Η μυθολογία μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους συμβολισμούς της αστρολογικής γνώσης. Θυμάμαι, χρόνια πριν, είχα ακούσει ένα γνώστη της αστρολογίας να υποστηρίζει πως όταν γνωρίζουμε μυθολογία, τότε μπορούμε να μάθουμε κι αστρολογία.
Κι είχε απόλυτα δίκιο. Οι σημαντικοί αστρολόγοι ανά τον κόσμο, ασχολούνται και βασίζουν την μελέτη τους, στα στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας, για να προχωρήσουν σε κάθε έρευνα. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν, να τοποθετήσουμε τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, μέσα στα δώδεκα ζώδια;
Ποια θα ήταν η καλύτερη αντιστοιχία τους; Οι απόψεις δεν συμπίπτουν πάντα, αλλά θα παραθέσω την προσωπική μου, με τις επεξηγήσεις που ταιριάζουν περισσότερο ως προς τη συσχέτιση των Ολύμπιων θεών και του ζωδιακού κύκλου.
ΚΡΙΟΣ
Στο ζώδιο του Κριού, εκείνη που τοποθετείται είναι η Παλλάδα Αθηνά. Η θεά με την πανοπλία και το ακόντιο, ετοιμοπόλεμη και ισχυρή, αυτόνομη κι αυτοκέφαλη, στοιχεία έντονα του ζωδίου του Κριού. Η γέννηση της Αθηνάς είναι περίεργη. Λέγεται, πως ο Δίας, πριν την Ήρα είχε παντρευτεί τη θεά Μήτυ, που ήταν γεμάτη σοφία και γνώση. Όταν εκείνη έμεινε έγκυος στην Αθηνά, την ξεγέλασε κι έριξε μέσα στη κοιλιά του την Αθηνά. Η Αθηνά μεγάλωσε μέσα στον πατέρα της. Όταν ήταν η ώρα να γεννηθεί, ο Δίας είχε πονοκεφάλους και ζήτησε από τον Ήφαιστο να τον βοηθήσει. Εκείνος με ένα τσεκούρι, άνοιξε το κεφάλι του Δία και ξεπήδησε πάνοπλη η Αθηνά.
Το κεφάλι, είναι σε αντιστοιχία με το ζώδιο αυτό. Η έλλειψη της παρέμβασης μίας μητέρας, της προσδίδει περιορισμένα θηλυκά χαρακτηριστικά. Είναι γνωστό πως η Αθηνά ήταν ένα άτομο με ιδιαίτερες νοητικές ικανότητες, στρατηγικό μυαλό και δυναμισμό. Δεν φοβόταν να υπερασπιστεί τους πολεμιστές, τους ανδρείους και τους πολυμήχανους. Θεωρείτο θεά του πολέμου. Στα αρχαία κείμενα, μαθαίνουμε πως βοήθησε τον Διομήδη, τον Οδυσσέα, τον Τηλέμαχο, τον Ορέστη, τον Θησέα, τον Ηρακλή κι άλλους ήρωες. Θαύμαζε τους γενναίους. Λέγεται πως εκείνη ίδρυσε τον ’ρειο Πάγο κάτω από την Ακρόπολη (Άρης – κυβερνήτης του Κριού) κι έθεσε τις βάσεις για το ανθρώπινο δίκαιο (απέναντι ζώδιο – Ζυγός).
ΤΑΥΡΟΣ
Στον Ταύρο, τοποθετείται η θεά Αφροδίτη, όπως είναι φυσικό, καθώς είναι κυβερνήτης του. Θεά της ομορφιάς, γεννήθηκε μετά από την αποτρόπαιη πράξη του Κρόνου προς τον Ουρανό, μέσα από τους αφρούς της θάλασσας.
Λέγεται πως όταν πάτησε τα χώματα της Κύπρου, η «Αναδυομένη» Αφροδίτη, ξεφύτρωσαν κάτω από τα λυγερά της πόδια, χλόη και λουλούδια. Ο Ταύρος, ζώδιο της φύσης και της καλλιέργειας, βρήκε την γονιμότητα με την παρουσία της Αφροδίτης. Θεωρείτο η θεά της ανοιξιάτικης βλάστησης, κάτι που ταιριάζει απόλυτα με τους μήνες Απρίλιο και Μάιο, κατά τους οποίους έχουμε το ζώδιο του Ταύρου. Τότε βλέπουμε τους καρπούς των δέντρων, τους ανθούς στους αγρούς και στους κήπους. Συχνά, παριστάνεται από καλλιτέχνες στεφανωμένη με τριαντάφυλλα.
