Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο συγγραφέας Πάνος Θεοδωρίδης.
Είχε δημοσιεύσει ποιήματα, πεζά κείμενα, κριτικές και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες. Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997».
Ποιος ήταν ο Πάνος Θεοδωρίδης
O Πάνος Θεοδωρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948 και σπούδασε αρχιτεκτονική και συντήρηση μνημείων.
Εργάστηκε ως αναστηλωτής και συνεργάτης σε εφορείες αρχαιοτήτων, ως σύμβουλος στην αυτοδιοίκηση, ως συντάκτης προγραμμάτων και μελετών, ως παραγωγός, ηθοποιός, παρουσιαστής και σεναριογράφος στο ραδιόφωνο, το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Από το 1965 δημοσίευε ποίηση και πεζογραφία, κριτικές και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ιστολόγια, όπου είναι γνωστός ως «Πετεφρής».
Αρθρογράφησε στην «Καθημερινή της Βορείου Ελλάδος», στη «Μακεδονία», στον «Αγγελιοφόρο», στην «Ελλάδα σήμερα» και αργότερα στο «Έθνος».
Ήταν γνωστός και με το ψευδώνυμο Κ.Χ.Μύρης – Σπουδαίος κριτικός θεάτρου με εκατοντάδες μεταφράσεις αρχαίων κειμένων
Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτησή του ο αδερφός του, Βασίλης.
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και συγγραφέας Κώστας Γεωργουσόπουλος, γνωστός και με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης.
Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτησή του ο αδερφός του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Βασίλης.
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους του τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη.
Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση.
Το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου «Δραματική ποίηση», που αποτέλεσε επί 25 χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια.
Από το 2003 ήταν πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου.
Το 2008 τού απενεμήθη το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Επίσης, το 2006 το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά από πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορά του.
Το 1986, για το έργο του «Τα μετά το θέατρο», έλαβε το 1ο Κρατικό Βραβείο δοκιμίου, ενώ για το έργο «Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ» το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2000).
Μπήκε στον στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 από τις στήλες της εφημερίδας «Το Βήμα» και συνέχισε στην εφημερίδα «Τα Νέα».
Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: Κλειδιά και κώδικες θεάτρου, Ι, Αρχαίο δράμα, 1982, ΙΙ, Ελληνικό Θέατρο, 1984, Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου, 1984, Τα μετά το θέατρο, 1985, Προσωπολατρία, 1992, Θίασος Ποικιλιών, 1993, Νήμα της στάθμης, 1996, Παγκόσμιο θέατρο, 1, Από τον Μένανδρο στον Ίψεν, 1998, Παγκόσμιο θέατρο, 2, Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ, 1999, Παγκόσμιο θέατρο, 3, Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ, 2000.
Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Αμήχανον Τέχνημα», 1971, 1980 (μαζί με την «Παράβαση»), τα διηγήματα «Η Καμπάνα – Οδάξ», 1985, και τη συλλογή τραγουδιών τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980). Επίσης, με το ίδιο ψευδώνυμο υπογράφει το μεταφραστικό έργο του, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα.
Μετέφρασε τα ακόλουθα έργα:
Αισχύλος: Ικέτιδες, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Επτά επί Θήβας
Σοφοκλής: Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Τραχίνιες, Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ, Αίας
Ευριπίδης: Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Εκάβη (τραγωδία), Κύκλωψ (Σατυρικό Δράμα), Ελένη (τραγωδία), Ανδρομάχη, Τρωάδες (τραγωδία)
Ήταν ιδρυτικό μέλος του θιάσου των «Άστεγων», του πειρατικού ραδιοσταθμού «Κοκκινοσκουφίτσα στα FM» και της «Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου»
Από το 2014 έως το 2023 διετέλεσε αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Χαλανδρίου
Σε σοκ βρίσκεται η πόλη του Χαλανδρίου μετά την ανακοίνωση του θανάτου ενός από τους δημιουργικούς ανθρώπους της. Ο Σέργιος Γκάκας ήταν σκηνοθέτης, συγγραφέας και αντιδήμαρχος Πολιτισμού της πόλης. Ένας φωτεινός άνθρωπος της ακάματης προσφοράς. Απόλυτα αφοσιωμένος στο αγαπημένο του Χαλάνδρι το οποίο και υπηρέτησε από τη θέση του αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου από το 2014 – 2023.
