«Έφυγε» σε ηλικία 78 ετών ο προπονητής της ιστορικής ομάδας μπάσκετ του Άρη με Γκάλη, Γιαννάκη και «αναμορφωτής» του μπασκετικού Ολυμπιακού
Πένθος στο ελληνικό μπάσκετ, καθώς έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ιωαννίδης σε ηλικία 78 ετών έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης συνέδεσε το όνομά του με τον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του ’80 και εν συνεχεία κατέβηκε στον Πειραιά για να αναλάβει τον Ολυμπιακό τον οποίο οδήγησε σε μεγάλες στιγμές δόξας.
Ανέλαβε επίσης την ΑΕΚ και προπόνησε και την Εθνική ομάδα (1980-81 και 2002-03). Ο Γιάννης Ιωαννίδης που έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι ο “Ξανθός” συμμετείχε 6 φορές σε Final-4 της Euroleague αλλά δεν κατάφερε να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης.
Έφτασε στην τετράδα της Ευρώπης, τρεις φορές με τον Άρη, δύο με τον Ολυμπιακό και μια με την ΑΕΚ.
Κατέκτησε 12 πρωταθλήματα Ελλάδας και 6 Κύπελλα. Στην διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με σπουδαίους παίκτες όπως ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Παναγιώτης Φασούλας, ο Ζάρκο Πάσπαλιε, ο Ρόι Τάρπλεϊ ο Γιώργος Σιγάλας, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, ο Ντέιβιντ Ρίβερς, ο Ουόλτερ Μπέρι, ο Μπάνε Πρέλεβιτς και άλλοι.
Με τον Νίκο Γκάλη είχαν μια ιδιαίτερη σχέση. Υπήρχε σεβασμός και από τις δύο πλευρές. «Του ανήκει το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας του ελληνικού μπάσκετ και των επιτυχιών του. Είχα τη χαρά να συνεργασθώ για δέκα χρόνια μαζί του. Δεν του αρμόζει τέτοιο τέλος. Όπως οι Φασούλας, Γιαννάκης και Χριστοδούλου, έτσι και ο Νίκος Γκάλης έχει πράξει τα μέγιστα για την πρόοδο του ελληνικού μπάσκετ» είχε πει ο Ιωαννίδης για τον Νικ.
Δικό του είναι και το… γκαλόσημο: «Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ θα έπρεπε να πληρώνουν έναν ειδικό φόρο, το… Γκαλόσημο»
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945 και σπούδασε γεωπόνος. Από μικρός λάτρεψε το μπάσκετ και έπαιξε στην ομάδα του Άρη. Αργότερα ασχολήθηκε με την προπονητική και θεωρείται ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής μπάσκετ.
Έμεινε στην ιστορία για τα γούρια του, για τις επικές του ατάκες αλλά και για τους καυγάδες με παίκτες και με διαιτητές. Στην ιστορία πέρασε το μπουκάλι που πέταξε στον Γιώργο Σιγάλα στον αγώνα της Τρεβίζο με τον Ολυμπιακό, επειδή ο Κούκοτς έκανε… όργια μέσα στο γήπεδο και ο Σιγάλας είχε χρεωθεί με φάουλ και δεν μπορούσε να βοηθήσει!
Τα τελευταία χρόνια είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας που δεν του επέτρεπε να βγαίνει από το σπίτι του στην Αθήνα. Είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό να γράφει την αυτοβιογραφία του με την βοήθεια των δημοσιογράφων Βασίλη Σκουντή και Δημήτρη Καρύδα.
Έγινε σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων των ομάδων που προπόνησε και ήταν… μαύρο πανί για τους αντιπάλους του. «Ποτέ μην έρθει η στιγμή να αφήσεις το λιμάνι, θα σε αγαπάμε μια ζωή Ιωαννίδη Γιάννη» τραγουδούσαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού για τον κόουτς Ιωαννίδη ο οποίος έφυγε το 1996 από την ομάδα του Πειραιά και επέστρεψε λίγα χρόνια αργότερα.
Με τον Ολυμπιακό κέρδισε 4 πρωταθλήματα (1993-96) και με τον Άρη άλλα 8 (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990). Με τον Ολυμπιακό το 1996 στο πρωτάθλημα κέρδισε με 35 πόντους τον Παναθηναϊκό (73-38) ενώ στα χρόνια εκείνα είχε χαρακτηριστεί ως “τουρκοφάγος” αφού κέρδισε συνεχώς τις ομάδες της Τουρκίας.
Η πιο μεγάλη του ευκαιρία για να κερδίσει την Euroleague ήταν το 1994 στο Τελ Αβίβ. Στον ημιτελικό κερδίζει τον Παναθηναϊκό και στον τελικό χάνει από την Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, σ’ ένα παιχνίδια όπου ο Ολυμπιακός έπαθε… μπλακ άουτ.
«Τι να μας πει τώρα ο Ομπράντοβιτς; Κοιμήθηκε ο Θεός και πήρε αυτό το Κύπελλο. Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά όταν σκηνοθετεί ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξεις το σενάριο» θα πει αργότερα για εκείνο το παιχνίδι ο κόουτς.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν παντρεμένος με την Γιούλα και είχαν αποκτήσει μια κόρη.
Ασχολήθηκε με την πολιτική. Υπήρξε για χρόνια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο Καραμανλή και διατέλεσε υφυπουργός αθλητισμού αλλά και υφυπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Μεγάλη κουβέντα έγινε για τα γούρια του. Φορούσε πάντα το ίδιο σκακάκι σε όλα τα παιχνίδια. Ο Γκάλης και ο Γιαννάκης στο πρώτο ημίχρονο φορούσαν την κίτρινη φανέλα που στο πίσω μέρος έγραφε το όνομά τους. Στο δεύτερο η φανέλα άλλαζε και δεν υπήρχε όνομα. Στην προθέρμανση ο Φιλίππου πάντα έβαζε το τελευταίο καλάθι!
«Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι προληπτικός, δηλαδή κάποια πράγματα ή κάποιες καταστάσεις που σου πηγαίνουν περισσότερο. Η ζωή η ίδια αναγκάζει τον άνθρωπο να είναι προληπτικός. Αυτό που εσείς όλοι λέτε ότι κάνω στα παιχνίδια δεν είναι τίποτε άλλο από το να έχω όλο τον χρόνο τη στολή του αγώνα, όπως οι παίκτες στην αρχή της χρονιάς έχουν τις καινούργιες στολές. Αυτή τη στολή τη φοράω σε όλα τα παιχνίδια. Κάθε χρονιά φοράω διαφορετικά ρούχα ώσπου να τελειώσει η περίοδος. Τώρα αυτό ο κόσμος το θεωρεί πρόληψη και επειδή η τηλεόραση δείχνει πολύ τον Αρη και με βλέπουν να φοράω τα ίδια ρούχα πολλοί ρωτάνε: «Καλά, δεν έχει άλλο σακάκι να φορέσει;» και εγώ τους απαντάω: «Είμαι φτωχός και δεν έχω να αγοράσω άλλο σακάκι».
