Έφυγε από τη ζωή ο Μίμης Πλέσσας σε ηλικία 99 ετών.
Ο σπουδαίος συνθέτης ο οποίος πέρασε στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, άφησε πίσω του τη σύζυγό του Λουκίλα Καρρέρ και δύο παιδιά. Από τις πρώτες πρωινές ώρες, ο καλλιτεχνικός κόσμος αποχαιρετά τον Μίμη Πλέσσα με αναρτήσεις στο διαδίκτυο και συγκινητικά λόγια.
Ο Στέφανος Κορκολής, ένα από τα πρόσωπα που βρίσκεται δίπλα στην οικογένεια του συνθέτη, καθώς υπήρξε ανιψιός του Μίμη Πλέσσα, μίλησε στο «Χαμογέλα και Πάλι».
«Τον συνάντησα μέσα στο καλοκαίρι, πήγα να τον επισκεφθώ, παίξαμε πιάνο, όπως συνηθίζαμε να παίζουμε πάντα, να αυτοσχεδιάζουμε οι δυο μας. Είπαμε τα δικά μας, δυστυχώς δεν προλάβαμε να κάνουμε μια συναυλία που ονειρευόμασταν και θα λεγότανε «Τα δικά μας» και θα ήμασταν απέναντι στα δύο πιάνα», είπε για την τελευταία συνάντηση με τον Μίμη Πλέσσα.
Για τη συμβουλή που του είχε δώσει στο ξεκίνημά του: «Θα θυμηθώ μια φράση που μου είχε πει όσο ήμουν πολύ πιτσιρικάς, λίγο πριν φύγω για το Παρίσι, “Αγόρι μου γλυκό, Στεφανάκο, εκεί που θα πας, κοίτα να μεγαλουργήσεις να μάθεις από τους δασκάλους σου. Κοίτα να υπηρετήσεις τη μουσική και αυτή θα σε ανταμείψει”», ήταν τα λόγια του Μίμη Πλέσσα στον Στέφανο Κορκολή.
Την προτίμησή του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου έδειξε για μια ακόμα Παρασκευή το τηλεοπτικό κοινό, με την ταξιδιωτική εκπομπή του ΑΝΤ1 να βρίσκεται στην πρώτη θέση τηλεθέασης τόσο στο γενικό σύνολο όσο και στο δυναμικό κοινό.
Συγκεκριμένα, το “The RoadShow”σημείωσε ποσοστό 20,7% στο γενικό σύνολο και 17,8%, ακολουθούμενο από τον “Άγιο Έρωτα” και το “Survivor”.
Η κακοκαιρία Cassandra έκανε την εμφάνισή της κι όπως ήταν λογικό δημιούργησε στη Δυτική Ελλάδα αρκετά προβλήματα σε ορισμένες πόλεις, τα οποία μάλιστα είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Πιο αναλυτικά στην Κέρκυρα, κυρίως, οι δρόμοι πλημμύρισαν, ενώ ταυτόχρονα ακυρώθηκαν και πολλές πτήσεις από και προς το νησί. Τέλος, λόγω του φαινομένου στους κατοίκους των Φιλιατών Θεσπρωτίας ήχησε το 112 για περιορισμό μετακινήσεων.
Έκανε την εμφάνισή της η κακοκαιρία Cassandra – Πολλά τα προβλήματα που δημιούργησε
Συγκλονιστικές εικόνες στην δυτική Ελλάδα από την κακοκαιρία Cassandra.
Η κακοκαιρία Cassandra έφτασε στη χώρα μας με την ΕΜΥ να επικαιροποιεί το έκτακτο δελτίο για τον καιρό και την Κέρκυρα να μετρά ήδη προβλήματα από την έντονη βροχή που έπληξε το νησί το βράδυ της Παρασκευής (4/10).
Μάλιστα λόγω του καιρού, έφτασε και μήνυμα του 112 προς τους κατοίκους των Φιλιατών Θεσπρωτίας, καλώντας τους να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους. Στην Κέρκυρα, από την κακοκαιρία πλημμύρισαν δρόμοι, ένα μεγάλο ξενοδοχείο στο τουριστικό χωριό Μεσσόγγι ενώ δημιουργήθηκαν και προβλήματα στις πτήσεις.
Μεγάλη προσοχή το Σάββατο σε Αιτωλοακαρνανία και Αχαία
Σε ανάρτησή του, ο Θοδωρής Κολυδάς καλεί τους πολίτες της Αιτωλοακαρνανίας και της Αχαΐας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί τονίζοντας ότι το Σάββατο (5/10/24) προβλέπονται τοπικά ισχυρές βροχές και καταιγίδες μέχρι το απόγευμα στη δυτική Στερεά, τη δυτική Πελοπόννησο και τα νοτιότερα νησιά του Ιονίου.
Από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ στην ανατολική Μακεδονία, τη Θράκη και τα ανατολικότερα τμήματα της κεντρικής Μακεδονίας.
