Υπάρχουν φορές που η Ιστορία γίνεται αποκρουστική και ανατριχιαστική, ειδικά όταν μιλάμε για νόσους που προσβάλλουν τα μεγαλύτερα μυαλά επιστήμης, τέχνης και πολιτικής.
Από το εντελώς παράξενο ως το ακραία τρομακτικό, οι μυστηριώδεις παθήσεις του παρελθόντος προκαλούσαν ανείπωτο φόβο στους ανθρώπους της εποχής, καθώς ήταν το ανεξήγητο αυτό που έσπερνε τον μαζικό πανικό.
Όταν μάλιστα θύμα ήταν κάποια προβεβλημένη προσωπικότητα, τότε το πράγμα γινόταν ακόμα πιο ειδεχθές, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τον κίνδυνο που καραδοκεί διαρκώς.
Ονομαστές υποθέσεις δηλαδή όπως…
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε και η λύσσα
Ο θάνατος του μεγάλου αμερικανού ποιητή το 1849 παρέμεινε για πολλά χρόνια τυλιγμένος στο μυστήριο και την επιστημονική έριδα. Αφού ήταν αγνοούμενος για καμιά βδομάδα, έχοντας εγκαταλείψει το σπίτι του στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια στις 27 Σεπτεμβρίου, ο Πόε βρέθηκε αναίσθητος στις 3 Οκτωβρίου σε χαμαιτυπείο της Βαλτιμόρης, όντας σε κακή σωματική και ψυχική κατάσταση.
Εντελώς αλλαγμένος, βίαιος και αντικοινωνικός πια, ο πρίγκιπας του μακάβριου πέρασε κατόπιν τέσσερις μέρες παραληρήματος στο νοσοκομείο, σε καθεστώς γενικευμένων παραισθήσεων και εκστομίζοντας ασυναρτησίες, πριν βουτηχτεί τελικά στην παράνοια και πεθάνει.
Ο ντελιριακός θάνατός του παρέμενε ένα από τα γνωστότερα μυστήρια, μέχρι το 1996 φυσικά, όταν ομάδα ιατρών και επιστημόνων της υγείας μαζεύτηκαν σε ένα συνέδριο για να συζητήσουν σοβαρά τι σκότωσε τον ποιητή. Η ερευνητική αποστολή κατέληξε ότι ο θάνατος του Πόε ήταν «μια καθαρή περίπτωση λύσσας». Στον 19ο αιώνα εξάλλου η λύσσα ήταν εξαιρετικά κοινή πάθηση και δεν αποκλείεται ο Πόε να δαγκώθηκε από λυσσασμένο ζώο.
Τα συμπτώματά του εξάλλου, οι σπασμοί και η παράνοια δηλαδή, συνάδουν προς αυτή τη γραμμή σκέψης. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για υπόθεση εργασίας, έστω και με τη βούλα της επιστήμης, δεν αποκλείεται να είναι όσο πιο κοντά φτάσουμε ποτέ ως ανθρωπότητα στην εξήγηση του άλυτου μυστηρίου για τα αίτια θανάτου του μεγάλου αμερικανικού ρομαντικού…
Η ζωή του Δαρβίνου που ήταν ένας συνεχής εμετός
Έναν χρόνο μετά το μακρύ του ταξίδι πάνω στο περιβόητο «Beagle», ο κορυφαίος φυσιοδίφης ανέπτυξε μια περίεργη πάθηση που θα τον στοίχειωνε έκτοτε στο υπόλοιπο της ζωής του: τρεις ώρες έπειτα από κάθε γεύμα του τον έπιανε ένας οξύς κοιλόπονος που εξελισσόταν σε ναυτία. Στιγμές αργότερα, άδειαζε βίαια ό,τι περιείχε το στομάχι του, με τους καθημερινούς αυτούς εμετούς να τον αφήνουν ολότελα εξαντλημένο και αποκαμωμένο.
Κάποιες φορές μάλιστα η πάθησή του κλιμακωνόταν τόσο που τον άφηνε εντελώς ανήμπορο να εργαστεί. Θέλετε και το χειρότερο ίσως χαρακτηριστικό της ιστορίας μας; Ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε από τι υπέφερε! Παρά το γεγονός ότι πολλοί εκ των συγχρόνων του τον θεωρούσαν απλώς υποχονδριακό και υπερβολικό, οι σημερινοί γιατροί τού έχουν διαγνώσει σύνδρομο κυκλικών (υποτροπιαζόντων) εμέτων, αν και εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε τι το προκαλεί.
