Το ερώτημα της ωραιότερης γυναίκας όλων των εποχών είναι, θα έλεγε κανείς, διαχρονικό. Από την Ωραία Ελένη μέχρι την Κλεοπάτρα (προσωπικότητες θρυλικού βεληνεκούς), μέχρι τη θανάσιμη γοητεία της Μάτα Χάρι αλλά και την εκρηκτική σεξουαλικότητα της Μπριζίτ Μπαρντό, η ιστορία – παλαιότερη και σύγχρονη- και η show business είναι γεμάτες με παραδείγματα εντυπωσιακών γυναικών, που μάγεψαν ισχυρούς και μη άνδρες (και μη).
Λίστα που συνέταξε το Ranker για λογαριασμό του Playboy, με θέμα τις 10 ωραιότερες γυναίκες όλων των εποχών, όπως ψηφίστηκαν από 85.000 χρήστες, επικεντρώνεται στον χώρο των ηθοποιών, με μαγευτικές παρουσίες που κυμαίνονται από τη Σαρλίζ Θέρον και την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, μέχρι τη Ράκελ Γουέλτς και τη Γκρέις Κέλι.
Φυσικά, πολλοί θα παραπονεθούν για παραλείψεις, αλλά νομίζουμε πως γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι σε κάποιες λίστες, όσες «θέσεις» και αν βάλει κανείς, ποτέ δεν θα είναι αρκετές.
Αυτό είναι τελειώσαμε. Απολαύσαμε τη βόλτα αλλά τώρα θα θέλαμε να κατεβείτε παρακάτω. Προσπαθήσαμε να το κρατήσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε αλλά από ότι φαίνεται δεν θα σφραγίσει τη μοίρα μας η αύξηση των ωκεανών, αλλά ένα μικρό σκυλί, ένα παιδί με μια πάνα και ένας μπαμπάς του οποίου η αυταρέσκεια είναι καταστροφικά άστοχη.
Ένας πατέρας πόσταρε ένα βίντεο το οποίο δείχνει τον ανήλικο γιο του να καβαλά ένα μικρό segway, μια ικανότητα την οποία έχει μάθει πριν ακόμη περπατήσει.
Είναι η στιγμή που ένας 8χρονος ξέφυγε από την προσοχή των γονιών του και βγήκε στο περβάζι του παραθύρου στον 8ο όροφο πολυκατοικίας.
Το περιστατικό έλαβε χώρα στην πόλη Miass στην Περιφέρεια Chelyabinsk στα Ουράλια, σύμφωνα με αναφορές των μέσων ενημέρωσης.
Το μικρό παιδί κοιτάζει άφοβα από το παράθυρο στο έδαφος και ταλαντεύεται επικίνδυνα. Κάποια στιγμή φαίνεται ότι πρόκειται να πέσει, αλλά ευτυχώς κάνει πίσω και μπαίνει μέσα στο σπίτι του.
Το βίντεο τράβηξε με το κινητό του τηλέφωνο, ένας ένοικος από το γειτονικό κτήριο ο οποίος κάλεσε αμέσως την αστυνομία.
Αυτοί αν και έφτασαν στο σημείο μετά από 15 λεπτά ο πιτσιρικάς δεν έπεσε στο κενό. Η μαμά του μικρού μαγείρευε και ο πατέρας του προσπαθούσε να βάλει σε μια τάξη τα έπιπλα καθώς η οικογένεια είχε μόλις μετακομίσει.
Η μητέρα άφησε για λίγα λεπτά τον μικρό για να βοηθήσει τον σύζυγό της. Ωστόσο λίγα λεπτά ήταν αρκετά για τον πιτσιρικά που εκείνη την ώρα έτρωγε, ο οποίος ανέβηκε στο τραπέζι και κρεμάστηκε στο περβάζι.
Η Τσεχική Δημοκρατία είναι μια χώρα της Κεντρικής Ευρώπης που δεν βρέχεται από θάλασσα και έγινε χωριστό κράτος το 1993 μετά τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας σε δύο χώρες.
