Ενενήντα λεπτά κράτησε η συνάντηση που είχε ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος με τους εκπροσώπους των Θεσμών στο υπουργείο.
Αν και το πρώτο τετ α τετ επικεντρώθηκε σε γενικά θέματα πολιτικής, καθώς τα επιμέρους θέματα θα συζητούνται στα τεχνικά κλιμάκια, αγκάθι στη διαπραγμάτευση παραμένει η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των δανειστών ζήτησαν από τον υπουργό Εργασίας να προχωρήσουν άμεσα οι αλλαγές για την αύξηση των ορίων ηλικίας ανά έτος, με την κυβέρνηση να ζητάει όσο το δυνατόν πιο ήπια προσαρμογή.
Τα ανοιχτά μέτωπα στο ασφαλιστικό
Οι αλλαγές που ζητούν οι δανειστές θα αφορούν όλους όσοι θα συνταξιοδοτηθούν από 1η Ιουλίου 2015 και μετά και θα υπάρχει προστασία όλων των θεμελιωμένων δικαιωμάτων. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει παράταση ενός έτους, ώστε να μην εγκλωβιστούν όσοι έκαναν αίτηση συνταξιοδότησης μετά την 1η Ιουλίου.
Κατρούγκαλος: Συζητήσαμε τον «οδικό χάρτη» της διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα
Στόχος της ελληνικής πλευράς είναι η αναστροφή της απορρύθμισης της μνημονιακής πενταετίας, δήλωσε ο υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μετά τη συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΕΜΣ και του ΔΝΤ.
«Οι επικεφαλής των Θεσμών ήρθαν μετά από δική μου πρόσκληση στο υπουργείο Εργασίας προκειμένου να συζητήσουμε τον “οδικό χάρτη” της διαπραγμάτευσης για το εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα. Η παρουσία τους δεν έχει καμιά σχέση με την πρακτική προηγούμενων ετών επικυρίαρχου ελέγχου επί πολιτικών που επιβάλλονταν έξωθεν», υπογράμμισε ο κ. Κατρούγκαλος.
Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, «η συζήτηση διεξήχθη σε εποικοδομητικό κλίμα. Για την ελληνική πλευρά, ως προς τα εργασιακά θέματα, στόχος είναι ο προσδιορισμός και νομοθέτηση των “βέλτιστων πρακτικών” που προσδιορίζουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και η αναστροφή της απορρύθμισης της μνημονιακής πενταετίας. Ως προς το συνταξιοδοτικό, μια μεταρρύθμιση που θα εξασφαλίζει την βιωσιμότητα ενός κοινωνικά δίκαιου και ορθολογικού ασφαλιστικού συστήματος».
Όπως επισήμανε ο κ. Κατρούγκαλος, «η νέα διαπραγμάτευση για τα εργασιακά θα εμπλέκει διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας και η Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Κοινωνικού Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης και θα επιδιωχθεί να έχει την ευρύτερη δυνατή δημοσιότητα. Και αυτό όχι μόνον για να εξασφαλισθεί η διαφάνεια, που έλειπε όλη την προηγούμενη περίοδο, αλλά και να καταστεί δυνατή η ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας στον σχετικό διάλογο».
Δημόσια η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά
Τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα μέχρι τις 30/6 δεν θίγονται, και αυτό είναι κάτι που οι θεσμοί έχουν αποδεχτεί, ανέφεραν κύκλοι του υπουργείου Εργασίας μετά τη συνάντηση που είχε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου με τους εκπροσώπους των θεσμών (Ευρ. Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM).
Οι ίδιοι κύκλοι ανέφεραν ότι θα υποβληθούν συγκεκριμένες προτάσεις για το ασφαλιστικό μέχρι τον Οκτώβριο, όπως συμφωνήθηκε στο Eurosummit και για τα εργασιακά μέχρι το τέλος του έτους. Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με το αν οι εκπρόσωποι των θεσμών αποδέχονται το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ανώτερο στέλεχος του υπουργείου ανέφερε ότι το θέμα αυτό είναι ανοιχτό στη διαπραγμάτευση.
Κύκλοι του υπουργείου, ανέφεραν ακόμα ότι πρόθεση του υπουργείου είναι κάθε βήμα διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά να ανακοινώνεται δημόσια, ώστε να γίνονται κοινωνοί οι εταίροι αλλά και οι πολίτες. Σύμφωνα με την ίδια πηγή το υπουργείο έχει καταλήξει σε έναν οδικό χάρτη, στον οποίο εμπλέκονται διεθνείς οργανώσεις, προκειμένου να καταδεικνύεται ποιες είναι οι βέλτιστες πρακτικές.
Τι απαιτούν οι δανειστές
Η πρόωρη σύνταξη για όλους θα λαμβάνεται στα 62 και ολόκληρη στα 67 έτη, η προσαρμογή ωστόσο με βάση τις νέες απαιτήσεις των δανειστών θα πρέπει να γίνει 2 ως 4 χρόνια νωρίτερα, ως το 2017 ή το 2019 δηλαδή. Παράλληλα όσοι βγαίνουν νωρίτερα θα έχουν πλέον πέναλτι 16% στη σύνταξή τους.