Η Αφροδίτη ήταν πανέμορφη. Ο Ταύρος είναι το ζώδιο της αισθητικής και της ομορφιάς. Είναι το ζώδιο του καθαρού ουρανού, των κελαηδημάτων των πουλιών, του έρωτα, της αγάπης. Η φύση ζευγαρώνει, ερωτοτροπεί, κατά την περίοδο του Ταύρου. Οι χυμοί των φυτών, οι ορμόνες όλων (στοιχείο κι αυτό της Αφροδίτης) είναι σε άνθιση και συχνά, αυτή τη περίοδο οι μαθητές, είναι αφηρημένοι, ακόμη και μικρά παιδιά, συμπεριφέρονται σαν να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα.
Μην ξεχνάμε, πως παιδί της είναι ο Έρωτας. Νωχελική, καθώς δεν επιδιώκει την δράση παρά μόνο μέσω της αγάπης ή της αισθητικής περιποίησης, ταιριάζει με το βαρύ και δυσκίνητο στοιχείο του Ταύρου. Δεν χρειάζεται ταχύτητα και παρορμητισμό, δεν χρειάζεται ευελιξία. Ξέρει πως αρέσει και αυτό της αρκεί. Στέκεται να τη θαυμάσουν. Και στέκεται στο ζώδιο του Ταύρου, απέναντι από το ζώδιο του Σκορπιού, της ερωτικής πράξης όπου κυβερνά ο ’ρης. Τη συνόδευαν οι Τρεις Χάριτες, καθώς η ίδια αντιπροσώπευε την χάρη και την ομορφιά. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το ζώδιο του Ταύρου, ένα ζώδιο στο οποίο οι απολαύσεις έχουν προτεραιότητα.
ΔΙΔΥΜΟΙ
Στο ζώδιο των Διδύμων, κυβερνά ο Ερμής. Ο φτεροπόδαρος θεός του Ολύμπου είναι αυτός που τοποθετείται εδώ. Ο Ερμής ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών, αυτός που μετακινείτο μεταξύ Ολύμπου και Γης, μεταξύ των πνευματικών πατέρων και των γήινων παιδιών τους. Ο συνδετικός κρίκος του πνευματικού και του φυσικού πεδίου, μέσα από τη γνώση και τη διανοητική αντίληψη. Ο Ερμής ήταν από μικρός περίεργος, άτακτος και πονηρός, όπως μας περιγράφει η εξωτερική πλευρά της μυθολογίας. Έκλεψε, σαν μωρό ακόμα, τα βόδια του αδελφού του Απόλλωνα, τα αθάνατα βόδια των θεών. Τα άφησε σε ένα σπήλαιο και για να μην αφήσει ίχνη, ο μύθος λέει πως πέταξε τα πέδιλά του και έπλεξε άλλα από κλαδιά μυρτιάς. Μετά επέστρεψε στο βρεφικό κρεβατάκι του και τυλίχτηκε με τα σπάργανα, σαν νεογέννητο. Ο Απόλλωνας όμως, κατάλαβε ποιος έκλεψε τα βόδια, με την μαντική του ικανότητα. Για να συμφιλιωθεί μαζί του, ο Ερμής του χάρισε την πρώτη λύρα που έφτιαξε, με το όστρακο μίας χελώνας. Κι ο Απόλλωνας, ορκίστηκε να τον αγαπά περισσότερο από όλους τους θεούς.
