Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 13988

«Οι ψευτομορφωμένοι»: Ένα υπέροχο κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου για την ημιμάθεια και την υποκρισία

0

Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος γράφει ένα κείμενο για την ημιμάθεια και την υποκρισία.

ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι` αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ` όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τούς κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ, ΟΤΑΝ ΛΕΓΑΜΕ «ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων», νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΟΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ κατά βάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν τη χρησιμοποιεί σωστά.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ γλώσσα των κουλτουριάρηδων είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξειςκαι από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας». Μ` ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δεν βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

ΡΩΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση; Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ` αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δεν λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ και γι` αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε. Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται.

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΤΑ στο μυαλό. Πάντως μ` αυτά και μ` αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει. Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πώς είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

ΒΕΒΑΙΑ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξήλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλλας, που γράφουν ό,τι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές της Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΑΥΤΟΥ οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους.Δεν θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ` όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ` όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη» και τα συναφή. Μέσα σ` αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (20 Μαρτίου 1931). Είναι Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Το πραγματικό όνομά του είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2011. «Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Η απάντησή του έκανε μεγαλύτερο θόρυβο από το ίδιο το βραβείο σε μια κοινωνία που δεν ακούει πια τους ποιητές της.

«Οι χωρισμένες μητέρες αξίζουν τον σεβασμό σου.»

0

Εκείνες τις μαμάδες που είναι μόνες, μην τολμήσεις ποτέ να τις κοιτάξεις υποτιμητικά! Μην τολμήσεις ποτέ, να βάλεις μπροστά παρωχημένες αντιλήψεις μιας περασμένης εποχής να σου θολώσουν την κρίση σου. Είτε είναι μόνες από επιλογή ή έτσι τους ήρθαν τα πράγματα, οι γυναίκες αυτές αξίζουν το σεβασμό σου.

Ξέρεις τι είναι νʾ αγωνίζεσαι να είσαι και μάνα και πατέρας για τα παιδιά σου; Να αγωνίζεσαι και να ματώνεις διπλά; Κι από πάνω να σε τρώνε τύψεις κι αγωνίες για τα παιδιά σου που αφήνεις για να πας στη δουλειά; Να κρατάς κάθε μέρα το κεφάλι σου ψηλά για να μη δώσεις σε κανένα το δικαίωμα να σε λυπηθεί ή να σε κρίνει;

Παρʾ όλα αυτά να βιώνεις έναν άτυπο κοινωνικό αποκλεισμό, γιατί η οικογένεια σου δεν είναι «comme il faut», όπως προστάζουν τα χρηστά ήθη κι έθιμα; Χρειάζεται μεγάλες ψυχικές αντιστάσεις για να προσπεράσεις τα σχόλια που ψιθυρίζονται πίσω σου, ενίοτε και μπροστά σου, χωρίς να δώσεις βάση, χωρίς να τα αφήσεις να σε καταβάλλουν.

Να παλεύεις με μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα, δουλειά, σπίτι, παιδιά, ψώνια, υποχρεώσεις, λογαριασμοί και ό,τι άλλο προκύψει, και πάντα να μένεις πίσω . Κάτι δεν πρόλαβες να κάνεις, κάτι ξέχασες. Δυνάμεις υπερήρωα αναπτύσσεις!

Και στο τέλος της ημέρας, όσο σκληρή και κοπιαστική κι αν ήταν, να μην έχεις έναν ώμο να γείρεις, μιαν αγκαλιά να σε ξεκουράσει, κάποιον να σου ψιθυρίσει δυο λόγια παρήγορα;

Οι γυναίκες αυτές πάλι εκεί, μόνες, χρειάζεται να κανακέψουν τον εαυτό τους και να του πουν πως όλα θα πάνε καλά, πως θα βρεθεί λύση στα προβλήματα που τους τριβελίζουν το μυαλό. Συνήθως την ώρα που πάνε για ύπνο, αυτά τα πέντε λεπτά πριν τις πάρει ο ύπνος, σε στάση εμβρυακή. Κουλουριασμένες αγκαλιάζουν τον εαυτό τους να του δώσουν δύναμη ν’ αντέξει τις μέρες που θα έρθουν.