Ο Δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος τον αποχαιρέτησε με ανάρτησή του: «Ο Σέργιος μας δεν ζει πια. Δραπέτευσε άξαφνα χθες το απόγευμα. Δεν υπάρχουν λόγια να πούμε την συντριβή μας». Το τραγικό γεγονός έκανε γνωστό η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και σύντροφός του Χριστίνα Μαχαίρα.
Ο Σέργιος Γκάκας είχε βραβευθεί στις 7 Σεπτεμβρίου για την προσφορά του για την «πολιτιστική ανατροπή» που έφερε στο Χαλάνδρι από τον Σύνδεσμο Μικρασιατών Κωνσταντινουπολιτών Ρίζες.
Ο Σέργιος Γκάκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και από τότε ζούσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε Θέατρο στο Πανεπιστήμιο PARIS VIII. Από το 1979 εργαζόταν ως σκηνοθέτης και είχε σκηνοθετήσει δεκάδες θεατρικά έργα.
Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Χαλανδρίου «Κώστας Βάρναλης» και έφορος στο πρώτο Δ.Σ. του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Χαλανδρίου. Ήταν ιδρυτικό μέλος του θιάσου των «Άστεγων», του πειρατικού ραδιοσταθμού «Κοκκινοσκουφίτσα στα FM» και της «Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου».
Για αρκετά χρόνια είχε εργαστεί ως παραγωγός στο Πρώτο και το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Είχε γράψει τα μυθιστορήματα «Κάσκο» και «Στάχτες» (εκδ. Καστανιώτη) που έχουν μεταφραστεί και κυκλοφήσει στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ. Επίσης είχε γράψει 4 θεατρικά έργα για παιδιά, καθώς και δεκάδες διηγήματα. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Από το 2014 έως 2023 ήταν αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Χαλανδρίου.
Απεβίωσε ο κατηγορούμενος Σλόμπονταν Πράλγιακ, ο οποίος πριν από λίγες ώρες ήπιε δηλητήριο λίγο μετά την ανακοίνωση της 20ετούς κάθειρξής του.
Η δίκη διεκόπη όταν ο δικηγόρος του δήλωσε πως ο πελάτης του «πήρε δηλητήριο». Ο κατηγορούμενος μετά την επιβεβαίωση της καταδίκης του σε κάθειρξη 20 ετών, φώναξε «Ο Πράλγιακ δεν είναι εγκληματίας. Αρνούμαι την ετυμηγορία σας», έπειτα έβγαλε από την τσέπη του ένα φιαλίδιο και κατάπιε το περιεχόμενο.
Ο Πράλγιακ ήταν ένας από τους έξι πρώην πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες των Κροατών της Βοσνίας, οι οποίοι σήμερα θα μάθαιναν τις δικαστικές αποφάσεις.
Στο εφετείο του ΔΠΔ για την πρώην Γιουγκοσλαβία δικάζονταν έξι πρώην υψηλόβαθμοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι των Κροατών της Βοσνίας που κατηγορούνταν για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στον πόλεμο ανάμεσα σε Κροάτες και Μουσουλμάνους (1993-1994) που ξέσπασε κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία (1992-1995).
Είναι η τελευταία ετυμηγορία του δικαστηρίου, που ιδρύθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1993, και αναμένεται να σταματήσει τη λειτουργία του όταν λήξει η εντολή του στα τέλη του έτους. Το 2013 είχαν καταδικαστεί για συμμετοχή σε εκστρατεία «εθνοκάθαρσης» των Μουσουλμάνων της Βοσνίας.
Σε αυτούς περιλαμβάνονταν ο Γιαντράνκο Πίρλιτς, πρώην υπουργός Άμυνας, του οποίου επιβεβαιώθηκε η καταδίκη σε 25ετή κάθειρξη.
