Ο σπουδαίος τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής, που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην μουσική ιστορία της χώρας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 89χρονος τραγουδιστής είχε υποβληθεί προσφατα σε επέμβαση στην ουρολογική κλινική του «Λαϊκού» καθως αντιμετώπισε κάποιο νεφρολογικό πρόβλημα. Ωστόσο, πριν από μερικές ημέρες πήγε ως έκτακτο περιστατικό με αποφρακτικό ειλεό στο Ιπποκράτειο. Οι γιατροί αντιμετώπισαν την επιπλοκή με επιτυχία, όμως και πάλι εκδήλωσε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και λίγες ώρες μετά έκανε καρδιακή ανακοπή. Ως αιτία θανάτου καταγράφεται η «πολυοργανική ανεπάρκεια».

Γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου του 1934 στην Αθήνα, ο Γιάννης Βογιατζής διέπρεψε σε διάφορους τομείς της μουσικής στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Τιμήθηκε δύο φορές με το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ήταν το 1963 με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» των Κώστα Κλάββα και Αλέξη Αλεξόπουλου και η δεύτερη το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» των Τόλη Βοσκόπουλου και Ηλία Λυμπερόπουλου.

Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Γιάννη Βογιατζή ήταν τα τραγούδια: Σου το πα μια και δυο και τρεις, Η πρώτη μας νύχτα, Θέλω κοντά σου να μείνω (ντουέτο με Τζένη Βάνου), Σε αγαπώ σε όλες τις γλώσσες, Ένας ουρανός με αστέρια, Άσε τα χέρια σου στα δύο μου χέρια, Μορφονιά, Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά.

Τα περισσότερα από αυτά τα τραγουδια ακούστηκαν σε ταινίες και μιούζικαλ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο Γιαννης Βογιατζής συνεργάστηκε δισκογραφικά με τους γνωστότερους δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού ερμηνεύοντας τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Μουζάκη, Γιώργου Θεοδοσιάδη, Κώστα Καπνίση, Αργύρη Κουνάδη, Γεράσιμου Λαβράνου, Τόλη Βοσκόπουλου κ.α.) σε στίχους των Νίκου Γκάτσου, Αλέκου Σακελλάριου, Κώστα Πρετεντέρη, Γιώργου Οικονομίδη, Θάνου Σοφού, Ηλία Λυμπερόπουλου κ.α.

Ο Γιάννης Βογιατζής υπήρξε υποστηρικτής του Παναθηναϊκού και τραγούδησε και τον ύμνο της ομάδας. Όπως είχε αναφέρει παλαιότερα: «Το 1962 ήμασταν στην εξέδρα εγώ ο Μουζάκης και ο Οικονομίδης και βλέπαμε την ομάδα μας. Ο ύμνος αυτός είχε τραγουδηθεί πιο μπροστά από τον Λέανδρο, τον πατέρα της Βίκυς Λέανδρος, αλλά δεν πήγε δεν ξέρω για ποιο λόγο και μου λέει ο Οικονομίδης θα μας πεις τον ύμνο; Και καλά έκανα και τον είπα γιατί είναι η μεγαλύτερη μου επιτυχία, διαχρονική. Όλοι ερωτεύτηκαν τη συγκεκριμένη εκτέλεση, ήταν ύμνος. Θα μπορούσα να είχα τραγουδήσει τον ύμνο του Ολυμπιακού, μου έκαναν πρόταση και τους είπα ότι ήθελα λεφτά και μου λένε γιατί σε εμάς ζητάς λεφτά, και τους είπα ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα μου. Όμως έχω τραγουδήσει και τον ύμνο της Ξάνθης τον οποίο την τρίτη ημέρα τον κατεβάσανε».

Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις τον Νοέμβριο του 2022, ο αγαπητός τραγουδιστής είχε μιλήσει στην κάμερα της εκπομπής «MEGA Καλημέρα» για την καλλιτεχνική πορεία του και για τη στήριξη που έλαβε από ανθρώπους του χώρου. Μεταξύ άλλων ο τραγουδιστής αναφέρθηκε και στην ημέρα που μπήκε στη φυλακή και τον βοήθησε η Μαίρη Χρονοπούλου.

Μιλώντας για το τέλος που έβαλε στο τραγούδι και τη διακοπή των εμφανίσεών του στη σκηνή σχολίασε: «Σταμάτησα να τραγουδάω, γιατί θεωρώ υπερβολή να περνάνε τα χρόνια και να βάφεις τα μαλλιά σου μαύρα για να φαίνεσαι νεότερος».

Στη συνέχεια της συνέντευξης ο Γιάννης Βογιατζής, αποκάλυψε ότι έχει μπει φυλακή για χρέη και ήταν τότε που η Μαίρη Χρονοπούλου, τον βοήθησε: «Δυο φορές έχω μπει φυλακή, γιατί δεν είχα να πληρώσω και με συνέλαβαν μια μέρα πριν από την πρεμιέρα μου. Μόλις με είδαν οι υπάλληλοι στην φυλακή, μου είπαν “κύριε Βογιατζή εσείς τι κάνετε εδώ;”».

«Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν αντράκι και τότε πήρε τηλέφωνο και είπε βγάλτε τον Βογιατζή από την φυλακή. Όταν βγήκα από την φυλακή και γύρισα σπίτι μου έκλαψα» πρόσθεσε για την εμπειρία που βίωσε.