Πόσα δάκρυα έχουν κυλήσει από αυτά τα μάτια σε πέντε λεπτά μόνο, για να ξεπλυθεί η ψυχή τους; Πόσες πληγές αιμορραγούν κι εκείνη την ώρα σηκώνουν κεφάλι στα σκοτεινά;

Πόσοι εφιάλτες μπορούν να ελλοχεύουν σʾ εκείνη τη μικρή νησίδα χρόνου που έχουν αυτές οι γυναίκες;

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως είναι να μεγαλώνεις ένα πλασματάκι, να το βλέπεις κάθε μέρα να κατακτά καινούργια πράγματα και να μην έχεις κάποιον να μοιραστείς αυτή την ομορφιά, αυτή την ευλογία; Να τραγουδάς στο μωρό σου τραγουδάκια και νʾ αλλάζεις τους στίχους που αναφέρουν τον μπαμπά; Μαχαίρι στην καρδιά είναι, είτε επιλογή της είναι να είναι μόνη ή έτσι ήρθαν τα πράγματα.

Εσύ, που σου είναι τόσο εύκολο να κρίνεις απʾ την ασφάλειά σου, τι θα έκανες στη θέση της; Θα μπορούσες να δείξεις τόσο δυνατός; Γιατί χρειάζεται τεράστια δύναμη για να τα βγάλει πέρα κάθε μέρα κι όμως να κρατήσει ένα χαμόγελο και μια γλυκιά αγκαλιά για τα παιδιά της.

Και μη νομίζεις ότι οι γυναίκες αυτές, μετά απ’ όλα αυτά είναι σκληρές. Μπορεί να το παίζουν, βέβαια, αλλά καθαρά για να επιβιώσουν.

Κι όσο κι αν λένε «ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ», όσο κι αν έχουν πονέσει, όσο κι αν θρυμματίστηκε από καταστάσεις το όνειρο του πρίγκιπα, διψάνε γιʾ αγάπη. Κοριτσάκια είναι με λυπημένα μάτια.

Μαρίνα Μαγουλιανού – ilov.gr

«Οι φωνές της Ελένης έρχονται στο μυαλό μου»: Συγκλονίζει η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη

0

Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» η μητέρα της αδικοχαμένης, Ελένης Τοπαλούδη, μίλησε για τις τελευταίες τραγικές στιγμές που έζησε η κόρη της στα χέρια των βασανιστών και δολοφόνων της.

Η Κούλα Αρμουτίδου σημειώνει πως καμία τιμωρία δεν είναι αρκετή για τον βιασμό και την άγρια δολοφονία της μονάκριβης κόρης, Ελένης Τοπαλούδη και μιλά για τις γυναικοκτονίες.

Για την οικογένεια Τοπαλούδη κάθε δίκη είναι κι ένα μαρτύριο, οι εικόνες επιστρέφουν, μαζί και η φωνή της Ελένης. «Δεν αντέχω να βλέπω τους σαδιστές δολοφόνους του παιδιού μου. Ποια μάνα θα το άντεχε; Τη βασάνιζαν επί 3,5 ώρες, άσκησαν όλες τις μορφές βίας, την στραγγάλισαν, πολτοποίησαν το κεφάλι της… Άλλαζαν ρόλους και κρατούσαν τα χέρια στο παιδί μου γιατί αντιστεκόταν. Πλήρωσε το ΟΧΙ με τη ζωή της».

Στη δικαστική αίθουσα, οι καθ’ ομολογίαν δολοφόνοι της Ελένης ζήτησαν μια δεύτερη ευκαιρία, η κυρία Κούλα δεν άντεξε να τους ακούει και βγήκε από την αίθουσα. «Αναλωνόμαστε στο δικαστήριο και ακούμε να δολοφονούν επανειλημμένα το παιδί μου. Ο αλβανός δολοφόνος ζητάει τώρα συγγνώμη, θέλει μια δεύτερη ευκαιρία, ζητάει να πηγαίνει στα σχολεία και να μιλάει στα παιδιά για να μάθουν να σέβονται τη γυναίκα. Συγγνώμη να ζητήσει από τον Θεό αλλά και Αυτός είναι πολύ ψηλά και μάλλον δεν ακούει» λέει με δάκρυα στα μάτια. «Καμιά φορά σκέφτομαι αν θα τους άξιζε θανατική καταδίκη, αλλά μετά λέω, όχι θάνατος, θέλω να συνειδητοποιήσουν τι έκαναν σε ένα παιδί 21 ετών με όνειρα για το μέλλον».

