Τα καλοκαιρινά χτενίσματα είναι συνήθως πιο ανέμελα, χαλαρά και γρήγορα.
Το χρονοβόρο styling γίνεται παρελθόν και την θέση του παίρνουν οι χαλαρές beachy waves μπούκλες, οι πλεξούδες, οι αλογοουρές και οι κότσοι. Χτενίσματα που μπορούν να φορεθούν όλες τις ώρες και σε όλες τις περιστάσεις!
Δείτε μια συλλογή από 20 υπέροχες προτάσεις που μυρίζουν καλοκαίρι και μπορούν αν σας συντροφεύσουν από μια χαλαρή βουτιά στην παραλία μέχρι και ένα βραδινό ποτάκι σε ένα beach bar!
Οι Βρετανοί ηθοποιοί David Walliams, David Mitchell, Johnny Vegas και Sir John Hurt δάνεισαν τις φωνές τους σε μια καμπάνια που δείχνει πώς να βοηθήσετε ένα μωρό που πνίγεται.
Η ομάδα του St John Ambulance στο Ηνωμένο Βασίλειο που ονομάστηκε Τhe Chokeables, δείχνει τους ηθοποιούς να υποδύονται τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πνιγμό σε ένα μωρό, όπως ένα καπάκι από στυλό, ένα φιστίκι και ζελές.
Αφορμή για την καμπάνια αποτέλεσε μία έρευνα που αποκάλυψε ότι το 79% των γονέων δεν γνωρίζουν την σωστή τεχνική για να σώσουν ένα μωρό από πνιγμό παρά το γεγονός ότι σχεδόν το 58% φοβούνται μη τυχόν και συμβεί στοπαιδί τους ενώ το 40% παραδέχονται ότι το έχουν ζήσει.
Γνωρίζοντας τι μπορεί κανείς να πράξει σε μια περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου ειδικά σε μια περίπτωση όπως είναι ο πνιγμός.
Αφιερώνοντας μόλις 40 δευτερόλεπτα του χρόνου σας για να μάθετε την τεχνική, μπορείτε να σώσετε τη ζωή του παιδιού σας.
Αν το μωρό σας από την λαιμαργία του στραβοκαταπιεί το γάλα του, πνίγεται, βγάζει γάλα από τη μύτη, κοκκινίζει ή μελανιάζει, μην τρομάζετε. Είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλά μωρά. Αν δεν επανέλθει από μόνο του σε μερικά δευτερόλεπτα, πιάστε το από τους αστραγάλους και κρεμάστε το ανάποδα, ακριβώς όπως το κρατά ο μαιευτήρας την ώρα που γεννιέται. Με αυτόν τον τρόπο τα υγρά που βρίσκονται στην αναπνευστική οδό κυλάνε προς τα έξω.
Αν το μωρό σας δυσκολεύεται να αναπνεύσει ή πνίγεται από κάποιο αντικείμενο, θα χρειαστεί να κάνετε κάποιες άμεσες κινήσεις για να το βοηθήσετε να απαλλαγεί από το αντικείμενο που του φράσσει τη δίοδο του αέρα. Το μωρό μπορεί να έχει μελανιάσει, να δυσκολεύεται να αναπνεύσει ή να βγάζει τσιριχτούς ήχους.
Σε μεγαλύτερα παιδιά μπορείτε να κάνετε το χειρισμό Heimlich. Σταθείτε πίσω από το παιδί, τυλίξτε τα χέρια σας γύρω από τη μέση του ενώνοντας τις παλάμες σας για να δημιουργήσετε μια ζώνη πίεσης πάνω από τον αφαλό. Πιέζετε δυνατά προς το σώμα σας και προς τα πάνω.
Προσοχή:
Με την συνεργασία της κας Χρυσάνθης Λαθήρα (παιδίατρος)
Οι σκύλοι αγαπάνε τα ανθρώπινα παιδιά τους… και μερικές φορές τους αρέσει να αναλαμβάνουν σαν γονείς. Μια τυπική ημέρα ενός τέτοιου σκύλου είναι γεμάτη ασχολίες αλλά δεν θα ήθελε να είναι διαφορετικά.
Μερικά σκυλιά παρακολουθούν τα παιδιά καθώς αυτά κοιμούνται…
…και μερικές φορές με δυσκολία κρατάνε τα μάτια τους ανοιχτά.
Κάποια σκυλιά επιμένουν να δοκιμάζουν κάθε παιχνίδι πριν το πάρει το παιδί…προληπτικά.
