Στη Ροδόπη ο Μητσοτάκης: Φυγαδεύτηκε από το αεροδρόμιο για να αποφύγει τους αγρότες της Αλεξανδρούπολης – Νωρίτερα είχε σημειωθεί ένταση ανάμεσα σε αγρότες και ΜΑΤ στο αεροδρόμιο εν αναμονή του Πρωθυπουργού
Στην περιοχή της Θράκης και πιο συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη και τη Ροδόπη, κορυφώθηκε η ένταση ανάμεσα στον αγροτικό κόσμο και την κυβέρνηση, με αφορμή την επίσκεψη του Κυριάκος Μητσοτάκης. 
Οι αγρότες, που έχουν προγραμματίσει κινητοποιήσεις με τρακτέρ από το προηγούμενο βράδυ, αποδίδουν την κατάσταση στην καθυστέρηση των ενισχύσεων και επιδοτήσεων — όπως αυτές του ΟΠΕΚΕΠΕ — και στην έλλειψη ουσιαστικών μέτρων στήριξης του πρωτογενούς τομέα. 
Το πρωί της Τρίτης ο κλοιός της αστυνομίας στο αεροδρόμιο «Δημόκριτος» της Αλεξανδρούπολης έγινε πιο έντονος, καθώς διμοιρίες των ΜΑΤ τοποθετήθηκαν περιμετρικά του χώρου, με στόχο να αποτραπεί ο αποκλεισμός από τους συγκεντρωμένους αγρότες. Οι αγρότες ζητούσαν να θέσουν απευθείας το αίτημά τους στον πρωθυπουργό, να εκφράσουν την οργή τους αλλά και να καταδείξουν ότι η επίσκεψη δεν συνοδεύεται από πραγματική στήριξη. 
Όπως μεταδίδουν τα τοπικά μέσα, ο πρωθυπουργός κατάφερε τελικά να «ξεφύγει» από το μπλοκ των αγροτών, μέσω παραπλεύρου δρόμου και πιθανώς εξόδου έκτακτης ανάγκης του αεροδρομίου, αποφεύγοντας την ανοιχτή αντιπαράθεση.  Η επιλογή αυτή προκαλεί προβληματισμό για το αν η κυβέρνηση συλλαμβάνει πλήρως το μέγεθος της έντασης που βιώνει η αγροτική κοινότητα.
Οι εκπρόσωποι των αγροτών αναφέρουν ότι η κατάσταση είναι πλέον απελπιστική: υποσχέσεις που δεν τηρούνται, καθυστερήσεις στις πληρωμές των ενισχύσεων, αύξηση του κόστους παραγωγής και έλλειψη επαρκούς διαλόγου με τις αρμόδιες αρχές. Και ενώ η επίσκεψη του πρωθυπουργού θα έπρεπε να σηματοδοτεί μια νέα αρχή για την περιοχή, η αφηρημένη αυτή «παρουσία» χωρίς ουσιαστική ανταπόκριση στέλνει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση επιλέγει να εμφανίζεται παρά να ακούει.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση καλείται να απαντήσει: Πώς σχεδιάζει να αντιμετωπίσει τις καθυστερήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ; Πώς θα στηρίξει τους παραγωγούς που βλέπουν τα έξοδα να αυξάνονται και τα έσοδα να μειώνονται; Τι ρόλο παίζει η επίσκεψη στη Ροδόπη αν δεν συνδυάζεται με δεσμεύσεις που θα σταματούν την απογοήτευση στο χωράφι;
Η εικόνα ενός πρωθυπουργού σε αστυνομικό κουκούλι, να απομακρύνεται ταχύτατα από έναν χώρο διαμαρτυρίας — ενώ οι αγρότες φωνάζουν ότι «η αγροτιά ξεψυχά» — δεν είναι απλώς στιγμιαίο στιγμιότυπο. Είναι σύμβολο μιας μεγαλύτερης κρίσης. Και όσο η αγροτική κοινότητα αισθάνεται ότι περιμένει «την επόμενη επίσκεψη» αντί για τη «γενναία στήριξη», τόσο η κυβέρνηση ανοίγει τραύματα που δύσκολα επουλώνονται.
Η επίσκεψη στην Θράκη θα έπρεπε να είναι ευκαιρία να ανατραπούν οι πολιτικές αδράνειας και να ξεκινήσει πραγματικός διάλογος. Διαφορετικά, οι δρόμοι (και τα τρακτέρ) θα απαντήσουν — όχι μόνο με φωνές, αλλά με δράση.
Αλέξανδρος Ηλιόπουλος ήταν σαράντα ετών και είχε πειστεί πως ο έρωτας απλώς δεν ήταν γραφτό να είναι κομμάτι της ζωής του.
Ζούσε μόνος του σ’ ένα ξύλινο σπίτι ψηλά στα βουνά της Πίνδου, έχοντας αποδεχτεί τη μοναξιά μετά από δεκαετίες ταπείνωσης και απόρριψης.
Γεννημένος με εγκεφαλική παράλυση, περπατούσε με ελαφρό κουτσό, το δεξί του χέρι είχε περιορισμένη δύναμη και η ομιλία του είχε έναν ρυθμό που πολλοί θεωρούσαν «περίεργο».
Όμως, αυτό που τον είχε σημαδέψει βαθύτερα δεν ήταν το σώμα του — ήταν ο τρόπος που οι άλλοι τον είχαν αντιμετωπίσει γι’ αυτό.
Στα είκοσι πέντε του, τόλμησε να ζητήσει από μια συνάδελφο, τη Μαρία, να βγουν ραντεβού.
Η απάντησή της τον τσάκισε: «Είσαι καλός άνθρωπος, Αλέξανδρε, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι με κάποιον σαν εσένα. Τι θα έλεγε ο κόσμος;»
Την επόμενη μέρα, το είχε πει στους υπόλοιπους στη δουλειά, κι εκείνος έγινε στόχος για κακόβουλα σχόλια.
Εκείνη η ταπείνωση ήταν η τελευταία πληγή.
Ακόμα και οι γονείς του, αν και τον αγαπούσαν, δεν τον βοήθησαν πραγματικά. Ο πατέρας του του είχε πει κάποτε: «Άντρες σαν εμάς δεν είναι φτιαγμένοι για γάμο. Δούλευε και μην ονειρεύεσαι.»
Έτσι, ο Αλέξανδρος έφυγε.
Με τις οικονομίες του αγόρασε ένα απομονωμένο σπίτι, εκεί όπου κανείς δεν θα τον λυπόταν ή θα τον κορόιδευε.
Για οκτώ χρόνια ζούσε με αυστηρή ρουτίνα: ξυπνούσε στις έξι, έπινε σκέτο καφέ, τάιζε τα τρία σκυλιά που είχε σώσει — τον Μπρούνο, που ήταν τυφλός, τη Λούνα, που είχε τρία πόδια, και τον Κόκο, που ήταν κουφός — και μετά δούλευε ως προγραμματιστής εξ αποστάσεως.
Μακριά από τους ανθρώπους, πίστευε πως ήταν ασφαλής. Αλλά ήταν και απελπιστικά μόνος.
Ένα βράδυ του Νοέμβρη, ενώ μια δυνατή καταιγίδα μαινόταν στα βουνά, ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Ο Αλέξανδρος πάγωσε. Επισκέπτες; Ήταν σπάνιοι — και τους απέφευγε για χρόνια.
Μέσα από το παράθυρο είδε μια γυναίκα βρεγμένη ως το κόκκαλο, να τρέμει στη βροχή.
Όλα μέσα του του φώναζαν να μην ανοίξει. Μα η καλοσύνη νίκησε. Άνοιξε την πόρτα.
«Κυρία μου, είστε καλά;» ρώτησε με τρεμάμενη φωνή.
Η γυναίκα — η 34χρονη φωτογράφος Ελένη Καραγιάννη — του ζήτησε συγγνώμη λαχανιασμένη.
Το αυτοκίνητό της είχε χαλάσει, το GPS δεν λειτουργούσε, και περπατούσε ώρες μέσα στην καταιγίδα.
Ο Αλέξανδρος ήθελε να της δώσει απλώς το τηλέφωνο και να την στείλει πίσω, αλλά ο καιρός το έκανε αδύνατο. «Περάστε μέσα», είπε διστακτικά. «Δεν μπορείτε να μείνετε εκεί έξω.»