Η μείωση του ΕΚΑΣ
Παράλληλα η συμφωνία με τους δανειστές προβλέπει τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ ως το 2019, ενώ το κουαρτέτο των δανειστών ζητά να αλλάξει ο νόμος που μόλις ψηφίστηκε (στις 15 Ιουλίου) και να παγώσει μέχρι το 2021 όχι η κρατική χρηματοδότηση προς τα ταμεία της κύριας ασφάλισης αλλά συνολικά η εθνική δαπάνη με ταυτόχρονη εναρμόνιση όλων των εισφορών στο επίπεδο εκείνων του ΙΚΑ – Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών, κάτι που θα σημάνει ως και τριπλασιασμό των εισφορών για κάποιους ασφαλισμένους όπως οι αγρότες.
Δείτε πόσο χρεωμένη είναι κάθε χώρα στον πλανήτη, στον διαδραστικό χάρτηπου δημιούργησε το economist.com.
Σας προσφέρει μια καλή ευκαιρία να συγκρίνετε και να βγάλετε ουσιαστικά συμπεράσματα, αποκτώντας μια συνολική εικόνα της οικονομικής κατάστασηςπου επικρατεί διεθνώς.
Παρ’ όλο που η Ελλάδα βρίσκεται στο κόκκινο, τα στοιχεία του χάρτη αποκαλύπτουν τα απίστευτα χρέη των πολύ μεγάλων οικονομικά χωρών όπως π.χ. ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κ.α.
Ενδιαφέρον έχει και η δυνατότητα να δείτε την εξέλιξη του χρέους σε κάθε χώρα τα τελευταία χρόνια, πατώντας στο αντίστοιχο έτος που βρίσκεται στο κάτω μέρος του χάρτη.
Πατήστε κλικ στην εικόνα από κάτω για να μεταφερθείτε στον διαδραστικό χάρτη:
Δείτε τον παγκόσμιο χάρτης χρέους του economist εδώ.
Σε πλήρη εφαρμογή τίθεται από την Δευτέρα η νομοθεσία που ψήφισε τον Ιούλιο το κοινοβούλιο της Σλοβενίας και αφορά στην απαλλαγή πολιτών από χρέη.
Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Hina, οι πολίτες της χώρας που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα καλούνται να υποβάλουν αιτήσεις στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, ώστε να απαλλαγούν από τα χρέη τους.
Η κατάθεση πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, ενώ οι συμφωνίες για τη διαγραφή των χρεών θα πρέπει να έχουν υπογραφεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2016.
Ο νόμος ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο πριν από 15 ημέρες και δίνει την ευκαιρία στους πολίτες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, να αιτηθούν τη διαγραφή τους από τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά και το φοροεισπρακτικό μηχανισμό του κράτους.
Η δυνατότητα διαγραφής του χρέους αφορά χρέη τα οποία συσσωρεύτηκαν πριν από το 2014. Τη νομοθεσία αυτή θα εκμεταλλευτούν περισσότεροι από 70 δήμοι, προκειμένου να απαλλαγούν από χρέη, τα οποία αδυνατούν να αποπληρώσουν.
Ένας φίλος μεσω της επιστολής του μιλά για το κάρμα του Έλληνα…
«Γεννηθήκαμε για να πολεμούμε, να δίνουμε την ψυχή μας και στο τέλος να νικάμε!» αναφέρει ο αναγνώστης μας.
Διαβάστε την επιστολή του:
«Δείτε πως έχει το πράμα. Στην αρχή σε αγνοούν, στη συνέχεια σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, στο τέλος νικάς. Ελάχιστη πολιτική παιδεία να είχατε εσείς οι «ταγοί», θα ξέρατε ότι ο Γκάντι από την ημέρα που είπε αυτή τη φράση δεν έχει διαψευστεί ποτέ. Κι όσο ηλίθιοι, πανίβλακες και πουλημένοι και να είστε, ξέρετε ότι ήδη είμαστε στο «μετά σε πολεμούν». Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους…
Να παλεύεις το αδύνατο αδερφέ μου. Κι όσο εσύ το παλεύεις, τόσο και θα επιβεβαιώνεται ο νομοτελειακός κανόνας που σε θέλει να στέφεσαι νικητής. Και το γνωρίζουν τα μίσθαρνα ανθρωπάκια που τώρα στριφογυρίζουν στις ακριβοθώρητες καρέκλες τους. Γνωρίζουν πως από τη στιγμή που αποφάσισαν να σου κηρύξουν τον πόλεμο, έχουν χάσει. Γιατί αλλιώς δεν γίνεται. Το ξέρουν πως είναι λίγοι, μικροί και πεπερασμένοι σε αριθμό, μα πιότερο σε ήθος. Κι αν οι μικρές νίκες τους γίνονται σημαίες από τα καλοπληρωμένα δουλικά τους, εσύ να ξέρεις πως μόνο μικρές νίκες θα έχουν, μαζί με τον τρόμο που τους γιομίζει η περπατησιά σου.
