Τα χρυσά μύδια, είναι ένα είδος πλασμάτων που υπάρχει στις ακτές του ποταμού του Αμαζονίου. Αν και δε δείχνουν επικίνδυνα, είναι μια τεράστια απειλή.
Έφτασαν πρώτη φορά στην Αμερική τη δεκαετία του 1990, από τα κινεζικά πλοία. Σε μια δεκαετία, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε τόσο, που φάνηκε να εισβάλουν πλήρως στα νερά του Αμαζονίου. Χωρίς φυσικά αρπακτικά, τα μύδια κάνουν μόνο 3 πράγματα: τρέφονται, κοιμούνται και ζευγαρώνουν.
Τα χρυσά μύδια είναι μια μεγάλη απειλή για τα νερά του Αμαζονίου
Ozy.com
Από την άφιξή του στον Αμαζόνιο, το χρυσό μύδι έχει ήδη μεταβάλει το περιβάλλον του ποταμού και σκοτώσει μερικούς από τους κατοίκους του. Η ύπαρξή του είναι επιζήμια για τον ποταμό, ο οποίος φιλοξενεί τα πιο πολυάριθμα είδη ψαριών γλυκού νερού στον κόσμο.
Η Βραζιλιάνα βιολόγος Μαρσέλα Ουλιάνο ντα Σίλβα, μελετάει για να σώσει τα νερά του Αμαζονίου από τα χρυσά μύδια.
Ozy.com
Η ίδια περιγράφει τον συγκεκριμένο ποταμό ως «πολύτιμο». Δεδομένου ότι τα χρυσά μύδια έχουν αρχίσει να φράσσουν σωλήνες εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής στην περιοχή, οι απώλειες υπολογίζονται σε τουλάχιστον 20.000 δολάρια την ημέρα.
Η προσέγγιση της βιολόγου ώστε να τα σταματήσει από το να κάνουν περισσότερες ζημιές, θεωρείται αμφισβητούμενη από ορισμένους στον τομέα της. Αντί να εισάγει αρπακτικά στο περιβάλλον, ψεκάζει με χλώριο και άλλες χημικές ουσίες ή ζητά να γίνουν αλλαγές πολιτικής. Στρέφεται στην αλληλουχία του DNA και στοχεύει στα γονίδια και τον τρόπο που δρουν.
Τα χρυσά μύδια του Αμαζονίου, κάνουν μόνο 3 πράγματα: τρέφονται, κοιμούνται και ζευγαρώνουν.
Times Gazette
Στόχος της ντα Σίλβα, είναι να εγχύσει στα μύδια μόρια με επεμβατικό RNA που θα αναγνωρίζουν και θα απενεργοποιούν μόνο τα γονίδια επιβίωσης των χρυσών μυδιών. Τα μύδια που θα τροποποιηθούν στα εργαστήρια, θα απελευθερωθούν στη φύση και θα αναπαραχθούν, ώστε οι μελλοντικές γενιές του είδους να μη μεταφέρουν τα εν λόγω γονίδια.
Μόνο πρόσφατα έγινε φθηνή και φιλική προς τον χρήστη η αλληλούχιση του DNA, για να χρησιμοποιηθεί ενάντια στα παρεμβατικά είδη. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως είναι δυνατό για τα γονίδια των τροποποιημένων εργαστηριακών μυδιών, να αλλάξουν περαιτέρω όταν εισαχθούν στην άγρια φύση. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Η βιολόγος ντα Σίλβα δήλωσε: «Κάθε μέρα ανησυχώ, αλλά πρέπει να ζω με την αγωνία. Διαφορετικά, δεν πρόκειται να γίνουν σπουδαία πράγματα… Δεν μπορείτε να είστε ασφαλείς. Πρέπει να πάρετε ρίσκα.»
Δείτε περισσότερα για το έργο της βιολόγου, στο παρακάτω βίντεο.