Ο Κρις Μάρτιν είναι κωμικός, αλλά μάλλον τον γνωρίζετε ως τον πιο αστείο μπαμπά του διαδικτύου, που τρόλαρε τις φωτογραφίες της κόρης του στο Instagram.
Χάρη στις αστείες φωτογραφίες στις οποίες μιμείται τις πόζες της κόρης του στο Instagram έχει κερδίσει 153 χιλιάδες ακολούθους. Είτε κοροϊδεύει τα φρύδια, τα γυαλιά, τα τατουάζ ή τις πόζες της κόρης του της Κάσι, ο μπαμπάς από την Ουάσινγκτον βάζει πάντα την δική του πινελιά στις φωτογραφίες και τα αποτελέσματα είναι πραγματικά ξεκαρδιστικά!
Την πιο σκληρή τιμωρία σκέφτηκε ένας πατέρας από τις ΗΠΑ που ανάγκασε τον γιο του να σπάσει ο ίδιος τα ηλεκτρονικά παιχνίδια του.
Ένας πατέρας ανάγκασε τον έφηβο γιο του να σπάσει ο ίδιος το αγαπημένο του Xbox, θέλοντας να τον τιμωρήσει.
Έτσι, ο μικρός με δάκρυα στα μάτια αναγκάζεται να σπάσει τα ηλεκτρονικά του παιχνίδια, με τον πατέρα να βιντεοσκοπεί το περιστατικό.
Στο βίντεο ο μικρός ακούγεται καθαρά να λέει πως “δεν είναι δικό μου φταίξιμο που δεν τους πήρα”, αναφερόμενος στους βαθμούς με τον εξαγριωμένο πατέρα να επιμένει στο αρχικό σχέδιο.
Έχοντας, λοιπόν, ήδη μια παλαιότερη κονσόλα Xbox, όταν πλησιάζει στη δεύτερη και πιο καινούρια αφήνει το σφυρί από τα χέρια του και αρνείται να το σπάσει.
Πάντως το σίγουρο είναι πως ο μικρός δεν θα συγχωρέσει ποτέ τον πατέρα του που τον έκανε να προβεί σε αυτή την “αποτρόπαια” πράξη.
Η Kelsey ζήτησε την άδεια της μητέρας της και έκανε ανταύγειες για τα γενάθλιά της την Κυριακή. Αργότερα επισκέφθηκε τον πατέρα της Schaffen Frederick και τη θετή της μητέρα Sarah Murray. Την ανάγκασαν για τιμωρία να κόψει κοντά τα μαλλιά της.
Η μητέρα της Christin Johnson ανέβασε φωτογραφίες της κόρης της στο facebook πριν φύγει από το σπίτι και πώς γύρισε. «Έτσι ήταν η κόρη μου την Κυριακή όταν γυρίσαμε σπίτι. Στις άλλες δύο φωτογραφίες είναι αφού πήγε στον πατέρα της».
Στις φωτογραφίες η Kelsey φαίνεται με κοντά μαλλιά και να κρύβει το πρόσωπό της. Ο επικεφαλής της αστυνομίας τόνισε πως η μητέρα της έφηβης τους είπε ότι της το έκαναν για τιμωρία.
Τόσο το αστυνομικό τμήμα όσο και η υπηρεσία προστασίας παιδιών εξετάζουν την καταγγελία και έχουν ξεκινήσει έρευνα για πιθανή κακοποίηση παιδιών.
Από την ανάρτησή του το ποστ έχει κοινοποιηθεί πάνω από 24.500 φορές.
Κύμα συμπαράστασης για τον 32χρονο πατέρα από τους συγχωριανούς του, οι οποίοι απαιτούν να μην καταδικαστεί.
Τον νόμο στα χέρια του πήρε ένας πατέρας στη Ρωσία, ο οποίος εντόπισε στο κινητό ενός φίλου του βίντεο να βιάζει την 6χρονη κόρη του.
Σύμφωνα με τη Sun, ο Vyacheslav M. ανάγκασε τον διεστραμμένο παιδόφιλο Oleg Sviridov να σκάψει τον τάφο του και στη συνέχεια τον έθαψε σε αυτόν, αφού τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου.
Αδυνατούσε να συγκρατήσει την οργή του, αντικρίζοντας τις αποκρουστικές εικόνες στο κινητό του φίλου του, ο οποίος ικανοποιούσε τις διεστραμμένες ορέξεις του πάνω στην κόρη του και αποφάσισε να πάρει εκδίκηση, αφαιρώντας του τη ζωή.
Στο βίντεο απαθανατιζόταν επίσης το άτυχο κοριτσάκι να κλαίει γοερά ζητώντας να πάει σπίτι του…
Ο 34χρονος το βρήκε τυχαία στο κινητό του για χρόνια φίλου του, με αποτέλεσμα να βγει εκτός εαυτού και να αρχίσει να τον χτυπά.