«Οι φωνές της Ελένης έρχονται στο μυαλό μου»

«Τρελαίνομαι» λέει η μητέρα της Ελένης. «Σαράντα έναν μήνες μετράω από τον θάνατο του παιδιού μου και δεν έχω κοιμηθεί ένα βράδυ. Βγαίνω στο μπαλκόνι και είμαι ένα άγριο θηρίο μέσα σε κλουβί. Βιώνω τον πόνο του παιδιού μου από την ώρα που κατέβηκε τα σκαλιά του διαμερίσματός της, με το μπλουτζίν παντελόνι και το λευκό πουκάμισο. Από εκείνη τη στιγμή έχω όλα τα σκηνικά μέσα στο κεφάλι μου και βουίζει και βοά. Οι φωνές της Ελένης έρχονται στο μυαλό μου και βγαίνω στο μπαλκόνι σαν ένα λιοντάρι που του έχουν στερήσει ζωτικό χώρο».

«Δεν νεκροφίλησα το παιδί μου»

Η ίδια αποκαλύπτει πως έμαθε να ζει με τη σκέψη της Ελένης και να φαντάζεται – όσο ο χρόνος κυλάει – πώς θα έμοιαζε και τι θα έκανε το παιδί της αν ήταν στη ζωή. «Με τα ψεύτικα όνειρα ζω… Αν ζούσε, θα ήταν 25. Αν ζούσε, θα τελείωνε τώρα το μεταπτυχιακό. Αν ζούσε, μπορεί να έπιανε μια δουλειά. Αν ζούσε, μπορεί να γνώριζε και ένα καλό παλικάρι και να της έκανα τον γάμο που ονειρευόμουν και να την έβλεπα νύφη και να προσκυνούσα στέφανα.

Αντί για στέφανα, προσκύνησα ένα κλειστό λευκό φέρετρο. Ούτε το παιδί μου νεκροφίλησα. Μπορεί αυτό να το αντέξει άνθρωπος; Σκεφτείτε την τραγωδία του πατέρα που πήγε στη Ρόδο για την αναγνώριση του παιδιού του και το βρήκε χτυπημένο και καταπονημένο μέσα στο ψυγείο. Σκεφτείτε αυτόν τον πατέρα όταν ανέβηκε στο αεροπλάνο και στα πόδια του είχε το φέρετρο του παιδιού του».

«Δεν έχει έρθει στο όνειρό μου»

Το σπίτι είναι γεμάτο Ελένη. «Θέλουμε να πιστεύουμε πως η ψυχή της πλανιέται γύρω μας» λέει η μητέρα της. «Η Ελένη όμως δεν είναι πουθενά. Δεν εμφανίστηκε ούτε στον ύπνο μου, να μου πει «μαμά, ήρθα». Με πονάει που δεν έχει έρθει 41 μήνες στο όνειρό μου να μου χαμογελάσει». Μία εικόνα στοιχειώνει το μυαλό της κυρίας Κούλας και δεν βγαίνει όσοι μήνες κι αν περάσουν. «Εγώ κοιμόμουν εκείνο το βράδυ στα ζεστά μου και το παιδί μου ήταν πεταμένο στα κρύα νερά!».

Η Ελένη τους είπε πριν τη ρίξουν στη θάλασσα. «Αλήτες, θα σας βρει ο μπαμπάς μου». Με αυτόν τον πόνο ζει ο Γιάννης, με τα τελευταία λόγια του παιδιού.

Η ίδια αναφέρει πως πλέον φοβάται περισσότερο. Την τρομάζει ακόμα και η σκέψη ότι ο Πέτρος, που είναι τώρα στην Α’ Λυκείου, θα περάσει σε κάποια σχολή και θα φύγει από το σπίτι. «Ο Πέτρος ζει με την απώλεια της αδελφής του. Φοβάμαι γιατί ζει μέσα στην απογοήτευση, σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον, με μια μητέρα που κλαίει συνέχεια και έναν πατέρα που προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά του και τα βράδια ξεσπάει μέσα στο δωμάτιο. Αυτή η ψυχή τι θα εκδηλώσει αργότερα ξέρει κανείς; Εγώ που είμαι μητέρα του δεν ξέρω και φοβάμαι. Ενας ψυχολόγος δεν χτύπησε την πόρτα μου όλα αυτά τα χρόνια…».

