Ένα δημοφιλές κατάστημα στο Μέμφις υποστηρίζει πως τηγανίζει τα διάσημα μπιφτέκια του, στο ίδιο λάδι για περισσότερο από έναν αιώνα, και αυτό είναι το μυστικό της νοστιμιάς τους.
Ο Elmer “Doc” Dyer ίδρυσε το διάσημο πλέον εστιατόριο μπέργκερ του στο Μέμφις το 1912, στοιχηματίζοντας στο μυστικό μείγμα καρυκευμάτων του για να κάνει τα μπιφτέκια ακαταμάχητα. Λειτούργησε, οι άνθρωποι λάτρεψαν τα μπιφτέκια του Dyer, αλλά μόνο μια μοιραία νύχτα, όταν ένας από τους σεφ ξέχασε να αλλάξει το λάδι στο τηγάνι, έγιναν απλά νόστιμα.
Η Κένταλ Ρόμπερτσον, η σημερινή ιδιοκτήτρια, ισχυρίζεται πως το τηγάνι με λάδι δεν έχει αλλάξει ποτέ από τότε, οπότε όλα τα μπιφτέκια εξακολουθούν να μαγειρεύονται με το αρχικό λάδι που έκανε το εστιατόριο διάσημο πριν από περισσότερο από έναν αιώνα.
Τα μπιφτέκια είναι αρχικά στρογγυλές μπάλες κρέατος που χτυπιούνται με ένα ξύλινο σφυρί και στη συνέχεια τοποθετούνται σε μεγάλα μαντεμένια τηγάνια γεμάτα με το θρυλικό αιωνόβιο λίπος του εστιατορίου. Τα λεπτά μπιφτέκια τείνουν να συρρικνώνονται όταν τηγανίζονται, έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως ζητούν μια διπλή, μερικές φορές τριπλή μερίδα, «επειδή μια μερίδα δεν χορταίνει».
Θα νόμιζε κανείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αηδίαζαν από μπιφτέκια φτιαγμένα σε αιώνιο λάδι, αλλά η Kendall Robertson λέει ότι γνωρίζουν το μυστικό συστατικό και όχι μόνο δεν τους πειράζει, αλλά μερικοί το βουτούν ακόμη και δύο φορές. Ζητούν ολόκληρο το μπιφτέκι τους – ψωμάκια και οτιδήποτε άλλο – να βυθιστεί σε γευστικό λάδι πριν από τη συσκευασία.
Εάν ανησυχείτε ότι θα ξεμείνουν από ειδικό λάδι, μην ανησυχείτε. Ο κιμάς με ειδικά καρυκεύματα δημιουργεί πάντα επιπλέον λίπος κατά το μαγείρεμα, πράγμα που σημαίνει ότι η ποσότητα λαδιού αυξάνεται με κάθε νέα παρτίδα μπιφτεκιών. Η εγκατάσταση επεξεργάζεται μεταξύ 750 και 1.000 κιλών μοσχαρίσιου κιμά κάθε εβδομάδα και περίπου 10 κουβάδες αυτού του προϊόντος είναι σε απόθεμα για την περίπτωση που συμβεί κάτι στο λίπος στα τηγάνια.
Είναι ενδιαφέρον ότι η χρήση του ίδιου ζωμού ή λίπους για χρόνια, ακόμη και δεκαετίες, δεν είναι ασυνήθιστη. Για παράδειγμα, ένα ταϊλανδέζικο εστιατόριο φτιάχνει νουντλς στον ίδιο ζωμό για πάνω από 50 χρόνια και το Otafuku, ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια με νουντλς στην Ιαπωνία, σερβίρει τον ίδιο ζωμό από το 1945.
Τη δεκαετία του ‘60 το χωριό είχε 750 μόνιμους κατοίκους και περίπου 120 οικογένειες. Απείχε 1,5 ώρα με το «ζώο» από τον Πύργο και οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, με εξαίρεση κάποιους γαιοκτήμονες.