Δείτε το βίντεο

Τέλος ο τραγουδιστής είχε αναφερθεί στα πρόσωπα που βοήθησε και προσπάθησε να αναδείξει στη μουσική βιομηχανία: «Έχω υπάρξει υποστηρικτικός με τα νέα παιδιά, ο Γερολυμάτος ήταν ένα παιδί που είδα και είπα ωραίος τραγουδιστής και διατηρείται μέχρι σήμερα. Ο Τόλης Βοσκόπουλος τότε γέμιζε στάδια. Θα στενοχωρηθώ αν πεθάνω και βγάζουν τα τραγούδια μου με την φωνή άλλου. Δεν δέχομαι να τραγουδάνε τα τραγούδια του πεθαμένου».

Ταινίες στις οποίες συμμετείχε

Ρένα τα ρέστα σου (1985)
Κίσος μίνι και σουβλάκι (1968)
Πράκτωρ Κίτσος καλέι Γαστούνη (1967)
Μίνι φούστα και καράτε (1967)
5.000 ψέμματα (1966)
Ραντεβού στον αέρα (1966)
Αγάπη που δε σβήνει ο χρόνος (1966)
Δεν είμαι ατιμασμένη (1966)
Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Ο παράς και ο φουκαράς (1964)
Ζωή γεμάτη πόνο (1964)
Εμείς τα μπατιράκια (1963)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)
Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)
Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
Αγάπη γραμμένη με αίμα (1962)
Κατρακύλισμα στο βούρκο (1962)
Όταν λείπη η γάτα! (1962)
Αγαπούλα μου (1960)

Πέθανε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος. Ο Έλληνας συνθέτης έδινε μάχη εδώ και ένα χρόνο με τον καρκίνο, και στις 5 Μαΐου εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Αλεξάνδρα».

O Γιάννης Μαρκόπουλος υποβλήθηκε, πριν από λίγες ημέρες, σε εγχείριση, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του καρκίνου, αλλά δεδομένου ότι ο οργανισμός του ήταν ιδιαίτερα εξασθενημένος, παρουσιάστηκαν επιπλοκές.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος αποτέλεσε ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας της ελληνικής μουσικής καθώς εμπνεύστηκε και δημιούργησε ένα νέο μουσικό κίνημα στο πλαίσιο του οποίου συνδύασε αριστοτεχνικά τον παραδοσιακό, με τον κλασικό και τον σύγχρονο ήχο.

Πολυγραφότατος, συνέθεσε, κατά τη διάρκεια της μακράς διαδρομής του, έργα που καλύπτουν μια ευρύτατη μουσική γκάμα, από έντεχνη μουσική και ορχηστρικά μέχρι όπερες, ορατόρια και μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει σημαντικά έργα μελοποιημένης ποίησης, όπως τα «Χρονικό» και η «Ιθαγένεια» σε στίχους Κ.Χ. Μύρη, «Θητεία» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, οι «Μετανάστες» σε ποίηση Γιώργου Σκούρτη, «Ο Στράτης ο θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους» σε στίχους Γιώργου Σεφέρη, οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» σε ποίηση Διονύσιου Σολωμού αλλά και διαχρονικά τραγούδια μεταξύ των οποίων τα «Χίλια μύρια κύματα», «Τα Λόγια και τα χρόνια», «Παραπονεμένα λόγια», «Λένγκω»,«Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι», «Ο τόπος μας είναι κλειστός», «Μιλώ για τα παιδιά μου» κ.α., ερμηνευμένα από τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις, η Βίκυ Μοσχολιού αλλά δημοφιλείς τραγουδιστές της νεώτερης γενιάς.

Ποιος ήταν ο Γιάννης Μαρκόπουλος

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε το 1939 στην Κρήτη, όπου πήρε τα πρώτα μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί, καθώς και τις πρώτες επιρροές από τους τοπικούς ρυθμούς με τους γρήγορους χορούς και τα επαναλαμβανόμενα μικρά μοτίβα, την κλασική μουσική, αλλά και τη μουσική της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα της Αιγύπτου.

Το 1956 συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, με τον συνθέτη Γεώργιο Σκλάβο και τον καθηγητή βιολιού Ιωσήφ Μπουστίντουϊ (Joseph Bustidui). Την ίδια εποχή εισάγεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για κοινωνικές και φιλοσοφικές σπουδές, που όμως δεν ολοκληρώνει, ενώ παράλληλα συνθέτει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τον χορό.

Το 1963 βραβεύεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη μουσική του στην ταινία «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου και τον ίδιο χρόνο ανεβαίνουν από νέα χορευτικά σύνολα τα έργα του «Θησέας» (χορόδραμα), «Χιροσίμα» (σουίτα μπαλέτου) και τα «Τρία σκίτσα για χορό».

Το 1967, με την επιβολή της δικτατορίας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος μεταβαίνει στο Λονδίνο, όπου εμπλουτίζει τις μουσικές του γνώσεις κοντά στην Αγγλίδα συνθέτρια Ελίζαμπεθ Λάτιενς (Elisabeth Lutyens). Επίσης συνθέτει την κοσμική καντάτα «Ήλιος ο πρώτος» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και τη μουσική για τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη για το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Παράλληλα ολοκληρώνει τη μουσική τελετή «Ιδού ο Νυμφίος», έργο που κράτησε ανέκδοτο, εκτός του περίφημου «Ζαβαρακατρανέμια», ένα τα πιο διάσημα κομμάτια του.

Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου και έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά έργα. Στο Λονδίνο συνθέτει επίσης τους «Χρησμούς» για συμφωνική ορχήστρα και τους πρώτους «Πυρρίχιους χορούς Α’, Β’, Γ’» (από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), οι οποίοι παίζονται, το 1968, από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου στο Queen Elizabeth Hall. Τότε γράφει και τη μουσική για την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας σε σκηνοθεσία David Jones. Στην Αθήνα επιστρέφει το 1969, με σκοπό να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Τον Δεκέμβριο του 2022 ο Γιάννης Μαρκόπουλος ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Ηρακλείου Κρήτης

Με την είσοδο της δεκαετίας του 1970, ο Γιάννης Μαρκόπουλος πραγματοποιεί καθοριστική στροφή στην πορεία του. Υλοποιεί το μουσικό του όραμα, καταθέτοντας έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα. Πρόκειται για έργα που ως ενότητα έχουν επηρεαστεί, στις θεμελιακές αρχές τους, από τις αισθητικές και φιλοσοφικές απόψεις του συνθέτη, με το καθένα όμως από αυτά να είναι διαφορετικό. Με τις συνθέσεις του καθιερώνει την ουσία της μουσικής συμβίωσης και τους συσχετισμούς έκφρασης μεταξύ συμφωνικών και τοπικών οργάνων, μέσω του μελωδικού και ρυθμικού του ορίζοντα, των αρμονικών του δομών και των ηχοχρωμάτων της διάφανης ενορχήστρωσής του.

Παράλληλα προτείνει εμφατικά την «Επιστροφή στις Ρίζες», εννοώντας τον «σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου και επιλεγμένες σύγχρονες πληροφορίες τέχνης». Η πρότασή του αυτή παίρνει τις διαστάσεις ενός κινήματος τέχνης. Την ίδια περίοδο, τραγούδια του, όπως οι «Οχτροί», τα «Λόγια και τα χρόνια», τα «Χίλια μύρια κύματα», η «Λένγκω» (Ελλάδα), ο «Γίγαντας», το «Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι», το «Καφενείον η Ελλάς», τα «Παραπονεμένα λόγια», το «Μιλώ για τα παιδιά μου» και πολλά άλλα γίνονται σύμβολα και μύθοι. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μουσικά του έργα «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο Στράτης ο Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους», «Ήλιος ο Πρώτος», «Χρονικό», «Ιθαγένεια», «Οροπέδιο», «Θητεία και Μετανάστες» – σε ποίηση και στίχους Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού, Ελευθερίου, Σκούρτη, Θεοδωρίδη και δικούς του.

Το 1976 συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC «Who pays the Ferryman?» και η επιτυχία του μουσικού θέματος παραμένει στην κορυφή του βρετανικού Hit-Parade για μήνες, ενώ κάνει τον συνθέτη διεθνώς γνωστό. Στα επόμενα χρόνια η δημοφιλία αυτή εκφράζεται με πολλές μετακλήσεις για συναυλίες και ο Μαρκόπουλος πραγματοποιεί αλλεπάλληλα ταξίδια ανά τον κόσμο, όπως στη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο, το Τορόντο, το Μόντρεαλ, τη Στοκχόλμη, το Άμστερνταμ, τη Νάπολη, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, καθώς και σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Αυστραλίας.

Το 1980 ενώνεται και στη ζωή με την τραγουδίστρια και συνεργάτιδά του Βασιλική Λαβίνα. Γεννιέται η κόρη τους Ελένη. Για μια περίοδο ο συνθέτης αποζητά μια πιο ιδιωτική ζωή με την οικογένειά του, ενώ ξεκινά η προετοιμασία του για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στη μουσική του: Στον κορμό των νέων συνθέσεών του εμφανίζονται μελωδικά ξεσπάσματα στηριγμένα στην εκτεταμένη πολυτονικότητα της αρμονικής του δομής –καρποί της φαντασίας του– που ενισχύονται από το πάθος μιας ανεξάντλητης ζωτικότητας. Το 1994 συνθέτει ένα από τα πιο σημαντικά του έργα, τη «Λειτουργία του Ορφέα» –για φωνή, χορωδία και ορχήστρα– που απευθύνεται φιλοσοφικά στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Ακολουθούν η «Ανα-γέννηση Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη», μουσικό ταξίδι σε 4 ενότητες, η όπερα «Ερωτόκριτος και Αρετή», τα «Σχήματα σε κίνηση», κονσέρτο για πιάνο εμπνευσμένο από τον Πυθαγόρα, τα «Ευήλια τοπία, φαντασία για σόλο φλάουτο», ο «Νόμος της Θαλπωρής», ορατόριο-μουσικό θέαμα για φωνές, χορωδία, ορχήστρα πνευστών, μπαλέτο και εικόνες, «16 Πυρρίχιοι χοροί 1980-2001», «Τρίπτυχο για φλάουτο έγχορδα και άρπα» (2007).

Ο Vangelis σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά πέθανε σε νοσοκομείο της Γαλλίας όπου νοσηλευόταν με κορωνοϊό

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο προκάλεσε ο θάνατος του τεράστιου Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο Vangelis σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά πέθανε σε νοσοκομείο της Γαλλίας όπου νοσηλευόταν με κορωνοϊό.

Την είδηση επιβεβαίωσε το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. «Με μεγάλη μας θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο μεγάλος Έλληνας Βαγγέλης Παπαθανασίου έφυγε από τη ζωή αργά το βράδυ της Τρίτης 17 Μαΐου» αναφέρει η ανακοίνωση.

Ποιος ήταν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (πλήρες όνομα: Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου) γεννήθηκε στην Αγριά Μαγνησίας στις 29 Μαρτίου 1943. Έγινε ευρύτερα γνωστός με το όνομα Vangelis. Ήταν Έλληνας μουσικός και συνθέτης της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής.

