Οι τελευταίες φωτογραφίες αγαπημένων διάσημων ανθρώπων, ηθοποιών, τραγουδιστών και αθλητών που δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

Είναι αρκετά εντυπωσιακό να βλέπουμε στιγμιότυπα λίγες ώρες ή μέρες πριν από το θάνατό τους. Μας δίνει μια εντύπωση για το πώς φέρονταν.

Άλλες φωτογραφίες είναι με πόζα ή τραβηγμένες από παπαράτσι.

Ο Ρόμπι Γουίλιαμς, μία μέρα πριν από την αυτοκτονία του, παρευρέθηκε σε γκαλερί στο Σαν Φρανσίσκο μαζί με τη γυναίκα του Σούζαν.

Ο Τζίμι Χέντριξ, την προηγούμενη μέρα από το θάνατό του, στον κήπο της Monika Danneman.

Η στιγμή της δολοφονίας του Robert Kennedy στις 5 Ιουνίου του 1968

O George Harrison, ο οποίος έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα, λίγες μέρες πριν την κατάληξή του.

O John F. Kennedy, στο Dallas το 1963, αμέσως πριν τη δολοφονία του.

Φωτογραφία του Abraham Lincoln το Μάρτη του 1865, ενώ ο ίδιος δολοφονήθηκε από τον John Wikes Booth τον Απρίλιο του ίδιου έτους.

Η Lucille Ball στα Όσκαρ το Μάρτη του 1989. Ο θάνατός της συνέβη τον επόμενο μήνα με αιτία οξύ έμφραγμα.

Ο Martin Luther King Jr, μία μέρα πριν τη δολοφονία του, το 1968 στο Τενεσί.

Ο Babe Ruth στην τελευταία του εμφάνιση στο Yankee Stadium το 1948.

H Christa McAuliffe, την ώρα που το πλήρωμα επιβιβαζόταν στο Challenger πριν την θανάσιμη έκρηξή του, τον Ιανουάριο του 1986.

H τελευταία φωτογραφία του Dane Earnhardt, πριν το θανάσιμο ατύχημα με αυτοκίνητο.

Ο Dean Martin, σε φωτογραφία από παπαράτσι, λίγες βδομάδες πριν το θάνατό του από καρκίνο του πνεύμονα, το 1995.

Ο Frank Zappa στην τελευταία του συνέντευξη πριν καταλήξει από καρκίνο του προστάτη το 1993.

Η Μάρκαρετ Θάτσερ, πριν τα 87α γενέθλιά της, τον Οκτώβρη το 2012. Ο θάνατος την βρήκε τον Απρίλη του 2013.

Η τελευταία πρόβα του βασιλιά της ποπ, λίγες μέρες πριν το θάνατό του, τον Ιούνιο του 2009.

Η Tammy Faye σε συνέντευξη στον Λάρι Κίνγκ, δύο μέρες πριν τον θάνατό της από καρκίνο τον Ιούλιο του 2007.

Ο Γουίλ Ρότζερς, πριν τη θανάσιμη σύγκρουση στην Αλάσκα, μαζί με τον Γουάλι Ποστ, τον Αύγουστο του 1935.

Η Benazir Bhutto λίγο πριν τη δολοφονία της στο Πακιστάν, το Δεκέμβρη του 2007.

Η Jenni Rivera αμέσως πριν την αναχώρηση του αεροσκάφους που κατέρρευσε το Δεκέμβρη του 2009.

O James Dean την ημέρα του μοιραίου τροχαίου. Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας της Καλιφόρνια που έχουν δημοσιευτεί, ένας φοιτητής πανεπιστημίου ήταν ο υπεύθυνος για το θανατηφόρο τροχαίο καθώς μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο του γνωστού ηθοποιού.

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ πέθανε στις 18 Απριλίου του 1955 μετά από κοιλιακό αορτικό ανεύρυσμα όπου προκάλεσε εσωτερική αιμορραγία.

Οπως είναι γνωστό ο γραφικός χαρακτήρας καθενός αποκαλύπτει πολλά για την προσωπικότητά του. Το ίδιο και η υπογραφή του.

Η ανάλυση υπογραφών διάσημων

Το Myprint247 μάλιστα, μπήκε στη διαδικασία να αναλύσει τις υπογραφές γνωστών και επιτυχημένων ατόμων, όπως του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, του

Ο ιδρυτής του Facebook υπογράφει χρησιμοποιώντας μόνο τα αρχικά του και μάλιστα με κεφαλαία. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ κλειστός χαρακτήρας, γεμάτος αυτοπεποίθηση αλλά και αυτοεκτίμηση.

