Από μικροί μαθαίνουμε ότι οι σκύλοι και οι γάτες είναι οι υπέρτατοι εχθροι. Το βλέπουμε και στο δρόμο, συχνά συναντάμε ένα τρελό κυνηγητό μεταξύ των δύο αυτών τετράποδων ζώων. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά είναι ελάχιστες. Ισχύει τελικά το στερεότυπο ότι οι σκύλοι και οι γάτες είναι εχθροί;
Δείτε το βίντεο και βγάλτε τα συμπεράσματά σας…
Έτοιμος για μεγαλοπρεπές πολιτικό comeback, εμφανίστηκε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Il Fatto Quotidiano.
Στη συνέντευξη, η οποία φέρει τον τίτλο “Είμαι ο πολιτικός με τους περισσότερους σταυρούς, είμαι έτοιμος να επιστρέψω”, ο Γ. Βαρουφάκης τονίζει ότι “η Ελλάδα ήταν σε χρεοκοπία πριν αναλάβει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όσα συνέβησαν στη συνέχεια ήταν μία πολιτική επιλογή για να ανατραπεί η εκλογή αυτή”.
Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έβαλαν την κυβέρνηση στη γωνία από την πρώτη ημέρα. Σε ερώτηση της εφημερίδας αν θεωρεί ότι φέρει κάποια ευθύνη, απαντά: “Απολύτως όχι. Όλοι κάνουμε λάθη αλλά εμείς είμαστε θύματα. Οι θεσμοί μάς κακομεταχειρίστηκαν και μας αφαίρεσαν οξυγόνο μέχρι που παραδοθήκαμε”.
Ο κ. Βαρουφάκης θεωρεί ότι δεν υπάρχουν τώρα περιθώρια για να ζητηθεί περικοπή του χρέους και εκτιμά πως:
“όποιος υποστηρίζει αυτή τη θεωρία δεν έχει κατανοήσει τι συνέβη”. “Από το 2010 το ελληνικό κράτος είναι οικονομικά αφερέγγυο”. Εκτιμά δε ότι “ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να τον απομακρύνει. Ο πρωθυπουργός κατάλαβε ότι τον απειλούσαν με περίστροφο και μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο να τον εκτελέσουν και στο να παραδοθεί. Αποφάσισε ότι η δεύτερη δυνατότητα ήταν η καλύτερη στρατηγική”.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης επαναλαμβάνει ότι “κανείς δεν πιστεύει σε αυτή τη συμφωνία” και τονίζει: “Γνωρίζω ότι ο Τσίπρας δεν πιστεύει σε αυτό το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην κυβέρνηση. Ένα πρόγραμμα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε ως καταστροφικό”.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών θεωρεί ότι “δεν υπάρχουν τεχνικά μέτρα που μπορούν να κάνουν να λειτουργήσει ένα μη εφαρμόσιμο πρόγραμμα” στο οποίο κατά την άποψή του δεν πιστεύει ούτε ο Σόιμπλε και που επιβλήθηκε στην Ελλάδα για εκδίκηση.
Ο κ. Βαρουφάκης παράλληλα αποσαφηνίζει ότι παραιτήθηκε τη νύχτα του δημοψηφίσματος, “γιατί η κυβέρνηση έκανε λάθος να μην χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμά του για να ασκήσει πίεση επί των πιστωτών”. Αλλά αποσαφηνίζει ότι “δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο επαναστάτης από τον Τσίπρα, ήταν μία δύσκολη επιλογή”.
Σε σχέση τέλος με τη μελλοντική του δράση, ο πρώην επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών τονίζει ότι θα παραμείνει βουλευτής, θεωρώντας ότι ο ρόλος του ενισχύθηκε από τα γεγονότα και ότι οφείλει να το πράξει και για τους 140.000 ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν στις εκλογές, αναδεικνύοντάς τον σε “πρώτο –κατά πάσα πιθανότητα– σε σταυρούς βουλευτή της χώρας”. Επιβεβαιώνει, τέλος, ότι πρόκειται να παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγές: Το Ποντίκι, Πρώτο ΘΕΜΑ
Η λέξη FAIL υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ως διαδικτυακός όρος που περιγράφει καταστάσεις και στιγμές όπου δεν είχαν θετικά αποτελέσματα.
