbY8
Ο δεύτερος χρονικά ημιτελικός ξεκίνησε με τον πλέον απρόσμενο τρόπο καθώς στα τρία πρώτα γκέιμ είχαμε ισάριθμα μπρέικ, με τη Μαρία να έχει το προβάδισμα στο σκορ. Ενώ ξεκίνησε εντυπωσιακά κάνοντας το 0-1, στο δικό της σερβίς μέτρησε τέσσερα αβίαστα λάθη για να γίνει το 1-1, αλλά στο τρίτο ενώ βρέθηκε πίσω με 30-40, ξαναβρήκε την σταθερότητα στα χτυπήματα της με την Κρεϊτσίκοβα να παίρνει την σκυτάλη στα λάθη για το 2-1.
Η πρώτη που κράτησε το σερβίς της ήταν η Μαρία η οποία στο 30-30 βρήκε ένα τρομερό γουίνερ στην ευθεία και ακολούθως είδε το φορχαντ της Κρεϊτσίκοβα να χτυπά στο φιλέ και να καταλήγει στη δική της πλευρά για το 3-1.
Το μομέντουμ ήταν με την Μαρία, καθώς η Τσέχα φαίνονταν σοκαρισμένη από το δεύτερο μπρέικ, κι έφτασε να έχει διπλό μπρέικ πόιντ (40-15), αλλά εκεί ήρθαν τα πάνω κάτω. Με αβίαστα λάθη σε φαινομενικά εύκολους πόντους έφερε το γκέιμ στην ισοπαλία με την Κρεϊτσίκοβα να μειώνει τελικά σε 3-2.
Κι αντί να γίνει το 4-1, το σκορ πήγε στο 3-4 καθώς η Κρεϊτσίκοβα έχοντας πολύ καλές αντιδράσεις στα σερβίς της Μαρίας μπόρεσε να απαντήσει με ένα δεύτερο μπρέικ και με τα λάθη της Ελληνίδας να φτάνουν τα 20, προηγήθηκε για πρώτη φορά στο ματς.
Το σοκ έγινε ακόμη μεγαλύτερο για την Σάκκαρη καθώς η Κρεϊτσίκοβα, εκμεταλλευόμενη απλά τα λάθη της, έκανε και νέο μπρέικ για να προηγηθεί με 3-5, ωστόσο σε εκείνο το σημείο η Μαρία επέστρεψε και το έκανε με εντυπωσιακό τρόπο καθώς πήρε τα δύο επόμενα γκέιμ χωρίς να χάσει πόντο ισοφαρίζοντας σε 5-5.
Η αντεπίθεση της όμως δεν είχε συνέχεια με την Κρεϊτσίκοβα στο κατάλληλο σημείο να βρίσκει καλά σερβίς και να προηγείται με 5-6, χωρίς η Μαρία να μπορέσει να απαντήσει και με το 7ο (!!!) συνολικά μπρέικ στο 1ο σετ να γίνει το 0-1.
Πολλοί πίστεψαν ότι αυτή η εξέλιξη θα δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στη Μαρία και η Κρεϊτσίκοβα θα είχε πιο εύκολο έργο στο 2ο σετ, όμως δεν τα είχαν υπολογίσει σωστά.
Η Μαρία ξεκίνησε με μπρέικ και στο 2ο σετ, κράτησε το σερβίς της παίζοντας με υπομονή και τρομερή ακρίβεια στα χτυπήματα της και αυτή τη φορά η Μαρία δεν σταμάτησε κάνοντας δεύτερο μπρέικ και φτάνοντας πολύ εύκολα στο 4-0!
Σ’ αυτό το ματς όμως τίποτα δεν μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένο κι η επιστροφή της Κρεϊτσίκοβα ήρθε με εξίσου εντυπωσιακό τρόπο καθώς μείωσε σε 4-3 (κάνοντας ένα μπρέικ) για να ξαναγίνει ο αγώνας θρίλερ με το δράμα να κορυφώνεται στο 5-4. Εκεί η Κρεϊτσίκοβα προηγήθηκε 15-30, η Μαρία έχασε δύο φορές σετ πόιντ, αλλά με τον πρώτο της άσο και με ένα δεύτερο εξαιρετικό σερβίς έκλεισε το γκέιμ και το σετ ισοφαρίζοντας σε 1-1. Με το φινάλε του 2ου σετ είχαμε συμπληρώσει ήδη 1 ώρα και 51 λεπτά αγώνα…
Το τρίτο σετ ήταν το πρώτο που ξεκίνησε χωρίς μπρέικ με την Κρεϊτσίκοβα να προηγείται με 0-1, αλλά το μπρέικ δεν άργησε να έρθει και το έκανε η Μαρία προηγούμενη με 2-1 και κρατώντας το δικό της σερβίς έφτασε στο 3-1 αποκτώντας ξανά και το ψυχολογικό πλεονέκτημα.
Η Κρεϊτσίκοβα έβγαλε μια πρώτη αντίδραση μειώνοντας σε 3-2, αλλά η Μαρία κράτησε το σερβίς της και προηγήθηκε με 5-3 φτάνοντας στο πρώτο ματς μπολ όμως το θρίλερ είχε συνέχεια… Η Κρεϊτσίκοβα όχι απλά μείωσε σε 5-4, αλλά κάνοντας μπρέικ ισοφαρίσε σε 5-5 με τη Μαρία να χάνει νέα μεγάλη ευκαιρία και προηγήθηκε με 5-6 με τη Μαρία πλέον να σερβίρει για να μείνει ζωντανή στο ματς.
Τα κατάφερε ισοφαρίζοντας 6-6 για να σβήσει τρία ματς πόιντ στο 6-7 ισοφαρίζοντας ξανά, με την Τσέχα όμως να προηγείται ξανά με 7-8.
Ο καρκίνος θερίζει και πολλοί διάσημοι και άσημοι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας του καθώς δεν κάνει διακρίσεις ούτε προς το φύλο, ούτε την ηλικία αλλά ούτε και την κοινωνική τάξη.
Αν θέλαμε να συμπεριλάβουμε όλους τους διάσημους που έφυγαν από κοντά μας από την επάρατη νόσο θα θέλαμε σελίδες επί σελίδων. Ωστόσο, επειδή αυτό είναι αδύνατον κάναμε μια μικρή επιλογή.
Της: Έπη Τρίμη
Ο καρκίνος όπως αναφέρει ο Άγιος Σάββας προκαλείται από διαταραχές των γονιδίων, που φυσιολογικά ελέγχουν την διαίρεση και τον θάνατο των κυττάρων.Ο τρόπος με τον οποίο ένα κύτταρο μετασχηματίζεται σε καρκινικό, δεν έχει απόλυτα διευκρινιστεί.Πολλές φορές το κύτταρο έχει τη γενετική προδιάθεση και αρκεί η έκθεση σε επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως είναι διάφορες χημικές ουσίες ή ακτινοβολίες, για τη μετατροπή τους σε καρκινικό. Υπάρχουν, ακόμη, σπάνιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες φαίνεται ότι πολλά κύτταρα, κάτω από την ισχυρή πίεση ενός επιβαρυντικού παράγοντα, χάνουν τον έλεγχο της αύξησης τους, με αποτέλεσμα να προκαλούν την ταυτόχρονη γένεση πολλών διαφορετικών όγκων.
1.Θέμος Ανασταστίαδης
Ο Θέμος Αναστασιάδης άφησε την τελευταία του πνοή το 2019 σε ηλικία 61 ετών, μετά από ενάμιση χρόνο μάχης με τον καρκίνο, σε νοσοκομείο της Ζυρίχης, στην Ελβετία. Ήταν παντρεμένος με την επίσης δημοσιογράφο Βασιλική Παναγιωτοπούλου, με την οποία είχαν αποκτήσει τρία παιδιά.
Είχε γεννηθεί στις 6 Ιανουαρίου του 1958 και υπήρξε συνιδρυτής και εκδότης της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα».
Επί σχεδόν δύο χρόνια ο Θέμος Αναστασιάδης έδινε μια άγνωστη στο ευρύ κοινό -και δυστυχώς άνιση-μάχη με τον καρκίνο.
Τον Σεπτέμβριο του 2017 διαγνώστηκε με μια εξαιρετικά σπάνια και επιθετική μορφή καρκίνου. Ο γνωστός δημοσιογράφος και εκδότης αρχικά νοσηλεύτηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Στη συνέχεια μετέβη στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο εξειδικευμένες κλινικές του κόσμου: Στη διάσημη κλινική Dana Farber της Βοστώνης.