Μην θωρείς το βουνό και σκιάζεσαι πως δεν θα το ανέβεις. Δικό σου το βουνό, δικός σου και ο χρόνος για να αγναντέψεις από την κορυφή του. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι που τρίζουν τα δόντια τους, να ξέρεις πως το κάνουν από τον τρόμο πως τους πλησιάζεις, από την γνώση πως θα τους τσακίσεις. Πιότερο δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, από το να προκαλέσουν την βίαιη αποκαθήλωσή τους που θα επιφέρει το δικό σου αποφασιστικό περήφανο περπάτημα, που θα επιβάλει η δική σου έντιμη ματιά.
Διαβουλεύονται οι «ιπτάμενοι» επί των κοθόρνων τους, τρεμάμενοι ανέντιμοι πολιτευτάδες, απάτριδες πολιτικοί νάνοι και μεσίτες μιάς πατρίδας που ποτέ δεν αγάπησαν αλλά και της ίδια τους της ψυχής που αποτίμησαν με αργύρια και όχι με την λεβεντιά που σε εσένα περισσεύει.
Στον αγώνα της ζωής εσύ έχεις εμπειρία και γι αυτό σήμερα σαν θα μπεις στην παλαίστρα να είσαι βέβαιος πως θα νικήσεις τους επιδειξιομανείς φρουρούμενους νενέκους. Χτενίσου όπως οι πρόγονοί σου έκαμαν πριν τους μεγάλους αγώνες ζωής και θανάτου και μπες στον δικό σου σημερινό αγώνα. Εσένα σε τρέμει και σε τιμά ως κι ο θάνατος, ενώ τους άμαθους στον αγώνα τους περιμένει για να τους τσουβαλιάσει στα έγκατα και στα σκοτάδια της ατιμίας που οι ίδιοι έκαναν σκοπό της ζωής τους.
Εμπρός λοιπόν αδερφέ και να θυμάσαι… η δική σου η ράτσα φτιάχτηκε για να πολεμάει με το αδύνατο και να το νικά. Η δική σου η ράτσα είναι ο τρόμος όλων εκείνων που επιβουλεύονται την ελευθερία, την δημοκρατία και τις πανανθρώπινες αξίες. Εσένα έφερε η ιστορία και πάλι στο κρίσιμο σταυροδρόμι, για να αντιπαλέψεις με τα θηρία που έχουν γυάλινα πόδια. Εσένα έφερε και πάλι η ιστορία εμπρός της για να δοξαστείς και να την δοξάσεις…»
Ξεχάστε την εικόνα του πατέρα, που μέσα στον πανικό, προσπαθεί να αλλάξει μία πάνα, να ταΐσει το μωράκι του ή να το κάνει μπάνιο.
Οι σημερινοί μπαμπάδες ασχολούνται με τα μικρά τους, είναι το ίδιο ικανοί με τις μητέρες και έχουν βαρεθεί να ακούν το αντίθετο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ήρθε η ώρα να έχουν το σεβασμό που δικαιούνται!
Πρόσφατες μελέτες έδειξαν τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει τα τελευταία χρόνια, μετά το 2006. Τα τρία τέταρτα των ανδρών που ρωτήθηκαν είπαν ότι σχεδιάζουν να μείνουν στο σπίτι για αρκετές ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού τους.
Μπαμπάδες στο καθήκον!
Συνολικά, οι μπαμπάδες αναφέρουν ότι συμμετέχουν σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης και του τοκετού. 80% των ανδρών πηγαίνουν μαζί στο ραντεβού του γυναικολόγου, τα τρία τέταρτα είναι πάντα διαθέσιμοι στο κινητό τους σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τα δύο τρίτα δήλωσαν ότι κάνουν μασάζ στη σύντροφό τους. Και τέλος 3 στους 5 έκοψαν ή θέλουν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο του μωρού τους. Η έρευνα αποκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία στις νέες γενιές.
Οι περισσότεροι μπαμπάδες, όπως είπαμε, παίρνουν μία ή δύο εβδομάδες άδεια μετά τη γέννηση του παιδιού, αλλά η ηλικία του πατέρα κάνει τη διαφορά. Αυτοί που είναι κάτω από 30 ετών, σε ποσοστό ένα τρίτο μεγαλύτερο από αυτούς που είναι πάνω από 40 ετών, θεωρούν φυσικό να πάρουν άδεια. Διπλάσιος αριθμός νέων μπαμπάδων, κάτω από 30 ετών, θεωρούν ότι χρειάζονται τέσσερις εβδομάδες άδεια.
Συμπέρασμα: Περίπου τα δύο τρίτα των μπαμπάδων λένε ότι συμμετέχουν πολύ περισσότερο στην καθημερινή φροντίδα των μωρών τους, όπως για παράδειγμα στην αλλαγή της πάνας, στο φαγητό και στο μπάνιο τους από ότι πριν μερικά χρόνια.