Οι γονείς ανακάλυψαν αργότερα ότι ο 32χρονος Sviridov είχε κακοποιήσει σeξουαλικά δύο ακόμη κοριτσάκια στο χωριό Vintai, στη νοτιοδυτική Σαμάρα, ηλικίας 5 και 8 ετών, δίνοντάς του τελεσίγραφο: Να παραδοθεί στην αστυνομία και να ομολογήσει μέχρι το βράδυ ή να αυτοκτονήσει.
Συγκλονίζει ο Άρης Καμπανός, σε συνέντευξή του στο gazzetta.gr, μιλώντας για τον άδικο χαμό του γιου του, Άλκη.
«Κοιτούσα πάντα να είμαι διακριτικός με τις παρέες του. Τις τελευταίες μέρες που έμεινα μόνος, είμαι ακόμα χειρότερα. Την Τρίτη και την Τετάρτη ήταν οι δύο χειρότερες μέρες μου.
Πάνω από το σπίτι μας μένει η αδερφή της γυναίκας μου με τον άντρα της. Εγώ έχω δύο αδέρφια, τον Τάσο και τον Γιάννη που μένουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη. Στη Βέροια μένω τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Άλκης γεννήθηκε στην Αθήνα, όταν εγώ μέσω της υπηρεσίας σπούδαζα στο ΕΜΠ πολιτικός μηχανικός μέσω της Στρατιωτικής Υπηρεσίας. Το 2003, στην τελευταία μου χρονιά εκεί γεννήθηκε ο Άλκης, “Αθηναίος”.
Μετά την Αθήνα, πήγα με μετάθεση στον Έβρο, στο Βρυσικά. Τα προνηπιακά του χρόνια τα έβγαλε στον Έβρο. Τα νηπιακά του χρόνια, δηλαδή το 2005, ήμασταν στη Θεσσαλονίκη.
Ο στρατός είναι δύσκολος, πέφτεις και σηκώνεσαι. Όπως είναι για τους στρατιώτες έτσι είναι και για τα στελέχη.
Ήμασταν στον Εύοσμο για 1-2 χρόνια, στην Ευκαρπία πήγε νηπιαγωγείο, μέναμε σε μια πολυκατοικία. Και μετά πήγαμε στην Επανομή σε μια εξοχική κατοικία. Μέναμε στο νοίκι. Τα χρόνια του Δημοτικού τα πέρασε στην Επανομή, εκεί ήταν οι παρέες του.
Το 2010, όταν ο Άλκης ήταν 7 χρονών εγώ πήρα μετάθεση στη Μυτιλήνη, στην Καλλονή. Μ’ ακολούθησε κι η οικογένεια. Δύο τάξεις τις πέρασε στη Μυτιλήνη. Η κόρη μου είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη από τον Άλκη, τώρα είναι 21 ετών.
Μετά τη Μυτιλήνη, λόγω μετάθεσης, επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί άρχισε να πηγαίνει Γυμνάσιο κι αν δεν κάνω λάθος πήγε και την 1η χρονιά στο Λύκειο.
Όταν ήταν Α’ Λυκείου η κόρη μου είχε ήδη περάσει στο Πανεπιστήμιο στην Ξάνθη. Κι αυτές οι παρεούλες στη Θεσσαλονίκη είναι που του έμειναν από τότε.
Λόγω στρατού, αργότερα, έστειλα τη σύζυγό μου, την Μελίνα και τον Άλκη στη Βέροια κι εγώ έμεινα μόνος μου στην Θεσσαλονίκη. Οι παρέες του Άλκη ήταν στη Θεσσαλονίκη και παρόλο που απέκτησε νέες παρέες στη Βέροια είχε επαφές διαδικτυακά με τους περισσότερους φίλους από προηγούμενες πόλεις που είχαμε ως οικογένεια διαμείνει. Λέω ξανά ότι ήμουν πάντα πολύ διακριτικός με τις παρέες του. Πάντα υπάρχει ο φόβος για έναν γονέα μη τυχόν και λοξοδρομήσει το παιδί του. Όταν καλούσε τους φίλους του σπίτι μετά από κάποια συζήτηση που κάναμε υποδεχόμασταν τα παιδιά έλεγα ένα “γεια” και με το μάτι του στρατιωτικού προσπαθούσα να σκανάρω το ποιόν τους – όσο μπορούσε κάποιος να ανιχνεύσει με μια απλή ματιά ένα παιδί.
Κανένας από τους καθηγητές ή από τους φίλους του δεν είχαν έρθει να μου κάνουν κάποιο παράπονο για οποιοδήποτε θέμα, τουναντίον όλα τα μηνύματα που δεχόμουν ήταν ότι ο Αλκης ήταν ένα εξαιρετικό παιδί.
