Η «Κρύα Πανσέληνος» του Δεκεμβρίου θα λάβει χώρα στις 15 Δεκεμβρίου.
Πρόκειται για την τελευταία Πανσέληνο του έτους, η οποία είναι γνωστή ως «Κρύα Πανσέληνος» λόγω των παγωμένων θερμοκρασιών που επικρατούν την εποχή αυτή.
Αυτή η πανσέληνος συμπίπτει με τις μεγαλύτερες νύχτες του χρόνου, λίγο πριν τη χειμερινή ηλιοστασία. Η Πανσέληνος θα προσφέρει μία εντυπωσιακή θέα στον ουρανό, και θα είναι ορατή παράλληλα με τον πλανήτη Δία, ο οποίος θα είναι πιο φωτεινός, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία για παρατήρηση των αστεριών.
Η Cold Moon του Δεκεμβρίου, η τελευταία Πανσέληνος του χρόνου, έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο σε τρία ζώδια: Δίδυμοι, Τοξότες και Ιχθύες. Αυτή η Πανσέληνος, η οποία πραγματοποιείται στις 15 Δεκεμβρίου, φέρνει μαζί της μια εποχή αναθεώρησης, ολοκλήρωσης και εσωτερικής αποδοχής. Επηρεάζει κυρίως τις σχέσεις, τις επικοινωνιακές αλληλεπιδράσεις και τις ψυχικές καταστάσεις των παρακάτω ζωδίων.
Τρία ζώδια που επηρεάζονται από την Πανσέληνο του Δεκεμβρίου:
Δίδυμοι
Η Πανσέληνος στο ζώδιο των Διδύμων φέρνει έντονα θέματα επικοινωνίας στην επιφάνεια. Είναι μια καλή στιγμή για να κλείσουν ανοιχτές υποθέσεις, να διευθετηθούν παρεξηγήσεις και να εξετάσουν τις προσωπικές τους σχέσεις. Οι Δίδυμοι μπορεί να αισθανθούν την ανάγκη να επανεξετάσουν τις στρατηγικές τους και να αναλάβουν δράση για να ολοκληρώσουν ό,τι έχει μείνει ημιτελές. Αυτή η εποχή τους καλεί να βρουν την εσωτερική τους ισορροπία και να επικεντρωθούν στην επικοινωνία τους με τους άλλους.
Τοξότες
Οι Τοξότες, ως το ζώδιο που βρίσκεται σε αντίθεση με τους Δίδυμους, επηρεάζονται έντονα από αυτή την Πανσέληνος. Η Πανσέληνος προκαλεί συγκρούσεις και ένταση, καθώς αναδεικνύει προσωπικά ζητήματα και επαγγελματικές φιλοδοξίες. Οι Τοξότες μπορεί να βρουν τον εαυτό τους να αναθεωρεί τις σχέσεις τους και τις επαγγελματικές τους αποφάσεις. Είναι μια περίοδος για αποδοχή και για την κατανόηση των επιθυμιών τους, και για να πάρουν αποφάσεις που θα τους βοηθήσουν να προχωρήσουν μπροστά.
Ιχθύες
Η Πανσέληνος του Δεκεμβρίου έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο στους Ιχθύες, καθώς φέρνει στην επιφάνεια συναισθηματικές και ψυχικές ανακατατάξεις. Οι Ιχθύες μπορεί να νιώσουν ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν παλιές ανεκπλήρωτες υποθέσεις ή να ολοκληρώσουν πράγματα που είχαν παραμελήσει. Αυτή η Πανσέληνος τους προσκαλεί να κοιτάξουν τον εαυτό τους με ειλικρίνεια και να κλείσουν κύκλους που τους κρατούν πίσω. Είναι μια στιγμή για να αποδεχτούν και να αναγνωρίσουν τα συναισθηματικά τους εμπόδια, κάνοντάς τους πιο δυνατούς και έτοιμους για μια νέα αρχή.
Ο Νίκος Κοκλώνης επιστρέφει – Ποιο show θα παρουσιάσει
Σε αυτό το μεγάλο show θα δούμε τον Νίκο Κοκλώνη
\Στο ρόλο του παρουσιαστή επιστρέφει ο Νίκος Κοκλώνης, αφού την προσεχή Πέμπτη θα παρουσιάσει τα καλλιστεία που θα αναδείξουν τις Σταρ Ελλάς, Μις Ελλάς και Μις Γιάνγκ, που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο εξωτερικό.
Ο Νίκος Κοκλώνης ανέλαβε την παρουσίαση του του 72ου διαγωνισμού ομορφιάς, ο οποίος θα αναδείξει τις ομορφότερες Ελληνίδες, οι οποίες θα λάβουν μέρος σε κορυφαίους διεθνείς διαγωνισμούς, όπως Miss World, Miss International, Miss Cosmo International και Miss Supranational.
Στο πλευρό του θα έχει την Κατερίνα Στικούδη, ενώ η Γκαλένα Βελίκοβα έχει αναλάβει τις χορογραφίες των 14 καλλονών που θα διεκδικήσουν τους τίτλους ομορφιάς σε μια φαντασμαγορική βραδιά που θα λάβει χώρα στο Fantasia Live.
“Πλέον κλείνω το μάτι στην ζωή και χαμογελάω αληθινά. ‘Εδωσα ακόμα έναν αγώνα όχι στο παρκέ αλλά στην ζωή, στην πραγματική ζωή και βγήκα πάλι πρωταθλήτρια!” ανέφερε.
Νικήτρια στην πιο σπουδαία και σκληρή μάχη που έδωσε, αυτή τη φορά στο “τάραφλεξ” της ζωής, βγήκε η Πέννυ Ρόγκα. Η βολεϊμπολίστρια του Παναθηναϊκού σε μία συγκινητική εξομολόγηση αποκάλυψε ότι κατάφερε να κερδίσει τον καρκίνο, με τον οποίο έδωσε “μάχη” από τον περασμένο Μάιο.
Στο μήνυμά της, αποκαλύπτει πως υπήρξαν φορές που σκέφτηκε να τα παρατήσει, που λύγισε, αλλά οι άνθρωποί της και η εσωτερική της δύναμη- την οποία δε γνώριζε πως είχε- την κράτησαν όρθια.
“Άργησα λίγο αλλά τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να πω όσα θέλω, όσα ένιωσα, όσα βίωσα αυτούς τους πιο σημαντικούς, τους πιο δύσκολους, τους πιο απαιτητικούς μήνες της ζωής μου. Τα λόγια δεν μπορούν να αποδώσουν την πραγματικότητα ούτε στο 10% αλλά μπορεί να βοηθήσουν κάποιους έστω και λίγους να δουν τη ζωή με άλλο μάτι. Κέρδος θα είναι κι αυτό.