Η Ελένη μπήκε στο σπίτι, στάζοντας νερά στο πάτωμα.
Τα σκυλιά του την περικύκλωσαν αμέσως — η Λούνα μάλιστα ακούμπησε πάνω της, λες και ένιωθε εμπιστοσύνη.
Ο Αλέξανδρος της έδωσε πετσέτες, της πρόσφερε ζεστό χαμομήλι και της εξήγησε πως δεν υπήρχε σήμα μέχρι να ηρεμίσει η καταιγίδα.
Η Ελένη, τρέμοντας μα ευγνωμονούσα, συστήθηκε με το όνομα της. Εκείνος παρατήρησε πως τον κοιτούσε στα μάτια — χωρίς δισταγμό, χωρίς λύπηση.
Ήταν η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που κάποιος του μιλούσε χωρίς προκατάληψη.
Εκείνο το βράδυ, η Ελένη κοιμήθηκε στον ξενώνα, ενώ ο άνεμος λυσσομανούσε.
Ο Αλέξανδρος έμεινε ξάγρυπνος, νιώθοντας κάτι παράξενο να ξυπνά μέσα του.
Θα μπορούσε άραγε κάποια να τον δει πέρα από την αναπηρία του;
Το επόμενο πρωί, της ετοίμασε πρωινό με άγχος. Όταν η Ελένη κάθισε στο τραπέζι, η απλότητα του να πίνουν μαζί καφέ έμοιαζε σχεδόν ονειρική.
Εκείνη τον ρώτησε για τη ζωή του στο βουνό.
Με δυσκολία, της είπε πως μένει μακριά από τους ανθρώπους «επειδή μπορούν να γίνουν σκληροί, ειδικά όταν είσαι διαφορετικός.»
«Διαφορετικός πώς;» ρώτησε.
«Έχω εγκεφαλική παράλυση» απάντησε απλά. «Κουτσαίνω, μιλάω αργά. Δεν είμαι αυτό που θεωρούν επιθυμητό.»
Η Ελένη τον κοίταξε ευθεία στα μάτια. «Ανοησίες. Αλέξανδρε, μέσα σε δώδεκα ώρες μού έδωσες στέγη, ζεστασιά και καλοσύνη. Αν οι άλλοι δεν βλέπουν την αξία σου, είναι δική τους απώλεια — όχι δική σου.»
Τα λόγια της τον συγκλόνισαν.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, ένιωσε πως ίσως αξίζει κάτι.
Όταν αργότερα έλεγξαν το αυτοκίνητο, δεν έπαιρνε μπρος.
Οι δρόμοι ήταν κλειστοί. Η Ελένη τον ρώτησε αν μπορούσε να μείνει λίγες μέρες.
Η καρδιά του χτύπησε δυνατά. «Φυσικά», είπε, προσπαθώντας να δείξει ψύχραιμος.
Εκείνες οι μέρες άλλαξαν τον κόσμο του.
Μαγείρευαν μαζί, μιλούσαν για ώρες, έκαναν βόλτες με τα σκυλιά.
Η Ελένη φωτογράφιζε τη φύση — αλλά συχνά o φωτογραφικός φακός της στρεφόταν και πάνω του. Για πρώτη φορά σε οκτώ χρόνια, ο Αλέξανδρος δεν ένιωθε αόρατος, αλλά ορατός.
Ένα απόγευμα, την ώρα που ο ήλιος έδυε, η Ελένη τον ρώτησε ήρεμα: «Αλέξανδρε, έχεις παντρευτεί ποτέ;»
Εκείνος πάγωσε. «Δεν έχω υπάρξει ποτέ με γυναίκα», ψιθύρισε. «Στα σαράντα μου είμαι ακόμα παpθένος. Οι γυναίκες με βλέπουν μόνο σαν φίλο.»
Η Ελένη ένιωσε ένα κύμα συγκίνησης.
Πλησίασε κοντά του και είπε: «Αυτό είναι δικό τους λάθος. Δεν μπόρεσαν να δουν τον άντρα που βλέπω εγώ.»
Πριν προλάβει να απαντήσει, εκείνη είπε τα λόγια που θα άλλαζαν τη ζωή του: «Γιατί εγώ… σε έχω ερωτευτεί.»
Ο Αλέξανδρος την κοίταξε άφωνος. «Αυτό δεν γίνεται. Είσαι όμορφη, δυναμική — θα μπορούσες να έχεις όποιον θέλεις.»
«Δεν θέλω όποιον να ’ναι», είπε σταθερά η Ελένη. «Θέλω εσένα. Μπορώ να σε φιλήσω;»
Εκείνος έγνεψε, τρέμοντας.
Τα χείλη της άγγιξαν τα δικά του απαλά, ύστερα πιο βαθιά, ξεκλειδώνοντας μια ζωή γεμάτη λαχτάρα.
Δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του. Το πρώτο του φιλί, στα σαράντα του — και ήταν τέλειο.
Για τέσσερις μέρες έζησαν σαν να μην υπήρχε κόσμος έξω.
Μα όταν ο μηχανικός ήρθε και επισκεύασε το αυτοκίνητο, η πραγματικότητα επανήλθε.
Η Ελένη έπρεπε να φύγει — δουλειές, ταξίδια, ζωή εκτός βουνού.
Ο φόβος του Αλέξανδρου επέστρεψε σαν σκιά.
«Θέλω να έρθεις μαζί μου» είπε ξαφνικά εκείνη. «Δεν μπορώ» απάντησε. «Έξω, οι άνθρωποι θα μας κοιτούν. Θα γελούν. Θα αναρωτιούνται τι κάνει μια γυναίκα σαν εσένα με μένα.»
«Σταμάτα» είπε η Ελένη αποφασιστικά. «Δεν είσαι ελαττωματικός. Ξέρεις τι βλέπω εγώ; Έναν άντρα που έχτισε τη ζωή του παρά τις δυσκολίες που του ήρθαν στη ζωή. Που σώζει σκυλιά γιατί ξέρει τι θα πει απόρριψη. Που με έσωσε από την καταιγίδα και με έκανε να νιώσω ασφαλής. Αυτόν τον άντρα αγαπώ.»
Γονάτισε μπροστά του, με δάκρυα στα μάτια. «Αν δεν μπορείς να πιστέψεις πως αξίζεις αγάπη, πίστεψέ με όταν σου λέω ότι την αξίζεις.»
Ο μηχανικός τελείωσε, μα η Ελένη αρνήθηκε να φύγει χωρίς εκείνον. «Έλα μαζί μου, Αλέξανδρε. Σε παρακαλώ.»
Εκείνος κοίταξε το σπίτι του, τα σκυλιά του, τη μικρή του ασφάλεια.
Ύστερα κοίταξε την Ελένη — τη γυναίκα που είδε μέσα απ’ όλους τους τοίχους που είχε υψώσει. «Δεν μπορώ να αφήσω τα σκυλιά μου» ψιθύρισε.
«Τότε θα τα πάρουμε μαζί» είπε εκείνη μέσα στα δάκρυά της. «Όπου πάω εγώ, θα έρθουν κι αυτά»
Ο Αλέξανδρος έκλεισε τα μάτια. Δεκαετίες φόβου πάλευαν μέσα του με ένα νέο, άγνωστο θάρρος.
Τέλος είπε: «Εντάξει. Θα έρθω μαζί σου.»
Η Ελένη τον φίλησε δυνατά — μια υπόσχεση ζωής.
Δυο εβδομάδες αργότερα, ο Αλέξανδρος στεκόταν στο αεροδρόμιο της Αθήνας, χαμένος μέσα στο πλήθος μετά από χρόνια απομόνωσης.
Τα σκυλιά περίμεναν στα ειδικά κλουβιά.
Η Ελένη του έπιασε το χέρι. «Είσαι καλά;»
«Είναι… πολλά όλα αυτά» ψιθύρισε, κοιτώντας γύρω του τους ξένους που ψιθύριζαν.
Οι παλιοί του φόβοι ξύπνησαν — με κοροϊδεύουν, απορούν γιατί είναι μαζί μου.
Η Ελένη πλησίασε και του είπε σταθερά: «Άσε τους να κοιτάνε. Οι γνώμες τους δεν μας ορίζουν. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια.»