Αυτός ο σκύλος είναι σίγουρος πως μυρίζει μπισκότα πριν βραδινό φαγητό.
…και αυτό εδώ το σκυλάκι φοβάται πως δεν τρώει αρκετά ο μικρός.
Μερικά σκυλιά δεν εμπιστεύονται τέτοια καρότσια καθόλου.
Αυτοί εδώ ανησυχούν που θέλεις να βγάλεις το μωρό έξω από το σπίτι…
# …και αυτοί εδώ δεν έχουν πρόβλημα να βγει, αν κάνουν τους φύλακές του.
Μερικά σκυλιά θα προτιμούσαν να μην βγάζεις το μωρό φωτογραφίες όταν κοιμάται.
Αυτός εδώ δεν είναι σίγουρος ότι κρατάς το μωρό σωστά…
…και αυτός θα ήθελε κάθε ύποπτο πακέτο για το παιδί του, να περνάει από τεστ μυρίσματος πρώτα, παρακαλώ.
Αυτός ο σκύλος θα ήθελε να σας θυμίσει πως οι κουβέρτες μπαίνουν πάνω από το μωρό και όχι από κάτω του. Μα πρέπει αυτός να σας τα πει όλα;
Μερικά σκυλιά πιστεύουν ότι καλύτερα να κοιμούνται στη μέση, για κάθε ενδεχόμενο.
Αυτός ο σκύλος είναι πεπεισμένος πως ο μικρός είναι καλύτερα κάτω από την τσουλήθρα παρά επάνω της…αυτό το πράγμα φαίνεται κάπως αδύνατο.
Αυτό το σκυλί επέμενε να δοκιμάσει πρώτο τις μπογιές.
Και αυτό το σκυλί αγαπά το παιδί αλλά δεν ξέρει πόσο ακόμα θα το ανεχτεί.
Μερικά σκυλιά δεν θα πάψουν ποτέ να είναι προστάτες ακόμη και όταν τα παιδιά τους μεγαλώσουν…
…σαν αυτό εδώ το σκυλί, που θα ήθελε να ξέρει τι σκοπεύεις να κάνεις με την κόρη του;
Εσείς τι γνώμη έχετε για τέτοιους σκύλους;
Tο Ashgabat είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη του Τουρκμενιστάν στην Κεντρική Ασία.
Έχει πληθυσμό 695.000 κατοίκους και βρίσκεται μεταξύ της ερήμου Καρά Κουμ και της οροσειράς Κοπέτ.
Αυτό που κάνει την πόλη ξεχωριστή είναι το λευκό χρώμα που κυριαρχεί στα κτήρια, γεγονός που της έδωσε πρόσφατα μια θέση στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως η πιο… λευκή πόλη στον κόσμο.
Ειδικότερα, τα περισσότερα κτήρια στην πόλη είναι επενδυμένα με λευκό μάρμαρο άριστης ποιότητας, ενώ γίνονται προσπάθειες για να καλυφθούν όλα με τον ίδιο τρόπο. Κατοικίες, δημόσια κτήρια, μνημεία, όλα ντύνονται στα λευκά και κερδίζουν τις εντυπώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πόλη βρίσκεται σε περίοδο πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ανόδου και η συγκεκριμένη βράβευση αποτελεί γι΄αυτήν ένα γερό χαρτί το κομμάτι του τουρισμού.
Την μέρα…
Αλλά και την νύχτα…
“Ένας αγρότης στον Ορχομενό Βοιωτίας περιγράφει στο βίντεο ποιο σύμβολο δημιουργήθηκε όταν θέριζε το κριθάρι του…”
Φυσικά πρόκειται για μια διαφήμιση γνωστής εταιρίας μπύρας. Τώρα εάν είναι πετυχημένη ή όχι εσείς θα το κρίνετε!
Δείτε το βίντεο
Κάπου, σε ένα σπίτι, εκεί γύρω από τη γειτονιά σου, ζει ένα κοριτσάκι. Το λένε Χριστιάννα. Το κοριτσάκι είχε την καλύτερη μαμά του κόσμου. Το φιλούσε και το κρατούσε αγκαλιά, σχεδόν όλη μέρα όταν ήταν μικρό.
Έπαιζε μαζί του με τις κούκλες του και του διάβαζε παραμύθια, αλλάζοντας τη φωνή της. Ακόμα θυμόταν η Χριστιάννα τις φορές που πλατσούριζαν μαζί στο μπάνιο και τα βράδια που της τραγουδούσε με τη μοναδική φωνή, μέχρι να το πάρει ο ύπνος.