Η πονηριά και η αταξία του Ερμή, δεν ήταν κακόβουλη. Περισσότερο δείχνει την σκανταλιά, σαν παιχνίδι, σαν επιπόλαιη πράξη, που όμως εμπεριέχει ευστροφία, καθώς ο μύθος αναφέρεται σε ένα βρέφος, άρα σε ένα ανώριμο άτομο, που διαθέτει παρ’ όλα αυτά την γνώση και την ικανότητα σχεδιασμού. Η επιδερμική, εξωτερική πλευρά των Διδύμων, μπορεί να φέρει την επιπόλαιη σκέψη ή απόφαση. Αλλά σαν διπλό ζώδιο, μπορεί να περιέχει και την εσωτερική πλευρά του Ερμή. Ας μη ξεχνάμε πως με το όνομα Ερμής ο Τρισμέγιστος, υπάρχει στην ιστορία ο πρώτος Μύστης. Σ’ αυτόν αποδίδεται και η σύνθεση του ζωδιακού. Ο Ερμής γνωρίζει από την κούνια του τεχνάσματα κι έχει ικανότητες. Αν ο Απόλλωνας θεωρείται ο θεός της Μουσικής, ο Ερμής εμφανίζεται ένα βήμα μπροστά, να του προσφέρει την πρώτη λύρα. Είναι ένα παιδί με ιδιαίτερα χαρίσματα.
Μία άλλη ιδιότητα του Ερμή ήταν «ψυχοπομπός». Μία σημαντική αποστολή, που συνέδεε τον θεό αυτό με το βασίλειο νεκρών και ζωντανών. ’ρα με κάθε βασίλειο. Ο Λόγος που αναπτύχθηκε μέσω της ικανότητας του Ερμή, τα γράμματα, η επικοινωνία, η συνδιαλλαγή, το εμπόριο, είναι όλα στοιχεία των Διδύμων. Οι Ερμές (κεφαλές του Ερμή, όπου αναγράφονταν τα ονόματα των οδών), δείχνουν τις μικρές μετακινήσεις. Αλλά, το κηρύκειο, η ράβδος με τα δύο φίδια, αποδεικνύουν, πως οι Δίδυμοι, αν εμβαθύνουν, μπορούν να αποκτήσουν τη γνώση και μάλιστα, τη γνώση που θεραπεύει.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Σεληνιακή θεά ήταν η Αρτεμις, αδελφή του Απόλλωνα. Γεννήθηκε στη Δήλο, ένα νησί που ήταν κρυμμένο κάτω από τα νερά της θάλασσας και φανερώθηκε (δηλώθηκε) για να γεννηθούν τα δίδυμα αδέλφια. Κάποιοι τοποθετούν τη θεά του κυνηγιού στον Τοξότη, αλλά, ο Δίας είναι όπως θα εξηγήσω, κατά την γνώμη μου, ο θεός που ούτως ή άλλως κατέχει τη θέση του Τοξότη δικαιωματικά. Η Αρτεμις μάλιστα γεννήθηκε πριν τον Απόλλωνα, έτσι ο Καρκίνος έρχεται πριν τον Λέοντα, σημείο του ζωδιακού με το Απολλώνιο φως. Ήταν το δίδυμο του Απόλλωνα, εκείνος θεός της ημέρας, εκείνη θεά της νύχτας. Προστάτευε τους διαβάτες, τους νέους και τις νέες, τα θηράματα στα δάση. Η έννοια της προστασίας είναι μητρική και ταιριάζει στο ζώδιο του Καρκίνου. Εξ άλλου, η Σελήνη, έχει τρεις εκφράσεις. Σαν Σελήνη, φως της νύχτας, σαν Άρτεμις, θεά της φύσης που ηρεμεί και σαν Εκάτη, εκδικητική θεά.
Θεωρείτο θεά της φύσης και της γεωργίας (ο 4ος οίκος, που αντιστοιχεί στο 4ο ζώδιο, είναι στην εγκόσμια αστρολογία, ο οίκος της γης, της σοδιάς και της καλλιέργειας). Ωρίμαζε τους καρπούς των δέντρων και ωρίμαζε τις σοδιές. Αυτό είναι σημαντικό για το ζώδιο του Καρκίνου, που είναι το ζώδιο της τροφής και της φροντίδας του βρέφους, ή της οικογένειας ευρύτερα. Ήταν παράλληλα θεά και του ζωικού βασιλείου και θεά της κτηνοτροφίας. Η έννοια της τροφής βρίσκεται πάλι εδώ. Η θεά ήταν σεμνή, όμορφη και είχε στη προστασία της τους νέους που δεν είχαν ακόμη συνάψει σχέσεις. Έμοιαζε με μία μητρική αγκαλιά, μέσα στην οποία μπορούσε να βρει καταφύγιο κάθε ζωντανό πλάσμα, που λειτουργούσε αγνά και καθαρά, σαν το παιδί που βρίσκει προστασία στην ζεστασιά της μητέρας του.
