γράφει ο Αλέξανδρος Διακοσάββας

Νομίζω ότι η υποτιθέμενη συναυλία των Nirvana στο ΟΑΚΑ ήταν η πρώτη μούφα διοργάνωση για την οποία έλαβα πρόσκληση στο facebook, ή τουλάχιστον αυτή που παρατήρησα πρώτα. Μπαίνοντας και διαβάζοντας τα infos ενός καθ’ όλα πειστικού event στο facebook χαμογέλασα, ειδικά βλέποντας ότι κάποιοι φίλοι είχαν προλάβει ήδη να δηλώσουν ότι θα παρευρεθούν – πλέον 11.000 άτομα έχουν κάνει attending.

“Μετά την παραμονή μας στο Ευρώ (?), ο δρόμος που οδηγεί τους μεγάλους καλλιτέχνες στη χώρα μας έχει ανοίξει διάπλατα.

Οι Nirvana είναι το επόμενο μεγάλο όνομα μετά τους Eminem και David Guetta που θα κατηφορίσουν την εξωτική Αθήνα. Ο Kurt Cobain και η παρέα του έρχονται για ένα μοναδικό live στο ΟΑΚΑ το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου” αναφέρουν οι πληροφορίες και οι αντιδράσεις είναι ανάμεικτες.

Άλλοι πιάνουν το αστειάκι πίσω από το οποίο με βάση το “hosted by” είναι το Luben, άλλοι διαμαρτύρονται για προσβολή της μνήμης του Κερτ και άλλοι το καννιβαλίζουν με έξυπνα ή λιγότερο εμπνευσμένα σχόλια. Σκρολάροντας προς τα κάτω, συνειδητοποιείς όμως ότι όντως υπάρχουν και μερικοί που πείθονται ότι οι Nirvana θα έρθουν στην Αθήνα.

Έχουν προηγηθεί αντίστοιχες φάρσες με ζώντες καλλιτέχνες όπως ο Guetta και ο Eminem, στις οποίες προφανώς είναι περισσότεροι εκείνοι που πείστηκαν για αυτές τις συναυλίες, ενώ έχουν ακολουθήσει κι άλλες fake διοργανώσεις αυτές τις μέρες, με πιο χαρακτηριστική που θυμάμαι από όσες βρέθηκαν στο timeline μου, αυτή με τους Milli Vanilli, εκείνο το θρυλικό ντουέτο από τα late 80s που αποδείχθηκε τελικά ότι δεν τραγουδούσαν οι ίδιοι τα τραγούδια τους. Να μερικές ακόμα “συναυλίες” που πρόκεται να πραγματοποιηθούν τους επόμενους μήνες στην πόλη μας:

Το φαινόμενο έχει λάβει τις διαστάσεις virality που του αναλογούν και αναμενόμενα θα ξεφουσκώσει σύντομα. Δεν γίνεται όμως, για ακόμα μια φορά, να μην αναρωτηθείς το προφανές:

Πόσο εύκολα μπορεί να εξαπατήσει κάποιος πλέον μαζικά ανθρώπους που δεν φιλτράρουν ή δεν ξέρουν πώς να φιλτράρουν τον καθημερινό καταιονισμό πληροφοριών που τους βομβαρδίζει;

Και πόσο εύκολο είναι να προκαλέσεις μια νέα -χωρίς ουσία, στην προκειμένη περίπτωση- τάση με τη βοήθεια των social media;

via

Έχετε μπερδευτεί σχετικά με το ποια ψάρια είναι τα πιο υγιεινά να καταναλώνετε; Είναι ένα σημαντικό ερώτημα, καθώς η έρευνα δείχνει ότι ορισμένοι τύποι ψαριών παρέχουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά – όπως τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα – ζωτικής σημασίας για τη συνολική μας ευημερία.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα είδη ψαριών που δεν πρέπει ποτέ να τρώμε.

Αυτό το άρθρο θα σας καθοδηγήσει στον λαβύρινθο, βοηθώντας σας να εντοπίσετε τις καλύτερες και τις χειρότερες ποικιλίες για τη διατροφή σας.