Ο Αλέξανδρος την κοίταξε. Το πρόσωπό της έλαμπε από σιγουριά.
Για πρώτη φορά στη ζωή του, την πίστεψε.
Ότι ο έρωτας — ο αληθινός, ο βαθύς έρωτας — δεν ήταν απλώς εφικτός. Ήταν δικός του.
Κι έτσι, έκανε το βήμα δίπλα της, μπαίνοντας στο αεροπλάνο — προς ένα μέλλον που ποτέ δεν είχε τολμήσει να φανταστεί.
Ηθικό δίδαγμα:
Μερικές φορές, η ζωή δοκιμάζει μέχρι και την πιο δυνατή ψυχή, αφήνοντάς την να πιστέψει πως δεν αξίζει τίποτα. Μα τότε, εκεί που δεν το περιμένεις, εμφανίζεται κάποιος που δεν βλέπει τα σημάδια σου σαν ελαττώματα, αλλά σαν αποδείξεις ότι επέζησες. Γιατί μέσα από τη δυσκολίες αναπλάθονται αληθινές προσωπικότητες που μπορούν να αγαπηθούν πραγματικά.
Έχει τύχει ποτέ να μπεις στο αυτοκίνητό σου ένα υγρό πρωινό, με τον καφέ στο ένα χέρι και το άγχος της καθυστέρησης να σε κυνηγά — και ξαφνικά να μη βλέπεις τίποτα απ’ τα τζάμια;
Όλα θολά, σαν να είσαι μέσα σε ενυδρείο. Το καλοριφέρ στο φουλ, σκουπίζεις το παρμπρίζ με το μανίκι, και κάπως έτσι ξεπροβάλλει και εκείνη η ενοχλητική μυρωδιά βρεγμένου σκύλου — χωρίς να έχεις καν σκύλο!
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της υγρασίας στο αυτοκίνητο, μιας μικρής αλλά καθημερινής ταλαιπωρίας που πολλοί απλώς υπομένουν. Όμως υπάρχει ένας πανεύκολος, φυσικός και σχεδόν… μαγικός τρόπος να την εξαφανίσεις.
Και όχι — δεν είναι κάποιο ακριβό σπρέι ή ειδικό προϊόν.
Είναι το απλό αλάτι της κουζίνας.
Γιατί το αλάτι είναι το “μυστικό όπλο”
Ακούγεται απίστευτο, αλλά το αλάτι δεν κάνει μόνο για το φαγητό.
Είναι υγροσκοπικό, δηλαδή τραβάει την υγρασία από τον αέρα.
Φαντάσου το σαν ένα μικρό «σφουγγάρι» που απορροφά τη μούχλα και τη δυσάρεστη μυρωδιά προτού καν σχηματιστούν.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ρίξεις λίγο αλάτι (περίπου ένα φλιτζάνι) σε ένα μπολ ή ποτήρι και να το τοποθετήσεις μέσα στο αυτοκίνητο — στο ταμπλό, στο πίσω κάθισμα ή ακόμα και στο πορτμπαγκάζ.
Χωρίς κόπο, χωρίς ρεύμα, χωρίς καμία χημεία.
Μόνο το αλάτι που έχεις ήδη στην κουζίνα σου θα αρχίσει να «ρουφάει» σιωπηλά την υγρασία και θα κρατήσει τον αέρα καθαρό, στεγνό και χωρίς αυτή τη γνωστή μούχλα που μυρίζει… εγκατάλειψη.
Όχι, το αυτοκίνητό σου δεν θα μυρίσει θάλασσα
Μην ανησυχείς — το αλάτι δεν αρωματίζει τον χώρο, ούτε αφήνει οσμή.
Αυτό που κάνει είναι να αφαιρεί την υγρασία που τρέφει τα βακτήρια και τη μούχλα.
Έτσι, τα τζάμια σου θα παραμένουν καθαρά, τα καθίσματα στεγνά και ο αέρας μέσα στο αμάξι θα είναι φρέσκος και ουδέτερος.
Δεν είναι αποσμητικό — είναι πρόληψη. Και είναι ο πιο φυσικός τρόπος να προστατέψεις το εσωτερικό του αυτοκινήτου σου.
Εναλλακτικές λύσεις
Αν θες κάτι διαφορετικό, υπάρχουν και άλλες απλές επιλογές:
Παλιές εφημερίδες: Τύλιξέ τες και βάλε τες στα πατάκια ή κάτω από τα καθίσματα. Απορροφούν την υγρασία εξαιρετικά.
Σακουλάκια σιλικατζέλ (silica gel): Αυτά τα μικρά σακουλάκια που βρίσκεις στα κουτιά παπουτσιών ή στις ηλεκτρονικές συσκευές. Μάζεψέ τα και βάλε τα στο αμάξι — κάνουν θαύματα.
Όλα βασίζονται στην ίδια αρχή: κρατούν την υγρασία μακριά από το εσωτερικό του αυτοκινήτου.
Γιατί έχει σημασία
Δεν είναι μόνο θέμα άνεσης ή καθαρών τζαμιών.
Η παγιδευμένη υγρασία μπορεί να προκαλέσει μούχλα στα καθίσματα, σκουριά στα μεταλλικά σημεία και ακόμα και βλάβες στα ηλεκτρικά συστήματα αν παραμείνει για καιρό.
Ένα φλιτζάνι αλάτι είναι ίσως η πιο απλή και οικονομική ασπίδα προστασίας που μπορείς να προσφέρεις στο όχημά σου.
Καθαρές μέρες μπροστά σου
Την επόμενη φορά που θα κάνεις ψώνια, βάλε στην άκρη ένα ποτηράκι αλάτι.
Άφησέ το μέσα στο αυτοκίνητο και ξέχασέ το για λίγες μέρες.
Θα δεις τη διαφορά:
καθαρά τζάμια που δεν θολώνουν,
στεγνά καθίσματα,
αέρας που μυρίζει… καθαριότητα.
Μερικές φορές, οι πιο απλές λύσεις είναι και οι πιο έξυπνες.
Κι αυτή — ένα απλό μπολ με αλάτι — θα σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς ζούσες τόσο καιρό χωρίς αυτό.
Εκτός από τη γνωστή «γυναικεία γκρίνια» που συχνά κατηγορούνται ότι έχουν, οι άντρες έχουν κι εκείνοι έναν ολόκληρο κατάλογο με πράγματα που πραγματικά τους ενοχλούν — απλώς σπάνια θα μπουν στη διαδικασία να τα πουν.
Δεν θα γκρινιάξουν, δεν θα μαλώσουν, δεν θα προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατάσταση. Απλά θα απομακρυνθούν σιωπηλά και εσείς θα κάθεστε με τις φίλες σας να αναλύετε «τι πήγε στραβά» χωρίς να φαντάζεστε τον πραγματικό λόγο.
Πριν, λοιπόν, βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να ψάχνετε εξηγήσεις, δείτε ποια είναι τα 11 βασικά πράγματα που οι άντρες βρίσκουν απωθητικά στις γυναίκες, σύμφωνα με το InStyle.gr — και λίγα παραπάνω σχόλια που εξηγούν γιατί.
1. Οι γυναίκες που καταναλώνουν υπερβολικό αλκοόλ
Η εικόνα μιας γυναίκας που δεν ελέγχει τον εαυτό της, μπερδεύει τα λόγια της και γελά χωρίς λόγο, μπορεί να είναι διασκεδαστική για λίγα λεπτά — αλλά χάνει κάθε ίχνος γοητείας πολύ γρήγορα. Οι περισσότεροι άντρες συνδέουν την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ με έλλειψη αυτοσεβασμού.
2. Οι γυναίκες που εκπέμπουν αρνητική ενέργεια
Κανείς δεν θέλει δίπλα του κάποιον που συνεχώς παραπονιέται ή βλέπει τα πάντα μαύρα. Η απαισιοδοξία κουράζει και «ρουφάει» την ενέργεια του άλλου.
3. Οι γυναίκες που είναι ανυπόμονες
Το να θέλεις τα πάντα «εδώ και τώρα» δείχνει έλλειψη ωριμότητας και κατανόησης. Οι άντρες εκτιμούν τη γυναίκα που ξέρει να περιμένει, να ακούει και να δείχνει ψυχραιμία.
