Μπορούν οι αρνητικές σκέψεις να γίνουν γεγονότα;

Οι αυτόματες αρνητικές σκέψεις είναι οι σκέψεις οι οποίες μεταμφιέζονται σε γεγονότα, όπως: «Δεν είμαι πολύ έξυπνη» και «Αυτό δεν μπορώ να το κάνω».

Είναι αυτόματες επειδή έρχονται απρόσκλητες και περνάγε από το μυαλό σας τόσο γρήγορα, που δεν έχετε τον χρόνο να τις συνειδητοποιήσετε.

Εμφανίζονται και εξαφανίζονται με την ταχύτητα της αστραπής, αφήνοντας πίσω τους ανείπωτες ζημιές.

Οι αρνητικές σκέψεις είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση της παγιωμένης αρνητικής άποψης που έχετε για τον εαυτό σας, καθώς δημιουργούν ιδέες που διαστρεβλώνουν τις πληροφορίες και τις κάνουν να ταιριάζουν με τους φόβους και τη διστακτικότητά σας.

Το πρόβλημα με τις αρνητικές σκέψεις είναι ότι, ενώ πολλές φορές είναι ευλογοφανείς (για παράδειγμα, μπορεί όντως να αγωνίζεστε να τα βγάλετε πέρα με κάτι), είναι πάντοτε παράλογες και ουτοπικές (υπάρχουν τρόποι και μέσα για να τα καταφέρετε).

Αν πιάσετε μια Αυτόματη Αρνητική Σκέψη πριν προλάβει να εξαφανιστεί και την αναλύσετε, θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι εντελώς γελοία.

Το πιθανότερο ωστόσο είναι εκείνη τη στιγμή να σας φανεί λογική, κι αυτό λόγω της κακής γνώμης που έχετε για τον εαυτό σας.

Η σκέψη «Και βέβαια δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, είμαι αδύναμος και βλάκας» θα σας κάνει να νιώσετε πολύ άσχημα τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά, με συνέπεια η συμπεριφορά σας να μην είναι ιδιαίτερα σωστή (π.χ., θα αποφύγετε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα ή θα αρχίσετε να κρύβεστε).

Οι ακόλουθες είναι μερικές από τις χαρακτηριστικές (αλλά συχνά εντελώς ασυναίσθητες) αντιδράσεις στις Αρνητικές σκέψεις

1. Έχετε μια ακραία άποψη περί επιτυχίας ή αποτυχίας που βασίζεται στην τελειομανία. Μέση οδός δεν υπάρχει, αφού το «καλό» δεν θα είναι ποτέ αρκετό.
2. Έχετε την τάση να μεταθέτετε τους στόχους, έτσι ώστε να μην καταφέρνετε ποτέ να ικανοποιήσετε τις παράλογες απαιτήσεις σας.
3. Αναμασάτε αυτά που κάνατε λάθος και αγνοείτε ή υποβιβάζετε οποιαδήποτε επιτυχία σας. «Εντάξει, κέρδισα εκείνο το βραβείο, αλλά ήταν καθαρή τύχη. Η κοπέλα/ο τύπος που έπρεπε να το είχε πάρει έφυγε από την εταιρεία».
4. Είστε ευεπηρέαστοι: Τροποποιείτε τις κριτικές που ακούτε για άλλους, έτσι που να δείχνουν εσάς, δηλαδή εάν κάποια φίλη σάς πει ότι η πεθερά της υποτιμά συνεχώς τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει το παιδί της αρχίζετε κι εσείς να αμφισβητείτε το πώς μεγαλώνετε το δικό σας παιδί.

Οι σκέψεις σας πασπαλίζονται με αρνητικά φορτισμένες λέξεις, όπως «θα έπρεπε» ή «δεν θα έπρεπε», π.χ. «Θα έπρεπε να του είχα ζητήσει να βγούμε για ένα ποτό» ή «Δεν θα έπρεπε να του ζητήσω να βγούμε για ένα ποτό».

Αυτό δείχνει μια αδυναμία στις δεξιότητες λήψης αποφάσεων. Οι πιο θετικοί άνθρωποι προτιμούν τα πολύ πιο ουδέτερα «μπορώ» ή «θα», π.χ. «Μπορώ να του το ζητήσω την επόμενη φορά που θα τον δω» ή «Την επόμενη φορά δεν θα του το ζητήσω».

