11 απίστευτες εικόνες γεμάτες ειρωνία που σίγουρα θα σας βάλουν σε σκέψεις… με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!

11 απίστευτες εικόνες γεμάτες ειρωνία που σίγουρα θα σας βάλουν σε σκέψεις… με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!

Και οι μπαμπάδες έχουν ψυχή και θέλουν να νιώσουν και αυτοί για μια στιγμή νέοι. Έτσι και ο μπαμπάς στο βίντεο που ακολουθεί αισθάνθηκε την ανάγκη και χορέψει στους ρυθμούς του τραγουδιού σαν να ήταν νεαρός ξανά, και δείχνει να το κάνει πολύ καλά!
Δείτε το βίντεο!
Χαβαλές, βαρεμάρα και άλλα ευτράπελα που συμβαίνουν στη δουλειά, όταν το αφεντικό δεν κοιτάει. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που και το αφεντικό συμμετέχει.
Τα καλύτερα όμως είναι όταν κάποιος τρολάρει όλους τους συναδέλφους στο γραφείο και γελάει μαζί τους.

Το αεροπλάνο που πέρασε σε απόσταση αναπνοής από την παραλία, η απίστευτη κλοτσιά στην “οικογένεια” του καημένου στρατιώτη σε slow motion και άλλα απίθανα σας περιμένουν στην καθιερωμένη συλλογή με 10 από τα πιο ενδιαφέροντα βιντεάκια της εβδομάδας που πέρασε!
Δείτε το βίντεο!
Μια ανάσα από… τα σαγόνια του καρχαρία.
Από το 1975 που βγήκε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία «Τα σαγόνια του καρχαρία», μέχρι σήμερα εξακολουθεί να προκαλεί ανατριχίλα σε όσους την παρακολουθούν.
Κι ενώ η ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ γιορτάζει φέτος τα 40α γενέθλιά της, πλέον οι ατρόμητοι ταξιδιώτες έχουν την ευκαιρία να νιώσουν… ρίγη τρόμου και αδρεναλίνης να κατακλύζουν το κορμί τους.
Σε διάφορα μέρη του κόσμου, από τη Νότια Αφρική μέχρι το Ντουμπάι, όπου οι τολμηροί τουρίστες βουτούν στα νερά και έρχονται σε απόσταση αναπνοής από τα θεριά της θάλασσας.

Το νησάκι της Γουαδελούπης βρίσκεται 150 μίλια στα ανοιχτά των ακτών της Μπάχα στο Μεξικό. Τα καθαρά και σχετικά ζεστά νερά της θαλάσσιας αυτής περιοχής το έχουν αναδείξει ως ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για το λεγόμενο «cage diving», δηλαδή καταδύσεις μέσα σε προστατευτικά κλουβιά για την παρακολούθηση μεγάλων λευκών καρχαριών.

Στη Νότια Αφρική υπάρχουν αρκετά μέρη, δημοφιλή στους λάτρεις των καρχαριών που πηγαίνουν εκεί για να έχουν τη μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά το θαλάσσιο αυτό πλάσμα.
Ο κόλπος Mossel Bay είναι ένα από αυτά. Ο καιρός είναι σχετικά σταθερός, με αποτέλεσμα οι συνθήκες που επικρατούν στη θάλασσα να το κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες τοποθεσίες, όπως το Κέιπ Τάουν και το Gansbaai.

Μια εμπειρία «2 σε 1». Αντιμετωπίστε δύο φόβους σας μαζί, κάνοντας βουτιά σε μια σχεδόν κάθετη τσουλήθρα 27,5 μέτρων, η οποία καταλήγει μέσα σε μια λιμνοθάλασσα με καρχαρίες.


Τα νησιά Neptune Islands πήραν το όνομά τους από τον άγγλο εξερευνητή, Matthew Flinders το 1802, λόγω της απομακρυσμένης τοποθεσίας τους.
Στην περιοχή ζουν πολλοί αρσενικοί λευκοί καρχαρίες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ οι θηλυκοί κάνουν την εμφάνισή τους με τα μικρά τους.

