Η Κορίνα Δαμουλιάνου, γνωστή για την παιδική της εμφάνιση στην επιτυχημένη σειρά του ANT1 «Πάτερ Ημών», έχει κάνει μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση από την τηλεόραση στην πολιτική σκηνή.
Η Κορίνα Δαμουλιάνου, γνωστή για την παιδική της εμφάνιση στην επιτυχημένη σειρά του ANT1 «Πάτερ Ημών», έχει κάνει μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση από την τηλεόραση στην πολιτική σκηνή.
Η πορεία της ξεκίνησε στη μικρή οθόνη όπου κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε 1500 παιδιά και να κερδίσει έναν ρόλο σε ηλικία μόλις 9 ετών.
Κορίνα Δαμουλιάνου: Επιτυχίες και Μεταπτώσεις στην Καριέρα της
Μετά την επιτυχία της σειράς «Πάτερ Ημών», η Κορίνα συνέχισε να εμφανίζεται σε δημοφιλείς σειρές όπως «Οι μεν και οι δεν», «Ασυνήθεις ύποπτοι» και «Είμαστε στον αέρα».
Η αγάπη της για την τέχνη την οδήγησε να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή ΘΕΜΕΛΙΟ και στην Κρατική Σχολή Μπαλέτου.
Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισε να μην ακολουθήσει επαγγελματικά τον χώρο της υποκριτικής, στρέφοντας το ενδιαφέρον της προς την πολιτική.
Αλλά τούρτα με 39 κεράκια…😬
Δε τη σβήνω…🎂
Η Χειροτονία σου σήμερα για μένα ευλογία , αγάπη, αισιοδοξία.
Ότι και να γράψω θα είναι φτωχό σε αυτό που έζησα όπως…
Με τα χρόνια, η Κορίνα Δαμουλιάνου στράφηκε και προς τον χώρο της πολιτικής, επιδιώκοντας να συνεισφέρει ενεργά στα κοινά. Έχει εκφράσει ενδιαφέρον για κοινωνικά ζητήματα και τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, ενώ συμμετείχε σε αυτοδιοικητικές εκλογές. Παραμένει μία πολυσχιδής προσωπικότητα, που συνδυάζει την αγάπη της για τις τέχνες με το ενδιαφέρον της για την κοινωνία και τη δημόσια ζωή.
Οι ντομάτες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μεσογειακής διατροφής και της ελληνικής κουζίνας.
Από τη χωριάτικη σαλάτα και τα γεμιστά μέχρι τις σάλτσες και τα μαγειρευτά, αποτελούν ένα βασικό συστατικό που προσφέρει νοστιμιά και θρεπτική αξία. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι καταναλωτές παρατηρούν ότι οι ντομάτες που αγοράζουν από τα σούπερ μάρκετ δεν έχουν πια τη χαρακτηριστική γεύση και το άρωμα που θυμούνται από παλιά. Ο λόγος; Πολλές από αυτές ωριμάζουν τεχνητά με τη βοήθεια χημικών ουσιών ή φυτορρυθμιστών.
Η διαφορά ανάμεσα στις φυσικά ώριμες και στις χημικά επεξεργασμένες ντομάτες δεν είναι μόνο θέμα γεύσης, αλλά και διατροφικής αξίας. Οι φυσικά ωριμασμένες στον ήλιο περιέχουν περισσότερα αντιοξειδωτικά, βιταμίνη C και λυκοπένιο, ενώ οι τεχνητά ωριμασμένες συχνά υστερούν σε αυτά τα στοιχεία.
Ακολουθούν μερικά πρακτικά σημεία που θα σας βοηθήσουν να ξεχωρίσετε τις πραγματικά ώριμες ντομάτες από τις χημικά επεξεργασμένες:
1. Το χρώμα
Οι φυσικά ώριμες ντομάτες έχουν βαθύ, ζωηρό κόκκινο χρώμα, αλλά όχι απόλυτα ομοιόμορφο. Συνήθως κοντά στο κοτσάνι θα δείτε ελαφρώς πιο ανοιχτό ή πορτοκαλί τόνο, κάτι που υποδηλώνει φυσική ωρίμανση. Αντίθετα, οι χημικά ωριμασμένες είναι υπερβολικά γυαλιστερές, με ένα τελείως ομοιόμορφο κόκκινο, που μοιάζει σχεδόν τεχνητό.
2. Η υφή και η αίσθηση στο χέρι
Πιέστε ελαφρά τη ντομάτα με τα δάχτυλά σας. Αν είναι φυσικά ώριμη, θα είναι ελαστική, μαλακή, αλλά όχι νωθρή. Οι χημικά ωριμασμένες συχνά είναι πολύ σκληρές, γιατί κόβονται άγουρες και ωριμάζουν μετά την αποθήκευση, ή αντίθετα μαλακές εξωτερικά, αλλά με σκληρό, άγουρο εσωτερικό.
3. Το άρωμα
Η μυρωδιά είναι ίσως το πιο αξιόπιστο κριτήριο. Οι φυσικά ώριμες ντομάτες έχουν έντονο, φρέσκο, χαρακτηριστικό άρωμα που θυμίζει ήλιο και χώμα. Οι τεχνητά ωριμασμένες δεν μυρίζουν σχεδόν καθόλου. Αν πλησιάσετε τη μύτη σας και δεν νιώθετε καμία ευχάριστη οσμή, είναι σημάδι ότι η ντομάτα δεν έχει ωριμάσει σωστά στο φυτό.⸻
4. Το κοτσάνι
Το κοτσάνι μιας φυσικά ώριμης ντομάτας είναι πράσινο, γερό και έχει έντονο άρωμα. Στις τεχνητά ωριμασμένες, το κοτσάνι είναι συχνά καφετί, ξερό ή καθόλου αρωματικό. Αν παρατηρήσετε ότι η βάση γύρω από το κοτσάνι είναι πράσινη ενώ το υπόλοιπο της ντομάτας κόκκινο, αυτό σημαίνει ότι ωρίμασε απότομα με τη χρήση αερίων όπως το αιθυλένιο.