Είχε κριθεί ένοχος για συμμετοχή σε εγκληματική επιχείρηση της κροατικής κυβέρνησης της εποχής υπό τον αποθανόντα πρόεδρο Φράνιο Τούτζμαν για τη δημιουργία ενός εθνοτικά «καθαρού» κράτους.
Το Ζάγκρεμπ, που υποστήριζε ότι είχε «καθαρά χέρια» στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία, επιδίωκε την ανατροπή αυτού του ευρήματος.
Ωστόσο το εφετείο κατέληξε πως δεν αποδείχθηκε πως οι αρχικοί δικαστές είχαν «παρερμηνεύσει τα σχετικά στοιχεία» για τον επιβεβαιωμένο ρόλο του Τούτζμαν και του Ζάγκρεμπ στον πόλεμο της Βοσνίας.
Πέθανε ο επιχειρηματίας Στηβ Κακέτσης σε ηλικία 73 ετών. Πριν από λίγο καιρό είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο, καθώς είχε υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η υγεία του έκτοτε επιβαρύνθηκε αρκετά και δεν ανέκαμψε.
Στο πλευρό του στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ήταν τα αγαπημένα του πρόσωπα, καθώς και η πρώην σύζυγός του Κατιάνα Μπαλανίκα μαζί με τον γιο τους, Μάκη Κακέτση.
Ο Στηβ Κακέτσης και η Κατιάνα Μπαλανίκα υπήρξαν παντρεμένοι αρκετά χρόνια και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, από τα οποία το πρώτο, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ο ίδιος, είχε πεθάνει 36 ώρες μετά από τη γέννησή του.
Ο γιος τους, Μάκης Κακέτσης, ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη και διατηρεί δικό του χρηματηστηριακό γραφείο. Ο επιχειρηματίας διατηρούσε στο παρελθόν σχέση με την γνωστή τραγουδίστρια Άντζελα Δημητρίου. Ήταν ιδιοκτήτης πολλών νυχτερινών μαγαζιών καθώς κι εστίασης, τα γνωστότερα από τα οποία ήταν η «Νεράιδα» που βρισκόταν στην παραλιακή στο ύψος του Αλίμου και το «Kitchen Bar» στο ίδιο σημείο αργότερα.
Η Κατιάνα Μπαλανίκα είχε μιλήσει για τη γνωριμία τους, τη σχέση και τον γάμο τους. Ο έρωτάς του, την έκανε να τα παρατήσει όλα και να τον ακολουθήσει στην Αμερική.
«Ήμασταν πολύ περίεργο ζευγάρι. Ήμασταν από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η πρώτη γνωριμία έγινε όταν μου έστειλε μία φίλη κοινή να μου πει ότι θέλει να με γνωρίσει. “Α, αυτός που πάει στα μπουζούκια και σπάει;” είπα και δεν ήθελα να τον γνωρίσω. Ένα βράδυ είμαστε στην Μαρινέλλα με τον Γιώργο, τον Ηλία και κάποιος περνάει και μου αφήνει λουλούδια.
Ο Ηλίας μου είπε ότι είναι ένα παιδί αυτοδημιούργητο που δεν σκορπάει τα λεφτά του μπαμπά του. Τη δεύτερη φορά βλέπω στην κολόνα έναν καλλονό, Αλεν Ντελόν. Τον φώναξα και κάθισε δίπλα μου. Άρχισε να μου λέει για τη δουλειά του, ότι με είδε και μου άρεσε η πλάτη μου. Προσφέρθηκε να με πάει σπίτι μου. Ήθελε να ανέβει πάνω και του είπα όχι γιατί είχε πιει. Τον ερωτεύτηκα», είχε αποκαλύψει η ηθοποιός για την πρώτη τους γνωριμία.
Η Κατιάνα Μπαλανίκα στην εκπομπή «Έλεος!», για τη σχέση της με τον Στηβ Κακέτση:
Πέθανε ο Στέφανος Χατζηγιάννης, πρωτοπόρος της Ηπατολογίας και καθηγητής γενεών γιατρών
H κηδεία του θα τελεσθεί την Τετάρτη στο Κοιμητήριο Παπάγου
Σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Στέφανος Ι. Χατζηγιάννης.