Η υπογραφή του ιδρυτή της Apple Στιβ Τζομπς, από την άλλη, είχε αιχμηρές γραμμές και ανοδική κλίση, κάτι που αποκάλυπτε άτομο φιλόδοξο, διορατικό, ανυπόμονο και επιθετικό από τη φύση του.

Ο ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς έχει μια άκρως ισορροπημένη υπογραφή που αντανακλά έναν ευθύ και ήπιων τόνων χαρακτήρα.

Τι δείχνει ο γραφικός χαρακτήρας της υπογραφής για την προσωπικότητα του ατόμου:

• Δυσανάγνωστα γράμματα: Γρήγορο μυαλό, ψυχική ευκινησία
• Ευανάγνωστο: Ανοιχτό και απλό άτομο
• Ευκολοδιάβαστο πρώτα όνομα, αλλά είναι δυσκολοδιάβαστο επώνυμο: Πρόσωπο που δίνει σημασία στην προσωπική ολοκλήρωση -Εύκολα προσιτός άνθρωπος
• Δεν έχει υπογράμμιση: Προτιμά να αφήνει τα προσωπικά επιτεύγματα να μιλούν από μόνα τους
• Υπογραμμίστε = αίσθηση του εαυτού σημασία
• Υπογραφή που κλείνει ή γραμμή στο τέλος: Πρόσωπο με δυναμισμό και αποφασιστικότητα -Ατομο προληπτικό
• Ακριβείς γραμμές: Ατομο ανυπόμονο και επιθετικό
• Ανοδική κλίση: Φιλόδοξο άτομο, με τάση να κοιτάζει προς το μέλλον (όσο πιο ανοδική η κλίση, τόσο μεγαλύτερη η φιλοδοξία)
• Καθοδική κλίση: Ατομο απαισιόδοξο, αλλά και προσεκτικό που ζυγίζει πάντα τους κινδύνους
• Υπογραφή που μεγαλώνει και έχει ανοδική κλίση μόνο στα τελευταία γράμματα: Ατομο αισιόδοξο
• Χωρίς καμία κλίση: Ατομο ισορροπημένο
• Βάζει στην υπογραφή του το υποκοριστικό του: Ατομο ανεξάρτητο, με αυτοπεποίθηση και πίστη στις ικανότητές του
• Βάζει στην υπογραφή του μόνο τα αρχικά του: Κλειστό άτομο
• Δεν βάζει τόνους: Ατομο που δεν μένει στις λεπτομέρειες
• Δεν κλείνει τα «ο» και τα «α»: Ατομο συνεργάσιμο, που θέλει να μοιράζεται τις ιδέες του
• Δεν βάζει το επώνυμό του: Ατομο που αντιμετωπίζει τη δουλειά του χαλαρά
• Βάζει τελείες: Ατομο με ισχυρό χαρακτήρα
• Γράμματα στην ευθεία: Ακριβή και σχολαστικό άτομο που δείχνει προσοχή στις λεπτομέρειες
• Ατσαλα γράμματα: Μεγάλη νοημοσύνη και πολυάσχολη ζωή
• Μεγάλα γράμματα: Ατομο εξωστρεφές με μεγάλη αυτοπεποίθηση
• Στιλιζαρισμένα γράμματα: Ατομο με δημιουργικό ταλέντο, που πάντα έχει κάτι να πει
•  Μεγάλο πρώτο γράμμα: Ατομο που προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του

via

Σκέφτεστε κι εσείς αντανακλαστικά «α, δέκα χρόνια πριν» κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στο 1995;

Εύχεστε, ώρες ώρες, να είχατε γεννηθεί λίγο νωρίτερα, για να είστε 20άρηδες ravers τότε στα Οινόφυτα; Έχετε ακόμα στο πατάρι άλμπουμ γεμάτα αυτοκόλλητα «χαρτάκια» Panini;

Ανήκετε, με δυο λόγια, στην ένδοξη γενιά που πήγε σχολείο στα 90s, τότε που τα κινητά τηλέφωνα και το internet ήταν ακόμα συζητήσεις για κάτι που θα έχουμε στο μέλλον; Αν ναι, τότε προσδεθείτε, ακολουθεί βουτιά στα παλιά.