ΛΕΩΝ
Μετά την Αρτέμιδα, έχει σειρά να έρθει στο φως ο αδελφός της Απόλλωνας. Ο θεός αυτός ταιριάζει με το ζώδιο του Λέοντα. Είναι ο Ηλιακός Λόγος, ο Χριστικός θεός, το Θείο Φως στην εκδήλωσή του. Ο Απόλλωνας, είναι θεός της μουσικής, της ποίησης, της χαράς, της ζωής, της αρμονίας στη φύση. Ο Λέων, σαν ζώδιο, συμβολίζει τον άρχοντα, τον βασιλιά. Ποιο άλλο θεϊκό αρχέτυπο θα ταίριαζε καλύτερα από τον Απόλλωνα; Το ζώδιο του Λέοντα, εκδηλώνει την σταθερή φωτιά, τη φωτιά της δημιουργίας.
Ο Απόλλωνας, ο Μουσαγέτης, με τις εννέα Μούσες του, είναι ο θεός της δημιουργικότητας μέσω της τέχνης. Όλες οι τέχνες τον είχαν θεό, καθώς οι Μούσες ήταν ακόλουθές του. Λέγεται πως ήταν οδηγός των Μοιρών που κατευθύνουν την τύχη των ανθρώπων. Το ζώδιο του Λέοντα, είναι το ζώδιο της τύχης και των τυχερών παιχνιδιών.
Η μαντική που συνδέεται με τον Απόλλωνα, είναι στοιχείο που ταιριάζει με την έννοια του ότι αντιπροσώπευε την θεϊκή αρχή στη γη. Σαν Χριστικός θεός, σαν Ηλιακός Λόγος, ήταν φυσικό να γνωρίζει τα παρελθόντα και τα μέλλοντα.
Λέγεται πως την ικανότητα αυτή του την προσέφερε ο πατέρας του Δίας. Το ζώδιο του Λέοντα κάνει τρίγωνο με τον Τοξότη, ζώδιο του Δία και με τον Κριό, ζώδιο της σοφής Αθηνάς. Η γνώση στο στοιχείο της φωτιάς, η εκδηλωμένη γνώση, έχει τον σπινθήρα της στον Κριό/Αθηνά, τη σταθερότητα της δημιουργίας στον Λέοντα/Απόλλωνας και τον πνευματική υπόσταση στον Τοξότη/Δίας.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Το ζώδιο της Παρθένου σχετίζεται με τη Δήμητρα. Λέγεται μάλιστα, στην αστρολογία, πως Δήμητρα λεγόταν ένας πλανήτης που καταστράφηκε κι ήταν ο κυβερνήτης της Παρθένου. Ενδεχόμενα, ήταν ο πλανήτης στη θέση που έχουμε τη ζώνη των αστεροειδών. Η Δήμητρα ήταν η μητέρα για τους αρχαίους Έλληνες, γιατί από τη δική της διάθεση εξαρτιόταν η καρποφορία της γης. Η καλλιέργεια και η συγκομιδή, σαν λειτουργία. Ο μύθος της μητέρας Δήμητρας και της κόρης Περσεφόνης είναι γνωστός.
Η θεά αυτή εμφανίζεται να ζει με την μοναχοκόρη της, μέχρι που την ερωτεύτηκε ο Πλούτωνας και την πήρε μακριά της. Η παρθένος κόρη, έχασε την αγνότητά της, αφού παντρεύτηκε (επόμενο ζώδιο ο Ζυγός) και πήγε στα βασίλεια του Κάτω Κόσμου (μεθεπόμενο ζώδιο ο Σκορπιός- ζώδιο Πλουτώνιο). Τότε η Δήμητρα άφησε την γη να ξεραθεί κι αδιαφόρησε για την καλλιέργειά της, μέχρι να βρεθεί η συμβιβαστική λύση με τον Πλούτωνα.