Ο Μίμης Πλέσσας, ο μουσικοσυνθέτης με τις αμέτρητες επιτυχίες που έδεσε το λαϊκό αίσθημα με βαθιά μουσική γνώση και μεγάλη φινέτσα και πέθανε σε ηλικία 99 ετών, είχε μιλήσει για την ζωή του το 2020.
Στην στήλη “Οι Αθηναίοι” της Lifo ο Μίμης Πλέσσας είχε αναφερθεί σε άγνωστα περιστατικά της ζωής του και της καριέρας του.
Ακολουθεί το κείμενο του:
Γεννήθηκα στην οδό Ηρακλείου 14, πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Ζούσαμε σε ένα αρχοντικό, χτισμένο σε μια μικροαστική συνοικία της πόλης, στην οποία ήταν ανεπτυγμένο το αίσθημα της γειτονιάς, του παιχνιδιού και της παρέας. Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον που είχε κακουχίες, στερήσεις, δυσκολίες, μεγάλη φτώχεια και αξεπέραστα βιώματα. Την περίοδο της Κατοχής ήμουν έφηβος. Παρότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τις μνήμες μου απ’ τις αληθινές θύμησες, απ’ τα παιδικά μου χρόνια ανακαλώ πολύ έντονα το ποδήλατο. Το παιδικό μου όνειρο ήταν η αγορά ενός ποδηλάτου. Όταν, τελικά, συνέβη αυτό, έπαιρνα την αδερφή μου, τη Λουκία, και πηγαίναμε βόλτες στον απέναντι κήπο. Άλλες εποχές. Λιγότερο ευτυχισμένες, αλλά περισσότερο αθώες.
• Ο παππούς μου, ο σιορ-Μίμης, είχε καταγωγή από τη Ζάκυνθο και με τη γιαγιά μου απέκτησαν δώδεκα παιδιά. Ο πατέρας μου, Αντώνης, ήταν ο πρωτότοκος, ο οποίος αργότερα παντρεύτηκε τη μητέρα μου, Ελένη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Η οικογένειά μου ήταν πιλοποιοί, δηλαδή κατασκεύαζαν κατά κύριο λόγο καπέλα για άνδρες. Την περίοδο του πολέμου το εργοστάσιο κατασχέθηκε, έγινε στάβλος από τους Ιταλούς αλλά και πεδίο μάχης έπειτα, κατά τη διάρκεια του αιματηρού Εμφυλίου.
• Ανεπούλωτη και βαθιά πληγή παραμένει ακόμη ο θάνατος της μητέρας μου σε ηλικία 39 ετών. Χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Αισθάνεσαι μετέωρος. Κλονίζεται η πίστη σου. Μια δυσαναπλήρωτη απώλεια. Εκείνη την ανεξίτηλη ημέρα μελετούσα αναλυτική χημεία και πήγα στην κουζίνα. Τη θυμάμαι να είναι με τα χέρια της γεμάτα αλεύρι, φτιάχνοντας κουλουράκια: προσπάθησε να ψελλίσει το όνομά μου και τότε σωριάστηκε στο πάτωμα. Ο γιατρός έφτασε λίγη ώρα αργότερα, αλλά η μητέρα μου ήταν νεκρή από εγκεφαλικό, το οποίο είχε προκληθεί από υπέρταση. Ήμουν μόλις 19 ετών. Ευτυχώς, όταν γεννήθηκε η κόρη μου, η Ελεάνα, αισθάνθηκα ότι η μητέρα μου ξαναγεννήθηκε. Της μοιάζει αφάνταστα.
Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινα ένας συνθέτης που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας. Δεν έκανα συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχα κανένα κόμμα να με υποστηρίξει, αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο μου. Ευτυχώς, δεν βρέθηκαν τέτοια δεκανίκια στον δρόμο μου. Δεν με γοήτευσαν ποτέ οι «αυλές».
• Ήμουν παιδάκι όταν ανακοίνωσα στη μητέρα μου, την ωραιότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ, ότι ήθελα κάποτε να σπουδάσω μουσική. Στο άκουσμα της φράσης μου τα όμορφα μαύρα μάτια της σκούρυναν, άνοιξαν διάπλατα και χωρίς να το σκεφτεί, αυθόρμητα μου είπε: «Παιδί μου, ευχή και κατάρα των γονιών σου, μη γίνεις μουζικάντης». Όμως, δειλά-δειλά είχα ξεκινήσει να παίζω πιάνο σε ηλικία έξι ετών, σκαλίζοντας προσεκτικά το πιάνο της γιαγιάς μου. Ωστόσο, δεν σπούδασα μουσική, δεν πήγα ποτέ σε ωδείο, είμαι αυτοδίδακτος. Κατάφερα, όμως, να διευθύνω τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου και να συνεργαστώ με τους μεγαλύτερους σολίστ του πλανήτη.