Ο ομότιμος καθηγητής Στέφανος Ι. Χατζηγιάννης, γεννήθηκε στην Μυτιλήνη και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ.
Mετά την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας στην εσωτερική παθολογία στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός υπό την διεύθυνση του καθηγητή και μετέπειτα ακαδημαϊκού Γ. Μερίκα, μετεκπαιδεύτηκε για 2 έτη στο διασημότερο τότε κέντρο Ηπατολογίας στον κόσμο (Royal Free Hospital, Λονδίνο, 1967-68) υπό την διεύθυνση της Dame Sheila Sherlock.
Το 1970 εξελέγη υφηγητής παθολογίας της Ιατρικής του ΕΚΠΑ και στην συνέχεια υπηρέτησε ως μέλος (1973-1985) και αργότερα ως διευθυντής της Β΄ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής και του ομώνυμου εργαστηρίου στο Γ.Ν.Α. «Ιπποκράτειο» (1985-2001).
Πρωτοπόρος της Ηπατολογίας
Ο καθηγητής Στέφανος Χατζηγιάννης υπήρξε ένας πρωτοπόρος κλινικός και ερευνητής στον χώρο της Ηπατολογίας με περισσότερες από 300 διεθνείς δημοσιεύσεις (>37.000 αναφορές, h-index: 83), εισάγοντας και καθιερώνοντας την Ηπατολογία στη χώρα μας ενώ υπήρξε δάσκαλος των περισσοτέρων Ελλήνων Ηπατολόγων.
Η συμβολή της βασικής και κλινικής του έρευνας από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έτυχε ευρείας διεθνούς αναγνωρίσεως και άσκησε μείζονα επίδραση στην εν συνεχεία ανάπτυξη διαγνωστικών, προληπτικών, θεραπευτικών στρατηγικών και Πολιτικών Δημόσιας Υγείας, κυρίως για τις ιογενείς ηπατοπάθειες, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Ως διευθυντής της Β΄ Παθολογικής Κλινικής στο ΓΝΑ «Ιπποκράτειο» συνέβαλλε ώστε να καταστεί η κλινική ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κέντρο αναφοράς όχι μόνο στα νοσήματα του Ήπατος αλλά και στα Γαστρεντερολογικά, Μεταβολικά, Αιματολογικά, Ογκολογικά, Ρευματολογικά και άλλα νοσήματα της Παθολογίας.
Η Β΄ Παθολογική Κλινική με το Ομώνυμο Εργαστήριο της υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του, εκπαίδευσε γενιές φοιτητών Ιατρικής του ΕΚΠΑ, ειδικευομένων και ειδικευμένων ιατρών στην Παθολογία προσφέροντας τους ταυτόχρονα την δυνατότητα για κλινική και βασική έρευνα. Ένας μεγάλος αριθμός αυτών των ιατρών κατέχει πλέον διακεκριμένες θέσεις σε Ακαδημαϊκά Κέντρα ή εργάζονται στο δημόσιο ή ιδιωτικό σύστημα υγείας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο καθηγητής Στέφανος Ι. Χατζηγιάννης είχε διατελέσει διευθυντής του τομέα παθολογίας και αντιπρόεδρος της Ιατρικής του ΕΚΠΑ (1991-1993) καθώς και πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Μεταδοτικών Νόσων του Ήπατος, του Ελληνικού Ινστιτούτου Pasteur, της Εθνικής Επιτροπής Ιογενούς Ηπατίτιδας του Υπουργείου Υγείας και της Επιτροπής Ιογενούς Ηπατίτιδας του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Επιπλέον, είχε διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για την Μελέτη του ‘Ηπατος (EASL) και το 2007 στη Γενική Συνέλευση της αναδείχθηκε Επίτιμος Πρόεδρος του Διεθνούς Συνεδρίου Ηπατολογίας. Για το επιστημονικό και ερευνητικό του έργο έχει τιμηθεί με πολλά Ελληνικά και Διεθνή βραβεία ενώ το 2015 έλαβε το Αργυρό Μετάλλιο στην Τάξη των Θετικών Επιστημών από την Ακαδημία Αθηνών.
