Πόσο συχνά παρατηρείτε πόσο όμορφη είναι η φύση γύρω σας; Προφανώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βρίσκουν χρόνο στην καθημερινότητά τους για τέτοια «μικροπράγματα».
Αποφασίσαμε να βοηθήσουμε την κατάσταση και να μοιραστούμε μαζί σας μερικές εκπληκτικές φωτογραφίες, που θα σας αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον περίγυρό σας. Οι δημιουργοί αυτών των φωτογραφιών κατάφεραν να αποθανατίσουν το βλέμμα της ίδιας της φύσης, για την ακρίβεια, τα ζώα που κοιτούν απευθείας στην ψυχή.
Καλησπέρα στη σελίδα σας και στους αναγνώστες. Δεν θέλω να σας πω το όνομά μου θέλω να σας πω ότι πολλές φορές οι άνθρωποι κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε. Έχουμε εύκολες τις ταμπέλες αλλά δεν γνωρίζουμε τί πραγματικά ισχύει και μπορεί να μην μάθουμε ποτέ.
Στα τόσα χρόνια έχω ακούσει πολλά. «Η γκόμενα» «Το τρίτο πρόσωπο» «Η π@τάνα που μπήκε στο ζευγάρι» «Η δεύτερη». Κανείς δεν ξέρει πόσο αγαπηθήκαμε με αυτόν τον άνθρωπο και πόσο συνεχίζω να του δειχνω την αγάπη μου και τώρα που δεν είναι στη ζωή.
Γνωριστήκαμε σε ένα διαδικτυακό φόρουμ πρίν 10 χρόνια. Μιλούσαμε για 6 μήνες εντελώς φιλικά ώσπου ανακαλύψαμε πως ήμασταν ο ένας για τον άλλον. Συναντηθήκαμε, βεβαιωθήκαμε και η σχέση μας ξεκίνησε. Η παράλληλη σχέση μας γιατί αυτός ήταν παντρεμένος με 4 παιδιά.
Βρέθηκαν πολλοί που με είπαν πόρνη που χωρίζω έναν άντρα με 4 παιδιά και το τόνιζαν σαν να είχε διαφορά αν το παιδί ήταν 1. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πως τα παιδιά σε αυτό δεν έχουν καμία σχέση και πως είναι άλλο να είσαι σύζυγος και άλλο γονιός. Το αντιμετώπισα πολύ μέσα στη μικρή μας ιστορία αλλά δεν με επηρέαζε. Είχα βρει τον άνθρωπο μου.
Ήμασταν μαζί 2 χρόνια. Τί να σας πρωτοπώ για αυτά τα 2 χρόνια. Ήταν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τη χαρά και την ευτυχία που έζησα δίπλα του δεν την είχα ζήσει σε όλη μου τη ζωή. Σκοπεύαμε να μείνουμε μαζί και να κάνουμε δική μας οικογένεια. Ζήτησε διαζύγιο και φυσικά έπεσαν όλοι πάνω του.
Να σκεφτεί τα παιδιά του. Μα δεν εγκατέλειπε τα παιδιά του, δεν τα άφηνε στους 5 δρόμους. Κάθε μέρα θα τα έβλεπε, δεν θα τους έλειπε τίποτα. Αλλά η γυναίκα του και το σόι του τα έκαναν όλα δραματικά για να τον αναγκάσουν να μείνει. Και κατάφεραν το αντίθετο, τον ζόρισαν τόσο που μια μέρα μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε.
Η γυναίκα του δεν του το έδινε το διαζύγιο στην αρχή αλλά με κάποιες διαπραγματεύσεις τα βρήκαν. Το δικαστήριο όρισε να δίνει ένα ποσό για τα παιδιά αλλά επειδή εγώ τα βρήκα λίγα, τον πίεσα να δίνει παραπάνω κάθε μήνα και θα βοηθούσα και εγώ. Τελικά έβαζε κάθε μήνα σχεδόν τα διπλά για διατροφή.
Ήμουν και εγώ παιδί χωρισμένων γονιών με έναν πατέρα που δεν έδωσε ποτέ δεκάρα για εμένα και ήξερα. Δεν ήθελα τα παιδιά του να στερηθούν τίποτα εξαιτίας μας. Κάθε μέρα τηλέφωνο στα παιδιά και κάθε δεύτερη μέρα βόλτα μαζί τους. Ήρθε και η στιγμή που τα γνώρισα και κοιμόντουσαν σπίτι μας. Τους έφτιαξα παιδικό δωμάτιο, αγόρασα 2 κουκέτες και παιχνίδια και διανυκτέρευαν.
Τα αγάπησα σαν δικά μου παιδιά, τα διάβαζα και τα φρόντιζα. Η οικογένειά του σταμάτησε να γκρινιάζει όταν είδε ότι ήταν συνεπής και ευτυχισμένος με την επιλογή του. Υπήρχαν εντάσεις ειδικά στην αρχή που με γνώρισε στα παιδιά αλλά με τον καιρό σταμάτησαν. Όλα φαινόντουσαν να μπαίνουν σε μια σειρά και αρχίσαμε δειλά να κανονίζουμε και τον γάμο μας. Ώσπου….
….μια μέρα έφυγε για δουλειά και δεν ξαναγύρισε. Τον πάτησε αυτοκίνητο. Με πήραν από το νοσοκομείο και μου είπαν να πάω. Έμεινε μια μέρα στην εντατική και «έφυγε» για πάντα. Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε, νοσηλεύτηκα για λίγο καιρό με κατάθλιψη. Δεν ήταν μόνο ο θάνατός του που μου πήρε τη ζωή από τη μια μέρα στην άλλη. Ήταν και όλη η κακία των άλλων που έπεσε μαζεμένη πάνω μου.
Άκουσα πάρα πολλά. Ότι εγώ έφταιγα που πέθανε. Ότι αν δεν ήμουν εγώ δεν θα μετακόμιζε και δεν θα του συνέβαιναν όλα αυτά. Ότι πλήρωσε τις αμαρτίες του που άφησε 4 παιδιά για μια άλλη. Αδιανόητα πράγματα. Ήταν που όταν γύρισα σπίτι μας από το νοσοκομείο έβλεπα τις κουκέτες των παιδιών αδειανές και κατέρρεα. Δεν περίμενα ότι θα μου έλειπαν τόσο πολύ τα παιδιά του.
Τον πρώτο χρόνο ήμουν κάθε μέρα στο νεκροταφείο. Με τη βοήθεια ειδικών σηκώθηκα ξανά. Με πολλές απώλειες βέβαια γιατί έχασα τη δουλειά μου, έχασα σχεδόν όλους μου τους φίλους και έπαιρνα φάρμακα για να ξεπεράσω το πρόβλημα υγείας μου. Πήγα και έμεινα στη μαμά μου και μετά από λίγο ξενοίκιασα το δικό μου σπίτι και βρήκα άλλο σε άλλη περιοχή. Να μην μου θυμίζει τίποτα. Όσο γινόταν.
Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε. Είμαι παντρεμένη και έχω 2 παιδιά. Τον άνθρωπο αυτό όμως δεν θα τον ξεχάσω ποτέ όσο ζω και φρόντισα να συνεχίσω να του δείχνω την αγάπη μου, μέσα από τα παιδιά του.
Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του άρχισα να στέλνω λεφτά στο σπίτι του. Ανώνυμα χωρίς να ξέρουν ποιός είναι. Δεν μπορώ να πω περισσότερα πως και γιατί αλλά αυτό το κάνω κάθε μήνα μέχρι σήμερα.
Όχι για να εξιλεωθώ ούτε για να μου πουν μπράβο δεν το γνωρίζει και κανείς. Αλλά για να ξέρει πως όπου και αν βρίσκεται, εκτός από τη μητέρα των παιδιών του, υπάρχει και κάποιος άλλος που τα αγαπάει και θέλει να είναι καλά.
Μην κρίνετε τους ανθρώπους όσο και αν τους γνωρίζετε. Ίσως μια μέρα εκπλαγείτε από το πόσο καθόλου δεν τους ξέρετε.
Ψευδώνυμο Όλγα
Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο singleparent.gr
Οι εικόνες από την μακρινή Ισλανδία πραγματικά εντυπωσιάζουν. Πρόκειται για τα πράσινα σπίτια ή αλλιώς τα παραδοσιακά Turf Houses. Τα σπίτια αυτά είναι καλυμμένα με χλοοτάπητα και δίνουν την αίσθηση ότι ξεπήδησαν από παραμύθι. Γιατί κατασκευάστηκαν όμως έτσι;
Τα συγκεκριμένα σπίτια και για την ακρίβεια περισσότερο οι στέγες τους, ήταν προϊόν αντιμετώπισης ενός δύσκολου κλίματος στη χώρα, προσφέροντας ανώτερη μόνωση σε σύγκριση με τα κτίρια που ήταν αποκλειστικά κατασκευασμένα από ξύλο ή πέτρα, ενώ ταυτόχρονα σε αυτό το στυλ οδήγησε και η σχετική δυσκολία στην απόκτηση άλλων δομικών υλικών σε επαρκείς ποσότητες. Οι λαοί της Σκανδιναβίας προτιμούσαν το ξύλο ως δομικό υλικό, καθώς είχαν πάρα πολλές δασώδεις περιοχές, αλλά κυρίως την πέτρα ανά τους αιώνες.
Στην Ισλανδία, όμως, χρησιμοποιούσαν επιπλέον για να καλύψουν τις στέγες τους τον χλοοτάπητα. Με αυτό τον τρόπο προστάτευαν τα σπίτια τους από το τσουχτερό κρύο που είχε στο εξωτερικό περιβάλλον, δημιουργώντας ταυτόχρονα «eco-friedly» σπίτια, δηλαδή οικολογικά. Διατηρούσαν επίσης την υψηλότερη θερμοκρασία που υπήρχε στο εσωτερικό του σπιτιού.
Ένα τυπικό ισλανδικό σπίτι θα ήταν φτιαγμένο από μεγάλες πέτρες και η ξύλινη στέγη θα ήταν σκεπασμένη με χλοοτάπητα. Ο χλοοτάπητας τοποθετείτο με ένα συγκεκριμένο στυλ. Το μόνο τμήμα που θα έμενε τελικά ακάλυπτο θα ήταν η ξύλινη πόρτα. Οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν την πλούσια τύρφη της περιοχής για να καλύψουν τις στέγες και αυτή με τον καιρό κάλυπτε όλο το σπίτι το οποίο έμοιαζε τελικά να ξεπηδά μέσα από τη γη.
Στο εσωτερικό τώρα ενός Turf House υπήρχε ξύλινο πάτωμα ή πέτρινο ή ακόμα και σκέτο χώμα, ανάλογα με το είδος και τον σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί το κτίριο. Αν και οι συγκεκριμένες κατασκευές ήταν πάρα πολύ διαδεδομένες μέχρι τον 20 αιώνα, κατόπιν άρχισε να εγκαταλείπεται σιγά-σιγά αυτή η μορφή και να γίνεται πιο συχνό ένα άλλο αρχιτεκτονικό στυλ, όπως τα ξύλινα σπίτια το οποίο επίσης σε πολλές περιπτώσεις αντικαταστάθηκε με τα αντισεισμικά κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα.
Πλέον τα σπίτια με χλοοτάπητα είναι περισσότερο αξιοθέατα δημιουργώντας ταυτόχρονα πραγματικά παραμυθένιες εικόνες σαν πίνακας ζωγραφικής.
Δείτε τις εντυπωσιακές και όμορφες εικόνες…
Αγκαλιά. Κάτι τόσο απλό, τόσο καθημερινό, αλλά ταυτόχρονα τόσο πηγαίο, τόσο ρομαντικό μέσα στην λιτότητά του. Δυο χέρια μπορούν να κάνουν πολλά και ίσως το να αγκαλιάσουν είναι από τα πιο σημαντικά και σπουδαία, τα πιο ουσιαστικά.
Υπάρχουν στιγμές που η κίνηση αυτή είναι απαραίτητη για να συμπληρώσει ένα αληθινό συναίσθημα. Μέσα σ’ αυτήn, ανακαλύπτεις έναν κόσμο αλλιώτικο, για δευτερόλεπτα απομονώνεσαι από την πολύβουη καθημερινότητα, είσαι απλά εκεί με την ανθρώπινη υπόστασή σου να λειτουργεί στο έπακρο, μόνο και μόνο γιατί κάνεις αυτό για το οποίο είσαι εκ φύσεως προορισμένος. Νιώθεις. Με όλα σου το είναι, την καρδιά, την ψυχή.
Πόσες φόρες μια αγκαλιά δεν εξέφρασε όσα εμείς δεν μπορέσαμε; Είναι αλήθεια, μπορεί να μιλήσει πιο πολύ από εμάς, να εκφράσει όλα εκείνα τα οποία εμείς κωλώσαμε να ομολογήσουμε όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Όταν εμείς, σαν κλειστοί τύποι, εγωιστές, φοβητσιάριδες απέναντι στο συναίσθημά μας, σιωπήσαμε, η αγκαλιά μας μπόρεσε να πει το «σ’αγαπάω», το «σε θέλω», το «μου έλειψες», το «μη φύγεις», το «σ΄ευχαριστώ», το «συγγνώμη».
Οι αγκαλιές επικοινωνούν με το δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο. Τα σώματα πλησιάζουν σαν δυο αντίθετοι πόλοι, τα χέρια ανοίγουν, η ψυχή αφήνεται, χαλαρώνει.
Και τότε είναι που ξεκινάει ο διάλογος των δύο σωμάτων. Το ένα αφηγείται και το άλλο ακούει προσεκτικά. Και όσο πιο δυνατά μιλάει μια αγκαλιά, τόσο πιο δυνατά και γρήγορα χτυπάει και η καρδιά του ακροατή. Είναι περίεργο πώς κάτι τόσο μικρό είναι ταυτόχρονα και τόσο μεγάλο,τόσο σημαντικό.
Και δε μιλάω για εκείνες τις άδειες αγκαλιές, τις ανούσιες που περνάνε αδιάφορες. Μιλάω για εκείνες που κάνουν την καρδιά να βλέπει καθαρά. Ξέρεις, αυτές που γίνονται σε σταθμούς τραίνων, σε λιμάνια, σε αεροδρόμια, εκείνες που έγιναν μετά από καβγάδες, που έγιναν όταν αυτά που ήθελες να πεις ήταν τόσα που δεν μπορούσες διαφορετικά να τα εκφράσεις.
Όπως και να το πεις αλλιώς, η αγκαλιά είναι πράξη, γι’ αυτό μένει. Ακόμη και όταν τα σώματα φύγουν, εκείνη θα είναι ακόμη πίσω, στο ίδιο σημείο καλοφτιαγμένη και σφιχτή. Έχει κλείσει μέσα της όλα όσα ειπώθηκαν, τις μυρωδιές των δυο ατόμων, τα βλέμματά τους, τα συναισθήματά τους. Και αυτό συμβαίνει γιατί η διαδικασία της είναι πολύπλοκη. Ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις, αφήνει αναμνήσεις οι οποίες δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αφή, την επαφή. Είναι η επικοινωνία του ψυχισμού, που για να γίνει σωστά και ολοκληρωμένα χρειάζεται την συσπείρωση όλων των υπολοίπων αισθήσεων.
Η επικοινωνία τελικά, δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την ομιλία. Δυο σώματα, μπορούν να επικοινωνήσουν, να συζητήσουν με μια δική τους και μόνο διάλεκτο, με τη σαρκική επαφή, με ό,τι μια αγκαλιά προσφέρει. Η αγκαλιά έχει τη δική της γλώσσα, μια γλώσσα που δε χρειάζεται πτυχία και διδασκαλία για να τη μάθεις. Είναι τόσο απλή, η ικανότητα να την εκφράσεις κρύβεται μέσα σου. Απλά χρειάζεται ένα ιδιαίτερο ερέθισμα, το οποίο συνήθως είναι εσωτερικό και καθαρά προσωπικό.
Είναι γεγονός πως συνηθίζουμε πια να είμαστε πιο εσωστρεφείς και να μην ανοιγόμαστε γι’ αυτά που νιώθουμε. Έλα όμως που τελικά υπάρχει κάτι που μπορεί να μαρτυρήσει ό,τι κρύβεις ή αποφεύγεις να πεις. Η αγκαλιά είναι έκφραση με ένα τεράστιο λεξιλόγιο και χιλιάδες αποχρώσεις από συναισθήματα. Καταφέρνει να προφέρει αγάπη, ειλικρίνεια, φόβο, έρωτα, πάθος μέχρι και αγωνία, ειρωνεία, στεναχώρια. Είναι φάρμακο και λύτρωση, ανακούφιση, συναίνεση, επιβεβαίωση. Είναι τα κρυφά πάθη και τα μυστικά σου, οι ανησυχίες σου και οι φόβοι σου που θωρακίζονται μέσα σ’ ένα ζευγάρι χέρια.