Και όπως πολύ σωστά δήλωσε ένας πατέρας: «Ο μπαμπάς στην εποχή μας είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παρέχεις τα προς το ζην. Είναι να δείχνεις στα παιδιά σου πως να σέβονται και ιδίως, πως να γίνουν καλοί άνθρωποι». Το μωρό δημιουργεί χάος; Όχι πια.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες, ακόμη και αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Το 20% των μπαμπάδων άνω των 40 ετών δήλωσε ότι ο ερχομός του μωρού στο σπίτι έφερε το ζευγάρι πιο κοντά ενώ το ένα τρίτο δήλωσε ότι αυξήθηκε το άγχος στη μεταξύ τους σχέση. Για τους μπαμπάδες κάτω των 30 ετών, οι αριθμοί αντιστράφηκαν.
Η τάση αυτή υποδηλώνει ότι η μακροχρόνια πεποίθηση ότι τα παιδιά ήταν εμπόδιο στις σχέσεις μπορεί να αλλάζει. Το 2013, έρευνα έδειξε ότι ένας μεγάλος αριθμός μπαμπάδων έχουν τώρα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αισθάνονται πολύ καλά με τη σύντροφό τους και λιγότερο καταπιεσμένοι από ότι το 2006.
Όμως ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!
Τα πρώτα τρία πράγματα που κάνουν οι άνδρες είναι: Φροντίζουν το σπίτι (κουρεύουν το γκαζόν, αλλάζουν τις λάμπες), αναλαμβάνουν τη φροντίδα του αυτοκινήτου και διαχειρίζονται τα οικονομικά.
Τα τρία τελευταία πράγματα που κάνουν: Ψωνίζουν παιχνίδια, ρούχα και καθαρίζουν το σπίτι (σφουγγάρισμα, σκούπισμα, τακτοποίηση). Αν και σε πολλές οικογένειες οι ρόλοι έχουν αλλάξει αρκετά!
Ένα σημείο διαφωνίας είναι ότι οι μπαμπάδες πιστεύουν ότι προσφέρουν περισσότερη δουλειά στο σπίτι από ότι τους αναγνωρίζουν οι μητέρες. Το 50% των ανδρών υποστηρίζει ότι κάνει τουλάχιστον τις μισές δουλειές στο σπίτι και στη φροντίδα των παιδιών.
Το μωρό μπορεί να βλάψει την καριέρα του πατέρα;
Υπάρχει μία αντίληψη για τις εργαζόμενες μητέρες ότι δεν μπορούν να επιτύχουν στην εργασία τους αν δεν έχουν – σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό – τη βοήθεια του συντρόφου τους στη φροντίδα των παιδιών. Το 85% των ερωτηθέντων μπαμπάδων απάντησαν ότι ασφαλώς βοηθούν τη σύντροφο τους στο σπίτι και μάλιστα σε ένα ποσοστό 50%, στη φροντίδα των παιδιών.
Όταν ρωτήθηκαν αν θα έπαιρναν κάποιες αποφάσεις για την καριέρα τους βασισμένες στις υποχρεώσεις τους σαν πατέρες, οι μισοί απάντησαν ότι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μία προαγωγή αν αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να περνούν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά τους. Οι μπαμπάδες όλων των ηλικιών, απλά αποδέχονται ότι και οι δύο γονείς εξισορροπούν την εργασία και το σπίτι. Τα δύο τρίτα δηλώνουν ότι και οι δύο έχουν επαγγελματική σταδιοδρομία και πρέπει να φροντίζουν εξίσου τα παιδιά.
Το μεγαλύτερο όμως ποσοστό νέων μπαμπάδων φαίνεται να αγκαλιάζει αυτή τη θεωρία. Η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει ότι: «Το παιδί είναι σημαντικό για μένα. Θέλω να είμαι ένας πολύ καλός πατέρας κοντά στο παιδί μου». Και ένας άλλος δηλώνει: «Άλλαξα την καριέρα μου για να είμαι περισσότερο χρόνο στο σπίτι με την οικογένεια μου. Το να είσαι πατέρας είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο»!
Γυναικά τολμάει και γεννάει στο νερό. Ένα μοναδικό βίντεο που πρέπει όλοι να δείτε!
Η γέννα ενός παιδιού είναι ένα θαύμα. Τα συναισθήματα που νιώθει μία γυναίκα που γεννάει είναι μοναδικά και δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις.
Η γέννα μέσα στο νερό, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί μετά από μελέτες που έχουν κάνει, είναι ό,τι καλύτερο τόσο για την ίδια τη μητέρα όσο και για το έμβρυο. Αυτό φυσικά πρέπει να γίνεται κάτω από κατάλληλες προυποθέσεις.
Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε πώς γίνεται μία γέννα στο σπίτι μέσα στο νερό της μπανιέρας, με τη βοήθεια μίας μαίας. Η στιγμή που ξεπροβάλλει το κεφαλάκι του μωρού, είναι μοναδική. Γι’ αυτό, σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να μιλάει η εικόνα από μόνη της.