Η σημασία των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων στα ψάρια

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, ειδικά το DHA και το EPA που βρίσκονται στα ψάρια, είναι απαραίτητα για τη βέλτιστη υγεία καθώς υποστηρίζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, του νευρικού συστήματος, του αμφιβληστροειδούς και προάγουν την υγεία της καρδιάς λόγω των αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων τους.

Το DHA ως δομικό στοιχείο για τον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα και τον αμφιβληστροειδή
Το DHA, ή αλλιώς εικοσιδυεξανοϊκό οξύ, κάνει θαύματα για την υγεία μας. Αυτό το ωμέγα-3 λιπαρό οξύ παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ανάπτυξη του εγκεφάλου. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του νευρικού μας συστήματος και το διατηρεί να λειτουργεί ομαλά.

Όταν μιλάμε για τον αμφιβληστροειδή, το DHA σφραγίζει τη σημασία του διατηρώντας την όρασή μας καθαρή και καθαρή. Όχι μόνο αυτό, κάθε κύτταρο που υπάρχει στο σώμα βασίζεται στο DHA για να διατηρήσει ανέπαφη τη δομή της μεμβράνης του.

Από την ενίσχυση των γνωστικών λειτουργιών ως ένα ζωτικό στοιχείο για την υγεία του αμφιβληστροειδούς, το DHA αποδεικνύεται ως ένας ολόπλευρος πρωταθλητής για τη συνολική ευεξία.

Ωστόσο, η κατανάλωση ψαριών πλούσια σε EPA μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή αυτού του κινδύνου και στην ενίσχυση της υγείας της καρδιάς. Το σώμα χρησιμοποιεί EPA για την παραγωγή μορίων σηματοδότησης που μειώνουν τη φλεγμονή. Επιπλέον, η ενσωμάτωση αυτών των ωμέγα-3 λιπαρών στην καθημερινή διατροφή σας βοηθά στη διατήρηση υγιών επιπέδων αρτηριακής πίεσης και χοληστερόλης – δύο παράγοντες καθοριστικοί για τη βέλτιστη καρδιακή λειτουργία.

Παράγοντες που πρέπει να λάβετε υπόψη όταν επιλέγετε ψάρια για βέλτιστη υγεία

Όταν επιλέγετε ψάρια για βέλτιστη υγεία, λάβετε υπόψη βασικούς παράγοντες όπως τα επίπεδα υδραργύρου που υπάρχουν στα ψάρια, την ποσότητα των ωφέλιμων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων που περιέχει και πόσο εύκολα το σώμα σας μπορεί να αφομοιώσει την περιεκτικότητά του σε πρωτεΐνη.

Επίπεδα υδραργύρου

Τα μεγάλα αρπακτικά ψάρια, όπως ο ξιφίας και το βασιλικό σκουμπρί, συσσωρεύουν υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου λόγω της διατροφής τους. Αυτή η βιοσυσσώρευση συμβαίνει επειδή αυτά τα αρπακτικά τρέφονται με μικρότερα ψάρια που έχουν καταναλώσει φύκια που περιέχουν ίχνη υδραργύρου.

Ως αποτέλεσμα, όσο μεγαλύτερο και γερνάει ένα ψάρι, τόσο περισσότερο υδράργυρο θα μεταφέρει στο σώμα του. Για παράδειγμα, τα κεραμιδόψαρα από τον Μεξικανικό Κόλπο κατέχουν το υψηλότερο καταγεγραμμένο επίπεδο υδραργύρου στα 1.450 μέρη ανά δισεκατομμύριο.

Από την άλλη πλευρά, νεότερα και μικρότερα είδη όπως οι σαρδέλες παρουσιάζουν συνήθως χαμηλότερα επίπεδα υδραργύρου, καθώς τρώνε κυρίως φύκια και φυτικό υλικό. Ο τόνος είναι μια περίεργη περίπτωση με υψηλή μεταβλητότητα στην περιεκτικότητά του σε υδράργυρο που κυμαίνεται μεταξύ 350 και 689 μέρη ανά δισεκατομμύριο.

Καθώς οι καταναλωτές στοχεύουν στη βέλτιστη υγεία μέσω της κατανάλωσης θαλασσινών, η κατανόηση αυτών των διακυμάνσεων στα επίπεδα υδραργύρου καθίσταται κρίσιμη για τις τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με τις διατροφικές μας επιλογές.