Είναι λόγια ανείπωτα οι αγκαλιές, γι’ αυτό μην τις σπαταλάς, ούτε να τις περιφρονείς. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής, που συνήθως βλέπουν καλύτερα από τα κανονικά, σε φέρνουν σε κοινή πορεία με έναν πολύπλοκο ψυχισμό παρόμοιο με το δικό σου. Στην τελική, σε κάνουν περισσότερο άνθρωπο στο χάος που ζεις, σ’ εξευγενίζουν, σε ηρεμούν.
Έλλη Β. Ζάχου για το pillowfights.gr
Όσοι υποστηρίζουν πως οι χειμερινές διακοπές στην Ελλάδα είναι αντάξιες των καλοκαιρινών, τελικά δικαιώνονται. Όλο και περισσότεροι πλέον, εγκαταλείπουν κάθε Σαββατοκύριακο το «χουζούρεμα», για να ανακαλύψουν τις ομορφιές της ελληνικής φύσης!
Πάρτε μαζί σας τα απολύτως απαραίτητα και ξεκινήστε για ένα ακόμη περιπετειώδες weekend, που σίγουρα θα σας ανταμείψει. Διασχίστε τα 300 χλμ. που χωρίζουν την Αθήνα από την Καρδίτσα και μην παραλείψετε να ρίχνετε κλεφτές ματιές έξω από το παράθυρο για να θαυμάσετε το εκπληκτικό τοπίο της διαδρομής. Κάντε μια στάση στην Καρδίτσα για καφέ και ύστερα από περίπου μισή ώρα, θα φθάσετε στη λίμνη Πλαστήρα, που σίγουρα θα σας κλέψει την καρδιά.
Το υπέροχο αυτό τοπίο, οφείλεται στο μυαλό και τη φαντασία κάποιων ανθρώπων, που το 1960, δημιούργησαν την τεχνητή λίμνη Μέγδοβα ή Ταυρωπού, η οποία και μετονομάστηκε σε λίμνη Πλαστήρα, λόγω του ότι αποτελούσε προσωπικό όραμα του Ν. Πλαστήρα.
Ο ποταμός Ταυρωπός, παγιδεύτηκε στο οροπέδιο της Μεβρόπολης και δημιούργησε ένα μοναδικό αποτέλεσμα, με συνολικό μήκος 14 χλμ. και μέγιστο βάθος 4 χλμ. μια λίμνη, που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.
Το φράγμα της λίμνης είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Πρόκειται για μια θεόρατη κατασκευή με μήκος 200 μέτρα και ύψος 83 μέτρα.
Παρόλο που είναι τεχνητή, έχει αφομοιωθεί πλήρως από το φυσικό περιβάλλον, που την αγκαλιάζει με πυκνά δάση από έλατα και καστανιές και με άλλα 650 είδη και υποείδη χλωρίδας καθώς και με 67 είδη πανίδας.
Έτσι λοιπόν, μην ξαφνιαστείτε, αν στο δρόμο σας εμφανιστούν ξαφνικά ελάφια, ζαρκάδια ή ακόμη και λύκοι και αρκούδες! Απλώς κρατήστε την ψυχραιμία σας και κυρίως προστατέψτε τα, καθώς δίνουν καθημερινά αγώνα για την επιβίωσή τους.
Ο παράδεισος των απανταχού οικολόγων και φυσιολατρών ακούει στο όνομα λίμνη Πλαστήρα.
Στα πυκνά δάση θα συναντήσετε ανθρώπους να παρατηρούν σπάνια πουλιά (birdwatching), να μελετούν πρωτόγνωρα είδη χλωρίδας και να περπατούν ατελείωτες ώρες μέσα σε ένα εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν βέβαια και οι λάτρεις των αθλητικών δραστηριοτήτων, που αναζητούν μοναδικές συγκινήσεις, τις οποίες μόνο το φυσικό στοιχείο μπορεί να προσφέρει.
Κάντε λοιπόν καγιάκ στα ήρεμα νερά της λίμνης, ιππασία με εκπαιδευμένα άλογα, ποδήλατο βουνού αλλά και υπέροχους περιπάτους ή επιβιβαστείτε σε θηριώδη τζιπ, που δεν αγαπούν ιδιαίτερα την άσφαλτο και προτιμούν τα κακοτράχαλα μονοπάτια…
Για όσους προτιμούν ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο, χωρίς εντάσεις και χωρίς εκρήξεις αδρεναλίνης, μια λύση είναι να πάρουν το αυτοκίνητό τους και να κάνουν το γύρο της λίμνης σε μια πραγματικά μαγευτική διαδρομή.