• Όταν τελείωσε η Κατοχή και το εργοστάσιο είχε καταστραφεί πια, ζούσαμε από τα έσοδα ενός μαγαζιού με καπέλα στην οδό Μητροπόλεως. Για να συντηρώ την οικογένειά μου έπαιζα σε αμερικανικές λέσχες και σε εγγλέζικες καντίνες. Όταν ήμουν φοιτητής στο Χημικό, άκουσα ότι ένας θαυμάσιος πιανίστας είχε φύγει για τη Νότια Αμερική και η ορχήστρα του Βαγγέλη Ευαγγελίου έψαχνε αντικαταστάτη. Είχα μάθει όλο το ρεπερτόριο ως αυτοδίδακτος κι έτσι βρέθηκα να είμαι μέρος μιας σπουδαίας ορχήστρας, ενώ παράλληλα διάβαζα ώρες ατελείωτες για να πάρω το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Φοίτησα στο Λεόντειο Λύκειο, σπούδασα στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρα το διδακτορικό μου στη Χημεία από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ στις ΗΠΑ.
• Στην Αμερική πήγα το 1950, ως ειδικός στην αγορά μηχανημάτων κλωστοϋφαντουργίας της οικογενειακής μας εταιρείας. Εκεί ήταν που η τύχη με βοήθησε ώστε να συνδεθώ με τον μεγάλο σαξοφωνίστα Lester Young, ο οποίος περιόδευε με το κουαρτέτο του. Ένα βράδυ, λοιπόν, έλειπε ο πιανίστας του. Κάποιος που με ήξερε από τις εκπομπές μου στο KDAL με σύστησε ως «jazz pianist from Greece», δηλαδή ως έναν Έλληνα τζαζίστα. Αρχίσαμε να παίζουμε και σταδιακά ένιωσα την αρχική τους επιφύλαξη να σβήνεται. Με κυρίευαν συναισθήματα ευφορίας, που με έκαναν να δέχομαι τους αυτοσχεδιασμούς τους και να απαντάω, προσθέτοντας στη μουσική μας κουβέντα κάτι ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή κάναμε ένα σύντομο διάλειμμα για να πιούμε ένα ποτό που μας κέρασε ο καταστηματάρχης και γυρίσαμε ξανά στα όργανά μας. Βιαζόμασταν να ξαναπαίξουμε. Ανεκτίμητες στιγμές. Θυμάμαι, σαν να ‘ναι τώρα, τον Lester Young να ξεκινάει το «Yesterdays» του Jerome Kern. Έριξα μια κλεφτή ματιά στο ρολόι. Ήταν μία και είκοσι και είχα να ξυπνήσω στις επτά και μισή για το πανεπιστήμιο. Σύντομα ξεχάστηκα, παρασυρμένος από τη σοβαρότητα των μουσικών διαλόγων, που, όσο πέρναγε η ώρα, γίνονταν όλο και πιο περιεκτικοί. Όταν τελειώσαμε, ήμασταν ευτυχισμένοι και αισθανόμασταν γεμάτοι από μουσική. Ο Lester με πλησίασε και γελώντας μου είπε: «Έι, Dee (από το Dimitri), έχεις πρόβλημα με το χρώμα του δέρματός σου, να το κοιτάξεις». Με τον τρόπο του είχε φροντίσει να εξισώσει τη μουσική μου ευαισθησία με τη νέγρικη μοναδικότητα.
• Το πρώτο μου βραβείο το πήρα στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού για το «Αστέρι αστεράκι» σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη, με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη. Νεαρός πιανίστας ακόμα, τιμήθηκα με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Mινεσότα το 1951 και την επόμενη χρονιά αναδείχθηκα πέμπτος κατά σειρά πιανίστας στις ΗΠΑ. Ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές διακρίσεις, π.χ. στο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σόποτ της Πολωνίας αλλά και το βραβείο ενορχήστρωσης στο Jazz Clinic Festival στην Ουάσινγκτον το 1966. Φυσικά, η απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, αλλά και η βράβευσή μου από την Ακαδημία Αθηνών, με προεδρεύοντα τον φίλο μου Δημήτρη Νανόπουλο. Ωστόσο, μία από τις ιδιαίτερες στιγμές για μένα ήταν όταν αναδείχθηκα επίτιμος διδάκτωρ Χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών τον Απρίλιο του 2010. Η χημεία είναι η κορυφαία των επιστημών. Αλλά και η μουσική μια χημεία από νότες είναι, που μεταδίδουν συναισθήματα. Λατρεύω εξίσου τη χημεία και τη μουσική.
• Τις ελληνικές ταινίες δεν τις είχα δει ποτέ στο παρελθόν και το έκανα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Θυμόμουν ακόμη κάθε λεπτομέρεια από τα χρόνια της συνεργασίας με τη Φίνος Φιλμ, τις ατελείωτες ώρες στο μοντάζ, τις ηχογραφήσεις, τους τραγουδιστές και τις χορωδίες. Στην αρχή ο Φίνος δεν με ήθελε, γιατί δεν είχα γράψει ούτε ένα τραγούδι. Ο Δαλιανίδης ήταν εκείνος που επέμεινε να γράψω τη μουσική για τις ταινίες: Νόμος 4000, Ίλιγγος, Στεφανία, Στον αστερισμό της Παρθένου κ.λπ.