Δείτε το βίντεο, που αν και δεν είναι πρόσφατο, έχει αποσπάσει χιλιάδες κοινοποιήσεις.
H εκπληκτική ομορφιά τους παραμένει κρυμμένη στον κόσμο. Δείτε τις ασύλληπτες φωτογραφίες από εκπληκτικά παλάτια, τζαμιά και λουτρά του Ιράν.
Το Ιράν φιλοξενεί τζαμιά, παλάτια και λουτρά που… κόβουν την ανάσα, γεμάτα με περίτεχνα ψηφιδωτά και ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων.
Ωστόσο, οι επαγγελματικές φωτογραφήσεις δεν επιτρέπονται στα περισσότερα από αυτά, με αποτέλεσμα η εκπληκτική ομορφιά τους να παραμένει κρυμμένη.
Ο αυτοδίδακτος φωτογράφος Mohammad Reza Domiri Ganji είναι ένας από τους ελάχιστους που κατάφεραν να αποτυπώσουν την ομορφιά των τζαμιών του Ιράν και των θρησκευτικών του χώρων.
Ο ίδιος περνάει εβδομάδες παλεύοντας με τη μεγάλη γραφειοκρατία, προκειμένου να λάβει τις άδειες για να πραγματοποιήσει τις φωτογραφήσεις του.
Χαθείτε, λοιπόν, στη θάλασσα των χρωμάτων που συνέλαβε ο φακός αυτού του απίστευτα ταλαντούχου νεαρού φωτογράφου.
Λουτρό Vakil, Σιράζ
Πύργος Shahyad (Azadi) στην Τεχεράνη
Το ταβάνι του Chehel sotoun, στο Ισφαχάν
Το παλάτι Eram Garden, στο Σιράζ
Το παλάτι Dolat Abad στο Γιαζντ
Το ταβάνι του Παλατιού «Alighapu»
Εργαστήριο επισκευής χαλιών στο Σιράζ
Τζαμί «Nasir al-Mulk», Σιράζ
Εσωτερικό του Dolat abad, Γιαζντ
Ταβάνι στο τζαμί «Nasir al-Mulk» στο Σιράζ
Στήλες, χαλιά, χρώματα και φως, τζαμί Nasir al-Mulk στο Σιράζ
Μπορεί οι άντρες να το αρνούνται επί χρόνια αλλά πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης μας αποδεικνύει, ότι οι άνδρες είναι πιο αργοί και λιγότερο οργανωμένοι από τις γυναίκες, οι οποίες τα καταφέρνουν πολύ καλά στο να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Ο επικεφαλής της έρευνας δόκτωρ Gijsbert Stoet και οι συνεργάτες τους, έκαναν ένα πείραμα. Στο πείραμα αυτό συνέκρινε 120 γυναίκες και 120 άνδρες σε μια δοκιμή στον υπολογιστή, που περιείχε εναλλαγές μεταξύ δραστηριοτήτων που αφορούσαν την καταμέτρηση αριθμών και την αναγνώριση σχημάτων.
Όταν έπρεπε να κάνουν ένα πράγμα την φορά και τα δύο φύλα αντεπεξήλθαν με την ίδια επιτυχία. Ωστόσο, όταν τα καθήκοντα έγιναν πιο περίπλοκα, φάνηκε ότι οι άνδρες έκαναν πολλά λάθη.
Επίσης οι άνδρες χρειάστηκαν 77 % περισσότερο χρόνο για να πραγματοποιήσουν τα καθήκοντά τους, ενώ οι γυναίκες χρειάστηκαν 69% περισσότερο χρόνο.
«Αυτή η διαφορά μπορεί να φαίνεται μικρή, αλλά είναι σημαντική όταν αξιολογείται αθροιστικά κατά τη διάρκεια μιας εργάσιμης ημέρας ή μας εβδομάδας «δήλωσε ο Δρ. Stoet.
Σε μία δεύτερη δοκιμασία, μια ομάδα γυναικών και ανδρών έλαβαν προθεσμία οκτώ λεπτών για να ολοκληρώσουν μια σειρά από καθήκοντα – όπως να εντοπίσουν κάποιο εστιατόριο σε χάρτη ή να ολοκληρώσουν ένα τηλεφώνημα.
Επειδή τα οχτώ λεπτά ήταν πολύ λίγα, οι συμμετέχοντες των δύο φύλων αναγκάστηκαν να θέσουν προτεραιότητες, να οργανώσουν το χρόνο τους και να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Οι γυναίκες όπως διαπιστώθηκε, είχαν πολύ καλύτερη απόδοση έναντι των ανδρών.
Η Ζανκτ Πάουλι, δεν είναι ούτως ή άλλως μια απλή ποδοσφαιρική ομάδα. Ένας σύλλογος άλλωστε με πρόεδρο ακτιβιστή για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας, που οι ποδοσφαιριστές της ομάδας του μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο υπό τους ήχους των AC/DC, που χρηματοδοτεί το πρόγραμμα «Viva Con Agua» για την άρδευση άγονων περιοχών της Αφρικής, αλλά και ένα πλοιάριο που ταξιδεύει στην Μεσόγειο με τον κατάλληλο εξοπλισμό για την διάσωση μεταναστών, δεν μπορεί να θεωρείται απλά ποδοσφαιρικός σύλλογος.