5. Η εσωτερική δομή και οι σπόροι
Όταν κόψετε μια φυσική ντομάτα, θα δείτε πλούσιο, παχύρρευστο χυμό, γεμάτο με σπόρους και χαρακτηριστική μυρωδιά. Οι τεχνητά ωριμασμένεςέχουν νερουλό εσωτερικό, λιγοστούς σπόρους και σχεδόν καθόλου άρωμα. Επίσης, η σάρκα τους είναι πιο άγουρη, με σκληρές ίνες, ειδικά κοντά στη φλούδα.
6. Η γεύση
Η γεύση αποτελεί την πιο αλάνθαστη ένδειξη. Οι φυσικές ντομάτες έχουν γλυκιά, πλούσια και ταυτόχρονα ελαφρώς όξινη γεύση που γεμίζει το στόμα. Οι τεχνητά ωριμασμένες, από την άλλη, είναι άγευστες, συχνά πικρές ή με μεταλλική επίγευση. Αν η ντομάτα μοιάζει με «πλαστική» στη γεύση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει υποστεί τεχνητή ωρίμανση.⸻
7. Η εποχή
Οι πραγματικά νόστιμες και φυσικά ώριμες ντομάτες υπάρχουν κυρίως το καλοκαίρι και τις αρχές φθινοπώρου. Αν αγοράζετε ντομάτες μέσα στον χειμώνα ή την άνοιξη, οι πιθανότητες είναι ότι προέρχονται από θερμοκήπια και έχουν ωριμάσει τεχνητά. Οι εποχικές ντομάτες είναι πάντα πιο πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά και γεύση.
8. Η προέλευση
Προτιμήστε ντομάτες από μικρούς παραγωγούς ή λαϊκές αγορές. Οι τοπικές ποικιλίες που ωριμάζουν φυσικά στο χωράφι έχουν συνήθως πιο άνισο σχήμα και μικρές ατέλειες στη φλούδα, αλλά αυτό είναι σημάδι φυσικότητας, όχι μειονέκτημα. Αντίθετα, οι «τέλειες» ντομάτες των μεγάλων σούπερ μάρκετ είναι συχνά προϊόντα εντατικής καλλιέργειας και τεχνητής ωρίμανσης.
9. Η διάρκεια συντήρησης
Μια φυσικά ώριμη ντομάτα χαλάει σχετικά γρήγορα, μέσα σε λίγες ημέρες, γιατί δεν περιέχει συντηρητικά. Αν μια ντομάτα παραμένει σκληρή και «αψεγάδιαστη» για εβδομάδες, τότε πιθανότατα έχει υποστεί χημική επεξεργασία ή έχει ψεκαστεί με ουσίες που καθυστερούν τη φθορά.
10. Θρεπτική αξία και υγεία
Οι φυσικές ντομάτες είναι πλουσιότερες σε αντιοξειδωτικά, όπως το λυκοπένιο, που προστατεύει από καρδιαγγειακές παθήσεις και ορισμένες μορφές καρκίνου. Η χημική ωρίμανση, αλλά και η παρατεταμένη αποθήκευση, μειώνουν δραστικά αυτά τα οφέλη. Για αυτό, η επιλογή φυσικά ώριμων ντομάτων δεν είναι μόνο θέμα γεύσης, αλλά και υγείας.
Συμπέρασμα
Η διαφορά ανάμεσα στις φυσικά ώριμες και στις χημικά επεξεργασμένες ντομάτες φαίνεται στο χρώμα, στην υφή, στη μυρωδιά και, πάνω απ’ όλα, στη γεύση. Αν μάθετε να τις ξεχωρίζετε, θα απολαμβάνετε πιο υγιεινά και πιο νόστιμα γεύματα. Εμπιστευθείτε τη μύτη και τον ουρανίσκο σας, προτιμήστε προϊόντα εποχής και τοπικής παραγωγής, και θυμηθείτε πως η αληθινή ντομάτα δεν είναι ποτέ απολύτως τέλεια στην όψη, αλλά πάντα μοναδική στη γεύση.
Τα γαριδάκια αποτελούν τον πιο λαχταριστό πειρασμό για μικρούς, αλλά και μεγάλους πολλές φορές!
Η γεύση που καταλαβαίνουμε συνήθως είναι αυτή του τυριού και του καλαμποκιού … Τι έχουν μέσα όμως; Όχι πάντως…τυρί και καλαμπόκι!
Μαλτοδεξτρίνη: Ένας πολυσακχαρίτης, ένα είδος υδατάνθρακα που παράγεται από άμυλα του αραβοσίτου, σίτου, πατάτες ή ρύζι και μπαίνει στα σνακ για να τα διογκώσει!
Μηλικό οξύ: Μπαίνει ως συντηρητικό προκειμένου να αποφευχθεί ή αλλοίωση των τροφίμων.
Οξικό νάτριο: Αρωματική ουσία που χρησιμοποιείται ως ρυθμιστής οξύτητας.
Φυσικά και Τεχνητά Αρώματα: Κάποιες φορές χρησιμοποιούνται για να αντισταθμίσουν την έλλειψη των φυσικών συστατικών.
Τεχνητά χρώματα – χρωστικές: Για να κάνουν το σνακ ελκυστικό στον καταναλωτή!
Ενισχυτικό γεύσης (άλατα με νάτριο των 5 -ριβοζονουκλεοτιδίων): Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στο νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο. Απαγορεύονται στις βρεφικές και παιδικές τροφές.
Η Αγγελική Δαλιάνη και η 16χρονη κόρη της, Λυδία -Σαν αδερφές σε βραδινή έξοδο
Το πολυβραβευμένο και παγκοσμίως αγαπημένο μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber, CATS, επέστρεψε στην Αθήνα, στο Christmas Theater, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Στην επίσημη πρεμιέρα παρευρέθηκε η Αγγελική Δαλιάνη με την κόρη της, Λυδία Παπαγιάννη, κλέβοντας τις εντυπώσεις με την κομψότητά τους.