Παρά το γεγονός ότι αν ζούσε στις μέρες μας θα είχε στα χέρια του ακριβή διάγνωση της κατάστασής του, οι γιατροί θα εξακολουθούσαν ωστόσο να μην ξέρουν τι να κάνουν για να τον βοηθήσουν. Αν σχετίζεται με τη μακρά περίοδο που πέρασε στο νερό ή τα τροπικά μέρη που επισκέφθηκε, αυτό είναι άλλη μια υπόθεση που έχει υποστηριχθεί, χωρίς πειστικές απαντήσεις ωστόσο…
Ο εγκέφαλος του Λένιν που μετατρεπόταν σε πέτρα
Ξέρουμε ότι ο φλογερός μπολσεβίκος επαναστάτης υπέστη στις 10 Μαρτίου 1923 και τρίτο εγκεφαλικό επεισόδιο, χάνοντας πια την ικανότητα ομιλίας και μένοντας παράλυτος από τη δεξιά πλευρά, ενώ δέκα σχεδόν μήνες αργότερα (21 Ιανουαρίου 1924) παθαίνει και τέταρτο εγκεφαλικό αφήνοντας την τελευταία του πνοή. Παρά το γεγονός ότι ο θάνατός του ήρθε ως αποτέλεσμα της σειράς αυτής των εγκεφαλικών, στα χρόνια του κανείς δεν ήξερε τι πήγαινε στραβά με τον μπροστάρη της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Οι σοβιετικοί γιατροί υποπτεύονταν τα πάντα, από υπερκόπωση μέχρι και δηλητηρίαση από μόλυβδο, καταλήγοντας τελικά ότι ο Λένιν υπέφερε από αυτό που έμοιαζε να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει στην εποχή του: τη σύφιλη. Και μόνο όταν υπέβαλαν τη σορό του σε νεκροψία θα μάθαιναν οι γιατροί την ανατριχιαστική αλήθεια ότι ο εγκέφαλός του πέτρωνε σταδιακά!
Η εγκεφαλική (αγγειακή) αθηροσκλήρωση προκαλεί εμφάνιση στα τοιχώματα των αρτηριών αθηρωματικών πλακών, συγκεντρώσεις ασβεστίου δηλαδή, και στον Λένιν ήταν σε τόσο προχωρημένη κατάσταση που όταν οι ανατόμοι χτυπούσαν τις πληγείσες εγκεφαλικές περιοχές με τη λαβίδα τους, ο θόρυβος που προέκυπτε ήταν λες και χτυπούσαν πέτρα. Φανταστείτε την έκπληξή τους όταν ήρθαν αντιμέτωποι με την ανατριχιαστική αυτή πραγματικότητα…
Ο Λάβκραφτ και η παράξενη αποστροφή του στο κρύο
Ο μαέστρος του τρόμου και του φανταστικού Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ ήταν ένας ιδιαίτερος από κάθε άποψη άνθρωπος: απεχθανόταν τους ανθρώπους, μισούσε τους έρωτες, ήταν ρατσιστής, δεν αποζητούσε πλούτη και επίγεια αγαθά και δεν τα κατάφερνε με τις γυναίκες. Βαθύτατα αδιάφορος και εχθρικός απέναντι σε όλες τις αξίες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, απέτυχε σε όλες του τις προσπάθειες να ζήσει μια κανονική ζωή. Σφοδρός πολέμιος, για παράδειγμα, της διασταύρωσης των ανθρώπινων φυλών και ξακουστός αντισημίτης, παντρεύτηκε το 1924 μια εβραία!
Ίσως βέβαια το πιο παράξενο χαρακτηριστικό του ήταν η μανιώδης αποστροφή του στο κρύο. Αν η θερμοκρασία έπεφτε σημαντικά, ο Λάβκραφτ λιποθυμούσε και συνερχόταν μάλιστα μόνο όταν τον ζέσταιναν και πάλι. Και βέβαια συνεχίζουμε να μην έχουμε ιδέα τι προκαλούσε την ακατανόητη αυτή ευαισθησία στο κρύο.