Αν παρατηρήσετε, όλοι οι άνθρωποι κάνουν κάποιες κινήσεις πριν από κάθε αγώνα. Οταν ορισμένα πράγματα σου έρθουν βολικά με ορισμένες καταστάσεις, είναι επόμενο να τις επαναλαμβάνεις. Αυτό σε άλλον αρέσει περισσότερο και σε άλλον λιγότερο. Είναι θέμα συνήθειας και το μυαλό σου φεύγει από το βάρος κάποιων καταστάσεων. Η ενδυμασία είναι καθαρά θέμα δικό μου. Δεν ενοχλώ κανέναν, δεν πάω για γαμπρός για να αλλάζω κάθε φορά γραβάτα και κοστούμι» είχε πει για τις προλήψεις του.
Το 1988 όταν έφτασε στο Final-4 της Γάνδης με τον Άρη όταν έχασε στον ημιτελικό διαπίστωσε ότι στο ξενοδοχείο όπου έμενε η ομάδα είχε οικόσημο τη μαύρη γάτα! Δεν ήταν δυνατόν να κερδίσει με μια μαύρη γάτα στο ξενοδοχείο.
Δεν ήθελε τους δημοσιογράφους και τον κόσμο κοντά στην ομάδα σε αποστολές.
Η μυθιστορηματική ζωή του επιχειρηματία, γόνου μιας από τις παλαιότερες και ιστορικότερες οικογένειες των Αθηνών – Το 1996 έφυγε νύχτα από την Αθήνα για να γλιτώσει από τους δανειστές που απειλούσαν τη ζωή του και το 2010 η «καταστροφή» τον χτύπησε στη δεύτερη πατρίδα του, την Αϊτή
Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Βουράκης, ο κοσμηματοπώλης με την μυθιστορηματική ζωή που εξαφανίστηκε σε μία νύχτα, φεύγοντας από την Αθήνα το 1996 για να γλιτώσει από τους δανειστές που απειλούσαν τη ζωή του και το 2010 η «καταστροφή» τον χτύπησε στη δεύτερη πατρίδα του, την Αϊτή.
Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή η αδελφή του Λιάνα με μία ανάρτησή της στο Facebook. «Αναπαύσου εν ειρήνη Γιάννη μου», έγραψε χαρακτηριστικά.
Ο Γιάννης Βουράκης, η ιστορική οικογένεια και η χλιδή που κατέληξε σε χρέη
Μπορεί ένας ολόκληρος κόσμος να χωρίζει την Ελλάδα από την Αϊτή, αλλά η φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου αγαπάει τους Έλληνες, καθώς ήταν η πρώτη που μας αναγνώρισε ως ανεξάρτητους το 1822. Ιδιαίτερα αγαπάει τους πονεμένους και «εγκαταλελειμμένους» όπως τον χρυσό κοσμηματοπώλη Γιάννη Βουράκη, που οι κακές συγκυρίες και τα παιχνίδια της μοίρας, τον οδήγησαν να βρει καταφύγιο και να ζήσει ελεύθερος χωρίς να φοβάται για τη ζωή του, για 14 ολόκληρα χρόνια στο Πορτ-O-Πρενς.
Πριν 13 χρόνια ο φονικός σεισμός των 7 ρίχτερ ισοπέδωσε τα πάντα, μαζί με τις ελπίδες και όνειρα της οικογένειας του Γιάννη Βουράκη, που χάθηκαν για άλλη μια φορά, αυτή τη φορά στη σκόνη και τον όλεθρο του φονικού σεισμού της Αϊτής.
Το σίγουρο είναι ότι η Αϊτή που φημίζεται για τις προλήψεις, τις τελετές βουντού και την κακοδαιμονία της, δεν έφερε τύχη στη ζωή του επιχειρηματία Γιάννη Βουράκη, γόνου μιας από τις παλαιότερες και ιστορικότερες οικογένειες των Αθηνών. Οι πληροφορίες σε ότι είχε να κάνει με τον ίδιο και την πανέμορφη σύζυγό του Ζενεβιέβ που κατάγεται από την Αϊτή, είναι ότι και οι δύο γλίτωσαν, σύμφωνα με τα όσα διέρρευσαν τότε από το στενό περιβάλλον του κοσμηματοπώλη.
Για δεύτερη φορά μετά το «κανόνι» του 1996, όταν ο Γιάννης Βουράκης εξαφανίστηκε από την Αθήνα μαζί με την γοητευτική Αϊτινή σύζυγό του αφήνοντας πίσω του φέσια εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, η μοίρα στάθηκε σκληρή απέναντι σε έναν άνθρωπο που ήταν καλό παιδί αλλά αποδείχθηκε κάκιστος επιχειρηματίας.
13 χρόνια μετά τον σεισμό ελάχιστοι γνώριζαν αν εξακολουθεί να είναι στο μαρτυρικό νησί, ή αν κατάφερε να φύγει μαζί με την σύζυγό του, μετά την καταστροφή. Όπως είχε γραφτεί το πιθανότερο είναι να βρέθηκε εκεί έως το τέλος της ζωής του, με άλλο όνομα φυσικά από το πραγματικό του, αφού τον Μάρτιο του 1996 έριξε «κανόνι» στην αγορά. Αφήνοντας πίσω του τεράστια χρέη, έφυγε νύχτα για να μην μπει φυλακή και ήρθε αντιμέτωπος με την επόμενη μέρα μετά την δεύτερη καταστροφή στην ζωή του.
Η Ζενεβιέβ της ζωής του και ο φονικός σεισμός
Ο πρωτότοκος γιός του Χρήστου Βουράκη και της Μαρίας Κολυμπάδη, που ο παππούς του Ιωάννης Α. Βουράκης δημιούργησε το 1926 τον ξακουστό οίκο κοσμημάτων «Βουράκη» στην οδό Βουκουρεστίου, μεγάλωσε με όνειρα και φιλοδοξίες να είναι ο συνεχιστής της δυναστείας.
Bon viveur και πολίτης του κόσμου όταν αποφάσισε να διερευνήσει τις δυνατότητες εξαγωγής κοσμημάτων του οίκου Βουράκη, θα πεταχτεί για λίγο, συνδυάζοντας δουλειά και διακοπές στο εξωτικό νησί της Καραϊβικής την Αϊτή. Ένα ταξίδι που θα αποβεί καθοριστικό στη ζωή του, καθώς εκεί θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα την μελαχρινή καλλονή με την εξωτική ομορφιά και τα πανέμορφα μάτια Geneviene Balthasar, κόρη εύπορου εμπόρου. Το ερωτευμένο ζευγάρι σύντομα θα ενωθεί με τα δεσμά του γάμου και η καλλονή Geneviene, θα είναι το νέο μέλος της δυναστείας Βουράκη, με το όνομα Τζένη Βουράκη. Μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα και ικανότητες που όσοι τη γνώρισαν μιλούν για την επιρροή που διέθετε, στο σύζυγό της, ο οποίος την συμβουλευόταν σε κάθε του επιχειρηματική κίνηση.