1. Κάνετε εκτεταμένες γενικεύσεις για τον εαυτό σας, οι οποίες βασίζονται σε συγκεκριμένα γεγονότα. Για παράδειγμα, εάν δεν πάρετε κάποια δουλειά θα είναι επειδή «Δεν παίρνω ποτέ κάποια δουλειά που μου προσφέρεται», «Είμαι άχρηστη», «Δεν μαθαίνω ποτέ» και, συνεπώς, «Τελείωσαν όλα».
2. Τροποποιείτε τις φιλοφρονήσεις που σας κάνουν έτσι που να ταιριάζουν με την αρνητική άποψή σας. Εάν κάποιος σας πει ότι κάνατε πολύ καλή δουλειά, θα αναρωτιέστε μήπως τις υπόλοιπες φορές δεν είχατε καταφέρει τίποτα.

Ο μέσος όρος δεν υπάρχει για εσάς.Ή τα κάνετε χάλια ή πολύ χάλια. Δεν τα πάτε ποτέ καλά, ούτε -Θεός φυλάξοι- ικανοποιητικά. Μια επισήμανση: Το «τέλεια» απλώς δεν υφίσταται. Ούτε καν αυτός ο υπερβολικά αθλητικός γείτονάς σας που έχει θαυμάσια γυναίκα, παιδιά και δουλειά δεν είναι τέλειος.

Το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται βουτηγμένος στα χρέη και να έχει και εξωσυζυγική σχέση. Δεν υποστηρίζετε τον εαυτό σας με συμπόνια, ενθάρρυνση ή έπαινο.

Κι αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος, γιατί το να αισθάνεστε έτσι σας κάνει να φέρεστε με άστατο και επιφυλακτικό τρόπο που δεν βοηθά καθόλου, αντίθετα επισπεύδει το άσχημο αποτέλεσμα που φοβάστε και οδηγεί σε σκέψεις όπως «Τα ίδια θα κάνω πάλι» ή «Τα συνηθισμένα! Αυτός είμαι τελικά»

Δείξτε μεγαλύτερη συμπάθεια στον εαυτό σας

Η συμπόνια προς τον εαυτό σας έχει εξανεμιστεί τελευταία. Δεν θα μιλούσατε ποτέ σε κάποιον άλλον όπως μιλάτε στον εαυτό σας. Κι αν κάποιος ήταν κακόκεφος, δεν θα ήσασταν επικριτικοί, αλλά θα προσπαθούσατε να τον βοηθήσετε να βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του.

Γιατί, λοιπόν, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, πρέπει να αναπτύξετε μια καινούργια συμπονετική φωνούλα προς τον εαυτό σας.

Πηγή

Η ζωή μας, τρέχει.

Τα βάρη που κουβαλάμε, γίνονται συνεχώς μεγαλύτερα.

Πιο πιεστικά.

Γεννιέται το ερώτημα, γιατί ορισμένοι δεν αντέχουν;

Είναι οι αξίες τους, τα βιώματά τους, η ηθική τους, αυτά που γέρνουν την ζυγαριά της ζωής τους;

Την περασμένη εβδομάδα προστέθηκε ένα ακόμη άτομο, στον μακρύ κατάλογο των αυτοκτονιών.

Την γνώριζα. Όπως γνώριζα και τον προηγούμενο από τον χώρο της Διαφήμισης, που έφυγε από κοντά μας τον Σεπτέμβριο του 2011.

Είναι εύκολο να παρατηρείς τους αριθμούς και να μένεις απαθής, συνεχίζοντας την ζωή σου, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Σαν να είναι φυσιολογική παράπλευρη απώλεια, η ζωή.

Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πως το άτομο μπορεί να φτάσει να κάνει κακό στο σώμα του. Να τερματίσει την ύπαρξη του, θεωρώντας το διέξοδο στα προβλήματά του.

Για ορισμένους, στην οικονομία ή στις επιχειρήσεις, τα άτομα αυτά μπορεί να είναι απλά ένας αριθμός με αρνητικό πρόσημο, που στα λογιστικά τους βιβλία πρέπει να μηδενιστεί.

Γνωρίζουν ότι δεν τα καταφέρνουν πάντοτε καλά όλοι κι όμως τους πιέζουν (με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους) βασιζόμενοι σε ένα σύστημα απάνθρωπο, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι και θεωρεί όλους το ίδιο.

Ορισμένοι όμως από αυτούς που δεν τα καταφέρνουν είναι εδώ, παρόντες. Ζουν τις οικογένειές τους από την δουλειά τους. Δεν πλουτίζουν σε βάρος άλλων. Στις δυσκολίες συνεχίζουν να είναι εδώ. Δεν την κοπανάνε από μια εταιρία, φτιάχνοντας μία άλλη δίπλα, για να κοροϊδέψουν και να συνεχίζουν να κάνουν λαμογιές.