Εκεί, ο Θέμος Αναστασιάδης υποβλήθηκε σε εντατική και επιθετική θεραπεία. Παρ’ όλα αυτά, στάθηκε όρθιος και ο οργανισμός του κατάφερε και την άντεξε. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα ο καρκίνος επανεμφανίστηκε. Ο Θέμος Αναστασιάδης, απτόητος, συνέχισε τις θεραπείες στη Ζυρίχη, όπου έμενε μόνιμα πλέον, αλλά η μάχη έγερνε εις βάρος του. Το τελευταίο πεντάμηνο η υγεία του επιδεινώνονταν διαρκώς και το τελευταίο δίμηνο χειροτέρεψε δραματικά.
2.Ρίκα Βαγιάνη
Η Μαρίκα Ζούλα (ή Ρίκα Βαγιάνη, όπως την ήξεραν όλοι), ήταν κόρη του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου.
Γεννήθηκε στο Παγκράτι το 1962 και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το 1982.
Λίγοι ξέρουν πώς προέκυψε το επώνυμο Βαγιάνη. Είναι τα αρχικά από το όνομα της μητέρας της, Βαρβάρας, και του δεύτερου γάμου της με τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη, που ως πατριός της την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Ήδη από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έπαιξε στο Εθνικό, στο Θεσσαλικό, σε αρκετές ταινίες, αλλά και σε σήριαλ, όπως το “Μινόρε της Αυγής”.
Παράλληλα, είχε ήδη αρχίσει και την δημοσιογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Η Ρίκα Βαγιάνη πέθανε, σε ηλικία 56 ετών έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.Τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της νοσηλευόταν στην εντατική, δίνοντας με αξιοπρέπεια τον δικό της αγώνα.
Η είδηση του θανάτου της το 2018 βύθισε σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο, καθώς υπήρξε από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης και του χώρου της δημοσιογραφίας.
3.Αλέξανδρος Βέλιος
Τον Σεπτέμβριο του 2015 διαγνώστηκε με καρκινικό όγκο στο πάγκρεας σε προχωρημένη μορφή. Το γεγονός αποκάλυψε σε τηλεοπτική εκπομπή τον Ιούνιο του 2016, ανακοινώνοντας πως έχει μερικούς μήνες ζωής. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι έχει πάρει την απόφαση να προβεί σε ευθανασία, πριν φτάσει στο σημείο να καθηλωθεί στο κρεβάτι, αντιτασσόμενος στην απαγόρευσή της από την ελληνική νομοθεσία. Χαρακτηριστικά δήλωνε: «Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας. Είμαι υπέρ του δικαιώματος να μπορεί κανείς να επιλέξει πώς και πότε θα πεθάνει».
Τον τελευταίο καιρό είχε δηλώσει δημόσια πως θα έκανε και ο ίδιος ευθανασία, προτού τον συνθλίψει κυριολεκτικά ο καρκίνος και μάλιστα σκόπευε να πάει στη Ζυρίχη της Ελβετίας για «υποβοηθούμενη αυτοκτονία».
Πέθανε το βράδυ της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου 2016 στο οικία του στον Γέρακα, ενόσω ο καρκίνος ήταν σε τελικό στάδιο, καταφεύγοντας στη λύση της «μη υποβοηθούμενης ευθανασίας», καταναλώνοντας υπερβολική δόση ισχυρών ηρεμιστικών και παυσίπονων σκευασμάτων. Λίγο πριν το θάνατό του, συνέταξε δύο ιδιόχειρες επιστολές, τις οποίες ανάγνωσε και ανήρτησε ο ίδιος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κηδεύτηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2016 στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
4.Γιώργος Βασιλείου
O αγαπημένος ηθοποιός το 2016 βύθισε στη θλίψη την οικογένειά του και τους φίλους του.
Ο γνωστός ηθοποιός τον τελευταίο καιρό έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Και το πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα είχε επιστρέψει στο σπίτι του, όπου πολεμούσε την ασθένεια κάτω από άνισες συνθήκες.
Ο ίδιος είχε μιλήσει για το πρόβλημά του ανοιχτά στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη προτρέποντας όλους να κόψουν το τσιγάρο: «Αυτό που έπαθα, το έπαθα από το τσιγάρο. Κάπνιζα δύο πακέτα την μέρα. Γι’ αυτό τώρα, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ένα πράγμα λέω σε όλους: “Κόψτε το τσιγάρο!”».
5.Αλίκη Βουγιουκλάκη
Ο θάνατος της κορυφαίας Ελληνίδας ηθοποιού στις 23 Ιουλίου του 1996 συγκλόνισε το πανελλήνιο. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από την ζωή σε ηλικία 62 ετών νικημένη από τον καρκίνο. Ο προσωπικός της γιατρός, Σωτήρης Αδαμίδης και ο άνθρωπος που βρέθηκε στο πλάι της μέχρι την τελευταία στιγμή περιγράφει σε πρόσφατη συνέντευξη του τις τελευταίες ώρες της Ελληνίδας ηθοποιού πριν εκείνη ταξιδέψει στην «γειτονία των αγγέλων».
Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Πιστεύω ότι αν είχε πιο νωρίς εντοπιστεί το πρόβλημα της θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η πορεία. Αυτό ισχύει βεβαίως για κάθε διάγνωση που γίνεται έγκαιρα και νωρίς στην πορεία μιας σοβαρής νόσου όπως της Αλίκης. Όμως όσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση σας, όχι δεν το πιστεύω αυτό. Δεν έχω κάποια στοιχεία για να το υποστηρίξω και είμαι υπέρ του να φροντίζουν όλες οι κυρίες νεαρές και μη την εμφάνιση τους με ασφαλή τρόπο. Αλλά να τη φροντίζουν.
Δεν θα ξεχάσω πόσο μου άρεσε που την έβλεπα πάντα περιποιημένη στη σουίτα του Ιατρικού Κέντρου. Μέσα στην δυσκολία και τον πόνο. Αξιοπρεπής και υπέροχη με το ευγενικό και εφηβικό πάντα χαμόγελο…»
6.Τζένη Καρέζη
Την περίοδο 1988-1989 η Καρέζη έπαιζε στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ. Τον Μάρτιο του 1989 η παράσταση διακόπηκε και η Καρέζη ταξίδεψε για εξετάσεις στο Λονδίνο. Εκεί της διαγνώστηκε γυναικολογικός καρκίνος. Η Καρέζη όμως έδωσε ακόμα μια παράσταση, το «Διαμάντια και Μπλουζ» την περίοδο 1990-1991. Έκτοτε η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε αρκετά, ενώ τις τελευταίες μέρες της ζωής της η υγεία της χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο.
Απεβίωσε στις 26 Ιουλίου 1992 τρία λεπτά πριν τα μεσάνυχτα προς 27 Ιουλίου μετά από τριετή αντιμετώπιση καρκίνου. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου. Λίγους μήνες πριν το θάνατό της είχε συγγράψει την αυτοβιογραφία της, που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατό της υπό τον τίτλο «Τετράδια Ζωής».
Τον Σεπτέμβριο του 1992 ιδρύθηκε η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία «Ίδρυμα Τζένη Καρέζη», στόχος της οποίας είναι η ανακουφιστική φροντίδα για καρκινοπαθείς και ασθενείς με άλλες χρόνιες νόσους. Ιδρυτικά μέλη της ήταν μεταξύ άλλων ο Κώστας Καζάκος, η Μελίνα Μερκούρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Νίκος Κούρκουλος, η Νόνικα Γαληνέα και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος.
7. Έλενα Ναθαναήλ
Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Το επώνυμο “Ναθαναήλ” ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη. Σε τηλεοπτική συνέντευξή της στις 9 Φεβρουαρίου του 2004 στον Γρηγόρη Αρναούτογλου (“Όμορφος κόσμος το πρωί”) δήλωσε ότι είχε καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Κάτι να καίει (1964) στην ηλικία των 16 ετών.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, εντούτοις το 1973 απέκτησε μια κόρη με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα. Τα τελευταία χρόνια μαζί με τον επί 29 χρόνια σύντροφο της ζωής της, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο, κατοικούσαν στην Εύβοια και δήλωνε ότι ήταν αγρότισσα και ασχολιόταν με την παραγωγή κρασιού.
Έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Απεβίωσε στις 4 Μαρτίου 2008 και η κηδεία της έγινε το μεσημέρι της επομένης στο νεκροταφείο της Νέας Φιλαδελφείας στον Κόκκινο Μύλο.