Νόμιζα πως στη ζωή μου είχα περάσει δύσκολες στιγμές, είχα πάρει δύσκολες αποφάσεις, είχα προβλήματα όπως όλοι μας αλλά τελικά δεν είχα ζήσει τίποτα. Για σκεφτείτε “τη μια μέρα παίζεις ημιτελικό κυπέλλου και την επόμενη σου ανακοινώνουν ότι έχεις καρκίνο”. ΚΑΡΚΙΝΟΣ… λέξη με πολλές σημασίες… εγώ είχε χρειαστεί να την “αναφέρω” στη ζωή μου μόνο ως το ζώδιό μου…
Εν έτη 2024 η λέξη ΚΑΡΚΙΝΟΣ αποτελεί ακόμα ταμπού για το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού και πόσο μάλλον όλων αυτών που έρχονται αντιμέτωποι. Θέλουμε να θεωρούμαστε προοδευτικοί αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαστε παρά μόνο ένα μάτσο συντηρητικοί, φοβικοί παρτάκηδες.
Δεν ντράπηκα ποτέ για την ασθένεια μου, δεν ένιωσα ποτέ άσχημα για τα μαλλιά που έχασα, για τα κιλά που έβαλα, για την τεράστια αλλαγή στο σώμα μου, παρά μόνο περήφανη που δεν παρέδωσα τα όπλα και ρίχτηκα στην μάχη με όλες μου τις δυνάμεις. Κανείς μας δεν γνωρίζει πόση δύναμη κρύβει μέσα του μέχρι να έρθει η στιγμή να τεστάρει τα όριά του. Δεν ήταν εύκολοι αυτοί οι μήνες, υπήρξαν μέρες που λύγισα, που σκέφτηκα ότι δεν αντέχω άλλο, που είπα δεν θα τα καταφέρω αλλά είχα πάντα δίπλα μου αυτούς που έπρεπε, αυτούς που πίστευαν σε μένα παραπάνω από εμένα.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι όλο αυτό που περνάει ένας καρκινοπαθής παρά μόνο αν το βιώσει.
Η πρόληψη σώζει ζωές. Μεγάλο μέρος των καρκίνων μπορούν να αποφευχθούν μέσω της έγκαιρης διάγνωσης και της αντιμετώπισής τους.
Πλέον κλείνω το μάτι στην ζωή και χαμογελάω αληθινά. Έδωσα ακόμα έναν αγώνα όχι στο παρκέ αλλά στην ζωή, στην πραγματική ζωή και βγήκα πάλι πρωταθλήτρια!
Ο Ίαν Στρατής με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση, «Ωραία μου κυρία» μίλησε στην εκπομπή Buongiorno για τα επαγγελματικά του νέα, αλλά και τις στιγμές με την κόρη του, Ολίβια η οποία έγινε δύο ετών.
«Βλέπεις να μεγαλώνει και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα. Βλέπεις πτυχές του εαυτού σου μέσα. Η κόρη μου με έχει πει τη λέξη “μπαμπά”. Η πρώτη της τρισύλλαβη λέξη ήταν “μουσική”. Η πρώτη της λέξη γενικά ήταν γάτα γιατί έχουμε και τρία γατιά στο σπίτι», είπε ο Ίαν Στρατής για την κόρη του.
Για την απόφασή τους με τη Μαίρη Συνατσάκη να μην προχωρήσουν σε τελετή βάφτισης: «Δεν με ενοχλούν τα σχόλια για το ότι δεν θα βαφτιστεί η κόρη μου. Ισχύει αυτό που είπε η Ντορέττα Παπαδημητρίου, πως στην ονοματοδοσία θα είναι εκείνη η νονά. Νονός θα είναι ο κιθαρίστας της πάντας μου», είπε αποκαλύπτοντας τους δύο νονούς της κόρης του.
Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο γάμου με τη Μαίρη Συνατσάκη: «Το μέλλον θα δείξει, δεν ξέρουμε ούτε εμείς. Δεν έχουμε κάτι προγραμματισμένο αλλά μπορεί και να έχουμε. Θα το κάνουμε κάποια στιγμή πιστεύω, απλά όχι στο κοντινό μέλλον», απάντησε ο Ίαν Στρατής.
H Ελίζαμπεθ Ελέτσι και ο Νεκτάριος Λεμονίδης γιόρτασαν με ένα λαμπερό πάρτι τον ένα χρόνο επέτειο γάμου τους.
Η κάμερα της εκπομπής, «Buongiorno», βρέθηκε στο χαρμόσυνο γεγονός και το ερωτευμένο ζευγάρι παραχώρησε δηλώσεις.
«Δεν ξέρω πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός. Πέρασε ένας χρόνος, σαν να έγινε εχθές ο γάμος μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι, αισθάνομαι σαν να γνωριστήκαμε εχθές. Ο Νεκτάριος είναι φίλος μου, άντρας μου, γκόμενός μου, τα πάντα μου. Τον αγαπώ πάρα πολύ, θέλω να περάσουμε και άλλα χρόνια μαζί», είπε αρχικά η Ελίζαμπεθ Ελέτσι.
«Θαυμάζω ότι είναι απρόβλεπτη και αυτό είναι που με ιντριγκάρει. Μόνο αυτή μαγειρεύει, εγώ δεν μαγειρεύω», πρόσθεσε από την πλευρά του ο Νεκτάριος Λεμονίδης.
«Του μαγειρεύω και πλένει τα πιάτα. Κάτι κάνει. Του κάνω διάφορα κι εκπληξούλες στο σπίτι. Όταν έρχεται, δεν θα είμαι με την πιτζάμα αλλά με το νυχτικάκι μου και θα θέλω να με θέλει», αποκάλυψε η Ελίζαμπεθ Ελέτσι ενώ ο Νεκτάριος Λεμονίδης συμπλήρωσε: «Νομίζω ότι έχουμε βρει το άλλο μισό. Το γεγονός ότι είμαι δίπλα σε μία διάσημη κι όμορφη γυναίκα μου έδωσε αυτοπεποίθηση».
Η κάμερα της εκπομπής, «Buongiorno» και η Χριστίνα Βουδούρη συνάντησε τον Απόστολο Λύτρα μαζί με την 19χρονη κόρη του η οποία μίλησε πρώτη φορά τηλεοπτικά.
«Σπουδάζουν Νομική (σ.σ οι κόρες μου). Η μεγάλη ξεκινά το τρίτο έτος και η μικρή είναι στο πρώτο», ανέφερε αρχικά ο Απόστολος Λύτρας και αποκάλυψε πως καθημερινά η Εύα βρίσκεται στο γραφείο του.
Για τα πλάνα των Χριστουγέννων ο Απόστολος Λύτρας δήλωσε: «Έχω χάσει τον μπαμπά μου, δεν θα είναι εύκολες οι γιορτές. Τα Χριστούγεννα είναι οικογενειακή γιορτή, δυστυχώς θα λείπει φέτος ο πατέρας μας. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, θα φύγουν με φίλους για διακοπές και θα μαζευτούμε πάλι όλοι για την αλλαγή του χρόνου», ενώ η κόρη του είπε: «Θα κάνω αλλαγή χρόνου μαζί με τον μπαμπά μου και μετά θα κάνω κάτι με τους φίλους μου».
Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο του 2024 τιμάται η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα
Οκυπριακής καταγωγής Άγιος Σπυρίδων, είναι σημαντική προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης.
Είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πόλη και το νησί της Κέρκυρας, της οποίας είναι προστάτης Άγιος. Είναι, επίσης, πολιούχος Άγιος του Πειραιά.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 14 Δεκεμβρίου από την Καθολική.
