Σίγουρα δε θα θέλατε να σχεδιάσετε τις επόμενες διακοπές σας σε αυτές τις περιοχές. Πρόκειται για τα πιο ραδιενεργά μέρη του πλανήτη που δε πρέπει να τα πλησιάζει κανείς ούτε με “κυάλια” .

Sellafield, Ηνωμένο Βασίλειο

Υπήρχε διαρροή οκτώ εκατομμυρίων λίτρων μολυσμένων αποβλήτων στη θάλασσα. Αυτό καθιστά τη θάλασσα της Ιρλανδίας μια από τις πλέον μολυσμένες στο κόσμο.

Ο σταθμός του Sellafield βρίσκεται στη βορειο-δυτική Αγγλία και δεν παράγει πλέον πυρηνική ενέργεια, αλλά ασχολείται με την επεξεργασία του εξαντλημένου πυρηνικού καυσίμου. Βρίσκεται σε διαδικασία παροπλισμού και αποσυναρμολόγησης. Η διαχείρισή του ανήκει στην βρετανική εταιρεία Amec, τον γαλλικό όμιλο Areva και την αμερικανική εταιρεία URS.

Μεσόγειος Θάλασσα

Για δεκαετίες, η ιταλική μαφία πετούσε επικίνδυνα απόβλητα στη Μεσόγειο Θάλασσα. Περισσότερα από 40 πλοία μετέφεραν φορτία ραδιενεργών υλικών από το 1994.

Η λεκάνη της Μεσογείου -και ιδιαίτερα το βορειοδυτικό τμήμα της, δηλαδή κυρίως οι θάλασσες Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας- έχει τη θλιβερή πρωτιά της πιο μολυσμένης, με πλαστικά και σκουπίδια κάθε είδους, θάλασσας του κόσμο.

Σομαλικές ακτές

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι σομαλικές ακτές ήταν ο φτηνός προορισμός των τοξικών αποβλήτων από τις δυτικές βιομηχανίες ενώ το κόστος ήταν μόνο το μεταφορικό καθώς εναπόθεταν τα απόβλητά τους – χιλιάδες βαρέλια τοξικά απόβλητα – κοντά στις σομαλικές ακτές δίχως να υπάρχει οποιαδήποτε συμφωνία με τη σομαλική κυβέρνηση, επομένως δίχως να πληρώνουν ούτε καν αυτό το μηδαμινό κόστος που συνήθως πλήρωναν οι εταιρείες, περίπου 1.000 δολάρια τον τόνο.

Το τσουνάμι του 2004 είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες βαρέλια τοξικών αποβλήτων να ξεβραστούν στις ακτές και χιλιάδες κόσμου να προσβληθούν από τη ραδιενέργεια. Εκατοντάδες θεωρούνται οι νεκροί ως αποτέλεσμα τοξικής μόλυνσης.

Norilsk, Σιβηρία

Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες ραδιενεργά απόβλητα εγκαταλείφθηκαν σε όλη τη Σιβηρία.

Παράδειγμα το Norilsk όπου έχουν καταγραφεί μεγαλύτερες εκπομπές διοξειδίου του θείου σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ η απουσία πρασίνου οφείλεται κατά κύριο λόγο στην τοξική βροχή αλλά στα δηλητήρια που απελευθερώνονται στον αέρα κάθε χρόνο εξαιτίας της μεγάλης παραγωγής μεταλλευμάτων στην ευρύτερη περιοχή.

Semipalatinsk περιοχή δοκιμών, Καζακστάν

Στο Semipalatinsk έχουν γίνει σχεδόν 500 πυρηνικές εκρήξεις τόσο στην ατμόσφαιρα, όσο και κάτω από τη γη. Λόγω των δοκιμών που γίνονταν εδώ και 40 χρόνια, ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι εκτέθηκαν σε ραδιενεργό νέφος.