4. Οι γυναίκες που είναι “party animals”
Οι ατελείωτες βραδιές, τα ξενύχτια και τα stories με ποτά και φώτα νέον, μπορεί να εντυπωσιάζουν αρχικά, αλλά μετά από λίγο δείχνουν ανωριμότητα — ειδικά όταν δεν συμβαδίζουν με την ηλικία ή τη φάση ζωής του ζευγαριού.
5. Οι γυναίκες με ψεύτικα χαρακτηριστικά
Περούκες, extensions, υπερβολικά ψεύτικα νύχια, πλαστικές και υπερβολικό μακιγιάζ μπορεί να δείχνουν προσπάθεια να «καλυφθεί» η φυσική ομορφιά. Οι άντρες συνήθως προτιμούν τη φυσικότητα και την απλότητα.
6. Οι γυναίκες που λένε ψέματα
Το ψέμα, μικρό ή μεγάλο, είναι κάτι που σπάνια συγχωρείται. Κι αν συνοδεύεται από «ορκίζομαι» για να γίνει πιο πιστευτό, το κάνει ακόμα χειρότερο. Η ειλικρίνεια παραμένει πάντα η πιο ελκυστική αρετή.
7. Οι γυναίκες που τα ξέρουν όλα
Η υπεροψία και το «εγώ έχω πάντα δίκιο» σκοτώνουν κάθε συζήτηση. Οι άντρες δεν ψάχνουν μαθήτρια, αλλά σύντροφο που μπορεί να συζητά και να ακούει.
8. Οι γυναίκες που κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να σκέφτονται κανέναν
Η ανεξαρτησία είναι γοητευτική, η αδιαφορία όμως πληγώνει. Οι άντρες εκτιμούν τη γυναίκα που έχει δυναμισμό, αλλά σέβεται και τον σύντροφό της.
9. Οι γυναίκες χωρίς όνειρα ή φιλοδοξίες
Τίποτα δεν είναι πιο ελκυστικό από έναν άνθρωπο που έχει στόχους και πάθος για τη ζωή. Η στασιμότητα και η αδιαφορία σβήνουν τη σπίθα.
10. Οι γυναίκες που φορούν υπερβολικό makeup
Το μέτρο κάνει τη διαφορά. Ένα απαλό μακιγιάζ αναδεικνύει τη φυσική ομορφιά, ενώ το υπερβολικό συχνά δίνει λάθος εντύπωση — σαν να κρύβεις ποια είσαι πραγματικά.
11. Οι γυναίκες με κακή προσωπική φροντίδα
Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά η εμφάνιση παίζει ρόλο. Οι άντρες προσέχουν λεπτομέρειες όπως καθαριότητα, περιποίηση και διακριτική φρεσκάδα. Οι υπερβολικές τρίχες, τα απεριποίητα νύχια ή τα άπλυτα μαλλιά σπάνια περνούν απαρατήρητα.
Οι άντρες δεν ζητούν την τελειότητα, ζητούν ισορροπία. Μια γυναίκα που ξέρει ποια είναι, που σέβεται τον εαυτό της, έχει χιούμορ και θετική ενέργεια — αυτή είναι η γυναίκα που δύσκολα θα αφήσουν.
Αν τα καταφέρατε να αγγίξετε το μικρό σας δαχτυλάκι με τον αντίχειρα τότε συγχαρητήρια ανήκετε στο 1% των ανθρώπων
Αν και φαίνεται εύκολο δεν είναι διότι ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να αγγίξουν το μικρό δαχτυλάκι τους τοποθετώντας το εξωτερικά του αντίχειρα τους και να ευθυγραμμίσουν και τα τρεις δάχτυλα.
Ο λόγος που μερικοί άνθρωποι, δηλαδή το 1%, μπορούν να το κάνουν είναι γιατί είναι “μεταλλαγμένοι” στην ουσία οι μυς και οι τένοντες των δακτύλων τους λειτουργούν ξεχωριστά από των υπολοίπων που δυσκολεύονται.
Βέβαια με πολύ προπόνηση μπορούν όλοι να το καταφέρουν να το κάνουν αλλά οι άνθρωποι που το καταφέρνουν αμέσως είναι άριστοι δεξιοτέχνες (μουσικοί κτλ.)
Το να μεγαλώνεις χωρίς την παρουσία μίας ισχυρής πατρικής φιγούρας μπορεί να διαμορφώσει την προσωπικότητα σου ως γυναίκα.
Όχι απαραίτητα με αρνητικό τρόπο. Η ανατροφή χωρίς την παρουσία μιας ισχυρής πατρικής φιγούρας, οδηγεί στην προσαρμογή σε σκληρές συνθήκες, χωρίς να τις έχεις επιλέξει.
Συγκεκριμένα, γυναίκες που έχουν μεγαλώσει χωρίς μία ισχυρή πατρική φιγούρα, αναπτύσσουν συχνά οκτώ χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, όπως η ανεξαρτησία και η ι ισχυρή θέληση. Την ίδια στιγμή, είναι λιγότερο συμπονετικές και διαισθητικές. Δεν πρόκειται για αναλλοίωτα στοιχεία του χαρακτήρα, αλλά είναι αρκετά συχνά σε γυναίκες που έχουν περάσει παρόμοιες εμπειρίες που της έχουν σημαδέψει και επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίον βλέπουν τον κόσμο.
Οι γυναίκες που μεγάλωσαν χωρίς ισχυρή πατρική φιγούρα, αναπτύσσουν αυτά τα 8 χαρακτηριστικά αργότερα στη ζωή τους
Αυτονομία
Ανθεκτικότητα
Ενσυναίσθηση
Αποφασιστικότητα
Προσαρμοστικότητα
Συναισθηματική δύναμη
Διαισθητική αντίληψη
Επιμονή
Αυτονομία
Τα κορίτσια που έχουν μεγαλώσει χωρίς έναν δυνατό μπαμπά, μαθαίνουν από νωρίς τι θα πει ανεξαρτησία. Χωρίς την παρουσία ενός άνδρα, έχουν μάθει να λύνουν μόνες τους τα προβλήματα, κάτι που τους έχει οδηγήσει σε μεγάλη αυτονομία. Τα κορίτσια αυτά μαθαίνουν να επιλύουν τα προβλήματά τους, να αναλαμβάνουν προκλήσεις μόνες τους, χωρίς να βασίζονται στις πλάτες κανενός.
Πιστεύουν στον εαυτό τους και δεν ετεροκαθορίζονται. Αυτονομία δεν σημαίνει μόνο ικανότητα διαχείρισης των προσωπικών ζητημάτων, αλλά και των συναισθημάτων, την ικανότητα να επανέρχεσαι από τις δυσκολίες και τις αναποδιές. Δεν πρέπει να συνεπάγεται μοναχικότητα. Ναι μεν, σημαίνει ότι μία γυναίκα τα καταφέρνει ότι μπορεί να σταθεί γερά στα πόδια της αλλά μπορεί παράλληλα να είναι ανοιχτή και πρόθυμη να δεχτεί βοήθεια όταν τη χρειάζεται.
Ανθεκτικότητα
Ανθεκτικότητα είναι η ικανότητα να επανέρχεσαι από τις δυσκολίες και να μπορείς να προχωράς παρά τις αντιξοότητες. Είναι η δυνατότητα να κρατηθείς και να ξεπεράσεις τις απογοητεύσεις της ζωής. Όσες γυναίκες μεγάλωσαν χωρίς πατέρα, χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσουν τον πόνο και την απογοήτευση πολύ νωρίς στη ζωή τους. Όσο δυσβάστακτες και αν είναι οι εμπειρίες τους, τους έχουν εξοπλίσει με πολλή ψυχική ανθεκτικότητα. Οι γυναίκες αυτές, όχι μόνον αντέχουν, αλλά και προοδεύουν σε συνθήκες αντίξοες. Μία γυναίκα με ψυχική ανθεκτικότητα δεν αφήνει τις δυσκολίες να την καθορίσουν. Αντίθετα, ανακαλύπτει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία, εξελίσσεται και μαθαίνει. Ξέρει ότι η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της και δεν αφήνει τις διακυμάνσεις να τη βγάλουν από το δρόμο της.