Σταθείτε στη Μονή της Παναγιάς της Πελεκητής, από όπου θα ενθουσιαστείτε με τη μοναδική θέα των φιορδ της λίμνης, όπως φαίνονται από ψηλά. Περνώντας το φράγμα Πλαστήρα, θα φθάσετε στη Μονή Κορώνας, ένα βυζαντινό κάστρο, που λειτούργησε ως μοναστήρι και ως Κρυφό Σχολειό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Απαραίτητη είναι η στάση και στον Πειραματικό Αγρό Οργανικής Καλλιέργειας για να προμηθευτείτε οικολογικά προϊόντα από το Συνεταιρισμό Γυναικών της περιοχής.
Οι εξερευνητές της παρέας μπορούν να ξεκινήσουν με το αυτοκίνητο και να κάνουν μια περιήγηση στα χωριουδάκια γύρω από τη λίμνη. Σίγουρα θα εντυπωσιαστούν.
Γραφικά και πανέμορφα με πέτρινα σπιτάκια και σημαντικά βυζαντινά μνημεία, κερδίζουν ολοένα και περισσότερους οπαδούς.
Ο Μεσενικόλας, το Μορφοβούνι, το Κρυονέρι, τα Καλύβια Πεζούλας, η Φυλακτή, η Νεράϊδα, το Νεοχώρι, ο Μπελουκομύτης, η Καστανιά, το Λαμπερό και πλήθος άλλων μικρών «θησαυρών» διαθέτουν αρκετά δωμάτια για τη διαμονή σας καθώς και μικρά ταβερνάκια με τοπικές σπεσιαλιτέ και άλλες νοστιμιές.
Δείτε τα βίντεο
Ο Γάλλος street artist Τζουλιέν Μάλλαντ, γνωστός και ως Seth Globepainter, δημιουργεί πολύχρωμα έργα τέχνης στους τοίχους κτιρίων όλου του κόσμου.
Οι μεγάλης κλίμακας τοιχογραφίες του απεικονίζουν συχνότερα παιδιά και είναι γεμάτες με χρώματα.
Πολύ συχνά ο Μάλλαντ συνεργάζεται και με τοπικούς καλλιτέχνες που συναντά στις πόλεις που ταξιδεύει.
Ο γεννημένος στο Παρίσι καλλιτέχνης δραστηριοποιείται σε αυτό το είδος τέχνης από τη δεκαετία του ’90. Έχει κυκλοφορήσει ήδη δύο βιβλία σχετικά με τα ταξίδια του και την τέχνη του δρόμου.
Το πιο πρόσφατο ονομάζεται «Extramuros» και περιγράφει τα ταξίδια του και τα έργα που δημιούργησε στην Ινδία, στη Κίνα, στο Μεξικό, στην Ινδονησία και στο Βιετνάμ.
Πηγή: boredpanda.com via
Ο Δρ Ρόμπερτ Χάμιλτον, είναι γιατρός του τμήματος παιδιατρικής ενός νοσοκομείου της Καλιφόρνια.
Ο παιδίατρος, ο οποίος έχει πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας, πρόσφατα αποκάλυψε ένα μεγάλο μυστικό: Πως θα ηρεμήσετε ένα μωρό που κλαίει σε δευτερόλεπτα; Απλά ταρακουνήστε του ελαφρά τον πισινό!
Ναι, σοβαρά. Φαίνεται ότι όντως έχει αποτέλεσμα.
Η τεχνική του Χάμιλτον αν και έχει βαρετό όνομα, «το κράτημα», έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα!
Για να ηρεμήσετε λοιπόν ένα μωρό που κλαίει, απλά: Σταυρώστε τα χέρια του στο στήθος του, πιάστε την περιοχή της πάνας, βάλτε το σε γωνία 45 μοιρών και κουνήστε απαλά το πίσω μέρος του εμπρός και πίσω.
Δείτε και μόνοι σας την τεχνική στο βίντεο που ακολουθεί:
Πηγή: dinfo.gr
Ο νονός ή αλλιώς ο πνευματικός πατέρας είναι πολύ σημαντικός για ένα παιδί.