Επηρέασε την ανάπτυξη διαφορετικών μουσικών ειδών, ενώ θεωρείται πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου. Βραβεύτηκε με Όσκαρ για την μουσική της ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς» το 1982. Επίσης επένδυσε μουσικά πλήθος άλλων κινηματογραφικών ταινιών όπως: Blade Runner, 1492: Χριστόφορος Κολόμβος, Αλέξανδρος, Ελ Γκρέκο κ.ά.

(Η στιγμή που ανακοινώνεται ότι κέρδισε το Όσκαρ)

Συνεργάστηκε με τον Ντέμη Ρούσο, την Ειρήνη Παππά και τον Γιον Άντερσον. Το 1997 σκηνοθέτησε την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, Το έργο του «Μυθωδία» επελέγη από τη ΝΑΣΑ ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: 2001 Οδύσσεια στον Άρη ενώ το 2002 δημιούργησε την επίσημη μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 στις χώρες Κορέα – Ιαπωνία.

Ξεκίνησε να συνθέτει από την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ έδωσε την πρώτη του δημόσια παράσταση στην ηλικία των έξι, χωρίς να έχει καμία μουσική εκπαίδευση. Ήταν αυτοδίδακτος παρά τις πιέσεις των γονιών του, αλλά και των δασκάλων του, που τον προέτρεπαν να κάνει μαθήματα μουσικής. Ωστόσο, σπούδασε κλασική μουσική, ζωγραφική και σκηνοθεσία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα.

Συμμετοχή σε συγκροτήματα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κάνει τα πρώτα του βήματα στη μουσική με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα Forminx. Το όχημα για την επιτυχία του συγκροτήματος ήταν το τραγούδι «Jeronimo Yanka» που σημείωσε τεράστια επιτυχία καθώς το 45άρι άλμπουμ έγινε χρυσό την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του.

Το 1968 μετακόμισε στο Παρίσι και μαζί με τον Έλληνα καλλιτέχνη Ντέμη Ρούσο δημιούργησε τους Aphrodite’s Child. Το επιτυχημένο διπλό άλμπουμ με τον τίτλο 666 θεωρείται ότι του έδωσε ώθηση για την αρχή μιας διεθνούς καριέρας.

Ενώ αποτελούσε ακόμα μέλος των Aphrodite’s Child, άρχισε δειλά να ασχολείται και με διαφορετικά πράγματα. Η αρχή έγινε το 1970 όταν έγραψε την μουσική για μία ταινία του Χένρι Χάπιερ. Ακολούθησε ένα ακουστικό ντοκιμαντέρ επηρεασμένο από της φοιτητικές εξεγέρσεις στο Παρίσι του 1968. Το 1973 ξεκίνησε μία επιτυχημένη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Φρέντερικ Ροσίφ για μία σειρά ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση, ενώ λίγο προτού μεταβεί στο Λονδίνο κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ «Earth».

Σόλο καριέρα

Το 1975 αποχώρησε τους Aphrodite’s Child για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί ίδρυσε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις μουσικών ηχογραφήσεων, τα Nemo studios. Κυκλοφόρησε πρώτη του συλλογή με τίτλο Heaven and Hell (1975) ενώ ακολούθησαν και άλλα επιτυχημένα άλμπουμ, όπως το Albedo 0.3 (1976), το Spiral (1977) για το οποίο βραβεύτηκε με το διεθνές βραβείο MIDEM Instrumental, το Beaubourg (1978) και το China (1979). Εκείνη την περίοδο ο Παπαθανασίου άρχισε να γίνεται παγκοσμίως γνωστός.

Το 1978 συνεργάστηκε με την Ελληνίδα ηθοποιό Ειρήνη Παππά στο άλμπουμ με τίτλο Ωδές, που περιέχει παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, ενώ το 1986 συνεργάστηκαν ξανά στο άλμπουμ Ραψωδίες. Ο Παπαθανασίου έκανε παράλληλα άλλη μία μεγάλη συνεργασία με τον Γιον Άντερσον σε τέσσερα άλμπουμ, το Short Stories (1978), το The Friends of Mr Cairo (1981), το Private Collection (1983) και το Page of Life (1991).

Ένα μεγάλο μέρος των συνθέσεων του Παπαθανασίου δημιουργήθηκαν για να πλαισιώσουν κινηματογραφικές παραγωγές ως σάουντρακ. Κορυφαίο σάουντρακ θεωρείται το Οι δρόμοι της φωτιάς (Chariots of Fire) για την ομώνυμη ταινία του 1981 η οποία απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 1982. Η ταινία εξιστορεί την προσπάθεια τριών Βρετανών δρομέων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι.

Ο Παπαθανασίου έχει γράψει μουσική σε αρκετές ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές παραγωγές, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι:

1. Vortex – Το πρόσωπο της μέδουσας (1967) του Νίκου Κούνδουρου,
2. Ο αγνοούμενος (Missing, 1982) του Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά,
3. Blade Runner (Μπλέιντ Ράνερς: Ομάδες Εξόντωσης, 1982) ταινία επιστημονικής φαντασίας του Ρίντλεϊ Σκοτ,
4. Η ανταρσία του Μπάουντυ (1984) του Ρότζερ Ντόναλτσον,
5. Francesco (1989) της Liliana Cavani,
6. 1492: Χριστόφορος Κολόμβος (1492 – Conquest of Paradise, 1992) για το οποίο απέσπασε το βραβείο Echo Awards αλλά και το βραβείο του Χρυσού Λέοντα,
7. Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα (Bitter Moon, 1992) του Ρόμαν Πολάνσκι,
8. Καβάφης (1996) του Γιάννη Σμαραγδή,
9. Αλέξανδρος (Alexander, 2004) του Όλιβερ Στόουν,
10. Ελ Γκρέκο (2007) του Γιάννη Σμαραγδή.