• Συνεργάστηκα με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες που άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα στον χώρο της μουσικής, με τους οποίους αποκτήσαμε φιλικές σχέσεις. Πάντα ξεχωρίζω τον Γιώργο Ζαμπέτα για την ευαισθησία του και τη ζεστή πενιά του. Όπως και τον Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο πολλές φορές βρισκόμαστε και καθόμαστε στο πιάνο, παίζοντας ώρες ατελείωτες. Έχουμε περάσει μαζί αξέχαστα απογεύματα με γέλια, πειράγματα και συγκινήσεις. Ο Μίκης «κατέβασε» κατά κάποιον τρόπο την ποίηση στο πεζοδρόμιο. Με τον Μάνο Χατζιδάκι συνεργαστήκαμε στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, όταν ξεκίνησα μια εκπομπή με τίτλο «Ας μιλήσουμε για μουσική».
• Ο «Δρόμος» είναι ο εμπορικότερος δίσκος όλων των εποχών. Με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ήμασταν αχτύπητο δίδυμο και σεβόμαστε ο ένας τη δουλειά του άλλου. Μια βραδιά που ήμασταν στο σπίτι του Λευτέρη, είχε σκόρπια κάποια χαρτιά πάνω στο γραφείο του. Εκείνος δεν πίστευε ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν καλό υλικό για τραγούδια. Σ’ αυτά υπήρχαν μνήμες από τα εφηβικά του χρόνια και την Κατοχή. Επίσης, δεν είχαν ρεφρέν, με εξαίρεση το «Ξημερώνει Κυριακή». Δύο μέρες μετά τα τραγούδια αυτά παρουσιάστηκαν στον Αλέκο Πατσιφά και στη δισκογραφική LYRA, κι έτσι γεννήθηκε ο «Δρόμος». Ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Ρένα Κουμιώτη και η Πόπη Αστεριάδη συμμετείχαν με τις φωνές τους σε έναν δίσκο που ηχογραφήθηκε σε περίπου δέκα ώρες.
• Πάντα ήθελα να βρίσκω νέες φωνές και ταλέντα που ξεχώριζαν για τις ερμηνευτικές τους ικανότητες και να περιστοιχίζομαι από νέους ανθρώπους. Η Τζένη Βάνου ήταν για μένα η κορυφαία ερμηνεύτρια. Το «αηδόνι» του ελληνικού πενταγράμμου. Μια σπουδαία φωνή. Η συγκλονιστικότερη τραγουδίστρια που έχει περάσει από τη ζωή μου. Ο Γιάννης Πουλόπουλος ήταν δικό μου δημιούργημα, όπως και πολλοί άλλοι, εξαιρετικοί τραγουδιστές. Με τον αγαπημένο Γιάννη είχαμε εμφανιστεί και στο Carnegie Hall το 1966, στο Jazz Clinic Festival. Ξεχωρίζω, επίσης, τη Ζωή Κουρούκλη και τον Τόλη Βοσκόπουλο, με τον οποίο διατηρούμε έναν αμοιβαίο σεβασμό και μια ειλικρινή φιλία.
• Ένας άλλος σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου είναι η Ειρήνη Παππά, η οποία ήταν αυτή που έπεισε τη γυναίκα μου να με παντρευτεί. Πάντα ήθελε να μας παντρέψει. Ακόμη κι όταν έμαθε ότι παντρευτήκαμε κρυφά, έλεγε διαρκώς «ναι, αλλά η κουμπάρα είμαι εγώ». Τελικά, γίναμε συγγενείς όταν βάφτισε την κόρη μας, μαζί με τον Στέφανο Κορκολή και την αδελφή της γυναίκας μου Ναλίτα. Δεν μπορώ να μην αναφέρω και τη Νάνα Μούσχουρη, η οποία είχε έρθει πέρσι στο σπίτι και αισθανθήκαμε σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε. Η Νάνα κάποτε είχε πει ότι μπορεί να οφείλει στον Χατζιδάκι μεγάλο μέρος της δισκογραφίας της, στον Πλέσσα όμως χρωστά τον τρόπο που στάθηκε στις διεθνείς μουσικές σκηνές.
• Η μουσική είναι συνώνυμο της ζωής μου. Είναι η αρχή, η μέση και το τέλος. Κάθε πρωί ακούω συνήθως Τρίτο Πρόγραμμα και βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Επίσης, τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, από τις 11 το πρωί δουλεύω διαρκώς με τον εξαιρετικό μουσικό Αλέξανδρο Αυλητή. Χωρίς σκληρή δουλειά, δεν μπορείς να επιτύχεις τίποτα. Γι’ αυτό μου αρέσει καθημερινά να διασκευάζω είτε παλιά μου κομμάτια σε τζαζ είτε να γράφω νέες συνθέσεις, τις οποίες πολλές φορές στέλνω στην κόρη μου, η οποία τα ανεβάζει στο YouTube. Είναι αυτή που διαχειρίζεται το επίσημο κανάλι μου στο YouTube. Έχω σκοπό να δημιουργώ μέχρι να πεθάνω. Γι’ αυτό, το μόνο που μου λείπει σήμερα είναι οι συναυλίες, τις οποίες θεωρώ την ψυχή ενός καλλιτέχνη.
• Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινα ένας συνθέτης που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας, δεν έκανε συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχε κανένα κόμμα να με υποστηρίξει αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο μου. Ευτυχώς, δεν βρέθηκαν τέτοια δεκανίκια στον δρόμο μου. Δεν με γοήτευαν ποτέ οι «αυλές». Προφανώς, υπήρχαν άνθρωποι που μου γύρισαν την πλάτη και με πρόδωσαν. Ίσως κι εγώ με τη σειρά μου να πλήγωσα κάποιους. Αλλά χαίρομαι κυρίως επειδή μπόρεσα, διάφορες εικόνες, στιγμές και βιώματα της ζωής μου, να τα μετατρέψω σε νότες και μελωδίες που συμβάδισαν μουσικά με πολλούς στίχους, δημιουργώντας αξεπέραστα τραγούδια και επιτυχίες.
• Έκανα τρεις γάμους και έχω δύο παιδιά, τον Αντώνη και την Ελεάνα. Με τη γυναίκα μου Λουκίλα είμαστε παντρεμένοι εδώ και 28 χρόνια, αν και συνδεόμαστε από πιο παλιά. Το μυστικό για ένα ζευγάρι είναι ο σεβασμός στα θέλω του άλλου. Έτσι επιτυγχάνονται η αρμονία και η αλληλοσυμπλήρωση. Θεωρώ ότι μια σχέση ξεκινά με ενθουσιασμό, ακολουθεί η ερωτική έλξη που οδηγεί στον έρωτα και ύστερα συναντάς την αγάπη και την τρυφερότητα, που δίνουν τη θέση τους στη στοργή. Κάποτε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, προσπάθησα να συμπυκνώσω τη ζωή μου σε λίγες λέξεις. Εκεί, μεταξύ άλλων, έγραφα κάτι που αφιέρωσα στη γυναίκα μου: «Πράγματα καθημερινά γλυκάνανε τη νιότη. Θυμάμαι που βαφτίσαμε την κόρη μας την πρώτη. Και μες στο καταστάλαγμα της πρώτης μας ορμής. Γεννήθηκαν οι πιο όμορφες οι σχέσεις της στοργής. Κι όπως ετοιμαζόμουνα να ζήσω με αναμνήσεις, μου ‘παν, στα χρόνια που έρχονται, θα ‘χεις πολλά να ζήσεις».
• Τα δυο αγαπημένα μου τραγούδια είναι το «Ποιος το ξέρει» και το «Έπεσε βαθιά σιωπή». Αν και στο παρελθόν έχω γνωρίσει πολλές δυσκολίες και αδικίες, τώρα, πατώντας τα ενενήντα έξι μου χρόνια, πιστεύω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία της ζωής μου θα είναι τα ενενήντα επτά. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη διάρκεια της διαδρομής μου. Ακόμη και για το γεγονός ότι επέλεξα να γυρίσω στην Ελλάδα και όχι να μείνω στην Αμερική, όπου τα χρήματα ήταν πολύ περισσότερα. Η ζωή μου είναι γεμάτη από χαρές, στενοχώριες, επιτυχίες αλλά και λύπες. Και θα χρειαζόμουν μια δεύτερη ζωή για να καταφέρω να πετύχω όσα ακόμη ήθελα.
• Δεν με τρομάζει ο θάνατος, διότι έχω συμφιλιωθεί απόλυτα μαζί του. Ως χαρακτήρας, πάντοτε έλεγα την αλήθεια. Δεν έχω πει ποτέ και σε κανέναν ψέματα. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω πώς είναι να υποκρίνεσαι. Μάλιστα, λατρεύω την αλήθεια επειδή είναι γυμνή και η πορεία ενός ανθρώπου είναι σαφώς αποτέλεσμα μόνο της αλήθειας του και των πεποιθήσεών του. Γι’ αυτό και η ζωή με έχει διδάξει να μην εκτίθεμαι σε ανθρώπους στους οποίους δεν έχω εμπιστοσύνη.
Στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα μίλησε η Ρία Ελληνίδου για την Ματούλα Ζαμάνη, με αφορμή το περιστατικό όπου η καλλιτέχνιδα έβγαλε την μπλούζα της σε συναυλία της.