Ενσυναίσθηση
Οι περισσότερες γυναίκες που μεγαλώνουν χωρίς μπαμπά αναπτύσσουν υψηλή ενσυναίσθηση. Έχουν περάσει δύσκολα και έτσι, μπορούν να καταλάβουν και να συμμεριστούν τα συναισθήματα των άλλων.
Δεν κρίνουν τους άλλους από την επιφάνεια, αλλά αναλύουν τον άλλον προτού βγάλουν συμπεράσματα. Η ενσυναίσθησή τους αγγίζει τόσο τους ανθρώπους ατομικά, όσο και τα κοινωνικά ζητήματα, γενικά, με αποτέλεσμα να επιλέγουν δουλειές από όπου μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
Αποφασιστικότητα
Γυναίκες που έχουν μεγαλώσει χωρίς τον μπαμπά τους, γίνονται πολύ αποφασιστικές. Έχουν άλλωστε κληθεί να αντιμετωπίσουν προκλήσεις μόνες τους, χωρίς να έχουν την υποστήριξη του πατέρα τους, με αποτέλεσμα ν’ αποκτήσουν ισχυρή θέληση. Οι γυναίκες με ισχυρή θέληση καταφέρνουν να πετυχαίνουν τους στόχους τους.
Δεν επιτρέπουν στα εμπόδια ή τις δυσκολίες να τους σταματούν. Αντίθετα, συνεχίζουν να προσπαθούν, διατηρώντας θετική διάθεση, χωρίς να ξεχνούν τον στόχο και την επιθυμία τους. Όσο για την αποτυχία, για τις γυναίκες με ισχυρή θέληση, δεν είναι παρά μία ευκαιρία για εξέλιξη και πρόοδο.
Προσαρμοστικότητα
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό που αποκτούν οι γυναίκες που μεγαλώνουν χωρίς πατρική φιγούρα, είναι η προσαρμοστικότητά τους. Η πρώιμη αντιμετώπισή τους με δυσμενείς συνθήκες και η διαχείριση της συναισθηματικής τους αναστάτωσης, τις έχει κάνει ευπροσάρμοστες.
Οι γυναίκες που είναι ευπροσάρμοστες, μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις συνθήκες, καθώς ξέρουν ότι οι ζωή είναι απρόβλεπτη. Οι γυναίκες αυτές, προσαρμόζουν τα πανιά τους, ανάλογα με τον άνεμο βρίσκοντας πάντα τον τρόπο να μπουν ακόμη και σε αχαρτογράφητα νερά. Η προσαρμοστικότητά τους, τις έχει κάνει και πολυμήχανες. Βρίσκουν δηλαδή πάντα τον τρόπο να αξιοποιήσουν κάθε κατάσταση, όσο δύσκολη και αν είναι.
Συναισθηματική δύναμη
Η συναισθηματική δύναμη είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που διέπει τις γυναίκες που έχουν μεγαλώσει χωρίς πατρική φιγούρα. Η δύναμή τους δεν εκπηγάζει ούτε από την καταστολή ούτε από τη στωικότητα, αλλά από την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Μία συναισθηματικά δυνατή γυναίκα αναγνωρίζει και βιώνει τα συναισθήματά της, χωρίς να πνίγεται από αυτά. Δεν τη φοβίζει η συναισθηματική δυσφορία-αντίθετα, την αντιμετωπίζει απευθείας. Η συναισθηματική της δύναμη, τη βοηθά να κατανοήσει βαθιά τις ανάγκες και τα όριά της. Έτσι, δεν παρασύρεται από τους άλλους, ούτε πιέζεται από την ανάγκη να ευχαριστεί διαρκώς τους άλλους.
Στέκεται στα πόδια της, θέτει τα όριά της, ακόμη και όταν έρχεται αντιμέτωπη με αντιξοότητες.
Διαισθητική αντίληψη
Όσες γυναίκες μεγάλωσαν χωρίς έναν πατέρα στον οποίον μπορούσαν να βασιστούν, γίνονται πολύ διαισθητικές. Είναι πολύ ευαίσθητες στα συναισθήματα των άλλων ενώ μπορούν να καταλάβουν και τα δικά τους συναισθήματα. Οι γυναίκες με υψηλή διαίσθηση διαχειρίζονται τις καταστάσεις με υποδειγματική ικανότητα. Αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα που μπορεί να ξεφεύγουν από τους άλλους, συντονίζονται στο περιβάλλον τους, ειδικά συναισθηματικά.
Η διαίσθησή τους έχει αναπτυχθεί από την αντιμετώπιση πολλών και διαφόρων συναισθηματικών καταστάσεων, τις οποίες έχουν αντιμετωπίσει από μικρή ηλικία. Για τις γυναίκες που έχουν μεγαλώσει χωρίς πατέρα, η διαίσθηση είναι μία δεξιότητα επιβίωσης που έχει γίνει «υπερδύναμη», αφού τις βοηθά να καταλαβαίνουν και να συνδέονται βαθιά με τους άλλους.
Επιμονή
Τέλος, οι γυναίκες που μεγαλώνουν χωρίς πατρική φιγούρα, είναι συχνά επίμονες. Η επιμονή είναι ικανότητα να συνεχίζεις, να προσπαθείς να υπερβείς τα εμπόδια και την αντιξοότητα, να παραμείνεις σταθερός στην επιδίωξη των στόχων σου. Μία γυναίκα με επιμονή δεν βγαίνει εύκολα από τον δρόμο της, δεν πτοείται από τις αποτυχίες ή τις αναποδιές, αλλά βρίσκει τρόπους να τις υπερβαίνει. Ξέρει καλά ότι, η επιτυχία δεν είναι εύκολη ούτε γρήγορη, αλλά για την επίτευξη υψηλών στόχων, απαιτείται επιμονή.
Η επιμονή τους είναι το αποτέλεσμα των προκλήσεων που έχουν αντιμετωπίσει από μικρές. Η υπέρβαση των εμποδίων, τις βοήθησε να διαμορφώσουν ψυχική ανθεκτικότητα, η οποία μεταφράζεται σε πνεύμα δύναμης και αντοχής στην ενήλικη ζωή.
Tip: Η αναγνώριση των χαρακτηριστικών αυτών της προσωπικότητας, μπορεί να οδηγήσει στην προσωπική ανάπτυξη και να προάγει την εξέλιξη του ανθρώπου.
Το βασικό είναι να δείτε τα χαρακτηριστικά αυτά, όχι ως τα προϊόντα μίας δύσκολης ηλικίας, αλλά ως απόδειξη της ανθεκτικότητας και της προσαρμοστικότητάς σας. Άλλωστε τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι αδυναμίες, αλλά δυνατά σημεία που απορρέουν από την αντοχή και τη δύναμή σας και φάνηκαν στην ικανότητά σας ν’ αντιμετωπίσετε τις αντιξοότητες της ζωής.
Η αυτονομία, η ενσυναίσθηση, η αυτάρκεια, η προσαρμοστικότητα, η συναισθηματική δύναμη, η διαισθητική αντίληψη, η επιμονή, είναι χαρακτηριστικά που σας κάνουν πιο δυνατή. Έχετε μάθει ν’ αξιοποιείτε την αποφασιστικότητά σας ώστε να πετυχαίνετε τους στόχους σας, βασίζεστε στη συναισθηματική σας δύναμη για ν’ αντιμετωπίζετε τις αντιξοότητες της ζωής, ακούτε το ένστικτό σας, το οποίο σας καθοδηγεί στις σωστές αποφάσεις στη ζωή σας.
Το ταξίδι του καθενός είναι μοναδικό. Η δύναμη να διαμορφώνετε το αφήγημά σας και να κάνετε τα χαρακτηριστικά σας τη βάση για την εξέλιξή σας, είναι δική σας. Αγαπήστε και αποδεχτείτε ο παρελθόν σας, και μην το αφήνετε να σας στιγματίζει.
Το παρακάτω κείμενο αφορά εκείνους που γεννήθηκαν μέχρι το 1985 και έζησαν ανέμελα παιδικά χρόνια σε παραλίες, πλατείες και στη φύση. Αφορά εκείνα τα παιδιά που έζησαν «ελεύθερα» μακριά από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Τι αναφέρει το κείμενο: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε… Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή, περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να…μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε οτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Πώς έπαιζαν τα παιδιά που γεννήθηκαν πριν από τη δεκαετία του ’90
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstation, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας «;) :P». Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»!