Βασισμένο στην ποιητική συλλογή του T.S. Eliot, «Το Βιβλίο των Πρακτικών Γατών του Γέρου Πόσουμ», το CATS χαρακτηρίζεται από το Daily Express ως «πρωτοποριακό», συνδυάζοντας μοναδικά μουσική, χορό και ποίηση.
Κάθε χρόνο, στη νύχτα του Τζέλικλ Μπαλ, οι Γάτες Τζέλικλ συγκεντρώνονται για να επιλεγεί από τον σοφό Old Deuteronomy η γάτα που θα ξαναγεννηθεί στο Heaviside Layer.
Με «διαχρονική μουσική, εντυπωσιακά σκηνικά και εξαιρετικό καστ» (Daily Mirror), μαγευτική χορογραφία και την πασίγνωστη ερμηνεία του Memory, το CATS υπόσχεται ένα μοναδικό θεατρικό ταξίδι για θεατές κάθε ηλικίας.
Η Αγγελική Δαλιάνη με την κόρη της, Λυδία στο θέατρο
Η Αγγελική Δαλιάνη επέλεξε ένα κομψό και μοντέρνο look με τολμηρή νότα ανδρόγυνου στιλ. Φορώντας ένα μαύρο, ριγέ σακάκι σε ανδρόγυνο ύφος, το συνδύασε με λευκό πουκάμισο και λεπτή μαύρη γραβάτα, δημιουργώντας ένα σύνολο που ισορροπεί άψογα μεταξύ κομψότητας και casual φινέτσας.
Η διακριτική χρήση διάφανου μαύρου καλτσών ολοκληρώνει το σύνολο, προσδίδοντας μια διακριτική θηλυκότητα. Τέλος πρόσθεσε γόβες leopard print, δίνοντας μια απροσδόκητη δόση θηλυκότητας και παιχνιδιάρικου χαρακτήρα.
Η 16χρονη κόρη της, Λυδία Παπαγιάννη, υιοθέτησε ένα πιο νεανικό και edgy στιλ, με ένα στενό μαύρο μίνι φόρεμα που αναδεικνύει τη σιλουέτα της. Το μαύρο δερμάτινο μπουφάν προσθέτει μια ροκ πινελιά, ενώ η τσάντα με αλυσίδα και τα κυματιστά μακριά μαλλιά ολοκληρώνουν την εικόνα μιας σύγχρονης κοπέλας. Το outfit της ολοκληρώθηκε εντυπωσιακά με μποτάκια σε zebra print, που έδωσαν έντονο μοτίβο και ζωντάνια στο μαύρο σύνολο.
Η ασυγχώρητη προδοσία ενός πατέρα — και ο σιωπηλός μάρτυρας που άλλαξε τα πάντα
Αυτή δεν είναι μια ιστορία για διασκέδαση. Είναι μια ιστορία που προορίζεται να σε στοιχειώσει.
Η έρημος δεν είναι άδεια.
Θυμάται.
Κάτω από έναν ήλιο τόσο αμείλικτο που ξεθωριάζει τα χρώματα του κόσμου, η έρημος απορροφά κάτι περισσότερο από τη ζέστη. Καταπίνει φωνές. Ίχνη. Απελπισία. Και μερικές φορές — εγκλήματα τόσο σκληρά που ακόμα και ο άνεμος προσπαθεί να τα θάψει.
Αυτό είναι ένα από αυτά τα εγκλήματα.
Και η δικαιοσύνη, αυτή τη φορά, δεν ήρθε με σήμα ή όπλο.
Ήρθε πάνω σε τέσσερις οπλές.
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΔΥΣΩΠΗΤΟ ΟΥΡΑΝΟ
Το όχημα δεν σταμάτησε επειδή χάθηκε.
Σταμάτησε επειδή ο άντρας μέσα είχε ήδη πάρει την απόφασή του.
Το αυτοκίνητο — γυαλισμένο, πανάκριβο, εντελώς αταίριαστο με το περιβάλλον — στεκόταν με αναμμένη μηχανή στη μέση της ερημιάς. Η ζέστη κυμάτιζε πάνω από το καπό. Όταν άνοιξε η πόρτα, ένας άντρας κατέβηκε, άψογα ντυμένος, με τα παπούτσια του να βουλιάζουν στην άμμο.
Ήταν γνωστός παντού.
Χρήμα. Επιρροή. Εξουσία.
Κι όμως, όσα ακολούθησαν τού τα στέρησαν και τα τρία.
Έβγαλε τα παιδιά του ένα ένα από το πίσω κάθισμα.
Δεν αντιστάθηκαν.
Ήταν πολύ αδύναμα.
Τρια μικρά σώματα, καταπονημένα από την αρρώστια, με το δέρμα καυτό από τον πυρετό και τα χείλη σκασμένα από την αφυδάτωση. Τα μάτια τους — θολά αλλά γεμάτα εμπιστοσύνη — έψαχναν το πρόσωπό του για παρηγοριά. Για μια εξήγηση. Για αγάπη.
Δεν βρήκαν τίποτα.
Άφησε ένα παγούρι στο έδαφος. Σχεδόν άδειο. Μια κίνηση τόσο κενή που έμοιαζε πιο σκληρή. Καμία αγκαλιά. Κανένα αντίο. Ούτε καν προειδοποίηση.
Η πόρτα έκλεισε με δύναμη.
Η μηχανή βρυχήθηκε.
Και χωρίς να κοιτάξει πίσω, έφυγε — αφήνοντας τα ίδια του τα παιδιά πίσω, σαν να ήταν περιττό φορτίο.
Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ
Ακολούθησε σιωπή.
Όχι γαλήνη — απουσία.
Εκείνη που σου πιέζει το στήθος μέχρι να πονάει η ανάσα.
Τα παιδιά στέκονταν ξυπόλυτα πάνω στην άμμο που έκαιγε σαν σίδερο. Το παγούρι άδειασε μέσα σε λίγα λεπτά. Το μικρότερο άρχισε να κλαίει, αδύναμα και βραχνά. Το μεγαλύτερο προσπάθησε να φανεί γενναίο, μάζεψε τα αδέρφια του κοντά του και ψιθύριζε ψέματα για βοήθεια που θα ερχόταν σύντομα.