Σε αυτή την συλλογή θα δούμε μια κλασσική σειρά από φωτογραφίες που ορίζουν την έννοια αυτή.
Όλοι θέλουν το καλοκαίρι να αποκτήσουν ένα όμορφο μαύρισμα αλλά λίγοι τα καταφέρνουν.
Στην φωτογραφική συλλογή θα δούμε 28 ανθρώπους που όχι απλά δεν κατάφεραν να μαυρίσουν αλλά κατάφεραν να καούν και να αποκτήσουν μαυρίσματα που αγγίζουν τα όρια της ντροπής.
Μερικοί βέβαια δεν σκέφτηκαν ούτε καν να χρησιμοποιήσουν αντηλιακό που είναι υπερβολικά απαραίτητο για την προστασία μας από τον ήλιο αλλά και για ένα επιτυχημένο μαύρισμα,
Η αλήθεια είναι πως τα fast foods είναι μέρος της ζωής μας και είναι ελάχιστοι αυτοί που αρνούνται ακόμη και να τα αγγίξουν. Λίγο ο περιορισμένος χρόνος που έχουμε στην καθημερινότητά μας, λίγο το ό,τι είναι νόστιμα τα άτιμα, πέφτουμε στην παγίδα τους σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Σίγουρα υπάρχουν εκατομμύρια νόστιμες και υγιεινές συνταγές εκεί έξω, δεν υπάρχει όμως ο απαραίτητος χρόνος για να τις φτιάξουμε. Έτσι καταλήγουμε ξανά στο γρήγορο φαγητό.
Όμως δεν είναι μόνο το φαγητό που είναι γρήγορο στις μέρες μας. Η επικοινωνία, η τεχνολογία, φαίνεται πως όλα τρέχουν με ταχύτητα φωτός στο μοντέρνο κόσμο μας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που λατρέψαμε την παρακάτω ιστορία. Γιατί εκτός από αστεία, είναι εντέλει και σοκαριστικά αληθινή.
Όταν, λοιπόν, ένας γιος ρώτησε τον πατέρα του για το fast food της εποχής του, αυτός του έδωσε την τέλεια απάντηση.
Διαβάστε την απάντηση παρακάτω και περιμένουμε τα σχόλια σας για αυτήν την αστεία και νοσταλγική ιστορία. Παρακαλούμε κοινοποιήστε την!
«Να σε ρωτήσω μπαμπά,» ένα από τα παιδιά μου ρώτησε τις προάλλες, «Ποιο ήταν το αγαπημένο σου γρήγορο φαγητό όταν ήσουν μικρός;»
«Δεν υπήρχαν γρήγορα φαγητά όταν ήμουν μικρός,» τον ενημέρωσα. «Όλα τα φαγητά ήταν αργά.»
«Έλα τώρα, σοβαρά. Που έτρωγες;»
«Υπήρχε ένα μέρος που ονομαζόταν ‘στο σπίτι’,» του εξήγησα.
«Η γιαγιά σου μαγείρευε κάθε μέρα και όταν ο παππούς γύριζε σπίτι από τη δουλειά, καθόμασταν όλοι μαζί στην τραπεζαρία. Και αν δεν μου άρεσε αυτό που είχε στο πιάτο μου, έπρεπε να καθίσω εκεί μέχρι να μου αρέσει.»
Στο σημείο αυτό, το παιδί γέλασε τόσο δυνατά που τρόμαξα μήπως πάθει κάτι και έτσι δεν του είπα για το σημείο που έπρεπε να ζητήσω άδεια για να σηκωθώ από το τραπέζι.
Όμως αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που θα του έλεγα για την παιδική μου ηλικία αν ήμουν σίγουρος πως θα μπορούσε να τα διαχειριστεί…
Κάποιοι γονείς πότε δεν είχαν στην ιδιοκτησία τους δικό τους σπίτι, δεν φορούσαν Levi’s, δεν πάτησαν πότε το πόδι τους σε γήπεδο του γκολφ, δεν ταξίδεψαν στο εξωτερικό και δεν είχαν πιστωτικές κάρτες.