Στις 3 Απριλίου του 2025, η Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ τον τίμησε με την έκδοση Τιμητικού Τόμου προς αναγνώριση του έργου του. Δείτε εδώ αναλυτικά.
H κηδεία του θα τελεσθεί την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2025, 11:00 π.μ. στο Κοιμητήριο Παπάγου.
«Έφυγε» πλήρης ημερών, περιτριγυρισμένος από τους οικείους του
Την τελευταία του πνοή άφησε ο Ιδρυτής και πρόεδρος της φαρμακοβιομηχανίας DEMO, Σταύρος Δέμος ο οποίος «έφυγε» πλήρης ημερών, περιτριγυρισμένος από τους οικείους του.
Η ανακοίνωση της DEMO
«Η μεγάλη οικογένεια της DEMO θρηνεί την απώλεια του Ιδρυτή και Προέδρου της, Σταύρου Δέμου.
Γεννημένος στην Τρίπολη, από πατέρα Αρκά και μητέρα Αϊβαλιώτισσα, ο Σταύρος Δέμος σπούδασε Οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ξεκίνησε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα από ένα φαρμακείο στου Παπάγου, αλλά το ανήσυχο πνεύμα του και η φιλοδοξία του τον οδήγησαν στην ίδρυση της εταιρείας, η οποία αποτελεί σήμερα μια από τις πιο ισχυρές και αξιόπιστες φαρμακοβιομηχανίες, διεθνώς. Κινητήριος δύναμή του ήταν το όραμά του για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.
Εργατικός και με πίστη στους ανθρώπους, ο Σταύρος Δέμος πρόσφατα διακρίθηκε ως Πρωτεργάτης της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη του κλάδου. Ωστόσο, το αληθινό κληροδότημα του Σταύρου Δέμου ήταν η αγάπη και ο σεβασμός που ενέπνεε στον περίγυρό του. Επιδίωκε την προσωπική σχέση και είχε τον ρόλο μέντορα για πολλούς νέους ανθρώπους, τους οποίους συμβούλευε να έχουν θετική σκέψη, να βάζουν στόχους και να εργάζονται για τα όνειρά τους.
Με πλούσια συνδικαλιστική και φιλανθρωπική δράση, βραβευμένος πολλάκις για το κοινωνικό του έργο, ο Σταύρος Δέμος χαρακτηριζόταν από το αίσθημα δικαίου και την άσβεστη σπιρτάδα στα μάτια του. ?
Ο Σταύρος Δέμος ήταν εξαιρετικός οικογενειάρχης και η πυξίδα του, ήταν η συμβουλή του πατέρα του «Το αύριο είναι το σήμερα και το σήμερα είναι το χθες. Ό,τι είναι να κάνεις, κάν’το τώρα. Αύριο είναι αργά, το έχεις χάσει.», την οποία έχει μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά και στα εγγόνια του.
Ο Σταύρος Δέμος έφυγε πλήρης ημερών, περιτριγυρισμένος από τους οικείους του.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Πέμπτη 4 Ιουλίου, στις 11.00 π.μ. στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο Κεφαλάρι, ενώ η ταφή θα πραγματοποιηθεί σε κλειστό οικογενειακό κύκλο.?
Η οικογένειά του επιθυμεί αντί στεφάνων, ως ύστατος φόρος τιμής, τα χρήματα να κατατεθούν υπέρ του Εκκλησιαστικού Παντοπωλείου της Μητροπόλεως Κηφισίας.
O Σταύρος Δέμος γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας από γονείς βιοπαλαιστές. Ο πατέρας του ήταν Αρκάς και η μητέρα του καταγόταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Αφού αποφοίτησε από το πρακτικό εξατάξιο Γυμνάσιο Τριπόλεως, ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και στη συνέχεια εισήχθη κατόπιν εξετάσεων και αποφοίτησε από τη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Σταύρος Δέμος είχε αξιόλογη συνδικαλιστική δράση. Ως φοιτητής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία Συλλόγου Αρκάδων Φοιτητών. Ως απόφοιτος της Φαρμακευτικής, χρημάτισε 4 φορές Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοποιών (ΠΕΦ) και Πρόεδρος του Συλλόγου Επιστημόνων Παρασκευαστών Φαρμάκων. Ακολούθησε η συνδικαλιστική του δράση ως πρόεδρος της Ενώσεως της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας.