Όμως βοήθεια δεν ερχόταν.
Η έρημος έκλεινε γύρω τους.
Ο ήλιος δεν έδειχνε έλεος.
Ο χρόνος απλωνόταν σε κάτι σκληρό.
Ήταν μόνα τους.
Ή έτσι φαινόταν.
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ψηλά πάνω από αυτά, στην κορυφή ενός αμμόλοφου, στεκόταν μια μορφή σμιλεμένη από φως.
Ένα λευκό άλογο.
Το τρίχωμά του έλαμπε μέσα στο απέραντο γαλάζιο, άθικτο από τη σκόνη. Η χαίτη του κινούνταν απαλά στον καυτό άνεμο. Μα ήταν τα μάτια που πάγωναν τον χρόνο — σκοτεινά, έξυπνα, ακλόνητα.
Το άλογο τα είχε δει όλα.
Την άφιξη.
Την εγκατάλειψη.
Τη διαφυγή.
Δεν είχε κινηθεί. Όχι επειδή δεν νοιαζόταν — αλλά επειδή παρατηρούσε. Υπολόγιζε. Θυμόταν.
Και καθώς τα παιδιά κατέρρεαν ένα ένα στην άμμο, το άλογο κατέβασε το κεφάλι.
Δεν έφυγε.
Έμεινε ακίνητο για λίγα ακόμα δευτερόλεπτα, σαν να συλλογιζόταν τη μοίρα των τριών μικρών πλασμάτων μπροστά του.
Ύστερα κατέβασε το κεφάλι και χλιμίντρισε δυνατά — όχι από πανικό, αλλά σαν κάλεσμα.
Άρχισε να κατεβαίνει τον αμμόλοφο.
Αργά. Σταθερά. Αδιάφορο για τον ήλιο, αδιάφορο για τον άνεμο.
Τα παιδιά το είδαν πρώτα — τα μάτια τους, θαμπωμένα από τον πυρετό, φωτίστηκαν ξαφνικά.
«Ένα άλογο…» είπαν
Το μεγαλύτερο παιδί προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά σωριάστηκε. Το άλογο πλησίασε, χαμηλώνοντας το κεφάλι ώστε τα παιδιά να πιαστούν από τον λαιμό του. Καταλαβαίνοντας πως ήταν πολύ αδύναμα για να ανέβουν, γονάτισε — μια κίνηση ούτε ενστικτώδης ούτε φυσική, αλλά συνειδητή.
Ένα ένα, τα παιδιά ανέβηκαν στην πλάτη του.
Τα τρία παιδιά ήταν σχεδόν ακίνητα, με αδύναμη αναπνοή. Το μικρότερο καιγόταν από πυρετό, με τρεμάμενα χείλη. Το άλογο γύρισε το κεφάλι προς τον δρόμο απ’ όπου είχε χαθεί το αυτοκίνητο — κι έπειτα όρμησε μακριά.
Δεν έτρεξε άσκοπα.
Έτρεξε προς την αντίθετη κατεύθυνση — προς τον σταθμό της αστυνομίας, σχεδόν 12 χιλιόμετρα μακριά.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Ο ήλιος έκαιγε την πλάτη του.
Η άμμος έκοβε τις οπλές του.
Όμως το άλογο δεν σταμάτησε.
Απέφευγε την κινούμενη άμμο, διαλέγοντας σκληρό, βραχώδες έδαφος. Όταν ένα παιδί γλιστρούσε, επιβράδυνε για να κρατήσει την ισορροπία. Όταν το μικρότερο σπαρταρούσε από τον πυρετό, χλιμίντριζε ασταμάτητα, σαν να ξυπνούσε ολόκληρη την έρημο.
Είκοσι λεπτά αργότερα, ένα περιπολικό όχημα άκουσε το παράξενο χλιμίντρισμα.
Ο οδηγός γύρισε.
Και έμεινε άφωνος.
Ένα λευκό άλογο, με τρία βαριά άρρωστα παιδιά στην πλάτη του, ξεπρόβαλε μέσα από τη σκόνη σαν αδύνατο όραμα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ
Το ελικόπτερο διάσωσης έφτασε 18 λεπτά αργότερα.
Τα τρία παιδιά ήταν σε βαριά αφυδάτωση.
Το ένα βρισκόταν σχεδόν σε βαθύ κώμα.
Ο γιατρός μίλησε ξεκάθαρα:
«Άλλα 30 λεπτά… κανένα τους δεν θα είχε επιζήσει».
Όταν η αστυνομία ρώτησε: «Ποιος τα εγκατέλειψε;»
Το μεγαλύτερο παιδί, με βραχνή φωνή, είπε μόνο μία λέξη:
«Ο πατέρας μου».
Το όνομα του πατέρα καταγράφηκε στην αναφορά.
Και τότε άρχισε να καταρρέει η αυτοκρατορία του.
ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΔΕΝ ΑΡΓΕΙ
Τρεις μέρες αργότερα, οι εφημερίδες πήραν φωτιά.
«ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ 4 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ — ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ»
Οι κάμερες της εθνικής οδού κατέγραψαν καθαρά:
Το αυτοκίνητό του βγήκε από τον κεντρικό δρόμο.
Σταμάτησε στη μέση της ερήμου.
Και όταν γύρισε πίσω… δεν υπήρχαν παιδιά μέσα.
Συνεργάτες απέσυραν τις επενδύσεις τους.
Η τράπεζα πάγωσε τους λογαριασμούς.
Το διοικητικό συμβούλιο συνεδρίασε εκτάκτως.
Και ύστερα, η αξέχαστη σκηνή:
Ο άντρας που άλλοτε στεκόταν στο βήμα, τώρα με χειροπέδες για εγκατάλειψη ανηλίκων μπροστά στις κάμερες, φώναζε:
«Ήθελα μόνο να τα φοβίσω! Δεν σκέφτηκα…»
Αλλά κανείς δεν άκουγε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΠΟΤΕ
Τα τέσσερα παιδιά επέζησαν.