Ποιος όμως είναι ο κριτής που ξεχωρίζει;

Οι άνθρωποι της πεντάρας και της μετριότητας, που συμπεριφέρονται ως δήμιοι όταν ο άλλος αντιμετωπίζει μια δυσκολία, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις των πράξεών τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν επιπτώσεις. Τα όρια όμως του καθενός, εξαντλούνται.

Όχι αυτά που η ταπεινωτική πρακτική προκαλεί, αλλά αυτά που η παντελής έλλειψη αξιών δημιουργεί. Αγορά γεμάτοι από άπληστους και μέτριους, που θριαμβεύουν διότι έχουν τα μέσα να το κάνουν. Μαζί με αυτούς που τους υποστηρίζουν. Και όλοι μαζί στην πλάτη μας.

Γνωρίζω και συνεργάζομαι με δεκάδες Έντιμους που ανεξαιρέτως όλοι, αγχώνονται για το πως θα πληρώσουν καθημερινά τους εργαζόμενούς τους. Πως θα εξασφαλίσουν ένα αποδεκτό ετήσιο εισόδημα για τις οικογένειές τους. Πως θα δημιουργήσουν μια παρακαταθήκη για τα παιδιά τους. Πολλοί από αυτούς κουράστηκαν στον δρόμο. Άλλοι ταπεινώθηκαν στην κυριολεξία.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που γελούν, όταν καταφέρνουν να κοροϊδέψουν έναν πελάτη, έναν προμηθευτή, έναν συνεργάτη και να αισχροκερδούν στην πλάτη τους. Τα τελευταία χρόνια αναδύθηκε η δυσοσμία τους.

Εμείς, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, παιδιά των αξιών, της ειλικρίνειας, του σεβασμού θα γίνουμε πιο δυνατοί. Θα θυμόμαστε τι σημαίνει ζωή. Οι εταιρίες και τα νούμερα δεν είναι πάνω από εμάς. Η συμπεριφορά μας είναι (θα είναι) αυτή που αρμόζει σε ανθρώπους με ευγένεια και σεβασμό. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πάντοτε.

Σε πείσμα των καιρών, που βασιλεύουν οι ανήθικοι.

Πηγή

15 νέες απίθανες εισβολές που άλλαξαν εντελώς το concept της φωτογραφίας!

Διάσημος έχει γίνει στους δρόμους του Δελχί, στην Ινδία- και όχι μόνο!- ο 65χρονος σεφ Prem Singh που μπορεί να βουτάει τα γυμνά χέρια του μέσα στο καυτό λάδι χωρίς να καίγεται.

Έτσι έχει καταργήσει τις κουτάλες και τα τρυπητά και χρησιμοποιεί τα χέρια του για να βγάζει από το λάδι τα τηγανιτά ψάρια.

«Το κάνω αυτό εδώ και 25 χρόνια. Έχει να κάνει με την εμπειρία», δηλώνει ο Prem Singh. «Έβαλα τα χέρια μου μια φορά στο καυτό λάδι και μετά το ξαναέκανα. Κατάλαβα πως δεν μου προκαλούσε κανένα πρόβλημα», πρόσθεσε.

Κάθε βράδυ το μαγαζί του έχει τόσους πελάτες όσους και… παρατηρητές. «Όλοι θέλουν να με δουν να βουτάω τα χέρια μου στο καυτό λάδι. Θέλουν να δουν πώς το κάνω».

Το μαγαζί το άνοιξε ο πατέρας του Singh το 1960. Αρχικά σέρβιραν μόνο τηγανιτά ψάρια αλλά πλέον ο Singh μαγειρεύει και άλλα ινδικά εδέσματα.

Ο ίδιος λέει πως πουλάει εκατό κιλά ψάρι κάθε μέρα, ακριβώς επειδή αποτελεί ατραξιόν το βούτηγμα των χεριών του στο λάδι.

Ο 65χρονος ελπίζει πως οι γιοι του θα συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση- και την παράδοση των «πυρίμαχων χεριών». «Μπορούν κι εκείνοι να το κάνουν, είναι θέμα εξάσκησης. Αν συνεχίσουν να προσπαθούν και να πειραματίζονται, θα τα καταφέρουν», λέει.

Δείτε τις φωτογραφίες και το βίντεο…

Πηγή: Newsbeast.gr