Η Grjótagjá είναι μια σπηλιά στην Ισλανδία στο εσωτερικό της οποίας υπάρχει μια ζεστή “φυσική πισίνα”.
Η πηγή βρίσκεται κοντά στη λίμνη Mývatn και χρησιμοποιείται ως τόπος κολύμβησης εδώ και πολλά χρόνια. Τα νερά θερμαίνονται από την ηφαιστειακή δραστηριότητα που συμβαίνει βαθιά στη γη, καθιστώντας το μέρος ιδανικό για βουτιές τους χειμερινούς μήνες.
Το 1975, όταν ένα από τα κοντινά ηφαίστεια άρχισε να εκρήγνυται, η θερμοκρασία του νερού αυξήθηκε σε επικίνδυνα επίπεδα. Σήμερα η θερμοκρασία των υδάτων είναι φυσιολογική και το σημείο αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Το σπήλαιο είναι τόσο όμορφο και ο περιβάλλων χώρος εξαιρετικός που πολλές φορές έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε ταινίες.
Το σύνδρομο της αγέλης είναι μια λογική πλάνη όπου επιχειρείται να αποδειχθεί το αληθινό ενός ισχυρισμού στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι το αποδέχονται ήδη ως αληθινό. Αυτού του είδους η πλάνη είναι επίσης γνωστή ως «προσφυγή στις μάζες», «προσφυγή στην πλειοψηφία»,
«προσφυγή στην ομοφωνία» και στα λατινικά «argumentum ad populum» (επιχείρημα του λαού) και ο μηχανισμός πίσω της είναι παρόμοιος με τον μηχανισμό της «προσφυγής στην αυθεντία».
Είναι επίσης η βάση μιας σειράς κοινωνικών φαινομένων όπως η διασπορά διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων, πολιτικών ή οικονομικών θέσεων. Στην Αμερική βρίσκεται πίσω από το φαινόμενο «επίδραση του βαγονιού» (αγγλικά: bandwagon effect) και στην Κίνα είναι η βάση της παροιμίας «τρεις άνθρωποι φτιάχνουν μια τίγρη» (αγγλικά: three men make a tiger).
Πολιτική
Στην προσπάθεια να πεισθεί κάποιος για την ορθότητα ενός υποψήφιου νομοσχεδίου
Εννιά στους δέκα στην εκλογική μου περιφέρεια βρίσκουν το νομοσχέδιο σωστό.
Εννιά στους δέκα βουλευτές βρίσκουν το νομοσχέδιο δίκαιο.
Μάρκετινγκ & διαφήμιση
Η τάδε μάρκα ψυγείου παράγεται από την πρωτοπόρο βιομηχανία ηλεκτρικών ειδών, άρα αγόρασε το γιατί είναι καλό.
Δείτε την τάδε εκπομπή γιατί βρίσκεται στο νούμερο ένα της τηλεθέασης.
Άλλα παραδείγματα
Όλοι οι φίλοι μου το κάνουν, άρα είναι σωστό.
Όλοι λένε ότι ο ήλιος γυρνάει γύρω από την Γη (πλάνη χιλιάδων χρόνων).
Όλοι ξέρουν ότι η Γη είναι επίπεδη (πλάνη χιλιάδων χρόνων).
Τόσοι άνθρωποι πιστεύουν στον θεό, άρα ο θεός υπάρχει. (ο Δίας, Θωρ και άλλες θεότητες που λατρεύονται διαχρονικά από τους ανθρώπους)
Τόσοι άνθρωποι καπνίζουν, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα με το κάπνισμα
Οι λαϊκές ρήσεις που συχνά αναφέρονται ως «η σοφία του λαού», εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία λογικής πλάνης γιατί από τους περισσότερους λαμβάνονται «αξιωματικά» ως αληθινές, ακριβώς επειδή έχουν μπει σαν «σοφία» στο υποσυνείδητο του καθενός. Ένα παράδειγμα διαδεδομένης λαϊκής ρήσης είναι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», η οποία ενώ μπορεί να δώσει επιμονή σε κάποιον που ασχολείται με την επίτευξη ενός στόχου μπορεί σε άλλη περίπτωση να αποτελεί την μόνη κινητήρια δύναμη πίσω από αναζήτηση ακατόρθωτων στόχων.
Επιγραμματικά η παραπάνω κινέζικη παροιμία «τρεις άνθρωποι φτιάχνουν μια τίγρη» βγαίνει από το ότι εάν ένας άνθρωπος ακούσει από κάποιον άλλον ότι στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης κυκλοφορεί ελεύθερη μια τίγρη τότε δεν θα το πιστέψει. Εάν το ακούσει από δύο θα το λάβει υπόψιν του και εάν το ακούσει από τρεις τότε θα το πιστέψει.