Η Ρία Ελληνίδου υποστήριξε την Ματούλα Ζαμάνη, λέγοντας ότι: «Η Ματούλα είναι στην τρέλα της κι όποιος την γουστάρει! Η Ματούλα είναι ένας αληθινός άνθρωπος. Είναι πραγματικά σπάνιο να βλέπεις τον κόσμο να σε αγαπάει, τόσο κόσμο να σε αγαπάει. Να γεμίζει στάδια όπου πηγαίνει, να σκίζει. Δεν ανήκει σε καμιά εταιρεία, σε κανένα σύστημα, είναι απλά μόνη της. Εννοείται ότι πάνω στην τρέλα έβγαλε και την μπλούζα!».
«Πάνω στην τρέλα μπορεί να κάνει διάφορα»
Ακόμα, η τραγουδίστρια ανέφερε πως: «Αυτό ήταν, μία τρέλα της στιγμής. Ο κόσμος την αποδέχεται έτσι όπως είναι. Γι’ αυτό την αγαπάνε και την αγαπάνε έτσι. Πάνω στην τρέλα μπορεί να κάνει διάφορα. Από το να παίζει ένα νταούλι, να λέει ένα άκυρο τραγούδι από άλλο ρεπερτόριο, από το να χορεύει πιρουέτες, ό,τι γουστάρει κάνει.
Ήταν πάνω στο σοκ και το δέος της αποδοχής που έχει από τον κόσμο! Τώρα, αυτό πραγματικά είναι αστείο που τόσα χρόνια δεν ασχολήθηκαν κι ασχολούνται τώρα που έβγαλε την μπλούζα».
«Ζει μία άλλη ζωή»
Στη συνέχεια, η Ρία Ελληνίδου τόνισε: «Δεν την έχει στενοχωρήσει τίποτα από αυτά. Δεν την νοιάζει καν. Επειδή την ξέρω, σας το λέω. Ζει μία άλλη ζωή από ό,τι ζουν οι υπόλοιποι άνθρωποι.
Δεν βλέπει καν τα social, δεν τα χειρίζεται καν η ίδια. Δεν έχει τηλεόραση, όπως κι εγώ εδώ και 13 χρόνια. Δεν βλέπουμε, δεν ξέρουμε τι γίνεται καν. Πραγματικά γι’ αυτό σου λέω, δεν θα την έπαιρνα καν τηλέφωνο να την ρωτήσω «λένε για σένα…». Θα έλεγε: «Α ναι; Α οκ»».
«Και ο Παβαρότι τόσα κιλά είχε»
«Τι να κάνουμε τώρα; Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Και ο Παβαρότι τόσα κιλά είχε. Κάπου αλλού στον υπόλοιπο πλανήτη, υπάρχουν είδωλα που δεν έχουν καμία σχέση με τα τετριμμένα. Εννοείται ότι θα το κάνει ξανά, χε…κε! Αν της έρθει να βγάλει τη μπλούζα, ή να παίξει ταμπούρλο, ή να βγει με ένα κλαρίνο και να λέει τα καγκέλια, θα το κάνει!», σημείωσε.
Καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» του Action 24 ήταν ο ηθοποιός Νίκος Πουρσανίδης, ο οποίος «έσταξε μέλι» για τη σύζυγό του Κατερίνα Παπαδοπούλου.
Το ζευγάρι έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Φίλιππο, αλλά ο έρωτας ξεκάθαρα δεν έχει σβήσει.
«Μου έχουν πει γυναίκες ότι “σκέφτεσαι με έναν τρόπο που είναι περισσότερο γυναικείος”», ανέφερε αρχικά ο Νίκος Πουρσανίδης, με την Αθηναΐδα Νέγκα να του κάνει ένα ιδιαίτερο κομπλιμέντο.
Οι ρομαντικές κινήσεις του Νίκου Πουρσανίδη προς τη γυναίκα του
«Είχες όλες τις γκόμενες», σημείωσε η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του «Καλύτερα Αργά», καθώς όπως διευκρίνισε, με τον τρόπο σκέψης του ο Νίκος Πουρσανίδης μπορούσε να μπει στο μυαλό τους.
Δείτε το βίντεο:
«Η γυναίκα μου, η Κατερίνα, μου λέει ότι την έριξα απαγγέλοντάς της Ρεμπώ και παίζοντας ακορντεόν, που έμαθα για την ταινία του Αγγελόπουλου. Ήμουν ρομαντικός, αλλά ακόμα της γράφω. Ακούω πολύ συχνά από φίλους μου ότι “χαλάω την πιάτσα”, της απαγγέλλω κομμάτια από ποιήματα, παίζω κιθάρα και ενώ τα κάνω όλα αυτά, πλένω τα πιάτα και σιδερώνω», σημείωσε στη συνέχεια ο Νίκος Πουρσανίδης.
«Σίγουρα είναι καλύτερη έτσι η σχέση. Είμαι πηγαία ρομαντικός, αλλά ο ρομαντισμός για εμένα δεν είναι κάτι γλυκανάλατο, ειδικά στις μέρες μας που ο κυνισμός είναι περίεργο συναίσθημα. Εγώ τον σιχαίνομαι», τόνισε σε σχετική ερώτηση.