Ημουν και Αρης και ΠΑΟΚ, είμαι και Ολυμπιακός
Ήμουν και Άρης και ΠΑΟΚ, είμαι και Ολυμπιακός… Με έναν Ανώτατο Αξιωματικό, που είναι κι αυτός δύο ομάδες – η μία απ’ αυτές είναι ο Ολυμπιακός – βλέπαμε μαζί μ’ αυτόν και με τον κύριο Τοροσίδη κάποιους αγώνες του Ολυμπιακού σε κάποια καφενεία ή καφετέριες στο Λουτράκι. Πανηγύριζα αν νικούσε ο Ολυμπιακός σε κάποιον ευρωπαϊκό αγώνα. Στο Λουτράκι όπου ήμουν είχα φίλους ΠΑΟΚτσήδες. Σε σχέση με τον Άλκη εγώ ήμουν ο πιο εκρηκτικός, ο πιο εκδηλωτικός. Το να λέει ο μπαμπάς στο παιδί “μη φωνάζεις” είναι το πιο σύνηθες, αλλά το να γίνει το αντίθετο είναι πιο σπάνιο.
Όταν βλέπαμε τα ματς του Άρη, ο Αλκης μού έλεγε να ηρεμήσω. Για να πω την αλήθεια δεν ήμουν οπαδός, περισσότερο φώναζα στην ομάδα μου επειδή δεν έπαιζε καλά. Αλλο να φωνάζεις κατά της αντίπαλης ομάδας. Ειδικά φέτος τον Άρη δεν ήθελα να τον βλέπω. Ο Αλκης παρακολουθούσε την ομάδα μέσω διαδικτύου, δεν είχε πάει σε κάποιο ματς και λόγω κορονοϊού.
Από τη στιγμή που πέρασε στο Οικονομικό στη Θεσσαλονίκη, ως φοιτητής, δεν είχε πάει στο γήπεδο. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό, γιατί θα το είχαμε συζητήσει.
Τελευταία φορά που πήγε στο γήπεδο, πιθανόν να ήταν όταν ήταν στην Α’ Λυκείου μαζί με τον ανιψιό μου και πιθανόν με κάποια παρέα τους.
Κάποια στιγμή μού είχε ζητήσει να του βγάλω εισιτήριο διαρκείας αλλά εγώ δεν του το έβγαλα. Για την ακρίβεια, μία φορά ήταν να βγάλουμε διαρκείας για το μπάσκετ. Βέβαια, δεν είμαστε και κάποια πλούσια οικογένεια, μεσοαστοί θεωρούμαστε. Στο γήπεδο του ποδοσφαίρου είναι ζήτημα να πήγε μετρημένες στα δάχτυλα του ενός ή των δύο χεριών.
Μαζί μου είχε πάει μία φορά που ήταν μαζί κι οι ξαδέρφες του. Του άλλου μου αδερφού οι κόρες, που είναι κι αυτές Άρης. Ήταν πιτσιρίκια, νομίζω ήταν ακόμη στο Γυμνάσιο, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε. Τις 1-2 φορές που είχαμε πάει, ήμασταν σε οικογενειακή εξέδρα.
Του άρεσε το Πόρτλαντ και ο Λίλαρντ
Από τότε που πήγε στο Πανεπιστήμιο, περισσότερο με το μπάσκετ ασχολιόμασταν και συγκεκριμένα με το ΝΒΑ, παρά με τον Άρη. Οι συζητήσεις μας για τον Άρη ήταν ελάχιστες. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που έβλεπα να συμβαίνει στον Άρη, θα έπρεπε να μου αρέσει αυτό που βλέπω; Για το ΝΒΑ τρελαίνομαι όπως κι ο Άλκης. Υποστήριζε το Πόρτλαντ, του άρεσε ο Λίλαρντ, δεν του άρεσε ο ΜακΚόλουμ γιατί θεωρούσε ότι έχει σκαμπανεβάσματα. Για τον Νούρκιτς μού έλεγε “είναι πολύ σοφτ ρε μπαμπά”. Εγώ, λόγω Αντετοκούνμπο, ήμουν Μπακς. Αν θες να είσαι σωστός φίλαθλος πρέπει να είσαι και μια δεύτερη ομάδα, να προσπαθείς να τη συμπαθείς – έστω να μην είναι ελληνική ομάδα, για να βλέπεις το πράγμα με διαφορετικό μάτι και να μην φανατίζεσαι. Στον Αλκη άρεσαν επίσης οι Λέικερς λόγω Λεμπρόν. Εγώ τους έλεγα “γέρους” και του έλεγα “αυτούς θα υποστηρίζεις”. Είχαν και τους τραυματισμούς φέτος.