Όμως, καθώς το κοριτσάκι μεγάλωνε, η μαμά του άλλαζε. Γινόταν πιο σοβαρή, και συνέχεια του έλεγε τι πρέπει να κάνει και τι να μην κάνει. Ακόμα και η φωνή της είχε αλλάξει. Το χαμόγελο σπάνια φαινόταν πια στα χείλη της και η διάθεση για παιχνίδι την είχε εγκαταλείψει. Η Χριστιάννα είχε στενοχωρηθεί πάρα πολύ και έψαχνε με το μικρό μυαλουδάκι της να βρει, τι κακό είχε βρει τη μαμά της και κάθε μέρα ήταν όλο και χειρότερα. Μάλλον θα ήταν κάποια αρρώστια, που είχε κολλήσει, και την άλλαζε τόσο πολύ.
Μετά από καιρό, παρατήρησε πως κάθε φορά που εκείνη έπεφτε και χτυπούσε, ή κάθε φορά που ήταν στο κρεβάτι με πυρετό, η μαμά της χειροτέρευε. Η ανησυχία της μεγάλωνε και γραμμές χάραζαν το μέτωπό της. Έτσι, κατέληξε πως εκείνη αρρώσταινε τη μαμά της και άρχισε να γίνεται πολύ προσεκτική. Έπλενε τα χέρια της, δεν έτρεχε στις σκάλες και σταμάτησε να ρουφάει τις μύξες της.
Όμως, όχι μόνο δεν είδε καμία αλλαγή, αλλά πρόσεξε πως και οι άλλες μαμάδες ήταν το ίδιο σοβαρές. Ίσως είχαν όλες κολλήσει την ίδια αρρώστια. Επίσης, ήταν φανερό πως όσο κι αν προσπαθούσε, δεν θα κατάφερνε ποτέ να σταματήσει να σκοντάφτει, κι ας μην ανέβαινε πάνω στα κάγκελα του σχολείου, και να κρυολογεί, ακόμα κι αν δεν έβγαζε το μπουφάν της. Είχε απελπιστεί, πώς να βρει τον τρόπο να κάνει τη μαμά της καλά;
Ένα πρωί, ενώ ήταν έτοιμοι να φύγουν για το σχολείο, η μαμά της είχε πάθει την καθημερινή της κρίση. Γύριζε γύρω γύρω και μάζευε πράγματα, έδινε κοφτές οδηγίες σε όλους και φώναζε δυνατά την ώρα κάθε δύο λεπτά.
Την στιγμή που είχε σκύψει να δέσει τα κορδόνια της μικρής Χριστιάννας, όχι γιατί δεν ήξερε να το κάνει μόνη της, αλλά για να τελειώνουν πιο γρήγορα, η κόρη της έπιασε το πρόσωπο της μητέρας της με τα δυο της χεράκια και της είπε: «Τι ωραία που ήταν τότε που ήθελες να γίνεις σαν εμένα. Θυμάσαι;» και συνέχισε: «Εγώ δε θέλω να μεγαλώσω και να αρρωστήσω, όπως εσύ και οι άλλες μαμάδες.»
Η μαμά της δεν είχε χρόνο να της εξηγήσει ότι δεν ήταν άρρωστη, πως απλώς είχε τόσα να σκεφτεί και να κάνει. Πώς να περιγράψει σε ένα παιδί τι σημαίνει να είσαι μεγάλος; Πως να της πει ότι ανησυχούσε τόσο για εκείνη;
Ένα δάκρυ γέμισε τα μάτια της και επάνω του γυάλισε όλη η λαχτάρα της μητέρας της να περάσει όμορφα με την κόρη της, όπως όταν ήταν ένα μικρό μωράκι στην αγκαλιά της. Όμως ο χρόνος είχε γίνει λίγος και εκείνη ήθελε να μην της λείψει τίποτα.
Ήθελε να είναι πάντα καλά. Δεν είχε καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο της στερούσε το πιο σημαντικό, τη μαμά της. Εκείνη τη φιγούρα που γεμίζει ευτυχία κάθε παιδική καρδιά. Δεν είχε καταλάβει ότι το γέλιο της μητέρας είναι πολυτιμότερο από όλους τους θησαυρούς πάνω στη Γη.