Ο Λάβκραφτ εμφάνισε την πάθηση αρκετά όψιμα στη ζωή του και ξέρουμε ότι δεν πυροδοτήθηκε από κάποια άλλη νόσο, κάνοντας τόσους και τόσους ιατρικούς ερευνητές να υποθέσουν ότι συνδεόταν με τις ημικρανίες από τις οποίες υπέφερε ή ότι αντιθέτως τα αίτιά της ήταν καθαρά ψυχολογικού τύπου. Ο ίδιος ο Λάβκραφτ την απέδιδε στον καρκίνο που τον σκότωσε τελικά, αν και το γεγονός της σχεδόν παρανοϊκής εμμονής του με το κρύο παραμένει.
Αφού απαθανάτισε την πάθησή του σε αρκετές ιστορίες τρόμου, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να αποφύγει το ψύχος…
Ο Ηρώδης Α’ και η σωρεία των απειλητικών παθήσεών του
Ο Ηρώδης ο Μέγας, όταν δεν έχτιζε θεόρατα οικοδομήματα και τεχνητά λιμάνια και δεν διέταζε τη θανάτωση των παιδιών της Βηθλεέμ, περνούσε τον καιρό του βουτηγμένος μέσα σε σειρά δυσάρεστων και μυστηριωδών νόσων. Τόσο ανατριχιαστικές μάλιστα που όταν πέθανε τελικά από την «οδυνηρή ασθένεια», όπως μας λέει ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, το κάτω τμήμα του κορμού του ήταν εντελώς παράλυτο και σάπιο. Λίγο πριν από τον θάνατό εξάλλου σκότωσε τον γιο του Αντίπατρο, κάνοντας πολλούς να αναρωτηθούν για την ψυχική του υγεία.
Κατά τον Ιώσηπο, ο βιβλικός βασιλιάς υπέφερε από έναν πυρετό που σιγόβραζε εντός του, «μια ανυπόφορη φαγούρα σε όλο του το δέρμα, συνεχείς πόνους στα έντερα, όγκους στα πόδια, φλεγμονές στην κοιλιακή χώρα και γάγγραινα στα απόκρυφα μέρη του». Στον μακρύ κατάλογο των συμπτωμάτων που περιγράφει λεπτομερώς ο ιστορικός, ο Ηρώδης είχε επίσης χτυπηθεί από σπασμούς στα άκρα και δυσώδη αναπνοή, αν και τίποτα προφανώς δεν μπορούσε να συγκριθεί με τη «γάγγραινα στα απόκρυφα μέρη του», κάνοντας τα γεμάτα βακτήρια γεννητικά του όργανα να πεθαίνουν πριν της ώρας τους.
Σήμερα ξέρουμε τη φρικιαστική του πάθηση ως Γάγγραινα Φουρνιέ, μια σπάνια και προοδευτική νέκρωση των χιτώνων των έξω γεννητικών οργάνων και του περινέου δηλαδή και μια από τις πιο επώδυνες και ανατριχιαστικές νόσους να προσβληθεί κάποιος. Αν και δεν πέθανε πιθανότατα από αυτή ο Ηρώδης, αλλά από μια τελευταία και κατάφωρα τρομακτική εκδήλωση της πάθησης που ονομάζουμε στις μέρες μας χρόνια νεφρική νόσο: την καθόλου παραγωγή ούρων (ανουρία)…
Πηγή: newsbeast
Μόλις δύο με τρεις ώρες από την Αθήνα η βόρεια Εύβοια όχι απλά θα σας μαγέψει, αλλά θα σας εγκλωβίσει στα υπέροχα τοπία της και θα σας κάνει να την επισκεφθείτε πάρα πολλές φορές.
Ένας από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς είναι το Πευκί. Με παραλία τεσσάρων χιλιομέτρων στην οποία θα βρείτε από ψιλή άμμο μέχρι και χοντρό βότσαλο, το Πευκί ικανοποιεί και τον πιο δύσκολο ταξιδιώτη.
Τα μικρά καφέ, αλλά και οι ταβέρνες που βρίσκονται κοντά στην παραλία θα σας ικανοποιήσουν με την εξυπηρέτησή τους μιας και δεν θα χρειαστεί να μετακινηθείτε από την ξαπλώστρα σας για να απολαύσετε για παράδειγμα έναν καφέ ή ένα μικρό σνακ.
Γνωστή από την αρχαιότητα η λουτρόπολη της Αιδηψού είναι έτοιμη να σας χαρίσει μια απίθανη εμπειρία χαλάρωσης με τα δεκάδες spa που υπάρχουν εκεί. Η Αιδηψός συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο μιας και η φήμη των ιαματικών πηγών της και του θεραπευτικού της νερού την έχουν κάνει διάσημη σε όλο τον κόσμο. Μεγάλης σπουδαιότητας είναι και τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή.