Η πρώτη του κοπελιά ήταν Ελληνοαμερικάνα, η Ιζαμπέλα. Ίσως αυτή να τον επηρέασε τόσο πολύ με την Αμερική, είχε ένα ιδιαίτερο πάθος για τη χώρα αυτή. Και εγώ ως στρατιωτικός ήμουν καλός στη γεωγραφία, ο Άλκης σε παιχνίδια γεωγραφίας είχε επιτυχία 80-90%. Του άρεσε ως χώρα η Αμερική. Είχαμε τις ιδιαίτερες στιγμές μας, με χαβαλέ για το ΝΒΑ. Ξενυχτούσε για να βλέπει κάποιους αγώνες του ΝΒΑ. Κρατούσαμε την επαφή μας με το άθλημα επειδή παίζαμε και κάνα στοιχηματάκι με 2-3 ευρώ για την πλάκα μας. Τον έπαιρνα τηλέφωνο να του κάνω πλάκα όπως κι αυτός έκανε σ’ εμένα.
Εγώ μικρός ήμουν πιο εριστικός σε διάφορα πράγματα, όπως όταν οδηγούμε και φωνάζουμε. Είχε ιδιαίτερη ευαισθησία για ζωάκια και τον αδύναμο κόσμο, τα κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά.
Πλέον βλέπω τα πράγματα μέσα από τα μάτια του Άλκη
Αφού συγχωρέθηκε ο Άλκης έχω αρχίσει να βλέπω τα πράγματα μέσα από τα μάτια του, μέσα από τη ψυχή του. Όλο αυτό το διάστημα έχω αρχίσει να φιλοσοφώ τη ζωή.
Τις περισσότερες φιλοσοφικές αναζητήσεις τις έκανα με την κόρη. Με είχε απορροφήσει τόσο πολύ η δουλειά που ίσως να μην αφιέρωσα τόσο χρόνο στην οικογένεια. Επί της ουσίας έχασα τα δύο του πρώτα χρόνια στο Λύκειο. Τη μία χρονιά ήμουν στη Θεσσαλονίκη και στην άλλη στο Λουτράκι, που με τίμησε η υπηρεσία κάνοντάς με Ταξίαρχο. Ήταν οι δύο χρονιές που δεν είχαμε τόσο στενή σχέση λόγω καθημερινής τριβής που δεν υπήρχε. Ευχόμουν να με αποστρατεύσουν για να είμαι κοντά στον Αλκη και στην οικογένειά μου.
Δεν είχε τρομερά όνειρα, είχε τα όνειρα ενός κανονικού παιδιού. Ήταν κλειστό παιδί, δεν ήταν ούτε του πολύ γέλιου, εγώ αν κάτσω στην παρέα χαχανίζω. Εκείνος θα καθόταν όμορφα κι ωραία… Αυτά θα σας τα έλεγαν καλύτερα οι παρέες που έκανε στο Λύκειο ή στο Γυμνάσιο. Ήταν ένα ισορροπημένο παιδί, δεν ήταν διάνοια αν και κι εγώ τον θεωρώ έξυπνο. Το Proficiency το πήρε με την πρώτη φορά και μάλιστα με καλό βαθμό, χωρίς να αφιερώσει πολύ χρόνο διαβάσματος. Ήταν έξυπνος. Είχε ενσυναίσθηση του ποιος ήταν ο άλλος. Το γεγονός ότι αλλάζαμε εύκολα πόλεις, λόγω του στρατού, ίσως να τον βοήθησε στο να προσαρμόζεται και στις τάξεις που άλλαζε έχοντας νέους συμμαθητές.
Ίσως να θεωρείτε ότι αυτά που σας λέω είναι αγγελικά πλασμένα αλλά γι’ αυτό σας προτρέπω να μιλήσετε με τους φίλους του ή τους καθηγητές του. Μετά το συμβάν, το μυαλό μου πάει στο αν υπάρχει κάτι που δεν έκανα καλά, αλλά δεν μπορώ να βρω τίποτα τέτοιο.
Όταν ήμουν στο πρόσφατο φιλικό της Καβάλας με την Δόξα αποδέχθηκα τη “συγγνώμη” γιατί θεώρησα ότι κι η πρώτη “συγγνώμη” θα είναι κι αυθόρμητη και αληθινή. Δέχομαι την ειλικρινή “συγγνώμη”. Ας τη ζητήσουν και από τον Θεό και ας το αποδείξουν με τις πράξεις τους και με την στάση ζωής τους.