Φοράγαμε…

– Αυτά τα ανεκδιήγητα κολάν που για κάποιο λόγο «έπιαναν» με λάστιχο κάτω από το πέλμα (τα κορίτσια).
– Flyjacket και ακόμα πιο φουσκωτά μπουφάν (τα αγόρια).
– Εκείνα τα μπλουζάκια με τα χαρωπά μωρά που φόραγαν τρισδιάστατα αξεσουάρ, του τύπου μπαντάνες, παραμάνες, καρφίτσες και πάει λέγοντας (τα κορίτσια –ευτυχώς).
– Τα παλιά μας T-shirt που τα δέναμε κόμπο και τα βουτάγαμε σε έναν κουβά με χλωρίνη για να κάνουν «ψυχεδελικά» σχέδια (κορίτσια κι αγόρια).
– Σαλοπέτες (τα κορίτσια).
– Τζην με καβάλο που έφτανε στη μέση του θώρακα (οι πάντες).
– Τα επίσης ανεκδιήγητα βραχιολάκια που δίπλωναν γύρω από τον καρπό σου μόνο αν τα χτυπούσες με δύναμη, κατά τα άλλα ήταν ολόισια σαν χάρακες.
– Αυτοκόλλητα «σκουλαρίκια» σαν αυτά.
– Κίτρινα μποτάκια elesse (όλοι).
– Αθλητικά παπούτσια με φωτάκια που αναβόσβηναν.

Παίζαμε…

– Space Invaders στα «ουφάδικα» αρχικά, και μετά…
– …Οτιδήποτε έβγαζε η Nintendo, με μια ελαφρά κλίση προς τον Super Mario. Και το Tetris. Και τη Zelda. Και οτιδήποτε έβγαζε η Nintendo.
– Τα πρώτα μας PC Games: Myst, Sim City, Civilization, Phantasmagoria, Ripper.
– Όνομα/ ζώο/ πράγμα. Και μαλώναμε για το αν το «ροζ τριαντάφυλλο» πιάνεται ή όχι για φυτό στο «ρ».
– Hotel, Κροκοδειλοδοντάκια και «Μόνο για Κορίτσια».

Βλέπαμε…

– Τις ταινίες μήνες (ενίοτε και χρόνια) αφότου τις είχε δει ο υπόλοιπος πλανήτης.
– Τρεις Χάριτες, Ντόλτσε Βήτα, Δις Εξαμαρτείν, Δύο Ξένους και άλλα σήριαλ με την Άννα Παναγιωτοπούλου και την Ντίνα Κώνστα. Επίσης, Ρετιρέ, Μεν και Δεν και Λαβ Σόρρυ, χωρίς αυτές.
– Beverly Hills, Melrose Place, Full House και άλλα σήριαλ που μας έκαναν να πιστεύουμε ότι οι πάντες στην Αμερική είναι πλούσιοι και όμορφοι.
– Το Free Willy σε εκατό χιλιάδες επαναλήψεις. Σχεδόν τόσες όσες και τον E.T. (που δεν ήταν 90s) και το Jurassic Park (που ήταν).
– Τις μαγικές εικόνες αυτού εδώ του τύπου σαν κάτι όντως μαγικό.
– Χελωνονιντζάκια, Disney Club, Κάντι Κάντι, Φιλέα Φογκ και Στρουμφάκια με τον Σοφοκλή Πέππα να κάνει τον παπα-Στρουμφ.
– Βίντεο κλιπ στο MTV. Με τις ώρες. Και είχαμε για μουσικό ευαγγέλιο ό,τι έλεγε η Katja στο So 90’s.

Κάναμε…

– Τηλεφωνικούς μαραθώνιους στο σταθερό τηλέφωνο.
-Και ομηρικούς καυγάδες με τα αδέρφια μας για να το κλείσουν, επειδή θέλαμε να μιλήσουμε.
– Και με τους γονείς μας για να έχουμε σταθερό στο δωμάτιό μας.
– …Ότι καταλαβαίνουμε τους στίχους του Freestyler, τραγουδώντας «ράκα-μακα-φον».
– Τη χορογραφία του Μακαρένα επιστήμη.

Και επίσης…

– Ντύναμε τα σχολικά μας βιβλία με διάφανη ζελατίνα «για να μη χαλάσουν».
– Γράφαμε το αγαπημένο μας τραγούδι από το ράδιο σε κασέτα, παρακαλώντας σιωπηλά να μη μιλήσει όποιος έκανε εκπομπή εκείνη την ώρα. Πάντα μιλούσε.
– Πιστεύαμε ότι το μπλε κομμάτι της γόμας σβήνει στυλό.
– Προσπαθούσαμε πάντα να χρησιμοποιήσουμε ταυτόχρονα όλα τα χρώματα σε αυτά εδώ τα στιλό που άλλαζαν χρώμα κάθε φορά που γυρνούσες το επάνω μέρος τους.
– Είχαμε τουλάχιστον έναν θείο/ πατέρα/ οικογενειακό φίλο με κρεμασμένο λαγοπόδαρο στον καθρέφτη του αυτοκινήτου.
– Διαβάζαμε φανατικά τα «Βιβλία των Μικρών Εξερευνητών» και τα «Σαΐνια».

Πηγή: in2life.gr, της Ηρώς Κουνάδη