Στα παλιά τα χρόνια είχαν κάτι που ονομαζόταν περιστρεφόμενη κάρτα χρέωσης. Η κάρτα αυτή ήταν καλή μόνο στα Sears Roebuck. Ή μάλλον ήταν Sears AND Roebuck.
Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει κανένας Roebuck πια. Μπορεί και να πέθανε.
Οι γονείς μου ποτέ δεν με πήγαν για προπόνηση ποδοσφαίρου. Κυρίως γιατί δεν είχαμε ακούσει ποτέ για το ποδόσφαιρο. Είχα ένα ποδήλατο που ζύγιζε πιθανόν 25 κιλά και είχε μόνο μια ταχύτητα, την αργή.
Δεν είχαμε τηλεόραση στο σπίτι μας μέχρι να γίνω 11, αλλά οι παππούδες μου είχαν μια πριν.
Ήταν φυσικά ασπρόμαυρη, αλλά αγόρασαν ένα χρωματιστό πλαστικό κομμάτι για να την καλύψουν. Ήταν χωρισμένο σε τρία μέρη, το πάνω μέρος της ήταν μπλε, σαν τον ουρανό και το κάτω πράσινο, σαν το γρασίδι. Στη μέση ήταν κόκκινο.
Ήταν τέλειο για προγράμματα που είχαν σκηνές με πυροσβεστικά οχήματα που έτρεχαν στο φλεγόμενο λιβάδι κάποιου μια ζεστή μέρα.
Κάποιοι είχαν έναν φακό κολλημένο στο μπροστινό μέρος της τηλεόρασης για να δείχνει την εικόνα μεγαλύτερη.
Ήμουν 13 όταν έφαγα την πρώτη μου πίτσα. Την αποκαλούσαν «πίτα πίτσα».
Μόλις τη δάγκωνα, ο ουρανίσκος μου καιγόταν και το τυρί έρεε, κολλούσε στο πιγούνι και το έκαιγε κι αυτό.
Είναι ακόμη η καλύτερη πίτσα που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου.
Δεν είχαμε αυτοκίνητο μέχρι τα 15 μου. Πριν από αυτό, το μοναδικό αυτοκίνητο που είχε η οικογένεια μας ήταν το Ford του παππού μου. Το αποκαλούσε «μηχανή».
Δεν είχα ποτέ τηλέφωνο στο δωμάτιο μου. Το μόνο τηλέφωνο που υπήρχε στο σπίτι βρισκόταν στο καθιστικό και είχε μια κοινή για όλους γραμμή.
Πριν να τηλεφωνήσεις, έπρεπε να ακούσεις για να σιγουρευτείς πως δεν χρησιμοποιούσαν τη γραμμή άνθρωποι που δεν γνώριζες καν.
Κανείς δεν μας έφερνε την πίτσα στο σπίτι, αλλά μας έφερνα το γάλα και τις εφημερίδες.
Όλες οι εφημερίδες διανέμονταν από αγόρια και όλα τα αγόρια διένειμαν εφημερίδες.
Διένειμα εφημερίδες έξι ημέρες την εβδομάδα. Κόστιζαν 6 λεπτά η μια από τα οποία θα κρατούσα τα 2. Έπρεπε να ξυπνήσω στις 4.00 κάθε πρωί. Και τα Σάββατα, έπρεπε να πάρω τα 42 λεπτά από κάθε πελάτη μου.
Οι αγαπημένοι μου ήταν αυτοί που μου έδιναν 50 λεπτά και μου έλεγαν να κρατήσω τα ρέστα.
Οι λιγότερο αγαπημένοι μου ήταν αυτοί που έλειπαν σχεδόν πάντα από το σπίτι την ημέρα της πληρωμής.
Οι αστέρες του σινεμά φιλούσαν με το στόμα κλειστό. Αυτό έκανα τουλάχιστον στις ταινίες.
Το άγγιγμα της γλώσσας κάποιου με τη δική σου γλώσσα ονομαζόταν Γαλλικό φιλί και δεν το έκαναν αυτό στις ταινίες.
Δεν ξέρω τι έκαναν βέβαια στις Γαλλικές ταινίες. Οι Γαλλικές ταινίες έλεγαν πως ήταν βρώμικες και δεν μας επέτρεπαν να τις δούμε.