Φυσικά το ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι δεν σημαίνει ότι ο ισχυρισμός είναι λάθος. Η λογική πλάνη είναι η αποδοχή του ισχυρισμού σαν αλήθεια χωρίς περαιτέρω ανάλυση.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΞΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ… Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ
Η πατρίδα μας σηκώνει το δικό της σταυρό του μαρτυρίου και ανεβαίνει το Γολγοθά των μνημονίων και της προδοσίας, αφού έτσι διέταξαν τα ξένα συμφέροντα και έτσι… εκτέλεσαν τις διαταγές τους, τα πιόνια της εγχώριας πολιτικής σκηνής, οι κυβερνήσεις της προδοσίας που έριξαν τους Έλληνες στα… τάρταρα των μνημονίων.
Προδότες πολιτικοί, κυβερνήσεις που οδήγησαν το λαό στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία, ξεπουλώντας την πατρίδα και τη δημόσια περιουσία της…
Βαθύ «σκοτάδι» έχει απλωθεί πάνω από την Ελλάδα…
Η επιχείρηση της απόλυτης τρομοκράτησης του ελληνικού λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη…
Όπως, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και το σχέδιο που εδώ και χρόνια πολλά έχουν επιλέξει να εφαρμόσουν στη χώρα μας, ακριβώς γιατί με τους Έλληνες δεν μπόρεσαν ποτέ να τα βγάλουν πέρα και να μας υποτάξουν, ο Τζορτζ Σόρος και τα άλλα «γεράκια» της παγκόσμιας τοκογλυφίας και της νέας τάξης πραγμάτων.
Μνημόνια, λιτότητα, φτώχεια, καταστροφές, πυρκαγιές… Στο ίδιο έργο θεατές οι Έλληνες που θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν το βαρύ τίμημα του ξεπουλήματος της πατρίδας μας στα ξένα συμφέροντα και της ανεπάρκειας των πολιτικών αυτού του τόπου να δράσουν αποφασιστικά και με αυταπάρνηση υπέρ του λαού και μόνο.
Θέλουν να μας κάνουν να φοβηθούμε, είναι ολοφάνερο πως αυτό επιδιώκουν, αφού διαπιστώνουν πως και πάλι οι Έλληνες, ακόμα και μετά από όσα πέρασαν τα τελευταία 24ωρα με την απόλυτη ανατροπή της λαϊκής ετυμηγορίας από τους τοκογλύφους δανειστές, δεν πρόκειται να λυγίσουν…
Γιατί το ξέρουν καλά…
Δεν πρόκειται να λυγίσουμε. Ό,τι και αν κάνουν, οτιδήποτε και αν επιχειρήσουν, αυτή η χώρα θα ανήκει για πάντα στους Έλληνες.
Οι προδότες πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται. Την τύχη που είχαν οι προηγούμενοι, θα έχουν και οι νυν και οι επόμενοι, μέχρι να βρεθεί ο ένας, που θα καταφέρει με σχέδιο πατριωτικό, ρεαλιστικό και αποδεκτό από τον ελληνικό λαό, να οδηγήσει αυτή τη χώρα και τους πολίτες της στο δρόμο της ευημερίας και της πραγματικής ανάπτυξης που και τη δικαιούνται και –κυρίως- την αξίζουν.
Το σκοτάδι στο οποίο επιχειρούν να μας μάθουν να ζούμε για τα πολλά επόμενα χρόνια θα πέσει πάνω τους…
Όσο πιο δυνατά μας χτυπούν, τόσο πιο ισχυρούς θα μας κάνουν. Τα βρώμικα σχέδιά τους για να μας χωρίσουν και να μας οδηγήσουν σε εμφύλιο δεν πρόκειται να τα δουν ΠΟΤΕ να υλοποιούνται.
Μας φοβούνται και το δείχνουν από το μίσος με το οποίο μας αντιμετωπίζουν. Μόνο που για μια ακόμη φορά θα αντιληφθούν πως όσο επιχειρούν να μας ταπεινώσουν, τόσο περισσότερο θα μας συσπειρώνουν.
Και αυτή τη φορά η οργή των Ελλήνων θα τους πνίξει μια για πάντα.
Το γνωρίζουν, άλλωστε, από τα βάθη της ιστορίας αυτού του ευλογημένου τόπου. Το ατσάλι, όσο το χτυπάς τόσο πιο ατρόμητο γίνεται.
Η Ελλάδα δεν θα πεθάνει ποτέ, κουφάλες!