Ηταν μια ήρεμη δύναμη
Αυτό που θυμάμαι είναι οι απλές στιγμές που ήμασταν μαζί. Καμία φορά, αν ο Αλκης άκουγε να έχουμε κάποιο τσακωμό με τη μητέρα του, μας έλεγε “μπαμπά φτάσατε σ’ αυτήν την ηλικία, δεν γίνεται να μην μπορείτε να τα βρείτε”. Μας έκανε η εντύπωση η ηρεμία του, ήταν μια ήρεμη δύναμη, ένα παιδί ώριμο όπως το εκλαμβάνω εγώ ως πατέρας. Δεν ξέρω, ρωτήστε και τις παρέες του. Ήταν αγαπημένος με την αδερφή του, είχε πολλές φωτογραφίες μαζί της. Ήταν πολύ αγαπημένοι.
Του άρεσαν το μαθηματικά, εμένα μου άρεσε η φυσική. Προσπαθούσα να τον πείσω, επηρέασα την κόρη αλλά εκείνος ήθελε τα οικονομικά για τους δικούς του λόγους. Αποδέχτηκα την απόφασή του, ήταν έξυπνος».
Εχουμε σιχαθεί να ακούμε τις πολιτικές ηγεσίες, τον κόσμο και τους παράγοντες να βγαίνουν να κάνουν δηλώσεις και να εύχονται να μην υπάρξει άλλος «Αλκης». Πιστεύετε στην αλλαγή;
«Είναι ένα τεράστιο άλμα στο να φτάσουμε στο ιδεατό κομμάτι, να φτάσουμε κατ’ αρχήν εμείς ως πολίτες κι οι πολιτικοί κι οι διοικούντες το ποδόσφαιρο στην αλλαγή. Δεν χρειάζεται μεγάλο άλμα, αυτό που είπα είναι ουτοπικό, αλλά ας γίνουν μικρά μικρά βηματάκια. Ίσως να μετατρέψουμε έναν, δύο, πέντε εγκεφάλους. Είναι κι αυτό μια μικρή νίκη. Όσο μπορέσετε κι εσείς οι δημοσιογράφοι να βοηθήσετε προς αυτή την κατεύθυνση, είστε η φωνή. Φυσικά, υπάρχουν κακές και σωστές φωνές. Ίσως οι δικές σας φωνές να γίνουν κύμα».
Ενιωσα οργή για όλη την Ελλάδα
Ο γιος σας δολοφονήθηκε επειδή υποστήριζε τον Άρη. Νιώθετε οργή γι’ αυτήν την ομάδα;
«Ενιωσα οργή για όλη την Ελλάδα. Αυτό που είπα είναι και το πιστεύω μου, δώσαμε τα φώτα που πολιτισμού από την Αρχαία Ελλάδα σ’ όλο τον κόσμο και εμείς κλείσαμε τα φώτα. Τα δικά μας φώτα έκλεισαν. Ήμασταν! Οπαδούς έχουν και τα κόμματα… Επειδή υποστηρίζουμε διαφορετική ομάδα πρέπει να σφαζόμαστε;
Πιστεύω ότι τα παιδιά μου ήταν καλύτερες προεκτάσεις από μένα και τη σύζυγό μου. Πήρα από πολλούς ανθρώπους κουράγιο, φυσικά από την κόρη μου. Τώρα που είναι μακριά, προσπαθώ να έχω πιο συχνή επικοινωνία μαζί της. Σπουδάζει στην Ξάνθη. Δεν το επιδιώξαμε αλλά γίναμε δημόσια πρόσωπα και της έχω πει να προσέχει. Ερχονται αυθόρμητα άνθρωποι και μου δίνουν τα συλλυπητήριά τους, αυτό το κομμάτι μου δίνει δύναμη. Όλοι μου έδωσαν συμπαράσταση από την πολιτική ηγεσία. Είναι άλλωστε ένα γεγονός που πρέπει να τους ξυπνήσει όλους. Ο απλός λαός, εδώ στη Βέροια, μου δείχνει τη συμπαράστασή του».
Το φιλικό Άρης-ΠΑΟΚ θα γίνει; Μήπως έχουν αργήσει να το οργανώσουν ήδη οι δύο ομάδες;
«Ακόμα και το φιλικό αυτό δεν ξέρω αν έχει τη δυναμική να αποτελέσει από μόνο του… κάτι. Στα γήπεδα, υπάρχει πάθος. Αλλά άλλο είναι να χαρείς και να φωνάξεις… Μέχρι εκεί. Πρέπει να υπάρχει όριο! ΚΙ ο ίδιος ο φίλαθλος πρέπει να βάζει το όριό του. Εσωτερική Πειθαρχία, όπως λέμε και στον στρατό. Να πειθαρχείς τον εαυτό σου όταν πας να κάνεις κάτι, να πειθαρχείς στα πάθη σου».
Ο πατέρας του Αλκη Καμπανού δίνει το «παρών» στην φιλική αναμέτρηση ανάμεσα στην Καβάλα και τη Δόξα Δράμας που διοργανώθηκε ύστερα από συνεννόηση των δύο σωματείων μετά την έκκληση του πατέρα του δολοφονημένου φοιτητή να γίνει φιλικό Αρη-ΠΑΟΚ στη μνήμη του γιου του.