Η Χριστιάννα έβαλε το χέρι της μέσα στο δικό της και της είπε: «Μη στενοχωριέσαι, με έχεις μάθει να προσέχω και δεν θα κολλήσω ποτέ αυτή την αρρώστια, που κλέβει τα γέλια και τα παιχνίδια.» Η μαμά της έσκυψε και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο για να σφραγίσει αυτή την συμφωνία μεταξύ τους και έβαλε τα δυνατά της να θυμάται πόσο όμορφα είναι να είσαι παιδί.
Από τότε, σκοπός της μητέρας της ήταν να δείξει στην κόρη της, ότι μπορεί να γίνει μεγάλη, χωρίς να χάσει την παιδικότητά της, γιατί εκεί κρύβεται όλη η χαρά της ζωής. Ακόμα κι όταν έχανε το δρόμο της, προς τον ενθουσιασμό, και απογοητευόταν από όσα γίνονταν γύρω της, αρκούσε μια ματιά μέσα στα παιδικά μάτια για να ξαναβρεί τη σπίθα, που θα κερνούσε φλόγα τη ζωή της.
Κείμενο
Έλενα Κατσαντώνη
O βασιλιάς της ποπ είναι εδώ, στο σώμα ενός ηλικιωμένου που τρομάζει τους περαστικούς με τις χορευτικές του ικανότητες και μας αφήνει όλους με το στόμα ανοιχτό.
Ένας ηλικιωμένος άνδρας αποδεικνύει πως η ηλικία δεν παίζει κανέναν ρόλο στο να κάνεις όλα όσα αγαπάς, ακόμη και να κάνεις φάρσες στο δρόμο.
Ο εξαιρετικός παππούς στέκεται στην άκρη του δρόμου και κάθε φορά που οι περαστικοί τον πλησιάζουν φροντίζει να τους τρομάξει και αργότερα να τους εντυπωσιάσει με τις χορευτικές του φιγούρες, αλά Michael Jackson.
Το εξαιρετικό βίντεο έχει “σπάσει” το διαδίκτυο, με τον χορευτή που έχει μεταμφιεστεί σε ηλικιωμένο να κερδίζει εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.
Δείτε το βίντεο
Οι ταινίες του Hollywood μπορεί να αποτελούν τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές, με εκατοντάδες ανθρώπων να δουλεύουν για την τελειοποίηση κάθε φιλμ.
Αυτό δεν σημαίνει όμως πως είναι αλάνθαστες. Σενάρια ταινιών που επικαλούνται αληθινά ιστορικά γεγονότα, μπορεί να αποδειχθούν τραγικά αναληθή, λόγω των παρεμβάσεων των σεναριογράφων στην υπόθεση.
Έτσι, σε πολλές από αυτές τις ταινίες παρατηρούμε διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων, που άλλοτε προκαλούν τις αντιδράσεις του κοινού και άλλοτε ειρωνικά γέλια.
Λίνκολν
Στην ταινία υπήρξε μια ιστορική ανακρίβεια. Το Κονέκτικατ ψήφισε “Ναι” για την 13η τροπολογία
Μονομάχος
Στην ταινία που πρωταγωνίστησε ο Russell Crowe ο Μάρκος Αυρήλιος δολοφονήθηκε από το γιο του , Κόμμοδο κατά τη διάρκεια του Μαρκομανικού πολέμου. Ο πραγματικός Μάρκος Αυρήλιος πέθανε στη Βιέννη το 180 μ.Χ. Ο Κόμμοδος τον διαδέχθηκε και βεβαίως δε τον δολοφόνησε.
Django, Ο τιμωρός
Στη ταινία του Tarantino οι πρωταγωνιστές μεταφέρονται το 1858, μια εποχή που δεν υπήρχαν γυαλιά ηλίου.
300
Ο βασιλιάς Δαρείος δεν πέθανε στη μάχη του Μαραθώνα. Δεν ήταν καν εκεί. Πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα από γήρας.
Ελεύθερος σκοπευτής
Η Ιρακινή δεν θυσίασε τον γιο της
Dallas Buyers Club
Η αλήθεια είναι ότι από το φάρμακο AZT πολλοί ασθενείς έχουν ωφεληθεί παίρνοντας την κατάλληλη δοσολογία. Στην ταινία ο Matthew McConaughey δείχνει ότι το φάρμακο είναι τοξικό, δηλητηριώδης και ακατάλληλο.
Braveheart
Οι Σκωτσέζοι δεν βάφονταν με μπλε χρώμα κατά τη διάρκεια της μάχης.Σύμφωνα με τους ιστορικούς οι Σκωτσέζοι εκείνης της εποχής φορούσαν κόκκινες κάπες όταν πολεμούσαν.