Μεταφέρθηκαν σε δομή φιλοξενίας και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από μια οικογένεια — την οικογένεια του αστυνομικού που είχε δει πρώτος το άλογο.
Το λευκό άλογο;
Δεν έφυγε.
Έμεινε δίπλα στον φράχτη του νοσοκομείου για δύο μέρες.
Χωρίς φαγητό. Χωρίς νερό.
Μέχρι που το μικρότερο παιδί βγήκε με το φορείο, αναπνέοντας κανονικά.
Μόνο τότε… γύρισε και χάθηκε ξανά στην έρημο.
Και ο πατέρας;
Έχασε την ελευθερία του. Τη φήμη του.
Όλα τα χρήματα που κάποτε τον προστάτευαν από τα εγκλήματά του.
Όμως η μεγαλύτερη τιμωρία δεν ήταν η ποινή.
Ήταν αυτή:
Αυτά τα τρία παιδιά… δεν τον φώναζαν πια «μπαμπά».
Όταν ένας άνθρωπος χάνει την ανθρωπιά του, ακόμα και η φύση μπορεί να σταθεί πιο ανθρώπινη από εκείνον.
Η πιο κολακευτική τάση στα μαλλιά για τις γυναίκες άνω των 60 είναι χωρίς αμφιβολία το κοντό καρέ με απαλές φιλαριστές στρώσεις με φυσική κίνηση (soft layered bob)
Πρόκειται για ένα κούρεμα διαχρονικό, κομψό και εξαιρετικά αναζωογονητικό, που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του προσώπου χωρίς υπερβολές.
Το συγκεκριμένο στυλ βασίζεται σε ήπιες φιλαρίσματα (layers) που χαρίζουν όγκο και κίνηση, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς με την πάροδο των χρόνων τα μαλλιά τείνουν να λεπταίνουν. Το αποτέλεσμα δείχνει πιο πλούσιο, ζωντανό και νεανικό, χωρίς να δείχνει «στημένο» ή ξεπερασμένο.
Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του soft bob είναι ότι προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε τύπο προσώπου και μαλλιών. Είτε τα μαλλιά είναι ίσια, ελαφρώς κυματιστά ή γκρίζα, το κούρεμα αυτό αναδεικνύει τη φυσική τους υφή και δίνει μια αίσθηση φρεσκάδας και κομψότητας.
Ιδιαίτερα κολακευτικό θεωρείται όταν συνδυάζεται με φυσικές αποχρώσεις – από απαλό καστανό μέχρι ασημί γκρι – καθώς τονίζει την ωριμότητα με στυλ και αυτοπεποίθηση. Δεν προσπαθεί να «κρύψει» την ηλικία, αλλά να την αναδείξει με τον πιο όμορφο τρόπο.
Τέλος, είναι μια τάση που ξεχωρίζει και για την ευκολία στο styling. Με ελάχιστο χρόνο και απλά προϊόντα, τα μαλλιά δείχνουν πάντα περιποιημένα. Γι’ αυτό και το soft layered bob θεωρείται σήμερα η πιο ασφαλής, κολακευτική και κομψή επιλογή για γυναίκες άνω των 60 που θέλουν να δείχνουν σύγχρονες, δυναμικές και φυσικά όμορφες.
Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω. Ειλικρινά σας μιλάω. Πάμε από το κακό στο χειρότερο και από το κουλό στο κουλότερο. Όταν μιλάω με άλλες φίλες μου, χωρισμένες μαμάδες και αυτές, ακούω τρελές ιστορίες από πρώτα ραντεβού που με κάνουν και απορώ που πάει αυτός ο κόσμος.
Με λένε Σαββίνα, είμαι 38 χρονών και σας στέλνω για να μου πείτε ποιος τελικά έχει βλάβη στον εγκέφαλο μπας και είμαι εγώ και δεν το ξέρω.
Με το μπαμπά του γιου μου δεν παντρευτήκαμε ποτέ. Μείναμε μαζί τέσσερα χρόνια αφότου ήρθε το παιδί αλλά δεν τα βρίσκαμε και αποφασίσαμε να χωρίσουμε. Έκτοτε κράτησε κάποιες επαφές με το παιδί αλλά στο εξάμηνο εξαφανίστηκε και ούτε που γνωρίζουμε που είναι. Στο καλό. Ούτε που με πολυένοιαξε. Το παιδί μου μόνο δεν θέλω να στεναχωριέται.
Αποφάσισα να αρχίσω και πάλι να γνωρίζω άντρες αμέσως μετά τη φυγή του αλλά όσες προσπάθειες και αν έκανα έπεσαν στο κενό. Κάποιοι δεν με έπαιρναν ποτέ τηλέφωνο, κάποιοι με έπαιρναν αλλά για κάποιο λόγο δεν κανονιζόταν ποτέ, με άλλους τελικά βγαίναμε αλλά δεν ταιριάζαμε, άλλοι ήταν σε σχέση άλλοι ήταν παντρεμένοι, τρέχα γύρευε δηλαδή.
Οι φίλες μου με παρότρυναν να δοκιμάσω κάποιους ιστότοπους διαδικτυακών γνωριμιών μιας και εκεί όπως μου είπαν τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Σιγά τα ξεκάθαρα είπα από μέσα μου αλλά την προσπάθεια μου την έκανα και γρήγορα έκανα ματς με έναν τυπά που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρων. Μιλούσαμε για αρκετές μέρες μέχρι που τελικά αποφασίσαμε να βρεθούμε από κοντά και να γνωριστούμε καλύτερα.
Πράγματι Σάββατο βράδυ άφησα το παιδί στην αδερφή μου και βγήκα να δω τι παίζει. Ωραίο παιδί πράγματι, καλή δουλειά, με χιούμορ, έδειχνε να έχει όλα τα φόντα ότι κάτι καλό θα μπορούσε να ξεκινήσει.