Μουσική για το διάστημα

Η εξερεύνηση του διαστήματος τον ενθουσίαζε από τα πρώτα του παιδικά χρόνια όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος.[7] Ένα μεγάλο μέρος από τα έργα του είναι αφιερωμένο σε αυτό, ενώ διαχρονικά οι κορυφαίοι διαστημικοί οργανισμοί τον εμπιστεύτηκαν για να μελοποιήσει τις επιτυχίες τους.

Το 1980 ξεκίνησε να προβάλλεται η αμερικανική τηλεοπτική σειρά Cosmos: A Personal Voyage του Καρλ Σαγκάν, που είχε ως κύριο θέμα τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν και την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Η μουσική επένδυση των επεισοδίων δημιουργήθηκε από τον Παπαθανασίου, ενώ η σειρά απέσπασε βραβείο Έμμυ και προβλήθηκε σε 69 χώρες και σε 500 εκατομμύρια τηλεθεατές.

Το καλοκαίρι του 2001 ο Παπαθανασίου παρουσίασε το έργο Μυθωδία στους στύλους του ολυμπίου Διός. Η μουσική του έργου δημιουργήθηκε ώστε να συνοδεύσει τη διαστημική αποστολή της ΝΑΣΑ 2001: Οδύσσεια στον Άρη. Ήταν μία φαντασμαγορική μουσική παράσταση, κατά τη διάρκεια της οποίας προβάλλονταν με ειδικά οπτικά εφέ απεικονίσεις κυρίως από θεούς της αρχαίας Ελλάδας και διαστημικές εικόνες της ΝΑΣΑ. Τα σολιστικά μέρη του έργου ερμήνευσαν οι σοπράνο Τζέσι Νόρμαν και Κάθλιν Μπατλ.

Επίσης συμμετείχε η Μητροπολιτική Ορχήστρα του Λονδίνου, 120μελής χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ενώ ο ίδιος ο συνθέτης χειριζόταν τα πλήκτρα. Το έργο προβλήθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον πλανήτη ενώ υπήρχαν γιγαντοοθόνες και στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Μετά το τέλος της μουσικής παράστασης η γαλλική κυβέρνηση, την οποία εκπροσώπησε ο υπουργός παιδείας Ζακ Λανγκ, απένειμε στον Παπαθανασίου τον τίτλο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής σε μία τελετή που έλαβε χώρα στο περιστύλιο του Ζαππείου.

Δύο χρόνια αργότερα η ΝΑΣΑ του απένειμε το μετάλλιο δημόσιας συνεισφοράς σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της. Το βραβείο αποτελεί την υψηλότερη τιμή από τον Αμερικανικό οργανισμό για μη κυβερνητικά πρόσωπα.

Το 2013, η ΝΑΣΑ υιοθέτησε για δεύτερη φορά τη μουσική του Παπαθανασίου με ένα πρωτότυπο μουσικό έργο που δημιουργήθηκε για να πλαισιώσει το βίντεο από την αποστολή Ήρα (Τζούνο), που απεικονίζει συγχρόνως την κίνηση της Γης και της σελήνης μαζί για πρώτη φορά. Το βίντεο απαθανατίστηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής καθ’ οδόν για το σύστημα του πλανήτη Δία.

Τον Νοέμβριο του 2014 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) πρότεινε στον Παπαθανασίου να συνθέσει την μουσική για την πρώτη ιστορική προσεδάφιση σε κομήτη. Έτσι, συνέθεσε μια μουσική τριλογία (Άφιξη, Το ταξίδι του Philae και Το βαλς του Ροζέτα) η οποία παρουσιάστηκε από τον ESA μετά την επιτυχημένη προσεδάφιση του σκάφους Ροζέτα στον κομήτη 67P.

Το 1995, ως φόρο τιμής στην μουσική του προσφορά αλλά και στην αγάπη του για το διάστημα, το Minor Planet Center της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης έδωσε το όνομα του συνθέτη στον Αστεροειδή της Κύριας Ζώνης 6354, που πλέον ονομάζεται 6354 Vangelis.

Διάφορες μουσικές δημιουργίες

1982: Δημιουργεί το ηχητικό σήμα των ειδήσεων της ΕΡΤ, το οποίο συνέχιζε να ακούγεται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την περίοδο 2013-2015.
1991: Αναλαμβάνει τη μουσική για τα ντοκιμαντέρ του παγκοσμίου φήμης ωκεανογράφου Ζακ-Υβ Κουστώ.
1998: Γράφει το άλμπουμ Φόρος τιμής στον Γκρέκο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για την ενίσχυση της εκστρατείας της εθνικής πινακοθήκης για την απόκτηση του πίνακα του Ελ Γκρέκο Άγιος Πέτρος.
1999: Συνθέτει τη μουσική που συνόδευσε την παρουσίαση του επίσημου εμβλήματος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ενώ δημιουργεί και τη μουσική για την τελετή παράδοσης την ολυμπιακής φλόγας τόσο στο Σίδνεϊ όσο και από το Σύδνεϊ στην Αθήνα.
2002: Δημιουργεί την μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 που πραγματοποιήθηκε στις Ιαπωνία και Κορέα.[17]
Θέατρο
Αξιοσημείωτη είναι η προσφορά του Βαγγέλη Παπαθανασίου και στο θέατρο. Το 1983 δημιούργησε τη μουσική για τη παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη, Ηλέκτρα στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά [18]. Επίσης έχει συνεργαστεί με τα Βασιλικά μπαλέτα, καθώς δημιούργησε την μουσική για τρία έργα, Το R B Sque (1980) που παρουσιάστηκε στο Βασιλικό Θέατρο Drury Lane, Το Φρανκενστάιν (1985) και το Η πεντάμορφη και το τέρας (1986).