Αν ανήκετε στη γενιά πριν τα fast food, ίσως να έχετε να μας πείτε κι εσείς κάποια πράγματα για την παιδική σας ηλικία που ήταν διαφορετικά τότε. Περιμένουμε τα σχόλια σας.
Πιστεύετε πως τα πράγματα ήταν καλύτερα όταν ήσασταν παιδιά;
«Ω, Παναγιά μου, όχι», αναφωνεί κοφτά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια στην ερώτηση γιατί επιλέγει να σπουδάσει Φιλοσοφία και όχι κάποιες σπουδές «μοδάτες» που προσφέρουν εχέγγυα για καριέρα στο εξωτερικό και χρήματα.
Είναι, άλλωστε, εξαίρετος μαθητής. «Πολεμάω για να μάθω. Ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχει γνώση, ερωτήματα, βιβλία. Το να μάθω και κατόπιν να προσθέσω κι εγώ κάτι σε αυτό τον πλούτο της γνώσης το θεωρώ ύψιστο στόχο, είναι αυτοσκοπός.
Αλλωστε, είναι κάτι που πηγάζει από εμένα και δεν έχει να κάνει με μόδες. Εξαρτάται μόνο από εμένα και σε αυτό ο ντετερμινισμός δεν ενυπάρχει σε καμία μορφή», λέει στην «Κ» ο Λευτέρης Χατζηθεοδωρίδης. Είναι 17 ετών και είναι ο φετινός αργυρός Ολυμπιονίκης στην 23η Διεθνή Ολυμπιάδα Φιλοσοφίας.
Η συζήτηση μαζί του απολαυστική, με το πρώτο σχόλιό του να δίνει ένα στίγμα του Λευτέρη. Τον ρώτησα πώς ήταν το Τάρτου της Εσθονίας -η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη, πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας και έδρα του παλαιότερου πανεπιστήμιου της- όπου διεξήχθη η Ολυμπιάδα. «Ηταν ήρεμο το κλίμα, χωρίς θορύβους», απάντησε…
Στην Ολυμπιάδα διαγωνίσθηκαν 84 μαθητές, οι οποίοι προκρίθηκαν από τους εθνικούς τους διαγωνισμούς, από 40 χώρες, ενώ συμμετείχαν ισάριθμοι καθηγητές Φιλοσοφίας και ακαδημαϊκοί διεθνούς κύρους. Μάλιστα, ο Λευτέρης συνεχίζει μια μικρή παράδοση που έχει δημιουργήσει το σχολείο του -η Σχολή Μωραΐτη-, αφού μαθητές της κατέκτησαν στις τρεις προηγούμενες ετήσιες διοργανώσεις ένα αργυρό, ένα χάλκινο και μία εύφημο μνεία. Κάθε χρόνο, οι ενδιαφερόμενοι μαθητές στην Ελλάδα διαγωνίζονται αρχικά στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φιλοσοφίας που οργανώνει το Πανεπιστήμιο Πατρών για όλα τα σχολεία της χώρας και κατόπιν οι νικητές προκρίνονται για την Ολυμπιάδα.
Ο Λευτέρης στον τελικό γύρο της Ολυμπιάδας επέλεξε, από τα 4 θέματα που δόθηκαν, να αναπτύξει ένα απόσπασμα από κείμενο του Zhuangzi, Κινέζου φιλοσόφου που τα κείμενά του θεωρούνται από τα θεμελιώδη του ταοϊσμού. «Με λίγα λόγια, ο Zhuangzi υποστηρίζει ότι οι μεταβολές στη ζωή του ανθρώπου υποκινούνται από τη μοίρα και άρα δεν πρέπει να ανησυχούμε», λέει ο Λευτέρης, προσθέτοντας ότι η θεωρία του Zhuangzi συνδέεται με τις αρχές του ντετερμινισμού.