Η οικογένεια Βουράκη φημολογείται ότι ποτέ δεν συμπάθησε στην πραγματικότητα την ωραία Τζένη, και της «χρέωναν» μάλιστα την απόφαση του Γιάννη Βουράκη, να εγκαταλείψουν τον εφιαλτικό Μάρτιο του 1996, την Αθήνα, «φεύγοντας ως κυνηγημένοι» για την μακρινή Αϊτή, την πατρίδα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, «στραπατσάροντας» το προφίλ, το κύρος και το όνομα της οικογένειας τους με το σκάνδαλο που ξέσπασε.
Η κυρία Τζένη Βουράκη όμως δεν καταλάβαινε από τέτοια! Ήθελε να ζήσει ελεύθερη, να δημιουργήσει και να επιστρέψει, δυνατή. Όλα αυτά τα χρόνια και ενώ το σκάνδαλο είχε ξεχαστεί, οι περισσότεροι τοκογλύφοι και δανειστές είχαν εξοφληθεί, το ζεύγος Γιάννη και Τζένης Βουράκη-φανερά τουλάχιστον-δεν επέστρεψε ποτέ στην Αθήνα. Φημολογείται ότι συχνά ταξίδευε στην Ν. Υόρκη και το Μαϊάμι, για business κυρίως όσο αφορά το εμπόριο πολύτιμων λίθων, έχοντας όμως ως μόνιμη κατοικία του, το Πορτ – ο – Πρενς. Ο καταστροφικός σεισμός των επτά ρίχτερ αναποδογύρισε ξανά την ζωή του Γιάννη και της Τζένης Βουράκη.
Πάρε τα κοσμήματα και τρέχα!
Τον Μάρτιο του 1996, το κανόνι του γνωστού και πολύ αγαπητού στους κοσμικούς κύκλους μπιζουτιέ Γιάννη Βουράκη σκάει βόμβα στην Αθήνα, αν και όσοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα στην αγορά το περίμεναν. Αυτό που δεν περίμεναν και δεν υποπτεύονταν με τίποτα ήταν η φυγή του κοσμηματοπώλη με το ιστορικό και prestige όνομα στο εξωτερικό. Ήταν ένα «χρυσό» κανόνι που συζητήθηκε για χρόνια, φουλ σε ακάλυπτες επιταγές, δάνεια, τοκογλύφους, διαμάντια, διαδόσεις και φήμες. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι η βίλα που νοίκιαζε ο Γιάννης Βουράκης με τη σύζυγό του Τζένη στην Εκάλη ήταν άδεια, καθώς όλα τα έπιπλα είχαν κατασχεθεί, όπως και το πολυτελέστατο κατάστημα «Selection Βουράκης» της οδού Βουκουρεστίου 11, που είχε εγκαινιαστεί στις αρχές των ’90s με δόξες και τιμές παρουσία σύσσωμης της αθηναϊκής high society.
Η σαμπάνια έρεε άφθονη την βραδιά των εγκαινίων και όλα τα φλας άστραφταν πάνω στο ευτυχισμένο ζεύγος Γιάννη και Τζένης Βουράκη που ήδη αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, όπως αποδείχθηκε αλλά κανείς δεν τα γνώριζε και ούτε και τα φανταζόταν! Λέγεται ότι μόνο για αέρα της luxurious boutique “Selection Vourakis” είχαν δοθεί πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια δραχμές, το ενοίκιο άγγιζε τα δύο εκατομμύρια το μήνα, ενώ το decoration της minimal boutique στα πρότυπα του εξωτερικού που «φιλοξενούσε» μεταξύ άλλων μοναδικά κομμάτια του οίκου “Tiffany & co” κόστισε στην οικογένεια Βουράκη, το αστρονομικό ποσό των εκατόν πενήντα εκατομμυρίων δραχμών.
Ένα οικονομικό εγχείρημα που έμελλε να είναι , η αρχή του τέλους για τον Γιάννη Βουράκη, αλλά όχι και για τα υπόλοιπα μέλη της δυναστείας που προέβλεψαν την καταστροφή, αποχώρησαν πολύ γρήγορα από την επιχείρηση, και διέπρεψαν.
Ο λόγος για τον ξάδερφό του Αντώνη Βουράκη που αρχικά κατείχε το 40% της “Selection Vourakis” και το πούλησε κρατώντας μόνος του το ιστορικό κατάστημα της Βουκουρεστίου.. Όσο για την ικανότατη businesswoman και αδερφή του Γιάννη Βουράκη, Λιάνα Βουράκη, πήρε το μερίδιο της σε ρευστό και αποχώρησε από τις οικογενειακές επιχειρήσεις Βουράκη, στήνοντας στην πορεία δικές της, και πάρα πολύ επιτυχημένες.
Τότε, πλέον και αβοήθητος, ο Γιάννης Βουράκης με τη σύζυγό του Τζένη πάντα στο πλευρό του, προσπαθεί να σώσει την κατάσταση στο «Selection Vourakis», πουλώντας αρχικά τον αέρα του καταστήματος που διαθέτει στην οδό Σταδίου στον οίκο Ζολώτα, πετυχαίνοντας για ένα διάστημα να ξεπληρώσει μέρος των τεράστιων δανείων του. Αλλά δυστυχώς η τύχη δεν είναι με το μέρος του.
Ξαναρχίζει να δανείζεται από παντού αλλά οι τοκογλύφοι δεν αστειεύονται. Για ενέχυρο παίρνουν κοσμήματα και ο Γιάννης Βουράκης έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, δανειζόμενος σύμφωνα με τις φήμες της εποχής, ακόμα και από τους υπαλλήλους του! Τελευταία του σκέψη πριν την φυγή είναι να πουλήσει την επιχείρηση του, αλλά κανείς δεν την αγοράζει. Οι δανειστές του τον απειλούν και φοβάται για τη ζωή του. Η αγαπημένη του σύζυγος βρίσκει την έσχατη λύση.
Τα μαζεύουν και φεύγουν για την Αϊτή αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο που κανείς δεν ξέρει αν ήρθε τελικά.
Εζησε μέχρι τα 121 και μέχρι σήμερα, αυτός ήταν ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Χιλιανός Τσελίνο Βιγιανουέβα Γιαραμίλο ή Δον Τσελίνο έπεσε από το κρεβάτι του και πέθανε.
Παρόλο που το πιστοποιητικό γεννήσεώς του καταστράφηκε σε μια πυρκαγιά που έκαψε το σπίτι του το 1995, η ταυτότητά του -την οποία ανανέωσαν οι αρχές της Χιλής- δίνουν ως ημερομηνία γέννησής του την 25η Ιουλίου 1896.
Ο υπεραιωνόβιος εργάστηκε για περισσότερα από 30 χρόνια ως αγρότης, στη φάρμα ενός γαιοκτήμονα στην περιοχή Ρίο Μπουένο και σε ηλικία 80 ετών αποσύρθηκε σε μια καλύβα που του παραχώρησε ο γαιοκτήμονας.
Κατόπιν μετακόμισε στην παραθαλάσσια πόλη Mεχουίν, όπου πέρασε τα επόμενα χρόνια σε μια καλύβα, με μοναδική πολυτέλεια μια ξυλόσομπα την οποία χρησιμοποιούσε για να ετοιμάζει το φαγητό του. Αυτή η σόμπα οφείλεται για την πυρκαγιά του ’95, από την οποία έχασε σχεδόν όλο του το βιός.
Πάντως το 2011, στα 115α γενέθλιά του, τον επισκέφτηκε ο πρόεδρος της Χιλής Σεμπαστιάν Πινέρα, ο οποίος χρησιμοποίησε τον υπεραιωνόβιο άνδρα ως… παράδειγμα για την ποιότητα της δημόσιας υγείας της χώρας!
Πέθανε σε ηλικία 116 ετών η Τομίκο Ιτόκα, ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο
– Είχε γεννηθεί στις 23 Μαΐου του 1908 στην Οσάκα
Η γλυκιά γιαγιά Τομίκο Ιτόκα άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 116 ετών, σύμφωνα με τη δημοτική αρχή της πόλης Ασίγια (νότια Ιαπωνία), όπου διέμενε. Η Τομίκο Ιτόκα ήταν ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο.
Η Ιτόκα – που είχε τον τίτλο του γηραιότερου ανθρώπου – είχε τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια. Πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου, στον οίκο ευγηρίας όπου διέμενε από το 2019, διευκρίνισε ο δήμος της Ασίγια της Ιαπωνίας σε ένα δελτίο Τύπου.
Γεννηθείσα την 23η Μαΐου του 1908 στην Οσάκα, σε κοντινή απόσταση από την Ασίγια, αναγνωρίστηκε ως ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο μετά τον θάνατο τον Αύγουστο του 2024 της Ισπανίδας Μαρία Μπράνιας Μορέρα σε ηλικία 117 ετών.
Η Τομίκο Ιτόκα «μας έδωσε θάρρος και ελπίδα καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής της», σχολίασε ο δήμαρχος της Ασίγια Ριοσούκε Τακασίμα. «Την ευχαριστούμε για αυτό», επισήμανε ο 27χρονος αξιωματούχος.
Προερχόμενη από μια τρίτεκνη οικογένεια, παίκτρια του βόλεϊ κατά τα νεανικά της χρόνια, η Τομίκο Ιτόκα γνώρισε πολέμους, πανδημίες και τεχνολογικές επαναστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια, λάτρευε τις μπανάνες και το Calpis, ένα πολύ δημοφιλές ποτό στην Ιαπωνία που βασίζεται στη γαλακτική ζύμωση, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της δημοτικής αρχής.
Sad news today that the world's oldest person Tomiko Itooka has died at the age of 116. Our thoughts are with her family.https://t.co/2UNvdrGFse
Συγγραφέας και δικηγόρος, συνέγραψε σημαντικές μελέτες και άφησε το αποτύπωμά του στην τοπική κοινωνία των Χανίων
Η απώλειά του μας γεμίζει λύπη, αλλά και ευγνωμοσύνη για το ολοκληρωμένο παράδειγμα ήθους, σοβαρότητας και αγάπης για την πατρίδα που μας αφήνει, τόνισε ο Κυριάκος Πιερρακάκης
Πέθανε ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος με έδρα τα Χανιά, Νικόλαος Παπαδάκης μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Πορεύτηκε αφήνοντας σπουδαίο έργο για τους ερευνητές και επιστήμονες σχετικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ, ο ίδιος ήταν μια από τις σημαίνουσες προσωπικότητες της Κρήτης και ιδιαίτερα των Χανίων.
Πολυγραφότατος, αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, σημαντικός συγγραφέας ερευνών και μελετών για το Κυπριακό, τη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, την πορεία, το έργο και την πολιτική διαδρομή του Ελευθερίου Βενιζέλου, με το σημαντικό του πόνημα που αφορά στη βιογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η ανάρτηση Πιερρακάκη
Με ανάρτησή του ο υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια, στους φίλους και στους συνεργάτες του στο Ίδρυμα.
Όπως τόνισε, ως δικηγόρος, ερευνητής, συγγραφέας και για δεκαετίες γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», υπήρξε η ψυχή ενός θεσμού που τιμά όχι μόνο την Κρήτη, αλλά ολόκληρη τη χώρα.
Αναλυτικά η ανάρτηση του υπουργού:
Με βαθιά συγκίνηση αποχαιρετούμε τον Νικόλαο Παπαδάκη, έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή και το έργο του στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης, της πολιτικής κληρονομιάς και της προσφοράς στην Ελλάδα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ως δικηγόρος, ερευνητής, συγγραφέας και για δεκαετίες γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», υπήρξε η ψυχή ενός θεσμού που τιμά όχι μόνο την Κρήτη, αλλά ολόκληρη τη χώρα.
Συνέβαλε καθοριστικά στη βαθύτερη διερεύνηση και κατανόηση του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενισχύοντας την εθνική αυτογνωσία. Συνδύασε το θάρρος με τη νηφαλιότητα και την αφοσίωση στην ιστορική επιστήμη με το ιδανικό της εθνικής ομοψυχίας. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί του, διαπιστώνοντας την ευγένεια, την ευαισθησία και την έγνοια του για την παιδεία, τον πολιτισμό και την πρόοδο του τόπου μας.
Με το επιστημονικό του έργο και τις πρωτοβουλίες του συνέδεσε την ιστορική γνώση με την εκπαίδευση, εμπλουτίζοντας σταθερά τον δημόσιο διάλογο. Το δίτομο έργο του «Ελευθέριος Βενιζέλος: Ο άνθρωπος, ο ηγέτης» ξεχωρίζει για το βάθος της έρευνας και τη γνώση της εποχής και των πρωταγωνιστών. Αποτελεί έργο-σταθμό ανάμεσα σε πολλά άλλα βιβλία του, που φωτίζουν μια καθοριστική περίοδο της νεότερης Ελλάδας.
Η απώλειά του μας γεμίζει λύπη, αλλά και ευγνωμοσύνη για το ολοκληρωμένο παράδειγμα ήθους, σοβαρότητας και αγάπης για την πατρίδα που μας αφήνει. Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στην οικογένεια, στους φίλους και στους συνεργάτες του στο Ίδρυμα. Όπως ο ίδιος ανέδειξε το έργο του Βενιζέλου ως ζωντανό και γόνιμο παράδειγμα για το μέλλον της Ελλάδας, έτσι και το δικό του έργο θα παραμείνει οδηγός και έμπνευση για τις επόμενες γενιές.
Συλλυπητήρια μηνύματα
Σε συλλυπητήριο μήνυμα του ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης,αναφέρει: “Με ιδιαίτερη συγκίνηση αποχαιρετούμε τον Νικόλαο Εμμ. Παπαδάκη, Γενικό Διευθυντή, επί σειρά ετών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». Έναν επιστήμονα και καταξιωμένο Νομικό, ο οποίος συνέβαλλε τα μέγιστα στην επιτυχημένη πορεία του Ιδρύματος σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Από το 2000, ασκώντας τη διεύθυνσή του, ο Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης, μέσα από τη συνεχή έρευνα, την αδιάκοπη δουλειά και τη στοχοπροσήλωση, καθώς και με το μνημειώδες συγγραφικό του έργο, κατάφερε να αποτυπώσει το εύρος της προσωπικότητας του Βενιζέλου. Με τη συνέπεια που τον διέκρινε και το ακούραστο ιστορικό του πνεύμα συνέβαλλε, παράλληλα, καθοριστικά στη διατήρηση και προώθηση της ιστορικής μνήμης, χωρίς την οποία κανένα έθνος δεν επιβιώνει. Θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος, ως ο άνθρωπος που άξια περπάτησε μέχρι τέλους και συνδιαμόρφωσε τη διαδρομή που χάραξε ο Ειρηναίος Γαλανάκης για την ανάδειξη της ζωής και του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ως Περιφέρεια Κρήτης, εκφράζουμε ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του και βεβαίως σε όλους τους συνεργάτες του στο Ίδρυμα. Ας είναι αιώνια η μνήμη του” .