Οι σημαντικότεροι τομείς της τσεχικής οικονομίας το 2014 ήταν η βιομηχανία (32,6 %), το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, οι μεταφορές, οι υπηρεσίες στέγασης και εστίασης (17,9 %), καθώς και η δημόσια διοίκηση, η άμυνα, η εκπαίδευση, η υγεία και η κοινωνική πρόνοια (14,9 %).
Η Τσεχική Δημοκρατία πραγματοποιεί εξαγωγές κυρίως προς τη Γερμανία, τη Σλοβακία και την Πολωνία, ενώ οι εισαγωγές της προέρχονται κυρίως από τη Γερμανία, την Πολωνία και τη Σλοβακία.
Το τσεχικό τοπίο είναι αρκετά ποικίλο. Η Βοημία στη δύση αποτελείται από μια λεκάνη, που στραγγίζεται από τους ποταμούς Έλβα και Μολδάβα (τσέχικα Vltava), που περιβάλλονται από συνήθως χαμηλά βουνά όπως οι οροσειρές Sudeten και Krkonoše, όπου βρίσκεται και το υψηλότερο σημείο της χώρας, η κορυφή Sněžka στα 1.602 μέτρα.
Η Μοραβία, το ανατολικό μέρος, είναι επίσης αρκετά λοφώδης και στραγγίζεται κυρίως από τον ποταμό Μοράβα, αλλά περιέχει και την πηγή του ποταμού Όντερ.
Τα νερά των ποταμών της Τσεχίας, ηπειρωτικής χώρας, χύνονται σε τρεις διαφορετικές θάλασσες: τη Βόρεια Θάλασσα, τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα. Το τοπικό κλίμα είναι εύκρατο ηπειρωτικό με σχετικά θερμά καλοκαίρια και κρύους, νεφελώδεις χειμώνες με χιόνι.
Πράγα το φθινόπωρο.
Μοραβία – μια από τις πιο γραφικές περιοχές της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Από καιρού εις καιρόν, κάποιοι μου λένε χαλάρωσε, είναι «απλά ένας σκύλος» ή είναι πολλά τα χρήματα που έδωσες «απλά για ένα σκύλο». Δεν μπορούν να καταλάβουν τις αποστάσεις που ταξίδεψα, το χρόνο και το χρήμα που ξόδεψα «απλά για ένα σκύλο».
Μερικές από τις πιο περήφανες στιγμές μου τις έζησα μ’ αυτόν τον «απλά ένα σκύλο». Πολλές ώρες περάσανε με μοναδική μου συντροφιά αυτόν τον «απλά ένα σκύλο» και ούτε μια φορά δεν ένιωσα ασήμαντος.
Κάποιες από τις πιο δυστυχισμένες στιγμές μου πάλι δίπλα μου ήταν αυτός ο «απλά ένας σκύλος».
Σ’ αυτές τις σκοτεινές μέρες το ευγενικό άγγιγμα αυτού του «απλά ένας σκύλος» μου παρείχε παρηγοριά και σκοπό ώστε να ξεπεράσω τις δυσκολίες της ημέρας.
Εάν κι εσύ νομίζεις ότι είναι «απλά ένας σκύλος», προφανώς καταλαβαίνεις και φράσεις, όπως «απλά ένας φίλος», «απλά ένα ηλιοβασίλεμα» ή «απλά μια υπόσχεση» .
Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» έφερε στη ζωή μου την πραγματική έννοια της φιλίας, της εμπιστοσύνης και της αγνής και απλής χαράς. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» φέρνει στην επιφάνεια τη στοργή και την υπομονή που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Χάρη σ’ αυτόν τον «απλά ένα σκύλο» θα ξυπνήσω νωρίς το πρωί, θα κάνω μεγάλες βόλτες και θα ανυπομονώ για το μέλλον.
Για μένα, και για κάποιους τύπους σαν κι εμένα, δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Ενσαρκώνει όλες μας τις ελπίδες και τα όνειρα για το μέλλον, τις αγαπημένες αναμνήσεις του παρελθόντος και την μοναδικότητα της στιγμής.
Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» βγάζει από μέσα μου ό,τι καλό υπάρχει σε μένα και απομακρύνει τις σκέψεις μου από τον εαυτό μου και τα προβλήματα της ημέρας.
Ελπίζω ότι κάποια μέρα οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Είναι αυτός που μου βγάζει την ανθρωπιά από μέσα μου και με κρατά μακριά από το να είμαι «απλά ένας άνδρας» ή «απλά μια γυναίκα».
Οπότε την επόμενη φορά που θα ακούσεις τη φράση «απλά ένας σκύλος», χαμογέλασε, γιατί «απλά δεν καταλαβαίνουν»…
Οι κάτοικοι του χωριού δηλώνουν υπερήφανοι και προειδοποιούν όλους τους επισκέπτες…
«Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ» τραγουδούσε στα τέλη της δεκαετία του ’60 ο Κώστας Χατζής περιγράφοντας όλη την καθημερινότητα ενός καφενείου στα ελληνικά χωριά.
Μία καθημερινότητα που κρατάει μέχρι και σήμερα καθώς η κλασική εικόνα που αντικρίζει κάποιος σ’ ένα καφενείο ενός χωριού είναι άνθρωποι, κυρίως άνδρες, που πίνουν καφέ, κρατώντας ένα τσιγάρο στο χέρι.
Κι όμως, υπάρχει ένα χωριό που αποτελεί εξαίρεση στην παραπάνω εικόνα. Στην Κρήτη – έναν τόπο που σύμφωνα και με πρόσφατες έρευνες οι άνθρωποι είναι «θεριακλήδες» – υπάρχει ένα χωριό, κοντά στο Ηράκλειο χωρίς ούτε έναν καπνιστή. Πρόκειται για το χωριό Σκοτεινό, που βρίσκεται 22,5 χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου, λίγο πιο πάνω από τις Γούβες.
Σε αυτή την περιοχή την δεκαετία του ’70 οι κάτοικοι τυχαία αποφάσισαν να κόψουν το τσιγάρο και να μην το ξαναπιάσουν ποτέ. «Σε αυτό το χωριό δεν καπνίζει κανείς από την δεκαετία του ’70.
Εγώ έλειπα από το Σκοτεινό για αρκετά χρόνια κι όταν επέστρεψα αντίκρισα ένα χωριό στο οποίο δεν καπνίζει κανένας. Αυτό μεταδώσαμε και στα παιδιά μας με αποτέλεσμα ούτε επόμενη γενιά να έχει αυτό το κακό συνήθειο», αναφέρει μιλώντας στο cretapost, ο Ζαχαρίας Μουδατσάκης, κάτοικος του χωριού.
Οι Σκοτεινιανοί δηλώνουν υπερήφανοι γι’ αυτή τους την συνήθεια και τονίζουν σε όλους τους επισκέπτες ότι όποιος θέλει να καπνίσει να έχει ήδη προμηθευτεί τα τσιγάρα του καθώς στο χωριό δεν πρόκειται να βρει ούτε για… δείγμα.
«Ο επισκέπτης που θα έρθει στο χωριό δεν θα μπορεί να βρει τσιγάρα. Δεν πουλάνε πουθενά. Θα πρέπει να κρατάει μαζί διαφορετικά θα μπει στο δικό μας το λούκι», υπογράμμισε σχετικά ο κ. Ζερβάκης.
Πολλές φορές αναρωτιόμουν, τα προηγούμενα χρόνια, το πώς μπορούσαν και επιβίωναν οι άνθρωποι μέσα στην κακουχία, τον πόλεμο και τον εξευτελισμό του σώματος και της ψυχής, κατά το πρόσφατο κυρίως, παρελθόν. Μου φαίνονταν σα μακρινές ιστορίες χαμένες σε σειρές βιβλίων, έτοιμες ώστε να γίνει η αναβίωση στα μυαλά όσων κοιτάζουν την ιστορία και το παρελθόν.