«Ο ντετερμινισμός προσπαθεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από την οδύνη της αποτυχίας. Βέβαια, με τον τρόπο αυτό, εκτός από την οδύνη της αποτυχίας, ο άνθρωπος χάνει και τη χαρά της επιτυχίας. Ουσιαστικά, στη διαμόρφωση της κοινωνίας ο ντετερμινισμός αφαιρεί την ηθική ευθύνη. Είναι καταθλιπτική η λογική αυτή, διότι είναι σαν το άτομο να έχει εκχωρήσει την κυριαρχία του.
Με αυτό τον τρόπο η δημοκρατία μπορεί να μετεξελιχθεί σε τυραννία των πολλών – ένα χαρακτηρισμό που της απέδωσαν στο παρελθόν φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας και ο Τζον Στιούαρτ Μιλ», τονίζει ο 17χρονος μαθητής. Το θέμα είναι πάντα επίκαιρο στην Ελλάδα, καθώς δείγματα ντετερμινισμού εμφανίζονται και στον ελληνικό λαό, και δη σήμερα, όταν πιστεύει ότι κάποιος άλλος φταίει για τα προβλήματά του.
Εκτός από τη Φιλοσοφική Αθηνών ο Λευτέρης θα διεκδικήσει υποτροφία για σπουδές σε κάποιο ΑΕΙ των ΗΠΑ, μεταξύ των Princeton, Yale, Brown, Harvard, University of Pennsylvania.
Ο Λευτέρης μετά την Ολυμπιάδα, που διοργανώθηκε στα τέλη Μαΐου, έδωσε βάρος στις σχολικές εξετάσεις και τώρα έχει «πέσει με τα μούτρα» στο φροντιστήριο προετοιμασίας για τις εξετάσεις της Γ΄ Λυκείου. Μάλιστα, έχει διαγράψει τον λογαριασμό του στο Facebook, καθώς «είναι χάσιμο χρόνου», όπως λέει.
Για ένα τετράωρο το πρωί προετοιμάζεται στα ελληνικά μαθήματα και κατόπιν το απόγευμα για άλλες τέσσερις ώρες προετοιμάζεται στα αγγλικά, καθώς εκτός από τη Φιλοσοφική Αθηνών ο Λευτέρης θα διεκδικήσει υποτροφία για σπουδές Φιλοσοφίας σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ – πρώτος στόχος του τα Princeton, Yale, Brown, Harvard, University of Pennsylvania.
«Είναι κουραστικό το καθημερινό μου ωράριο», παραδέχεται ο Λευτέρης, αλλά χωρίς καθόλου να το σκεφτεί προσθέτει: «Είναι κουραστικό για κάποιον που δεν έχει βρει αντιστάθμισμα το οποίο θα υποκαθιστά την ενέργειά του. Ποιο είναι αυτό; Οτι θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να πετύχει τους στόχους του. Το πρώτο κριτήριο για το εάν θα πετύχει κάποιος είναι το πόσο το θέλει και τι προτίθεται να θυσιάσει στην προσπάθειά του να πετύχει».
Πηγή: Έντυπη Καθημερινή
Όλοι ξέρετε εκείνο το συναίσθημα όταν ακούτε το αγαπημένο σας τραγούδι και θέλετε να χορέψετε. Ένας νεαρός δεν συγκρατήθηκε στο άκουσμα του Uptown Funk του γνωστού Bruno Mars και ξεκίνησε το χορό σαν να μην τον βλέπει κανείς.
Το όνομά του είναι Fred σύμφωνα με το περιοδικό Mirror του Ηνωμένου Βασιλείου και κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο που υπήρχε στο πάρκο απλά με τις απίθανες κινήσεις του. Κάποιες από αυτές ήταν τόσο εντυπωσιακές που το κοινό ζητωκραύγαζε και τον απαθανάτισε.
Το βίντεο έχει προβληθεί περισσότερες από 2.2 εκατομμύρια φορές και τα σχόλια είναι θετικά καθώς εκτός από εντυπωσιασμό έδειχναν να τον ενθαρρύνουν και να τον θαυμάζουν για τη ζωντάνια και το ταλέντο του.
Δείτε το βίντεο με τον απίστευτο Fred παρακάτω και θα σας φτιάξει τη διάθεση
T in the Park reveller’s brilliant ‘Bruno Mars-style’ dance in front of cheering crowd at festival from you tube.