Τι αποκαλύπτει ο τρόπος που κάθεστε για την προσωπικότητά σας;
Μαντέψτε την προσωπικότητά σας επιλέγοντας τον τρόπο που κάθεστε
1. Κάθεστε με τα πόδια σας να σχηματίζουν Λ
Αυτή η στάση φανερώνει ότι είσαι ένας ανέμελος άνθρωπος στη ζωή. Δεν ανησυχείς πολύ για τα σχέδια ή το μέλλον. Για εσάς, τα πάντα μπορούν να συμβούν και αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να ακολουθήσετε τη ροή για να επιτύχετε τα καλύτερα αποτελέσματα. Λατρεύετε επίσης το χιούμορ και είστε πάντα έτοιμοι να φέρετε θετική ενέργεια σε όσους βρίσκονται γύρω σας. Δεν σε ενδιαφέρουν πολύ οι απόψεις των άλλων και επικεντρώνεσαι στο να ζήσεις τη ζωή σου όπως εσύ θέλεις. Η φαντασία σας είναι αρκετά ζωηρή και προτιμάτε να ζείτε στον δικό σας κόσμο παρά να ακολουθείτε προκαθορισμένα πρότυπα. Μπορεί να φαίνεσαι λίγο σαν παιδί αλλά είσαι φιλικός/ή και εύκολος/η να τα πας καλά με τους άλλους.
2. Κάθεστε με το ένα πόδι πάνω στο άλλο
Αυτή η καθιστή στάση δείχνει ότι είσαι κάποιος άνθρωπος γεμάτος ιδέες. Δεν επηρεάζεσαι εύκολα από τις απόψεις των άλλων και διαμορφώνεις τις δικές σου απόψεις. Επιπλέον, είναι δύσκολο για τους άλλους να κερδίσουν την απόλυτη εμπιστοσύνη σου. Συχνά χρειάζεται πολύς χρόνος για να σε κάνει κάποιος να ανοιχτείς πραγματικά. Δεν θα ήταν περίεργο αν εργάζεστε στον κλάδο των μέσων ενημέρωσης. Με τις επικοινωνιακές σας ικανότητες, μπορείτε να προσελκύσετε γρήγορα τους ανθρώπους με την οξυδέρκειά σας. Οι φίλοι και η οικογένεια συχνά σε εμπιστεύονται επειδή τους δίνεις ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Συνήθως ακούς και είσαι ο τελευταίος που εκφράζει τη γνώμη του.
3. Κάθεστε με τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά
Είστε πολύ σίγουροι για τον εαυτό σας και γνωρίζετε καλά τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία σας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ταλέντα σας αποτελεσματικά και να κρύψετε καλά αυτά στα οποία υστερείτε. Ως εξωστρεφής, λατρεύεις να βρίσκεσαι στο προσκήνιο και συχνά αναζητάς ρόλους που τραβούν την προσοχή. Είναι εύκολο για εσάς να γίνετε το επίκεντρο της προσοχής στα πάρτι, καθώς σας αρέσει να στρέφετε τις καταστάσεις προς όφελός σας και πάντα το κάνετε με επιτυχία. Αν και μπορεί να φανείς λίγο αλαζόνας, βαθιά μέσα σου έχεις μια γλυκιά και ευγενική ψυχή.
4. Κάθεστε με τα πόδια ενωμένα, τα πέλματα στο έδαφος
Όσοι κάθονται με αυτόν τον τρόπο τείνουν να είναι πολύ απλοί. Είσαι ευγενικός άνθρωπος, αλλά η αυθάδειά σου μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει τριβές. Λες ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι χωρίς δισταγμό. Αυτό είναι ταυτόχρονα το δυνατό αλλά και το αδύναμο σημείο όσον αφορά την επικοινωνία με τους άλλους. Είναι τυχερός όποιος βρεθεί κοντά σου, καθώς είσαι πάντα έτοιμος να είσαι εκεί και να τον βοηθήσεις. Στον έρωτα, έχετε την τάση να είστε συναισθηματικοί και πρόθυμοι να συγχωρήσετε τον/την σύντροφό σας ακόμα κι αν σας εξαπατήσει.
5. Κάθεστε με κλειστά πόδια λοξά
Αυτή η στάση δείχνει ότι είσαι ένα παθιασμένο άτομο. Είσαι φιλόδοξος/η και θέλεις όλα να πάνε σύμφωνα με τις προσδοκίες σου, κάτι που συχνά σε κάνει τελειομανή, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες. Είσαι υπομονετικός σε όλες τις καταστάσεις, αλλά μην βάζεις αυτή την υπομονή σε δοκιμασία. Αυτή η στάση αποκαλύπτει επίσης ότι είστε καλοί στο να κρατάτε μυστικά. Ακούς τις εξομολογήσεις των άλλων και καταλαβαίνεις γρήγορα τα ζητήματα που προκύπτουν, αλλά δεν εκφέρεις καμία κρίση. Είσαι διακριτικός/ή στην επικοινωνία και σχεδόν όλοι αγαπούν αυτή την πτυχή της προσωπικότητάς σου.
Έχασε τη μάχη η 27χρονη Αναστασία που είχε κυστική ίνωση – Δεν βρέθηκε συμβατό μόσχευμα
Με λύπη, η οικογένεια της 27χρονης Αναστασίας Τασούλα ανακοίνωσε τον θάνατό της το βράδυ της Δευτέρας – Η ασθενής με κυστική ίνωση έδωσε μια δύσκολη μάχη έπειτα από την απόρριψη μοσχεύματος
Με βαθιά θλίψη, η οικογένεια της 27χρονης Αναστασίας Τασούλα ανακοίνωσε ότι έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας, ύστερα από μια πολύμηνη και δύσκολη μάχη, τόσο εντός όσο και εκτός νοσοκομείου.
Η Αναστασία υπήρξε η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση στην Ελλάδα που κατάφερε να ξυπνήσει από καταστολή έπειτα από 221 ημέρες (και παγκοσμίως).
Σε παλαιότερη ανάρτησή της είχε περιγράψει με συγκινητικό τρόπο τις δοκιμασίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, αλλά και τη στιγμή που έλαβε το δώρο της μεταμόσχευσης. Ωστόσο, βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπη με το απρόβλεπτο, καθώς το μόσχευμα απορρίφθηκε, οδηγώντας τη σε μια νέα, επίπονη περιπέτεια υγείας.
Η κηδεία θα τελεστεί την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, στις 11:00 π.μ., στο Κοιμητήριο Ηλιούπολης.
Τι είναι η Κυστική Ίνωση – Συμπτώματα και Διάγνωση
Τι είναι η Κυστική Ίνωση;
Η Κυστική Ίνωση (ΚΙ), γνωστή και ως Ινοκυστική Νόσος, είναι μία κληρονομούμενη νόσος με την οποία γεννιούνται τα παιδιά που πάσχουν ενώ ύποπτα σημεία της νόσου εμφανίζονται ενίοτε και προγεννητικά.
Οι πάσχοντες από Κυστική Ίνωση [αγγλ. Cystic fibrosis] έχουν βλέννη που είναι πιο κολλώδης με αποτέλεσμα να εμφανίζουν στην κλασσική κλινική προβολή συμπτώματα από το αναπνευστικό, το πάγκρεας, το ήπαρ, και το έντερο ενώ η αυξημένη απώλεια ηλεκτρολυτών στον ιδρώτα αυξάνει τον κίνδυνο αφυδάτωσης στα παιδιά με τη νόσο τις πολύ ζεστές μέρες του χρόνου.
Η παχύρρευστη βλέννη στο αναπνευστικό σύστημα προκαλεί συχνές λοιμώξεις αναπνευστικού με προοδευτική επιδείνωση της αναπνευστικής λειτουργίας. Η διαταραχή της βλέννης στο πάγκρεας και το ήπαρ συνεπάγεται την εγκατάσταση συνδρόμου δυσαπορρόφησης όπου σημαντικά θρεπτικά συστατικά από τις τροφές δεν μπορούν να απορροφηθούν.