Λέγεται πως κατά την περίοδο της περιπλάνησής της να βρει το παιδί της, ανέλαβε να διδάξει τον γιο του βασιλιά της Ελευσίνας, Τριπτόλεμο, πώς να καλλιεργεί σιτάρι, όσπρια και κηπευτικά. Ο Τριπτόλεμος θεωρήθηκε ο πρώτος που χρησιμοποίησε το άροτρο και όργωσε τη γη. Η καλλιέργεια έχει όχι μόνο την έννοια της διατροφής, αλλά και της εργασίας που χρειάζεται υπομονή για να αναπτυχθεί.
Έχει την έννοια της υπηρεσίας μέσα από την εργασία και του καθήκοντος να φροντίσουμε για τους άλλους. Στοιχεία καθαρά του ζωδίου της Παρθένου και του 6ου οίκου που της αναλογεί. Η Δήμητρα, λοιπόν, θεά της γεωργίας, αλλά και θεά της αγνότητας, δηλώνει με την έννοια της παρθένου, την παρθενικότητα της ψυχής, η οποία μόνο έτσι μπορεί να εισέλθει στα μεγάλα μυστήρια της φύσης. Μην ξεχνάμε, πως θεωρείται πως δημιουργήθηκαν τα Ελευσίνια Μυστήρια προς τιμήν της, με ιδρυτή τους τον Τριπτόλεμο.
ΖΥΓΟΣ
Στο ζώδιο του Ζυγού και του γάμου ταιριάζει η θεά που παρουσιάζεται πάντα ως σύζυγος, η Ήρα. Αν και κάποιοι θεωρούν πως εδώ πρέπει να τοποθετηθεί ο Ήφαιστος, δεν είμαι σύμφωνη, όπως ήδη έχω αναφερθεί στο άρθρο μου για τον πλανητοειδή Ήρα. Η Ήρα είναι η σύζυγος του πανθέου των Ελλήνων. Μεγάλη θεά, είχε σαν σύμβολο το παγώνι, ένα πτηνό με όμορφα φτερά που όλοι θαυμάζουν.
Το ζώδιο του Ζυγού, είναι ένα ζώδιο υψηλής αισθητικής κι αρμονίας. Λέγεται πως έλαμπε από ομορφιά. Ήταν μεγαλοπρεπής, με φωτεινό πρόσωπο, αμυγδαλωτά μάτια και πλούσια ξανθά μαλλιά. Σεμνή, προστάτιδα του γάμου, δεν θα μπορούσε παρά να έχει τη θέση της στον Ζυγό.
Αν και υπέφερε από τις απιστίες του Δία, δεν τον χώρισε και δεν αποχωρίστηκε τον θρόνο της μέσα στη συζυγική εστία. Είχε τις ζήλιες και τις εκρήξεις της, αλλά αυτό ταιριάζει και στο ζώδιο του Ζυγού, καθώς είναι το ζώδιο των αντιπαραθέσεων και των νομικών διεκδικήσεων. Το μαχητικό ζώδιο του ’ρη (Κριός) είναι απέναντί της, όπου μπορούμε να δούμε εκεί, μέσα από την ’ρια ενέργεια, τον ερωτισμό του συντρόφου της, την ανάγκη του για κατακτήσεις.
Η κομψότητα κι η ομορφιά της θεάς (χωρίς να περιέχει τον αισθησιασμό της Αφροδίτης) ήταν γνωστά στοιχεία της και στη Λέσβο, διοργάνωναν κάθε χρόνο καλλιστεία προς τιμή της Ήρας. Το ζώδιο του Ζυγού, λοιπόν, κι εδώ προσφέρεται για να ενώσει την σοβαρότητα, τη σεμνότητα με την αισθητική αντίληψη. Να φέρει ισορροπία και αρμονία.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Ο Σκορπιός έχει σαν σύμβολο και παραδοσιακό κυβερνήτη τον Άρη. Ο θεός του πολέμου και της μάχης, τοποθετείται εδώ. Ο Άρης, παρουσιάζεται αρρενωπός, με ωραίο ανδρικό παράστημα, ζωηρό βλέμμα και διεισδυτικό, δυνατό σώμα. Συχνά η φύση του είναι σκληρή και πολεμοχαρής, φέρνει διαμάχες, έριδες, θάνατο ή καταστροφή. Στις πολεμικές συρράξεις ήταν πάντα παρών, στα ατυχήματα, στις εντάσεις. Ο Σκορπιός, είναι ένα ζώδιο που φέρνει τον θάνατο, έστω κι αν μετά επέρχεται η αναγέννηση.