Επίσης, μια τεράστια έκταση έχει μολυνθεί. Κάποια από τα στοιχεία που το Καζακστάν «κληρονόμησε» από το Semipalatinsk είναι το πλουτώνιο και ουράνιο υψηλού εμπλουτισμού που έμειναν στα έγκατα της γης, ως αποτέλεσμα των δοκιμών. Υπήρξε η απειλή της χρησιμοποίησης αυτών των υλικών για τη δημιουργία ατομικής βόμβας.

Mayak, Ρωσία

Εξακολουθούν να την αποκαλούν “αρρώστια του ποταμού”. Τώρα πια όμως οι κάτοικοι των χωριών κοντά στο γιγάντιο πυρηνικό εργοστάσιο Mayak στα νότια Ουράλια της Ρωσίας γνωρίζουν ότι η αιτία των ασθενειών και των θανάτων ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων δεν είναι άλλη από τη ραδιενέργεια.

Εκεί κατασκευάζονταν οι Σοβιετικές πυρηνικές κεφαλές κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Μεταξύ 1948 και 1956, τα πυρηνικά απόβλητα χύνονταν κατευθείαν στον ποταμό Τέσα, απ’ όπου έπαιρναν το πόσιμο νερό τους πολλά χωριά. Το 1957, μία από τις δεξαμενές ραδιενεργών αποβλήτων εξερράγει.

Τουλάχιστον 272.000 άνθρωποι εκτέθηκαν σε μέτρια έως υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας. Κάποια χωριά εκκενώθηκαν, πολλά όμως όχι. Οι κάτοικοι των χωριών γύρω από το Mayak δεν ενημερώθηκαν ποτέ για τους κινδύνους που διατρέχει η υγεία τους από το γεγονός και μόνο ότι ζουν στην περιοχή αυτή.

Hanford Site, Η.Π.Α

Το διαβόητο Hanford Site, ένα παλιό κυβερνητικό συγκρότημα στην Ουάσιγκτον, ήταν το μέρος όπου κατασκευάστηκε ο πρώτος λειτουργικός πυρηνικός αντιδραστήρας με πλουτώνιο του κόσμου.
Το πλουτώνιο που παράχθηκε εδώ θα χρησιμοποιούταν στην πρώτη δοκιμή της ατομικής βόμβας και αργότερα στη «Fat Man», τη βόμβα που κατέστρεψε το Ναγκασάκι και έδωσε τέλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι κάτοικοι της γειτονικής πόλης Hanford υποβλήθηκαν αναγκαστικά σε ραδιενεργά νέφη από το εργοστάσιο, μεταξύ ’44-’47, με τις γνώσεις της εποχής για την πυρηνική ενέργεια να είναι ακόμα στα σπάργανα. Το 1949 ωστόσο η αμερικανική αεροπορία ανίχνευσε εκεί επικίνδυνη συγκέντρωση ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα.

Το τρομακτικό του πράγματος είναι ότι οι κυβερνητικές έρευνες δεν είχαν σκοπό να σώσουν τον ντόπιο πληθυσμό από την έκλυση ραδιενέργειας, αλλά παρατηρώντας το ραδιενεργό νέφος να είναι σε θέση να ανιχνεύουν αντίστοιχα συμβάντα στη Ρωσία, γεγονός που θα υποδείκνυε ότι και οι Σοβιετικοί διέθεταν πυρηνικά.

Chernobyl, Ουκρανία

Το πυρηνικό ατύχημα του Chernobyl έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου του 1986, στον αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Chernobyl. Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού.

Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004.Ο συνολικός αριθμός των θανάτων στην περιοχή είναι δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς λόγω της μυστικοπάθειας του τότε καθεστώτος, η οποία οδήγησε σε ελλιπή καταγραφή των σχετικών στατιστικών στοιχείων.

Τον Σεπτέμβριο του 2007 η Ουκρανία ενέκρινε την κατασκευή ενός ατσάλινου κελύφους πάνω από τον αντιδραστήρα, σε αντικατάσταση της υπάρχουσας σαρκοφάγου, η οποία κινδυνεύει από κατάρρευση.