Άλλα έργα

Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες δεν περιοριζόταν μόνο στη σύνθεση μουσικής. Το 1997 έκανε την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, καθώς σχεδίασε και διηύθυνε εξ ολοκλήρου την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό της Αθήνας.

Το 2003 αποκάλυψε την ικανότητα του στη ζωγραφική παρουσιάζοντας 70 δικά του έργα ζωγραφικής στα πλαίσια της Βαλένσια Μπιενάλ στην Ισπανία. Μετά την επιτυχία της έκθεσης Vangelis Pintura, τα έργα του εκτίθενται σε σημαντικές γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά, ο Παπαθανασίου παρουσίασε επίσης ένα βιβλίο που περιέχει μερικά από τα ωραιότερα έργα του, με τίτλο Vangelis.

Βραβεία και διακρίσεις

1. Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού 1982 Για την μουσική στη ταινία Δρόμοι της φωτιάς.
2. Χρυσός Λέοντας στο Cannes Lions International Advertising Festival, για την μουσική Ask the Mountains σε τηλεοπτική διαφήμιση.
3. Βραβείο Max Steiner Award το 1989, για σύνθεση και παρουσίαση διακεκριμένης κινηματογραφικής μουσικής.
4. Βραβείο Echo (Γερμανία) για το διεθνή καλλιτέχνη της χρονιάς 1992.
5. Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Φλάνδρας (Βέλγιο) για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.
6. Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαλένθια για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.
7. Βραβείο Κοινού για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας από την Παγκόσμια Ακαδημία Μουσικής Επένδυσης στη Φλάνδρα, Βέλγιο.
8. Βραβείο Απόλλων το 1993 για τη συνεισφορά του στη μουσική από την Εταιρεία των Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
9. Ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας το 1992. Η απονομή έγινε από τον Γάλλο υπουργό παιδείας.
10. Δύο φορές το Παγκόσμιο Μουσικό Βραβείο του Μόντε Κάρλο, για τον Έλληνα καλλιτέχνη με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.
11. Ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2001.
12. Βραβείο RIAJ (Δισκογραφική Βιομηχανία της Ιαπωνίας) για διεθνές τραγούδι της χρονιάς 2002.
13. Μετάλλιο Δημόσιας Συνεισφοράς της ΝΑΣΑ σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της ΝΑΣΑ το 2003.[12]
14. Το 2013 τα Ελληνικά Ταχυδρομεία εξέδωσαν γραμματόσημα τα οποία τον απεικόνιζαν.
15. Τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2008, παραχωρώντας του το διακεκριμένο τίτλο του ομότιμου καθηγητή. Το διδακτορικό του δόθηκε για την εξαιρετική συμβολή του στη μουσική παιδεία του ελληνικού λαού, καθώς και για τη διάδοση του μηνύματος του Ελληνισμού σε όλο τον κόσμο

Δισκογραφία

(1970) Sex Power
(1972) Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que la Nuit
(1973) Earth
(1973) L’Apocalypse des Animaux
(1975) Heaven and Hell
(1976) Albedo 0.39]
(1976) La Fête Sauvage
(1977) Ignacio
(1977) Spiral
(1978) Beaubourg
(1978) Ωδές (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Ειρήνη Παππά)
(1979) China
(1979) Opera Sauvage
(1980) Short Stories (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1980) See You Later
(1980) Ωδές
(1981) chariots of fire
(1981) The Friends of Mr Cairo (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1983) Antarctica
(1983) Private Collection (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1984) Soil Festivities
(1985) Mask
(1985) Invisible Connections
(1986) Ραψωδίες (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Ειρήνη Παππά)
(1988) Direct
(1989) Themes
(1990) The City
(1991) Page of Life (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1992) 1492: Conquest of Paradise
(1995) Voices
(1995) Ask the Mountains (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Στίνα Νόρντενσταν)
(1995) Φόρος τιμής στον Γκρέκο
(1996) Portraits
(1996) Oceanic
(1998) El Greco
(1999) Reprise 1990–1999
(2001) Mythodea — Μουσική για την αποστολή της ΝΑΣΑ: 2001 Οδύσσεια στον Άρη
(2003) Odyssey
(2004) Alexander
(2007) El Greco
(2007) Blade Runner Trilogy: 25th Anniversary
(2012) The Collection
(2012) “Chariots of Fire – The Play” (Music From The Stage Show)
(2012) “Trashed” (Soundtrack)

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών ο σπουδαίος συνθέτης, Αλέξης Παπαδημητρίου.

Η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση που έγινε στην επίσημη σελίδα του στο facebook.

Το τελευταίο «αντίο» θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών ενώ επιθυμία της οικογένειας είναι, αντί στεφάνων, να γίνει δωρεά στα παιδικά χωριά SOS.

«Χθες το απόγευμα έφυγε ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς. Η κηδεία, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στις 11.00 στο Α Κοιμητήριο Αθηνών. Θερμή παράκληση της οικογένειας αντί στεφάνων να γίνει δωρεά στα παιδικά χωριά SOS» αναφέρεται στην ανάρτηση για τον Αλέξη Παπαδημητρίου.

Ο Αλέξης Παπαδημητρίου γεννήθηκε το 1944. Είχε γράψει δεκάδες τραγούδια, που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Η Μαρινέλλα, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Δούκισσα, ο Γιάννης Πάριος, ο Φίλιππος Νικολάου, η Τζένη Βάνου, η Μαντώ, η Άντζελα Δημητρίου είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που έχουν ερμηνεύσει τα κομμάτια του.