Έφυγε από τη ζωή ο Μίμης Πλέσσας, μια εβδομάδα πριν συμπληρώσει τα 100 του χρόνια. Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης πέρασε στην αιωνιότητα και είδηση βύθισε στη θλίψη ολόκληρη την Ελλάδα.
Τα social media έχουν γεμίσει με αναρτήσεις για τον Μίμη Πλέσσα και ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν ήταν η Άντζελα Γκερέκου, η οποία είχε στενή σχέση μαζί του, αλλά και με την οικογένειά του.
Η Άντζελα Γκερέκου κοινοποίησε κάποιες φωτογραφίες του Μίμη Πλέσσα και του Τόλη Βοσκόπουλου και έγραψε ένα πολύ συγκινητικό κείμενο.
«Πριν λίγες ώρες ..σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες…για τον Μίμη μας…O φίλος μας η οικογένεια μας….ο σπουδαίος συνθέτης μας Μίμης Πλέσσας – Στις 12 Οκτωβρίου θα γιόρταζε τα 100ά του γενέθλια!!!
Οι σχέσεις αγάπης και πραγματικής φιλίας με τον Τόλη μας….πέρα από τα μαγικά τραγούδια σας…έγιναν πολύτιμοι δεσμοί με τις οικογένειες μας. Πέρα από τα μουσικά σου σπάνια δώρα που έδωσες σε όλους απλόχερα θα θυμάμαι πάντα την απαράμιλλη ευγένεια σου το ήθος την γλυκύτητα σου… Σπάνια χαρίσματα.
Η σκέψη μας δίπλα στην λατρεμένη σου Λουκίλα κ στην κόρη σου αυτές τις δύσκολες ώρες του αποχωρισμού. Τίποτα όμως δεν τελειώνει εδώ.. Το ταξίδι συνεχίζεται…Καλό κ Ευλογημένο ταξίδι στο φως αγαπημένε μας Μιμή!!! αθάνατος….», έγραψε η Άντζελα Γκερέκου.
Λίγες ημέρες πριν από τα 100α του γενέθλια ο Μίμης Πλέσσας έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Λουκίλα Καρρέρ και δύο παιδιά.
Ο Μίμης Πλέσσας και η Λουκίλλα Καρρέρ έζησαν μαζί πάνω από 30 χρόνια, ενώ απέκτησαν την 26χρονη σήμερα κόρη τους Ελεάννα. Ο Μίμης Πλέσσας από τον πρώτο του γάμο, απέκτησε τον γιο του, Αντώνη Πλέσσα.
«Η κόρη μου είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ ότι έχω. Τη θαυμάζω πολύ», είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του στον Alpha.
Ήταν πάντα εκεί! Η 26χρονη Ελεάννα από τα παιδικά της χρόνια θαύμαζε τον πατέρα της μέσα από τις συναυλίες και τα μεγάλα αφιερώματα προς τιμήν του.
Λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του Μίμη Πλέσσα η Λουκίλα Καρρέρ σε συνέντευξή της στην Real Life είχε αναφερθεί στην αγάπη του συνθέτη και στην πίστη του για τις νέες γενιές, οι οποίες αποτελούσαν για εκείνον πηγή έμπνευσης.
«Ο Μίμης ήθελε νιάτα γύρω του. Αντλούσε και αντλεί από τους νέους. Ήθελε ο μέσος όρος ηλικίας να είναι προς τα κάτω, ακριβώς γιατί του άρεσαν οι φρέσκες ιδέες, οι φρέσκες ενορχηστρώσεις, η φρέσκια ματιά, η νεανική ματιά».
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 5 Οκτωβρίου η Λουκίλα Καρρέρ ανακοίνωσε μέσα από τα social media τον θάνατο του Μίμη Πλέσσα
Μίμης Πλέσσας – Οι οικογενειακές εμφανίσεις με τη σύζυγό του και την κόρη τους:
Θλίψη σκόρπισε σε όλη την Ελλάδα η είδηση θανάτου του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα, λίγες ημέρες πριν κλείσει τα 100 του χρόνια.
Ο Μίμης Πλέσσας σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ.
Σε μικρή ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ενώ σε ηλικία 28 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης.
Ωστόσο, αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι το 2010 ο Μίμης Πλέσσας αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών ενώ ήταν διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.
Την είδηση του θανάτου του Μίμη Πλέσσα έκανε γνωστή η συζυγός του Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα με μια συγκινητική ανάρτηση – αποχαιρετισμό στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. «Και ξαφνικά «Επεσε βαθειά σιωπή…»…..«Κι εσύ δεν θα’σαι πλάι μου Αστέρι της Ζωής μου……» έγραψε με εκατοντάδες πολίτες να εκφράζουν στα σχόλια τα συλλυπητήριά τους.
Ενόψει αυτής της συναυλίας η συζυγός του είχε μιλήσει στην εφημερίδα Real εξηγώντας για ποιους λόγους ο σπουδαίος συνθέτης θεωρείτο αποδιοπομπαίος τράγος για τις δισκογραφικές εταιρείες.