Θεωρείται ως ένα από τα πιο γνωστά μέρη για καταδύσεις μέσα σε κλουβιά για την παρακολούθηση των λευκών καρχαριών και απευθύνεται αυστηρά σε όσους αντέχουν την… αδρεναλίνη.
Από μικροί μαθαίνουμε ότι οι σκύλοι και οι γάτες είναι οι υπέρτατοι εχθροι. Το βλέπουμε και στο δρόμο, συχνά συναντάμε ένα τρελό κυνηγητό μεταξύ των δύο αυτών τετράποδων ζώων. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά είναι ελάχιστες. Ισχύει τελικά το στερεότυπο ότι οι σκύλοι και οι γάτες είναι εχθροί;
Δείτε το βίντεο και βγάλτε τα συμπεράσματά σας…
Έτοιμος για μεγαλοπρεπές πολιτικό comeback, εμφανίστηκε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Il Fatto Quotidiano.
Στη συνέντευξη, η οποία φέρει τον τίτλο “Είμαι ο πολιτικός με τους περισσότερους σταυρούς, είμαι έτοιμος να επιστρέψω”, ο Γ. Βαρουφάκης τονίζει ότι “η Ελλάδα ήταν σε χρεοκοπία πριν αναλάβει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όσα συνέβησαν στη συνέχεια ήταν μία πολιτική επιλογή για να ανατραπεί η εκλογή αυτή”.
Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έβαλαν την κυβέρνηση στη γωνία από την πρώτη ημέρα. Σε ερώτηση της εφημερίδας αν θεωρεί ότι φέρει κάποια ευθύνη, απαντά: “Απολύτως όχι. Όλοι κάνουμε λάθη αλλά εμείς είμαστε θύματα. Οι θεσμοί μάς κακομεταχειρίστηκαν και μας αφαίρεσαν οξυγόνο μέχρι που παραδοθήκαμε”.
Ο κ. Βαρουφάκης θεωρεί ότι δεν υπάρχουν τώρα περιθώρια για να ζητηθεί περικοπή του χρέους και εκτιμά πως:
“όποιος υποστηρίζει αυτή τη θεωρία δεν έχει κατανοήσει τι συνέβη”. “Από το 2010 το ελληνικό κράτος είναι οικονομικά αφερέγγυο”. Εκτιμά δε ότι “ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να τον απομακρύνει. Ο πρωθυπουργός κατάλαβε ότι τον απειλούσαν με περίστροφο και μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο να τον εκτελέσουν και στο να παραδοθεί. Αποφάσισε ότι η δεύτερη δυνατότητα ήταν η καλύτερη στρατηγική”.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης επαναλαμβάνει ότι “κανείς δεν πιστεύει σε αυτή τη συμφωνία” και τονίζει: “Γνωρίζω ότι ο Τσίπρας δεν πιστεύει σε αυτό το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην κυβέρνηση. Ένα πρόγραμμα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε ως καταστροφικό”.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών θεωρεί ότι “δεν υπάρχουν τεχνικά μέτρα που μπορούν να κάνουν να λειτουργήσει ένα μη εφαρμόσιμο πρόγραμμα” στο οποίο κατά την άποψή του δεν πιστεύει ούτε ο Σόιμπλε και που επιβλήθηκε στην Ελλάδα για εκδίκηση.
Ο κ. Βαρουφάκης παράλληλα αποσαφηνίζει ότι παραιτήθηκε τη νύχτα του δημοψηφίσματος, “γιατί η κυβέρνηση έκανε λάθος να μην χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμά του για να ασκήσει πίεση επί των πιστωτών”. Αλλά αποσαφηνίζει ότι “δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο επαναστάτης από τον Τσίπρα, ήταν μία δύσκολη επιλογή”.
Σε σχέση τέλος με τη μελλοντική του δράση, ο πρώην επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών τονίζει ότι θα παραμείνει βουλευτής, θεωρώντας ότι ο ρόλος του ενισχύθηκε από τα γεγονότα και ότι οφείλει να το πράξει και για τους 140.000 ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν στις εκλογές, αναδεικνύοντάς τον σε “πρώτο –κατά πάσα πιθανότητα– σε σταυρούς βουλευτή της χώρας”. Επιβεβαιώνει, τέλος, ότι πρόκειται να παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγές: Το Ποντίκι, Πρώτο ΘΕΜΑ
Η λέξη FAIL υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ως διαδικτυακός όρος που περιγράφει καταστάσεις και στιγμές όπου δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.
Σε αυτή την συλλογή θα δούμε μια κλασσική σειρά από φωτογραφίες που ορίζουν την έννοια αυτή.