Άλλη μια απώλεια στον χώρο της τέχνης μετράει η Ελλάδα. Ο στιχουργός Κώστας Γιατράς έφυγε από την ζωή μετά από πρόσφατη ασθένεια.

Ο Σπύρος Γιατράς είχε γεννηθεί στην Αθήνα και η οικογένειά του μετανάστευσε για πολλά χρόνια στην Νότιο Αφρική. Επέστρεψε στην Ελλάδα στα 27 του χρόνια ως διπλωματούχος οπτικός.

Τραγούδια του είπαν ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιάννης Πάριος, ο Στράτος Διονυσίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Βασίλης Καρράς, ο Αντύπας και άλλοι.

Έγραψε μεταξύ άλλων κορυφαία τραγούδια όπως: Αν Δεν Είχα Και Σένανε» (Γιάννης Πάριος), «Της Γυναίκας Η Καρδιά», «Νομίζεις», «Καλύτερα Μαζί Σου Και Τρελός», «Μας Υποχρέωσες» (Στράτος Διονυσίου), «Όλα Τα ‘Δωσα Σε Σένα» (Δημήτρης Κοντολάζος), «Τηλέφωνο» (Θέμης Αδαμαντίδης), «Επειγόντως» (Δούκισσα), «Ένα Σου Σημάδι Μόνο» (Αντύπας), «Λέγε Ό,τι Θες», «Άλλοθι», «Δεν Πάω Πουθενά» (Βασίλης Καρράς), «Όλα Σ’ Αγαπάνε» (Αντύπας), «Ο Αετός», «Σώμα Μου», «Μήπως Είμαι Τρελός» (Νότης Σφακιανάκης), «Ένας Θεός» (Πλούταρχος), «Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης» (Νίκος Μακρόπουλος).

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 90 ετών, ο Σοφοκλής-Γιάννης Βασιλάκης, ο πρώτος Διευθυντής της κλινικής Γενικής Χειρουργικής του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ηρακλείου. Ανέλαβε καθήκοντα το 1990,ενώ διετέλεσε και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ο εκλιπόν ήταν στρατιωτικός γιατρός και συνέχισε την καριέρα του στο ΠΑΓΝΗ, όταν το 1988,εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής.

Είχε καταγωγή από την Αγία Γαλήνη, αλλά ο τόπος κατοικίας του ήταν η Αθήνα.

Ο καθηγητής Γιάννης Τσιαούσης, έγραψε για τον παλαιό καθηγητή του, τον οποίο αποχαιρετά με συγκίνηση:

«Ο χειρουργός που πριν ακόμα γίνει πανεπιστημιακός ασχολήθηκε ουσιαστικά με την κλινική έρευνα, όταν ήταν ακόμη “εξωτικό φρούτο” στις ακαδημαϊκές χειρουργικές μονάδες. Ο δάσκαλός μου που μαζί με πολύ λίγους ακόμα, μπορεί να μη μου άνοιξαν πόρτες, αλλά μου άνοιξαν τα μάτια …

Πριν από το τελευταίο αντίο, αυτό που θα ήθελα να σου πω αγαπημένε μου δάσκαλε είναι μια πολύ λιτή φράση που περιέχει απείρως περισσότερη αλήθεια.
Ήσουν καλός άνθρωπος …»

Σε ηλικία 83 ετών πέθανε ο σκηνοθέτης Αντώνης Αντύπας.

Την είδηση γνωστοποίησε με μια τρυφερή ανάρτηση η συνθέτης και επί 40 χρόνια σύζυγός του Ελένη Καραΐνδρου.

«Ο αγαπημένος μου Αντώνης Αντύπας, ο άνθρωπος που 40 χρόνια μου χάρισε την αγάπη του και την απόλυτη αφοσίωση δεν υπάρχει πια. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου και θα μείνει για πάντα ο πολύτιμος οδηγός μου. Αντώνη μου σ αγαπώ και θα σε βλέπω πάντα με το γέλιο στο όμορφο σου πρόσωπο», γράφει.

Τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια. Η σύζυγός του, δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του το δύσκολο διάστημα της ασθένειάς του. Οι δύο τους ήταν αχώριστοι τόσο στη ζωή όσο και στη δουλειά αφού η Ελένη Καραΐνδρου έγραφε τη μουσική για τις περισσότερες παραστάσεις του.

Η τελευταία παράσταση που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας ήταν το «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’Νιλ, το 2017, στο Εθνικό Θέατρο, με την Μαρία Κίτσου ανάμεσα στους πρωταγωνιστές.
Κλείσιμο
Ο αγαπημένος μου Αντώνης Αντύπας, ο άνθρωπος που 40 χρόνια μου χάρισε την αγάπη του και την απόλυτη αφοσίωση δεν υπάρχει…

Ποιος ήταν ο Αντώνης Αντύπας

Ο Αντώνης Αντύπας γεννήθηκε το 1941 στον Βύρωνα της Αθήνας. Το 1960 ξεκίνησε σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. Ωστόσο στο δεύτερο έτος έδωσε κρυφά εξετάσεις και διέκοψε τις σπουδές του για να φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Το 1964 συμμετείχε στο χορό των Ορνίθων του Καρόλου Κουν και το 1965 στο χορό των Περσών, επίσης σε σκηνοθεσία του Κουν.