Μιλώντας για το φιλικό, ο Αρης Καμπανός είπε: «Η τιμή είναι δική μου, που ήρθα στην πόλη που ξεκίνησαν και μετέτρεψαν την ιδέα και την σκέψη μου σε πράξη. Να γίνουν φιλικοί αγώνες στη μνήμη του Αλκη. Θα το κάνω αγώνα ζωής, όχι πια βία στα γήπεδα. Πρέπει να αλλάξουμε λιγάκι τα ήθη μας. Εχουμε φτάσει σαν Ελλάδα σε ένα πολύ χαμηλό σημείο. Τον βλέπω τον αγώνα αυτόν, σαν ένα νέο ξεκίνημα» είπε ο κ. Καμπανός.
Κληθείς να σχολιάσει το γεγονός ότι ένας από τους κατηγορούμενους θέλει να αποστείλει επιστολή στην οικογένειά του, ζητώντας συγγνώμη για όσα έγιναν, ο κ. Καμπανόςτόνισε: «Την αποδέχομαι τη συγγνώμη. Θα ήθελα να τους δώσω το χέρι και να έλεγα και στους ίδιους συλλυπητήρια για αυτό που έκαναν και που δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν τον Αλκη…»
Τεράστιο κύμα συμπαράστασης έχουν στείλει οι πιστοί στον πατέρα Αλέξανδρο Καριώτογλου, με τον ίδιο να μιλά για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες.
Ο ιερέας που έντυσε παπαδάκια δύο μικρά κορίτσια μίλησε στο MEGA και την εκπομπή «Livenews», δηλώνοντας μεταξύ άλλων πως «από μικρός αγαπούσα την εκκλησία».
Στα όσα είπε τόνισε πως δεν πρόκειται να κρίνει την απόφαση του Αρχιεπισκόπου και τη σέβεται, ενώ ταυτόχρονα περιμένει τα νεότερα που θα προκύψουν από τη Σύνοδο.
Συγκεκριμένα υπογράμμισε:
«Αυτό που έγινε την γιορτή της Πεντηκοστής στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά Πλάκας πήρε πολλαπλές διαστάσεις και απ ότι φαίνεται είναι ιδιαίτερα χρήσιμο. Οι αντιδράσεις του κόσμου και της κοινής γνώμης αποκαλύπτουν ότι υπάρχει ακόμα ένα ποίμνιο που αναζητά ποιμένα.
Αποδεικνύουν πως το ποίμνιο δεν είναι μόνο οι κύκλοι των αγκυλώσεων και της τυπολατρίας. Αποκαλύπτουν ότι η κοινωνία αγαπά την εκκλησία και επιθυμεί να συνδεθεί μαζί της. Η αγάπη του Αρχιεπισκόπου προς το πρόσωπό μου δεν αμφισβητείται. Εκείνος εξάλλου με χειροτόνησε. Σέβομαι τις αποφάσεις του και δεν τις κρίνω.
Τίμημα υπάρχει πάντα στην πνευματική ζωή και όταν κάνεις το καλό και όταν κάνεις το κακό. Δοξάζω τον Θεό για όλα και περιμένω την απόφαση της Συνόδου», είπε.
Για τα δυο κορίτσια ανέφερε ότι είναι τρίδυμα μαζί με ένα αγοράκι και όταν του είπε να ντύσει και τις αδερφές του χάρηκαν πάρα πολύ. Με τους γονείς μίλησα γιατί για να μπει η φωτογραφία στο site της ενορίας ζητήθηκε η άδεια των γονιών και μου είπαν με πολλή χαρά. Και μετά το γεγονός ο πατέρας ερχόταν κάθε μέρα στην εκκλησία να μου πει πόσο έχει στενοχωρηθεί ο ίδιος και τα κορίτσια του.
«Από μικρός είχα έφεση στα εκκλησιαστικά»
Όσο για το τι τον ώθηση να γίνει ιερέας στα 66 χρόνια του εξήγησε πως:
«Από μικρός είχα μια έφεση στα εκκλησιαστικά. Αγαπούσα την εκκλησία, μάθαινα την εκκλησιαστική μουσική αλλά δεν ήθελα να γίνει αυτό σε μικρή εκκλησία ούτε υπό πίεση. Ακόμα και επίσκοπος μου έλεγε να με χειροτονήσει.
Όταν πήγα στην Θεολογική Σχολή έθετα έναν όρο να φύγω από την Ελλάδα να διευρύνων τους ορίζοντές μου και το έκανα με την γυναίκα μου που ήταν κι εκείνη Θεολόγος και πήγαμε στην Γερμανία και σπουδάσαμε και έκανα το διδακτορικό μου στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο και προχωρήσαμε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας που δίδαξα στην ορθόδοξη Σχολή του Σίδνει στην Αυστραλία για τρία χρόνια. Ήταν γεμάτη η ζωή μας».