Το παιδί εμφανίζει συχνές μαλακές, λιπαρές κενώσεις και ενώ σιτίζεται ικανοποιητικά δεν παίρνει βάρος. Η παγκρεατική ανεπάρκεια συνοδεύεται σε κάποιες περιπτώσεις από σημαντική έκπτωση της ηπατικής λειτουργίας και κίρρωση ενώ στους πάσχοντες εμφανίζεται και σακχαρώδης διαβήτης αλλά και προβλήματα από άλλα συστήματα.
Το παιδί πάσχει από κυστική ίνωση όταν έχει 2 παθολογικές μεταλλάξεις (που κληρονομεί αντίστοιχα από κάθε γονέα). Αν έχει 1 παθολογική μετάλλαξη, δε νοσεί, και θεωρείται φορέας της νόσου. Αν αποκτήσει παιδί με άλλο άτομο φορέα έχει 25% ο απόγονος να πάσχει.
Η κυστική ίνωση είναι χρόνια νόσος που επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητα παιδιού και οικογένειας και μειώνει το προσδόκιμο επιβίωσης, αν και οι νέες θεραπείες έχουν βελτιώσει σημαντικά την πρόγνωση των πασχόντων.
Η έγκαιρη διάγνωση και η παρακολούθηση και φροντίδα των πασχόντων από ΚΙ σε ειδικά κέντρα από ομάδα ειδικών βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση αλλά και την καθημερινότητα και ποιότητα ζωής παιδιών και οικογένειας.
Ύποπτα συμπτώματα Κυστικής Ίνωσης
Ανεπαρκής αύξηση
Χρόνια ή εύκολα υποτροπιάζουσα αναπνευστική συμπτωματολογία με χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα τον βήχα με υγρή απήχηση
Θορυβώδης αναπνοή με κύριο εύρημα το βράσιμο (υγρή απήχηση αναπνοής)
Συχνές λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού αλλά και λοιμώξεις από τους παραρρίνιους κόλπους
Διαταραχές κενώσεων (μαλακές, ογκώδεις, με λίπος με τα κόπρανα να επιπλέουν στο νερό της τουαλέτας)
Αλμυρή γεύση του ιδρώτα του παιδιού
Υπογονιμότητα για τους ενήλικες
Πως φτάνουμε στη διάγνωση της Κυστικής Ίνωσης;
Η κλινική εικόνα είναι τυπική αλλά ανάλογα με τις μεταλλάξεις που φέρει ο πάσχων υπάρχουν περιπτώσεις που είναι πιο ήπια τα συμπτώματα με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση.
Προγεννητικά η διάγνωση τίθεται εφόσον σε έλεγχο DNA της μητέρας διαπιστωθεί ότι είναι φορέας οπότε σε πρώτο επίπεδο ελέγχεται ο πατέρας και ανάλογα και το έμβρυο. Υποψία εγείρει εικόνα παθολογίας του εντέρου του εμβρύου στον προγεννητικό έλεγχο.
Όταν και οι 2 γονείς είναι φορείς υπάρχει 25% πιθανότητα να γεννηθεί πάσχον παιδί, 25% υγιές παιδί και 50% φορέας ΚΙ. Στην περίπτωση που και οι 2 γονείς είναι φορείς επιβάλλεται ο γενετικός έλεγχος του εμβρύου.
Ο φορέας της νόσου όπως προαναφέρθηκε δεν πάσχει από κυστική ίνωση. Σε ειδικές περιπτώσεις όπου ένας φορέας εμφανίζει άτυπα συμπτώματα μιας ήπιας συνδρομής ΚΙ ελέγχεται περαιτέρω γιατί δεν γνωρίζουμε το 100% των μεταλλάξεων της νόσου.
Η ακρίβεια του προγεννητικού screening αυξάνει όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των γνωστών μεταλλάξεων που προκαλούν και που αναζητούνται στο αίμα της μητέρας.
Η συχνή παλαιότερα αναζήτηση αποκλειστικά της DF508 (πιο κοινής μετάλλαξης στη χώρα μας) καλύπτει σε ποσοστό μικρότεροι του 60%.
Στην νεογνική περίοδο, υποψία εγείρει η εμφάνιση ειλεού εκ μηκωνίου χωρίς ωστόσο να πάσχουν από κυστική ίνωση όλα τα βρέφη με την προαναφερόμενη επιπλοκή.
Σε πολλά μαιευτήρια μέσω του screening μεταβολικών νοσημάτων μπορεί να διαπιστωθεί παθολογική τιμή για το ανοσοθρυψινογόνο (IRT). Αποτελεί ένα βιοδείκτη που δεν θέτει τη διάγνωση, αλλά υποδηλώνει αυξημένη πιθανότητα νόσου. Ωστόσο επηρεάζεται από άλλες καταστάσεις. Επί παθολογικής τιμής γίνεται επανάληψη του IRT και σε επόμενο επίπεδο περαιτέρω έλεγχος.
Το τεστ ιδρώτα είναι πιο γνωστή δοκιμασία ανίχνευσης της νόσου, αξιόπιστη, ανώδυνη και ευρέως διαδεδομένη. Αφορά στη μέτρηση του χλωρίου σε δείγμα ιδρώτα του παιδιού που εξετάζεται. Σε περίπτωση αυξημένης τιμής επαναλαμβάνεται η εξέταση και σε επόμενο επίπεδο πραγματοποιείται γενετικός έλεγχος για αναζήτηση παθολογικών μεταλλάξεων στο παιδί.
Ο γενετικός έλεγχος με την ανεύρεση 2 παθολογικών μεταλλάξεων του υπεύθυνου γονιδίου θέτει τη διάγνωση της νόσου και ακολουθεί παραπομπή της οικογένειας σε ειδικό κέντρο για τη περαιτέρω φροντίδα.
Διαφορετικές μεταλλάξεις οδηγούν μερικές φορές σε τροποποίηση της κλινικής συνδρομής από την τυπική (πιο ήπια/ βαρύτερη), καθορίζοντας μαζί με την έγκαιρη ή όχι διάγνωση και την συμμόρφωση ή όχι στην αγωγή την πρόγνωση του παιδιού. Οι μεταλλάξεις (γονότυπος) καθορίζουν επίσης και την επιλογή των ασθενών να λάβουν νέες θεραπείες που τροποποιούν/ βελτιώνουν τη λειτουργικότητα της υπεύθυνης πρωτεΐνης.
Το Παιδοπνευμονολογικό Τμήμα του ΙΑΣΩ Παίδων καλύπτει τις ανάγκες των μικρών ασθενών με οξέα, υποτροπιάζοντα ή και χρόνια προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος και διενεργεί τεστ ιδρώτα, τη πλέον αναγνωρισμένη μέθοδο διεθνώς για την ανίχνευση ασθενών που πάσχουν από κυστική ίνωση.
Ποια όργανα του σώματος πλήττει η Κυστική Ίνωση;
Η ΚΙ είναι πολυσυστηματική νόσος που προσβάλλει σχεδόν όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Ενδεικτικά αναφέρονται οι πνεύμονες, το πεπτικό σύστημα, το ήπαρ, οι ενδοκρινείς αδένες, το αναπαραγωγικό σύστημα, το καρδιαγγειακό, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπεται η σημαντική επιβάρυνση της νόσου στη συναισθηματική σφαίρα τόσο του παιδιού όσο και της οικογένειας.
Σε ποια ηλικία εμφανίζεται η Κυστική Ίνωση;
Η ΚΙ μπορεί να εμφανιστεί ανάλογα με τις μεταλλάξεις που φέρει το παιδί από τη γέννηση έως και την ενήλικο ζωή στις πιο ήπιες περιπτώσεις.
Πότε θα πρέπει να πραγματοποιηθεί έλεγχος για την Κυστική Ίνωση;
Η προσπάθεια αφορά στη γενίκευση του προγεννητικού ελέγχου με γενετικό έλεγχο των μελλοντικών γονέων και του screening στο μαιευτήριο. Σε άλλη περίπτωση ο έλεγχος γίνεται επί συμπτωμάτων, με τις παραπομπές να αφορούν συχνότερα σε παιδιά με χρόνια επίμονα αναπνευστικά και γαστρεντερικά συμπτώματα που επηρεάζουν αρνητικά την αύξηση του παιδιού.