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε περί το 270 στην Άσκια, τη σημερινή Άσσια Αμμοχώστου, που βρίσκεται στα Κατεχόμενα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγόταν από ταπεινή οικογένεια και ήταν μάλλον εύπορος για τα μέτρα της εποχής, αφού είχε στην κατοχή του αγροτική γη και κοπάδια προβάτων. Με την προτροπή των γονέων του παντρεύτηκε μια ενάρετη συγχωριανή του, με την οποία απέκτησε μία κόρη, ονόματι Ειρήνη. Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν περιορισμένες, αλλά χάρη στην αρετή του και τον άρτιο χριστιανικό του βίο εξελέγη επίσκοπος Τριμυθούντος (σημερινή Τρεμετουσιά Λάρνακας).
Ο Σπυρίδων ως επίσκοπος Τριμυθούντος μετείχε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας (325), η οποία διαμόρφωσε το χριστιανικό δόγμα, και διακρίθηκε ως δεινός επικριτής του Αρείου. Μάλιστα θαυματούργησε, προσπαθώντας να αντικρούσει τον αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος διέδιδε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα του Θεού, αμφισβητώντας το θεμελιώδες για τον Χριστιανισμό δόγμα της Αγίας Τριάδας. Για να αποδείξει το αβάσιμο των δοξασιών του Αρείου, έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι. Δείχνοντάς το στους παρισταμένους στη Σύνοδο, με το δεξί του χέρι έκανε το σημείο του σταυρού και είπε: «Εις το όνομα του Πατρός». Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του Σπυρίδωνα, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε προς τα πάνω.
«Και του Υιού», πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το κεραμίδι, έτρεξε προς τα κάτω. «Και του Αγίου Πνεύματος» συμπλήρωσε και το χώμα έμεινε στο χέρι του.
Και αμέσως μετά απευθυνόμενος στους παρισταμένους συνοδικούς είπε: Αδελφοί και πατέρες μου, όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο – φωτιά, νερό, χώμα – έτσι κι ο Άγιος Θεός. Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, – ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεός Του – λέμε και τονίζουμε: Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Είναι το λεγόμενο «Θαύμα της Κεράμου», το οποίο αποδίδεται στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Ο Σπυρίδων εκοιμήθη εν ειρήνη το 348 και λόγω του ενάρετου βίου και των θαυμάτων που ετέλεσε κατατάχθηκε μεταξύ των Αγίων. Το λείψανό του κατά τον έβδομο αιώνα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να προφυλαχθεί από τις επιδρομές των αλλοθρήσκων Αράβων στην Κύπρο. Μετά την άλωση της Πόλης το 1453 μεταφέρθηκε για ασφάλεια στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα, η οποία από τότε συνδέεται στενά με τον Άγιο και οι κάτοικοί της επικαλούνται το όνομά του σε κάθε δύσκολη περίσταση.
Εννέα ξακουστά θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα
1. Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του Αγίου Σπυρίδωνα. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο. Το ήθελε για να πληρώσει κάποιο χρέος του σ’ ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό;
Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα. Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ’ αφήκε να πέσει στη γη κι έγινε φίδι. «Ας ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναί, Κύριε. Άς γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα σου», ξανάπε και σήκωσε το χέρι. Το φίδι σταμάτησε. Κι ο άγιος έσκυψε και το πήρε. Στό χέρι του το σιχαμερό ερπετό μεταμορφώθηκε κι άστραψε τώρα χρυσαφένιο. O πτωχός γεμάτος χαρά πήρε το χρυσάφι κι έτρεξε και το ‘δωκε ενέχυρο στον πλούσιο δανειστή.
Όταν αργότερα με τη βοήθεια του Θεού πλήρωσε το χρέος του, ο δανειστής του επέστρεψε το χρυσαφένιο ενέχυρο. Κι ο πτωχός το πήρε και με δάκρυα ευγνωμοσύνης το γύρισε στον άγιο. Αυτός, αφού το έλαβε στα χέρια, έστρεψε τα μάτια στον ουρανό, δόξασε τον Θεό για την άπειρη φιλανθρωπία του κι ύστερα το έρριξε στη γη. Και ώ του θαύματος! Το χρυσάφι έγινε και πάλι φίδι κι έφυγε από μπροστά τους.
2. Κάποια άλλη φορά ο Άγιος Σπυρίδωνας, ύστερα από μακρινή οδοιπορία για διδαχή του λαού του μπήκε κουρασμένος στο σπίτι ενός από τους πιστούς του, για να ξεκουραστεί. Στο άκουσμα της είδησης κόσμος πολύς από τα γειτονικά σπίτια στην αρχή κι έπειτα από όλη την κοινότητα έτρεξαν να τον συναντήσουν και να πάρουν την ευλογία του. Ανάμεσα στα πλήθη ήταν και μια αμαρτωλή γυναίκα, που ήρθε κι αυτή να δεί τον άγιο. Κάποια στιγμή μάλιστα έπεσε και κάτω, για να ασπασθεί τα πόδια του. Με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος ο άγιος, σαν την κοίταξε, γνώρισε αμέσως την αμαρτία της. Χωρίς να τον ακούσει κανένας, με τρόπο γλυκύ και ταπεινό, ψιθύρισε στη γυναίκα: «Κυρά μου, μη με εγγίσεις». Εκείνη όμως επέμενε. Και τότε ο άγιος με αυστηρότητα φανέρωσε μπροστά σε όλους την αμαρτία της. Η γυναίκα θαύμασε και με συντριβή καρδιάς έσκυψε κι άρχισε με δάκρυα να ζητά το έλεος του Θεού. Μπροστά στη μετάνοια της ο στοργικός πατέρας της είπε με συγκίνηση τα λόγια εκείνα, που κάποτε ο ίδιος ο Κύριος απηύθυνε σε μια τέτοια αμαρτωλή: «Θάρσει, θύγατερ. ἀφέωνται σοι αἳ ἁμαρτίαι». Πήγαινε στο καλό και πρόσεχε μελλοντικά. Με τον τρόπο του ο άγιος βοήθησε την αμαρτωλή εκείνη γυναίκα να μετανοήσει. Αλλά κι έδωκε ένα μάθημα σε όλους. Μόνο η μετάνοια η ειλικρινής ξεπλένει την ψυχή και αποκαθιστά τον άνθρωπο στη θέση την τιμητική, να είναι παιδί του Θεού.