Ως ηθοποιός έπαινε σε 30 παραστάσεις. Το 1971 πήγε για σπουδές στη σκηνοθεσία στο Λονδίνο και ένα χρόνο αργότερα εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη. Το 1974 ιδρύει με τον Χρήστο Πολίτη το «Απλό Θέατρο» και σκηνοθετεί το «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» του Αρθουρ Μίλερ. Το 1982 ανοίγουν τη σκηνή πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο με πρώτο έργο το «Τα γούστα του κυρίου Σλόαν».

Το σχήμα διαλύεται οκτώ χρόνια αργότερα και ιδρύεται ο οργανισμός «Φάσμα» – Απλό Θέατρο με τον ίδιο στο τιμόνι. Στις παραστάσεις του πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, οι Δημήτρης Καταλειφός, Γιάννης Φέρτης, Ράνια Οικονομίδου, Μάνια Παπαδημητρίου, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ρούλα Πατεράκη, Νικαίτη Κοντούρη, Ελλη Παπακωνσταντίνου, Εφη Θεοδώρου, Πάνος Παπαδόπουλος.

Ήταν ένα από τα πρώτα θέατρα που προσκαλούν τους συγγραφείς των έργων στην Ελλάδα, ενώ συστήνει στο ελληνικό κοινό επτά άπαιχτους συγγραφείς. Ανάμεσά τους ο Χάρολντ Πίντερ και ο Μπράιαν Φρίελ.

Ο Αντώνης Αντύπας σκηνοθετούσε έργα του ξένου ρεπερτορίου, που ανέβηκαν τόσο στην Κεντρική όσο και τη Νέα Σκηνή. Εξαιρείται το έργο «Λόγω Φάτσας» του Γιώργου Διαλεγμένου, που ανέβηκε το 1993-1994. Σταθεροί του συνεργάτες ήταν η Ελένη Καραΐνδρου, ο σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας και ο φωτιστής Ανδρέας Σινάνος.

Ο σκηνοθέτης θα αποκτήσει φιλική σχέση με συγγραφείς όπως ο Χάρολντ Πίντερ και ο Μπράιαν Φρίελ, οι οποίοι και θα παρευρεθούν σε παραστάσεις του (όπως ο Πίντερ στη «Νεκρή ζώνη» το 2000 και ο Φρίελ στον «Ξεριζωμό» το 2003). Το 2001παρουσιάζει τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη στην Επίδαυρο.

Ο οργανισμός ολοκλήρωσε τη διαδρομή του το 2012, λόγω της οικονομικής κρίσης. Το 2017, ο Αντώνης Αντύπας συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο αναβάζοντας το έργο του Ευγένιου Ο’Νηλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες».

Πέθανε ο σπουδαίος ποιητής και στιχουργός Ισαάκ Σούσης – Ήταν ο άνθρωπος πίσω από μεγάλες επιτυχίες του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Πέθανε ο σπουδαίος ποιητής και στιχουργός Ισαάκ Σούσης, όπως έκανε γνωστό σήμερα (4.11) ο Γιάννης Ζουγανέλης.

Ο Ισαάκ Σούσης ήταν ο στιχουργός σπουδαίων επιτυχιών που ερμήνευσαν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Ζουγανέλης και πολλοί άλλοι.

Σε μια συγκινητική του ανάρτηση στο Facebook o Γιάννης Ζουγανέλης είπε: «Άλλος ένας φίλος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Ο ποιητής Ισαάκ Σούσης. Τα περισσότερα έργα του τα μελοποίησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ενώ μαζί κάναμε τον Μαύρο Μαρκαδόρο. Σε ευχαριστούμε Ισαάκ».

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Zouganelis (@weznyx_0kn1rtlc)

Τα ανίψια του τον αποχαιρέτησαν μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook. «Οι στίχοι του, τα ποιήματά του, τα βιβλία του και το χιούμορ του θα μας κρατάνε πάντα συντροφιά και θα μας εμπνέουν. Μια ισχυρή προσωπικότητα που δεν έκρυβε ποτέ τις απόψεις του για τον κόσμο. Ένα ανήσυχο πνεύμα που το στυλό δεν ήθελε να αφήσει», έγραψαν και πρόσθεσαν: «Εμείς θα είμαστε εδώ να τον ψάχνουμε κάπου στο Νότο».

Η ανάρτηση για το θάνατο του Ισαάκ Σούση

Καλησπέρα σας.

Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι σήμερα έφυγε από κοντά μας ο Ισαάκ Σούσης, γιος, αδερφός, θείος και φίλος, μα πάνω από όλα άνθρωπος με έμπνευση και πάθος για τη ζωή. Οι στίχοι του, τα ποιήματά του, τα βιβλία του και το χιούμορ του θα μας κρατάνε πάντα συντροφιά και θα μας εμπνέουν. Μια ισχυρή προσωπικότητα που δεν έκρυβε ποτέ τις απόψεις του για τον κόσμο. Ένα ανήσυχο πνεύμα που το στυλό δεν ήθελε να αφήσει. Τι να πρώτο σχολιάσει κανείς για το ιδιαίτερο μυαλό του και τη ξεχωριστή προσωπικότητά του… Το ανήσυχο αυτό πνεύμα πήγε να συναντήσει επιτέλους όσους τον επηρέασαν και αγάπησε, όσους θαύμασε και είχε στην καρδία του, φιλοσόφους, συγγραφείς, συγγενείς και φίλους. Έχει πολλά να μοιραστεί μαζί τους. Και εμείς θα είμαστε εδώ να τον ψάχνουμε κάπου στο Νότο…
Θα σε θυμόμαστε με απέραντη αγάπη και θαυμασμό, τα ανίψια σου, Ζήνα και Ραφαήλ.