Ένα μικροσκοπικό αρσενικό ελαφάκι γεννήθηκε στις 12 Μαΐου στο ζωολογικό κήπο «Queens» της Νέας Υόρκης και ζυγίζει μόλις 450 γραμμάρια ενώ οι διαστάσεις του είναι 15,4 εκατοστά.
Τα Pudu, όπως είναι το όνομά του είδους τους, ανήκει στο μικρότερο είδος ελαφιών στον κόσμο και ο συγκεκριμένος ζωολογικός κήπος διαθέτει 3 από αυτά. Το μικροσκοπικό πλάσμα ακόμα θηλάζει, αλλά σύντομα θα τρώει φύλλα, σιτάρι, κατσαρό λάχανο, καρότα, και σανό.
Τα Pudu είναι ένα υποείδος ελαφιού της Νότιας Αμερικής και γενικά είναι μοναχικά ζώα. Γαβγίζουν όταν φοβούνται, τρέμουν όταν θυμώσουν, και δεν αλληλεπιδρούν κοινωνικά, εκτός από τη στιγμή του ζευγαρώματος.
Επίσης υπάρχει η φήμη ότι μπορούν να πεθάνουν από το φόβο τους.
Αυτό το γλυκό μωρό, ελαφάκι γεννήθηκε ένα μήνα πριν στον ίδιο ζωολογικό κήπο.
Το παρόν βίντεο είναι από ένα ελαφάκι Pudu, μόλις 5 ημερών που γεννήθηκε πριν χρόνια σε ένα ζωολογικό κήπο του Ντιτρόιτ της πολιτείας Μίσιγκαν των Η.Π.Α.
Δεν είναι αξιολάτρευτα;
Πηγή: queenszoo.com
Πλωτές σκηνές έχουμε δει πολλές, όμως μια πλωτή Όπερα κατασκευασμένη εξολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, το πρώτο μέρος παγκοσμίως που θα το δούμε θα είναι η Πρέβεζα.
Πριν από 3 χρόνια λοιπόν ο κ. Σπαρτιώτης είχε την ιδέα να μαζεύει τα κουτιά των αναψυκτικών και με αυτά να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης, το οποίο τότε δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα ήταν.
Ο Λέανδρος Σπαρτιώτης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1931. Έζησε τους δύο πολέμους, τον 2ο Παγκόσμιο και τον εμφύλιο. Λόγω αυτών των συνθηκών δεν κατάφερε να σπουδάσει. Ξεκίνησε, όμως, να εργάζεται από την ηλικία των 15 ετών και φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια δημιουργίας σε διάφορους τομείς.
Είναι αυτοδίδακτος σε ό,τι έχει κάνει, ήτοι ξυλογλυπτική, ζωγραφική, φωτογραφία, εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση, σκηνογραφία και ό,τι αφορούσε γενικά την τέχνη. Στον τομέα της εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης έκανε μια καριέρα 50 ετών στην Αθήνα. Τα έργο που αφήνει είναι τεράστιο στην Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη καθώς και στην Αγγλία και την Ιταλία.
Στα 78 του χρόνια αποφάσισε να σταματήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία και επέστρεψε στην πατρίδα του, την Πρέβεζα, με σκοπό να φτιάξει μια Πινακοθήκη για να στεγάσει την προσωπική του συλλογή, την οποία συνέλλεγε επί 40 χρόνια και αποτελείται περίπου από 150 έργα παλαιών και σύγχρονων, ξένων και Ελλήνων ζωγράφων.
Παράλληλα, κατά την επιστροφή του στην γενέτειρα πόλη δηλώνει παρών όποτε του ζητηθεί σε ό,τι αφορά την τέχνη και τον πολιτισμό.Από τα πιο γνωστά του έργα, πέρα από ιδιωτικές κατοικίες, είναι η εξ ολοκλήρου κατασκευή του Nicopolis Club στην παραλία Μονολίθι της Πρέβεζας, η διακόσμηση και η αναπαλαίωση του «Νέον» της Ομόνοιας, του Πειραιά και του Κολωνακίου, το «Ενετικόν» στο Ηράκλειο της Κρήτης, το «Εύπολις» στην Παιανία.
Τον τελευταίο χρόνο έπειτα από την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου Σοφίας ο κ. Λέανδρος αφού διένυσε την περίοδο όπου όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται για να συνειδητοποιήσουν την τεράστια αλλαγή στην ζωή τους, συνεχίζει να ονειρεύεται και να δημιουργεί.
Έτσι λοιπόν συνέλαβε αυτή την μεγάλη ιδέα ξεκαθαρίζοντας στο μυαλό του πως τα κουτάκια των αναψυκτικών που μάζευε δεν θα γίνουν ένα άγαλμα που μετά από χρόνια μπορεί να έχει την τύχη πολλών άλλων αγαλμάτων, αλλά θα είναι ένα έργο τέχνης πολιτιστική κληρονομιά για την Πρέβεζα.
Τελευταίο και σπουδαιότερο μήνυμα είναι πως η ζωή δε σταματάει ούτε στα 50, ούτε στα 60, αλλά μπορείς όσο ζεις να δημιουργείς. Σας το λέει αυτό ένας 85χρονος.