«Δεν είμαστε οικόπεδα προς ενοικίαση»

Ένα από τα αιτήματα των μητέρων των δολοφονημένων γυναικών είναι και η συμπερίληψη του όρου «γυναικοκτονία». Όπως λέει η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, πρόκειται για έναν όρο στο άκουσμα του οποίου πολλοί τρομάζουν. «Απαρχαιωμένες ανατολίτικες ιδέες του ’40 και του ’50.

Ο άνδρας χτυπάει και η γυναίκα κάνει υπομονή…. Δε θέλουμε να αποδεχτούμε τον όρο “γυναικοκτονία” για να μην αποδεχτούμε τι; Οτι ο άνδρας είναι κτήτορας κι εμείς οικόπεδα προς ενοικίαση, κι όταν σηκώνουμε κεφάλι μας σκοτώνουν».

Η Κούλα Αρμουτίδου γράφει ήδη ένα βιβλίο στη μνήμη της Ελένης, ένα βιβλίο στο οποίο εξηγεί ποια είναι η Ελένη, πώς έχασε τη ζωή της και πώς θα μπορούσε να ήταν μαζί μας, εάν όσοι γνώριζαν μιλούσαν εγκαίρως.

Πηγή: Τα Νέα

«Οι Φρουροί του Έβρου» Το εντυπωσιακό βίντεο-μήνυμα στην Άγκυρα για το Δ’ Σώμα Στρατού

0

Το βίντεο περιλαμβάνει εντυπωσιακά πλάνα από τις επιχειρησιακές δραστηριότητες του Δ’ Σώματος Στρατού, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση
Σαφές μήνυμα αποτροπής προς πάσα κατεύθυνση εκπέμπει το Γενικό Επιτελείο Στρατού με το νέο βίντεο που έδωσε στο φως της δημοσιότητας και κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Το βίντεο περιλαμβάνει εντυπωσιακά πλάνα από τις επιχειρησιακές δραστηριότητες του Δ’ Σώματος Στρατού “Θράκη”, με τη συγκυρία δημοσιοποίησής του να μην θεωρείται τυχαία.

Δείτε το βίντεο

«Οι φοιτητές μου δεν το έμαθαν ποτέ» – Η ιστορία της υποψήφιας διδάκτορος που έζησε για δύο χρόνια σε σκηνή

0

Η Guardian διηγείται την ιστορία της Lê μιας  υποψήφιας διδάκτορας στο πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου, που έζησε για δύο ολόκληρα χρόνια σε σκηνή, επειδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στα έξοδα με τον μισθό της από το πανεπιστήμιο.

«Έκανε κρύο. Ήταν μια μικρή σκηνή για ένα άτομο, πράγμα που σημαίνει ότι μετά από λίγο ζέσταινε. Υπήρχαν όμως μέρες που θυμάμαι ότι ξυπνούσα και η σκηνή μου ήταν σε έναν κύκλο χιονιού. Όταν δεν έκανα το διδακτορικό μου ή άλλη δουλειά, μάθαινα πώς να κόβω ξύλα ή να ανάβω φωτιά» λέει η ίδια, μιλώντας στην εφημερίδα.

Η  Lê εγκαταστάθηκε στη σκηνή στο 3ο έτος του διδακτορικού. Όσο έμενε εκεί έκανε μπάνιο στο Πανεπιστήμιο, ενώ είχε φυλάξει τα βιβλία της στο γραφείο των διδακτορικών φοιτητών. Ούτε το Πανεπιστήμιο ούτε οι γονείς της γνώριζαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν. «Ζούσα μια διπλή ζωή» αναφέρει και εξηγεί ότι φοβόταν ότι  θα βλάψει την επαγγελματική της φήμη, το να γίνει γνωστό ότι είναι άστεγη.