Είναι το ζώδιο της σεξουαλικότητας, κάτι που επίσης ταιριάζει στον ’ρη, επειδή αντιπροσωπεύει την ανδρική ορμή και την ερωτική πράξη. Είναι απέναντι από την Αφροδίτη και τον Ταύρο, την θηλυκή αρχή. Είναι το ζώδιο της σύλληψης, επομένως, ο ’ρης και η σπερματική αρχή εκδηλώνονται εδώ.
Ο Σκορπιός, έχει την τάση να ψάχνει σε βάθος, να θέλει να φθάσει στη ρίζα των θεμάτων. Ο Σκορπιός, λοιπόν, παρέχει στον ’ρη τη δυνατότητα να μάχεται όλο και βαθύτερο και περισσότερο για να πετύχει τους στόχους του. Κάνει την δυναμική του διάθεση παραγωγική, γόνιμη, ωφέλιμη. Τον ¨’ρη τον φοβόντουσαν οι άνθρωποι. Ο Σκορπιός, είναι ένα παρεξηγημένο ζώδιο, που συχνά όσοι δεν γνωρίζουν καλά αστρολογία το θεωρούν επιφορτισμένο με πολλά δεινά. Ξεχνούν πως ο θάνατος φέρνει την αναγέννηση. Και ο σπόρος σαπίζει (στοιχείο Σκορπιού) για να βλαστήσει το νέο φυτό.
Ο ’ρης εδώ γίνεται δημιουργικός, η ορμή του γεννά. Η μυθολογία αναφέρει πως κάποτε ο πατέρας του Δίας, τον αποκάλεσε «αγύριστο κεφάλι», κάτι που αρμόζει περισσότερο στο σταθερό ζώδιο του Σκορπιού, από το ζώδιο του Κριού, όπου έχουμε ζωδιακά τον Άρη κυρίαρχο. Ανάμεσα στους ακόλουθούς του, ήταν ο Φόβος, ο Δείμος, η Τρομάρα, η Έριδα. Στοιχεία που επίσης ταιριάζουν περισσότερο στο ζώδιο του Σκορπιού, στην αρνητική του έκφραση.
ΤΟΞΟΤΗΣ
Ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, ο Ύψιστος θεός, κατοικούσε μόνιμα μετά τη νίκη εναντίον των Τιτάνων, στο θρόνο του Ολύμπου. Λέγεται πως ήταν στην ψηλότερη κορφή το παλάτι του, κι ήταν ολόχρυσο (τρίγωνο του Τοξότη με τον Λέοντα, ζώδιο του χρυσού). Η ουράνια λαμπρότητα του Δία, ταιριάζει με το τρίτο ζώδιο της φωτιάς και δίνει την υπεροχή και την πνευματικότητα που του αναλογεί. Ο Δίας ήταν θεός σοφός, δίκαιος, μοίραζε αγαθά στους ανθρώπους, αλλά και τα κακά.
Ο πλανήτης Δίας, είναι ο αγαθός πλανήτης, ο οποίος όμως στην υπερβολή του, μπορεί να γίνει εξ ίσου ή και περισσότερο επικίνδυνος από άλλους κακεργέτες. Θεωρείται δημιουργός της βροχής, και έστελνε τους κεραυνούς του για να δροσίσει την καμένη και ξερή γη (Τοξότης, ζώδιο φωτιάς). Συχνά έπαιρνε την μορφή ανθρώπου και κατέβαινε να συνδιαλλαγεί με τους ανθρώπους (απέναντι ζώδιο οι Δίδυμοι, η κοντινή και οικεία επικοινωνία).