Η ρύπανση παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό της ποσότητας αυτού του τοξικού μετάλλου σε μορφές θαλάσσιας ζωής, καθώς μολύνει υδάτινα σώματα όπου ζουν ή τρέφονται οργανισμοί από εκεί συμβάλλουν άμεσα σε αυξημένα επίπεδα υδραργύρου σε αυτά.

Περιεκτικότητα σε ωμέγα-3

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, συγκεκριμένα τα EPA και DHA, είναι ζωτικής σημασίας θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται σε αφθονία σε ορισμένα είδη ψαριών. Όχι μόνο αυτά τα απαραίτητα λιπαρά παίζουν κρίσιμους ρόλους ως δομικά στοιχεία για τον εγκέφαλο, τον αμφιβληστροειδή και το νευρικό μας σύστημα, αλλά παρουσιάζουν επίσης ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες που υποστηρίζουν την υγεία της καρδιάς.Η υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 είναι ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβετε υπόψη κατά την επιλογή των ψαριών για βέλτιστα οφέλη για την υγεία. Οι σαρδέλες στέκονται ψηλά με 1.500 χιλιοστόγραμμα ωμέγα-3 ανά 100 γραμμάρια, ενώ το σκουμπρί του Ατλαντικού ξεπερνά τα 2.670 χιλιοστόγραμμα, καθιστώντας τις εξαιρετικές διατροφικές επιλογές.

Ψάρια που δεν πρέπει ποτέ να τρώτε για βέλτιστη υγεία

Για βέλτιστη υγεία, είναι σημαντικό να αποφεύγετε ορισμένα ψάρια όπως το Πλακολεπιδόψαρο από τον Μεξικανικό Κόλπο, τον Ξιφία, τον Καρχαρία και το Σκουμπρί λόγω των υψηλών επιπέδων υδραργύρου τους. Ενώ ο τόνος μπορεί να καταναλωθεί με φειδώ λόγω της μέτριας περιεκτικότητάς του σε υδράργυρο.

Τέλος, παρά τη δημοτικότητά του σε πολλά πιάτα, ο μπακαλιάρος είναι ένα άλλο που πρέπει να αποφύγετε, καθώς περιέχει ελάχιστες μόνο ποσότητες ευεργετικών ωμέγα-3 ενώ περιέχει μέτρια επίπεδα υδραργύρου.

Ξιφίας, καρχαρίας και βασιλικό σκουμπρί

Ο ξιφίας, ο καρχαρίας και το βασιλικό σκουμπρί ενέχουν σημαντικούς κινδύνους για την υγεία λόγω των υψηλών επιπέδων υδραργύρου τους. Ως αρπακτικά ψάρια, συσσωρεύουν περισσότερο υδράργυρο στο σώμα τους από τα μικρότερα ψάρια που καταναλώνουν.

Αυτή η τοξική συσσώρευση τα καθιστά ανάμεσα στις χειρότερες επιλογές θαλασσινών για ανθρώπινη κατανάλωση. Η υψηλή έκθεση σε αυτό το στοιχείο μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση από υδράργυρο, η οποία επηρεάζει αρνητικά πολλές λειτουργίες του σώματος.

Ιδιαίτερα ευάλωτες είναι οι έγκυες γυναίκες και τα παιδιά των οποίων τα αναπτυσσόμενα συστήματα μπορεί να υποστούν μακροχρόνιες βλάβες από την περίσσεια υδραργύρου. Αυτά τα ψάρια αντιπροσωπεύουν ένα δίκοπο μαχαίρι, καθώς όχι μόνο αυτά τα είδη περιέχουν επιβλαβείς ρύπους αλλά και οι πληθυσμοί τους βρίσκονται υπό πίεση λόγω υπεραλίευσης. Ως εκ τούτου, οι βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές χρειάζονται επείγουσα ιεράρχηση κατά την αντιμετώπιση τέτοιων ειδών.

Συμπληρώστε τα όλα με τη ρύπανση των ωκεανών που προσθέτει άλλο ένα στρώμα τοξικότητας στην τροφική αλυσίδα των ωκεανών – είναι σαφές ότι ο ξιφίας, ο καρχαρίας και το βασιλικό σκουμπρί πρέπει να αποφεύγονται στο πιάτο του δείπνου σας για βέλτιστη υγεία.