Η νεαρή υποψήφια διδάκτορας λάμβανε από το πανεπιστήμιο 16.000 λιρες ώς ετήσια υποτροφία, αλλά ως διεθνής φοιτήτρια πλήρωνε 8.000 λίρες ετησίως σε δίδακτρα. Της έμεναν, άρα, 12.000 λίρες για να ζήσει, συμπεριλαμβανομένου του μισθού της από τις διδασκαλίες.

Με τα χρήματα αυτά τα κατάφερνε ίσα-ίσα μέχρι που η φτηνή εστία, στην οποία έμενε έκλεισε για ανακαινιση στο τέλος του δεύτερου έτους. Όπως αναφέρει χρειαζόταν 3000 επιπλέον λίρες για ενοίκιο και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένη να μην εγκαταλείψει το διδακτορικό της και γι’αυτό το λόγο δανείστηκε τη σκηνή από μια φίλη της.

Όσο ζούσε εκεί ήταν πολύ πολύ συγκεντρωμένη και έλαβε καλές αξιολογήσεις από τους φοιτητές.

«Νομίζω ότι οι φοιτητές πίστευαν ότι έπαιρνα μισθό για τη δουλειά μου. Νομίζω ότι αυτό υποθέτουν παντού οι φοιτητές: ότι οι διδακτορικοί έχουμε σωστές συμβάσεις εργασίας. Τους είπα ότι δεν ήταν έτσι, αλλά σκέφτηκα ότι παρά πάει να τους αποκαλύψω ότι μένω σε σκηνή», αναφέρει η Lê.

Και σε  άλλα πανεπιστήμια της Βρετανία οι διδακτορικοί φοιτητές αντιμετωπίζουν επισφαλείς συνθήκες εργασίας.  Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα τα μισά από τα προπτυχιακά μαθήματα για τα οποία είναι διάσημο το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ διδάσκονται από  προσωπικό με επισφαλείς συμβάσεις. Το σωματείο του πανεπιστημίου λέει ότι αυτό είναι συχνό φαινόμενο σε όλη τη χώρα.

«Οι φιλίες που τελείωσαν είναι μαθήματα»

0

Φιλίες που τέλειωσαν. Ξενύχτια και γέλια που θα καταχωνιαστούν στο χρονοντούλαπο. Εκτός κι αν αποφασίσουμε να τα βγάλουμε ξανά στην επιφάνεια. Πονάει το τέλος μιας φιλίας. Είτε το θελήσαμε εμείς είτε οι άλλοι. Χάνεις για πάντα ένα κομμάτι σου. Δεν είναι εύκολο, μα κάποιες φορές είναι απαραίτητο. Για να προχωρήσεις.

Το τέλος μιας φιλίας, ειδικά όταν αφορά κολλητούς, μοιάζει αρκετά με το τέλος μιας σχέσης. Τηλέφωνα σβήνονται, μπλοκαρίσματα πέφτουν στο facebook κι έπειτα όλα φαίνονται να είναι όπως πριν. Δεν είναι όμως.

Είχες κάνει αυτό το άτομο μέρος της καθημερινότητάς σου για τόσο καιρό, είναι λογικό να νιώθεις κενό τώρα. Θα περάσει. Θέλει χρόνο, αλλά θα περάσει. Το θέμα είναι, αξίζει να νιώθεις έτσι; Κι όχι μόνο εσύ αλλά κι ο πρώην κολλητός σου.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Η περίπτωση που τσακωθήκατε για μια παρεξήγηση, είναι η πιο ανώδυνη. Ναι, μπορεί ν’ ανταλλάξατε βαριές κουβέντες, μπορεί ακόμα και να ορκιστήκατε πως δε θα μιλήσετε ποτέ ξανά, όμως όλα αυτά γιατί;

Μήπως επειδή ένας γνωστός του γνωστού του φίλου σου διέδωσε φήμες που δεν ισχύουν; Θα κάτσεις ν’ ακούσεις τα κουτσομπολιά αντί να μιλήσετε και να τα βρείτε; Σοβαρά τώρα; Συνήθως, μια ήρεμη συζήτηση λύνει τα πάντα. Ή σχεδόν τα πάντα.