Τον χαρακτήρα αυτόν της ομάδας, έκαναν για μια ακόμη φορά γνωστό οι οπαδοί της, οι οποίοι κατά την διάρκεια αγώνα για την δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας, ύψωσαν πανό με συνθήματα κατά της Γερμανίας και υπέρ του ελληνικού λαού.
«Όχι σημαίνει Όχι», «Αλληλεγγύη στην Ελλάδα» και «σιχαινόμαστε ακόμα την Γερμανία»! έγραφαν τα πανό των Γερμανών οπαδών, τα οποία συνοδεύονταν από δεκάδες φλάιερ με το «ΟΧΙ». Απίστευτη εικόνα αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα… γερμανικό γήπεδο.
Η φωτογραφία “αλιεύθηκε” από την σελίδα του συνδέσμου της Ζανκτ Πάουλι της Θεσσαλονίκης.
Βερολίνο 1933. Η Νύχτα των Κρυστάλλων. Το ναζιστικό καθεστώς προωθεί μια κοινωνική συνοχή στηριγμένη στο ναρκισσισμό του «εθνικού εμείς», καθιστώντας την κοινωνία πρόθυμη να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τη φυλετική της καθαρότητα.
Τα πρόσωπα (και άρα οι πολίτες) κρύβονταν συχνά πίσω από την απρόσωπη άρεια συλλογική ψυχή, επενδύοντας στα γυμνασμένα σώματα των μαχητών και στην αδρή «καθαρότητα» του δημόσιου χώρου βασικές κοινωνικές και ψυχολογικές προσδοκίες τους, αλλά και τις εξατομικευμένες ευθύνες τους.
Στο καθεστώς αυτό συνοδεύουν λίγο λίγο τους Εβραίους στη φρικιαστική πορεία του «αποδιοπομπαίου τράγου» οι αριστεροί, αρκετοί φιλελεύθεροι, οι ομοφυλόφιλοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι Αθίγγανοι. Μια κοινωνία καθαρών που στο όνομα της καθαρότητας βρωμίζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, πετώντας «ακάθαρτους»(!) ανθρώπους στα στρατόπεδα όπως τα άπλυτα ρούχα σε μια βιαστική επίσκεψη στο πίσω μέρος της ντουλάπας.
Βερολίνο 10 χρόνια μετά. Δεκαπέντε Νοεμβρίου του 1943: Ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ εκδίδει την πιο υποτιμημένη στην ιστορία του Ολοκαυτώματος διαταγή, με την οποία οι τσιγγάνοι εξομοιώνονταν με τους εβραίους, όσον αφορά το (μη) ανθρώπινο στάτους τους στην ναζιστική κοινωνία.
Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν κοντά ένα εκατομμύριο τσιγγάνοι να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και οι εβραίοι συμπολίτες τους, και να βρουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια των Ναζί. Το δικό τους Ολοκαύτωμα το ονομάζουν στη γλώσσα τους Ποράιμος (Porrajmos), δηλαδή Αφανισμό.
Αλλά η Διαδρομή προς τον Αφανισμό δεν δημιουργήθηκε μέσα σε 10 μόλις χρόνια. Η πορεία των Τσιγγάνων στην Ευρώπη είναι γεμάτη με ιστορίες εθνοκάθαρσης, εξευτελισμού, βασανιστηρίων, απαγωγών παιδιών, καταναγκαστικής εργασίας αποκλεισμού από κάθε απόπειρα (ηθελημένης ή αθέλητης) «ενσωμάτωσης» ή τριβής και παιδείας.
«Το 16ο και 17ο αιώνα, ο διωγμός των τσιγγάνων είναι καθεστώς σε όλη την Ευρώπη με διάφορες μορφές: εξόντωση με «φωτιά και σίδερο» στη Γαλλία, καταδίκη σε εξορία όλων ανεξαιρέτως από την Ισπανία, κρέμασμα στην Αγγλία και προσπάθειες εξαναγκασμένης αφομοίωσης σε άλλες χώρες. Στη Ρουμανία ήταν για αιώνες σκλάβοι: η μακραίωνη δουλεία τους τερματίστηκε μόλις το 1856.