Στην αρχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, εργάστηκε ως ιατρικός επισκέπτης. Το Αρκαδικό επιχειρηματικό πνεύμα που τον διέκρινε και οι φιλοδοξίες του για κάτι καλύτερο, τον οδήγησαν στην ίδρυση της ατομικής επιχείρησης «Σταύρος Δέμος» και της ετερορρύθμου εταιρείας «Σταύρος Δέμος και Σία».
Ο Σταύρος Δέμος παντρεύτηκε το 1964 τη Δήμητρα Παντελή Φωστίνη, κόρη Δικηγόρου. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, τη Στέλλα, την Ιωάννα και τον Δημήτρη, τα οποία ακολουθώντας τα επιτυχημένα βήματα του πατέρα τους εργάζονται στην οικογενειακή επιχείρηση. Οι καινοτόμες ιδέες τους και οι επιστημονικές τους γνώσεις, συνέβαλλαν στην περεταίρω ουσιαστική ανάπτυξη της εταιρείας. H Στέλλα και η Ιωάννα ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους και έλαβαν το Master τους στην Αμερική. H πρώτη ως Φαρμακοποιός και η δεύτερη ως Χημικός. Ο Δημήτρης σπούδασε Χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής.
Ο Σταύρος Δέμος από την ίδρυση της εταιρείας DEMO ABEE, διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος επί σειρά ετών αλλά και Πρόεδρος της εταιρείας, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα. Ο Δημήτρης Δέμος το 2020 ανέλαβε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου και η Στέλλα και Ιωάννα Δέμου είναι Αναπληρώτριες Διευθύνουσες Σύμβουλοι.
Η ατομική επιχείρηση «Σταύρος Δέμος» ιδρύθηκε το 1966. Έναν χρόνο αργότερα, το 1967, ιδρύθηκε η ετερόρρυθμη εταιρεία «Σταύρος Δέμος & Σία». Σκοπός των δύο αυτών επιχειρήσεων ήταν η παραγωγή και διάθεση φαρμακευτικών προϊόντων, τα οποία παρασκευάζονταν σε εργοστάσια τρίτων.
Το 1969 αγοράστηκε το πρώτο ιδιόκτητο οικόπεδο στο 21ο χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, ενώ το 1973, με τη συγχώνευση αυτών των επιχειρήσεων, ιδρύθηκε η Οικογενειακή Ανώνυμος Εταιρεία «DEMO ABEE», η οποία λειτουργεί από τότε με τη σημερινή της μορφή.
Το 1976, η DEMO ανέγειρε την πρώτη της Βιομηχανική μονάδα και άρχισε την παραγωγή των προϊόντων της στις δικές της κτιριακές και μηχανολογικές εγκαταστάσεις, στο εργοστάσιο με πρόσοψη την Εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας στο ύψος του 21ου χλμ.
Με δικές της πλέον παραγωγικές εγκαταστάσεις, η DEMO άρχισε μια μεγάλη προσπάθεια να καθιερωθεί στον χώρο της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας και κατορθώνει να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα η πρώτη Νοσοκομειακή εταιρεία. Μετά από αυτή την επιτυχία, προσανατολίζεται με κύριο στόχο τις εξαγωγές. Το 1980 πραγματοποιεί τις πρώτες της εξαγωγές σε Αλγερία, Τυνησία, Ζαΐρ, Κύπρο και Σουδάν με μεγάλη επιτυχία.