Πως μπορεί να γίνει ο έλεγχος για την Κυστική Ίνωση;
Ο έλεγχος μπορεί να γίνει με μέτρηση ανοσοθρυψινογόνου στο αίμα ή μέτρηση των ιόντων χλωρίου στον ιδρώτα (τεστ ιδρώτα) που αποτελούν μέθοδο screening για τη νόσο μετά τη γέννηση ενώ η διάγνωση τίθεται ή αποκλείεται με βεβαιότητα, με τη διενέργεια γενετικού ελέγχου.
Τι γίνεται αν σε ένα ζευγάρι είναι και οι δύο φορείς την Κυστικής Ίνωσης και προσπαθούν να τεκνοποιήσουν;
Για να αποκλειστεί ότι το παιδί είναι πάσχον (πιθανότητα που φτάνει το 25%) μπορεί να γίνει γενετικός έλεγχος του εμβρύου.
Ποια είναι η πιθανότητα το παιδί μου να πάσχει από Κυστική Ίνωση;
Η συχνότητα πασχόντων μεταξύ ατόμων που ανήκουν στην Καυκάσια φυλή, είναι 1 ανά 3.000 άτομα.
Τι σημαίνει να είμαι φορέας της Κυστικής Ίνωσης;
Η κλασική γνώση είναι ότι ο φορέας ΚΙ είναι υγιής χωρίς συμπτώματα. Ωστόσο με τη συσσώρευση νέων δεδομένων που αφορούν στη γενετική της νόσου και την εμφάνιση συμπτωμάτων χρόνιας βρογχίτιδας μεταξύ κάποιων που έχουν τη διάγνωση της φορείας της νόσου, κάποια από τα υπάρχοντα δεδομένα τίθενται σε αμφισβήτηση.
Ποιο είναι το γονίδιο της Κυστικής Ίνωσης;
Το γονίδιο που αφορά στη πρωτεΐνη διαμεμβρανικής μεταφοράς ιόντων εδράζεται στη θέση 7a31.
Πως επηρεάζει η Κυστική Ίνωση την εγκυμοσύνη;
Τα έμβρυα που πάσχουν από ΚΙ δεν εμφανίζουν προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με εμφάνιση ωστόσο μη ειδικών ευρημάτων στο προγεννητικό έλεγχο όπως το υπερηχογενές έντερο. Ωστόσο οι έγκυες που πάσχουν οι ίδιες από ΚΙ, συχνά γεννούν πρόωρα, με το διαβήτη της πάσχουσας εγκύου να αποτελεί ξεχωριστό παράγοντα κινδύνου.
Μη θέλοντας να γεράσουν μόνοι τους σε ένα γηροκομείο, δεκατέσσερις ηλικιωμένοι αγόρασαν ένα μεγάλο σπίτι για να ζήσουν όλοι μαζί.
Παρόλο που δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλον, αποφάσισαν να ζήσουν μαζί σε αυτό το ακίνητο 300 τ.μ, το οποίο περιλαμβάνει ένα τεράστιο κήπο και αρκετά βοηθητικά κτίσματα.
Δείτε το βίντεο:
Κοντά στην Τουλούζη (Haute-Garonne), στη μικρή κοινότητα Bérat, το «La Ménardière» είναι ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο και σχεδόν ουτοπικό μέρος. Χρονολογείται από τον 18ο αιώνα. Αυτό το υπέροχο αρχοντικό έχει γίνει μια κοινή κατοικία για ηλικιωμένους, ένα σπίτι διακοπών και ένα πολιτιστικό κέντρο ανοιχτό σε όλους τους κατοίκους του χωριού, το οποίο έχει πληθυσμό 3.000 κατοίκων. Πίσω από αυτό το τρελό σχέδιο βρίσκονται η Anne-Marie Faucon και ο σύντροφός της Michel Malacarnet, ιδρυτές του δικτύου ανεξάρτητων κινηματογράφων Utopia.
Το όραμα το ηλικιωμένου ζευγαριού για διαμονή σε κάστρο
Η ιδέα γεννήθηκε το 2018, όταν το ζευγάρι διοργάνωσε μια δημόσια συζήτηση. «Πλησιάζαμε στη συνταξιοδότηση και το τελευταίο πράγμα που θέλαμε ήταν να τελειώσουμε τη ζωή μας σε οίκο ευγηρίας, εξηγεί ο 78χρονος Michel. Πρόκειται για μέρη όπου οι ηλικιωμένοι δεν υπολογίζονται πια, δεν βλέπουν κανέναν, δεν κάνουν τίποτα. Πολλοί υποφέρουν από μοναξιά, για να μην αναφέρουμε την κακομεταχείριση…».
«Η Anne-Marie Faucon και ο Michel Malacarnet άρχισαν να ονειρεύονται ένα μέρος, «σαν ένα μεγάλο κάστρο», όπου οι ηλικιωμένοι θα μπορούσαν να ζουν μαζί ανεξάρτητα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον και, πάνω απ’ όλα, συνεχίζοντας να είναι δραστήριοι. Παρασυρμένοι από αυτή την εναλλακτική λύση, μια χούφτα συνταξιούχων ή ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση, τους ακολούθησαν σε αυτό το σχέδιο.
«Δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον, αλλά όλοι θέλαμε το ίδιο πράγμα: να διατηρήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας μέχρι το τέλος», πρόσθεσε ο Μισέλ.
«Ξέραμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι με αυτό. Ξέραμε ότι θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε εκεί περίπου δέκα διαμερίσματα, αλλά θα μπορούσαμε επίσης να χτίσουμε μικρές κατοικίες στο οικόπεδο. Ήταν το ιδανικό μέρος. Έτσι, οι 14 από αυτούς αγόρασαν το κτήμα για 1,1 εκατομμύρια ευρώ ως συνεταιρισμός. Αν και διαταράχθηκε κάπως από το Covid-19, οι εργασίες ανακαίνισης ολοκληρώθηκαν τον Ιούλιο του 2021 και οι πρώτοι κάτοικοι μετακόμισαν.
Η ηλικία των μελών του συνεταιρισμού κυμαίνεται από 62 έως 81 ετών. Αλλά από την αρχή της περιπέτειας, κάποιοι προτίμησαν να εγκαταλείψουν το έργο και αντικαταστάθηκαν. «Η συνεταιριστική αρχή καθιστά πολύ εύκολη την επιστροφή των μεριδίων σας αν φύγετε», εξηγεί η Anne-Marie Faucon, μιλώντας στην εφημερίδα Οuest-France. Το ενοίκιο ποικίλλει ανάλογα με την επιφάνεια που καταλαμβάνει.
Ένα χώρος συνάντησης και αναψυχής
Το ακίνητο που εντόπισε η Libération περιλαμβάνει περίπου δέκα κατοικίες από 25 έως 60 τ.μ. Απλώνονται σε δύο ορόφους που εξυπηρετούνται από ανελκυστήρα. Το ισόγειο μοιράζονται όλοι οι κάτοικοι: υπάρχει κουζίνα, μεγάλη τραπεζαρία, σαλόνι, βιβλιοθήκη κ.λπ. Η εβδομηντάχρονη και ο σύντροφός της είναι μεταξύ των επτά εργαζομένων που ζουν σήμερα στο χώρο. Οι υπόλοιποι θα μετακομίσουν σε τέσσερις κατοικίες των 80 τ.μ. που κατασκευάζονται επί του παρόντος στον χώρο.
Το «La Ménardière» βρίσκεται κοντά σε καταστήματα και ιατρείο και είναι αποφασιστικά εξωστρεφές. Διοργανώνει ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών εκδηλώσεων ανοιχτών σε όλους, όπως συναυλίες, αναγνώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις και υπαίθριες παραστάσεις όταν ο καιρός είναι καλός. Στους πρώην στάβλους γίνονται επίσης προβολές ταινιών.
«Δημιουργήσαμε έναν τόπο συνάντησης που αποτελεί μέρος της ζωής του χωριού και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό. Μπορεί να είμαστε γέροι, αλλά εξακολουθούμε να αισθανόμαστε χρήσιμοι», καταλήγει χαμογελώντας η Anne-Marie Faucon.