Ο διωγμός των τσιγγάνων έφτασε όμως στη συμβολική και υλική κορύφωσή του στη ναζιστική Γερμανία», αποκαλύπτοντας μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αντιφάσεις στην ιδεολογία των Ναζί, και την δυνατότητα ως δυναμικά εξελισσόμενη ιδεολογική κατασκευή να εξοντώσουν στο μέλλον ακόμη και Άρειους την καταγωγή, καθώς η εδραιωμένη σε κριτήρια φόνου συνοχή της κοινωνίας τους εξελισσόταν από τις οικονομικές και ιστορικές περιστάσεις:
Όπως έχει επισημανθεί «στα πρώτα χρόνια του Τρίτου Ράιχ οι Ρομά αποτέλεσαν ένα πρόβλημα για τη φυλετική ιδεολογία του Χίτλερ. Ήδη είχε επικρατήσει ως πιο αξιόπιστη η εκδοχή ότι οι Ρομά είχαν μεταναστεύσει περίπου τον 11ο αιώνα μ.Χ από την περιοχή Punjab της Ινδίας αφού η γλώσσα τους είχε αξιοσημείωτες ομοιότητες με τα ινδικά και την αρχαία σανσκριτική. Με άλλα λόγια οι Ρομά μιλούσαν μία Ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, απόδειξη της Άρειας καταγωγής τους.»
Οι Ναζί όμως είχαν αποφασίσει να εξαφανίσουν τους Ρομά αφού ήδη από το 1933 με την περίφημη έκθεση «το θαύμα της ζωής» είχαν εξαγγείλει το στόχο τους: να σταματήσουν την αναπαραγωγή της «ανάξιας να βιωθεί» ζωής. «Τελικά ο ναζί φυλετιστής Hans Gunther προσέθεσε έναν κοινωνικοοικονομικό παράγοντα στην θεωρία της φυλετικής καθαρότητας. Αν και παραδέχτηκε ότι οι Ρομά είναι πράγματι απόγονοι Άρειων, προσέθεσε ότι ανήκαν στις φτωχές τάξεις και ανακατεύτηκαν με τις «κατώτερες» φυλές κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους».
Αυτή η φυλετική επιμειξία με τον ταξικό προσανατολισμό, «που εξηγούσε τη φτώχια και το νομαδισμό τους, απειλούσε την άρεια ομοιογένεια». Οι τσιγγάνοι έγιναν έτσι άθελά τους ο λόγος να μπολιαστεί ο καθαρός ναζί φυλετισμός με κοινωνικά κριτήρια και το 1935 με τους νόμους της Νυρεμβέργης μπήκαν στην κατηγορία των «ακοινωνικών» και έτσι τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και μαζί της το στάτους του ανθρώπου και του πολίτη.
Το 1942 ο Χίμλερ διέταξε τη μεταφορά των Ρομά στο Άουσβιτς Μπιρκενάου, διαταγή που αντιστοιχούσε στην απόφαση για την «τελική λύση» στο εβραϊκό «πρόβλημα». Το Νοέμβριο του 1943 οι Ρομά μπήκαν στο ίδιο επίπεδο με τους Εβραίους και τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Στις 2 Αυγούστου του 1944 εξοντώθηκαν σε θαλάμους αερίων όσοι είχαν απομείνει στο Άουσβιτς, σηματοδοτώντας μια από τις φρικτότερες ημέρες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των τσιγγάνων που έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αγγίζει τις 800.000 ψυχές, ενώ και οι ναζιστικές κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Κροατίας είχαν τη δική τους συνεισφορά στον μακάβριο απολογισμό.
Όμως, ο δικός τους Αφανισμός παραμένει άγνωστος ίσως επειδή οι τσιγγάνοι ή Ρόμα δεν κατάφεραν ποτέ να συγκροτήσουν αστική τάξη ώστε να δημιουργήσουν την δική τους μεγάλη αφήγηση μέσα από έναν πολιτισμό γραφής ή κρατική οντότητα για να υποστηρίξει την υπόθεσή τους.
Και όμως μελετητές υποστηρίζουν ότι σχεδόν ολόκληρος ο τσιγγάνικος πληθυσμός εξοντώθηκε στην Κροατία, την Εσθονία, τη Λιθουανία, αλλά και χώρες του «Ευρωπαϊκού πυρήνα» όπως το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία.
«Η πληθυσμιακή ομάδα των Τσιγγάνων (Ρομά, Σίντι και Μανούς) πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος από κάθε άλλη, αν οι δολοφονίες μελών της συγκριθούν με το συνολικό πληθυσμό της. H σφαγή των Σίντι (Γερμανοί Τσιγγάνοι) και των Ρομά δεν αναγνωρίζεται σήμερα (τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα) ως γενοκτονία, και το 2005 όταν έγινε η μεγάλη εκδήλωση για τα εγκαίνια του μνημείου του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο από το μνημείο – και από τη Μνήμη – αποκλείστηκαν (και) τα θύματα Τσιγγάνοι.»
Αλλά το ιντερμέτζιο του Ολοκαυτώματος, που θα έκαιγε μια ολόκληρη ήπειρο και εκατομμύρια από τους χριστιανικούς της και όχι μόνο πληθυσμούς, έχοντας ως θύμα πέρα από τις ζωές και τον ίδιο τον πολιτισμό της, περιλάμβανε και τους Τσιγγάνους.