Όλοι θέλουν το καλοκαίρι να αποκτήσουν ένα όμορφο μαύρισμα αλλά λίγοι τα καταφέρνουν.
Στην φωτογραφική συλλογή θα δούμε 28 ανθρώπους που όχι απλά δεν κατάφεραν να μαυρίσουν αλλά κατάφεραν να καούν και να αποκτήσουν μαυρίσματα που αγγίζουν τα όρια της ντροπής.
Μερικοί βέβαια δεν σκέφτηκαν ούτε καν να χρησιμοποιήσουν αντηλιακό που είναι υπερβολικά απαραίτητο για την προστασία μας από τον ήλιο αλλά και για ένα επιτυχημένο μαύρισμα,

Η αλήθεια είναι πως τα fast foods είναι μέρος της ζωής μας και είναι ελάχιστοι αυτοί που αρνούνται ακόμη και να τα αγγίξουν. Λίγο ο περιορισμένος χρόνος που έχουμε στην καθημερινότητά μας, λίγο το ό,τι είναι νόστιμα τα άτιμα, πέφτουμε στην παγίδα τους σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Σίγουρα υπάρχουν εκατομμύρια νόστιμες και υγιεινές συνταγές εκεί έξω, δεν υπάρχει όμως ο απαραίτητος χρόνος για να τις φτιάξουμε. Έτσι καταλήγουμε ξανά στο γρήγορο φαγητό.
Όμως δεν είναι μόνο το φαγητό που είναι γρήγορο στις μέρες μας. Η επικοινωνία, η τεχνολογία, φαίνεται πως όλα τρέχουν με ταχύτητα φωτός στο μοντέρνο κόσμο μας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που λατρέψαμε την παρακάτω ιστορία. Γιατί εκτός από αστεία, είναι εντέλει και σοκαριστικά αληθινή.
Όταν, λοιπόν, ένας γιος ρώτησε τον πατέρα του για το fast food της εποχής του, αυτός του έδωσε την τέλεια απάντηση.
Διαβάστε την απάντηση παρακάτω και περιμένουμε τα σχόλια σας για αυτήν την αστεία και νοσταλγική ιστορία. Παρακαλούμε κοινοποιήστε την!

«Να σε ρωτήσω μπαμπά,» ένα από τα παιδιά μου ρώτησε τις προάλλες, «Ποιο ήταν το αγαπημένο σου γρήγορο φαγητό όταν ήσουν μικρός;»
«Δεν υπήρχαν γρήγορα φαγητά όταν ήμουν μικρός,» τον ενημέρωσα. «Όλα τα φαγητά ήταν αργά.»
«Έλα τώρα, σοβαρά. Που έτρωγες;»
«Υπήρχε ένα μέρος που ονομαζόταν ‘στο σπίτι’,» του εξήγησα.

«Η γιαγιά σου μαγείρευε κάθε μέρα και όταν ο παππούς γύριζε σπίτι από τη δουλειά, καθόμασταν όλοι μαζί στην τραπεζαρία. Και αν δεν μου άρεσε αυτό που είχε στο πιάτο μου, έπρεπε να καθίσω εκεί μέχρι να μου αρέσει.»
Στο σημείο αυτό, το παιδί γέλασε τόσο δυνατά που τρόμαξα μήπως πάθει κάτι και έτσι δεν του είπα για το σημείο που έπρεπε να ζητήσω άδεια για να σηκωθώ από το τραπέζι.
Όμως αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που θα του έλεγα για την παιδική μου ηλικία αν ήμουν σίγουρος πως θα μπορούσε να τα διαχειριστεί…
Κάποιοι γονείς πότε δεν είχαν στην ιδιοκτησία τους δικό τους σπίτι, δεν φορούσαν Levi’s, δεν πάτησαν πότε το πόδι τους σε γήπεδο του γκολφ, δεν ταξίδεψαν στο εξωτερικό και δεν είχαν πιστωτικές κάρτες.

Στα παλιά τα χρόνια είχαν κάτι που ονομαζόταν περιστρεφόμενη κάρτα χρέωσης. Η κάρτα αυτή ήταν καλή μόνο στα Sears Roebuck. Ή μάλλον ήταν Sears AND Roebuck.
Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει κανένας Roebuck πια. Μπορεί και να πέθανε.