3. Ο άγιος κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή συνήθιζε να νηστεύει απόλυτα. Δεν έτρωγε τίποτα, ούτε αυτός ούτε κι η κόρη του. Κάποια βραδιά, σε περίοδο νηστείας, ένας άγνωστος οδοιπόρος κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του. Ο άγιος έσπευσε με προθυμία να του ανοίξει και να τον υποδεχθεί. Του πρόσφερε νερό να ξεπλυθεί και πήγε να βρει κάτι, για να του δώσει να δειπνήσει. Κοίταξε παντού, μα τίποτα δεν βρήκε. Ούτε ψωμί δεν είχε. Στήν αμηχανία του ο άγιος θυμήθηκε πώς σε κάποια γωνιά βρισκόταν κρεμάμενο ένα κομμάτι διατηρημένο χοιρινό κρέας από τις ημέρες της κρεοφαγίας. Χωρίς να χάσει καιρό, φώναξε την κόρη του να ψήσει λίγο για τον φιλοξενούμενο τους. Η κόρη ετοίμασε το τραπέζι. Έβαλε πάνω το ψητό κρέας και κάλεσαν τον ξένο να φάγει. Ο ξένος, σαν είδε το προσφερόμενο, αρνήθηκε να το δοκιμάσει λέγοντας: «Δέσποτα μου, συγχώρεσε με. Νηστεύω. Είμαι χριστιανός». «Ναί! παιδί μου», είπε ο άγιος, «κι εγώ νηστεύω. Είμαι κι εγώ χριστιανός. Μα μια και δεν έχουμε τίποτε άλλο στο σπίτι κι εσύ πρέπει να τονωθείς ύστερα από την τόση οδοιπορία, θα φας από αυτό που βρίσκεται. Να! εγώ καταλύω πρώτος τη νηστεία. Φάγε, παιδί μου, να τονωθείς». Κι ο άγιος, για να ενθαρρύνει τον ξένο, έφαγε κι έδωσε και σ’ εκείνο λέγοντας του. «Πάντα καθαρὰ τοὶς καθαροίς, ὁ θεῖος ἀπεφήνατο Λόγος». Την άλλη μέρα φυσικά συνέχισε και πάλι τη νηστεία του.
Το περιστατικό αυτό δείχνει την πλατιά αντίληψη του αγίου για τη νηστεία, που είναι κι η μόνη ορθή. «Τὸ Σάββατον ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπον οὒχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον». (Μάρκ. β’, 27).
4. Μια βραδιά, την ώρα που όλοι ησύχαζαν, μερικοί κλέφτες μπήκαν στη μάνδρα, που ήσαν τα πρόβατα που έτρεφε ο άγιος για τις ανάγκες των πτωχών του, για να κλέψουν μερικά. Ξεχώρισαν αυτά που ήθελαν και δοκίμασαν να φύγουν. Άδικα, όμως, προσπαθούν να κινηθούν προς την έξοδο. Τα πόδια και τα χέρια τους δέθηκαν αόρατα από Εκείνο, που όλα τα βλέπει και τα παρακολουθεί, Όλο το βράδυ άγρυπνοι αγωνίζονταν χωρίς να κατορθώσουν αυτό που ήθελαν. Όταν ξημέρωσε και πήγε ο άγιος στη μάνδρα και τους είδε σε κείνα τα χάλια, τους σπλαγχνίστηκε. Τους μίλησε με καλωσύνη και τους συνέστησε να μην επαναλάβουν αυτή την πράξη. Κι εκείνοι ντροπιασμένοι και καταστενοχωρημένοι του το υποσχέθηκαν. Τους έλυσε τα δεσμά, με τα οποία ήσαν δεμένοι, τους ευλόγησε και τους απέλυσε. Την ώρα, που έφευγαν, τους έδωσε κι ένα κριάρι για «τον κόπο της αγρυπνίας». Πόσο δίκαιο έχει ο λαός μας όταν λέγει: «Αγαπά ο Θεός τον κλέφτη· αγαπά όμως και τον νοικοκύρη». Ο Πανάγαθος «θέλει πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμοθ. β’ 4).
5. Στις αρχές του 17ου αιώνα μ.Χ. μια τρομερή ανομβρία κτύπησε τα νησιά του Ιόνιου Πελάγους. Ιδιαίτερα τη νήσο Κέρκυρα. Η δύναμη που κρατούσε κι εξουσίαζε τα νησιά με τους πολέμους που διεξήγαγε εδώ κι εκεί, δεν εύρισκε καιρό να σκεφθεί τους δουλοπάροικους της. Ο λαός πεινά. Υποφέρει. Πλησίαζε και το Πάσχα, η Λαμπρή. Πώς θα περνούσε ο κόσμος τέτοιες μέρες χωρίς ψωμί; Στις δύσκολες αυτές ώρες όλοι θυμούνται τον Θεό. «Η παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα» (Ησαΐα, ν’ 5) φωνάζει κι ο λόγος του Θεού. Στην εκκλησία που φυλάγεται το λείψανο του αγίου, ο λαός αγρυπνεί και παρακαλεί. Οι ιερείς ψέλνουν την παράκληση του αγίου. Κι η απάντηση έρχεται τάχιστα.
Το Μέγα Σάββατο τρία πλοία φορτωμένα με σιτάρι πλέουν προς την Ιταλία. Όταν περνούσαν την Κέρκυρα, οι ναύτες βλέπουν ξαφνικά και των τριών πλοίων την πλώρη να στρέφεται πλάγια και προς τον βοριά, όπου ήταν η νήσος. Ο αέρας αλλάζει κατεύθυνση και τα βοηθά. Ένας γέροντας ρασοφόρος προχωρεί μπροστά, λες και τους δείχνει τον δρόμο. Και μια φωνή δυνατή ακούεται και επαναλαμβάνεται πολλές φορές. «Προς την Κέρκυρα. Πεινούν εκεί οι άνθρωποι. Θα πληρωθείτε. Θα πληρωθείτε. Προς την Κέρκυρα». Σε λίγο, τα καράβια φτάνουν στο λιμάνι. Τα έφερε ο άγιος. Ρίχνουν τις άγκυρες και καλούν τον κόσμο να τρέξει να πάρει αυτά που ποθούσε κι είχε τόση ανάγκη. Να πάρει αυτό που στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου. Να πάρουν το σιτάρι για να φτιάξουν το ψωμί. Δεν πέρασε πολλή ώρα και το λιμάνι γέμισε από κόσμο. Τα σακκιά με τον ξανθό θησαυρό σέρνονται στην ακρογιαλιά και διαμοιράζονται. Οι καρδιές πανηγυρίζουν. Τα δάκρυα του πόνου μεταβάλλονται με μιας σε δάκρυα χαράς. Δοξολογίας και χαράς, μα κι ευγνωμοσύνης στον Μεγάλο Πατέρα, τον Πανάγαθο Θεό και τον προστάτη κι ακοίμητο φρουρό άγιο.
Η Ενετική Κυβέρνηση με θέσπισμά της ώρισε κάθε Μεγάλο Σάββατο να γίνεται λιτάνευση του ιερού Σκηνώματος του αγίου, για να θυμάται πάντα ο λαός το μεγάλο αυτό θαύμα της σωτηρίας του από την πείνα.
6. Γύρω στα 1629-30 μ.Χ. καινούργια δοκιμασία έπληξε το ευλογημένο νησί της Κέρκυρας. Αρρώστια μεταδοτική και θανατηφόρα, το κτύπησε αυτή τη φορά χωρίς διάκριση και έλεος. Ήταν πανώλης (πανούκλα). Άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, πλούσιοι και πτωχοί προσβάλλονται καθημερινά από την επάρατη νόσο και πεθαίνουν τόσο στην πόλη, όσο και στην ύπαιθρο, τα χωριά. Η διοίκηση του νησιού με τα πρώτα κρούσματα σπεύδει να ψηφίσει και να διαθέσει ένα τεράστιο ποσό, για να περιορίσει την εξάπλωση της αρρώστιας. Άδικα όμως αγωνίζεται. Σε λίγο καιρό η ωραία Κέρκυρα πάει να ερημώσει. Τα καταστήματα τόσο στην πόλη, όσο και στα μεγάλα κέντρα έχουν κλείσει. Η αγορά νεκρώθηκε. Οι δρόμοι έχουν αδειάσει. Μονάχα μερικά αλογοσυρόμενα κάρα κινούνται κάπου-κάπου φορτωμένα με πτώματα για να μεταφέρουν το μακάβριο φορτίο τους έξω από την πόλη για ταφή σε ομαδικούς τάφους. Εικόνα τραγική παρουσιάζει ολόκληρο το νησί.