Το 1992, πραγματοποιεί επέκταση των κτιριακών και μηχανολογικών της εγκαταστάσεων για να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις της αγοράς. Το όραμα όμως των ιδιοκτητών και διοικούντων την DEMO ήταν ο εκσυγχρονισμός και η δημιουργία τέτοιων προϋποθέσεων ώστε η εταιρεία να εξελιχθεί σε μία μεγάλη Βιομηχανία Φαρμάκων, εφάμιλλη των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών. Σήμερα είναι η τρίτη μεγαλύτερη κατά σειρά εταιρεία στην Ευρώπη στο είδος της.
Το 1997 αγοράσθηκε το όμορο οικόπεδο, στο οποίο άρχισε η ανέγερση των κτιριακών εγκαταστάσεων της νέας Βιομηχανικής μονάδας, οι εργασίες των οποίων ολοκληρώθηκαν στα μέσα του 2001. Παράλληλα με την παραγωγή των δικών της προϊόντων, η DEMO άρχισε τη δεκαετία του ’90 να διαθέτει στην Ελληνική αγορά και προϊόντα μεγάλων Οίκων του εξωτερικού, τους οποίους αποκλειστικά αντιπροσωπεύει.
Το 2002 αγοράστηκε έτερο όμορο οικόπεδο 6.300 τ.μ. επί του οποίου ανεγείρεται το νέο, τρίτο βιομηχανικό κτίριο 12.000 τ.μ., με την ολοκλήρωση του οποίου η DEMO διαθέτει 46.000 τ.μ. στεγασμένη επιφάνεια.
Το 2007 ολοκληρώθηκαν οι κτιριακές και μηχανολογικές εγκαταστάσεις ύψους δαπάνης 35.000.000 € και η ανέγερση νέου κτιρίου 5.000 τ.μ. σε ιδιόκτητο οικόπεδο στη Θέρμη Θεσσαλονίκης για γραφεία και αποθήκες.
Σήμερα τα προϊόντα της DEMO εξάγονται σε περισσότερες από 85 χώρες σε όλον τον κόσμο, με μεγάλα μερίδια αγοράς στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, κ.ά. Στόχος της DEMO δεν ήταν μόνο η κερδοφορία αλλά και η παραγωγή υψηλής ποιότητας φαρμάκων, τα οποία θα βοηθούσαν αποτελεσματικά στη θεραπεία των ασθενών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι πέτυχε απόλυτα αυτόν τον στόχο, αφού τα προϊόντα της DEMO δεν δημιούργησαν ποτέ πρόβλημα στους ασθενείς και είχαν σαν αποτέλεσμα η εταιρεία να γίνει επίσημη προμηθεύτρια του ΟΗΕ, του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, της UNICEF, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, κάτι που κάνει την DEMO ιδιαίτερα περήφανη.
Η DEMO τα τελευταία 12 έτη είναι πρώτη σε νοσοκομειακές πωλήσεις στην Ελλάδα στα ενέσιμα προϊόντα όλων των μορφών, ενώ διαθέτει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα Έρευνας και Ανάπτυξης για τα ελεγχόμενης αποδέσμευσης ενέσιμα. Στην ιδιωτική αγορά, το portfolio της εταιρείας αποτελείται από συνταγογραφούμενα σκευάσματα γενικής ιατρικής, καρδιολογικά, ογκολογικά, πνευμονολογικά, ουρολογικά, γαστρεντερολογικά και ιατροτεχνολογικά προϊόντα.
Το εργοστάσιο της DEMO σήμερα περιλαμβάνει τέσσερις υπερσύγχρονες παραγωγικές μονάδες, απασχολούνται σε αυτό 970 άτομα, ενώ εξάγει το 84% της ετήσιας της παραγωγής. Με περισσότερα από 2.500 σκευάσματα εγκεκριμένα σε 85 χώρες, η DEMO στοχεύει στη διατήρηση της ηγετικής της θέσης και στην αξιόπιστη κάλυψη των αναγκών της αγοράς στην Ελλάδα και διεθνώς.
Πέθανε σε ηλικία 55 ετών ο Σταμάτης Πολίτης, γιος του θρυλικού “Ευρω-κόουτ” της Εθνικής μπάσκετ, Κώστα Πολίτη.
Θλίψη στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ έφερε η είδηση του θανάτου του Σταμάτη Πολίτη, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο.