Posted by Jonathan Bowman on Tuesday, July 14, 2015
Ένας αστυνομικός μεταμφιέστηκε σε έναν άστεγο και ανάπηρο άντρα με σκοπό να πιάσει κλέφτες. Το αστυνομικό τμήμα αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο μετά από σειρά ληστειών και επιθέσεων στο Βανκούβερ του Καναδά σε βάρος ατόμων με αναπηρικά προβλήματα.
Ωστόσο ο λοχίας Mark Horsley ανακάλυψε συμπόνια, καλοσύνη και ανιδιοτέλεια.
Ο ίδιος, έλεγε στους περαστικούς πως είχε εγκεφαλική βλάβη, ήταν άστεγος και δεν μπορεί να μετρήσει. Σε μια περίπτωση ένας άνθρωπος γονατίζει, φαίνεται έτοιμος να πάρει τα χρήματα από τη θήκη τους, αλλά αντιθέτως, προσευχήθηκε.
Σε κάποιους άλλους ζήτησε να του αγοράσουν τσιγάρα ή τρόφιμα με τα χρήματα που τους έδινε και αυτό που είδε είναι πως τον χρέωναν λιγότερο.
«Κανένας δεν πήγε να εκμεταλλευτεί την ευπάθειά μου. Η γενναιοδωρία και η φροντίδα ήταν πολύ συγκινητική.» δήλωσε.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τι συνέβη
Το Lidl διαφημίζει ότι καλύπτει την αύξηση του ΦΠΑ. Για όσους έπαιρναν συσκευασμένες σαλάτες θα θυμούνται ότι είχε τις Italiana 0.99 ευρώ και την tricolore 1.29 ευρώ.
Γράφει ο G.P.
Με το που υπέγραψε η Ελλάδα το μνημόνιο και περιλάμβανε αύξηση 10% στα συσκευασμένα τρόφιμα και πριν ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή η σαλάτα Italiana πήγε 1.09 ευρώ και η tricolore πήγε 1.39 ευρώ.
Αποτέλεσμα : 3-4 ημέρες πριν ψηφιστεί και γίνει νόμος η αύξηση 10% και αφού είχε αποφασιστεί ποία θα είναι η αύξηση από τα προαπαιτούμενα στο μνημόνιο, το Lidl αύξησε τα προϊόντα του ώστε η ημέρα της νομοθέτησης του νέου ΦΠΑ να το βρει με την ήδη αυξημένη τιμή και τώρα βγαίνει ευθαρσώς με διαφήμιση στην τηλεόραση να μας πει ότι θα απορροφήσει το νέο ΦΠΑ. Αυτό λέγεται εξαπάτηση και υποτίμηση της νοημοσύνης του καταναλωτή.
Παρακάτω παραθέτω και την ανάλογη απόδειξη ημερομηνίας 26/6/15 που μπόρεσα να βρω πριν την αύξηση.
Πολλοί άνθρωποι εύχονται να είχαν μια πισίνα στην αυλή τους για να καταπολεμήσουν τη ζέστη του καλοκαιριού και να χαλαρώσουν. Ο χρήστης Torben Jung του Facebook, το έκανε πραγματικότητα με οικονομικά και ανακυκλώσιμα υλικά.
Ξεκίνησε χρησιμοποιώντας παλιές παλέτες που βρήκε στο ίντερνετ και βλέποντας ένα βίντεο κατασκευής, τη σχεδίασε.
Έφτιαξε ένα κλασσικό σχήμα πισίνας.
Και έβαλε στο εσωτερικό αδιάβροχο κάλυμμα.
Πρόσθεσε και επιπλέον κάλυμμα για σιγουριά.
Έφτιαξε το εξωτερικό της πισίνας ώστε να μοιάζει καλύτερη.
Και έπειτα ήρθε η ώρα να την γεμίσει.
Ο Jung δεν ξέχασε να συμπεριλάβει μια αντλία καθαρισμού για το νερό.
Πλέον ήρθε η ώρα να απολαύσει την πισίνα και την θέα του.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η όλη κατασκευή του κόστισε περίπου 70 ευρώ αλλά το ποσό μπορεί να αλλάξει ανάλογα με το σχήμα και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσει κανείς.