Τα πάνω-κάτω φαίνεται πως έρχονται, αναφορικά με τις αποσκευές μας στις αεροπορικές πτήσεις, με τις Βρυξέλλες, να εξετάζουν το ενδεχόμενο να μπει «χαράτσι» στις χειραποσκευές μας.

Τα μοναδικά μπαγκάζια που ανεβάζαμε πάνω στο αεροπλάνο τσάμπα και στριμώχναμε στο ράφι πάνω από τις θέσεις μας. Απ΄ότι φαίνεται θα πληρώνουμε και γι αυτές.

Όπως αναφέρει το Εuronews, αυτή η πρόταση τέθηκε κατά τη συνάντηση των 27 πρεσβευτών της ΕΕ στις Βρυξέλλες την Τετάρτη (4/6). Εκτός της χρέωσης χειραποσκευών προβλέπεται και η αναθεώρηση του προτύπου, για την αποζημίωση καθυστερήσεων.

Σύμφωνα με τα όσα συζητήθηκαν, δωρεάν θα παίρνουν οι επιβάτες μαζί τους πάνω στο αεροπλάνο, μία χειραποσκευή, η οποία θα μπορεί να χωράει κάτω από το κάθισμα. Τα υπόλοιπα μεγαλύτερα προσωπικά αντικείμενα στην καμπίνα του αεροσκάφους οδεύουν για… χρέωση.

«Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταστήσει σαφές ότι οι χειραποσκευές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της βασικής τιμής του εισιτηρίου. Κανονικά, δεν υπάρχει καμία προσαύξηση στην τιμή, εφ’ όσον οι χειραποσκευές είναι λογικού μεγέθους», λέει ο Στίβεν Μπέργκερ, δικηγόρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Καταναλωτών (BEUC).

«Το μόνο που βλέπουμε είναι ένας πολλαπλασιασμός των αεροπορικών εταιρειών που χρεώνουν για αυτές τις αποσκευές (…) ζητάμε πολύ σαφείς κανόνες. Οι επιβάτες πρέπει να μπορούν να πάρουν μία αποσκευή, μία μικρή βαλίτσα ή ένα σακίδιο», προσθέτει.

Τι λένε οι αεροπορικές εταιρίες

Οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες έχουν διαφορετική ερμηνεία της νομολογίας. Ο Κέβιν Χάινι, διευθυντής Επικοινωνίας της A4E (Airlines for Europe), επισημαίνει ότι «σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και την ενιαία αγορά, οι αεροπορικές εταιρείες έχουν το δικαίωμα να διαχωρίζουν τις υπηρεσίες τους, προκειμένου να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό πακέτο στους επιβάτες».

Κατά την Α4Ε, η οποία εκπροσωπεί 17 αεροπορικές εταιρείες στην Ευρώπη και το 80% της ευρωπαϊκής αεροπορικής κίνησης, η πρόταση που βρίσκεται στο τραπέζι επιδιώκει απλώς την εναρμόνιση των διαφορετικών προσεγγίσεων μεταξύ των εταιρειών σχετικά με τις εν λόγω χειραποσκευές.

«Νομίζω ότι είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτό που κάνει η τρέχουσα πρόταση είναι ο καθορισμός των διαστάσεων αυτών των προσωπικών αντικειμένων, ώστε να εξασφαλιστεί η σαφήνεια και η διαφάνεια για όλους τους επιβάτες, καθώς και για τις αεροπορικές εταιρείες», συνεχίζει ο Χάινι.

Τον περασμένο Νοέμβριο, η Μαδρίτη καταδίκασε πέντε αεροπορικές εταιρείες για καταχρηστικές πρακτικές. Το πρόστιμο ύψους 179 εκατομμυρίων ευρώ αφορά, μεταξύ άλλων, αυτές τις επιπλέον χρεώσεις για τις χειραποσκευές.

Η πρόταση αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για τη μεταρρύθμιση των δικαιωμάτων των επιβατών αεροπορικών μεταφορών στην ΕΕ. Το αποτέλεσμα αυτού του φόρου χειραποσκευών είναι ευαίσθητο και η υιοθέτησή του δεν είναι καθόλου σίγουρη. Η συζήτηση αναθερμάνθηκε τον περασμένο μήνα, αφού η BEUC υπέβαλε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συνολικά, 16 ενώσεις προστασίας των καταναλωτών από 12 κράτη μέλη κατηγορούν επτά αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους ότι χρεώνουν τους επιβάτες αδικαιολόγητα τέλη για τις χειραποσκευές τους.

