Η ιστορία που θα διαβάσετε στη συνέχεια, συνέβη το 2001 πάνω στο κρουαζιερόπλοιο Cunard’s Queen Elizabeth 2 της εταιρείας Princess.
Η ηλικιωμένη, ήταν η συγγραφέας Bea Muller, μια 86χρονη συνταξιούχος που όταν έχασε το σύζυγό της, πούλησε το σπίτι της και όλα της τα υπάρχοντα και ανέβηκε στο πλοίο.
Διαβάστε τη συνέχεια όπως τη διηγήθηκε ένας επιβάτης που συνάντησε την Muller:
«Περίπου δύο χρόνια πριν, η σύζυγός μου και εγώ ήμασταν σε μια κρουαζιέρα στη δυτική Μεσόγειο, με ένα πλοίο της εταιρείας Princess. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου παρατηρήσαμε μια ηλικιωμένη γυναίκα που κάθονταν μόνη της σε ένα τραπέζι της κύριας τραπεζαρίας.
Παρατηρήσαμε επίσης ότι όλο το προσωπικό, οι αξιωματικοί του πλοίου, οι σερβιτόροι, όταν περνούσαν από δίπλα της, σταματούσαν για να την χαιρετήσουν και να την ρωτήσουν αν μπορούν να τη βοηθήσουν σε κάτι.
Ρώτησα ένα σερβιτόρο να μας πει ποια ήταν αυτή η γυναίκα. Αν και περίμενα να ακούσω ότι είναι η μητέρα του πλοιάρχου ή ότι παλαιότερα εργάζονταν στην εταιρεία, η απάντηση του με εξέπληξε. Δεν είχε ιδέα. Γνώριζε μόνο ότι η ηλικιωμένη ήταν στο πλοίο τις τελευταίες τέσσερις κρουαζιέρες.
Φεύγοντας από τη τραπεζαρία εκείνο το βράδυ, την είδα να κάθεται μόνη της στο κατάστρωμα και σταμάτησα να της πιάσω κουβέντα.
Αφού συστηθήκαμε της είπα: «Ένα μέλος του πληρώματος μου είπε ότι ήσαστε σε αυτό το πλοίο τις τελευταίες τέσσερις κρουαζιέρες».
«Ναι, αυτό είναι αλήθεια.» μου απάντησε.
«Δεν καταλαβαίνω. Γιατί;» τη ρώτησα με απορία.
Χωρίς να το πολύ σκεφτεί μου είπε: «Είναι φθηνότερο από έναν οίκο ευγηρίας και έτσι, δεν θα χρειαστεί να μπω ποτέ σε κάποιο γηροκομείο. Όταν ένιωσα ότι πλέον έχω γεράσει και ότι οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν αποφάσισα να αρχίσω τις κρουαζιέρες. Έχω κάνει από τώρα κρατήσεις για τις μελλοντικές κρουαζιέρες αυτού του πλοίου με αποτέλεσμα να έχω μια πολύ καλή έκπτωση. Να σκεφτείτε ότι κάθε ταξίδι μου στοιχίζει 135 δολάρια την ημέρα. Με μέσο κόστος τα 200 δολάρια την ημέρα σε ένα οίκο ευγηρίας μου μένουν και 65 δολάρια καθημερινά για:
1. Τα φιλοδωρήματα μου, περίπου 10 δολάρια ανά ημέρα.
2. Μπορώ να απολαμβάνω πραγματικά γεύματα κάθε μέρα (φανταστικό φαγητό, όχι το φαγητό ενός γηροκομείου) και έχω υπηρεσία δωματίου (πράγμα που σημαίνει ότι μπορώ να πάρω το πρωινό μου στο κρεβάτι μου).
3. Τα πλοία της εταιρείας Princess διαθέτουν τρεις πισίνες, αίθουσα γυμναστικής, δωρεάν πλυντήρια, στεγνωτήρια και ψυχαγωγικές βραδιές κάθε μέρα.
4. Έχουν δωρεάν οδοντόκρεμα, σαπούνι και σαμπουάν.
5. Με αντιμετωπίζουν ως πελάτη και όχι σαν άρρωστη. Με 5 δολάρια φιλοδώρημα έχεις όλο το προσωπικό στα πόδια σου για να σε βοηθήσει σε ότι χρειαστείς.
6. Συναντώ και γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους κάθε 7 ή 14 ημέρες!
7. Χάλασε η τηλεόραση; Κάηκε η λάμπα στο δωμάτιο; Το στρώμα πρέπει να αντικατασταθεί; Κανένα πρόβλημα! Διορθώνουν τα πάντα και μου ζητούν και συγνώμη για την ταλαιπωρία μου.
8. Μου φέρνουν καθαρά σεντόνια και πετσέτες κάθε μέρα, χωρίς να χρειαστεί καν να τα ζητήσω.
9. Αν πέσεις στο γηροκομείο και σπάσεις ένα ισχίο, τότε σε πάνε στο νοσοκομείο. Αν πέσεις και σπάσεις το ισχίο σου στο πλοίο της εταιρείας, σου κάνουν δώρο μια σουίτα για το υπόλοιπο της ζωής σου.
10. Υπάρχει πάντα γιατρός πάνω στο σκάφος.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι τίποτα μπροστά στο πιο σημαντικό. Θέλεις να δεις τη Νότια Αμερική, τη διώρυγα του Παναμά, την Ταϊτή, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ευρώπη και τα Ελληνικά νησιά; Η εταιρεία έχει πάντα ένα κρουαζιερόπλοιο έτοιμο να φύγει. Σκέφτηκα λοιπόν όλα αυτά και αποφάσισα αντί να πληρώσω για έναν βαρετό οίκο ευγηρίας να αρχίσω τις κρουαζιέρες.
Α! Και φυσικά όταν πεθάνεις πάνω στο πλοίο απλά σε πετάνε σε μια άκρη χωρίς καμιά επιβάρυνση!»
Η Bea Muller, τελικά πέθανε πάνω στο πλοίο το 2013. Είχε προλάβει να τελειώσει το βιβλίο που έγραφε.
Περισσότερα θέματα: dinfo.gr