Ο γιος του θρυλικού Κώστα Πολίτη (πέθανε το Ιούνιο του 2018) υπήρξε αθλητής του μπάσκετ και είχε πέρασμα από τον Παναθηναϊκό, τη Νήαρ Ηστ και την Δάφνη, ενώ φόρεσε και τη φανέλα των Εθνικών ομάδων παίδων και εφήβων (συνολικά 33 συμμετοχές).
Με σπουδές στα ΤΕΦΑΑ, εργαζόταν στο ΣΕΦ, ήταν ένας άνθρωπος με τη δική του περπατησιά, ο οποίος δυστυχώς έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Πέθανε τα ξημερώματα του Σαββάτου ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας σε ηλικία 85 ετών.
Ο Σταμάτης Κόκοτας νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ασκπληπιείο της Βούλας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδινε μάχη με τον καρκίνο, ωστόσο σήμερα τα ξημερώματα κατέληξε έπειτα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του.
Γεννήθηκε το 1937 ενώ στα 60’s και τα 70’s είχε σημαντική παρουσία στην ελληνική δισκογραφία καθώς συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Αντώνης Κατινάρης, ο Χάρης Λυμπερόπουλος, ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής, ο Λυκούργος Μαρκέας, ο Ανδρέας Καραγιαννόπουλος κ.ά.
Ο Σταμάτης Κόκοτας άφησε πίσω του μία σημαντική παρακαταθήκη με τα τραγούδια του. Το «Όνειρο απατηλό» και το «γιε μου» είναι μερικά από τα σπουδαία του τραγούδια που αγαπήθηκαν από γενιές ολόκληρες Ελλήνων και Ελληνίδων.
Θλίψη και συγκίνηση σε οικογένεια και φίλους έχει προκαλέσει ο θάνατος του αδερφού της Μελίνας Μερκούρη, Σπύρου Μερκούρη, σε ηλικία 88 ετών.
Ο Σπύρος Μερκούρης άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, Παρασκευή, στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ, όπου και μεταφέρθηκε έπειτα από αδιαθεσία. Η κατάσταση της υγείας του ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένη και τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή.
Ο Σπύρος Μερκούρης προερχόταν από πολιτική οικογένεια. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη διάρκεια της κατοχής έλαβε μέρος στην εθνική αντίσταση.
Μέλος της νεολαίας της ΕΠΕΚ, μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας στη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Οργάνωσε περιοδεία της αδελφής του Μελίνας Μερκούρη σε 14 χώρες της Ευρώπης κατά την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα (Μάρτης -Απρίλης 1968). Χρημάτισε Σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού (1981-1989), συντονιστής της πρώτης πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης (Αθήνα 1975), μέλος της Επιτροπής των Συντονιστών του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Δικτύου για τις πόλεις της Ευρώπης. Μέλημά του η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα
Με πρωτοβουλία του πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από το Υπουργείο Πολιτισμού Εκθέσεις που πρόβαλαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην ενιαία πορεία του από την αρχαιότητα ως σήμερα, όπως η Ελλάδα και η θάλασσα, η Δημοκρατία και η κλασική παιδεία, η προβυζαντινή και βυζαντινή τέχνη, η εκδοτική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Αναγέννηση, η Ανθρώπινη μορφή στην πρώιμη ελληνική τέχνη, Μυκηναϊκή Έκθεση, το Πνεύμα και το Σώμα κ.ά. σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με το Βυζαντινό Μουσείο κλπ.
Συμμετείχε σε ελληνικές και ξένες παραγωγές, όπως στις ταινίες “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, “Ποτέ την Κυριακή” κ.ά. Γύρισε τις τηλεοπτικές ταινίες “Οι ποιητές τραγουδούν την Ελλάδα”, “Ταξιδεύοντας στο μύθο και στο χρόνο”, “Η πολιτιστική κληρονομιά του Ωνάση” και γύρισε σειρά τηλεοπτικών ταινιών για το Βυζάντιο και ήταν επίτιμος πρόεδρος στο ίδρυμα «Σπίτι του ηθοποιού».