8.Μελίνα Μερκούρη
Τη χαρακτήρισαν «τελευταία ελληνίδα θεά» και «γυναίκα – φλόγα». Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα, ελπίδες, αγωνίες και αγώνες. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ού αιώνα. Υπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα. Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας στον αγώνα κατά της χούντας (1967-1974). Σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που έχουν καταγραφεί στις σελίδες της Έβδομης Τέχνης. Πολιτικός που σημάδεψε με την παρουσία της τον πολιτισμό της Ελλάδας, τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Πίστευε ακράδαντα ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας. Ότι είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν και ότι έχει μεγάλη σημασία και αξία η ανάδειξή του.
Τη βάφτισαν Αμαλία – Μαρία, δεν τη φώναξαν όμως έτσι ποτέ. Το όνομα που θα χρησιμοποιούσαν σε όλη της τη ζωή, και με το οποίο έγινε πασίγνωστη, ήταν το «Μελίνα». Πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν το επίθετο «Μερκούρη» για να συστηθεί. Ήταν η Μελίνα όλων των Ελλήνων, αλλά και η Μελίνα των ξένων.
Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ήταν η αγαπημένη εγγονή του Σπύρου Μερκούρη, ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς Δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 20 χρόνια. Στο σπίτι του μεγάλωσε, δίπλα του έκανε τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις της σε νηπιακή ηλικία. Συναρπαζόταν από τότε από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου, έστω και αν απευθύνονταν στον «Μεγάλο Σπύρο» όπως όλοι φώναζαν τον παππού της. Δίπλα του έμαθε τους κανόνες της δημοκρατικότητας αλλά και την τέχνη του να συνομιλείς ισότιμα με όλους.
Πατέρας της ήταν ο Σταμάτης Μερκούρης, βουλευτής για περισσότερα από 30 χρόνια, που είχε χρηματίσει και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Μητέρα της, η Ειρήνη Λάππα, που ανήκε σε μια από τις καλύτερες αθηναϊκές οικογένειες. Το ζευγάρι απέκτησε και έναν γιο, μικρότερο από την Μελίνα, τον Σπύρο. Αργότερα χώρισαν, δημιούργησαν νέες οικογένειες, και η Μελίνα έζησε στο σπίτι του παππού της.
Την πρώτη θεατρική της πρόβα η Μελίνα Μερκούρη την έκανε μπροστά στον καθρέφτη, προσπαθώντας να καταφέρει να κυλήσουν κάποια δάκρυα σε κατάλληλη στιγμή, προκειμένου να πειστούν οι δικοί της να της αγοράσουν κάτι που επιθυμούσε. Ήταν μόλις πέντε ετών. Σε ηλικία δέκα ετών, «ντεμπουτάρισε» στις Σπέτσες, στο τραπέζι ενός καφενείου, όπου τη χειροκρότησαν θερμά. Η μητέρα της όμως, που φτάνει τρέχοντας μόλις πληροφορείται ότι η κόρη της δίνει αυτοσχέδια παράσταση, τη «φιλοδωρεί» με ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι.
Παιδί ανήσυχο, και με το μυαλό προσηλωμένο σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μαθήματα, ήταν από τις χειρότερες μαθήτριες. Όταν ο παππούς Σπύρος πεθαίνει, η μικρή Μελίνα αισθάνεται για πρώτη φορά στη ζωή της προδομένη. Την είχε κάνει να πιστέψει πως ήταν αθάνατος…
Είναι ακόμη έφηβη, όταν ερωτεύεται τον Πάνο Χαροκόπο, που της υπόσχεται (και τηρεί την υπόσχεσή του) ότι θα της παράσχει πλήρη ελευθερία να ασχοληθεί με το πάθος της, το θέατρο. Παντρεύονται κρυφά και στέλνουν στις οικογένειές τους τηλεγράφημα : «Γάμος ετελέσθη». Μετά από χρόνια θα χωρίσουν.
Όταν έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου, απήγγειλε ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη. Ανάμεσα στους εξεταστές της, και ο Αιμίλιος Βεάκης. «Δεν πέρασα» σκέφτηκε. Έγινε δεκτή πανηγυρικά και την ανέλαβε ο Δημήτρης Ροντήρης. Διέγνωσε μέσα της την τραγωδό και την έβαλε να δουλεύει σκληρά. Αποφοιτά το 1944.
Εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού θεάτρου, όπου ερμηνεύει μικρούς ρόλους στην κεντρική σκηνή και στη σκηνή του Πειραιά. Το 1945 ερμηνεύει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο, το ρόλο της Λαβίνια στο έργο του Ευγένιου Ο’ Νηλ «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (θίασος Κατερίνας, θέατρο «Κεντρικόν»). Η πρώτη της όμως μεγάλη επιτυχία έρχεται με το «Λεωφορείον ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, παράσταση του «θεάτρου τέχνης», όπου ερμηνεύει το ρόλο της Μπλάνς Ντυμπουά. Συνεχίζει τη συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν και το «Θέατρο Τέχνης» και εμφανίζεται σε έργα των Άλντους Χάξλεϊ, Άρθουρ Μίλλερ, Φίλιπ Τζόρνταν και Αντρέ Ρουσέν.
Ακολουθεί μια περίοδος που ζει στο Παρίσι, όπου γνωρίζει τον Μαρσέλ Ασάρ. Η Μελίνα εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή της Πόλης του Φωτός σε μπουλβάρ των Ζακ Ντεβάλ και Μαρσέλ Ασάρ. Παίζει στο “Le Moulin de la Galette”, στο “Les Compagnons de la Marjolaine”, στο “Il etait une gare”. Εκεί θα γνωρίσει τον Ζαν Κοκτώ, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, την Κολέτ, τη Φρανσουάζ Σαγκάν. Εκεί ανοίγουν οι ορίζοντές της.
Το 1953 παίρνει το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη». Δύο χρόνια μετά επιστρέφει στην Ελλάδα και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Κοτοπούλη – Ρεξ σε έργα από όλο το φάσμα του δραματολογίου, όπως ο «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ και ο «Κορυδαλλός» του Ανούιγ. Σε αυτή τη δεκαετία ανακαλύπτει το κοινωνικό πρόσωπο που κρύβει μέσα της και αναμιγνύεται με τον θεατρικό συνδικαλισμό.
Με την επιστροφή της στην πατρίδα, της γίνεται η πρώτη πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφική ταινία. Πρόκειται για τη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια». Η ταινία επαινέθηκε ιδιαίτερα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Κανών το 1956. Παρότι το αξίζει, δεν θα πάρει το βραβείο του Φεστιβάλ των Κανών το 1956. Η εμφάνισή της σ’αυτό, όμως, θα είναι μοιραία, αφού εκεί θα γνωρίσει τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασσέν, κατοπινό σύντροφό της δια βίου.
Η Μελίνα θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» την ίδια χρονιά και από τότε θα παίξει σε πολλές ακόμα ταινίες του, όπως στο «Ποτέ την Κυριακή», στη «Φαίδρα», στο «Τοπκαπί» κ.α. Για την ερμηνεία της στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» θα πάρει στις Κάνες το βραβείο γυναικείας ερμηνείας (εξ’ ίσου με την Ζαν Μορό για το Moderato Cantabile) (1960). Η ταινία είναι υποψήφια για πέντε Όσκαρ (σκηνοθεσίας, σεναρίου – Ζύλ Ντασσέν, πρώτου γυναικείου ρόλου – Μελίνα Μερκούρη, κοστουμιών για ασπρόμαυρη ταινία – Ντένη Βαχλιώτη, τραγουδιού – Μάνος Χατζιδάκις, που παίρνει το βραβείο).
Η Μελίνα πρωταγωνιστεί σε ταινίες διακεκριμένων δημιουργών όπως ο Βιτόριο Ντε Σίκα (Η Δευτέρα παρουσία), ο Νόρμαν Τζούισον (Σικάγο-Σικάγο), ο Καρλ Φόρμαν (Οι Νικητές) κ.α. Συνολικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε 19 ταινίες.
Το 1960, είναι η χρονιά της. Τότε σημειώνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της περιόδου στο θέατρο, όπου συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της έως το 1967. Είναι το «γλυκό πουλί της νιότης» σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και παραγωγή του «θεάτρου τέχνης» με συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Φέρτη.
Η διεθνής αναγνώριση είναι πλέον γεγονός. Η Μελίνα θα ανοίξει τα φτερά της το 1967 για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο «Ίλια Ντάρλινγκ» με τον Ζυλ Ντασσέν, σύζυγό της από την προηγούμενη χρονιά, στο πλευρό της. Τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου, ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφωνεί σε κείνη και στον Ζυλ για να τους πει ότι στην Ελλάδα έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Μελίνα κάνει δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες των αμερικανικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. «Σας παρακαλώ μην πάτε στη χώρα μου» λέει κλαίγοντας. Για τις δηλώσεις αυτές, η χούντα θα της αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια στις 12 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκείνη θα απαντήσει με το ιστορικό πλέον : «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας». Από τον Νοέμβριο του 1967 και επί τρεις μήνες, το FBI την παρακολουθεί παντού. Υπάρχει προειδοποίηση ότι θα γίνει δολοφονική απόπειρα εναντίον της.