Οι Έλληνες δεν θα λυγίσουμε ποτέ, λαμόγια!
Στο τέλος θα βγούμε πιο δυνατοί από ποτέ.
Και θα νικήσουμε.
Θα σας νικήσουμε όλους.
Αυτή η χώρα και αυτός ο λαός έχουν μάθει να αναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους…
Κάθε εβδομάδα τουλάχιστον ένα παιδί πεθαίνει από την ζέστη αφού έμεινε μόνο του μέσα σε ένα κλειστό αυτοκίνητο.
Προκειμένου να καταστεί σαφές στους περισσότερους ανθρώπους τι μπορεί να πάθει κάποιος η 877kars4kids διενήργησε ένα κοινωνικό πείραμα με διάφορους ενήλικες.
Είχαν ως αντάλλαγμα ένα έπαθλο 100 δολαρίων αν μπορούσαν να περάσουν 10 λεπτά κλεισμένοι σε ένα αυτοκίνητο. Δείτε την αντίδραση τους κατά την διάρκεια του πειράματος.
Όλοι μας έχουμε μια μικρή τσέπη στο μπροστινό μέρος της κύριας τσέπης του τζιν μας. Όλοι μας πιθανόν έχουμε αναρωτηθεί σε τι να χρησιμεύει αυτή η τσέπη. Επιτέλους έχουμε την απάντηση.
Τα τζην εφευρέθηκαν το 1873 από τον Claude Levi-Strauss και Jacob Levis . Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας είχαν ένα ρολόι τσέπης. Δεν ήξερα πώς να το κρατήσουν κατά την διάρκεια που έβγαιναν έξω η ταξίδευαν. Για τον λόγο αυτό μια μικρή θήκη τοποθετήθηκε στα τζην για να μπορούν να τοποθετούν το ρολόι τους.
Αν και σήμερα η τεχνολογία μας έχει βοηθήσει στο να αλλάξουμε τις παλιές συνήθειες , αυτή η τσέπη του τζην παραμένει στην θέση της. Το μικρό του μέγεθος μας κάνει να το παραμελούμε.
Ένας άνδρας που συμμετείχε σε επίδειξη μόδας στο Παρίσι έβγαλε ένα κομμάτι πανί στο οποίο έγραφε την παραπάνω πρόταση, προκαλώντας την οργή του σχεδιαστή της επίδειξης
Η εκκεντρική επίδειξη μόδας του Ρικ Όουενς κατέληξε σε “πολιτικό ακτιβισμό” όταν ένα από τα μοντέλα έβγαλε πάνω στην πασαρέλα ένα κομμάτι πανί στο οποίο έγραφε “παρακαλώ, σκοτώστε την Άνγκελα Μέρκελ. NOT”.
Το μοντέλο που είναι γνωστό με το όνομα Τζέρα δεν έχει ακόμη εξηγήσει τους λόγους που προέβη στην κίνηση αυτή, ο σχεδιαστής πάντως της επίδειξης υπήρξε λαλίστατος. “Πρόκειται για έναν τρελό, στον οποίο και έριξα μπουνιά όταν επέστρεψε στα παρασκήνια” ανέφερε και τόνισε:”Παρακαλώ να αναφέρετε ότι του έριξα μπουνιά”.
Η ομάδα του σχεδιαστή έσπευσε φυσικά να βγάλει ανακοίνωση με την οποία σημειώνει: “Ο Ρικ Όουενς δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για την κίνηση διαμαρτυρίας ενός μοντέλου στην επίδειξη άνοιξη/καλοκαίρι 2016” και αποκαλεί την πράξη “μια ανεξάρτητη δήλωση που δεν αντανακλά τη γνώμη του οίκου μόδας”.
Είτε ήταν ένας φανατικός πολέμιος της πολιτικής λιτότητας της ευρωζώνης, είτε απλά ένας άνδρας της μόδας που δεν αντέχει την καγκελάριο με τα πανομοιότυπα πολύχρωμα ταγέρ, ο Τζέρα έφαγε μια μπουνιά και μάλλον έχασε και τη δουλειά του.
Το Lion King, με το εντυπωσιακό του animation, τα αξέχαστα τραγούδια του soundtrack και την επική ιστορία ενός λιονταριού προς την ενηλικίωση, έχει αγγίξει τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων.
ία από εκείνες τις ταινίες που κερδίζουν μία θέση στην καρδιά σου από την πρώτη στιγμή και τις κουβαλάς μαζί σου για το υπόλοιπο της ζωής σου, αναζητώντας πάντα την ευκαιρία να χαθείς ξανά στον κόσμο τους. Αυτό είναι το Lion King.