Και ώρα ερχόμαστε στην περίπτωση που η σχέση δε θα μπορέσει ποτέ να είναι όπως πριν. Κάποιος πρόδωσε, κάποιος κορόιδεψε, όπως και να ‘χει, η εμπιστοσύνη κλονίστηκε. Μπορεί ακόμα και να έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία, μα ν’ αποδείχτηκε μάταιη. Δεν πειράζει. Τώρα ξέρεις. Ξέρεις τα όριά σου και τι δεν ανέχεσαι στους άλλους.

Το τέλος αυτής της φιλίας σου έμαθε να προσέχεις τους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, να μην ανοίγεσαι σε όλους. Δε χρειάζεται κιόλας. Οι φιλίες που έχουν αντέξει στο χρόνο είναι συνήθως κι αυτές που δεν πρόκειται να σε «δώσουν» ποτέ.

Αυτό δε σημαίνει πως και μια καινούρια φιλία δεν είναι ικανή να σε γεμίσει και να σου χαρίσει όμορφες στιγμές. Όταν όμως δεν ξέρεις τον άλλο πολύ καιρό, είναι λογικό να είσαι επιφυλακτικός απέναντί του. Έτσι κι αλλιώς, τα άτομα που αποδείχτηκαν ανάξια της εμπιστοσύνης σου, σου έμαθαν κυρίως ένα πράγμα.

Όσους ανθρώπους κι αν έχεις γύρω σου, όσο κι αν σ’ αγαπούν, εσύ να στηρίζεσαι πάντα στα πόδια σου. Να τους αγαπάς, να τους φροντίζεις, αλλά μην εξαρτάσαι από κανέναν. Ούτε αυτοί από ‘σένα. Η εξάρτηση είναι συνήθως αυτή που οδηγεί στη μεγαλύτερη απογοήτευση.

Υπάρχει βέβαια κι η περίπτωση να φταις εσύ ο ίδιος για το τέλος μιας φιλίας. Αν ισχύει αυτό, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Ακόμα κι αν νιώθεις πως η σχέση αυτή δεν πάει άλλο, πως βρίσκεστε σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους και πως η επικοινωνία έχει πάει περίπατο, ο άλλος δικαιούται έστω μια εξήγηση. Είναι κρίμα να καταστρέφεται μια φιλία με τσακωμούς και φωνές. Κάποτε μοιραστήκατε μυστικά, φόβους κι ανασφάλειες, δε σας αξίζει ένα τέτοιο τέλος.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις, θυμήσου πως κάθε άνθρωπος έχει κάτι να μας διδάξει. Με άσχημο ή με όμορφο τρόπο, δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς θα ήταν τόσο βαρετό αν τα μαθαίναμε όλα εύκολα κι όμορφα! Μέσα απ’ τις εμπειρίες γνωρίζουμε τους άλλους κι αυτοί εμάς. Και τελικά, γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Κράτα λοιπόν αυτά που έμαθες από τους φίλους σου και να είσαι σίγουρος πως θα κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Ε, κι αν καταλάβετε πως κάνατε βλακεία και θελήσετε  να πιείτε ξανά στο όνομα της φιλίας σας, ποτέ δεν είναι αργά.

Χριστίνα Κωνσταντουδάκη για το pillowfights.gr

«Οι τρανς δεν είναι γυναίκες» είπε η συγγραφέας του Χάρι Πότερ Τζέι Κ. Ρόουλινγκ και προκάλεσε σάλο

0

Η Βρετανίδα συγγραφέας Τζέι Κέι Ρόουλινγκ προκάλεσε σάλο μετά από σχόλιο της στο twitter σχετικά με την τρανς κοινότητα.

Η συγγραφέας εξέφρασε για ακόμη μια φορά την ευθαρσώς άποψη της, παραθέτοντας ρεπορτάζ της εφημερίδας The Times με τίτλο «Γελοιότητα της αστυνομίας, καταγράφει βιαστές ως γυναίκες»,

Όπως έγραφε ρεπορτάζ της εφημερίδας «η (βρετανική) αστυνομία επικρίνεται επειδή ανακοίνωσε ότι βιασμοί από δράστες με ανδρικά γεννητικά όργανα θα καταγράφονται ότι διαπράττονται από γυναίκα, εάν ο δράστης ‘αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα’».