Μιλήσαμε για τις ζωές μας και το πώς μεγαλώσαμε, τις σχέσεις μας, για το παιδί μου και το πράγμα γενικά τσούλαγε καλά. Προς το τέλος του ραντεβού άρχισα να κάνω διάφορες σκέψεις, πώς δηλαδή θα είναι τα πράγματα όταν ξαναβγούμε, πώς θα γίνει η γνωριμία με το παιδί μου, πώς θα είναι τα πράγματα αν αποφασίσουμε να είμαστε μαζί. Με λίγα λόγια άφησα το μυαλό μου να καλπάσει και πολύ κακώς αλλά βλέπετε είχα φάει τέτοια φόλα από τα προηγούμενα ραντεβού που αυτός μου φάνταζε κελεπούρι.
Στο τέλος του ραντεβού με γύρισε σπίτι μου και μου ζήτησε να ανέβει για ένα τελευταίο ποτό. Επειδή το έβλεπα που πάει το πράγμα και δεν ήθελα να του κάτσω από το πρώτο κιόλας ραντεβού του ξεκαθάρισα ότι είχαμε πιει ήδη αρκετά και ότι την επόμενη μέρα δούλευα αλλά όταν τον είδα ότι κάπως επέμενε του ξεκαθάρισα ότι δεν είμαι απ’ αυτές που κάνουν σeξ από το πρώτο ραντεβού και ότι θα ήθελα να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα πριν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.
Το ύφος του άλλαξε απότομα και από κει που είχε πέσει πάνω μου και με φιλούσε τραβήχτηκε πίσω φανερά ενοχλημένος στη θέση του οδηγού. «Καλά τι έπαθες τώρα;» του είπα και μου απάντησε με θράσσος «Καλά τώρα και εσύ δεν είσαι και καμιά παρθένα. Δεν κοιτάς εκεί πέρα που είσαι χωρισμένη με παιδί είσαι και εκλεκτική πανάθεμά σε. Ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου και κοίτα να γίνεις λίγο παραπάνω διαθέσιμη γιατί σε βλέπω μία ζωή μόνη».
Σηκώθηκα και έφυγα αμέσως.
Το ότι είμαστε χωρισμένες δηλαδή με παιδιά τι σημαίνει; Ότι πρέπει να ανοίγουμε τα ποδαράκια μας στον πρώτο τυχόντα μπας και μας κάνει τη χάρη και δεχτεί να τα φτιάξει μαζί μας; Εκεί καταντήσαμε; Να θεωρούμε τη μόνη μαμά, πουτ@ν@; Γιατί; Επειδή έχει παιδί, αλλά όχι άντρα; Αυτά τα στερεότυπα μας φάγανε. Ένας λόγος παραπάνω να μας σέβεστε ακόμη περισσότερο.
Είχαμε μια ατυχία στη ζωή μας. Δεκτό. Αυτό σημαίνει ότι θα το πληρώνουμε μια ζωή και θα παρακαλάμε τον κάθε τυχόντα όποιο κουσούρι κι αν έχει να μας δεχτεί και εμάς και τα παιδάκια μας;
Συνέλθετε και αλλάξτε τροπάρι. Ούτε εύκολες είμαστε επειδή χωρίσαμε ούτε όπου φυσάει ο άνεμος.
Είμαστε γυναίκες που μεγαλώνουμε μόνες μας, παιδιά. Θα σέβεστε!
Μερικές φορές δεν φταίει ο χρόνος που περνά, αλλά οι μικρές λεπτομέρειες που παραβλέπουμε — και μας κάνουν να δείχνουμε μεγαλύτερες
Η καθημερινή ρουτίνα, ασήμαντες (ή έτσι νομίζουμε) συνήθειες και συγκεκριμένες επιλογές στην εμφάνιση μπορεί να μας γερνούν… αθόρυβα. Και ενώ ίσως εμείς δεν βλέπουμε τη διαφορά στον καθρέφτη — οι άλλοι τη βλέπουν.
Ο στόχος δεν είναι να κυνηγάμε την αιώνια νεότητα, αλλά να διατηρούμε μια φρέσκια, γεμάτη αυτοπεποίθηση και ζωντάνια εικόνα που αντικατοπτρίζει τον πραγματικό μας εαυτό. Πάμε να δούμε ποιες καθημερινές συνήθειες μπορεί να μας γερνούν — και πώς να τις αλλάξουμε εύκολα.
12 συνήθειες που σε κάνουν να δείχνεις μεγαλύτερος (χωρίς καν να το ξέρεις)
1. Κακή στάση σώματος
Το καμπούριασμα, οι κυρτωμένοι ώμοι και οι πολλές ώρες καθιστικής ζωής κάνουν το σώμα να δείχνει κουρασμένο και γερασμένο.
Τι βοηθά:
Καθημερινές διατάσεις, γιόγκα ή πιλάτες. Πρόσεξε τη στάση σου όταν κάθεσαι και περπατάς. Αν δουλεύεις σε γραφείο, επένδυσε σε εργονομική καρέκλα.
2. Ρούχα παλιάς μόδας ή κακής εφαρμογής
Φαρδιά, άχαρα ή ξεπερασμένα ρούχα προσθέτουν χρόνια στην εμφάνισή σου.
Τι βοηθά:
Ανανέωσε την γκαρνταρόμπα σου με διαχρονικά κομμάτια που σου ταιριάζουν σωστά. Δεν χρειάζεται να ντύνεσαι “νεανικά” — απλώς μοντέρνα και περιποιημένα.
3. Παραμέληση του χαμόγελου
Κίτρινα ή απεριποίητα δόντια κάνουν το πρόσωπο να δείχνει θαμπό και γερασμένο.
Τι βοηθά:
Κανονικοί οδοντιατρικοί έλεγχοι, καθημερινό βούρτσισμα, νήμα και περιορισμός καφέ και τσιγάρου.
4. Κούρεμα που δεν σε κολακεύει
Ένα παλιομοδίτικο ή αταίριαστο κούρεμα μπορεί να σε “γεράσει” αισθητικά.
Τι βοηθά:
Ζήτησε από τον κομμωτή σου ένα πιο φρέσκο, που να “αγκαλιάζει” το πρόσωπό σου. Τα απαλά, ανάλαφρα κουρέματα προσθέτουν νεανική κίνηση.