Από την πρώτη σκηνή βουτάς στο Circle of Life και δεν μπορείς παρά να βιώσεις την οξύμωρα αισιόδοξη μελαγχολία του. “Από τη μέρα που φτάνουμε στον πλανήτη […], υπάρχουν περισσότερα για να δούμε από όσα μπορούν να ειδωθούν, περισσότερα να κάνουμε από όσα μπορούν να γίνουν […], αλλά ο ήλιος […] κρατά μεγάλους και μικρούς στον ατελείωτο γύρο. Είναι ο κύκλος της ζωής”.
Ποιος δεν έχει ανατριχιάσει στο άκουσμα αυτών των στίχων και μπροστά στην εικόνα του Ραφίκι να υψώνει τον νεογέννητο Σίμπα στα συγκεντρωμένα ζώα της σαβάνας; Μια σκηνή που έχουν επιχειρήσει να επαναλάβουν από το 1995 μέχρι σήμερα, περίπου… όλοι.
Ολόκληρη η εισαγωγική ακολουθία σκηνών της ταινίας, η οποία ψηφίστηκε από το Empire ως η 11η καλύτερη opening sequence όλων των εποχών, αποτελεί την πρώτη φορά που ακούς και βλέπεις το μάθημα που θα έχεις πάρει μέχρι να τελειώσει αυτό το αριστούργημα της Disney, στο οποίο δεν αξίζει άλλος χαρακτηρισμός από το “κλασικό”.
Δεν θυμίζει τυπική ταινία Disney. Είναι σκοτεινό και βαθιά ψυχολογικό. Έχει πολυεπίπεδη πλοκή και παρόλο που είναι ταινία για παιδιά, δεν χρυσώνει το χάπι, σε κανένα σημείο: οι νεκροί παραμένουν νεκροί.
Βασίζεται εν πολλοίς στον Άμλετ του Σέξπιρ. Ο κακός θείος σκοτώνει τον βασιλιά και ο νεαρός πρίγκιπας, αφού συνομιλεί με το φάντασμα του πατέρα του, τον εκδικείται. Το αποτέλεσμα είναι η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων να σε μαγεύει με τρόπο σχεδόν απόκοσμο.
Ο Σίμπα είναι ο τέλειος πρωταγωνιστής. Η Disney, στην περίπτωσή του, δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν πρόκειται για τον τυπικό, παρεξηγημένο, αθώο χαρακτήρα, ο οποίος τελικά σώζει την ημέρα. Έχει ελαττώματα τα οποία σε πείθουν ότι μπορεί και να μην είναι ο ήρωας που περιμένεις, και ο χαρακτήρας του αναπτύσσεται, σχεδόν, απολύτως ρεαλιστικά.
Κάνει λάθη, χάνει τον δρόμο του, βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του, τα παρατάει. Και όμως, περνώντας από το στάδιο του Hakuna Matata, καταφέρνει να ωριμάσει, να αντιμετωπίσει τους φόβους του, να αναλάβει τις ευθύνες του.
Ο κακός της ιστορίας, από την άλλη, δεν παρουσιάζεται ως ένας -ουσιαστικά- άκακος χαζός, όπως έχουμε δει να γίνεται επανειλημμένως. Όχι. Ο Σκαρ είναι ιδιοφυής και συνάμα αδίστακτος, ικανός να “καταστρώσει” τα πιο ύπουλα και μοχθηρά σχέδια. Οι εμμονές του, ο εγωισμός και η απληστία του επηρεάζουν ουσιαστικά την πλοκή της ταινίας. Είναι, κατά πολλούς, ο απόλυτος κακός.
Και παρόλα αυτά, η Disney καταφέρνει να διατηρεί στην ατμόσφαιρα την ιδέα ότι ο Σκαρ δεν ήταν πάντα τόσο κακός, αλλά ότι χάνει τον έλεγχο μετά τη γέννηση του Σίμπα, όταν καταλαβαίνει ότι η τελευταία του ευκαιρία να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, έχει χαθεί.
Το πανέμορφο animation φέρνει στις οθόνες μας την Αφρικάνικη σαβάνα με τρόπο υπέροχα ρεαλιστικό, χωρίς να χάνεται το απαραίτητο πνεύμα αθωότητας της Disney. Για να το πετύχουν, οι δημιουργοί της ταινίας βρέθηκαν στην αφρικανική ήπειρο, μελετώντας την άγρια ζωή της από κοντά. Και σε κάθε σκηνή της ταινίας είναι εμφανή τα ευεργετικά αποτελέσματα.