Για δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η εκδημία του Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του το Ίδρυμα Βενιζέλος που δραστηριοποιείται στην Αμερική, το οποίο αναφέρει σε ανακοίνωσή του:
«Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε σήμερα την εκδημία του Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». Ενός οραματιστή, που έθεσε στην υπηρεσία του Ιδρύματος «όλον το πυρ, το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν», εφαρμόζοντας στο ακέραιο το παράδειγμα και τα λόγια του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου. Το σθένος, ο οραματισμός, η υψηλή του δέσμευση, η επιστημονική του επάρκεια και η ακούραστη προσωπικότητά του ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν όχι μόνο στη δημιουργία, αλλά και στην καθιέρωση του Ιδρύματος σε παγκόσμιο επίπεδο, καθιστώντας το ίσως το σημαντικότερο του είδους του στην Ελλάδα.
Ο τεράστιος όγκος αλλά και η υψηλή ποιότητα του έργου που παράγει καθημερινά το Ίδρυμα αποτελούν ζωντανή απόδειξη του ανεξίτηλου και μεγάλης εμβέλειας αποτυπώματος που αφήνει ως παρακαταθήκη για όλους μας ο Νίκος Παπαδάκης (Παπαδής). Ένα αποτύπωμα που θα αποτελεί για πάντα πηγή έμπνευσης. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του και σε ολόκληρη τη μεγάλη οικογένεια του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», την οποία με πολύ κόπο και αφοσίωση φρόντισε να δημιουργήσει ο Νίκος Παπαδάκης (Παπαδής). Αιωνία του η μνήμη».
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργος Κοντάκης για τον θάνατο του Νίκου Παπαδάκη. Στην ανακοίνωση ο Πρύτανης εκφράζει τη θλίψη του για τον θάνατο του Νίκου Παπαδάκη και αναφέρει: «Ο Νίκος Παπαδάκης υπήρξε μια εξέχουσα μορφή με σπουδαία και πολύπλευρη προσφορά στον πολιτισμό και την ιστορία της Κρήτης και της Ελλάδας. Με το έργο του στο Ίδρυμα «Ελευθέριος Βενιζέλος» αλλά και με την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα, συνέβαλε ουσιαστικά στη μελέτη και στη διάδοση της ιστορικής μνήμης, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στους οικείους του και σε όλους τους συνεργάτες του».
Παράλληλα, τα συλλυπητήρια του για των απώλεια του Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής και Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος» Νίκου Παπαδάκη έστειλε ο Πρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, ο οποίος σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Θλίψη προκαλεί ο θάνατος του Νίκου Παπαδάκη, Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής και Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» που λειτουργεί στα Χανιά από το 2000. Ο Ν. Παπαδάκης, μια από τις σημαίνουσες προσωπικότητες της Κρήτης, δικηγόρος, με έμφυτη πάντοτε την αγάπη στην ιστορία του τόπου μας και της ιδιαίτερης πατρίδας του, αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη του έργου και της πολιτικής διαδρομής του Ελευθέριου Βενιζέλου και της εποχής του. Πολυγραφότατος, συνέγραψε πληθώρα άρθρων και επιμελήθηκε ιστορικούς συλλογικούς τόμους για την ιστορία της Κρήτης, τη Μικρασιατική Εκστρατεία και το Κυπριακό. Υπήρξε αδιάκοπα μέχρι σήμερα, η «ψυχή» του Ιδρύματος που τελεί υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, η οποία είναι και ιδρυτικό μέλος της. Ως Πόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, αλλά και Πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», θέση την οποία κατέχει ο εκάστοτε Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, τιμώ την ιστορική παρακαταθήκη και το πλούσιο έργο που αφήνει πίσω του Εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου και την αμέριστη συμπαράστασή μου στην οικογένεια και τους οικείους του, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές».
Σε συλλυπητήριο μήνυμά της η Υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Σέβη Βολουδάκη, αναφέρει : «Αποχαιρετούμε σήμερα με θλίψη τον Γενικό Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών Ε.Κ Βενιζέλος, Νίκου Παπαδάκη, που έφυγε από τη ζωή. Ο Νίκος Παπαδάκης υπήρξε ψυχή και στυλοβάτης του Ιδρύματος από την ίδρυσή του έως και σήμερα. Με αδιάκοπη αφοσίωση, επιστημονική επάρκεια, ήθος και οραματική καθοδήγηση, αφιέρωσε τη ζωή του στη διαφύλαξη και την ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το έργο και η συμβολή του υπήρξαν καθοριστικά για την εδραίωση του Ιδρύματος ως σημείου αναφοράς στον ελληνικό και διεθνή χώρο. Το παράδειγμα και η προσφορά του θα παραμείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην πορεία του Ιδρύματος και στη συλλογική μας μνήμη. Αιωνία του η μνήμη !».
Η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών αποχαιρετά” έναν καλό φίλο και συνοδοιπόρο, τον Νικόλαο Παπαδάκη, Γενικό Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», ο οποίος έφυγε από τη ζωή σήμερα 5 Σεπτεμβρίου 2025.
Γεννημένος στον Βάμο Αποκορώνου, ο Νικόλαος Παπαδάκης σπούδασε νομικά και άσκησε τη δικηγορία ως το 2000, οπότε ανέλαβε το τιμόνι του Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». Εξαιρετικά δραστήριος και πολυγραφότατος, ο Νικόλαος Παπαδάκης εργάστηκε με προσήλωση και υπευθυνότητα για την προβολή της ζωής και του έργου του μεγάλου κρητικού πολιτικού.
Η ΕΚΙΜ είχε την τύχη να συνεργαστεί μαζί του σε πολλές δράσεις που αφορούν την έρευνα και την ανάδειξη της τοπικής μας ιστορίας, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της περιοδικής έκθεσης «Πολιτική και Κοινωνία στην Κρητική Πολιτεία, 1898-1913», η οποία παρουσιάστηκε στην Αθήνα, τα Χανιά και το Ηράκλειο την προηγούμενη διετία.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών και οι άνθρωποι του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του Νικόλαου Παπαδάκη και μεταφέρουν τα θερμά συλλυπητήριά τους στους οικείους του.” όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της.