Κάποια μέρα στη συμφορά αυτή την κοσμογονική ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τολμά και σπεύδει να κατακλύσει τον ιερό ναό του αγίου και με συντριβή ψυχής και δάκρυα καυτά να εκζητήσει τη μεσιτεία του.
Κι η σωτηρία δεν αργεί. Προσφέρεται γρήγορα και πλούσια.
Ο ιστορικός της Κέρκυρας Ανδρέας Μάρμορας που ζούσε Τότε, μας λέγει, πως η τρομερή επιδημία, παρά την έλλειψη σχετικών φαρμάκων, σε λίγο περιορίστηκε στο ελάχιστο και μέχρι την Κυριακή των Βαΐων σταμάτησε τελείως. Όλες τις νύκτες κατά τις οποίες η πόλη δοκιμαζόταν από την αρρώστια, πάνω από το ναό του αγίου φαινόταν κάτι σαν φως μιας υπερκόσμιας κανδήλας. Ήταν το σημάδι πως ο άγιος αγρυπνούσε και φρουρούσε τον λαό του. Έτσι το εξήγησαν οι πιστοί. Το φως το έβλεπαν συνέχεια οι νυχτερινοί σκοποί των φρουρίων.
Η τρομερή αυτή επιδημία, η πανώλης, παρουσιάστηκε και δεύτερη φορά στην Κέρκυρα μετά από σαράντα περίπου χρόνια, το 1673 μ.Χ. Και τούτη τη φορά η αρρώστια ξαπλώθηκε γρήγορα σε πόλεις και χωριά. Τα κρούσματα υπήρξαν πάμπολλα. Το δρεπάνι του θανάτου θέριζε κι αυτή τη φορά καθημερινά ένα μεγάλο αριθμό από τους κατοίκους.
Στις παρακλήσεις του λαού του ο θαυματουργός άγιος έσπευσε να ανεβάσει και πάλι στον θρόνο της θείας Μεγαλωσύνης, τη συντριβή και τα δάκρυα του πιστού λαού μαζί με τα δικά του και να εκζητήσει και να λάβει τάχιστα το ουράνιο έλεος και τη σωτηρία του. Τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς σου και εξελούμαί σε και δοξάσεις με» (ψαλμ. μθ’, 15) βρήκαν και στην περίπτωση αυτή πλήρη την εφαρμογή τους. Στις ικεσίες του θείου ιεράρχη και του μετανοημένου λαού η απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Τα κρούσματα μέρα με τη μέρα ελαττώθηκαν στο ελάχιστο και τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη σταμάτησαν απότομα. Κι αυτή τη φορά στην κορυφή του καμπαναριού για τρεις νύχτες έβλεπαν οι πιστοί ένα σταθερό φως, και μέσα σ’ αυτό το υπερκόσμιο φως, τον θαυματουργό άγιο να αιωρείται και μ’ ένα Σταυρό στο χέρι να καταδιώκει ένα κατάμαυρο φάντασμα, την αρρώστια, που προσπαθούσε να αποφύγει τον άγιο και να σωθεί.
Η ευγνωμοσύνη κι οι ευχαριστίες του πιστού λαού υπήρξαν και πάλι μεγάλες. Με θέσπισμα της Ενετικής διοικήσεως καθιερώθηκε από τότε κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου να γίνεται πανηγυρική και παλλαϊκή λιτάνευση του ιερού Σκηνώματος, για να θυμάται ο λαός κι ιδιαίτερα η νέα γενεά τον αληθινό και άγρυπνο προστάτη και Σωτήρα της.
7. Το 1715 μ.Χ. ο καπουδάν Χοντζά πασάς, αφού κατέκτησε την Πελοπόννησο κατά διαταγή του σουλτάνου προχωρεί για να καταλάβει και τα Επτάνησα. Και πρώτα – πρώτα βαδίζει προς την Κέρκυρα, που τόσο αυτή, όσο και τα άλλα νησιά βρισκόντουσαν κάτω από την Ενετική κυριαρχία.
Ένα πρωί της 24ης Ιουνίου 1716 μ.Χ. η τουρκική στρατιά με επίκεφαλής τον σκληρό στρατηγό της επέδραμε και πολιόρκησε την πόλη κι απ’ την ξηρά κι από τη θάλασσα. Επί πενήντα μέρες το αίμα χυνόταν ποτάμι κι από τις δύο μεριές. Οι υπερασπιστές Έλληνες και Βενετσιάνοι αγωνιζόντουσαν απεγνωσμένα για να σώσουν την πόλη. Τα γυναικόπαιδα, μαζεμένα στον ιερό ναό του αγίου μαζί με τους γέρους κι όσους δεν μπορούσαν να πάρουν όπλα προσεύχονται στα γόνατα και με στεναγμούς λαλητούς εκζητούν του προστάτη αγίου τη μεσιτεία. Σαν πέρασαν οι πενήντα μέρες οι εχθροί αποφάσισαν να συγκεντρώσουν όλες τις δυνάμεις τους και να κτυπήσουν με πιο πολλή μανία την πόλη. Κερκόπορτα ζητούν κι εδώ οι εχθροί για να τελειώσουν μια ώρα γρηγορώτερα το έργο τους. Απ’ την Κερκόπορτα δεν μπήκαν κι οι προγονοί τους και κατέκτησαν τη Βασιλεύουσα; Γι’ αυτό και προβάλλουν δελεαστικές υποσχέσεις, για να πετύχουν κάποια προδοσία.
Το επόμενο πρωινό ένας Αγαρηνός με τηλεβόα κάνει προτάσεις στους μαχητές να παραδοθούν, αν θέλουν να σωθούν. Την ίδια ώρα όμως αραδιάζει κι ένα σωρό απειλές στην περίπτωση, που οι υπερασπιστές δεν θα δεχόντουσαν τη γενναιόδωρη πρόταση του.
Περνούν οι ώρες. Η αγωνία κι ο φόβος συνέχει τις ψυχές. Οι Αγαρηνοί ετοιμάζονται για το τελειωτικό κτύπημα, όπως λένε. Μα κι οι υπερασπιστές εμψυχωμένοι από τις προσευχές τόσο των ίδιων, όσο και των ιδικών τους μένουν αλύγιστοι κι ακλόνητοι στις θέσεις τους. Η πρώτη επίθεση αποκρούεται με πολλά τα θύματα κι από τις δύο μεριές. Η πόλη της Κέρκυρας περνά τρομερά δύσκολες στιγμές. Η θλίψη, όμως, των στιγμών εκείνων «υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει» (Ρωμ. ε’, 3-5). Η ελπίδα στον Θεό ουδέποτε στ’ αλήθεια ντροπιάζει ή διαψεύδει αυτόν που την έχει. Κι ο λαός ελπίζει και προσεύχεται. Προσεύχεται και πιστεύει πώς ο ακοίμητος φρουρός και προστάτης άγιος του, δεν θα τον εγκαταλείψει.