Ακόμα μια περιοχή που μπορεί να σας προσφέρει υπέροχη διαμονή σε φροντισμένα καταλύματα αλλά και μπάνιο στα καταγάλανα νερά είναι ο Νέος Πύργος. Φημισμένος για την ομώνυμη παραλία του αλλά και την επίσης διάσημη παραλία «Νησιώτισσα» – με την υπέροχη αμμουδιά – αποτελεί πόλο έλξης για όσους βρεθούν το καλοκαίρι στη βόρεια Εύβοια.
Η περιοχή φαίνεται πως πήρε το όνομά της από τον πύργο που βρίσκεται σε ένα μικρό έρημο νησί κοντά στην «Νησιώτισσα», ο οποίος ανάγεται στα χρόνια της Οθωνανικής Αυτοκρατορίας
Από τους σημαντικότερους προορισμούς στη βόρεια Εύβοια είναι η Λίμνη. Χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω από έναν υπέροχο κόλπο που βρέχεται από τα νερά του Ευβοϊκού, η Λίμνη είναι ένας από τους πιο γραφικούς προορισμούς. Με πληθώρα καταστημάτων η Λίμνη αποτελεί ένα κεντρικό σημείο για τους ταξιδιώτες.
Γνωστές για την παραλία τους οι Ροβιές αποτελούν πόλο έλξης πολλών ταξιδιωτών στη βόρεια Εύβοια. Δεκάδες καταλύματα περιμένουν τους επισκέπτες, ενώ άνετα μπορείτε να χαλαρώσετε κάνοντας μια ρομαντική βόλτα στην όμορφη παραλία του χωριού και στη συνέχεια να απολαύσετε το κρασάκι ή το ούζο σας ακόμα και σε τραπεζάκια που οι ντόπιοι καταστηματάρχες έχουν στήσει πάνω στην άμμο.
Ξεχωριστή θέση στις καρδιές όσων έχουν επισκεφθεί τη βόρεια Εύβοια έχει ο Άγιος Γεώργιος Λιχάδας. Ένα γραφικό ψαροχώρι, που διαθέτει ωστόσο τα απαραίτητα καταλύματα για να σας φιλοξενήσει. Η περιοχή διαθέτει όμορφες παραλίες, ενώ όσοι διαθέτουν φουσκωτό ή είναι δυνατοί κολυμβητές τα Λιχαδονήσια μπορούν να προσφέρουν μια ξεχωριστή και υπέροχη εμπειρία.
Σε υψόμετρο 620 μέτρων και στον δρόμο από τις Ροβιές προς το μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, βρίσκονται οι καταρράκτες του Δρυμώνα.
Ο δρόμος αν και με αρκετές στροφές είναι άνετος, ενώ η διαδρομή θα σας αποζημιώσει καθώς σε πολλά σημεία της οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν με δυσκολία την πυκνή φυλλωσιά των δέντρων.
Η Μονή καταστράφηκε ολοσχεδώς το 1824 από τους Τούρκους και 53 χρόνια αργότερα φτιάχτηκε ξανά. Λειτουργεί κανονικά, ενώ εκεί ασκήτευσε και διετέλεσε ηγούμενος ο για πολλούς σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας, Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ναός της Μονής με τις σπουδαίες και παλιές τοιχογραφίες του αλλά και το σύνολο του μοναστηριού.
Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το χωριό Αγία Άννα, υπάρχει το ξακουστό φαράγγι της Μπουλοβίναινας. Σύμφωνα με τον θρύλο κατά την επανάσταση του 1821 σε μια σπηλιά της περιοχής κρύβονταν από τους Τούρκους περίπου 40 άτομα και μια εξ αυτών ήταν η Μπουλοβίναινα, που για άγνωστο λόγο βγήκε κάποια στιγμή από την κρυψώνα της και την εντόπισαν οι Τούρκοι.
Το έχουμε πει και ξαναπεί ότι αγαπάμε πολύ τα road trips. Και αν ονειρευόμαστε ένα χορταστικό αμερικάνικο coast-to-coast, ή έστω τους Autobahn της κεντρικής Ευρώπης, μέχρι να βρούμε τα χρήματα για να κάνουμε τέτοιου είδους όνειρα πραγματικότητα, βρίσκουμε παρηγοριά στις ωραιότερες αυτοκινητο-διαδρομές της Ελλάδας.