Στην πραγματικότητα οι σκοτσέζικες φούστες εμφανίστηκαν περίπου 300 χρόνια αργότερα από τα γεγονότα που περιγράφει η ταινία. Επίσης ο Gibson άλλαξε το όνομα της συζύγου του Ουάλας από Marian σε Murron για να μην μπερδευτεί το κοινό με την Maid Marian του Ρομπέν των Δασών.
Οι πειρατές της Καραϊβικής
Από τις ιστορικές αναφορές που υπάρχουν οι πειρατές ήταν πολύ φτωχοί και δεν ντυνόντουσαν έτσι ούτε είχαν τέτοια όπλα.
Ο πατριώτης
Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Mel Gibson είναι φανταστικός. Η συγκεκριμένη ταινία με θέμα την ανεξαρτησία των ΗΠΑ απεικονίζει μια εκκλησία με Αμερικανούς πολίτες να φλέγεται και όλοι όσοι βρίσκονταν μέσα να χάνουν τις ζωές τους.
Στην πραγματικότητα, αυτό δεν συνέβη ποτέ κατά τη διάρκεια του πολέμου, ωστόσο οι παραγωγοί της ταινίας άντλησαν την έμπνευσή τους από την κατάληψη ενός γαλλικού χωριού από τα ναζιστικά στρατεύματα, όταν και έκαψαν μια εκκλησία μέσα στην οποία είχαν βρει καταφύγιο τα γυναικόπαιδα.
Ξενοδοχείο Ρουάντα
Στην ταινία με πρωταγωνιστή τον Don Cheadle υπήρχε ένα όμορφο τέλος κάτι που δεν ισχύει στην πραγματικότητα.
Το Still του Dan Woodliff είναι μια τρίλεπτη ταινία μικρού μήκους που δείχνει τα συναισθήματα που υπάρχουν μετά από ένα χωρισμό.
Μέσα από ένα τηλεφώνημα ενός ζευγαριού που έχει χωρίσει επιστρέφουν οι αναμνήσεις. Η ελπίδα, η λύπη, η χαρά, η ευτυχία… η συναισθηματική φόρτιση που νιώθει κανείς κάθε φορά που μιλάει με κάποιον που αγάπησε στο παρελθόν.
Ενά δυνατό βίντεο που θα ταυτιστούν όλοι οι χωρισμένοι.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε για να βοηθήσει να δημιουργηθούν γλυκές αναμνήσεις, που τα παιδιά μας θα θυμούνται για πάντα!
Μοιράζομαι μαζί σας σήμερα 10 πράγματα που δε θα ξεχάσω ποτέ! Η παιδική μου ηλικία είναι γεμάτη απο εκατομμύρια γλυκές αναμνήσεις, περιβαλλόμενη από οικογένεια, φίλους και ανθρώπους που είχαν κατανοήσει τι είναι η αγάπη.
Είναι απίστευτο το ότι τα περισσότερα πράγματα που θυμάμαι απο την παιδική μου ηλικία με κάνουν να είμαι χαρούμενη και χαμογελαστή, παρόλο που είχαμε πολύ λίγα χρήματα, πολλά άδεια στομάχια και πολλούς λόγους για να προσευχόμαστε για βοήθεια. Είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία όχι για τα πράγματα που είχαμε μα επειδή είχαμε ο ένας τον άλλον!
1. Διαβάστε τους!
«Oι σελίδες ενός βιβλίου, είναι ένα υπέροχο μέρος για να βρίσκεσαι»: Είναι υπέροχο να διαβάζεις με ένα παιδί, αλλά είναι μαγικό να διαβάζεις σε ένα παιδί! Τα βιβλία δημιουργούν έναν κόσμο που οποισδήποτε τα διαβάζει γίνεται κομμάτι του. Χωρίς να έχει σημασία η ηλικία του παιδιού, διάβασέ του, διάβασέ της, διάβασε μαζί τους! Ας δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά μας να μεγαλώσουν λέγοντας: «Οι γονείς μου, μου διάβαζαν πάντα»!
2. Ακούστε τα!
«Ακούστε προσεκτικά οτιδήποτε θέλουν να σας πουν τα παιδιά σας. Αν δεν ακούσετε τα ασήμαντα πράγματα τωρα που είναι μικρά, δε θα σας πουν τα σημαντικά πράγματα όταν είναι μεγάλα, γιατί για τα παιδιά, όλα όσα είχαν να σας πουν ήταν σημαντικά».: Στον πολυάσχολο και τρελό μας κόσμο, είναι πολύ εύκολο να πεις «περίμενε ένα λεπτό»!