Μιλώντας για σκηνές, το Lion King είναι μία ταινία γεμάτη αριστουργηματικά καρέ. Για παράδειγμα:
Οι αλληλουχίες δράσης που είχαν τον παιδικό εαυτό μας στην άκρη της καρέκλας να δαγκώνει τα χείλη του, τα χαλαρωτικά διαλείμματα μουσικής στην όαση των Τιμόν και Πούμπα (θα επανέλθουμε), η βόλτα στο νεκροταφείο ελεφάντων, ο διάλογος με τον αστρικό Μουφάσα, τα διδάγματα του Ραφίκι, το σολάρισμα του Σκαρ στο λημαίρι των υαινών.
Και ας μη μιλήσουμε για τη σκηνή του θανάτου του Μουφάσα, μία από τις πιο σπαρακτικές σκηνές στο σύμπαν της Disney. Η στιγμή που ο μικρός Σίμπα σηκώνει το πόδι του νεκρού του πατέρα, για να χωθεί στην αγκαλιά του, θα μείνει χαραγμένη για πάντα στην καρδιά μας.
Και προσθέστε σε όλο αυτό τα απίθανα τραγούδια που ντύνουν το soundtrack. Τραγούδια τόσο υπέροχα γραμμένα από τους Elton John, Tim Rice και Hans Zimmer που ο καθένας αναγνωρίζει ότι ο μύθος του Lion King δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς αυτά. Αλήθεια, μπορεί κάποιος να σκεφτεί Lion King χωρίς να σιγοτραγουδήσει ένα από τα λατρεμένα τραγούδια του;
I Just Can’t Wait to Be King, Can You Feel the Love Tonight, Circle of Life, Hakuna Matata.
Και όπου Hakuna Matata, έχουμε και Τιμόν και Πούμπα! Το κορυφαίο comic relief δίδυμο είτε με τα μαθήματα που δίνει στον νεαρό Σίμπα, είτε με τις διατροφικές του επιλογές (με γεύση φράουλα!), είτε με τον ξεκαρδιστικό τρόπο που ρίχνεται στη μάχη (με λένε “κύριο” γομάρι!), κλέβει συχνά την παράσταση στο Lion King.
Και δικαίως. Ο Τιμόν και ο Πούμπα είναι το ζευγάρι των ανέμελων και κάπως ανεύθυνων φίλων που όλοι χρειαζόμαστε σε αυτή τη ζωή, για να μας θυμίζουν ότι κάποιες φορές, ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες είναι απαραίτητο.
Fun fact: ξέρατε ότι ο Πούμπα είναι ο πρώτος χαρακτήρας στην ιστορία της Disney που… αερίζεται on camera;
Το “Hakuna Matata” δεν είναι, όμως, η μόνη φράση – μάθημα ζωής που μας αφήνει παρακαταθήκη το Lion King. Έχουμε το μάθημα του Ραφίκι στον Σίμπα: “Ω, ναι, το παρελθόν μπορεί να πονά. Αλλά μπορείς είτε να τρέξεις μακριά από αυτό είτε να μάθεις από αυτό”. Και πάνω από όλα, τα λόγια του φαντάσματος του Μουφάσα στον γιο του: “Να θυμάσαι ποιος είσαι”.
Σε αυτές τις 3 φράσεις, μπορούμε να δούμε την περίληψη της βασικής ιστορίας του Lion King. Ο μικρός Σίμπα, αφού χάνει τον πατέρα του και φεύγει μακριά από το σπίτι, γνωρίζει την ανεμελιά του Hakuna Matata, συνειδητοποιεί ότι πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στις δύο επιλογές που του δίνει ο Ραφίκι και αποφασίζει να τιμήσει την κληρονομιά του, όταν ακούει τη φωνή του πατέρα του.
Το Lion King σου μαθαίνει τη γενναιότητα και την ευθύνη, ενώ ταυτόχρονα σε κάνει να γελάς και να κλαις. Και άλλες ταινίες της Disney έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά καμία δεν συνδυάζει τόσο ακραία συναισθήματα όσο αυτά που βιώνει ο θεατής, κινούμενος από τον τραυματικό θάνατο του Μουφάσα, στη ζωή με τους Τιμόν και Πούμπα και πίσω στη μάχη για το βασίλειο.
ΥΓ. Όχι, δεν ξεχάσαμε τη Νάλα. Άλλωστε, πίσω από κάθε μεγάλο λιοντάρι, κρύβεται μία δυναμική λέαινα!