Αεροπορικές πτήσεις: Λιγότερες αποζημιώσεις για καθυστερήσεις

Παράλληλα, η ΕΕ μελετά το ενδεχόμενο αναθεώρησης των ευρωπαϊκών κανονισμών του 2004 σχετικά με την αποζημίωση των επιβατών για καθυστερήσεις στις πτήσεις. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη επιθυμούν μια επικαιροποίηση, αλλά με διαφορετικές αναλύσεις.

Η πρόταση μεταρρύθμισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσιάστηκε το 2013, προβλέπει την επέκταση του χρονικού ορίου σε πέντε ώρες καθυστέρησης. Το κείμενο που υποβλήθηκε στα κράτη μέλη από την πολωνική προεδρία επεδίωκε να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή να επεκτείνει το χρονικό όριο για τη διεκδίκηση αποζημίωσης.

Η τελευταία εκδοχή προτείνει την αύξηση του ορίου στις τέσσερις ώρες, με ένα δεύτερο βήμα από τις έξι ώρες ανάλογα με την απόσταση του ταξιδιού.

Επί του παρόντος, αποζημίωση μεταξύ 250 και 600 ευρώ μπορεί να διεκδικηθεί για καθυστερήσεις 3 ωρών και άνω. Η ευρωπαϊκή οδηγία ισχύει για κάθε πτήση που αναχωρεί από αεροδρόμιο της ΕΕ, ανεξάρτητα από την εθνικότητα της αεροπορικής εταιρείας, και για τις πτήσεις που φθάνουν σε αεροδρόμια της ΕΕ, εφ’ όσον εκτελούνται από αεροπορική εταιρεία της ΕΕ.

Δεν ισχύει για πτήσεις προς την Ευρώπη που εκτελούνται από αεροπορικές εταιρείες εκτός ΕΕ ή για πτήσεις εκτός ΕΕ με ενδιάμεσο σταθμό στην Ευρώπη.

Για την A4E, η πρόταση είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. «Πιστεύουμε ότι τα κατώτατα όρια αποζημίωσης πρέπει να επεκταθούν ώστε να έχουμε την ευκαιρία να ανακτήσουμε τα δρομολόγια των πτήσεων όταν τα πράγματα πάνε στραβά», εξηγεί ο Κέβιν Χάινι.

«Σε περίπτωση μηχανικού προβλήματος, οι αεροπορικές εταιρείες πρέπει να βρουν αεροσκάφος ή πλήρωμα αντικατάστασης, κάτι που απαιτεί χρόνο», επισημαίνει. «Με την προσαρμογή των ορίων αποζημίωσης για τις καθυστερήσεις, θα έχουμε μια ευκαιρία μάχης για να κάνουμε αυτές τις αλλαγές, να τοποθετήσουμε το νέο αεροσκάφος και το πλήρωμα», διαβεβαιώνει ο Χάινι.

Σύμφωνα με την BEUC, η προτεινόμενη μεταρρύθμιση θα στερήσει πάνω απ’ όλα την αποζημίωση από έναν πολύ μεγάλο αριθμό επιβατών. «Εάν το κείμενο ψηφιστεί ως έχει μεταξύ των κρατών μελών, πριν από τις διαπραγματεύσεις με το Κοινοβούλιο, θα στείλουμε ένα πολύ κακό μήνυμα στους Ευρωπαίους καταναλωτές, κάνοντας πίσω σε δικαιώματα που είναι πραγματικά θεμελιώδη όταν ταξιδεύεις», λέει ο Μπέργκερ.

Ωστόσο, η έκβαση των διαπραγματεύσεων είναι αβέβαιη. «Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο διαφορετικές αντίθετες θέσεις μεταξύ των κρατών μελών στο Συμβούλιο.

Συνολικά, έχουμε το στρατόπεδο των κρατών μελών που θα υπερασπιστούν τις τρεις ώρες για να μπορούν να επωφεληθούν από το δικαίωμα αποζημίωσης και άλλα που θα ζητήσουν πέντε ώρες και εννέα ώρες με βάση την απόσταση. Έτσι, αυτή τη στιγμή αυτό είναι πραγματικά το σημείο τριβής», προσθέτει ο Στίβεν Μπέργκερ.

Μόλις δέκα περίπου χώρες θα αποτελούσαν μειοψηφία αποκλεισμού στο Συμβούλιο της ΕΕ. Πριν από τη συνάντηση των πρεσβευτών, η Γερμανία και η Ισπανία φάνηκε να αντιτίθενται σε οποιαδήποτε αλλαγή στους κανόνες αποζημίωσης.

Ωστόσο, είναι ολόκληρη η αναθεώρηση που πρέπει να επικυρωθεί ή να απορριφθεί. Με άλλα λόγια, η εναντίωση στις αλλαγές των κανόνων αποζημίωσης διακινδυνεύει ολόκληρη τη μεταρρύθμιση.