Θεωρείτο ο θεός της δικαιοσύνης, και ο Τοξότης είναι το ζώδιο του νόμου, της ηθικής και της φιλοσοφίας. Τιμωρούσε ακόμη και τους θεούς. Ονομαζόταν «δικαιοκρίτης». Ορκίζονταν στο όνομά του. Ένα επιπλέον στοιχείο που τον τοποθετεί στον Τοξότη, είναι η έννοια της φιλοξενίας. Ο Ξένιος Δίας, ήταν τιμημένος και οι ξένοι (Τοξότης και εξωτερικό), έβρισκαν φιλική περιποίηση κοντά του. Αν και κυρίαρχος θεός, ήταν ευσπλαχνικός και προστατευτικός. Κάτι που δηλώνει κι ο πλανήτης Δίας, κυβερνήτης του ζωδίου αυτού.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Θα έλεγε κάποιος πως ο Κρόνος έπρεπε να είναι στο συγκεκριμένο ζώδιο, αλλά ο Κρόνος ήταν Τιτάνας, ανήκε στην παλαιότερη γενιά θεών, και εκθρονίστηκε από τον Δία. Δεν ανήκε στους Ολύμπιους θεούς και στο δωδεκάθεο. Ο θεός που αντιστοιχεί εδώ είναι η Εστία, κόρη του Κρόνου. Δεν είναι περίεργο να την τοποθετήσουμε εδώ, αν πάλι αναφερθούμε στην ιστορία μας.
Η Εστία είναι στον Αιγόκερο, απέναντι από τον Καρκίνο, ζώδιο της οικογένειας. Η οικογένεια χρειάζεται ένα σπίτι, ένα οικοδόμημα, κάτι σταθερό για να επιβιώσει. Η Εστία ήταν η θεά που δίδαξε τους ανθρώπους πώς να χτίζουν τα σπίτια τους. Τους είπε στο κέντρο των σπιτιών να έχουν τον βωμό, την ιερή φωτιά και να τη διατηρούν αναμμένη. Αν ο Καρκίνος είναι η ζεστή φωλιά μίας οικογένειας, ο Αιγόκερος είναι το σταθερό οικοδόμημα μίας οικογένειας. Είναι η καταξίωση της οικογένειας.
Η θεά αυτή, δίδαξε επίσης τους ανθρώπους, πώς να εξασφαλίζουν τα αγαθά της οικογενειακής ζωής. Ο Αιγόκερος είναι το κύρος, αυτό που φρόντιζε η Εστία να έχει η οικογένεια. Είναι το τυπικό τελετουργικό, είναι οι αξίες. Η ιερή φλόγα της έπρεπε να είναι άσβεστη, ώστε να διατηρηθεί η παράδοση.
Η Εστία ήταν η πιο σεβαστή θεά. Ο Αιγόκερος θεωρεί τον σεβασμό απαραίτητο. Προστάτευε τους αδυνάτους, κι αυτό μας το δείχνει με τη σχέση της με τον Καρκίνο. Δεν προστάτευε μόνο την οικογένεια, αλλά κάθε ένα που την ικέτευε για βοήθεια. Στεκόταν αγέρωχη, σαν αυτόν που κατέχει ένα αξίωμα (Αιγόκερος) και μπορεί να στηρίξει τους άλλους που είναι κάτω από αυτόν.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Στο ζώδιο του Υδροχόου, τοποθετείται ο Ήφαιστος. Αν και κάποιοι θέτουν εδώ την Ήρα, λόγω της ζήλιας της, είναι μία αρκετά αδύναμη άποψη, κατά την γνώμη μου. Η Ήρα, θεά του νόμιμου γάμου, δεν έχει σχέση με τον Υδροχόο των διαζυγίων. Αντίθετα, ο Ήφαιστος, είναι σημαντικός εδώ. Ο Ήφαιστος ήταν ο τεχνίτης των θεών, ήταν ο επιστήμονας των θεών. Ο Ήφαιστος πάντα κατασκεύαζε, ήταν δημιουργικός. Έφτιαξε ένα ολόχρυσο θρόνο για τη μητέρα του (διάμετρο με το ζώδιο του Λέοντα – ο χρυσός), ο οποίος ήταν μαγεμένος (τετράγωνο με το ζώδιο του Σκορπιού) και η θεά κόλλησε εκεί. Ο Δίας για να λύσει τα μάγια, του υποσχέθηκε να του δώσει για γυναίκα την ωραιότερη θεά, την Αφροδίτη (τετράγωνο με το ζώδιο του Ταύρου). Έτσι η θεά της ομορφιάς, παντρεύτηκε τον άσχημο κι ανάπηρο θεό.