Αν μπορούσε να μιλήσει να είστε σίγουροι ότι θα διάλεγε τον πιο κατάλληλο νονό. Ένα παιδί μπορεί να αντιληφθεί την αγάπη και την προσοχή κι είναι λογικό να επέλεγε έναν άνθρωπο που αυτά θα τα προσέφερε απλόχερα.
Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος και επιλέγουν νονό για το αγγελούδι τους, ο οποίος τις περισσότερες φορές είναι ακατάλληλος. Κι αυτό φαίνεται όσο περνούν τα χρόνια. Δεν είναι δίπλα στο παιδί τους, η επαφή που έχει είναι μηδαμινή μαζί του, με αποτέλεσμα όσο μεγαλώνει να είναι ορφανό από πνευματικό πατέρα.
Η λάθος επιλογή γίνεται, διότι είναι λανθασμένα τα κριτήρια των γονέων. Δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνοι επιλέγουν ανθρώπους λόγω των δημοσίων σχέσεων ή απλά συναδέλφους με τους οποίους δεν γνωρίζονται χρόνια. Βλέποντας αυτά τα παραδείγματα, που όλοι έχουμε στον κύκλο μας, καταλήγουμε στο εξής ερώτημα: «Με τι κριτήρια θα πρέπει να επιλέξω το νονό του παιδιού μου»;
Κάθε σπίτι έχει τις δικές του αρχές και τα δικά του θέλω. Έτσι σαφής απάντηση δεν υπάρχει. Αυτά όμως που θα πρέπει να έχει ένας νονός που βάζει λάδι στο παιδί σας είναι τα εξής:
• Αρχές κι ήθος.
• Θα πρέπει να αγαπάει τα παιδιά. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε από τις πρώτες φορές που θα έρθει σε επαφή με το αγγελούδι σας. Το πόσο τρυφερός είναι μαζί του, αν του αφιερώνει πολύ χρόνο και πώς είναι το παιδί σας μαζί του. Αυτό έχει και τη μεγαλύτερη σημασία.
• Καλό θα είναι να είναι άνθρωπος του συγγενικού σας περιβάλλοντος. Αν δηλαδή έχετε μία αδελφή ή αδελφό αυτό θα ήταν το ιδανικό. Είναι ένας άνθρωπος που θα είναι πάντα δίπλα σας.
• Μην επιλέξετε άνθρωπο μόνο και μόνο επειδή έχετε συνεργασία στη δουλειά ή κάποιο άλλο όφελος. Αυτές οι σχέσεις δεν κρατάνε.
• Ο άνθρωπος που θα γίνει νονός, καλό είναι να έχει τις ίδιες ή παρόμοιες απόψεις για τη ζωή και γενικότερα για το πώς βλέπει τα πράγματα.
Πηγή: mothersblog.gr
Πολύ τρυφερό!
Μετά το υπερηχογράφημα που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια για το εάν είναι τελικά ένας δαίμονας δίπλα από το αγέννητο αγοράκι ή όχι, την εμφάνισή του κάνει ένα νέο υπερηχογράφημα όπου δείχνει μία αγέννητη μικρούλα να την προσέχει ένας… άγγελος.
Πρώτη δημοσίευσε την είδηση η εφημερίδα Mirror, όπου όπως αναφέρει, η Κέλι Λούις μοιράστηκε μαζί τους το υπερηχογράφημα της κόρης της όπου δείχνει έναν άγγελο να βρίσκεται μαζί της και να της χαμογελάει.
«Μία φίλη μου, είδε τον υπέρηχο με τον δαίμονα και μου θύμισε ότι στον δικό μου υπέρηχο το 2013 υπήρχε ένας άγγελος, κάτι που εγώ η ίδια δεν είχα δει πιο πριν», είπε η 26χρονη και συνέχισε, «Φαίνεται πώς ένας άγγελος καθοδηγεί το παιδί μου. Είναι τόσο καθαρό, που όσοι είδαν τον υπέρηχό μου δεν το πίστευαν!».
Η ίδια ανεξήγητα, ονόμασε την κόρη της που τώρα είναι τριών ετών Χάρπερ, που σημαίνει κάποιος που παίζει μια άρπα. «Η κόρη μου είναι τόσο καλό και ήσυχο κορίτσι που μοιάζει να είναι ευλογημένη!».