Το ΤΕΕ ΤΜΗΜΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, σε συλλυπητήρια ανακοίνωση του αναφέρει: “Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Μελετών και Ερευνών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», δικηγόρου Νίκου Παπαδάκη (Παπαδή). Ο Νίκος Παπαδάκης υπήρξε προσωπικότητα με σημαντική προσφορά στον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο στο Ίδρυμα «Ελευθέριος Βενιζέλος» καθώς και πλούσιο συγγραφικό έργο. Η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Ο Πρόεδρος και η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ Τμήματος Δυτικής Κρήτης εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος”.
Το Επιμελητήριο Χανίων, σε συλλυπητήριο μήνυμα του αναφέρει: “Η κοινωνία των Χανίων έγινε σήμερα «φτωχότερη» μετά την εκδημία μιας από τις σημαντικότερες και πλέον πολυδιάστατες προσωπικότητες της πολιτικής ιστορικής έρευνας και του πολιτισμού της Κρήτης.
Καθοδήγησε, ως Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών & Μελετών «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», το δυναμικό οργανισμό, ώστε να εξελιχτεί σε σημείο αναφοράς για τον Πολιτισμό, την Έρευνα και την Εκπαίδευση με άξονα τον Ελευθέριο Βενιζέλο και την εθνική παρακαταθήκη του. Με το έργο του ο Νικόλαος Παπαδάκης έγινε «πρεσβευτής» της προσφοράς των Χανίων στην πατρίδα και στους αγώνες της. Ο Πρόεδρος, Αντώνης Ροκάκης, και το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου Χανίων εκφράζει στους οικείους του Νικόλαου Παπαδάκη τα θερμά συλλυπητήρια της Επιχειρηματικής Κοινότητας”.
Επιπλέον, ο Δήμαρχος Πλατανιά Ιωάννης Μαλανδράκης, στο άκουσμα της απώλειας του Γενικού Διευθυντή του Ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος», Νίκου Παπαδάκη έκανετην παρακάτω δήλωση: «Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε τον Νίκο Παπαδάκη, μια εμβληματική προσωπικότητα των Χανίων, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάδειξη του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου και στη διάδοση της ιστορίας της Κρήτης. Ως Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και με το πλούσιο συγγραφικό και επιστημονικό του έργο, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον τόπο μας. Οι συνεχείς του δράσεις, ημερίδες, διοργανώσεις συνεδρίων, έχουν αφήσει ισχυρό Ιστορικό Αποτύπωμα για ερευνητές, εκπαιδευτικούς, για όλους μας. Η απώλεια του , αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».
Ο Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης με ανακοίνωση του εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), μιας εμβληματικής προσωπικότητας που υπηρέτησε με αφοσίωση την κοινωνία των Χανίων και συνέδεσε τη ζωή του με την ανάδειξη του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Σε δήλωσή του ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΑΚ, κ. Άρης Παπαδογιάννης, αναφέρει:
«Ο Νίκος Παπαδάκης αφήνει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Η προσφορά του στην τοπική κοινωνία και στη διάδοση της ιστορικής παρακαταθήκης του Ελευθερίου Βενιζέλου θα μείνει ανεξίτηλη. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του».
Ο βουλευτής Χανίων Αλέξανδρος Μαρκογιαννάκης, σε συλλυπητήριο μήνυμα του αναφέρει: “Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον Νίκο Παπαδάκη, γενικό διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». Η προσφορά του στα Χανιά και στην ιστορική μνήμη του Ελευθερίου Βενιζέλου υπήρξε πολύτιμη από κάθε άποψη. Από την ίδρυση του Εθνικού Ιδρύματος έως σήμερα, ήταν εκείνος ο οποίος με την αφοσίωσή του, το έργο του και το όραμά του το κατέστησε ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα ερευνών και μελετών στη χώρα με διεθνή μάλιστα απήχηση.
Η διαφύλαξη της κληρονομιάς του μεγάλου Κρητικού πολιτικού και Εθνάρχη υπήρξε έργο ζωής στο οποίο αφιέρωσε όλη του την ενεργητικότητα και τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Δεινός μελετητής και ο ίδιος της ιστορίας, κατέστησε το Εθνικό Ίδρυμα σημείο αναφοράς για την μελέτη της ζωής και του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου, με την ίδρυση των μουσείων, τη διοργάνωση επιστημονικών συνεδρίων και εκδηλώσεων και με την έκδοση μελετών που συνέβαλαν σημαντικά στην κατανόηση της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας. Υπήρξε και ο ίδιος συγγραφέας σημαντικών μελετών με αποκορύφωμα τη βιογραφία του Κρητικού πολιτικού, μέσα από την οποία αναδείχθηκε το πρόσωπο και ο πολιτικός που σφράγισε τη σύγχρονη Ελλάδα. Η βράβευσή του Νίκου Παπαδάκη από την Ακαδημία Αθηνών υπήρξε η αναγνώριση του έργου του αλλά και της παρακαταθήκης που αφήνει στα Χανιά.
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του”.
“Με βαθιά συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την εκδημία του Νικολάου Παπαδάκη, Διευθυντή του Ιδρύματος Βενιζέλου στην Κρήτη. Υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από θεματοφύλακας της αιώνιας φλόγας του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου· υπήρξε ένας αληθινός οραματιστής.
Η αφοσίωσή του στην αποστολή του Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», τόσο στην Κρήτη όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, υπήρξε απεριόριστη. Η προσωπική του δέσμευση για τη διαφύλαξη του έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου θα συνεχίσει να γίνεται αισθητή για πολλές γενιές.
Υπήρξε επίσης σπουδαίος φίλος για πολλά μέλη και στελέχη της Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής· πάντοτε με ανοιχτή αγκαλιά, συνεργαζόταν μαζί μας σε έργα και πρωτοβουλίες που στήριζαν τόσο την αποστολή μας όσο και εκείνη του Ιδρύματος Βενιζέλου.
Θα τον θυμόμαστε πάντα ως έναν αγαπημένο μας φίλο. Η απώλειά του αποτελεί βαθύ πλήγμα για όλους μας. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους πολυάριθμους φίλους του σε όλο τον κόσμο.
Αιωνία του η μνήμη” αναφέρει σε συλλυπητήρια ανακοίνωση της η Παγκρητική Ένωση Αμερικής.
«Η είδηση της απώλειας του Νίκου Παπαδάκη, Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», μας γεμίζει θλίψη. Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του επί δεκαετίες και να συνδεθώ με προσωπική φιλία με αυτόν τον άνθρωπο του πνεύματος και της πράξης, που υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος την ιστορική μνήμη και την επιστημονική έρευνα. Τον γενναιόψυχο άνθρωπο που συνέβαλε καθοριστικά και επί σειρά ετών όχι απλώς στη διατήρηση, αλλά στην πολύπλευρη ανάδειξη του έργου και της παρακαταθήκης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Τον στυλοβάτη του φερώνυμου Εθνικού Ιδρύματος, ενός από τα σημαντικότερα της χώρας.Αφοσιωμένος σε αυτό τον σκοπό, ο Νίκος Παπαδάκης αφήνει πίσω τη δική του παρακαταθήκη. Τα αποτελέσματα μιας κοπιώδους προσπάθειας, η οποία είμαι βέβαιος ότι θα βρει άξιους συνεχιστές, εμπνευσμένους από το παράδειγμά του. Εκφράζω την βαθύτατη λύπη μου στην οικογένεια και τους αγαπημένους του» αναφέρει σε συλλυπητήρια ανακοίνωση του ο δήμαρχος Ηρακλείου Αλέξης Καλοκαιρινός..