Τα παιδικά μας χρόνια έχουν σηματοδοτηθεί από την ερώτηση «πόσα παγωτά έφαγες;» και όχι άδικα, αφού, όσο ο υδράργυρος ανεβαίνει, τόσο η διάθεση για παγωτό γίνεται μεγαλύτερη. Ξυλάκι, κυπελλάκι ή πύραυλος, όπως κι αν επιλέξετε να το φάτε, λίγο παγωτό μπορεί να κάνει την ημέρα σας πιο γλυκιά.
Για να μην δυσκολευτείτε να το σερβίρετε και καθυστερήσετε την απόλαυση, ακολουθούν 5 μυστικά για να το βγάλετε εύκολα από την οικογενειακή συσκευασία, στο μπολ.
1. Τοποθετήστε το κουτί με το παγωτό μέσα σε μία πλαστική σακούλα και, αφού βγάλετε όλο τον αέρα από μέσα, κλείστε την καλά. Με αυτό τον τρόπο θα διατηρηθεί το παγωτό σας μαλακό.
2. Βάλτε κάτω από ζεστό νερό την κουτάλα σερβιρίσματος παγωτού πριν σερβίρετε.
3. Αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε όλο το κουτί με το παγωτό μπορείτε να το κόψετε στη μέση (ναι, μαζί με το κουτί). Θα σας βοηθήσει να το σερβίρετε πιο εύκολα.
4. Μπορείτε να περάστε ένα μαχαίρι από ζεστό νερό, να κόψετε το παγωτό σε «τετράγωνα» και να σερβίρετε.
5. Δεδομένου ότι το παγωτό ξεκινά να λιώνει από έξω προς τα μέσα, το να κάνετε μία τρύπα στο κέντρο του κουτιού είναι ανούσιο. Προσπαθήστε να σχηματίσετε ένα «S» καλύτερα.
Δημήτρης Θωμάκος, Καθηγητής Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Γρηγόριος Σιουρούνης ,Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα είναι η αντιμετώπιση και οι προτάσεις της φορολογικής πολιτικής. Αν και πάρα πολλά έχουν γραφτεί για την φοροδιαφυγή και το πολύπλοκο σύστημα φορολόγησης, πολύ λίγα έχουν γραφτεί, λεχθεί ή προταθεί στα πλαίσια των συζητήσεων για την Ελλάδα στην Ε.Ε. σχετικά με το πως μπορούμε να αποκαταστήσουμε μια ουσιαστικά αναπτυξιακή φορολογική πολιτική για την Ελλάδα.
Ειδικότερα, και με το βλέμμα στην αποπληρωμή του χρέους της χώρας, νέοι φόροι και νέα εισπρακτικά μέτρα προτάθηκαν από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. σε μία οικονομία που έχει πάλι μπει σε τροχιά ύφεσης. Που μας φέρνει στην ερώτηση του τίτλου: ποιος φοβάται την ανάπτυξη της Ελλάδας;
Δεν έχει κανένα, θεωρητικό και πρακτικό νόημα, να περιμένουμε ότι η αποπληρωμή του χρέους θα μπορέσει γίνει με την υπάρχουσα παραγωγική δομή της οικονομίας μας, με την έμφασή της στον τουρισμό και σε εξαγωγές χαμηλής προστιθέμενης αξίας, και με το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας να φεύγει μαζικά σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό και με φορολογικό σύστημα που δεν είναι ανταγωνιστικό για την προσέλκυση επενδύσεων.
Αναρωτιόμαστε αν όσοι ασχολούνται με την δημοσιονομική μας πολιτική, ειδικά σε επίπεδο Ε.Ε., καταλαβαίνουν την έννοια της ελαστικότητας ή την διάρθρωση των κατάλληλων κινήτρων που πρέπει να δίνουμε σε καταναλωτές και επιχειρήσεις.
Αναρωτιόμαστε, και δεν καταλαβαίνουμε γιατί, οι προτάσεις που γίνονται αφορούν μόνο την πλευρά των ιδιωτικοποιήσεων (που αναμφίβολα χρειάζονται, αλλά με ποιον τρόπο και πότε;), μόνο την αύξηση των φόρων σε ένα κλίμα ύφεσης και ανασφάλειας και αυτήν την εμμονή με τους παραδοσιακούς οικονομικούς κλάδους που «ταιριάζουν» στην Ελλάδα.