Δε φανταζόμουν πότε πως θα βίωνε και το δικό μου κορμί τον διαμελισμό των ονείρων και την αδυναμία καλλιέργειας της ελπίδας. Όχι γιατί είναι καλύτερο, αλλά γιατί υποτίθεται ότι το ονειρικό μέλλον των τότε ανθρώπων θα ήταν το δικό μας πραγματικό και κατακτημένο παρόν. Αλλά από αυτό το όνειρο έμεινε μόνο… δεν ξέρω αν έμεινε κάτι! Αν κερδίσαμε κάτι, γιατί και στο σήμερα χάσαμε την ελπίδα.
Πόλεμοι, φτώχεια, σκλαβιά, εξαθλίωση, δουλεία διάφορων μορφών, εκμετάλλευση, αδιαφορία για την κατάσταση του διπλανού μας ανθρώπου, το διπλανού μας σπιτιού, της διπλανής μας χώρας, του διπλανού χωριού σε αυτό το παγκόσμιο Χωριό που λέγεται Γη!
Σε αυτόν λοιπόν τον κατακερματισμένο κόσμο, τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν χώρο επιβίωσης.Δεν υπάρχει, ακόμα και σήμερα στον 21ο αιώνα, η αναγνώριση της διαφορετικότητας του ανθρώπου, της ποικιλότητας του ανθρώπινου είδους. Πόσο μάλλον για τους ανθρώπους με αναπηρία που θεωρούνται αδύναμοι, βάρος και αναίτιος λόγος ύπαρξης σε μια ζωή που τρέχει.
Και αν αυτά τα λόγια είναι βαριά, υπερβολικά και ψεύτικα τότε θα έπρεπε να ζούμε σε μια κοινωνία που τα ιδρύματα δεν υπάρχουν, που υπάρχει προσβασιμότητα σε μια παιδεία για όλους, που ο άνθρωπος με αναπηρία δεν περιορίζεται ως μη αποδεκτό κοινωνικό πρότυπο, που έχει την επιλογή να έχει προσωπικούς βοηθούς ώστε να επιλέγει με ποιον και το πού θα μείνει. Και όμως, αυτά ούτε σήμερα υπάρχουν ούτε προβλέπεται να δομηθούν σε μια Ελλάδα ακυβέρνητη και σκυμμένη, με αδυναμία χάραξης πολιτικής.
Αν και κανένας πολιτικός από αυτούς που τους δόθηκε το χρίσμα δεν επέστρεψε τη χάρη στον λαό του, συνεχίζουμε ψευδώς να πιστεύουμε πως κάποιος μπορεί να γίνει Ηγέτης, κάποιος που προέρχεται από τον πυρήνα αυτόν που γαλουχήθηκε στο ψέμα, στην απραγία, στην εκτέλεση εντολών, πειθήνια, χωρίς δεύτερη σκέψη. Από αυτούς δεν υπάρχει ουρανός, μόνο χώμα.
Υπάρχει μόνο το Εγώ στο τώρα, όχι το εμείς στο αύριο. Είμαι ένας νέος επιστήμονας με βαριά κινητική αναπηρία, που ως τώρα πέτυχα τους στόχους μου, τα όνειρα μου, χάρη στο πείσμα των γονιών μου. Θέλω όμως και τα επόμενα χρόνια να μπορώ να επιλέγω το «πώς» μου και το «τι» μου! Για αυτό, δε σταματώ να προσπαθώ, στο τώρα, για το καλύτερο.
Όσο και να φοβάμαι, θα προσπαθώ να ζητάω το μέγιστο όχι μόνο για εμένα, αλλά για όλους αυτούς που ονειρεύονται μια ωραιότερη, πιο φιλόξενη, πιο καινοτόμα, πιο κοινωνική για όλους Ελλάδα. Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι ειδικευόμενος ψυχίατρος και πρόεδρος «i-Living- Οργανισμός Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδας»
Τώρα που το Φθινόπωρο έφτασε και έφερε μαζί του τα πρώτα κρύα, είναι η εποχή που τα φούτερ έχουν την τιμητική τους. Αν θέλετε φέτος να πρωτοτυπήσετε, δείτε μερικές επιλογές που θα σας κάνουν σίγουρα να τραβήξετε την προσοχή!