Τόνος (καταναλώνουμε με φειδώ)

Ο τόνος είναι μια δημοφιλής επιλογή για πολλούς λάτρεις των θαλασσινών λόγω της γεύσης και των θρεπτικών πλεονεκτημάτων του. Ωστόσο, έχει επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε υδράργυρο, που κυμαίνεται από 350 έως 689 μέρη ανά δισεκατομμύριο. Η υψηλή περιεκτικότητα σε υδράργυρο μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία εάν το ψάρι καταναλώνεται συχνά.

Οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν τον περιορισμό της πρόσληψης τόνου σε όχι περισσότερο από μία φορά κάθε δύο μήνες, προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική έκθεση στον υδράργυρο.

Ενώ τα δεδομένα για τα επίπεδα υδραργύρου στον τόνο βασίζονται σε μετρήσεις που έλαβε ο FDA μεταξύ 1990 και 2010, αυτές οι μετρήσεις δεν είναι καθολικές. Η συχνότητα της δειγματοληψίας ή η γεωγραφική κάλυψη δεν επεκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη προσοχής κατά την ερμηνεία αυτών των πληροφοριών.

Η λήψη πιο έξυπνων αποφάσεων, όπως η επιλογή ψαριών που αλιεύονται άγρια ​​από τις εκτρεφόμενες ποικιλίες, μπορεί να επηρεάσει θετικά τη συνολική ευεξία σας.

Μπακαλιάρος (χαμηλά ωμέγα-3, μέτριος υδράργυρος)

Ο μπακαλιάρος, γνωστός για την ήπια γεύση και την λεπτή υφή του, δυστυχώς, δεν παρέχει σημαντικά ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Παρά το γεγονός ότι είναι μια δημοφιλής

μια επιλογή ο μπακαλιάρος περιέχει χαμηλά επίπεδα αυτών των απαραίτητων λιπαρών που χρειάζεται ο οργανισμός μας, αλλά και μέτριες ποσότητες υδραργύρου. Η παρουσία αυτού του βαρέως μετάλλου μπορεί να επισκιάσει τα διατροφικά οφέλη της κατανάλωσης ψαριών εάν καταναλωθεί πάνω από τα ασφαλή όρια.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ο μπακαλιάρος που εκτρέφεται σε ιχθυοτροφεία περιέχει συχνά υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου σε σύγκριση με τους αντίστοιχους που αλιεύονται σε άγρια ​​κατάσταση. Ως εκ τούτου, οι καταναλωτές πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν συμπεριλαμβάνουν τον μπακαλιάρο στη διατροφή τους λόγω αυτών των ανησυχιών που σχετίζονται με την υγεία σχετικά με την περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά και πιθανούς ρύπους.

Συνοψίζοντας:

• Λευκός μπακαλιάρος Κόλπου του Μεξικού: 1,3 ppm
• Ξιφίας: 0,995 ppm
• Καρχαρίας: 0,979 ppm
• Βασιλικό σκουμπρί: 0,730 ppm
• Τόνος bigeye: 0,689 ppm
• Μάρλιν: 0,485 ppm
• Επινεφελίνες: 0,448 ppm
• Τόνος: 0,391 ppm

Tα στοιχεία αuτά προέρχονται από την ιστοσελίδα του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA)

Ψάρια που πρέπει να συμπεριληφθούν για βέλτιστη υγεία

Ανακαλύψτε ποια ψάρια πρέπει να γεμίζουν το πιάτο σας για βέλτιστη υγεία. Αυτοί οι 4 σούπερ σταρ των θαλασσινών προσφέρουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά χωρίς να ανησυχείτε για τον υδράργυρο.

Σαρδέλες (υψηλά ωμέγα-3, χαμηλό υδράργυρο)

Οι σαρδέλες, γνωστές για την υψηλή περιεκτικότητά τους σε ωμέγα-3 και τα χαμηλά επίπεδα υδραργύρου, αποτελούν κορυφαία επιλογή για βέλτιστη υγεία. Αυτά τα μικρά ψάρια περιέχουν εντυπωσιακά 1.500 χιλιοστόγραμμα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων που είναι υγιεινά για την καρδιά ανά 100 γραμμάρια.

Αυτή είναι σχεδόν τριπλάσια από την ποσότητα που βρίσκεται στον σολομό! Επιπλέον, με επίπεδα υδραργύρου τόσο χαμηλά όσο 13 μέρη ανά δισεκατομμύριο, οι σαρδέλες είναι μια από τις ασφαλέστερες επιλογές θαλασσινών που διατίθενται. Ακόμα καλύτερα; Είναι βολικά και οικονομικά.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα κυνηγήσετε θρεπτικά θαλασσινά, πιάστε μερικές σαρδέλες—είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά χωρίς να θέτουν πολλούς κινδύνους για την ασφάλεια που συνήθως συνδέονται με την κατανάλωση ψαριών.

Σκουμπρί Ατλαντικού (υψηλά ωμέγα-3, μέτριος υδράργυρος)

Το σκουμπρί Ατλαντικού, γεμάτο με άφθονη ποσότητα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, είναι μια κορυφαία επιλογή για το πιάτο σας. Διαθέτοντας το υψηλότερο επίπεδο ωμέγα-3 μεταξύ των ψαριών που αναφέρονται στη λίστα μας, προσφέρει 2.670 χιλιοστόγραμμα ανά μερίδα.

Προτιμήστε ποικιλίες που αλιεύονται άγρια, όπου είναι δυνατόν, για να αποφύγετε την ανισορροπία των αναλογιών ωμέγα-6 προς ωμέγα-3 που συναντώνται συχνά σε ψάρια που εκτρέφονται σε φάρμα. Όπως πάντα, να είστε προσεκτικοί όταν ερμηνεύετε τα δεδομένα υδραργύρου ως μόλυνση μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με πολλούς παράγοντες όπως το μέγεθος και την ηλικία των ψαριών ή τα επίπεδα περιβαλλοντικής ρύπανσης.

Σολομός (υψηλά ωμέγα-3, χαμηλό υδράργυρο)

Ο σολομός, μια ισχυρή πηγή διατροφής, έχει ένα από τα υψηλότερα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μεταξύ των ψαριών. Με έως και 2.590 χιλιοστόγραμμα ανά μερίδα, παρέχει μια άφθονη πηγή αυτών των βασικών θρεπτικών συστατικών.

Όχι μόνο αυτό, αλλά ο σολομός διαθέτει επίσης πολύ χαμηλά επίπεδα υδραργύρου – μόλις 22 μέρη ανά δισεκατομμύριο! Είναι ζωτικής σημασίας να προτιμήσετε τον άγριο σολομό, εάν στοχεύετε σε βέλτιστα οφέλη για την υγεία. Προσοχή όμως στις εκτρεφόμενες ποικιλίες. με γκρίζα σάρκα και απίστευτα 16 φορές περισσότερα PCB (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), δεν ταιριάζουν στο κόστος όταν στοχεύουν πιο υγιεινές επιλογές.

Ως εκ τούτου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε Ωμέγα-3 και των χαμηλών επιπέδων υδραργύρου και μόνο, η κατάταξη υγείας τοποθετεί τον σολομό στην πρώτη θέση έναντι άλλων ειδών ψαριών.

Ρέγγα (υψηλά ωμέγα-3, μέτριος υδράργυρος)

Όταν ψάχνετε για μια γευστική, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά προσθήκη στη διατροφή σας, σκεφτείτε τη ρέγγα. Αυτό το ψάρι περιέχει σχεδόν 2.000 χιλιοστόγραμμα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων ανά μερίδα. Αυτά τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά είναι γνωστό ότι υποστηρίζουν την υγεία της καρδιάς και τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Αν και είναι αλήθεια ότι η ρέγγα περιέχει μέτρια επίπεδα υδραργύρου, με περίπου 84 μέρη ανά δισεκατομμύριο να αναφέρονται σε μελέτες που έγιναν για το είδος. Θεωρείται αρκετά ασφαλές για τακτική κατανάλωση ως μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής.

Σημασία της επιλογής άγριας αλιευμάτων έναντι εκτρεφόμενων ψαριών
Η επιλογή άγριων ψαριών έναντι εκτρεφόμενων ψαριών μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της διατροφής σας λόγω των χαμηλότερων επιπέδων μόλυνσης και της καλύτερης ισορροπίας μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6.

Τα χταπόδια έχουν οκτώ άκρα που εξέχουν από το σώμα τους, ωστόσο πρόσφατες έρευνες σχετικά με τη χρήση τους αναπροσδιόρισαν την ονομασία τους. Τα χταπόδια ανήκουν στην οικογένεια τω κεφαλόποδων.

Χρησιμοποιούν τα δύο πίσω πλοκάμια για να κινούνται στο βυθό και τα υπόλοιπα έξι για να τρέφονται. Ως εκ τούτου, οι θαλάσσιοι βιολόγοι τείνουν να αναφέρουν πλέον ότι τα χταπόδια έχουν δύο πόδια κι έξι χέρια.

Τα πλοκάμια του χταποδιού είναι αξιοθαύμαστα όργανα. Έχουν τη δυνατότητα να σκληραίνουν σχηματίζοντας προσωρινές κλειδώσεις ή να διπλώνουν μεταμορφώνοντας τον ιδιοκτήτη τους σε μπάλα που κυλά στον πυθμένα.

Επίσης περιέχουν τα δύο τρίτα του εγκεφάλου ενός χταποδιού- γύρω στα πενήντα εκατομμύρια νευρώνες– ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο, σε σχήμα  ντόνατ, βρίσκεται στο εσωτερικό του κεφαλιού (μανδύας).

Επειδή μεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του, καθένα από αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Ένα κομμένο πλοκάμι έχει τη δυνατότητα να σέρνεται τριγύρω και σε ορισμένα είδη, μπορεί να επιζήσει για αρκετούς μήνες. Το χέρι (ή πόδι) ενός χταποδιού μπορεί κυριολεκτικά να κάνει του κεφαλιού του.

Mεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του.

Κάθε άκρο του χταποδιού έχει δύο σειρές βεντούζες εφοδιασμένες με γευστικούς κάλυκες για την αναγνώριση της τροφής. Το χταπόδι γεύεται οτιδήποτε αγγίζει. Τα αρσενικά διαθέτουν επίσης έναν ειδικό βραχίονα όπου διατηρούν στο σπέρμα τους. Ονομάζεται εξωκοτύλη και χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή. Για τη μεταφορά του σπέρματος το αρσενικό τοποθετεί τον βραχίονα σε μία τρύπα στο κεφάλι του θηλυκού.

Στη διάρκεια του ζευγαρώματος η εξωκοτύλη συνήθως αποκολλάται, όμως το αρσενικό αναπτύσσει καινούρια την επόμενη χρονιά. Η πρώτη περιγραφή του ζευγαρώματος των χταποδιών έγινε από τον Αριστοτέλη (384 -322 π. Χ.), όμως για πάνω από 2.000 χρόνια κανείς δεν τον πίστευε.

Τον 19^ο αιώνα ο Γάλλος ζωολόγος Ζορζ Κουβιέ (1769-1832) ανακάλυψε εκ νέου τη διαδικασία κι έδωσε στην εξωκοτύλη το όνομά της. Κοτύλη σημαίνει μυζητήρας.
Εξαιτίας γενετικών παραλλαγών, κάποιες φορές τα χταπόδια αναπτύσσουν περισσότερα από οκτώ άκρα.

Το 1998, το Ενυδρείο Σίμα Μαρίνλαντ στην Ιαπωνία είχε στις δεξαμενές του ένα κοινό χταπόδι με ενενήντα έξι πλοκάμια. Είχε αλιευτεί στο κοντινό όρμο Ματόγια τον Δεκέμβριο του 1998, αλλά πέθανε πέντε μήνες αργότερα.

Το πολυπλόκαμο κεφαλόποδο κατάφερε να γεννήσει αρκετά αυγά προτού πεθάνει. Μετά την εκκόλαψη όλα τα χταπόδια είχαν φυσιολογικό βραχιόνων κανένα όμως δεν επιβίωσε για περισσότερο από ένα μήνα.

Κατά καιρούς τα χταπόδια τρώνε τους βραχίονές τους. Παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι γι’ αυτό έφταιγε το στρες, σήμερα όμως θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος ιός που επιτίθεται στο νευρικό τους σύστημα.

Πηγή: MTX