Γιατί κανείς δεν προτείνει πολιτικές και κίνητρα για την δημιουργία νέων εγχώριων επενδύσεων μεγάλης κλίμακας, νέων άμεσων ξένων επενδύσεων, αναδιάρθρωση των φορολογικών συντελεστών προς τα κάτω και έμφαση σε νέες τεχνολογίες και παιδεία που θα μπορούν να αξιοποιήσουν κατάλληλα το μεγάλο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας;
Μήπως δεν είναι δυνατόν ότι μπορούμε να εισπράξουμε περισσότερα φορολογικά έσοδα, για την αποπληρωμή του χρέους, αν μας «επιτραπεί» επιτέλους να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη στην χώρα μας;
Μήπως δεν ζητούν όλοι, καταναλωτές και επιχειρήσεις, ένα σταθερό και ανταγωνιστικό φορολογικό σύστημα που θα δίνει τα κατάλληλα κίνητρα σε εγχώριες και ξένες επιχειρήσεις να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα; Γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα όλοι, κάνοντας την δική μας και την δική τους ζωή ευκολότερη, αν έχουμε ένα δίκαιο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα που δεν τιμωρεί, που δεν αποσκοπεί στην εξόντωση της επιχείρησης, στην υπερφορολόγηση του καταναλωτή και στην δημιουργία φοροδιαφυγής;
Μήπως όμως η εφαρμογή τέτοιου είδους αναπτυξιακών πολιτικών σημαίνει ότι οι δυνατοί «συμπαίκτες» μας θα πάρουν ένα μικρότερο κομμάτι της οικονομικής πίτας; Γιατί μένουμε με την εντύπωση ότι οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί μας ενδιαφέρονται μόνο για την μετατροπή των, πλούσιων σε φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, κρατικών επιχειρήσεων σε ιδιωτικά μονοπώλια που θα πουληθούν στο εξωτερικό; Μήπως δεν γνωρίζουν ότι χρειαζόμαστε μια διάρθρωση της αγοράς που να επιτρέπει την υγιή ανάπτυξη μέσω ανταγωνισμού και ότι αυτή δεν βελτιώνεται όταν μετατρέπεις ένα κρατικό μονοπώλιο σε ένα ιδιωτικό;
Μήπως δεν γνωρίζουν ότι το άριστο αποτέλεσμα μιας οικονομικής πολιτικής είναι αυτό που βελτιώνει την θέση όλων αυξάνοντας ταυτόχρονα την πίτα και όχι απλά μοιράζοντας την (μισοφαγωμένη ήδη) υπάρχουσα πίτα σε εγχώρια ή ξένα συμφέροντα; Κανένα σχόλιο για το πως διαμορφώνονται οι φόροι ανάμεσα στις παραγωγικές ομάδες του πληθυσμού, κανένα σχόλιο για την προφανή αντιαναπτυξιακή αύξηση των έμμεσων φόρων σε μια οικονομία που παλεύει να σταθεί όρθια;
Σε ποιο εγχειρίδιο μήπως είδαν γραμμένο ότι το κοινωνικό κράτος χρειάζεται φόρο εισοδήματος 40% (γιατί όχι 20%;), ΦΠΑ 23% και φόρο επιχειρήσεων 29%; Με βάση ποια μελέτη προτείνονται φοροεισπρακτικά μέτρακαι όχι αναπτυξιακά; Προφανώς και έχουμε (τεράστιο) πρόβλημα με τηνφοροδιαφυγή και το ξέρουν όλοι αλλά πάμε τώρα (στην ύφεση) να πολεμήσουμε την φωτιά ρίχνοντας της βενζίνη;
Χωρίς ανάπτυξη δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι Έλληνες θα πληρώσουν (επιτέλους) τους (δίκαιους όμως) φόρους που τους αναλογούν, στο κράτος και στους πιστωτές μας. Έχουμε μείνει με την εντύπωση ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας έχουν βάλει την Ελλάδα στην αποκλειστική θέση του «τουριστικού παραδείσου» (που προφανώς είναι) παραβλέποντας ότι έχουμε το καλύτερο οικόπεδο στην Ευρωπαϊκή γειτονιά, ότι προσφέρουμε συστημική σταθερότητα στην περιοχή και ότι οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων μας γίνονται δεκτοί και διαπρέπουν σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
Πραγματικά αναμένουμε τους Ευρωπαίους αλλά και όλους τους άλλους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο να υποστηρίξουν ενεργητικά, όχι μόνο την απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά το κάλεσμά μας για οριζόντια χαμηλότερους φόρους για την Ελλάδα. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο, δίκαιο, φορολογικό σύστημα φτιαχμένο από την αρχή με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, για να είναι ελκυστικό για νέες επενδύσεις αλλά και για αύξηση της εγχώριας ζήτησης γενικότερα, ένα σύστημα αναπτυξιακό και όχι υφεσιακό, που να δημιουργεί και όχι να καταστρέφει θέσεις εργασίας.