5. Υπερβολικό μακιγιάζ — ή καθόλου
Το βαρύ μακιγιάζ τονίζει τις ρυτίδες, ενώ η παντελής απουσία μπορεί να αναδείξει την κούραση.
Τι βοηθά:
Ελαφρύ foundation, απαλή ρουζ, μάσκαρα και διακριτικό κραγιόν για φυσική λάμψη.
6. Παραμέληση των χεριών
Τα χέρια “προδίδουν” την ηλικία πιο γρήγορα απ’ ό,τι νομίζεις.
Τι βοηθά:
Ενυδάτωση καθημερινά, αντηλιακό, γάντια όταν καθαρίζεις και περιποιημένα νύχια.
7. Κακές συνήθειες ύπνου
Ο λίγος ή κακής ποιότητας ύπνος φαίνεται στο πρόσωπο και την επιδερμίδα.
Τι βοηθά:
7–8 ώρες ύπνου, αποφυγή οθονών πριν τον ύπνο και μια χαλαρωτική βραδινή ρουτίνα.
8. Παράλειψη αντηλιακού
Η απροστάτευτη έκθεση στον ήλιο οδηγεί σε ρυτίδες, κηλίδες και πρόωρη γήρανση.
Τι βοηθά:
Χρησιμοποίησε αντηλιακό κάθε μέρα — ακόμα και με συννεφιά. Δώσε προτεραιότητα σε πρόσωπο, λαιμό και χέρια.
9. Μόνιμη κατσούφικη έκφραση
Το μόνιμο συνοφρύωμα ή η ένταση στο πρόσωπο σε κάνει να δείχνεις αυστηρός και γερασμένος.
Τι βοηθά:
Χαμογέλα συχνά, χαλάρωσε τις εκφράσεις σου, κάνε μασάζ προσώπου και ασκήσεις χαλάρωσης.
10. Ξηρό, αφυδατωμένο δέρμα
Το αφυδατωμένο δέρμα φαίνεται πιο θαμπό, τραχύ και κουρασμένο.
Τι βοηθά:
Ενυδάτωση αμέσως μετά το ντους, προϊόντα με φυσικά συστατικά και μάσκα ενυδάτωσης 1 φορά την εβδομάδα.
11. Πνευματική στασιμότητα
Όταν δεν υπάρχει περιέργεια ή ενδιαφέρον, αυτό φαίνεται στην ενέργεια και την αύρα σου.
Τι βοηθά:
Διάβασε, μάθε κάτι καινούριο, γράψου σε σεμινάρια ή δραστηριότητες και κράτα το μυαλό σε εγρήγορση.
12. Αρνητική στάση ζωής
Η συνεχής γκρίνια, μιζέρια ή τοξικότητα “κουράζει” και την ψυχή… και το πρόσωπο.
Τι βοηθά:
Περιβάλου τον εαυτό σου με θετικούς ανθρώπους, εξάσκησε την ευγνωμοσύνη και ασχολήσου με ό,τι σε κάνει χαρούμενο.
Απλές καθημερινές συνήθειες που σε κάνουν να δείχνεις πιο νέος
Η αποφυγή αυτών που σε γερνούν είναι μόνο η αρχή. Δες παρακάτω τι μπορείς να κάνεις καθημερινά για να ανανεωθείς — χωρίς ακριβές θεραπείες!
1. Ενυδάτωση
Πίνε τουλάχιστον 2 λίτρα νερό την ημέρα. Βοηθά στο δέρμα, στην ενέργεια και στην πέψη.
2. Ρουτίνα προσώπου
Καθάρισε και ενυδάτωσε το πρόσωπο πρωί και βράδυ. Κάνε απαλή απολέπιση μία φορά την εβδομάδα και μην ξεχνάς το αντηλιακό.
3. Φαγητό για μακροζωία
Κατανάλωσε φρούτα, λαχανικά, καλά λιπαρά και πρωτεΐνη. Τα αντιοξειδωτικά επιβραδύνουν τη γήρανση των κυττάρων.
4. Κίνηση και άσκηση
Περπάτημα, χορός, γιόγκα ή έστω διατάσεις βοηθούν σώμα και διάθεση να μένουν «ζωντανά».
5. Μικρές αλλαγές στην εμφάνιση
Ένα νέο κούρεμα, ένα ωραίο ζευγάρι γυαλιά ή ένα χρώμα στα ρούχα αρκούν για να νιώσεις και να δείχνεις ανανεωμένος.
6. Καλή διάθεση = Νεότητα
Ένα χαρούμενο πνεύμα, θετική ενέργεια και ενθουσιασμός αντανακλώνται στο πρόσωπό σου. Η χαρά δεν έχει ηλικία.
Τελική σκέψη:
Η νεότητα δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Είναι ενέργεια, φροντίδα και εσωτερική ισορροπία. Αν περιποιείσαι σώμα, νου και ψυχή, τότε αναδεικνύεις τον καλύτερό σου εαυτό — σε κάθε στάδιο της ζωής σου. Οι μικρές καθημερινές αλλαγές κάνουν μεγάλη διαφορά. ✨
Οι περισσότερες γυναίκες αγαπούν τα δαχτυλίδια και επιλέγουν να τα φορούν καθημερινά.
Άλλοτε φορούν δαχτυλίδια αρραβώνων ή γάμου και άλλοτε απλώς φορούν δαχτυλίδια της αρεσκείας τους χωρίς αυτά να έχουν κάποιο βαθύτερο συμβολισμό αγάπης, φιλίας ή ζωής.
Αν είστε και εσείς λάτρεις των δαχτυλιδιών, τότε σίγουρα θα συνηθίζετε να φοράτε τα δαχτυλίδια σας σε κάποιο συγκεκριμένο δάχτυλο και η επιλογή σας αυτή μπορεί να αποκαλύψει ορισμένα στοιχεία για τον χαρακτήρα σας.