Στην πραγματικότητα δεν είναι ποτέ μόνο -ένα λεπτό. Μερικές φορές το λεπτό της αναμονής κρατάει τόσο πολύ που δεν τελειώνει ποτέ. Μερικές φορές όταν είμαστε επιτέλους έτοιμοι να ακούσουμε τα παιδιά μας, εκείνα δε θυμούνται τί ήθελαν να μας πουν! Έχω προσέξει ότι τα παιδιά τις περισσότερες φορές δε θέλουν να μοιραστούν μια σκέψη τους μαζί μας, αλλά μια στιγμή μαζί μας.
Για τα παιδιά αυτό που έχουν να πουν δεν ειναι τόσο σημαντικό όσο είναι σημαντικό το να τα κάνετε προτεραιότητα. Το κλειδί για να ακούσετε είναι να σταματάτε! Αντί να πούμε στα παιδιά μας «περίμενε ένα λεπτό» μπορούμε να πούμε σε οτιδήποτε κάνουμε εμείς «περίμενε ένα λεπτό».
Η τηλεόραση δε θα πληγωθεί, ο υπολογιστής δε θα ξεχάσει και δεν θα του λείψεις του facebook ούτε εσύ ούτε εγώ… όμως τα παιδιά μας και θα πληγωθούν και θα ξεχάσουν και θα τους λείψουμε! Ας κάνουμε αυτό το δώρο στα παιδιά μας! Ας τα αφήσουμε να μεγαλώσουν μιλώντας μας! «Οι γονείς μου πάντα άκουγαν ότι ήθελα να τους πω».
3. Αγκαλιάστε τα!
«Oι αγκαλιές εφευρέθηκαν για να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι τους αγαπάς χωρίς να χρειάζεται να το πεις».: Το θέμα είναι πως δεν έχει σημασία το πόσο μικροί ή μεγάλοι είμαστε.
Μερικές φορές όλοι χρειαζόμαστε μία αγκαλιά! Κάθε παιδί είναι διαφορετικό, για μερικά απο αυτά μια μεγάλη αγκαλιά είναι καλοδεχούμενη για κάποια άλλα μια μικρή αγκαλιά ειναι αρκετή. Το σημαντικό είναι να μην χάνουμε τις στιγμές που η στοργή είναι απαραίτητη. Τώρα που τα παιδιά μου πλησιάζουν την εφηβεία, προσφέρω αγκαλιές με διαφορετική μέθοδο.
Αντί να ρωτήσω -χρειάζεσαι μια αγκαλιά; Λέω χρειάζομαι μια αγκαλιά! Οι αγκαλιές είναι ένα σύμβολο όχι μόνο αγάπης αλλά ασφάλειας χαράς και προστασίας. Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Οι γονείς μου πάντα ήξεραν πότε χρειαζόμουν μία αγκαλιά»!
4. Να έχετε οικογενειακές παραδόσεις!
«Μερικές φορές τα πιό συνηθισμένα πραγματα, μπορεί να γίνουν εντελώς ξεχωριστά, κάνοντάς τα με τους κατάλληλους ανθρώπους». Μια απο τις δικές μας αγαπημένες οικογενειακές παραδόσεις είναι η νύχτα κινηματογράφου. Τις περισσότερες φορές είναι την Παρασκευή.
Φτιάχνουμε ποπκορν δεν τρώμε τίποτα υγιεινό και κοιτάζουμε την ταινία όλοι μαζί σαν οικογένεια! Είναι περισσότερο απο μία ταινία στην πραγματικότητα. Είναι η στιγμή που χτίζεται μια παράδοση, είναι η στιγμή που γελάμε, που μοιραζόμαστε το ίδιο κρεβάτι την ίδια κουβέρτα.
Γινόμαστε η οικογένεια που για δύο ώρες δε μοιραζόμαστε μόνο τον ίδιο χώρο αλλά δημιουργούμε και τις ίδιες αναμνήσεις! Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Στην οικογένεια μου κάναμε αυτό και εκείνο και το άλλο…»
5. Να τρώτε μαζί!