Οι γονείς μου ποτέ δεν με πήγαν για προπόνηση ποδοσφαίρου. Κυρίως γιατί δεν είχαμε ακούσει ποτέ για το ποδόσφαιρο. Είχα ένα ποδήλατο που ζύγιζε πιθανόν 25 κιλά και είχε μόνο μια ταχύτητα, την αργή.

Δεν είχαμε τηλεόραση στο σπίτι μας μέχρι να γίνω 11, αλλά οι παππούδες μου είχαν μια πριν.
Ήταν φυσικά ασπρόμαυρη, αλλά αγόρασαν ένα χρωματιστό πλαστικό κομμάτι για να την καλύψουν. Ήταν χωρισμένο σε τρία μέρη, το πάνω μέρος της ήταν μπλε, σαν τον ουρανό και το κάτω πράσινο, σαν το γρασίδι. Στη μέση ήταν κόκκινο.
Ήταν τέλειο για προγράμματα που είχαν σκηνές με πυροσβεστικά οχήματα που έτρεχαν στο φλεγόμενο λιβάδι κάποιου μια ζεστή μέρα.
Κάποιοι είχαν έναν φακό κολλημένο στο μπροστινό μέρος της τηλεόρασης για να δείχνει την εικόνα μεγαλύτερη.

Ήμουν 13 όταν έφαγα την πρώτη μου πίτσα. Την αποκαλούσαν «πίτα πίτσα».
Μόλις τη δάγκωνα, ο ουρανίσκος μου καιγόταν και το τυρί έρεε, κολλούσε στο πιγούνι και το έκαιγε κι αυτό.
Είναι ακόμη η καλύτερη πίτσα που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου.

Δεν είχαμε αυτοκίνητο μέχρι τα 15 μου. Πριν από αυτό, το μοναδικό αυτοκίνητο που είχε η οικογένεια μας ήταν το Ford του παππού μου. Το αποκαλούσε «μηχανή».

Δεν είχα ποτέ τηλέφωνο στο δωμάτιο μου. Το μόνο τηλέφωνο που υπήρχε στο σπίτι βρισκόταν στο καθιστικό και είχε μια κοινή για όλους γραμμή.
Πριν να τηλεφωνήσεις, έπρεπε να ακούσεις για να σιγουρευτείς πως δεν χρησιμοποιούσαν τη γραμμή άνθρωποι που δεν γνώριζες καν.
Κανείς δεν μας έφερνε την πίτσα στο σπίτι, αλλά μας έφερνα το γάλα και τις εφημερίδες.

Όλες οι εφημερίδες διανέμονταν από αγόρια και όλα τα αγόρια διένειμαν εφημερίδες.
Διένειμα εφημερίδες έξι ημέρες την εβδομάδα. Κόστιζαν 6 λεπτά η μια από τα οποία θα κρατούσα τα 2. Έπρεπε να ξυπνήσω στις 4.00 κάθε πρωί. Και τα Σάββατα, έπρεπε να πάρω τα 42 λεπτά από κάθε πελάτη μου.

Οι αγαπημένοι μου ήταν αυτοί που μου έδιναν 50 λεπτά και μου έλεγαν να κρατήσω τα ρέστα.
Οι λιγότερο αγαπημένοι μου ήταν αυτοί που έλειπαν σχεδόν πάντα από το σπίτι την ημέρα της πληρωμής.

Οι αστέρες του σινεμά φιλούσαν με το στόμα κλειστό. Αυτό έκανα τουλάχιστον στις ταινίες.
Το άγγιγμα της γλώσσας κάποιου με τη δική σου γλώσσα ονομαζόταν Γαλλικό φιλί και δεν το έκαναν αυτό στις ταινίες.
Δεν ξέρω τι έκαναν βέβαια στις Γαλλικές ταινίες. Οι Γαλλικές ταινίες έλεγαν πως ήταν βρώμικες και δεν μας επέτρεπαν να τις δούμε.

Αν ανήκετε στη γενιά πριν τα fast food, ίσως να έχετε να μας πείτε κι εσείς κάποια πράγματα για την παιδική σας ηλικία που ήταν διαφορετικά τότε. Περιμένουμε τα σχόλια σας.

Πιστεύετε πως τα πράγματα ήταν καλύτερα όταν ήσασταν παιδιά;