Στον ιερό ναό οι προσευχές του άμαχου πληθυσμού συνεχίζονται θερμές κι αδιάκοπες.
Ξημέρωσε η 10η Αυγούστου. Κάτι ασυνήθιστο για την εποχή παρατηρείται την ήμερα αυτή από το πρωί. Ο ουρανός είναι σκεπασμένος με μαύρα πυκνά σύννεφα. Από στιγμή σε στιγμή ετοιμάζεται να ξεσπάσει τρομερή καταιγίδα. Και να! Πολύ πριν από το μεσημέρι μια βροχή, καταρρακτώδης, βροχή κατακλυσμιαία αρχίζει να πέφτει στη γη. Μοναδική η περίπτωση. Νύχτωσε κι ακόμη έβρεχε. Σαν αποτέλεσμα της κακοκαιρίας αυτής καμιά επιθετική προσπάθεια δεν αναλήφθηκε εκείνη την ήμερα. Η νύχτα περνά ήσυχα. Περί τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου συνέβη κάτι το εκπληκτικό, το αναπάντεχο. Μια Ελληνική περίπολος που έκαμνε αναγνωριστικές επιχειρήσεις, για να εξακριβώσει από που οι εχθροί θα επιτίθεντο, βρήκε τα χαρακώματα των Τούρκων γεμάτα νερό από τη βροχή και πολλούς Τούρκους στρατιώτες πνιγμένους μέσα σ’ αυτά. Νεκρική σιγή βασίλευε παντού. Στό μεταξύ ξημέρωσε για καλά. Οι χρυσές ακτίνες του ήλιου πέφτουν στη γη και χαιρετούν την άγρυπνη πόλη. Οι τηλεβόες σιγούν. Οι εχθροί δεν φαίνονται. Μήπως κοιμούνται; Τι να συμβαίνει άραγε;
Μα δεν το είπαμε; Η ελπίδα στον Θεό «ου καταισχύνει». Δεν ντροπιάζει ποτές εκείνο που την έχει. Και να!
Όλη τη νύχτα ο θαυματουργός εκείνος υπερασπιστής της νήσου, ο άγιος Σπυρίδωνας της Κύπρου με ουράνια στρατιά συνοδεία κτύπησε άγρια τους Αγαρηνούς, και τους διέλυσε και τους διεσκόρπισε. Αυτά ομολογούσαν οι ίδιοι οι Αγαρηνοί το πρωί που έφευγαν «χωρίς διώκον τος». Σωρεία τα πτώματα στην παραλία. Τα απομεινάρια της τούρκικης στρατιάς μαζεμένα στα λίγα πλοία που απέμειναν, φεύγουνε ντροπιασμένα για την Κωνσταντινούπολη. Αληθινά! «Τον ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει». Και «αυτή εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών». (Α’ Ίωάν. ε’, 4). Δηλαδή αυτή είναι η δύναμη που νίκησε τον κόσμο, η πίστη μας.
Η Κέρκυρα πανηγυρίζει. Ο πιστός λαός, μαζεμένος στην εκκλησία του αγίου, δοξολογεί τον Θεό και ψάλλει με δυνατή φωνή: «Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ… δόξα τω ενεργούντι δια σου… Ναι! δόξα στον Παντοδύναμο Χριστό, που σε δόξασε. Δόξα και σε σένα άγιε, που με τη χάρη Του ενεργείς τα τόσα θαύματα σου».
Η ανέλπιστη σωτηρία της νήσου από την εκστρατεία των Τούρκων ανάγκασε κι αυτή την αριστοκρατία των Ενετών, να αναγνωρίσει ως ελευθερωτή της Κέρκυρας τον άγιο Σπυρίδωνα. Και ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης να προσφέρει στον ναό μια ασημένια πολύφωτη κανδήλα, και να ψηφίσει ώστε το λάδι που θα χρειαζόταν κάθε χρόνο για το άναμμα της κανδήλας αυτής, να προσφέρεται από το Δημόσιο. Με ψήφισμα της πάλι η Ενετική διοίκηση καθιέρωσε την 11 Αυγούστου, σαν ημέρα εορτής του αγίου και λιτανεύσεως του ιερού Σκηνώματός Του.
8. Ο αρχιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της νήσου Κερκύρας, Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας κατά ένα τρόπο πιο φανερό και πιο θεαματικό να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον άγιο για τη σωτηρία, αποφάσισε να στήσει στον ναό ένα θυσιαστήριο ακόμη. Ένα θυσιαστήριο για να γίνεται επάνω σ’ αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Λατινικό δόγμα. Το θυσιαστήριο, αλτάριο κατά τους Λατίνους, θα κτιζόταν δίπλα στην Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων κι εκεί θα γινόταν από Λατίνο ιερέα η θεία Λειτουργία. Στή σκέψη του αυτή πολύ ενισχύθηκε ο Ενετός διοικητής και από ένα θεολόγο Λατίνο σύμβουλο του, κάποιο Φραγκίσκο Φραγγιπάνη. Ο τελευταίος θεώρησε την ευκαιρία μοναδική για να τοποθετήσει στο ναό του αγίου αλτάριο, δηλαδή αγία Τράπεζα φράγκικη και να τελείται μέσα στον ορθόδοξο ναό του αγίου η θεία Λειτουργία με άζυμα, κατά το δικό τους το δόγμα. Μετά τη γνωμοδότηση, που πήρε από τον σύμβουλο του ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης, κάλεσε τους ιερείς του Ναού και τους ανακοίνωσε τον σκοπό του και ζήτησε κατά κάποιο τρόπο από αυτούς και τη συγκατάθεση τους. Εκείνοι, όπως ήτο φυσικό, αρνήθηκαν κι υπέδειξαν, πως αυτό θα ήταν μια καινοτομία ασύγγνωστη και επιζήμια και γι’ αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Στην άρνηση των ιερέων να συγκατατεθούν στην τοποθέτηση του αλταρίου, ο διοικητής τους απείλησε κι αποφάσισε να προχωρήσει στην εκτέλεση του σχεδίου του χωρίς την άδεια τους. Οι ιερείς στην επιμονή του κατέφυγαν με δάκρυα στον άγιο τους και ζήτησαν με θερμή προσευχή, τη βοήθεια και την προστασία του. Ο διοικητής με το δικαιωμα που του έδινε η εξουσία, προσπάθησε ανεμπόδιστα να προχωρήσει στην εκτέλεση της παράνομης επιθυμίας του. Αλλά και ο άγιος, για να προλάβει μια τέτοια απαράδεκτη πράξη, παρουσιάστηκε δύο κατά συνέχεια νύκτες στον ύπνο του με το ένδυμα ορθόδοξου μονάχου και του συνέστησε να παραιτηθεί από την απόφαση του, διαφορετικά θα το μετάνοιωνε πολύ πικρά. Τρομαγμένος ο διοικητής κάλεσε τον σύμβουλο του και του φανέρωσε και τις δύο φορές την απειλή του αγίου. Ο θεολόγος σύμβουλος γέλασε και τις δύο φορές κι υπέδειξε πώς δεν έπρεπε αυτός ένας μορφωμένος άρχοντας να βασισθεί στα όνειρα, που είναι έργο, όπως του είπε, του διαβόλου και που σκοπό έχουν να παρεμποδίσουν και να ματαιώσουν ένα καλό και θεάρεστο έργο.