Παράλληλα, αναφέρθηκε ακόμα και στην έγκριση που του έδωσαν τα παιδιά του για να γίνει ιερέας, αποκαλύπτοντας τι του είπαν: «πατέρα προχώρα κάνε ότι θέλεις. Ήθελα να έχω την συναίνεση της οικογένειας. Η γυναίκα μου το ήθελε δεν είχε κανένα πρόβλημα και τα παιδιά μου».
Στη συνέχεια της τοποθέτησης του μίλησε και για το ότι κάνει αμισθί αυτή την δουλειά και μάλιστα ότι τον ρώτησε ο Αρχιεπίσκοπος αν θα του φτάνει η σύνταξή του και είπε ναι, δεν με νοιάζει. «Ασχολούμαστε και με τα εγγόνια μας εκτός από την ενορία, έχουμε 7 εγγόνια, μεγάλη χαρά», είπε χαμογελώντας.
Τέλος, αναφορικά με την βάπτιση παιδιού ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων, εξήγησε ότι ο ένας από τους δυο είναι πνευματικό του παιδί και είναι ηθοποιός και πήραν το παιδάκι που ήταν ανιψάκι του άλλου από την αδερφή του που είχε δυστυχώς πρόβλημα με τα ναρκωτικά.
«Θα το έδιναν σε ίδρυμα και αποφάσισαν να το πάρουν εκείνοι να το μεγαλώσουν. Και ήταν μεγάλη η χαρά τους. Και κάποια στιγμή μου είπαν: μπορούμε να το βαφτίσουμε; Με πολλή χαρά, είπα εγώ και έγινε η βάφτιση που σκανδάλισε κάποιους και μάλιστα έφτασαν να μου πουν ότι παραδέχομαι τον γάμο των ομοφυλόφιλων.
Εγώ δεν είπα τέτοιο πράγμα και σεβάστηκα τα πρόσωπα αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν».
Αρκετά συγκινημένος και ταραγμένος εμφανίστηκε ο πατέρας του αξιωματικού Άγγελου Μητρετώδη, Νίκος στο άκουσμα της είδησης για την απελευθέρωση του γιου του από τις φυλακές της Ανδριανούπολης.
”Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλον τον κόσμο και όσους μας συμπαραστάθηκαν. Θέλουμε να σφίξουμε το χέρι στον καθένα ξεχωριστά για τη συμπαράσταση στον μεγάλο αγώνα που κάναμε”, δήλωσε στον enikos. gr ο Νίκος Μητρετώδης.
”Ήταν ένας αγώνας για γερά νεύρα και απεριόριστο απόθεμα ψυχής ”, πρόσθεσε ο κ. Μητρετώδης.
”Πάντα περιμέναμε να γυρίσει ο Άγγελος, δεν είχαμε να φοβηθούμε κάτι”, δήλωσε ο πατέρας του ενός εκ των δύο Ελλήνων Αξιωματικών που βρισκόταν στις φυλακές της Ανδριανούπολης.
Ο πατέρας του Δημήτρη Κούκλατζη για την απελευθέρωση του γιου του: Ζούμε ένα θαύμα
«Παραμονή της γιορτής της Παναγιάς ζούμε ένα θαύμα, στο οποίο δεν πάψαμε να πιστεύουμε ούτε στιγμή. Ευχαριστούμε ολόψυχα τον Θεό, την Παναγία, την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που δεν έπαψαν ούτε στιγμή να αγωνίζονται για την επιστροφήτου Δημήτρη και του Άγγελου», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Νίκος Κούκλατζης, πατέρας του Δημήτρη Κούκλατζη.
«Ευχαριστούμε τους γονείς απ’ όλο τον κόσμο που ένωσαν τις προσευχές τους με τις δικές μας όλους αυτούς τους μήνες για την επιστροφή των παιδιών μας», συμπλήρωσε ο πατέρας του ενός από τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς που κρατούνταν στις φυλακές της Ανδριανούπολης από τον περασμένο Μάρτιο.
Στο πένθος βυθίστηκε μία ολόκληρη οικογένεια στο χωριό Πηγάδια στην Αχαΐα από τον θάνατο του 50χρονου κτηνοτρόφου από ηλεκτροπληξία. Ο άτυχος οικογενειάρχης ήταν πολύτεκνος, καθώς αφήνει πίσω του πέντε παιδιά.
Μάλιστα, τον 50χρονο κτηνοτρόφο από τα Πηγάδια Αχαΐας, ο οποίος κεραυνοβολήθηκε από ηλεκτροπληξία, βρήκε νεκρό, σωριασμένο στο έδαφος, ο 13χρονος γιος του, που σοκαρισμένος φώναξε τη μητέρα του.