Δήλωσε τότε χαρακτηριστικά πώς «ο Μίμης ήθελε νιάτα γύρω του. Αντλούσε και αντλεί από τους νέους. Ήθελε ο μέσος όρος ηλικίας να είναι προς τα κάτω, ακριβώς γιατί του άρεσαν οι φρέσκες ιδέες, οι φρέσκες ενορχηστρώσεις, η φρέσκια ματιά, η νεανική ματιά. Αγαπούσε και αγαπάει πάρα πολύ τους νέους και ήθελε να τους δίνει βήμα. Δεν είχε το σύμπλεγμα να κρατήσει το καλό τραγούδι για τη φίρμα και να δώσει ένα δεύτερο σε έναν νέο τραγουδιστή».
Καμία δισκογραφική δεν τον ήθελε
«Επιπλέον, επειδή δεν είχε συμβόλαιο, καμία δισκογραφική εταιρεία δεν ήθελε να γράψει για τα πρωτοκλασάτα της ονόματα, τα οποία μοιραία θα έγραφαν για όσους είχαν συμβόλαιο. Ο Πλέσσας δεν ήταν δικό τους παιδί, ήταν άναρχο πνεύμα και αποδιοπομπαίος τράγος για τις δισκογραφικές».
«Δεν τους άφησαν να συνεργαστούν μαζί του, αυτό έγινε και με τον Στράτο Διονυσίου και με τον Σταμάτη Κόκκοτα. Στην Τζένη Βάνου, που δεν είχε ούτε εκείνη συμβόλαιο, έδινε τη μια επιτυχία μετά την άλλη, αλλά θάφτηκαν, το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» ή το «Χίλιες βραδιές». Η λαϊκή πλευρά της Τζένης Βάνου ανακαλύφθηκε μετά τον θάνατό της. Μέχρι τότε έτρεμαν μήπως «χτυπήσει» τα πρωτοκλασάτα ονόματα των δισκογραφικών που είχαν τα πρωτεία και δεν έπρεπε ξαφνικά να βγει η Βάνου και ο Πλέσσας πάνω από τους δικούς τους», είχε πει η σύζυγος του μουσικοσυνθέτη, Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα.
«Ο χρόνος δικαιώνει και τους δημιουργούς και τους τραγουδιστές. Ο χρόνος και η αγάπη του κόσμου, που έχει το αλάθητο. Ο κόσμος ξέρει ποιος δεν κοροϊδεύει, ποιο είναι το καλό τραγούδι και το έργο τέχνης».
Έτσι, ο Μίμης Πλέσσας μέσα από τα τραγούδια του, μέσα από το έργο μιας ζωής, θα μείνει στην Ιστορία…
Μιλώντας πέρυσι στην ΕΡΤ για τον γάμο της με τον Πλέσσα η Καρρέρ είχε πει:
Μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ «Πρωίαν σε είδον την μεσημβρίαν» αποκάλυψε μία άγνωστη πτυχή της σχέσης τους και ειδικότερα την αντίδραση που είχαν οι γονείς της.
«Μόνο η γιαγιά μου, η Ναζλί η Κερκυραία στήριξε την επιλογή μου του ραδιοφώνου. Οι γονείς μου δεν με άκουσαν ποτέ στο ραδιόφωνο. Γιατί, όταν είσαι μία οικονομολόγος, που πας στο Λονδίνο σ’ αυτά, να γυρίσεις να αναλάβεις την οικογενειακή επιχείρηση, ξαφνικά βρίσκεσαι να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, να κάνεις παρέα με τον Δαλιανίδη και τον Βοσκόπουλο, τη Μαρινέλλα, τον Πουλόπουλο και τον Δάκη, ήταν άλλος κύκλος», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε: «[όταν γνωρίστηκαν με τον Μίμη Πλέσσα]… οι γονείς μου είχαν μεγάλη αντίδραση. Πέρασαν, όμως αυτά, οι γονείς μου έφυγαν, τώρα δεν είναι εδώ. Αλλά, όχι, είχα αντίδραση»
Ο Μίμης Πλέσσας ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ‘Έλληνες συνθέτες.
Μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις
‘Όπως αυτή που κατέγραψε σε βίντεο η σύζυγός του Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα και το ανέβασε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.
Συγκεκριμένα ο σπουδαίος συνθέτης παίζει στο πιάνο το “Ένας ουρανός μ’ αστέρια” που είχε ερμηνεύσει με ξεχωριστό τρόπο ο Γιάννης Βογιατζής στη θρυλική ταινία “Ραντεβού στον αέρα”.
“‘Ένας Ουρανός μ’ αστέρια” παίζει στο πιάνο του ο Μίμης Πλέσσας …Σήμερα…. Και σας το αφιερώνει με πολλή αγάπη φίλες και φίλοι αγαπημένοι….”, έγραψε η Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα στη λεζάντα της ανάρτησής της.