H συγγραφέας υπαινίχθηκε ότι οι έννοιες πλέον αντιστρέφονται. «Ο Πόλεμος είναι Ειρήνη. Η Ελευθερία είναι Σκλαβιά. Η Άγνοια είναι Δύναμη. Το Άτομο με το Ανδρικό Μόριο που σε Βίασε είναι Γυναίκα» ανέφερε δηκτικά.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έβλεπα το όνομά σου και θα ένιωθα κάτι διαφορετικό από μαγεία. Αλλά τώρα το βλέπω και σκέφτομαι πόσο απαίσιο ήταν αυτό που είπε για τους τρανς; Παρακαλώ σταμάτα, σε ικετεύω. Πληγώνεις τους ανθρώπους. Σταμάτα να προκαλείς πόνο», τόνισε χαρακτηριστικά μία θαυμάστριά της.

«Οι Τούρκοι ήθελαν να βουλιάξουν το πλοίο του Λιμενικού στα Ίμια» λέει η κυβέρνηση

0

«Ήταν μια εν ψυχρώ προσπάθεια των Τούρκων να βουλιάξουν το ελληνικό πλοίο. Δεν ήταν μια απλή παρενόχληση ή παρεμπόδιση του πλοίου του Λιμενικού που περιπολούσε στα Ίμια σαν το επεισόδιο με την κανονιοφόρο Νικηφόρος» αποκαλύπτει ανώτατη κυβερνητική πηγή με την οποία συνομίλησε το protothema.gr.

Από τα μέχρι τώρα στοιχεία προκύπτει ότι τα δύο πλοία της τουρκικής ακτοφυλακής είχαν στήσει καρτέρι στο πλοίο του Λιμενικού με τον κωδικό «090», ένα πλοίο που θεωρείται η ναυαρχίδα του Λιμενικού Σώματος, καθώς αποκτήθηκε πριν από δύο χρόνια και θεωρείται μια ναυτική μονάδα υψηλών δυνατοτήτων.

Η αποκάλυψη ότι δύο πλοία της τουρκικής ακτοφυλακής, με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε πλοία μεγαλύτερα των κανονιοφόρων που διαθέτει το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, προσπάθησαν να κόψουν στη μέση το πλοίο «090» του Λιμενικού Σώματος έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στην Αθήνα για τις πραγματικές προθέσεις της τουρκικής πλευράς στα Ίμια.

«Αν δεν έκανα ελιγμό θα με βούλιαζαν» φέρεται να είπε κατά πληροφορίες ο κυβερνήτης του πλοίου του Λιμενικού. «Χρειάζεται ψυχραιμία» σημείωσε αρμόδια κυβερνητική πηγή μιλώντας στο protothema.gr και τόνισε ότι τα πλοία του Λιμενικού Σώματος και του Πολεμικού Ναυτικού είναι εκεί και δεν εγκαταλείπουν τη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων.

Η επισήμανση ότι το επεισόδιο που σημειώθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς μια προσπάθεια παρενόχλησης του ελληνικού πλοίου αλλά είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάνουν την ελληνική πλευρά να διαμαρτύρεται για προσπάθεια των Τούρκων να εμβολίσουν και να βουλιάξουν το πλοίο του Λιμενικού, αποκαλύπτει την ποιοτική αναβάθμιση των τουρκικών προκλήσεων στην περιοχή των Ιμίων.

2b4ec59f48fe940d979223082527bcae

[protothema]

«Οι τελευταίες πληροφορίες τον θέλουν νεκρό από υπερβολική δόση»: Σάλος με φωτογραφία του αναίσθητου Sin Boy μέσα σε ασθενοφόρο

0

Τεράστια ανησυχία προκαλεί τις τελευταίες ώρες μια φωτογραφία που απεικονίζει αναίσθητο μέσα σε ασθενοφόρο τον Sin Boy.

Σύμφωνα με τις φήμες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, ο 28χρονος τράπερ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο στο Κόσοβο ύστερα από υπερβολική δόση ναρκωτικών, κάτι που όμως δεν έχει επειβεβαιωθεί από επίσημα χείλη.