Αντίχειρας
Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που φορούν δαχτυλίδια στους αντίχειρες είναι άνδρες, αν και υπάρχουν και αρκετές γυναίκες που τους αρέσει να φορούν κυρίως λεπτές βέρες σε αυτό το δάχτυλο. Η πεποίθηση ότι τα κοσμήματα στον αντίχειρα συμβολίζουν την αρρενωπότητα προέρχεται από τους αρχαίους Ελληνικούς χρόνους και εξακολουθεί να είναι ευρέως δημοφιλής μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι λοιπόν που κοσμούν τους αντίχειρες τους με κοσμήματα πιστεύεται ότι τους διακατέχει μεγάλη εσωτερική δύναμη και είναι σε θέση να χειρίζονται μόνοι τους πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Δείκτης
Όσον αφορά τους ανθρώπους που φορούν δαχτυλίδια στο δείκτη, έχει σημασία να διευκρινίσουμε αν είναι ο αριστερός ή ο δεξιός δείκτης . Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που φορούν δαχτυλίδια στο δεξί τους δείκτη είναι άνθρωποι που αισθάνονται ισχυροί ή επιθυμούν να αναπτύξουν δύναμη. Τώρα όσοι επιλέγουν τον αριστερό δείκτη, συνήθως έχουν αυξημένη μεγαλομανία και προσπαθούν να ξεχωρίσουν. Βέβαια και οι δύο τύποι ανθρώπων λέγετε ότι έχουν γεννηθεί για να είναι ηγέτες.
Μεσαίο Δάχτυλο
Η θέση των δαχτυλιδιών στο μεσαίο δάχτυλο φανερώνει μία ισορροπημένη συμπεριφορά, καθώς όπως το μεσαίο δάχτυλο είναι το κεντρικό μέρος του χεριού έτσι και οι άνθρωποι προσπαθούν να εξισορροπήσουν όλους και όλα γύρω τους. Επίσης, οι άνθρωποι που επιλέγουν το μεσαίο δάχτυλο πιστεύετε ότι τους διακατέχει έντονη ατομικότητα και τους ξεχωρίζει η ιδιαίτερη και αξέχαστη προσωπικότητά τους.
Παράμεσος
Η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για δαχτυλίδι στον παράμεσο είναι συνήθως ένα δαχτυλίδι αρραβώνων ή μία βέρα γάμου. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που φορούν άλλα είδη δαχτυλιδιών σε αυτό το δάχτυλο χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Οι ειδικοί λοιπόν λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι υποσυνείδητα διατηρούν ισχυρές οικογενειακές σχέσεις και τους κατακλύζει μία επιθυμία για να παντρευτούν. Ακόμα, ο παράμεσος συνδέεται με το θετικισμό και την ευημερία. Μερικοί πολιτισμοί μάλιστα συνδέουν αυτό το δάχτυλο με το φεγγάρι, την ομορφιά και τη δημιουργικότητα.
Μικρό Δάχτυλο
Από τα παλιά χρόνια επικρατεί η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι που φορούν τα δαχτυλίδια τους στο μικρό δάχτυλο του χεριού είναι συνήθως κοινωνικοί, ομιλητικοί, ανοιχτοί και δημιουργούν στενούς δεσμούς με τους γύρω τους. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των ανθρώπων που προτιμούν το μικρό δάχτυλο για τα δαχτυλίδια τους είναι η μεγάλη νοημοσύνη και η ακόμη μεγαλύτερη διαίσθηση. Τέλος, αν έχετε παρατηρήσει σε ταινίες, πίνακες ή βιβλία, αυτοί που φορούν δαχτυλίδια στο μικρό δάχτυλο είναι κυρίως άνδρες με μεγάλη εξουσία ή εκείνοι που είναι μέλη σε μία συγκεκριμένη ομάδα ή κάστα.
Η Ελένη Κριτή (Γαρυφαλλάκη) υπήρξε μία από τις διακριτικές αλλά ουσιαστικές παρουσίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, ιδιαίτερα κατά τη χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά.
Με φυσικό ταλέντο, σοβαρότητα και θεατρική παιδεία, άφησε το δικό της αποτύπωμα σε σημαντικές κινηματογραφικές παραγωγές.
Δείτε το βίντεο:
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1939. Η αγάπη της για την υποκριτική την οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη, μία από τις πλέον αξιόλογες σχολές της εποχής, από την οποία αποφοίτησε το 1962, έχοντας αποκτήσει στέρεες βάσεις στο θέατρο και την υποκριτική τέχνη.
Η κινηματογραφική της πορεία ξεκίνησε δυναμικά τη δεκαετία του 1960, περίοδο κατά την οποία συμμετείχε σε αρκετές γνωστές και επιτυχημένες ταινίες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι δραματικές παραγωγές «Η αστεφάνωτη» (1964) και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» (1965), όπου συνέβαλε με ουσιαστικές ερμηνείες σε έργα υψηλών απαιτήσεων.
Παράλληλα, δοκιμάστηκε και σε πιο ανάλαφρους ρόλους, συμμετέχοντας σε δημοφιλείς κωμωδίες όπως «Ένα έξυπνο έξυπνο… μούτρο» (1965) στον ρόλο της Μίνας, «Μια τρελή τρελή οικογένεια» (1965) και «Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου» (1965), όπου υποδύθηκε τη Ρίτα Παυλίδη. Η ευελιξία της την καθιέρωσε ως αξιόπιστη ηθοποιό τόσο στο δράμα όσο και στην κωμωδία.
Στη φιλμογραφία της περιλαμβάνονται ακόμη οι ταινίες «Ορκίζομαι είμαι αθώα» (1968), «Η ζηλιάρα» (1968), «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) και «Ένας υπέροχος άνθρωπος» (1971). Η Ελένη Κριτή παραμένει μια ηθοποιός που εκπροσώπησε με αξιοπρέπεια και ποιότητα το ελληνικό σινεμά, αφήνοντας πίσω της ένα έργο που συνεχίζει να θυμίζει την αξία των ήσυχων, αλλά ουσιαστικών καλλιτεχνικών παρουσιών.