«Το να κάθομαι δίπλα σου κάνοντας απολύτως τίποτα, είναι απολύτως τα πάντα για εμένα»: Αυτό είναι κάτι που το κρατάω σαν θησαυρό απο την ζωή μου στο σπίτι. Δε θυμάμαι ούτε μία φορά που δεν έφαγα βραδινό με τους γονείς μου. Ακόμα και πιό μετά που ήταν μόνη της η μαμά μου, δε θυμάμαι ένα βράδυ που να μην φάγαμε μαζί!
Για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα κανένα παιδί που δεν τρώει με την οικογένειά του. Δεν είχα κατανοήσει το πόσο μεγάλη ευλογία ήταν αυτό μέχρι που μετακόμισα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο χρόνος εκεί τρέχει. Το να μαγειρεύεις είναι πολυτέλεια σε πολλούς απο εμάς εξαιτίας της έλλειψης χρόνου.
Το να καθόμαστε γύρω απο το ίδιο τραπέζι μερικές φορές είναι μια τεράστια πρόκληση λόγω του ότι είμαστε πολυάσχολοι με διαφορετικά πράγματα. Όσο το σκέφτομαι δεν έχει σημασία αν τα παιδιά μας τρώνε σάντουιτς ή δημητριακά με γάλα ή κάποια νόστιμη σπιτική συνταγή! Το καλύτερο δώρο που μπορεί να έχει ένα παιδί είναι η ανάμνηση του ότι τρώμε όλοι μαζί.
Για άλλους μπορεί να είναι το πρωινό, για άλλους το μεσημεριανό ή το βραδινό. Είναι η τέλεια στιγμή για να μιλήσουμε να σχεδιάσουμε να ξεκουραστούμε να φάμε και να καθαρίσουμε όλοι μαζί. Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Στην οικογένειά μας τρώγαμε όλοι μαζί!»
6. Να είναι το αγαπημένο σας!
«Είσαι ευγενικό, είσαι έξυπνο, είσαι σημαντικό». Πάντα ήξερα πως ήμουν της μαμάς μου το αγαπημένο 10χρονο, 15χρονο και τώρα πιά 37χρονο παιδί. Δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε τον αγαπημένο μας γιό ή την αγαπημένη μας κόρη μεταξύ των παιδιών μας, αλλά μπορώ να σας πω ότι έχω ένα αγαπημένο 9χρονο αγόρι και είμαι περήφανη να τον φωνάζω γιό μου.
Έχω μία αγαπημένη 12χρονη, μια αγαπημένη 10χρονη και μια αγαπημένη τετράχρονη κόρη και είναι τιμή μου να τις φωνάζω κόρες μου. Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό για κάθε παιδί να νιώθει ιδιαίτερο με κάθε ξεχωριστό τρόπο. Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Στην οικογένειά μας ήμασταν τα αγαπημένα των γονιών μας!»
7. Γιορτάστε!
«Το ότι δε μοιάζεις με τα άλλα χρώματα στο κουτί, δε σημαίνει πως δε μπορείς να ζωγραφίσεις τις ομορφότερες εικόνες! Μην παραιτηθείς ποτέ! Εισαι απλά υπέροχος».: Κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
Τα επιτεύγματά τους είναι διαφορετικά. Κάποια απο αυτά στην ηλικία των 6 μπορεί να διαβάζουν καλύτερα απο κάποια στην ηλικία των 9 χρόνων. Μερικά απο αυτά θα είναι τέλεια στα σπόρ ενω κάποια άλλα θα έχουν αλλεργία στην μπάλα! Μερικά απο τα παιδιά θα είναι εξαιρετικοί μαθητές ενώ άλλα θα θέλουν ενισχυτική διδασκαλία.
Όπως και να’χει κάθε παιδί έχει μια διαφορετική ικανότητα αλλά ΚΑΘΕ παιδί χρειάζεται να νιώθει επιτυχημένο. Δεν έχει σημασία το κατόρθωμά του! Ο πανηγυρισμός πρέπει να είναι ίσος. Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας:
«Οι γονείς μου πίστευαν σε εμένα ήταν οι μεγαλύτεροι θαυμαστές μου. Πάντα μου έλεγαν πόσο περήφανοι ήταν για εμένα!»
8. Παίξτε!
«Δεν σταματάς να παίζεις επειδή γερνάς, γερνάς επειδή σταματάς να παίζεις».: Τα παιδιά έχουν απο τη φύση τους παιχνιδιάρικες ψυχές! Παρέχοντας ένα περιβάλλον όπου η οικογένεια παίζει και διασκεδάζει μαζί, δεν είναι απλά πιθανό να συμβαίνει. Για εμάς πρέπει να συμβαίνει.