Ο Μπερνάρ Ταπί είχε ασχοληθεί με την υποκριτική και είχε εκλεγεί δύο φορές βουλευτής, ενώ ήταν πρόεδρος της Μαρσέιγ όταν κατέκτησε το Champions League το 1993.
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών άφησε ο Γάλλος δισεκατομμυριούχος Μπερνάρ Ταπί, ο οποίος έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
⚫ URGENT – Bernard Tapie, s'est éteint ce dimanche 3 octobre à 8h40, «paisiblement», des suites de son cancer, ont annoncé son épouse Dominique et ses enfants. https://t.co/Wh9oCts6g0
Ο Μπερνάρ Ταπί είχε ασχοληθεί με την υποκριτική και είχε εκλεγεί δύο φορές βουλευτής, ενώ ήταν πρόεδρος της Μαρσέιγ όταν κατέκτησε το Champions League το 1993.
Décès de Bernard Tapie : «Dominique Tapie et ses enfants ont l'infinie douleur de faire part du décès de leur mari et de leur père Bernard Tapie», Pascal Praud lit le communiqué du fils de Bernard Tapie, Laurent Tapie. pic.twitter.com/NJOYppgf0E
Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1943, σε γαλλικό προάστιο των Παρισίων, στο 20ό διαμέρισμα. Ο πατέρας του, ο Ζαν Μπατίστ Ταπί ήταν εργάτης και η μητέρα του, Ρειμόντ Νοντό, νοσοκόμα.
Παρόλο που δεν είχε αριστοκρατική καταγωγή, κατάφερε να εμπλακεί με τις επιχειρήσεις και να γίνει διάσημος επιχειρηματίας που μεσουρανούσε στη δεκαετία του 1980.
Το 2015 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης, με έναν χρόνο χωρίς αναστολή, με 3 έτη απαγόρευσης του εκλέγεσθαι και χρηματικό πρόστιμο ύψους 20.000 φράγκων (περίπου 3.000 ευρώ), για εμπλοκή του σε υπόθεση στημάνων αγώνων. Έπειτα από προσφυγή κατά της απόφασης, τιμωρήθηκε με ποινή διετούς φυλάκισης, οι 8 μήνες χωρίς αναστολή.
Ο Τζόνι Χάλιντεϊ, για πολλούς το πιο λαμπερό αστέρι της γαλλικής ροκ, απεβίωσε τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη, στα 74 του χρόνια, εξαιτίας επιπλοκών του καρκίνου στον πνεύμονα από τον οποίο έπασχε, ενημέρωσε το Γαλλικό Πρακτορείο η σύζυγός του, η Λετισιά Χάλιντεϊ.
«Ο Τζόνι Χαλιντέι έφυγε. Γράφω αυτές τις λέξεις χωρίς να τις πιστεύω. Κι όμως είναι αλήθεια. Ο άνδρας μου δεν υπάρχει πια. Μας άφησε απόψε όπως έζησε όλη του τη ζωή, με θάρρος και αξιοπρέπεια», έγραψε η σύντροφός του σε μια ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα.
Ο Χάλιντεϊ ήταν γνωστός και ως «Γάλλος Ελβις» καθώς είχε εκατομμύρια θαυμαστές κυρίως από τη Γαλλία, όπου πούλησε περισσότερους δίσκους από κάθε άλλο καλλιτέχνη.
Ο Τζόνι Χάλιντεϊ, ή Ζαν-Φιλίπ Σμετ, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του τραγουδιστή, έζησε μια πολυτάραχη ζωή. Γεννημένος την 15η Ιουνίου 1943, είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει το 1966, είχε καταρρεύσει επί σκηνής το 1986, είχε παντρευτεί πέντε φορές, τις δύο την ίδια γυναίκα, την κόρη ενός από τους πιο παλιούς του φίλους, που είχε γράψει αρκετά από τα τραγούδια του.
Στα 57 χρόνια της καριέρας του, ο Χάλιντεϊ, πούλησε πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους και υπήρξε το «είδωλο των νέων» στη χώρα του, διαπερνώντας εποχές και μουσικά στιλ, από το ροκ εν ρολ μέχρι τη βαριετέ, από τη ροκ ως τα μπλουζ.
«Ως την τελευταία στιγμή αντιμετώπισε με ψηλά το κεφάλι αυτή την ασθένεια που τον κατέτρωγε εδώ και μήνες, δίνοντάς μας σπάνια μαθήματα ζωής», ανέφερε στην ανακοίνωσή της η Λετισιά Χαλιντέι.
«Για περισσότερα από 50 χρόνια υπήρξε ένα είδωλο.Υπάρχει κάτι από τον Τζόνι μέσα σε όλους μας», ανέφερε σε μια ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της συζύγου του Τζόνι Χάλιντεϊ η γαλλική προεδρία, προσθέτοντας ότι “δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ, ειδικά τις ερμηνείες του”».
Από την πλευρά της η τραγουδίστρια Σελίν Ντιόν έγραψε στο Twitter: «Ηταν ένας γίγαντας του θεάματος, ένα πραγματικό είδωλο».
I'm very sad to hear the news that Johnny Hallyday passed away. He was a giant in show business…a true icon! My thoughts go out to his family, his loved ones, and to the millions of fans who adored him for many decades.He will be sadly missed, but never forgotten.- Céline xx…
Ο Τζόνι Χάλιντεϊ ξεκίνησε την καριέρα του το 1959. Το πρώτο του άλμπουμ «Hello! Johnny» κυκλοφόρησε το 1960. Την εποχή εκείνη θεωρήθηκε από τα μέσα ως ο Γάλλος Έλβις Πρίσλεϊ. Μετρούσε 18 πλατινένια άλμπουμ, ενώ είχε πουλήσει μέχρι σήμερα πάνω από 110 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.
Είχε μάλιστα την ικανότητα να γεμίσει το Stade de France χωρητικότητας 80.000 ατόμων ενώ είχε καταφέρει να συγκεντρώσει περισσότερους από 750.000 θεατές σε ανοιχτή συναυλία που είχε δώσει κοντά στον Πύργο του Αιφελ ανήμερα της εθνικής γιορτής της Γαλλίας.
Το άλμπουμ του «Jamais Seul» που είχε κυκλοφορήσει το 2011 «σκαρφάλωσε» κατευθείαν στην πρώτη θέση των τσαρτς καταγράφοντας 100.000 πωλήσεις την πρώτη εβδομάδα παρά το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές τον θεωρούσαν ξεπερασμένο. Ο Χάλιντεϊ είχε συμμετάσχει και σε ταινίες αλλά και σε διαφημιστικά σποτ για γυαλιά ηλίου.
Ο Χάλιντεϊ είχε γεννηθεί στο Παρίσι και γονείς του ήταν ο Χιγιέτ Κλερκ και η Βελγίδα Λεον Σμετ. Μετά το διαζύγιό τους ο Χάλιντεϊ μεγάλωσε με τη θεία του Ελεν Μαρ.
