Το να γίνει νονός ή νονά κάποιος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για μια απόφαση ζωής μιας και ο τίτλος «νονά» ή αντίστοιχα «νονός» συνοδεύεται με πολλές υποχρεώσεις.
Η πρώτη υποχρέωση του ανθρώπου που θα αποφασίσει να γίνει πνευματικός γονιός του παιδιού είναι η βάφτιση. Πολλοί, είναι αυτοί που μη γνωρίζοντας το κόστος του «να γίνεις νονός», δέχονται να βαφτίσουν ένα παιδί και όταν φτάνει εκείνη η ώρα, βλέποντας τα έξοδα αποφασίζουν να αρνηθούν στους γονείς του μωρού, αφήνοντάς τους και πολλές φορές «κρεμασμένους».
Για να αποφύγετε λοιπόν τέτοιες καταστάσεις εμείς θα σας παρουσιάσουμε τις υποχρεώσεις που έχει μια νονά σε μία βάφτιση.
1. Τα βαφτιστικά ρούχα.
2. Τα βαφτιστικά παπούτσια.
3. Τον βαφτιστικό σταυρό.
4. Τα μαρτυρικά.
5. Τα λαδόπανα.
6. Ένα μπουκαλάκι λάδι.
7. Ένα σαπουνάκι.
8. Πετσέτες (δυο μικρές και μια μεγάλη)
9. Μια λαμπάδα.
10. Τρία μικρότερα κεράκια.
11. Καλτσάκια.
12. Καπέλο.
13. Στολισμό εκκλησίας (αν το επιτρέπει η εκκλησία που θα τελεστεί το μυστήριο)
14. Πληρωμή του παπά.
Σε κάποιες περιοχές της βόρειας Ελλάδας η νονά αναλαμβάνει επίσης, τα προσκλητήρια και τις μπομπονιέρες.
Μία νονά θα πρέπει να θυμάται πώς η πιο σημαντική της υποχρέωση από όλες είναι να βρίσκεται πάντα κοντά στο παιδί.
Το πρώτο έργο αυστηρού στυλ, με το οποίο διακρίθηκε ο Ορέστης Παπαϊωάννου, λέγεται «Prague Canon» και είναι κανόνας για ορχήστρα εγχόρδων.
Κάθε αρχή και δύσκολη που λέμε. ‘Η που θα σε αγαπήσει κάποιος ή που θα σε αντιπαθήσει. Ενδιάμεσο δεν υπάρχει! Αλλά αλήθεια ο σαρκασμός είναι ο τρόπος σου για να επικοινωνείς με τους υπόλοιπους.
Κάποια μέρα το ξέρεις καλά πως θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα πεις κάτι στο λάθος άτομο και θα φας μια μπουνιά όλη δική σου.
Αλλά συνεχίζεις να ρισκάρεις…
Μα αλήθεια, πού είναι το ιδιαίτερο;
Ενώ από τη μια θες να είσαι ο εαυτός σου, από την άλλη προσπαθείς να μη φανείς και τελείως μαλάκας με αυτά που λες. (Βέβαια, αν είναι ίδιος τύπος σαν κι εσένα, μπορεί να μετατραπεί στο καλύτερο ραντεβού έβερ!)
Βασικά για κάποιο λόγο ακούγεται πολύ χάλια!
…ή που θα λες ότι απλά αστειεύτηκες…
…ή που θα ζητάς συγγνώμη!
Πραγματικά έχεις βαρεθεί να ζητάς συγνώμη. Γιατί όλοι παίρνουν προσωπικά αυτά που λες;
Όταν λες αυθόρμητα μια καλή κουβέντα σε κάποιον φίλο σου, αρχικά αιφνιδιάζεται!
Όμως δεν σε πιστεύει.
Όμως πάλι δεν σε πιστεύει.
Νομίζεις πως κάπου βρίσκεται κάποιος εμπαιγμός που πρέπει να καταλάβεις με αποτέλεσμα η αντίδραση σου να μην είναι και η πιο ενθουσιώδης.
Δηλαδή και να αρχίσεις να φωνάζεις : «Νααααι, ας το κάάάάνουμεεε! Πάμε παιδιά!» πάλι δεν θα σε πιστέψουν.
Εκτός κι αν είναι όντως τόσο σοβαρό (σπάνια για σένα)!
Οι συζητήσεις που γίνονται μέσω μηνυμάτων δεν έχουν πάντα καλή κατάληξη…
Συνήθως πάνε κάπως έτσι:
Όταν μιλάς με κάποιον φίλο σου που σαρκάζεται επίσης, οι υπόλοιποι απλά δυσκολεύονται να συμμετέχουν στη συζήτηση σας.
Υπάρχουν φορές που μιλάς όμως ειλικρινά…
Απλά δεν έχουν εκτιμήσει το ταλέντο σου …ακόμα!