Η γυναίκα του 50χρονου προσπάθησε να τον τραβήξει και κινδύνευσε να πάθει κι εκείνη ηλεκτροπληξία.
Ο άτυχος κτηνοτρόφος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Κάτω Αχαΐας, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Όπως έγινε γνωστό, ο κτηνοτρόφος πήγε να αδειάσει το γάλα στα ειδικά ψυγεία που υπάρχουν στην περιοχή, τον χτύπησε ρεύμα και έχασε τη ζωή του ακαριαία.
Απαντήσεις για το τι ακριβώς έφταιξε και έχασε με αυτό τον τραγικό τρόπο τη ζωή του ο άτυχος 50χρονος αναζητούν οι δικοί του άνθρωποι.
Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα σχετικά με το πώς έχασε τόσο άδικα τη ζωή του.
Ο ψύκτης που άγγιξε ο κτηνοτρόφος και τον χτύπησε το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν τοποθετημένος μπροστά από το σπίτι του άτυχου άνδρα και εκεί έβαζε κάθε μέρα το γάλα και περνούσε φορτηγό και το μάζευε…
Το δεδομένο είναι ότι υπήρξε διαρροή ρεύματος. Πώς, όμως, έγινε αυτή η διαρροή; Ήταν σωστά εγκατεστημένος ο ψύκτης; Ήταν σωστές οι συνδέσεις; Υπήρχαν γυμνά καλώδια;
Ορίστηκε μάλιστα και εμπειρογνώμονας ηλεκτρολόγος, ο οποίος θα πάει στο σημείο τη Δευτέρα (03.02.2025), προκειμένου να ελέγξει τον χώρο και τα ψυγεία για να βγουν κάποια συμπεράσματα για το δυστύχημα.
Συγκλονίζει η νέα γυναικοκτονία στη χώρα μας με θύμα αυτή τη φορά μια 29χρονη μητέρα τριών παιδιών από την Αλεξανδρούπολη, η οποία ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον σύζυγό της. Ο 31χρονος συνελήφθη νωρίτερα σήμερα στη γειτονιά όπου διέμενε το ζευγάρι.
«Από την ημέρα που είχε μπει στο νοσοκομείο η κόρη μου, δεν μπορώ να περπατήσω, κλαίω όλη την ημέρα, μπαίνω μέσα στο σπίτι, βλέπω τη φωτογραφία της και τρελαίνομαι», δήλωσε ο πατέρας της 29χρονης, Εδίρνελη Μεχμέτ, στο e-evros.gr.
«Τα εγγόνια μου δεν τα έχω δει. Δεν ξέρω πού είναι. Τέσσερα χρόνια έχω να τα δω. Και την κόρη μου», συμπλήρωσε.
Η 29χρονη άφησε την τελευταία της πνοή το βράδυ της Πέμπτης στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Σοβαρά τραυματισμένη είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο στις 5 Δεκεμβρίου. Η 29χρονη Ελληνίδα μουσουλμάνα από την Αλεξανδρούπολη μεταφέρθηκε την Κυριακή από τον σύζυγό της στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών όπου διαπιστώθηκε ότι έφερε ρήξη ύπατος και σπλήνας.
Η νεαρή γυναίκα, η οποία είχε προσβληθεί και από κορονοϊό, υπεβλήθη συνολικά σε τέσσερα χειρουργεία λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων και νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Covid, όπου και κατέληξε χθες λίγο μετά τις 20:30. Όταν έφτασε στο νοσοκομείο συνοδεία του συζύγου, είπε πως τα τραύματα που έφερε προκλήθηκαν από πέσιμο σε σκάλα.
Οι γονείς της γυναίκας, στις 8 Δεκεμβρίου, έκαναν καταγγελία για πρόκληση σωματικών βλαβών από τον σύζυγό της, ο οποίος κατά τη μεταφορά της στο νοσοκομείο είχε αποδώσει τον τραυματισμό της σε πτώση από σκάλα.
Ακολούθησε η ιατροδικαστική έκθεση και -ενώ η νεαρή μητέρα νοσηλευόταν στη ΜΕΘ – προέκυψε ότι οι πολλαπλές κακώσεις που έφερε σε διάφορα σημεία του σώματος, η σύνθλιψη του ύπατος και η ρήξη σπλήνας, δεν είναι συμβατές με πτώση από σκάλα αλλά συνάδουν με ξυλοδαρμό.
Η νεκροψία νεκροτομή θα διενεργηθεί στις αρχές τις επόμενης εβδομάδας, χρόνος που υπαγορεύεται από το πρωτόκολλο ασφαλείας του νοσοκομείου για τις περιπτώσεις ασθενών Covid, προκειμένου να μειωθεί το ιικό φορτίο που φέρουν.