Ένα φορολογικό σύστημα με χαμηλότερους και όχι υψηλότερους έμμεσους φόρους, που πλήττουν περισσότερο τους αδύνατους οικονομικά. Ένα φορολογικό σύστημα που έχει νόημα να υποστηρίξουν όλες οι παραγωγικές τάξεις, όχι ένα ασύμμετρο σύστημα που ευνοεί την μία έναντι της άλλης (γιατί τελικά είμαστε όλοι καταναλωτές που με την ζήτησή μας στηρίζουμε τις θέσεις εργασίας που δημιουργούν οι επιχειρήσεις).
Σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, που λειτουργεί μέσα από το συγκριτικό πλεονέκτημα χωρών και ατόμων, και η Ελλάδα, και οι Έλληνες χρειάζονται έναν μηχανισμό και ένα τρόπο για να δημιουργήσουν ανάπτυξη και εθνικό πλούτο. Διαφορετικά δυσκολευόμαστε ιδιαίτερα να πιστέψουμε πως χωρίς κανόνες ανάπτυξης, με μια υφεσιακή οικονομία, με πληθυσμό που γερνά γρηγορότερα από ότι ανανεώνεται, με πάνω από 25% ανεργία και με τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν τροχάδην για το εξωτερικό, θα μπορέσουμε ποτέ να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις του χρέους μας.
Ας βάλουμε λοιπόν τέλος στην συζήτηση για το χρέος της Ελλάδας και τα προβλήματα της οικονομίας της: αφήστε μας να αναπτυχθούμε, αφήστε μας να παράγουμε. Εκτός και αν κάποιοι όντως φοβούνται την Ελληνική ανάπτυξη.
Τον τελευταίο μήνα έχουν καταγραφεί τρεις επιθέσεις σε παρατηρητήρια πάνω στο βουνό, τα οποία καλύπτουν την έκταση από τα Γλυκά Νερά μέχρι τον Καρέα. Θεωρούνται υψίστης σημασίας, καθώς η καταστροφή τους αφήνει ευάλωτο τον Υμηττό, αφού, σε τυχόν πυρκαγιά, δεν θα υπάρξει γρήγορη ανταπόκριση. Μάλιστα, την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, κ. Αναστάσιο Μαυρόπουλο, ώστε να ληφθούν μέτρα.
Πρέπει να ΞΕΣΚΙΣΤΗΚΑΝ στα μέτρα. Έχει και συνέχεια πάντως:
Ωστόσο, το δεύτερο χτύπημα των αγνώστων, μία εβδομάδα μετά και σε διαφορετικό παρατηρητήριο χτύπησε καμπανάκι στο επιτελείο των εμπλεκόμενων φορέων δασοπροστασίας. Στις 27 Απριλίου, κατά την πρωινή περιπολία εντοπίστηκε σπασμένο το εν λόγω παρατηρητήριο και διαπιστώθηκε ότι άγνωστοι είχαν δέσει συρματόσχοινα στις ξύλινες κολόνες και στη συνέχεια επιχείρησαν με αυτοκίνητο να κατεδαφίσουν τον ξύλινο πύργο. Τελικά, οι δράστες δεν τα κατάφεραν, όμως τον κατέστησαν επισφαλή και τον έθεσαν εκτός λειτουργίας.
Το δεύτερο παρατηρητήριο, στη θέση Αγίας Παρασκευής, που τέθηκε σκοπίμως εκτός λειτουργίας. Αγνωστοι πριόνισαν τις ξύλινες βάσεις αντιστήριξης και το κατέστησαν επισφαλές.
Ενώ στη συνέχεια:
Το τέταρτο καμπανάκι χτύπησε όταν στις 20 Μαΐου, δύο ημέρες πριν από τον εμπρησμό του παρατηρητηρίου, σε δασικό χωματόδρομο (που είναι κλειδωμένος με μπάρες και χρησιμοποιείται από την Πυροσβεστική μόνο σε περίπτωση φωτιάς) άγνωστος έβαλε στις 7 το απόγευμα μικρή πυρκαγιά στα μισά του δρόμου και σε δύσβατο σημείο.
Οπως εξηγεί στο «Εθνος» ο κ. Στογιάννης, αυτό το ανεξήγητο περιστατικό μπορεί να ερμηνευτεί μόνο ως δοκιμαστική ενέργεια ώστε να χρονομετρηθεί η ανταπόκριση της Πυροσβεστικής και των φορέων. Την ίδια στιγμή, το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί οι παρενοχλήσεις στους ασυρμάτους της Δασοπροστασίας αλλά και της Πυροσβεστικής. Αγνωστοι καταλαμβάνουν τις συχνότητες με μουσική ή δίνουν «ψεύτικες» κλήσεις.