Αλλά η θεά της ομορφιάς, δεν διέθετε ιδιαίτερη πνευματικότητα, ενώ ο άσχημος εξωτερικά θεός, ήταν ένας θεός με πνεύμα δημιουργικό κι εφευρετικό (Υδροχόος). Από τον Ήφαιστο έκλεψε ο Προμηθέας τη φωτιά και την έφερε στους ανθρώπους (ο Προμηθέας θεωρείται εσωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου). Λέγεται πως ο ίδιος κατασκεύασε και τον χάλκινο γίγαντα Τάλω (χαλκός – το μέταλλο της Αφροδίτης – σε τετράγωνο με τον Ήφαιστο) και τον δώρισε στον Μίνωα.
Ο Τάλως και η Μινωική περίοδος, τοποθετούνται στην εποχή του Ταύρου. Γενικά, ο Ήφαιστος έκανε αξιοθαύμαστα έργα. Η φωτιά ήταν το στοιχείο που βοηθούσε να λιώνει το μέταλλο και ο Λέων, από απέναντι, του προσέφερε τη σταθερή φωτιά για να τροποποιεί τα μέταλλα. Λέγεται, πως ήταν ο θεός που έφτιαξε την πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα. Κι εδώ υπάρχει κρυμμένη η έννοια της δημιουργικότητας και της εφευρετικότητας. Σύμβολά του ήταν η σφύρα, η λαβίδα και το αμόνι, τα «επιστημονικά» εργαλεία της εποχής.
ΙΧΘΕΙΣ
Ο Ποσειδώνας είναι ο θεός που ανήκει στο ζώδιο των Ιχθύων, κάτι που έχουμε και με την κλασσική αστρολογία. Θεός της θάλασσας, είχε τα ανάκτορά του στα βάθη της. Ο Ποσειδώνας εκφράζει το άπιαστο, το θολό, το αβέβαιο και το απροσδιόριστο. Έτσι όπως ήταν το βασίλειό του. Οι Ιχθείς εμπεριέχουν όλα αυτά τα στοιχεία. Σαν θεός, εμφανίζεται άλλοτε γαλήνιος και τρυφερός, να προστατεύει στις αγκάλες του κατατρεγμένους θνητούς, κι άλλοτε θυμωμένος να ξεσηκώνει φουρτούνες και να δημιουργεί καταστροφές.
Το ζώδιο των Ιχθύων μπορεί να είναι και τα δύο. ’λλοτε να δείχνει τρυφερότητα, σχεδόν αφέλεια και ζεστασιά, άλλοτε να χάνεται σε βάθη απύθμενα μη μπορώντας να στηρίξει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Με την αποτρόπαιη πράξη του Κρόνου προς τον πατέρα του Ουρανό, γεννήθηκε στον αφρό του κύματος, η θεά της ομορφιάς Αφροδίτη. Η Αφροδίτη είναι σε έξαρση στο ζώδιο των Ιχθύων, άρα η θεά της ομορφιάς, εδώ βρίσκει την ιδανική της έκφραση. Είναι η ανιδιοτελής αγάπη, η προσφορά κι η θυσία χωρίς αντίκρισμα. Είναι η λαϊκή ρήση «κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό».
Όταν ο Ποσειδώνας φουρτούνιαζε θυμωμένος τη θάλασσα, τέρατα έβγαιναν και έπνιγαν τους θνητούς. Όταν το ζώδιο των Ιχθύων είναι σε σύγχυση, τότε τα «τέρατα» που κρύβουμε μέσα μας εκδηλώνονται και μας πνίγουν.
Τότε πραγματικά μπορεί να κινδυνέψουμε, από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι εσωτερικοί μας δαίμονες μας κατεβάζουν στα βάθη τα απύθμενα. Αρκεί η σοφία (τετράγωνο με τον Δία στον Τοξότη) να μας οδηγήσει σωστά και να ανακαλύψουμε την πρώτη αρχή της ύπαρξής μας, μια και λένε πως η ζωή στη γη ενδέχεται να ξεπήδησε από τη θάλασσα! Ας μη ξεχνάμε, πως στο ζώδιο των Ιχθύων, συγκυβερνήτης είναι ο Δίας!
Αυτή είναι η μικρή μας περιπλάνηση στο ζωδιακό κύκλο, μέσα από τα στοιχεία που μας προσφέρει το Δωδεκάθεο και η μυθολογική μας κληρονομιά.