Τα λόγια του συμβούλου διασκέδασαν τον φόβο του διοικητού, ο οποίος μάλιστα την επομένη ήμερα 11 Νοεμβρίου 1718 μ.Χ. ακολουθούμενος από τη συνοδεία του πρωί-πρωί ξεκίνησε για την εκκλησία του αγίου για να προσκυνήσει τάχατες το λείψανο και να ανάψει το καντήλι του. Ουσιαστικά όμως πήγε εκεί για να καταμετρήσει το μέρος που θα κτιζόταν το αλτάριο και να καθορίσει και τις διαστάσεις του, μήκος, πλάτος και ύψος.
Εκεί στον ναό για μια ακόμη φορά αγωνίστηκαν οι ιερείς με κάθε τρόπο, να τον αποτρέψουν από του να εκτελέσει το σχέδιο του. Άδικα, όμως. Ο άρχοντας, όχι μόνο δεν μεταπείσθηκε, αλλά και με σκληρό και βάναυσο τρόπο τους απείλησε πώς, αν του ξαναμιλούσαν γι’ αυτό το θέμα, θα τους έστελλε φυλακή στη Βενετία.
Έφυγε ο διοικητής με τη συνοδεία του, με την απόφαση την επομένη το πρωί, δηλαδή στις 12 του Νοέμβρη, οι άνθρωποι του να ερχόντουσαν να. αρχίσουν το έργο. Οι ιερείς κι ένας αριθμός πιστών έμειναν εκεί, συνεχίζοντας με δάκρυα τις παρακλήσεις τους μπροστά στην ανοικτή λάρνακα, που περιείχε το σεπτό λείψανο.
Πέρασε η μέρα. Νύχτωσε. Κοντά στα μεσάνυχτα, όπως μας διηγείται ο υπέροχος χρονικογράφος Αθανάσιος ο Πάριος, στο βιβλίο του «ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΡΙΣΙΣ», βροντές και κεραυνοί συνταράζουν την πόλη. Ο σκοπός, που βρισκόταν στην είσοδο του φρουρίου κοντά στην πυριτιδαποθήκη βλέπει κάποιο μοναχό να προχωρεί μ’ ένα δαυλό αναμμένο στο χέρι και να μπαίνει στο Φρούριο. Πρόφτασε και του φώναξε: «Ποιός είσαι; Πού πάς»; Μια φωνή του απήντησε. «Είμαι ο Σπυρίδων».
Την ίδια ώρα τρείς φλόγες βγήκαν από το καμπαναριό της εκκλησίας ενώ ένα χέρι άρπαξε τον σκοπό και τον πέταξε στην άλλη μεριά του κάστρου. Ο σκοπός έπεσε όρθιος χωρίς να πάθει τίποτα. Ταυτόχρονα μια δυνατή, εκκωφαντική έκρηξη ακούστηκε. Και το φρούριο τινάχτηκε στον αέρα με όλα τα γύρω σπίτια. Η καταστροφή υπήρξε τρομερή. Χίλια περίπου πρόσωπα σκοτώθηκαν. Ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης βρέθηκε νεκρός με τον τράχηλο ανάμεσα σε δύο δοκάρια. Και ο θεολόγος σύμβουλος του, νεκρός έξω από το τειχόκαστρο μέσα σε ένα χαντάκι, στο οποίο έτρεχαν τα ακάθαρτα νερά των αποχωρητηρίων της πόλεως. Το ασημένιο πολύφωτο κανδήλι, που έκανε δώρο ο άρχοντας στην εκκλησία του αγίου, κατέπεσε με αποτέλεσμα να καταστραφεί η βάση του. Το κανδήλι κρεμάστηκε πάλι στο ίδιο μέρος, όπου βρέθηκε πεσμένο. Έτσι με αλάλητη φωνή μαρτυρεί ως σήμερα τη συμφορά, που έγινε. Και στη Βενετία, εκεί μακρυά στη Βενετία, την ίδια στιγμή έπεσε κεραυνός στο μέγαρο του Ανδρέα Πιζάνη, τρύπησε τον τοίχο κι έκαψε το πορτραίτο του άρχοντα. Την εικόνα του. Μόνο την εικόνα του.
Η τιμωρία παραδειγματική. Και το δίδαγμα από το περιστατικό μοναδικό. Η Ορθοδοξία δεν μπορεί να συγχέεται με τον παπισμό. Η Ορθοδοξία είναι φως, αλήθεια, ζωή. Ο παπισμός σκοτάδι, αίρεση, πλάνη.
Την άλλη μέρα, μετά από αυτά που συνέβησαν, ο Λατίνος επίσκοπος διέταξε να σηκώσουν τα υλικά, που μετέφεραν από μπροστά στην εκκλησία και να ματαιώσουν το έργο που σκέφθηκαν να εκτελέσουν. Την ίδια μέρα ο λαός της Κέρκυρας, μαζεμένος στον ιερό ναό του αγίου ψάλλει με αγαλλίαση και χαρά στον ακοίμητο προστάτη της νήσου:
«Ως των Ορθοδόξων υπέρμαχον, και των κακοδόξων αντίπαλον, Παμμακάριστε Σπυρίδων, ευφημούμεν oι πιστοί και υμνούμέν σε, και δυσωπούμέν σε, φυλάττειν τον λαόν και την πάλιν σου, πάσης κακοδοξίας και επιδρομής βαρβάρων απρόσβλητον».
9. Στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940 μ.Χ., η Κέρκυρα δεχόταν επί ένα έτος τις καθημερινές αεροπορικές επιθέσεις των Ιταλών αεροπόρων, εν τούτοις οι ζημιές υπήρξαν ελάχιστες.
Κατά τις επιδρομές αυτές που δεν σταμάτησαν ούτε και τα Χριστούγεννα συνέβαινε κάτι το πολύ περίεργο. Αν και τα Ιταλικά αεροπλάνα πετούσαν συνήθως πολύ χαμηλά, μια και η Κέρκυρα δεν διέθετε αντιαεροπορική άμυνα, εν τούτοις οι βόμβες τους κατά κανόνα δεν έπεφταν μέσα στην πόλη, αλλά μακρυά στη θάλασσα. Λες και κάποιο χέρι τις έσπρωχνε εκεί. Κι όταν κάποτε σ’ ένα βομβαρδισμό μια βόμβα έπεσε στον γυναικωνίτη της εκκλησίας του αγίου, που ας σημειωθεί ήταν γεμάτη από γυναικόπαιδα, η βόμβα δεν εξερράγη. Ο πυροδοτικός της μηχανισμός δεν λειτούργησε. Ο άγιος δεν το επέτρεψε. Ποιος μπορεί σ’ αυτή, μα και σ’ άλλη παρόμοια περίπτωση να σιωπήσει και να μην αναφωνήσει: «Δοξασμένον το Πανάγιον Όνομα σου εις τους αιώνας, γλυκύτατε Ιησού».