Βρείτε κάτι που η οικογένειά σας θα απολαύσει Επιτραπέζια παιχνίδια, πεζοπορία, camping, αθλήματα, ποδηλασία, διάβασμα, ταινίες… οποιαδήποτε δραστηριότητα που μπορεί να παρέχει μια ποιοτική και διασκεδαστική οικογενειακή στιγμή, η οποία θα γίνει μια ανάμνηση και δε θα ξεχαστεί ποτέ απο τα παιδιά μας! Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Στην οικογένειά μου περνούσαμε χρόνο μαζί, περνούσαμε καλά, παίζαμε όλοι μαζί!»
9. Να θυμάστε!
«Ωχ!!! Σήμερα ήταν αυτό»!: Ναι, είχα πάει εκεί και είχα κάνει αυτό! Οι ζωές των παιδιών μας είναι φτιαγμένες απο μικρές στιγμές! Αυτές οι στιγμές πολλές φορές συνοδεύονται απο κάποια γεγονότα!
Σχολικές γιορτές, γενέθλια, διοργανώσεις, αθλητικές συμμετοχές, συναντήσεις γονέων δασκάλων Αυτές οι στιγμές είναι ιδιαίτερες για εκείνα κυρίως επειδή πιστεύουν πως είναι σημαντικές και για εμάς! όταν θυμόμαστε αυτές τις στιγμές με το να παραβρισκόμαστε με το να τα φωτογραφίζουμε υπερήφανοι τα κάνουμε να εξιτάρονται όταν δουν ότι θυμόμαστε. Δεν ξεχνούν ποτέ! Ας δώσουμε στα παιδιά μας το δώρο να μεγαλώσουν λέγοντας: «Οι γονείς μου ήταν πάντα εκεί για εμένα!»
10. Αγαπάτε τα!
«Μόνο αγάπη!»: Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο αλλά νομίζω πως θα τελειώσω εδώ με μία απλή λέξη: αγάπη! Ο παππούς μου, μου είχε πει κάποτε ότι η αγάπη είναι φτιαγμένη απο αγάπη. Ήταν πολύ σοφός άνθρωπος! Τώρα που έχω κάπως μεγαλώσει καταλαβαίνω τι ήθελε να πει. Δε μπορούμε να λέμε σε κάποιον ότι τον αγαπάμε και μετά να τον αγνοούμε! Δε μπορούμε να πούμε ότι τον αγαπάμε και μετά να τον παραμελούμε. Όταν αγαπάμε ΤΟ ΛΕΜΕ. Όταν αγαπάμε το δείχνουμε.
Όταν αγαπάμε ανυψώνουμε αυτούς που μας περιβάλλουν! Δεν τους γκρεμίζουμε! Όταν αγαπάμε προσφέρουμε καθοδήγηση και επιβεβαίωση αντί για κριτική και ψευδο-αφοσίωση. Όταν αγαπάμε ένα παιδί χτίζουμε τον χαρακτήρα του, ευχόμαστε και ελπίζουμε για το καλύτερο.
Τα κάνουμε να αισθάνονται μοναδικά τα εμπνέουμε να ανακαλύψουν τις απεριόριστες δυνατότητές τους. Τα καθοδηγούμε, τα διδάσκουμε και μαθαίνουμε απο αυτά! Τα ευχαριστούμε και προσευχόμαστε γι’αυτά!
Γιατί η αγάπη είναι φτιαγμένη από αγάπη!
Εν κατακλείδι, «Μερικές φορές δε γνωρίζεις την αξία μιας στιγμής, παρά όταν γίνει ανάμνηση». Οι αναμνήσεις δεν είναι δωρεάν αλλά δεν κοστίζουν χρήματα, κοστίζουν χρόνο και αυτό ειναι που τις κάνει πολύτιμες. Μπορούμε να δημιουργήσουμε γύρω τους τις πιό απλές στιγμές.
Είναι το να κάνουμε το κάθε λεπτό να μετράει, χωρίς να έχουν σημασία οι περιστάσεις, το παρελθόν μας, πόσα πολλά ή λίγα έχουμε, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέρος που να το αποκαλούμε σπίτι γιατί το κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε μία όμορφη παιδική ηλικία! Έτσι ας φανταστούμε τη στιγμή και ας δημιουργήσουμε αναμνήσεις!
Αυτό το άρθρο το διαβάσαμε στο The 36th Avenue
Μετάφραση : Κατερίνα Σωτηροπούλου από το mikroimegaloi.gr