«Όπου πήγαμε στρέψαμε το γιο ενάντια στον πατέρα και κάναμε το φίλο, του φίλου του εχθρό» έγραψε ο Μπρεχτ στο «Τρόμος και Αθλιότητα του Γ’ Ράιχ». Όμως ο ναζισμός, παρ’ όλο που άφησε πίσω έναν κόσμο ερειπωμένο, δεν έχει «ψοφήσει»: Είναι ακόμη παρών, κρυμμένος χρόνια μέσα στο κουκούλι του, όπως θύμιζε ο Πρίμο Λέβι, και σήμερα βγάζει σιγά σιγά το κεφάλι του έξω και μας κοιτά, μικρό μάτι του σκότους που μεγαλώνει το μέσα κι έξω μας σκότος.
Από μια πολιτική τάξη που θέλει ή ανέχεται (καθένας κι ένα αξίωμα, σαν το πουλί μες το κλουβί του, δεν έγραψε ο Σεφέρης;) την ιστορική ροή προς την νέα δουλεία για τους πολλούς γραφικοποιώντας κάθε αντίσταση μιας φύσης ανθρώπινης που πρέπει να πεθάνει, και από μια κοινωνία που από την Αραβοφοβία (πχ κατσαριδοποίηση των Παλαιστινίων) μέχρι τον αντισημιτισμό, και από τους Τζιχαντιστές στην Ανατολή μέχρι τους νεοναζί στην Δύση (ο Μπρέιβικ ζει ανάμεσα μας), οι φυλετικοθρησκευτικές αναγνώσεις όλων των πλευρών διαχέονται ως κυρίαρχος λόγος για να συγκαλύψουν τις οικονομικοπολιτικές αιτίες, αποτελώντας το πιο γόνιμο χωράφι για το «Θηρίο».
Σε έναν κόσμο που τον αφήνουν πολιτικά και φιλοσοφικά απαίδευτο για να τον χειραγωγούν διαρκώς, που χειραγωγώντας τον φόβο και την ανάγκη του (αλλά και τις υπαρκτές του αντιθέσεις σε σχέση με το καλό και το κακό), αλληλοεξοντώνεται ευκολότερα από ό,τι οργανώνεται για να σωθεί, ο ναζισμός, παρ’ όλο που άφησε πίσω του έναν κόσμο ερειπωμένο, δεν έχει «ψοφήσει»:
Χρόνια προετοίμαζε την αλλαγή του για να εμφανιστεί ξανά με καινούργιο πρόσωπο, μη αναγνωρίσιμο, πιο αξιοσέβαστο, προσαρμοσμένος στις καινούργιες συνθήκες ενός πλανήτη ο οποίος έβγαινε από την καταστροφή που ο ίδιος ο φασισμός είχε προκαλέσει» (Λέβι). Κι όμως το παλίμψηστο του αποτελείται από τις πολλές μικρές μας συμπεριφορές, και από τις πολλές μας απουσίες από όλες τις σημαντικές για μας αποφάσεις, πρεζομένοι και πρεζομένες μπροστά στην μιντιακή αναπαράσταση ενός κόσμου που όσο πεθαίνει τόσο πιο έντονα μακιγιάρεται.
Η Άρεντ όριζε ως το πιο σημαντικό καθήκον μας στον αντιφασιστικό αγώνα και στην παροχή της αντίστοιχης αντιφασιστικής παιδείας το να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μετατρέπει απλούς ανθρώπους σε όργανα του ολοκληρωτισμού.
Είχε επισημάνει πως ο μέγιστος κίνδυνος δεν προέρχεται μονάχα από την ατόφια συγκρότηση του ναζισμού (γι’ αυτό και υπάρχει κι ένας βαθιά συστημικός αντιφασισμός… ένας αντιφασισμός που δρα λεκτικά ως πεδίο συνοχής της διαπλοκής της μεταδημοκρατίας την ίδια στιγμή που πρακτικά τον και την υπο-στηρίζει) αλλά από την τάση απενοχοποίησης και αποδοχής συγκεκριμένων καθεστώτων και συμπεριφορών μπροστά στην σύγκριση με το απόλυτο Κακό.
Σήμερα η προειδοποίησή της ακούγεται ίσως περισσότερο επίκαιρη από ποτέ και συμπυκνώνει την απειλή του ναζισμού και την μέγιστη ανηθικότητα της ύπαρξης αντιφασισμού πολλών ταχυτήτων, της αποδοχής να υπάρχουν ξεχασμένα ολοκαυτώματα όπως των Ρομά, αφανισμένων διπλά, ως Άνθρωποι κι ως Μνήμη:
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στο να αναγνωρίσουμε τον ολοκληρωτισμό ως την κατάρα του αιώνα θα ήταν μια τέτοια εμμονή με αυτόν που θα μας εμποδίζουμε να δούμε τα πολλά εκείνα μικρά και όχι τόσο μικρά κακά με τα οποία είναι στρωμένος ο δρόμος προς την κόλαση.» Και όταν φτάσουμε εκεί στο όνομα της «καλύτερης θέας», στο όνομα της «προόδου», θα μπορούμε (θα επιβάλλεται) να πέσουμε από την κορυφή της κλίμακας «με το κεφάλι προς τα κάτω». Porrajmos, δηλαδή Αφανισμός…