Το προφίλ του στο instagram είναι ανενεργό τις τελευταίες έξι ημέρες, ενώ στην τελευταία του ανάρτηση χρήστες του διαδικτύου έχουν ήδη αρχίσει να γράφουν αποχαιρετιστήρια μηνύματα , με κάποιους άλλους -πιο αισιόδοξους- να ζητούν από τον Sin Boy να εμφανιστεί και να διαψεύσει τις φήμες.

Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που κάνουν λόγο για ένα κακόγουστο διαφημιστικό κόλπο εν όψει της κυκλοφορίας του νέου δίσκου του τράπερ, σενάριο που είναι και το πιο πιθανό. Κι αυτό διότι αν ο Sin Boy πράγματι δεν ζούσε πια, θα είχε υπάρξει επίσημη διάψευση.

Δείτε τη φωτογραφία που προκάλεσε τεράστια ανησυχία:

«Οι τελευταίες μέρες ήταν αγχωτικές. Έχει κουραστεί»: Αποκαλυπτικός ο γιος του Γιώργου Παπαδάκη για την υγεία του πατέρα του

0

Σε μια φοβερή αποκάλυψη προχώρησε σήμερα ο γιος του Γιώργου Παπαδάκη, Φοίβος, στον Στέφανο Κωνσταντινίδη και την κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα». Όπως άφησε να εννοηθεί, η αποχώρηση του Γιώργου Παπαδάκη από την τηλεόραση είναι προ των πυλών.

Ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην εξέλιξη της υγείας του πατέρα του, Γιώργου Παπαδάκη, που νοσεί από κορονοϊό αλλά και στην ενδεχόμενη αποχώρησή του από την τηλεόραση το επόμενο διάστημα.

oi teleytaies meres itan agchotikes echei koyrastei apokalyptikos o gios toy giorgoy papadaki gia tin ygeia toy patera toy 1 768x768 1

Αποκαλυπτικός ο γιος του Γιώργου Παπαδάκη για την υγεία του πατέρα του και την απόσυρσή του από την τηλεόραση

Πιο αναλυτικά, ο Φοίβος Παπαδάκης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «οι τελευταίες μέρες ήταν πολύ αγχωτικές για εμάς, διότι ο πατέρας μου νόσησε με κορονοϊό. Είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γινόταν. Για τρία χρόνια πρόσεχε πάρα πολύ, με την μάσκα και τα αντισηπτικά, ευτυχώς το περνάει ήπια και τον παρακολουθούν γιατροί».

Φοίβος Παπαδάκης για τον πατέρα του, Γιώργο Παπαδάκη: «Προτιμά σιγά σιγά να αποσυρθεί»

oi teleytaies meres itan agchotikes echei koyrastei apokalyptikos o gios toy giorgoy papadaki gia tin ygeia toy patera toy 1200x800 1

«Το μόνο σίγουρο για την εκπομπή, όπως και ο ίδιος μου έχει πει, είναι ότι έχει κουραστεί. Προτιμά σιγά σιγά να αποσυρθεί από μπροστά και να προχωρήσει στο πίσω κομμάτι, πίσω από τις κάμερες, που νομίζω ότι μπορεί με την εμπειρία του να ήταν πάρα πολύ χρήσιμος και να βοηθεί όποιον αναλάβει το ‘Καλημέρα Ελλάδα’ από του χρόνου. Την σκυτάλη την έχει δώσει σε πάρα πολύ καλά χέρια, την Μαρία Αναστασοπούλου την συμπαθώ και την εκτιμώ πάρα πολύ. Την θεωρώ εξαιρετικά ταλαντούχα, πολύ καλή δημοσιογράφο πάνω απ’ όλα και θα μπορούσε μόνη να κρατήσει την εκπομπή, με την υποστήριξη του πατέρα μου από πίσω».

«Στην εκπομπή στο OPEN έχουμε την υποστήριξη στήριξη του καναλιού, συνεχίζουμε δυναμικά, κοιτάμε πάντα την επόμενη μέρα να είμαστε καλύτεροι και να προσφέρουμε ένα καλύτερο προϊόν στους τηλεθεατές. Από εκεί και πέρα, όλα είναι ρευστά στην τηλεόραση», συμπλήρωσε, ακόμα, ο Φοίβος Παπαδάκης.