Το σύνθημα για την αντιδικτατορική δράση έχει δοθεί. Με τον Ζυλ Ντασσέν, με τον Μίκη Θεοδωράκη, με άλλους φίλους, η Μελίνα θα γίνει ο εφιάλτης της χούντας. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα γνωρίσει και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κάνει πολιτική περιοδεία στις ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Ολλανδία). Οργανωτής, ο Σπύρος Μερκούρης. Θα συμμετάσχει σε διαδηλώσεις, απεργίες πείνας, συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις. Δημιουργούνται πολιτικές και καλλιτεχνικές επιτροπές, επιτροπές Ελλήνων που στηρίζουν όλα τα προγράμματα. Η Μελίνα δίνει συνεντεύξεις, κάνει ομιλίες, τραγουδά ενάντια στους συνταγματάρχες. Η χούντα αντιδρά, απαγορεύει στην Ελλάδα τα τραγούδια της και δεσμεύει την περιουσία της. Στις 7 Μαρτίου του 1969, στο θέατρο της Γένοβας γίνεται βομβιστική επίθεση εναντίον της με βόμβα πέντε κιλών η οποία και εκρήγνυται, χωρίς ευτυχώς θύματα. Στο πλαίσιο της ίδιας περιοδείας, γίνεται επίθεση εναντίον της από φασιστική οργάνωση στο Βέλγιο.
Ο θάνατος του πατέρα της (7 Ιουλίου 1968) τη βρίσκει στην ξενιτιά. Δεν έχει ιθαγένεια, ούτε διαβατήριο. Όταν πεθαίνει η μητέρα της (Ιούλιος 1972) της επιτρέπουν την είσοδο στη χώρα για λίγες ώρες.
Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.
Με την επιστροφή και την οριστική εγκατάστασή της στην Ελλάδα, συνεχίζει την πολιτική της δράση μέσα από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, του οποίου είναι από τα ιδρυτικά μέλη. Το 1974 είναι υποψήφια του κόμματος στη Β΄περιφέρεια Πειραιά. Συγκεντρώνει 7.500 σταυρούς, αλλά χάνει την έδρα για 33 ψήφους. Στο ΠΑΣΟΚ θα διατελέσει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, του Εκτελεστικού Γραφείου, αλλά και εισηγήτρια στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Ελέγχου Πολιτισμού.
Παράλληλα με την πολιτική της παρουσία αρχίζει το γύρισμα μιας σειράς τηλεοπτικών εκπομπών με τον τίτλο «Διάλογοι» που περιλαμβάνουν κοινωνικά θέματα. Από τα 14 επεισόδια μεταδίδονται μόνο δύο για την Κύπρο και η εκπομπή απαγορεύεται από την ΕΡΤ. Το θέμα συζητείται στη Βουλή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γυρίζονται άλλες δύο ταινίες οι «Επαρχίες της Αθήνας» και «Νόελ Μπαίκερ-Το κτήμα του Αχμέτ-Αγά».
Συνεχίζει επίσης τη δουλειά της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, με εξέχουσες ερμηνείες στην «΄Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν (1975) και στη «Μήδεια» του Ευριπίδη από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1976). Η παράσταση παίζεται σε όλη τη Μακεδονία και στο Λυκαβηττό, αρνούνται όμως την παρουσίασή της στο επίσημο φεστιβάλ αρχαίου δράματος, στην Επίδαυρο. Η απαγόρευση της χαρίζει τον τίτλο της «Εξόριστης Μήδειας». Με την πρώτη της εμφάνιση ως τραγωδού, επιβάλλεται, η ανταπόκριση του κοινού είναι πολύ μεγάλη. Το 1978 γυρίζει μια ταινία βασισμένη στη «Μήδεια», την «Κραυγή γυναικών» σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν.
Η εκλογή της, τον Νοέμβριο του 1977, ως βουλευτή (με μεγάλη πλειοψηφία σταυρών προτίμησης – αποτέλεσμα της αφοσίωσης που είχε δείξει στην Β΄Πειραιά) της στερεί την ενασχόλησή της με το θέατρο. Εκλέγεται στη Β΄Περιφέρεια Πειραιά, με τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ, και δίνει όλη της την ενέργεια στην πολιτική, πάντοτε στον τομέα του πολιτισμού. Για ένα μικρό διάστημα, πρωταγωνιστεί σε μια παράσταση με κείμενα του Μπρεχτ, που σκηνοθετεί ο Ζυλ Ντασσέν («Συντροφιά με τον Μπρέχτ», 1978 στο Μπρόντγουεϊ).
Το 1980 πρωταγωνιστεί στο «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσι Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν (και στο καινούργιο αυτό ανέβασμα, που έχει και πάλι μεγάλη επιτυχία, συμπρωταγωνιστής της είναι ο Γιάννης Φέρτης), και το καλοκαίρι ερμηνεύει την Κλυταιμνήστρα στην «Ορέστεια» που παρουσιάζει ο Κάρολος Κουν με το «Θέατρο Τέχνης» στην Επίδαυρο. Το κοίλο του αρχαίου θεάτρου γεμίζει ασφυκτικά.
Εκλέγεται και πάλι βουλευτής το 1981. Στις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν (1985, Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989, 1990 και 1993) είναι στο ψηφοδέλτιο των βουλευτών επικρατείας σε εκλόγιμη θέση. Η διεθνής ακτινοβολία της, της επιτρέπει να έρχεται σε επαφή με κορυφαίους ευρωπαίους ηγέτες (ανάμεσα στους οποίους και ο προσωπικός της φίλος Φρανσουά Μιτεράν) και να προβάλει τα εθνικά μας θέματα. Επιθυμία της, να επιβάλλει την Ελλάδα και να την κάνει σεβαστή παντού.
Όταν το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές τον Οκτώβριο του 1981, η Μελίνα Μερκούρη ορίζεται Υπουργός Πολιτισμού και παραμένει στη θέση αυτή και τα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της θα φέρει, με τις πολιτικές της πρωτοβουλίες και τα πολιτικά της οράματα, τον πολιτισμό στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Θα εντυπωσιάσει με τη δημοκρατική διακυβέρνηση του υπουργείου της και με τον αέρα αλλαγής που θα πνεύσει στις σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους υπαλλήλους αλλά και στις σχέσεις των υπηρεσιών με τον πολίτη.
Ως Υπουργός εφάρμοσε μια έντονη εξωτερική πολιτιστική πολιτική. Οργάνωσε πολλές και σημαντικές εκθέσεις σε μουσεία του εξωτερικού, καθώς και εκδηλώσεις ουσίας. Συναντήθηκε με σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Λάνγκ, ο Αντρεότι, ο Γκένσερ, ο Πάλμε, ο Γκονζάλεθ, ο Πάπας, η Γκάντι, ο Μιτεράν κ.α. και διεκδίκησε μια εξέχουσα θέση για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Το Υπουργείο Πολιτισμού λειτούργησε επί των ημερών της όσο ποτέ άλλοτε. Έκανε διάλογο με τους υπαλλήλους της και τις διευθύνσεις, θεωρώντας ότι αποδοτικός υπάλληλος είναι ο ευχαριστημένος υπάλληλος. Οι ξένες εφημερίδες παρακολουθούσαν την πορεία της ανελλιπώς.
Η Μελίνα Μερκούρη είχε χαράξει την πολιτική της στο υπουργείο εξαρχής και την ακολούθησε απαρέγκλιτα, φροντίζοντας για την σταδιακή υλοποίηση των πολλών και μεγάλων οραμάτων της.
Ένα από τα σημαντικότερα, υπήρξε η επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που σύλησε και απέσπασε τον προηγούμενο αιώνα ο λόρδος Έλγιν και που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Η ιδέα της επιστροφής των Μαρμάρων της γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του ΄60, όταν, στα γυρίσματα της ταινίας «Φαίδρα», οι Βρετανοί ζήτησαν πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα γλυπτά. Έθεσε το θέμα επίσημα για πρώτη φορά ως Υπουργός Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι’ αυτό μέχρι το θάνατό της. «Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας», έλεγε. «Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας». Και « Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ».
Δεν έπαυσε να επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα ζητούσε μόνο την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα και όχι και των άλλων αριστουργημάτων που βρίσκονται σε ξένα μουσεία. Κι αυτό επειδή τα Μάρμαρα του Παρθενώνα αποτελούν μέρος ενός μοναδικού μνημείου.
Για να υποβοηθηθεί το αίτημα της επιστροφής, συνέλαβε την ιδέα ενός νέου Μουσείου Ακροπόλεως και προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την κατασκευή του, το 1989. Αποφάσισε να ενεργοποιήσει τον αρχαίο θεσμό των χορηγών, προκειμένου να δημιουργηθεί σύντομα το μουσείο αυτό και διοργάνωσε διάφορες εκδηλώσεις όπως οι συναυλίες των Μ. Ροστροπόβιτς, Β. Παπαθανασίου κ.α. Η δημιουργία του μουσείου θα προσέφερε τον κατάλληλο χώρο που χρειάζονται τα αριστουργηματικά γλυπτά για να εκτεθούν και θα αφαιρούσε κάθε επιχείρημα από εκείνους που αντιτίθενται στην επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Παράλληλα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις εργασίες αναστήλωσης των μνημείων της Ακρόπολης και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. «Τα μνημεία» σημείωνε, «ως παράγοντες ακτινοβολίας του πολιτισμού μας, είναι πηγή κύρους για τη χώρα μας και βασικό έρεισμα για τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων». Στον τομέα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καθιέρωσε τη δωρεάν είσοδο των Ελλήνων πολιτών στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για την ευρύτερη παιδεία του λαού και ειδικά των νέων (προσπάθεια που σταμάτησε όμως αναγκαστικά λόγω σχετικών οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Η Μελίνα Μερκούρη συνέλαβε την ιδέα και ανέθεσε τη μελέτη ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, την ενοποίηση δηλαδή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας στον άξονα Ιερά Οδός – Πλάκα – Στύλοι Ολυμπίου Διός, για τη δημιουργία ενός αρχαιολογικού πάρκου. «Είναι επιτακτική ανάγκη, έλεγε, είναι χρέος της Ελλάδας να διασώσει την καρδιά της ιστορίας της, την καρδιά της Αθήνας, το ιστορικό της κέντρο, μ’ ένα έργο που θα αλλάξει παντελώς την εικόνα και τη ζωή στο κέντρο της πόλης».
Στις 28 Νοεμβρίου του 1983 κάλεσε τους Υπουργούς Πολιτισμού της (τότε) Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και τους έθεσε το ερώτημα : «Πως είναι δυνατόν μια κοινότητα που στερείται την πολιτιστική της διάσταση να μπορεί να αναπτυχθεί». Σημείωσε ακόμη πως ο πολιτισμός «είναι η ψυχή της κοινωνίας» και πως ο καθορισμός της ευρωπαϊκής ταυτότητας «βρίσκεται ακριβώς στο σεβασμό της ιδιαιτερότητας και στο να δημιουργήσουμε ένα παράδειγμα ζωντανό μέσα από ένα διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης. Η φωνή μας είναι καιρός να ακουστεί με την ίδια δύναμη όπως αυτή των τεχνοκρατών. Ο πολιτισμός, η τέχνη και η δημιουργία, δεν είναι λιγότερο σημαντικά από το εμπόριο, την οικονομία, την τεχνολογία».
Έτσι ξεκίνησε ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα. Ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών είναι ο πιο σοβαρός και μεγάλος επίσημος πολιτιστικός θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, κάθε πολιτιστική πρωτεύουσα έχει ως βασική αρχή ότι ο θεσμός δεν είναι φεστιβάλ, αλλά τόπος για προβληματισμό, για ανταλλαγή ιδεών, για επικοινωνία πνευματικών ανθρώπων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, που με τα έργα τους προωθούν την ευρωπαϊκή σκέψη. Η Μελίνα συνέβαλε ιδιαίτερα στο να γίνει η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997, μια πόλη που, όπως έλεγε, «έχει το χάρισμα, να πάρει και το χρίσμα». Συνέβαλε επίσης να παρουσιασθεί η λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο και να γιορταστεί στην Κύπρο ο μήνας ευρωπαϊκού πολιτισμού το 1994.
Ως Υπουργός Πολιτισμού θέλησε να διαφυλάξει και να προστατέψει το περιβάλλον και τον πολιτισμό του Αιγαίου αρχιπελάγους. Αυτής της μικρής θάλασσας με τον κολοσσιαίο πολιτισμό, που η δυναμική της οδήγησε στο θαύμα της κλασσικής Ελλάδας. Στόχος της ήταν να γίνουν θεματοφύλακες αυτής της ιδέας συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, πολιτικοί από όλο τον κόσμο. Το πρόγραμμα «Αιγαίο Αρχιπέλαγος» οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού, του υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και του υπουργείου Αιγαίου. Σκοπός, να προβληθεί η συνέχεια του αιγαιοπελαγίτικου πολιτισμού για να επανορθωθεί μέσω της ακτινοβολίας του η περιβαλλοντολογική φθορά και για να γίνει το Αιγαίο σημείο αναφοράς και σύμβολο του πολιτισμού.
Η Μελίνα πίστευε στην πολιτιστική αποκέντρωση και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που τόνισε τον Οκτώβριο του 1981, κατά την ανάληψη των καθηκόντων της στο Υπουργείο Πολιτισμού. Έτσι, δημιούργησε σε διάφορες πόλεις τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Ο θεσμός, που ιδρύθηκε από την ίδια το 1983, είχε σαν σκοπό την πραγματοποίηση ενός ευρύτατου θεατρικού πολυκεντρισμού με κέντρα τις πόλεις της χώρας και φορείς τους δήμους ή τις ενώσεις των δήμων και των κοινοτήτων, για την ανάπτυξη και διάδοση του θεάτρου στην περιφέρεια. Προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των τοπικών πολιτιστικών φορέων και υπήρξε ένα πολιτικό όραμα, που πάντρευε την ευαισθησία της Μελίνας για την τέχνη, με έννοιες πολιτικές. Τα ίδια τα θέατρα έγιναν ένα κέντρο επικοινωνίας και εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους πολίτες μέσα στην πόλη. Μέχρι σήμερα είναι 16.
Ελάχιστες μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Μελίνα δηλώνει ότι ο πολιτισμός και το σχολείο πρέπει να συνδεθούν άρρηκτα. Όχι μόνο με τη διδασκαλία των καλών τεχνών, αλλά με τρόπους διείσδυσης του πολιτισμού στο σύνολο της σχολικής εμπειρίας, για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τον πολιτισμό από πολύ νεαρή ηλικία. Το πρόγραμμα Μελίνα – Εκπαίδευση και Πολιτισμός ήταν μια πειραματική προσπάθεια που αναφερόταν σταδιακά σε όλες τι βαθμίδες της εκπαίδευσης και λειτούργησε μέχρι και το 2004 σε 96 Δημοτικά σχολεία της χώρας. Στόχος της Μελίνας, ήταν το πρόγραμμα αυτό να πάρει ευρωπαϊκή διάσταση.
Το 1990 ήταν υποψήφια στις Δημοτικές εκλογές για το Δήμο Αθηναίων. Έχασε στις εκλογές από τον Αντώνη Τρίτση και της στοίχισε. Το 1992 εμφανίστηκε στην Όπερα «Πυλάδης» των Κουρουπού – Χειμωνά, σε σκηνοθεσία Δ. Φωτόπουλου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ερμήνευσε το ρόλο της Κλυταιμνήστρας.
Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993, η Μελίνα Μερκούρη επανήλθε στο υπουργείο Πολιτισμού. Στη διάρκεια της σύντομης δεύτερης θητείας της ονειρεύτηκε και προσπάθησε να υλοποιήσει το πρόγραμμα «Αιγαίο – Αρχιπέλαγος», καθώς και το πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Πολιτισμός».
Έφυγε στις 6 Μαρτίου 1994, στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ» της Νέας Υόρκης και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές Πρωθυπουργού. Η κηδεία της ήταν πάνδημη.
Η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε η πλέον διάσημη και προβεβλημένη προσωπικότητα της Ελλάδας. Πορτραίτα της γυρίστηκαν από τηλεοπτικούς σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο και περιελάμβαναν, συνεντεύξεις της για τον πολιτισμό, για εθνικά θέματα και κυρίως για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις από πολλούς αρχηγούς κρατών, πανεπιστήμια (Βοστόνη, Οξφόρδη κ.α) διεθνείς οργανισμούς (Unesco κ.α) οργανώσεις, αλλά και από δήμους ολόκληρης της χώρας για την κοινά παραδεκτή προσφορά της στην τέχνη, στον πολιτισμό, στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί η Μελίνα Μερκούρη ήταν η αγαπημένη του ελληνικού λαού. Και σήμερα, δεν είναι μια ανάμνηση, είναι καθημερινά μαζί μας.
9. Νίκος Παπάζογλου
Ένας από τους πλέον αγαπημένους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές, ο Νίκος Παπάζογλου έχασε το 2011 τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 63 ετών.
Το τελευταίο διάστημα ο αγαπημένος ερμηνευτής υποβάλλονταν σε χημειοθεραπείες. Ο Ν. Παπάζογλου κατέληξε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη.
Δεκάδες τα τραγούδια που έχουν συνδεθεί με τον Νίκο Παπάζογλου, από τον «Αύγουστο» και τον «Υδροχόο» έως τα «Λεμόνι στην πορτοκαλιά» του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, το «Χαράτσι» του Σιμώτα (στίχος) και τα «Καρυάτιδα», «Στάλα-στάλα», «Με το τραγούδι», «Ευχή», έως τα «Χθες βράδυ», «Πέρασα έτσι», «Χτυπάει τηλέφωνο».
Εκτός όμως από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη «Ρεζέρβα» (1984) και στο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» (1986) του Σαββόπουλου. Επίσης στο «Πότε Βούδας πότε Κούδας» δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986) όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο «Σείριο υπάρχουνε παιδιά» του Χατζιδάκι το 1988.
Στο δίσκο «Ολοι δικοί μας είμαστε» με τους Μ. Ρασούλη, Χ. Νικολόπουλο και Π. Τερζή και στο «Σκόρπια 1» του Μ. Ρασούλη με τη Γλυκερία.
Παράλληλα κυκλοφορούν και οι δικοί του δίσκοι «Μέσω νεφών» το 1986 και «Σύνεργα» το 1991. Την ίδια χρονιά 30 Σεπτέμβρη 1991 ηχογραφεί και κυκλοφορεί την «Επιτόπιος Ηχογράφηση» από το θέατρο του Λυκαβηττού.
Το 1995 κυκλοφορεί το «Όταν κινδυνεύει παίξε την πουρούδα» (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου).
Ολες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ με την ετικέτα «Στρόγγυλοι δίσκοι».
Αξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, κ.α.
Ο Νίκος στηρίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο, δίνοντας ευκαιρίες σε καλλιτεχνικά διαμάντια σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τις Μικρές Περιπλανήσεις, τον Ορφέα Περίδη, τη Μελίνα Κανά και αρκετούς άλλους.
Παράλληλα τα καλοκαίρια με το συγκρότημα τη Λοξή Φάλαγγα, έδινε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα με ίδιο (θετικό) με τον κόσμο να μην τον αφήνει ποτέ μόνο του. Παράλληλα ο ίδιος είχε κρατήσει μια στάση σεμνή απέφευγε την δημοσιότητα, τις συνεντεύξεις χωρίς ουσιαστικό λόγο εμμένοντας κυρίως στο έργο του.
10.Ρίτα Σακελλαρίου
Τον Αύγουστο του 1998 ένας πόνος στην πλάτη και μια αιμόπτυση την στέλνει για εξετάσεις και εκεί διαπιστώνεται ο καρκίνος στον πνεύμονα . Ξεκινά αμέσως χημειοθεραπείες, χάνει τα μαλλιά της και δεν το βάζει κάτω. Φοράει περούκα και αναχωρεί για περιοδεία στην Αυστραλία όπου έγινε το αδιαχώρητο . Με τον γυρισμό της από την Αυστραλία μπαίνει εσπευσμένα στο νοσοκομείο Υγεία για σαράντα ημέρες και βγήκε τρείς. Το βράδυ πριν πεθάνει δέχτηκε επίσκεψη από την Κατερίνα Στανίση και ζήτησε από τον Λάκη Κορρέ να της βάψει τα νύχια στο δεξί της χέρι. Σαν να μην την αφορούσε ο θάνατος, σαν να μην τον φοβόταν ,Τελευταία φράση της ήταν , «Αχ, Λάκη, κι είχα τόσα ακόμη να κάνω!»
Ο Λάκης Κορρές, επιστήθιος φίλος και οικονόμος της είχε δηλώσει: «Με τη Ρίτα γνωριστήκαμε το 1977 και έως την ημέρα που έφυγε από τη ζωή δεν μείναμε ποτέ χωριστά», λέει συγκινημένος ο Λάκης Κορρές, ανοίγοντας έτσι την πολύωρη συνέντευξη μας. «Τότε, η Ρίτα δούλευε στην Πλατεία Αμερικής και εγώ πήγαινα κάθε μέρα να τη δω. Είχα γνωρίσει και τον Κώστα Καφάση, που δούλευαν μαζί, και μου κάνει πρόταση να δουλέψω μαζί της. Αυτό ήταν! Τα άφησε όλα πάνω μου. Όλες τις δουλειές τις κανόνιζα εγώ. Στα δύο χρόνια μαζί της, εγώ κανόνιζα τα οικονομικά της, εισέπραττα τα χρήματα της, πλήρωνα τον κόσμο, φτιάχναμε τα σχήματα, όλα» είχε τονίσει στην Freddo.
«Στις 28 Αυγούστου 1998 γυρίσαμε από τις διακοπές σας. Την πονούσε η πλάτη και νομίζαμε ότι είχε πάθει ψύξη. Όταν πήγαμε στο νοσοκομείο “Υγεία” και κάναμε τις εξετάσεις διαπιστώθηκε ο καρκίνος και αρχίσαμε αμέσως τις χημειοθεραπείες. Γύρω στον Ιανουάριο η Ρίτα άρχισε να παίρνει θάρρος και να αισθάνεται καλύτερα. Τότε λοιπόν μου λέει μια μέρα ξαφνικά: “Έχεις όρεξη, ρε συ, να δουλέψουμε;”. Τότε λοιπόν της έκαναν πρόταση για συναυλίες στην Αυστραλία. Και πηγαίνουμε, παρόλο που η κατάσταση της ήταν επιβαρυμένη… Η ίδια αισθανόταν καλά. Βάζει μια πανέμορφη περούκα και με τις βαλίτσες στα χέρια κάνουμε ντου. Κάναμε μόνο μια στάση στη Σιγκαπούρη για να μην κουραστεί και μετά συνεχίσαμε το ταξίδι. Στην τελευταία αυτή συναυλία τη συνόδευαν ο Θανάσης Κομνηνός και ο Γιάννης Ντουνιάς. Και βγαίνει η Ρίτα στις 4 από τις 5 συναυλίες και παθαίνουμε όλοι πλάκα. Αηδόνι. Χιλιάδες Έλληνες να τη χειροκροτούν. Πάθαμε σοκ όλοι τότε. Στην 5η συναυλία βράχνιασε. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα και μπήκε στο νοσοκομείο, μετά δεν ξαναβγήκε. Έβγαινε μόνο για δυο-τρεις μέρες και ξανά μέσα. Στο τέλος είχε φτάσει και στις φωνητικές χορδές ο καρκίνος».
Η Ρίτα Σακελλαρίου έφυγε από τη ζωή στις 6 Αυγούστου του 1999 σε ηλικία 65 ετών. Τάφηκε παρουσία πλήθους κόσμου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Δέκα διάσημοι Έλληνες έδωσαν μάχη για να απεξαρτηθούν από το αλκοόλ και μίλησαν ανοιχτά για τον εθισμό τους.
Οι διάσημοι Έλληνες που είχαν εθισμό στο αλκοόλ
Θοδωρής Αθερίδης
«Όταν αποφάσισαν να κόψω το αλκοόλ, μηδένισα τη ζωή μου»
Από τα 25 του μέχρι τα 34 του, τότε που έγραφε κείμενα για τους Άγαμους Θύτες, ο αγαπημένος ηθοποιός αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Ο ίδιος έχει πει ότι δέχτηκε μεγάλη βοήθεια από τον Θεό στην αντιμετώπιση του προβλήματος καταφέρνοντας από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως σήμερα να παραμείνει καθαρός και νηφάλιος! Η πρώην σύζυγός του, Ελένη Γκασούκα, γνωστή χορογράφος και θεατρική συγγραφέας έχει μιλήσει για το πρόβλημα του αλκοολισμού που αντιμετώπισε ο ίδιος:
«Δεν στάθηκα από καλοσύνη στο πρόβλημα του Θοδωρή. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο δεν οφείλεις, αλλά θέλεις να τον βοηθήσεις. Ο άνθρωπος κρίνεται πάνω στην κρίση».
Χρήστος Βασιλόπουλος
Αίσθηση είχε προκαλέσει και η αποκάλυψη του Χρήστου Βασιλόπουλου ότι έκανε χρήση σκληρών ναρκωτικών και αλκοόλ
«Τα σκληρά τα έχω κόψει. Το αλκοόλ, τα drugs και οι κραιπάλες με μπλόκαραν, και έτσι τα απέβαλα. Σιγά σιγά, βλέπω ότι είναι μια προσωπική μου επιτυχία το να βγαίνω, να μη χρειάζεται να πιω, να είμαι ήδη στο τσακίρ κέφι και να μπορώ να επικοινωνήσω απλώς με ένα χυμό».
Γιάννης Μπουτάρης
Ο Γιάννης Μπουτάρης έχει ομολογήσει δημόσια ότι κατά τη δεκαετία του 1980 έπασχε από έντονο αλκοολισμό, ενώ από τη θεραπεία και μετά, δηλαδή από το 1991, δεν έχει πιει ξανά. Σε συνέντευξη του στον Θανάση Λάλα είχε πει:
«Ένα από τα προβλήματα που σε οδηγούν στο αλκοόλ είναι ότι δεν μπορείς να πεις “όχι” και τελικά βρίσκεις τον μπελά σου και ο μόνος τρόπος να αντέξεις είναι να πνιγείς στο αλκοόλ».
Δημήτρης Σκαρμούτσος
Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος ουκ ολίγες φορές έχει αναφερθεί στα «σκοτεινά» χρόνια της εξάρτησης του από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ:
«Όταν μπλέκεις με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ παύεις να κυριεύσεις εσύ τον εαυτό σου. Μου πήρε δύο χρόνια να ξαναβρώ τον εαυτό μου».
Γιώργος Μαργαρίτης
Ο Γιώργος Μαργαρίτης, σε συνέντευξή του αποκάλυψε για τις εξαρτήσεις του σε αλκοόλ, τσιγάρο και τζόγο.
«Ήταν πολλές οι ώρες και το έριχνες στο ποτό. Σιγά σιγά άρχιζε όλο αυτό να γίνεται βίωμα και άντε μετά να τα κόψεις αυτά. Μια μέρα είπα κόβω και το τσιγάρο και το ποτό. Μετά το 2002 έκοψα το τσιγάρο. Το ποτό το έκοψα λίγα χρόνια αργότερα».
Σώτης Βολάνης
Στην εκπομπή Μίλα το 2014, ο Sotis Βολάνης είχε δηλώσει για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε με τον εθισμό του στο αλκοόλ.
«Τα τελευταία πέντε χρόνια ήμουν εθισμένος στο αλκοόλ. Μου είχε γίνει συνήθεια και δεν είχα καταλάβει πως έφτασα σε αυτό το σημείο. Λόγω της δουλειάς μέχρι τα 35 μου έπινα πορτοκαλάδα. Έχω φύγει από το στάδιο του αλκοολισμού. Θέλω να δώσω μηνύματα στα νέα παιδιά.. Έλεγα τι κάνω στον εαυτό μου , έπινα κάθε μέρα. Κάποια στιγμή όμως το σιχάθηκε η ψυχή μου. Μου έκανε ζημιά».
Σοφία Καρβέλα
Για την απεξάρτησή της από το αλκοόλ έχει μιλήσει και η Σοφία Καρβέλα, μέσω link που ανήρτησε στον ιστότοπο των Ανώνυμων Αλκοολικών, στο Instagram. Η κόρη της Άννας Βίσση και του Νίκου Καρβέλα έχει απεξαρτηθεί από τον εθισμό της στο αλκοόλ, τα τελευταία 16 χρόνια.
Μέσα σε δύο παραγράφους, η Σοφία Καρβέλα έστειλε μήνυμα ζωής σε όλους όσοι περνούν δύσκολα και βρίσκουν «καταφύγιο» στο αλκοόλ. Αναφέρθηκε στα όσα πέρασε, τις προσπάθειές της να απεξαρτηθεί ενώ απηύθυνε και έκκληση σε εκείνους που είναι εξαρτημένοι και δυσκολεύονται να μοιραστούν το πρόβλημά τους να ζητήσουν βοήθεια από τον Οργανισμό Ανώνυμων Αλκοολικών.
«Πριν από 15 χρόνια σαν σήμερα, πήγαινα σε ένα μέρος για να με βοηθήσουν να νικήσω τον εθισμό μου στο αλκοόλ. Ήμουν διαλυμένη, στενοχωρημένη και φοβόμουν. Σήμερα, εξακολουθώ να είμαι διαλυμένη, στενοχωρημένη και φοβισμένη, αλλά δεν πίνω. Ό,τι ήθελα τελικά το πήρα, γιατί έμεινα νηφάλια και δούλεψα για να διατηρήσω αυτή τη νηφαλιότητά μου. Κάποιες μέρες, νιώθω πιο σκοτεινή από άλλες και κάποιες νιώθω σαν αγνή λιακάδα. Αυτή είναι η ζωή – όπως λέμε- και όσο περνούν τα χρόνια, αρχίζω να το αποδέχομαι αυτό.
Λέω και κάνω πράγματα για τα οποία μετανιώνω και μετά πράγματα για τα οποία είμαι πολύ περήφανη. Ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν πίνω. Είμαι μία αλκοολική σε ανάρρωση και η μόνη θεραπεία για τον αλκοολισμό για όσους αναρωτιούνται, δεν είναι το ποτό. Το νιώθω. Μια κατάρα και μια ευλογία είναι για την οποία είμαι διατεθειμένη να πολεμήσω. Αν δυσκολεύεστε, αναρωτιέστε… πηγαίνετε σε μια συνάντηση. Μοιραστείτε το. Όλοι είναι πάντα ευπρόσδεκτοι».
Διονύσης Ξανθός
Ο ηθοποιός Διονύσης Ξάνθος αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι έφτασε στα όρια του αλκοολισμού, ενώ σταμάτησε τις καταχρήσεις όταν απέκτησε οικογένεια.
«Είχα αγγίξει σχεδόν τα όρια του αλκοολισμού. Μόλις έκανα οικογένεια, τα άφησα όλα πίσω. Ποτό, χασίσι, τσιγάρο, τέλος. Έγιναν εμπειρία και σοφία. Βγαίνω και μιλάω πλέον ανοιχτά γι αυτό το θέμα για να μπορέσω να βοηθήσω έστω και έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες. Σήμερα πια τρώω και πίνω ό, τι και τα παιδιά μου. Είμαι κατά των ναρκωτικών. Δεν έχω ποτέ διαφημίσει αλκοόλ ή τσιγάρο όσα και να μου έδιναν για να μη δώσω το κακό παράδειγμα».
Μιχάλης Ιατρόπουλος
Ο ηθοποιός Μιχάλης Ιατρόπουλος είχε δηλώσει στο ΕΓΩ ότι η σύζυγός του Μαρία Εγγλέζου ήταν εκείνη που τον έσωσε από τον αλκοολισμό!
«Ήμουν στα όρια του αλκοολισμού και ευγνωμονώ τη γυναίκα μου που κατόρθωσε με τον τρόπο της να με βοηθήσει μετά από πολλές προσπάθειες. Έπινα πολύ. Έπινα και δεν μεθούσα. Έπινα ένα μπουκάλι ουίσκι και 20 μπύρες τη μέρα επί 28 χρόνια. Και ό,τι βλακεία έχω κάνει, την έχω κάνει από το αλκοόλ. Ό,τι σαχλαμάρα και όποιο λάθος έχω κάνει, το έχω κάνει πιωμένος. (…) Πολλές φορές έχω φτάσει στα όρια του θανάτου. Από τη νύχτα όμως και από θέματα υγείας. Τρεις φορές πήγα και ήρθα. Μια στο στρατό που έπαθα δυο εμφράγματα και μια από το αλκοόλ. Πέρασα πολύ μεγάλη κατάθλιψη. Ας είναι καλά η Μαρία που με έκανε να συνέλθω. Κόντεψα να πεθάνω. Τώρα για πρώτη φορά στη ζωή μου, μετά τη γέννηση των παιδιών μου, θέλω να ζήσω. Κατάλαβες; Θέλω να ζήσω. Έχω δοκιμάσει και μαλακά και σκληρά ναρκωτικά. Έχει τελειώσει αυτό το κεφάλαιο πια για μένα».
Γιάννης Γιοκαρίνης
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης είχε πει στο περιοδικό Down Town για τη σύντροφό του:
«Τη λατρεύω τη Σοφία. Χάρη σε αυτή τη γυναίκα ξαναγεννήθηκα, της χρωστάω τα πάντα. Έχουμε 22 χρόνια διαφορά ηλικίας, όταν όμως υπάρχει αληθινή αγάπη τα χρόνια δεν αποτελούν εμπόδιο. Το κορίτσι αυτό πέρασε δύσκολες στιγμές κοντά μου με το πρόβλημα της εξάρτησής μου. Ήταν αυτή που με βοήθησε να καταλάβω ότι έχω πρόβλημα αλκοολισμού. Αν δεν καταλάβεις το πρόβλημα, δεν μπορείς να το ξεπεράσεις. Δόξα το θεό, είναι πλέον καθαρός. Το έχω κόψει μαχαίρι. Μπορεί να πιω μόνο ένα ποτήρι κρασί με το φαγητό μου, πάντα σεμνά και με φόβο. Όταν έχω αλκοόλ απέναντί μου τρέμει η ψυχή μου γιατί ξέρω πια πόσο επικίνδυνο είναι».
Mάχη για τη ζωή της δίνει η 21χρονη Εμμανουέλα, η οποία παρασύρθηκε κι εγκαταλείφθηκε από οδηγόt τα ξημερώματα της Τρίτης (22/11), στην οδό Εγνατία της Θεσσαλονίκης, στο ύψος της “Καμάρας”, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η 21χρονη νοσηλεύεται διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπαγεωργίου. Φέρει σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πολλαπλά κατάγματα και θλάση σε πνεύμονα και σπλήνα.
“Η άτυχη φοιτήτρια που έπεσε θύμα αυτού του τροχαίου παλεύει πραγματικά για τη ζωή της. Βρίσκεται σε πάρα πολύ βαριά κατάσταση. Η οικογένεια πάντα ελπίζει σε ένα θαύμα”, είπε στο star.gr ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεση, Νίκος Ρουσσόπουλος.
“Προσχηματικές οι δηλώσεις μεταμέλειας του οδηγού”
Όπως ο ίδιος σημείωσε, το κορίτσι έπεσε θύμα ενός ασυνείδητου οδηγού, ο οποίος όχι μόνο τη χτύπησε με το αυτοκίνητο, αλλά στη συνέχεια έσπευσε να εξαφανίσει κάθε ίχνος εμπλοκής του.
“Δυστυχώς, είναι συνήθης κατάσταση, αυτοκίνητα κυρίως ΙΧ να φέρονται σε άλλα ονόματα και να οδηγούνται από άλλους. Συνήθως δεν οδηγούνται από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες. Ευτυχώς, για την οικογένεια υπήρξαν τα στοιχεία αυτά που οδήγησαν στην εύρεση και σύλληψή του.
Οι δηλώσεις του (εμπλεκόμενου) περί μετανοίας και ότι θέλει να μιλήσει με την οικογένεια, θεωρούμε ότι είναι προσχηματικές και γίνονται μόνο και μόνο προκειμένου να τύχει μιας καλύτερης ποινικής αντιμετώπισης.
Κάποιος, ο οποίος ειλικρινά μετανιώνει για ένα συμβάν, παραμένει εκεί, περιμένει το ΕΚΑΒ, την αστυνομία και είναι στη διάθεση των αρχών. Δεν κοιτάει να εξαφανίσει τα στοιχεία που τον εμπλέκουν. Όταν εμπλέκεσαι σε ένα τόσο σοβαρό τροχαίο που πιθανότητα να στοιχίσει και τη ζωή του θύματος, δεν κοιτάς πώς να κρυφτείς και πώς να μην ανακαλυφθεί η ταυτότητά σου“, πρόσθεσε.
“Οι γονείς είναι εξοργισμένοι με τις δηλώσεις του οδηγού”
Σύμφωνα με τον κ. Ρουσσόπουλο, οι γονείς της 21χρονης βρίσκονται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.
“Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχει συμβεί. Περιμένουν ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό με το λεπτό στο νοσοκομείο να δουν ποια θα είναι η εξέλιξη. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις και το κάθε λεπτό ή δευτερόλεπτο είναι κρίσιμο.
Όταν στράφηκαν σε εμένα ήταν εξοργισμένοι, κυρίως με την κατάσταση που προσπαθεί να δημιουργηθεί από την πλευρά της υπερασπίσεως, δηλαδή του εμπλεκομένου, ο οποίος έκανε προκλητικές δηλώσεις, ότι η κοπέλα πετάχτηκε κι αν πέρναγε από διάβαση δε θα έχει συμβεί αυτό και ότι δήθεν φοβήθηκε, επειδή δεν είχε άδεια παραμονής, μήπως απελαθεί”, είπε.
“Δε διαθέτει δίπλωμα ούτε ο οδηγός του αυτοκινήτου, ούτε ο ιδιοκτήτης του”
Στο μεταξύ κακουργηματική δίωξη απήγγειλε ο εισαγγελέας σε βάρος του 26χρονου οδηγού, ενώ για κακούργημα διώκεται και η 19χρονη συνεπιβάτιδά του, η οποία συνελήφθη στα όρια του αυτοφώρου.
“Ο οδηγός του αυτοκινήτου κατηγορείται για κακουργηματική οδήγηση. Την ερχόμενη Τρίτη (29/11) μετά τις 9 το πρωί, στην 5η τακτική ανακρίτρια Θεσσαλονίκης, θα δηλώσουμε παράσταση πολιτικής αγωγής προς υποστήριξη κατηγορίας. Το ιδιόμορφο στην υπόθεση είναι ότι δε διαθέτει δίπλωμα ούτε ο οδηγός του αυτοκινήτου, ούτε ο ιδιοκτήτης του”, σχολίασε ο κ. Ρουσσόπουλος.
Τελευταία ενημέρωση – Βρήσκεται εδώ και 10 μέρες διασωληνωμένος
Η μαγνητική τομογραφία στην όποια υπεβλήθη ο Δημήτρης Κόκοτας δεν ενθάρρυνε τους γιατρούς που τηρώντας το πρωτόκολλο μείωσαν τα κατασταλτικά χάπια προκειμένου να διαπιστώσουν αν αντιδρά ο εγκέφαλος του τραγουδιστή. Σκοπός τους να τον αποσωληνώσουν.
Η εκπομπή “Επι τόπου” και σήμερα παρακολούθησε διακριτικά την πορεία της υγείας του με την Ματίνα Παγώνη να αναδεικνύει το σημαντικό έργο των συναδέλφων της προκειμένου να κρατήσουν στην ζωή τον Δημήτρη.
Εκεί και η φίλη του Δημήτρη Αντωνία Κηφισιώτου, η οποία περιέγραψε τον Δημήτρη Κόκοτα ώς έναν τελειομανή αγχωμένο επαγγελματία.
Στο νοσοκομείο του Σάο Πάολο συνεχίζει να νοσηλεύεται ο Πελέ και η οικογένειά του δε φεύγει ούτε στιγμή από το πλευρό του.
Μάλιστα, η κόρη του Κέλυ Νασιμέντο, ανέβασε στο Instagram μια συγκινητική φωτογραφία με τον πατέρα της μέσα από το νοσοκομείο που δείχνει την τεράστια αγάπη που νιώθει για εκείνον.
«Συνεχίζουμε να είμαστε εδώ, παλεύουμε και έχουμε πίστη. Άλλη μια νύχτα μαζί», έγραψε στη λεζάντα της φωτογραφίας που τη δείχνει να αγκαλιάζει τον πατέρα της, ο οποίος βρίσκεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Στη φωτογραφία διακρίνεται και η εγγονή του Πελέ, Σοφία.
Δείτε τη φωτογραφία με τον Πελέ στο νοσοκομείο:
Δύσκολες ώρες για τον Πελέ
Δύσκολες ώρες περνάει ο θρυλικός Βραζιλιάνος, Πελέ ο οποίος νοσηλεύται εδώ και καιρό σε μονάδα ανακουφιστικής θεραπείας για την πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Και μπορεί μέχρι πριν λίγο καιρό η οικογένειά του να διέψευδε την επιδείνωση της υγείας του, σε ανακοίνωση που εξέδωσε το νοσοκομείο στις 21/12 αναφέρεται ότι ο καρκίνος έχει προχωρήσει και ο «άσσος των γηπέδων» χρειάζεται φροντίδα που σχετίζεται με νεφρική και καρδιακή δυσλειτουργία.
Το νοσοκομείο «Albert Einstein», ανέφερε στην ανακοίνωση του ότι: «Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, που έγινε δεκτός από τις 29 Νοεμβρίου για επαναξιολόγηση της χημειοθεραπείας για όγκο του παχέος εντέρου και θεραπεία λοίμωξης του αναπνευστικού, παρουσιάζει εξέλιξη της ογκολογικής νόσου και απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή σχετικά με νεφρικές και καρδιακές δυσλειτουργίες. Ο ασθενής παραμένει νοσηλευόμενος σε κοινό χώρο, υπό την απαραίτητη φροντίδα της ιατρικής ομάδας».