Σοκάρουν οι εικόνες που κυκλοφορούν στα social media από το πλοίο «Σαονήσος» της SAOS Ferries να ταξιδεύει μεσοπέλαγα με ανοιχτή μπουκαπόρτα, εν πλω προς τη Λέρο.
Σύμφωνα με το realvoice995.gr, πριν από περίπου ένα μήνα, το ίδιο πλοίο έμεινε ακυβέρνητο ανάμεσα σε Λειψούς και Λέρο λόγω μηχανικής βλάβης.
Το σκάφος αυτό αντικατέστησε το «Stavros» της ίδιας εταιρείας, το οποίο φέρεται να παρουσίασε, επίσης, βλάβη στο τιμόνι του.
Στην περίπτωση της μπουκαπόρτας που άνοιξε μεσοπέλαγα, τίθεται ζήτημα ελέγχου του πλοίου πριν τον απόπλου του.
Σύμφωνα με τα ισχύοντα πρωτόκολλα δεν μπορεί να δοθεί άδεια αν δεν κλείνει σωστά και με ασφάλεια για τους επιβάτες.
Ευτυχώς που οι καιρικές συνθήκες στη θάλασσα ήταν ήπιες.
Ο Ίαν Στρατής και η Μαίρη Συνατσάκη είναι ένα από τα λαμπερά ζευγάρια της ελληνικής showbiz, με τους ρεπόρτερ διαχρονικά να τους ρωτούν για μια σειρά από θέματα.
Αποκλειστική συνέντευξη στην εκπομπή «Buongiorno» του Mega έδωσε ο Ίαν Στρατής. Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε για την παράσταση «Ωραία μου κυρία» στην οποία πρωταγωνιστεί, την καθημερινότητα με την κόρη του και το ενδεχόμενο να παντρευτεί τη Μαίρη Συνατσάκη.
Δείτε το βίντεο:
«Δουλεύω με καταπληκτικούς συντελεστές, ηθοποιούς. Κάθε μέρα “τσιμπάω” και μια συμβουλή από κάποιον. Από μικρός ξέρω ότι είμαι λίγο ευαίσθητος, όλα αυτά που είναι οι καλλιτέχνες».
Για την κόρη του, ο Ίαν Στρατής αναφέρει: «Νιώθεις αγχωμένος, χαρούμενος, συγκινημένος και πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Βλέπεις συνεχώς να μεγαλώνει, να μαθαίνει καινούργια πράγματα, βλέπεις και πτυχές του εαυτού σου μέσα. Είναι τρομερό συναίσθημα».
«Η πρώτη της τρισύλλαβη λέξη ήταν μουσική. Εδώ και πολύ καιρό λέει μαμά και μπαμπά».
Για τη Μαίρη Συνατσάκη και το ενδεχόμενο να παντρευτούν, ο τραγουδιστής αναφέρει: «Το μέλλον θα δείξει, δεν ξέρουμε ούτε εμείς, δεν έχουμε κάτι προγραμματισμένο αλλά μπορεί και να έρθει. Θα το κάνουμε κάποια στιγμή πιστεύω απλά όχι στο κοντινό μέλλον».
Συναγερμός από Σωτήρη Τσιόδρα για πιθανή νέα πανδημία – Η αγωνία για τη γρίπη των πτηνών
Για τον κίνδυνο μελλοντικών πανδημιών, μίλησε ο καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας, σε εκδήλωση του ΕΟΔΥ, την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου.
Ειδικότερα, ο λοιμοξιωλόγος «έκρουσε» τον κώδωνα του κινδύνου για την γρίπη των πτηνών, όπως ανέφερε σε ομιλία του.
«Η πιθανότητα ένας άνθρωπος να βιώσει μια πανδημία κατά τη διάρκεια της ζωής του εκτιμάται στο 38%, σύμφωνα με μαθηματικά μοντέλα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σωτήρης Τσιόδρας κατά την ομιλία του σε εκδήλωση του ΕΟΔΥ σήμερα (11.12.2024), ενώ επεσήμανε πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) παρακολουθεί 25 οικογένειες ιών που δυνητικά θα μπορούσαν να προκαλέσουν παγκόσμια κρίση.
Η γρίπη των πτηνών στην πρώτη γραμμή ανησυχίας
Κεντρική θέση στις ανησυχίες της επιστημονικής κοινότητας κατέχει η γρίπη των πτηνών. «Ο ιός Η5Ν1 μπορεί να φέρει μια μετάλλαξη και να γίνει πολύ μεταδοτικός. Αυτή η μετάλλαξη μπορεί να συμβεί φέτος, αλλά μπορεί και σε 15 χρόνια», ανέφερε ο Σωτήρης Τσιόδρας.
Σημείωσε, επίσης, ότι παρόλο που ο ιός προς το παρόν δεν φαίνεται ιδιαίτερα μεταδοτικός μεταξύ ανθρώπων, «δεν ξέρουμε ακόμη βέβαια».
Η μεγάλη διασπορά του ιού στα πουλερικά, η μετάδοσή του σε θηλαστικά και τα περιστατικά σε ανθρώπους έχουν σημάνει συναγερμό. «Μέχρι στιγμής, 58 άνθρωποι έχουν νοσήσει στις ΗΠΑ, ενώ ένας έφηβος στον Καναδά νοσεί σοβαρά χωρίς να έχει κανέναν γνωστό παράγοντα κινδύνου», πρόσθεσε, περιγράφοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Νέες απειλές
Εκτός από τους ήδη γνωστούς ιούς, ο κ. Τσιόδρας έκανε αναφορά στη νόσο “Χ”, έναν όρο που χρησιμοποιεί ο ΠΟΥ για να περιγράψει μια άγνωστη ακόμα λοίμωξη που θα μπορούσε να προκαλέσει πανδημία. «Πρέπει να υπάρχει συνεχής επιτήρηση ανθρώπων και ζώων, καθώς και ετοιμότητα σε επίπεδο συστημάτων υγείας, για να προλάβουμε μια μελλοντική κρίση», τόνισε ο καθηγητής.
Η μυστηριώδης λοίμωξη στο Κονγκό
Ο καθηγητής αναφέρθηκε και στη μυστηριώδη λοίμωξη που εντοπίστηκε στο Κονγκό η οποία είναι υπό διερεύνηση. «Η λοίμωξη είναι υπό διερεύνηση. Δείγματα έχουν σταλεί στο αφρικανικό κέντρο ελέγχου νοσημάτων, ενώ στην περιοχή βρίσκεται και ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων», εξήγησε.
Η επιστημονική κοινότητα εκτιμά ότι η λοίμωξη πιθανόν να οφείλεται σε πολλαπλά παθογόνα, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη λόγω των κακών συνθηκών υγιεινής και της υποθρεψίας που επικρατεί, όπως είπε, στην περιοχή. Ωστόσο, όπως διευκρίνισε ο κ. Τσιόδρας, «η λοίμωξη δεν φαίνεται να επεκτείνεται και είναι υπό έλεγχο».
Ανάγκη ετοιμότητας
Τέλος, ο Σωτήρης Τσιόδρας υπογράμμισε τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας και της προληπτικής δράσης. «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το πότε ή το ποιο παθογόνο θα προκαλέσει την επόμενη πανδημία, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι», κατέληξε.