Στις 12 Απριλίου 1965 παντρεύτηκε τη Σιλβί Βαρτάν με την οποία απέκτησε έναν γιο. Ο διεθνής τύπος τους χαρακτήρισε ως «χρυσό ζευγάρι», ωστόσο χώρισαν τελικά το 1980. Στη συνέχεια έκανε τέσσερις γάμους μεταξύ των οποίων και ένας που διήρκησε 62 ημέρες αλλά και ο διπλός γάμος με την ίδια γυναίκα Αντλίν Μπλοντιό, την οποία παντρεύτηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 19 ετών.
Ο πέμπτος γάμος του ήταν το 1996 με την 21 ετών τότε Λετίσια Μπουντού με την οποία είχαν υιοθετήσει δύο κορίτσια. Αυτός ήταν και ο γάμος που σηματοδότησε την αρχή μιας πιο ήσυχης και σταθερής φάσης στην προσωπική του ζωή.
Πέθανε ο Έβελυν ντε Ροθτσάιλντ (Evelyn de Rothschild), ο οποίος βοήθησε στην ένωση του βρετανικού και του γαλλικού κλάδου του διάσημου τραπεζικού ομίλου της οικογένειάς του και συγκαταλέγει τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’ μεταξύ εκείνων που ζήτησαν τις οικονομικές συμβουλές του.
Πέθανε «ήρεμος στο σπίτι του» στα 91 του χρόνια, ανέφερε η βρετανική Press Association, όπως μεταδίδει το Bloomberg.
Ξεκινώντας το 1976, ο Ροθτσάιλντ διετέλεσε επί 27 χρόνια πρόεδρος της N.M. Rothschild & Sons. Μεταξύ των πολλών άλλων ρόλων της, η τράπεζα που σήμερα είναι γνωστή ως Rothschild & Co. βοήθησε στη χρηματοδότηση της νίκης του Δούκα του Ουέλινγκτον επί του Ναπολέοντα το 1815 στη μάχη του Βατερλώ.
Προτού αποχωρήσει το 2003, πέτυχε τον -από καιρό προγραμματισμένο- στόχο της συνένωσης της επιχείρησης του Λονδίνου με την αντίστοιχη γαλλική Rothschild & Compagnie Banque. Αυτό θεωρήθηκε ως ένα βασικό βήμα για να παραμείνει ανταγωνιστικός με τις πολύ νεότερες -αλλά και μεγαλύτερες- πολυεθνικές τράπεζες.
«Η πρώτη σημαντική δύναμη της οικογένειας είναι η ενότητα», δήλωσε στους New York Times το 1996, όταν ο ίδιος και ο ξάδελφός του, Ντέιβιντ ντε Ροθτσάιλντ, επικεφαλής του γαλλικού οίκου, είχαν ανακοινώσει τη νέα τους συνεργασία.
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο από τη δεκαετία του ’60 ως τις μέρες μας – Υπήρξε πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη σε ηλικία 92 ετών ο βραβευμένος συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός.
Εμφανίστηκε στα γράμματα τη δεκαετία του ‘50 και καθιερώθηκε τα επόμενα χρόνια με σπουδαία βιβλία που συζητήθηκαν, όπως η «Ορθοκωστά», το «Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» και το «Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο».
Είχε γεννηθεί στην Καράτουλα Κυνουρίας.
Στην κατοχή και τον εμφύλιο η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις. Από το 1950 ζει στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Παντείου και σε σχολή κινηματογράφου.
«Έφυγε ήσυχα ο μεγάλος μας συγγραφέας» έγραψε στα social η εκδότριά του, Εύα Καραϊτίδη.
Ποιος ήταν ο μεγάλος συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός
Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε 16 Δεκεμβρίου 1932 και υπήρξε Έλληνας πεζογράφος, διηγηματογράφος, σεναριογράφος και πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Γεννήθηκε στον οικισμό «Του Καράτουλα», ο οποίος ανήκει στο σύμπλεγμα χωριών που αποτελούν το Καστρί Κυνουρίας. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Σπανός. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης λόγω των κατοχικών και των μετακατοχικών αυτών μετακινήσεων. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών και σε σχολή του κινηματογράφου.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με το διήγημα «Κατακαλόκαιρο» σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος.
Το 1963 δημοσίευσε το αφήγημα «Η κάθοδος των εννιά», που αναφερόταν στον εμφύλιο πόλεμο.
Ήταν ακόμη συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, αλλά και του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Τιμήθηκε μάλιστα με το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών για το Ταξίδι στα Κύθηρα σε σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου το 1984.
Πέθανε σε ηλικία 71 ετών ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός Γουίλιαμ Χαρτ πρωταγωνιστής των ταινιών Kiss of the Spider Woman και Body Heat.
Ο Χαρτ γεννήθηκε το 1950 και μεγάλωσε στην Ουάσινγκτον πριν σπουδάσει υποκριτική στη Σχολή Τζούλιαρντ δίπλα στους συμμαθητές του Ρόμπιν Γουίλιαμς και Κρίστοφερ Ριβ. Έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία μεγάλου μήκους στο “Altered States” της δεκαετίας του 1980, κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο νέο αστέρι. Η καριέρα του στο Χόλιγουντ ξεκίνησε γρήγορα, καθώς το «Body Heat» του 1981, το νουάρ του Λόρενς Κάσνταν στο οποίο υποδύεται τον εύκολα εξαπατημένο εραστή της μοιραίας γυναίκας της Κάθλιν Τέρνερ, γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Στη συνέχεια κέρδισε τρεις διαδοχικές υποψηφιότητες για Όσκαρ για το “Kiss of the Spider Woman” (για το οποίο κέρδισε τον Α’ Ανδρικό ρόλο – είχε υποδυθεί έναν ομοφυλόφιλο άνδρα που μοιράζεται ένα κελί με έναν με έναν πολιτικό κρατούμενο στη Βραζιλία -), το “Children of a Lesser God” και το “Broadcast News”.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της σχεδον 40 χρόνων καριέρας του ο Χαρτ έπαιξε σε πολύ μεγάλες ταινίες που έγιναν τεράστιες εμπορικές επιτυχίες αλλά και σε ταινίες που θεωρούνται διαμάντια υποκριτικής και σκηνοθεσίας. Εκτός από τους ρόλους σε ταινίες κύρους όπως το “Broadcast News” και το “A History of Violence”, ο Hurt πρωταγωνίστησε επίσης στο “AI: Artificial Intelligence” του Στίβεν Σπίλμπεργκ και απόλαυσε μια δεκαετία υποδυόμενος τον στρατηγό Thaddeus Ross σε πέντε ταινίες του Marvel Cinematic Universe. με πιο πρόσφατη το “Black Widow”.
Διατήρησε επίσης μια επιτυχημένη καριέρα στo θέατρο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ρόλους του Σαίξπηρ.
«Έφυγε ειρηνικά, με την οικογένειά του στο πλευρό του, από φυσικά αίτια», ανάφερε ο γιος του σε σχετική ανακοίνωση.