Fukushima, Japan

Τα πυρηνικά ατυχήματα στον σταθμό Fukushima, 1 το 2011 αναφέρονται στη σειρά των καταστροφικών γεγονότων στη μονάδα παραγωγής ενέργειας Fukushima, 1 στην Ιαπωνία την άνοιξη του 2011 και αποτελούν μία από τις πιο σημαντικές οικολογικές επιβαρύνσεις από καταστροφή πυρηνικών εγκαταστάσεων που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Οι καταστροφές προέκυψαν ως ακολουθία του γεγονότος του μεγάλου σεισμού της 11ης Μαρτίου στο Sendai και του τσουνάμι που τον ακολούθησε.

Τις μέρες μετά τα γεωλογικά συμβάντα, σημειώθηκαν εκρήξεις σε αντιδραστήρες του σταθμού και καταγράφηκε διαρροή μεγάλης ποσότητας ραδιενέργειας στο περιβάλλον. Κύρια αιτία που συνέτεινε στην καταστροφή στις εγκαταστάσεις ήταν η μη λειτουργία του συστήματος ψύξης των αντιδραστήρων, ως ακόλουθο του ανεπαρκούς σχεδιασμού προστασίας για περίπτωση φυσικής καταστροφής τέτοιου μεγέθους.

ΠΗΓΗ: Viralnova

Ζυμαρικά! Ένα αγαπημένο, εύκολο και γρήγορο στην παρασκευή του πιάτο που πάντα μας προσφέρει γαστρονομικές απολαύσεις.

Όλοι τα μαγειρεύουμε και είμαστε σίγουροι πως μπορούμε πλέον να το κάνουμε ακόμη και με κλειστά τα μάτια.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν κάνουμε, έστω κάποιες φορές, ορισμένα από τα πέντε πιο συνηθισμένα λάθη που κάνουν οι περισσότεροι τα οποία έχει εντοπίσει το thekitchn.com

1. Χρησιμοποιείτε μικρή κατσαρόλα

Σίγουρα κάποια στιγμή δοκιμάσατε να βράσετε σπαγγέτι σε μια μικρή κατσαρόλα. Για να…χωρέσουν σίγουρα κόψατε τα μακαρόνια τη μέση. Λάααθος!

Χρησιμοποιώντας μικρή κατσαρόλα, η θερμοκρασία του νερού μειώνεται σημαντικά όταν “πετάμε” τα μακαρόνια. Κάτι που δεν συμβαίνει με τις μεγάλες κατσαρόλες. Όταν τελικά το νερό αρχίζει και πάλι να βράζει – μετά από λίγα αλλά πολύ κρίσιμα λεπτά- τα μακαρόνια πλέον έχουν αρχίζει να κολλάνε στον πάτο της κατσαρόλας ή…μεταξύ τους. Επίσης απελευθερώνεται περισσότερο άμυλο στο νερό και έτσι τα σπαγγέτι καλύπτονται από κάτι που μοιάζει με κολλώδη ουσία.

Συμβουλή: χρησιμοποιείστε μεγάλη κατσαρόλα και γεμίστε τη με περίπου 5 λίτρα νερό

2.Απέχετε από το αλάτι; Κάντε μια εξαίρεση

Οι περισσότεροι εξ ημών προσπαθούμε να μειώσουμε την ποσότητα νατρίου που προσλαμβάνουμε καθημερινά τόσο για λόγους πρόληψης όσο και για την αντιμετώπιση αρκετών προβλημάτων υγείας. Χρειάζονται όμως και οι εξαιρέσεις.

Κάποιοι σεφ λένε πως το νερό που χρησιμοποιούμε στο μαγείρεμα θα πρέπει να είναι τόσο αλμυρό όσο το θαλασσινό. Αυτό σίγουρα είναι μια υπερβολή, αλλά σίγουρα τα ζυμαρικά χρειάζονται λίγο παραπάνω αλάτι από αυτό που λέμε “στη μύτη”.

