Ειρήνη Μουρτζούκου στην Τατιάνα Στεφανίδου: «Αν ανοίξω το στόμα μου, θα κάψω ανθρώπους»
Απάντηση σε όσους την δείχνουν ως υπεύθυνη για τους μυστηριώδεις θανάτους τόσο των δικών της μωρών όσο και των υπόλοιπων παιδιών στην Αμαλιάδα, μεταξύ άλλων και της αδερφούλας της Ζωής, δίνει η 24χρονη Ειρήνη Μουρτζούκου στο νέο μέρος της συνέντευξής της με την Τατιάνα Στεφανίδου.
«Ξέρουν τι θα τραβήξουν, αν ανοίξω εγώ το στόμα μου… είμαι διάολος» λέει η 24χρονη Ειρήνη, τονίζοντας πως έχει στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν για ποιο λόγο την κατηγορούν τώρα ότι έχει κάνει κακό στα μικρά παιδιά, που έφυγαν όλα από τη ζωή, ενώ η ίδια ήταν παρούσα.
«Θα κάψω εγώ ανθρώπους, όταν θα έρθει η ώρα τους… Κάτι θα σκεφτεί εμένα το κεφάλι μου», δηλώνει, όταν η Τατιάνα Στεφανίδου αναφέρεται σε όσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, ότι τα παιδιά πέθαναν από ασφυξία.
Η 24χρονη Ειρήνη αρνείται κατηγορηματικά όσα της προσάπτουν. «Δεν με νοιάζει τι λένε… δεν θα ακουμπούσα παιδί» υποστηρίζει.
Προς το τέλος της συνέντευξής της στην Τατιάνα Στεφανίδου, η 24χρονη Ειρήνη δηλώνει αγχωμένη και λέει: «δεν έχω πάρει τα χάπια μου, έχω μήνες να τα πιω, δεν τα θέλω».
Αρνείται, ωστόσο, στη συνέχεια ότι παίρνει χάπια, υποστηρίζοντας πως έχει μάθει να επιβιώνει μόνη της, δίχως βοήθεια.
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Τ.Σ.: Αυτό που λένε, ακούγοντας τους ιατροδικαστές αυτές τις μέρες στην τηλεόραση και τοποθετήθηκαν και με κάποια ευρήματα τα οποία υπάρχουν στα μωρά, λένε ότι σε αρκετά από τα μωρά έχει προκληθεί βλάβη από έλλειψη οξυγόνου. Δηλαδή, τι λένε; Ότι κάποιος τους έκλεισε τη μύτη και το στόμα…
ΕΜ.: Για να πεθάνει ένας άνθρωπος θέλει αρκετή ώρα αρχικά και ποιος να πάει να τους κόψει το οξυγόνο;
Τ.Σ.: Μισό λεπτό να σου πω τι λένε οι ιατροδικαστές
Ε.Μ.: Ναι το άκουσα, το έχω ακούσει.
Τ.Σ.: Οι ιατροδικαστές λένε ότι κάποιος άνθρωπος, εσύ στην προκειμένη περίπτωση, τώρα μην κρυβόμαστε πίσω απ’το δάχτυλό μας, έτσι, για σένα λένε, να το πω ανοιχτά; Ότι έμενες με τα μωρά για 3 λεπτά για 4 για 5 λεπτά, τους έκλεινες τη μύτη και το στόμα και τους προκαλούσες στην ουσία ασφυξία, αυτό λένε.
Ε.Μ.: Πολλά έχω ακούσει. Κι άλλα πράγματα έχω ακούσει, όχι μόνο αυτό που λες εσύ, έχω ακούσει και χειρότερα.
Τ.Σ.: Εσύ αυτό πώς το ακούς, πώς το διαχειρίζεσαι;
Ε.Μ.: Δεν ξέρω. Δεν το διαχειρίζομαι γιατί δεν θέλω να το βάλω στο κεφάλι μου αυτό το πράγμα. Αν είναι μουρλός ο άνθρωπος να το κάνει, από εμένα…
Τ.Σ.: Θέλω να πω, υπάρχει περίπτωση κάποια στιγμή να νευρίασες τόσο πολύ…
Ε.Μ.: Και να ακουμπήσω παιδί;
Τ.Σ.: Γιατί κρατούσες τα μωρά…
Ε.Μ.: Και τι μου φταίνε τα παιδιά; Γιατί δεν ξεσπάω σε μένα, πάντα σε εμένα ξεσπάω, ποτέ δεν ξεσπάω σ’ άλλον.
Τ.Σ.: Θέλω να πω γιατί είχες μία ευθύνη που δεν ήθελες, γιατί σε ενοχλούσαν;
Ε.Μ.: Και τι με ενοχλούσαν ακόμα και τα παιδιά μου; Έλα!
Τ.Σ.: Άρα όλο αυτό που λένε ότι μπορεί να τους προκαλούσες εσύ ασφυξία, κλείνοντας μύτη, στόμα, είναι στην ουσία, για σένα ,τι;
Ε.Μ.: Τίποτα. Όλοι έχουν βγει και λένε, λένε… Εγώ περιμένω. Εγώ είπα «είμαι εδώ», δεν με νοιάζει τι λέει ο ένας και ο άλλος. Η άλλη έβγαλε εχθές ότι μπορεί να το έπνιξε, λέει, να έχει πάρει σκοινί και να το έπνιξε. Σώπα ρε! Ιατροδικαστής είσαι εσύ, δεν το βλέπει ο ιατροδικαστής αν πνίγεις έναν άνθρωπο και ειδικά με σκοινί κιόλας;
Τ.Σ.: Αυτό ποιός το ισχυρίστηκε;
Ε.Μ.: Σε ένα βίντεο το είχαν γράψει, το κοίταγα εχθές στο τικ τοκ. Δηλαδή λένε κάτι πράγματα…
Τ.Σ.: Το μόνο που δεν μπορεί κανείς να δει εξωτερικά, είναι το να κλείσεις τη μύτη και το στόμα, με ένα μαξιλάρι, με κάτι, δεν φαίνεται τίποτα.
Ε.Μ.: Όλα φαίνονται! Όλα τα πέρασε η σήμανση πάνω από τον Παναγιώτη. Για τον Παναγιώτη για τους υπόλοιπους δεν ξέρω. Δεν μπορώ άλλο. Κουράστηκα. Εμένα με ρωτάει κάνεις πως είμαι εγώ; Γιατί γελάς, γιατί κάνεις…
Τ.Σ.: Εάν από αυτή την έρευνα που γίνεται, από τα έξι παιδιά που έφυγαν…
Ε.Μ.: Αρχικά αυτό με τα έξι είναι κάτι το οποίο το έχουν ζητήσει και οι δικοί μου, το παιδί το δικό τους να βγει από το φάκελο όλο αυτό. Δεν έχουν καμιά δουλειά, όπως κι εγώ δεν έχω καμιά δουλειά.
Τ.Σ.: Για τη Ζωή λες;
Ε.Μ.: Ναι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λένε, επειδή ήτανε στο Αγία Σοφία μάλλον το συνδυάσανε. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί έχουν συνδέσει το παιδί αυτό.
Τ.Σ.: Αυτό το παιδί, γιατί το έχουν συνδέσει, να στο πω. Εσύ τότε ήσουν 14 και επειδή ήσουν μαζί της, μαζί με τα αδερφάκια σου τα πιο μικρά στο δωμάτιο και κοιμόσασταν τα τέσσερα σας, έχουν συνδυάσει ότι ενδεχομένως, λένε, ότι ίσως η αδερφούλα σου να είναι το πρώτο παιδί που έφυγε με αυτό τον τρόπο.
Ε.Μ.: Έτσι βγάλανε αυτοί…
Τ.Σ.: Αυτό που λένε είναι ότι είναι το πρώτο παιδί που του προκάλεσες ασφυξία.
Ε.Μ.: Το παιδί είχε λοίμωξη αναπνευστικού και κάτι άλλο είχε, το οποίο δεν μας το λέει ο πατέρας μου, δεν θέλει να μπει σε αυτή τη διαδικασία. «Να μη σε νοιάζει», μου λέει. Να μη σκαλίζω πράγματα, αυτή είναι η συζήτησή του, οπότε τον ρωτάω για τη Ζωή. Δεν ανοίγονται. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί με αυτό το παιδί, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω. Μου κρύβουν την ιατροδικαστική, δεν μπορώ να τη δω.
Τ.Σ.: Το σκεπτικό που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή, συνδέοντας όλες τις υποθέσεις, ποιο είναι… Ότι
Ε.Μ.: Γιατί ήμουν εγώ εκεί.
Τ.Σ.: Ότι πολλά από αυτά τα μωρά, έχουν παρουσιάσει συμπτώματα που προκαλούνται από ασφυξία
Ε.Μ.: Αυτοί που βγαίνουν και λένε ότι έχουν παρουσιάσει εκείνο… Τίποτα δεν έχουν παρουσιάσει, εγώ στο λέω. Γιατί μέχρι πέρυσι και μέχρι πρόπερσι όλες οι καταθέσεις, δεν υπάρχει που να λένε: «Α! εμένα το παιδί μου έχει είχε παρουσιάσει εκείνο». Δεν υπάρχουν πουθενά αυτές οι καταθέσεις. Αυτοί βγήκαν τώρα να το πούνε στον αέρα. Ωραία να πάνε όλοι μαζί και να το πούνε, αφού μπορούν να το αντιμετωπίσουν, να πάνε να καταθέσουν. Δεν θα πάει κανείς, εγώ στο λέω. Γιατί ξέρουν τι θα γίνει μετά. Όπως και η Κατερίνα, σιγά-σιγά, γι’αυτό κάνει πίσω, ξέρει τι θα τραβήξει, αν θα ανοίξω εγώ το στόμα μου. Μη ζητήσεις τίποτα άλλο δεν είμαι καλά, η πίεση μου έχει ανέβει στα 24 αλήθεια. Θα κάψω εγώ ανθρώπους όταν θα έρθει η ώρα τους. Ξέρω εγώ με τον τρόπο μου… Γιατί αυτοί μιλάνε χωρίς στοιχεία, εγώ μπορώ να μιλήσω με πράγματα για τα οποία έχω πολλά στοιχεία, για όλους αυτούς. Είπα, «από μικρό εγώ είμαι διάολος», είμαι το πιο έξυπνο παιδί της οικογένειας εγώ, να μην μπλέκουν μαζί μου. Ξέρω εγώ κάποια στιγμή θα τους βάλω όλους… κάτι θα σκεφτεί εμένα το κεφάλι μου.
Τ.Σ.: Έχεις μάθει να επιβιώνεις σε δύσκολες καταστάσεις κι αυτό προσπαθείς να κάνεις και τώρα λες «κάτι θα σκεφτεί το κεφάλι μου», γιατί έχεις μάθει να επιβιώνεις.
Ε.Μ.: Ναι. Θα κάτσω εγώ να σκάσω; Δεν έσκασα τόσα χρόνια… Δεν παθαίνω τίποτα εγώ.
Τ.Σ.: Θέλω να σε ρωτήσω τι θα κάνεις τώρα, δηλαδή σε άκουσα να λες ότι δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις έξω, ότι δεν μπορείς να βρεις δουλειά;
Ε.Μ.: Κάτι θα κάνω…
Τ.Σ.: Τι θα κάνεις;
Ε.Μ.: Δεν ξέρω. Είναι το μόνο πράγμα που δεν ξέρω ακόμα, άμα δεν κάτσω εδώ κάτω να ηρεμήσω… Πάμε να φύγουμε τώρα γιατί με έπιασε το άγχος μου…
Τ.Σ.: Το άγχος σου σε έπιασε από αυτά που σε ρωτάω αλλά τελοσπαντων..:
Ε.Μ.: Ναι, δεν έχω τα χάπια μου, προχώρα να φύγουμε… Έχω να τα πιω κάτι μήνες, δεν τα θέλω.
Τ.Σ.: Τι χάπια;
Ε.Μ.: Τίποτα. Δεν πίνω χάπια εγώ. Εγώ κοιτάζω να επιβιώνω μόνη μου, δεν θέλω χάπια, δεν θέλω τίποτα… Όταν είμαι σε ετοιμότητα, τότε ξέρω ότι θα πάρω το χαπάκι μου.
Τ.Σ.: Τι χάπια είναι αυτά;
Ε.Μ.: Τίποτα, άσε με, μην το κάνεις και εσύ σαν τον πατέρα μου «πιες τα χάπια σου»…
Τ.Σ.: Παίρνεις κάποια φαρμακευτική αγωγή;
Ε.Μ.: Τίποτα δεν παίρνω, καλά είμαι. Κοίταξε με, κουνιέμαι… Μην το ψάχνεις κι εσύ. Δεν θέλω… Δεν είμαι καλά σήμερα.
Τ.Σ.: Είναι λογικό να μην είσαι καλά και με όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά και μ’ αυτά που σε ρωτάω.
Ε.Μ.: Πρήστηκα από το άγχος μου. Ε! ναι. Αυτό! Μπράβο, το βρήκες.