Τα ίδια τα ζυμαρικά μάλιστα δεν απορροφούν όλο το αλάτι που ρίχνουμε στο νερό. Εξάλλου ο λόγος που το προσθέτουμε δεν είναι τόσο για νοστιμιά όσο για να “σκληρύνει” κατά κάποιο τρόπο η επιφάνεια των μακαρονιών ενώ το αλάτι βοηθά ιδιαίτερα στο μαγείρεμα των noodles.

Συμβουλή: Αφού βράσει το νερό- περίπου πέντε λίτρα πάντα σε μεγάλη κατσαρόλα- προσθέστε ένα με δυο κουταλάκια αλάτι

3.Μήπως βιάζεστε να ρίξετε τα ζυμαρικά; Υπομονή!

Αυτό το λάθος το έχουμε κάνει σίγουρα όλοι όχι μόνο από άγνοια αλλά και επειδή μερικές φορές απλά βιαζόμαστε και πεινάμε. Κατά έναν περίεργο τρόπο όταν βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση το νερό πάντα “φαίνεται να έχει βράσει”. Αλλά όχι! Αφού ρίξετε τα ζυμαρικά θα διαπιστώσετε, για μια ακόμη φορά, πως πολύ απλά έχουν γίνει αποκρουστικά “γλιστερά” και κολλάνε.

Συμβουλή: Απλά περιμένετε να φτάσει το νερό στο σημείο του υπερβολικού βρασμού. Μην ανησυχείτε, οι μπουρμπουλήθρες θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε πότε έφτασε η στιγμή. Μετά απλά ρίξτε τα ζυμαρικά.

4.Ανακατεύετε τα ζυμαρικά ή απλά περιμένετε να βράσουν;

Το ανακάτεμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό κατά το βράσιμο των ζυμαρικών. Εάν παραλείψετε αυτό το στάδιο κατά τη μαγειρική σας απλά θα καταλήξετε να κοιτάζετε ένα περώριο “κουβάρι” από μακαρόνια όλα κολλημένα μεταξύ τους.

Συμβουλή: Ανακατέψτε τα ζυμαρικά αμέσως αφού τα ρίξετε στο νερό που βράζει και στη συνέχεια κατά διαστήματα. Δεν χρειάζονται υπερβολές

5.Σουρώνουμε και μετά…ξεπλένουμε τα μακαρόνια. Όχι!

Μην ξεπλένετε τα μακαρόνια. Όχι μόνο είναι κάτι τελείως περιττό αλλά όταν το κάνετε ουσιαστικά απομακρύνετε και το άμυλο το οποίο και χρειάζεται στη διατροφή μας αλλά και βοηθάει να “κολλήσει” καλύτερα η σάλτσα στα ζυμαρικά. Πέραν όλων αυτών βέβαια, όταν ξεπλένετε τα ζυμαρικά του στερείτε την υπέροχη γεύση τους.

Συμβουλή: Σουρώστε τα ζυμαρικά, ανακινείστε για να απομακρυνθεί όλο το νερό και απλά…απολαύστε!

Πηγές: www.thekitchn.com, huffingtonpost.com

Οι λίμνες και οι θάλασσες ανά τον κόσμο παγώνουν το χειμώνα και σχηματίζουν στην επιφάνειά τους μοτίβα και σχήματα που θυμίζουν παγωμένα έργα τέχνης.

Ο πάγος ραγίζει, οι φυσαλίδες κρυσταλλώνουν κάτω από την επιφάνεια του νερού και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό στην όψη.

Ο χειμώνας σαν άλλος γλύπτης βάζει τη δική του μοναδική πινελιά στη φύση και αφήνει το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στα νερά, που στερεοποιούνται και κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Μια ματιά στις παγωμένες δημιουργίες σε λίμνες και ωκεανούς είναι η απόδειξη του μεγαλείου του δημιουργού!

Πρόκειται για έναν κύβο 17x17x17, η λύση του οποίου χρειάστηκε 7,5 ώρες τη στιγμή που οι περισσότεροι αδυνατούν να λύσουν ακόμη και τον απλό κύβο του Ρούμπικ!

Δείτε το βίντεο: