Περίπου το ένα τρίτο των μωρών γεννιούνται με καισαρική τομή, αλλά πάντα καλύπτονται από ένα κομμάτι μυστηρίου. Πολύ σπάνια απεικονίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές ή ταινίες μια γέννα με καισαρική τομή και πολλοί είναι αυτοί που δεν ξέρουν πώς ακριβώς γίνεται.
Οι γονείς μάλιστα βλέπουν το μωρό τους, αρκετά λεπτά αργότερα από ότι μια γυναίκα που γεννά με φυσιολογικό τοκετό. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αυτό το άλμπουμ φωτογραφιών είναι τόσο συναρπαστικό. Στις παρακάτω φωτογραφίες, θα δείτε μωρά, μόλις μερικά δευτερόλεπτα μετά τη γέννηση τους με καισαρική τομή. Ο φωτογράφος που κερδίζει τα εύσημα των φωτογραφιών, ονομάζεται Κρίστιαν Μπέρθελοτ και ξεκίνησε το project «Καίσαρ» μετά τη γέννηση του πρώτου του παιδιού.
«Ήταν μια πολύ δύσκολη γέννα, που έπρεπε να γίνει με καισαρική τομή για να γεννηθεί υγιέστατο το μωρό μας», είπε ο Κρίστιαν και συνέχισε, «Όταν τον είδα για πρώτη φορά, ήταν καλυμμένος με αίμα. Ήταν σαν πολεμιστής που μόλις κέρδισε την πρώτη μάχη του, από τον άγγελο του σκότους!».
Ο ίδιος λέει ότι ο κόσμος πρέπει να βλέπει τα παιδιά που γεννιούνται ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για μια καισαρική τομή ή για φυσιολογικό τοκετό. «Όλα τα μωρά γεννιούνται γυμνά, με δάκρυα στα μάτια και καλυμμένα από το αίμα του σώματος που τα μεγάλωνε αυτούς τους εννέα μήνες. Πρόκειται για μια μαγική στιγμή!».
Δείτε παρακάτω μερικά από τα μωρά που φωτογράφισε κατά τη διάρκεια της γέννησής τους.
Χαμογελούν και δεν διστάζουν να αγκαλιάζουν. Αυτά είναι δύο από τα χαρακτηριστικά που έχουν οι καλοί άνθρωποι.
Κάθε πρωί όλοι ξεκινούν από τα σπίτια τους έχοντας τις καλύτερες προθέσεις. Πολλοί, μάλιστα, λένε στους εαυτούς τους πως θα κάνουν τα πάντα για να είναι καλοί άνθρωποι και να προσφέρουν όμορφες στιγμές στους γύρο τους.
Ωστόσο, είναι πανεύκολο, όσο καλές προθέσεις και να έχει κανείς, αντί να γίνει ο καλύτερος, να γίνει ο… χειρότερος άνθρωπος του κόσμου. Η διαχωριστική γραμμή είναι λεπτή και με λίγη… εξάσκηση και προσπάθεια όλοι μπορεί να μάθουν να μην την περνάνε.
Αλλά, πώς μπορεί να είναι ένας καλός άνθρωπος; Σίγουρα όσοι έχουν κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως καλοί άνθρωποι.
Οι άνθρωποι που θα σας φτιάξουν ένα φλιτζάνι τσάι χωρίς να σας ρωτήσουν
Οι οδηγοί που θα σας αφήσουν να περάσετε σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση
Οι απόλυτα συνεπείς άνθρωποι
Οι άνθρωποι που βρίσκουν στο δρόμο χρήματα και τα επιστρέφουν
Οι άνθρωποι που σηκώνονται από τη θέση τους στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να κάτσει κάποιος άλλος
Οι άνθρωποι που βοηθούν άλλους να μεταφέρουν πράγματα σε σκαλιά
Οι άνθρωποι που με προθυμία βοηθούν άλλους που τους ρωτούν πώς να πάνε εκεί που θέλουν
Οι άνθρωποι που δωρίζουν πράγματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς
Οι άνθρωποι που χαμογελούν
Οι άνθρωποι που γράφουν (όχι οι δημοσιογράφοι. Οσοι καταγράφουν τις σκέψεις σε χαρτί…)
Οι άνθρωποι που κρατάνε την πόρτα ανοιχτή για να περάσει κάποιος άλλος
Οι άνθρωποι που δίνουν τη σειρά τους…
Οι άνθρωποι που, σε περίπτωση που πέσει κάτι κάτω, τρέχουν να το σηκώσουν.
Οι άνθρωποι που δεν κάνουν σκουπίδια
Οι άνθρωποι που φτιάχνουν μια υπέροχη λίστα αναπαραγωγής μουσικής για άλλους
Οι άνθρωποι που θυμούνται (γενέθλια, διευθύνσεις, τον τρόπο που σας αρέσει να τρώτε το… φιλέτο σας)
Οι άνθρωποι που ξέρουν ότι χρειάζεστε μια αγκαλιά.
Οι άνθρωποι που σας συγχωρούν
Οι άνθρωποι που σας λένε «γείτσες» όταν φτερνίζεστε
Πέρασαν κιόλας 21 χρόνια από την χρονιά που κυκλοφόρησε η κλασσική ταινία «Forrest Gump» με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks (ο οποίος κέρδισε τον ρόλο από τον John Travolta που ήταν η αρχική επιλογή), η οποία κέρδισε Βραβείο Όσκαρ καλύτερης ταινίας και άλλα 5 αγαλματίδια, σημειώνοντας παράλληλα μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Ας δούμε όμως πως είναι σήμερα οι πρωταγωνιστές σε σχέση με το 1994…
Αν σας ζητούσα να επιλέξετε ανάμεσα σε κάτι «παλιό» ή «νέο», είτε αυτό ήταν ρούχο, σπίτι ή έπιπλο, τι θα επιλέγατε; Σίγουρα το νέο είναι πιο λαμπερό, πιο μοντέρνο αλλά δεν διαθέτει τη μαγεία του παλιού. Το παλιό σε ταξιδεύει…
Ίσως είναι η ιστορία που κρύβει ή μπορεί να παίζει ρόλο η συναισθηματική μου φύση, αλλά προτιμώ τα αντικείμενα που έχουν να μου πουν κάτι από το παρελθόν. Όταν ξέρεις πως ένα αντικείμενο έχει αγαπηθεί πολύ από κάποιους κάποτε, σίγουρα θέλεις να το αποκτήσεις κι να μάθεις κι εσύ το γιατί… να μάθεις κι εσύ πόσο μοναδικό είναι!
Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη, η λατρεία που έχω για τα κολλημένα στο παρελθόν σπίτια! Αυτός είναι κι ο λόγος που οι εικόνες αυτού του παλιού αγροτόσπιτου τράβηξαν την προσοχή μου. Αν και το εξωτερικό του δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το εσωτερικό του κρύβει μια όμορφη έκπληξη. Όταν διαπίστωσα πόση προσωπική ιστορία είχε διατηρηθεί εκεί μέσα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Είναι μαγικό να μπορείς να δεις πως ζούσαν οι άνθρωποι το 1940, με τόση λεπτομέρεια.
Δείτε τις εκπληκτικές φωτογραφίες παρακάτω και μην χάσετε το βίντεο στο τέλος του άρθρου.
Παρακαλούμε κοινοποιήστε το αν σας αρέσει όσο άρεσε και σε εμάς!
Η φάρμα Grange, βρίσκεται στο Ryton-on-Dunsmore, της Αγγλίας, και μοιάζει με ένα τυπικό αγροτόσπιτο του 1800 από μακριά.
Ένα βήμα στο εσωτερικό του είναι αρκετό για να συνειδητοποιήσει κανείς πως είναι πολλά παραπάνω από αυτό που φαίνεται.
Όταν τα αδέλφια Jack και Audrey Newton (τα οποία απεικονίζονται σε νεαρή ηλικία στη παρακάτω φωτογραφία) έφυγαν από τη ζωή πρόσφατα, έφεραν στο φως ένα απίστευτο μυστικό.
Στο εσωτερικό του παλιού σπιτιού, ο χρόνος είχε σταματήσει κάπου στο 1940.
Η οικία της οικογένειας Newton είναι πλέον μια κάψουλα του χρόνου, στην κυριολεξία ένα ζωντανό μουσείο, το οποίο τελικά άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό.
Μιας και κανένα από τα δυο αδέλφια δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε παιδιά, έμειναν στο πατρικό τους σπίτι για όλη τους τη ζωή.
Δούλευαν τη φάρμα μέχρι τα 80 τους χρόνια, και διατήρησαν το σπίτι ακριβώς όπως το είχαν αφήσει οι γονείς τους.
Τώρα, μιας και δεν υπάρχει κανείς για να κληρονομήσει την περιουσία τους, το σπίτι και το περιεχόμενό του έχει βγει σε δημοπρασία.
Οι υποψήφιοι αγοραστές θαυμάζουν πλέον τα αμέτρητα κομμάτια αντίκες που άφησαν πίσω τα δυο αδέρφια.
Κάθε τετραγωνικού του σπιτιού είναι γεμάτο με κειμήλια του παρελθόντος.
Είναι συναρπαστικό, το πώς κατάφεραν τα δυο αδέρφια να διατηρήσουν κυριολεκτικά τα πάντα εκεί μέσα.
Παρόλο που ο Jack και η Audrey δεν άφησαν ποτέ το πατρικό τους σπίτι, δεν έζησαν μια βαρετή ζωή.
Το σπίτι είχε φιλοξενήσει, στις δόξες του, σπουδαίους καλεσμένους συμπεριλαμβανομένων κι ηθοποιών του Coventry Belgrade (μια ιδιαίτερη θεατρική εταιρία που ιδρύθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Καταξιωμένοι τραγουδιστές έμειναν επίσης σε αυτό το σπίτι, ανάμεσά τους κι ο Michael Crawford, ένας αστέρας του Broadway.
Λόγω των πολλών καλλιτεχνών καλεσμένων του, το σπίτι είναι γεμάτο με όργανα και παρτιτούρες από το 1920 έως το 1940.
Όμως το σπίτι δεν είναι μόνο γεμάτο με μουσικά σύνεργα.
Πορσελάνινα σετ από το 1930, ποτήρια για κοκτέιλ του 1960, σετ τηλεόρασης από το 1950, καθώς κι αντικείμενα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχουν στο εσωτερικό του σπιτιού.
Επιτραπέζια παιχνίδια που έχουν καταργηθεί και αντίκες αθλητικού εξοπλισμού έχουν βρεθεί επίσης.
Φαίνεται πως παρόλο που έζησαν στο σπίτι για σχεδόν 100 χρόνια, ο Jack κι η Audrey ποτέ δεν το αναβάθμισαν τεχνολογικά.
Το σπίτι θερμαινόταν με τζάκια και σόμπες.
Συντηρούσαν το φαγητό χωρίς ψυγείο. Αντί για αυτό, τα αδέρφια χρησιμοποιούσαν όλες τις φυσικές μεθόδους για να κρατήσουν τα τρόφιμα φρέσκα.
Δεν έχουν κολλήσει μόνο οι κοινοί χώροι στο παρελθόν.
Ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο, ανακαλύπτει πως και τα υπνοδωμάτια είναι αντίκες, επίσης.
Ο διοργανωτής της δημοπρασίας Stuart Long λέει στη Daily Mail, «Κάνω αυτό το πράγμα εδώ και 40 χρόνια και είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω δει ποτέ.»
Σύμφωνα με έναν γείτονα και οικογενειακό φίλο, τα δυο αδέρφια είχαν μια πολύ ιδιωτική ζωή.
Το σπίτι τους είναι σαν να μια λωρίδα που χωρίζει το παρελθόν με το παρόν.
Η φάρμα Grange αντικατοπτρίζει τέλεια την αισθητική του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου στην Αγγλία.
Στη διάρκεια του πολέμου, ο Jack υπηρέτησε στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία.
Μετά τον πόλεμο, ο Jack επέστρεψε σπίτι και μαζί με την αδερφή του άρχισαν να εκτρέφουν γουρούνια και βοοειδή.
Όταν μεγάλωσαν αρκετά και οι δυο, πούλησαν τα ζώα τους, αλλά συνέχισαν να καλλιεργούν τη γη.
Τώρα που τα δυο αδέρφια έφυγαν από τη ζωή, οι δημοσιογράφοι, οι συλλέκτες και οι ντόπιοι απολαμβάνουν τους αμέτρητους θησαυρούς του παλιού σπιτιού.
Παρόλο που κάποια αντικείμενα έχουν μεταφερθεί για χάρη της δημοπρασίας, το σπίτι παραμένει όπως το άφησαν ο Jack και η Audrey.
Μιας και τα αδέρφια χρησιμοποιούσαν μόνο δυο από τα υπνοδωμάτια, οι περισσότεροι χώροι ήταν σαν καινούριοι.
Και τώρα το σπίτι αυτό έχει γίνει θέμα συζήτησης στο διαδίκτυο με πολλούς ανθρώπους να εκφράζουν τον θαυμασμό του.
Πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν πως το σπίτι πρέπει να παραμείνει στην τοπική κοινότητα και να γίνει μουσείο.
Πως σας φαίνεται αυτό το παλιό και καλοδιατηρημένο σπίτι; Θα ζούσατε εδώ;
Δείτε το βίντεο παρακάτω και μην ξεχάσετε να μας πείτε τη γνώμη σας στα σχόλια!
Όλα τα πιο πάνω πλην του λογότυπου παρέχονται-γίνονται δωρεάν..
με ένα και μόνο e-mail…
To τελικό δε προϊόν θα ήταν η παραγωγή και προώθηση..
15 εικόνες προώθησης (5 ανά έτος του προγράμματος).
flash videos (1 ανά έτος του προγράμματος).
Διαβάστε τι προέβλεπε η σύμβαση έργου…
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στα πλαίσια του προγράμματος «Τουριστικής Προβολής Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας», αναθέτει στον δεύτερο των συμβαλλομένων, την Νομαρχιακή Επιχείρηση Ανάπτυξης (Ν.Ε.Α.), της Π.Δ.Ε και αυτή αναλαμβάνει :
για την υλοποίηση του υποέργου 1 με τίτλο «Ηλεκτρονικές Υποδομές και Μέσα Προώθησης του Τουρισμού στη Δυτική Ελλάδα» και συγκεκριμένα τις παρακάτω δράσεις:
1.1: Δημιουργία καναλιού YouTube.
1.2: Δημιουργία λογαριασμού και διαχείριση Δικτύου στο Facebook.
1.3: Δημιουργία λογαριασμού και διαχείριση Δικτύου στο Twitter.
1.4: Δημιουργία λογαριασμού και διαχείριση Δικτύου στο Google+
1.5: Δημιουργία και διαχείριση πλατφόρμας ψηφιακής σήμανσης με πολυμεσικό
περιεχόμενο.
1.6: Λογότυπο & slogan.
Οι συγκεκριμένες δράσεις θα υλοποιηθούν σε δύο φάσεις:
Η 1η θα περιλαμβάνει τη δημιουργία κατάλληλου πολυμεσικού υλικού για χρήση στα
κοινωνικά δίκτυα. Συγκεκριμένα, θα δημιουργηθούν αντιπροσωπευτικές προωθητικές εικόνες
και flash videos με σκοπό τη παρουσίαση του τουριστικού προορισμού και την υποστήριξη
των λοιπών προωθητικών ενεργειών του προγράμματος. Η συλλογή πολυμεσικού υλικού θα περιλαμβάνει:
15 εικόνες προώθησης (5 ανά έτος του προγράμματος).
flash videos (1 ανά έτος του προγράμματος).
Τα videos και οι εικόνες θα χρησιμοποιηθούν στα κοινωνικά δίκτυα, και στο web site της ΠΔΕ καθώς και σε κανάλι στο YouTube.
Η 2η φάση θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ηλεκτρονικού profile και τη δημιουργία δικτύου σε 3 κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter & google+) και διαχείριση αυτών. Χρησιμοποιώντας το πολυμεσικό υλικό της πρώτης φάσης θα εφαρμοστεί η στρατηγική Buzz Marketing δηλαδή, η προώθηση των τουριστικών υπηρεσιών της ΠΔΕ μέσω θετικών ηλεκτρονικών ανταποκρίσεων / σχολίων των μελών του δικτύου.
Η εφαρμογή της μεθόδου θα πραγματοποιηθεί μέσω των 3 sites κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα, θα υλοποιηθούν:
To Profile στο Facebook δημιουργία δικτύου και η διαχείριση του.
To Profile στο Twitter δημιουργία δικτύου και η διαχείριση του.
To Profile στο Google+ δημιουργία δικτύου και η διαχείριση του.
Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο στο YouTube, έγινε viral. Αστείες κι απροσδόκητες στιγμές μεταξύ παιδιών και σκυλιών φαίνεται πως τρελαίνουν το διαδίκτυο!
Τις στιγμές που βλέπεις το παιδί σου να μαθαίνει πως να μπουσουλάει, να περπατάει και να μιλάει δεν μπορείς να τις ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου. Η αλήθεια είναι πως ένα μωρό τραβάει πάντα πάνω του όλη την προσοχή των γονέων και τα κατοικίδια, τα οποία μέχρι πρότινος ήταν τα μωρά της οικογένειας, θέλοντας και μη χάνουν ένα σοβαρό μερίδιο της προσοχής που λάμβαναν μέχρι τώρα. Έτσι γίνονται λιγάκι ανταγωνιστικά και ζηλεύουν το μικρό αυτό πλασματάκι που σας πήρε το μυαλό.
Το βίντεο που θα παρακολουθήσουμε είναι το τέλειο παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοούμε και είναι ξεκαρδιστικό!
Ενώ οι γονείς του μικρού αγοριού προσπαθούν να το ενθαρρύνουν να πει τη λέξη «Μαμά», δελεάζοντας το με μια γεμάτη πιρουνιά φαγητό, ο σκύλος της οικογένειας αποφασίζει να μπει και αυτός στο παιχνίδι και να διεκδικήσει κι αυτός το φαγητό! Ο πρώτος που θα πει «Μαμά» θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το νοστιμότατο γεύμα της… Ποίος πιστεύετε πως θα είναι;
Το σημείο που λατρέψαμε περισσότερο είναι όταν ο μικρός προσπαθεί να διώξει το σκύλο, όταν καταλαβαίνει πως κάτι πήγε στραβά και προφανώς δεν του άρεσε καθόλου! Η μητέρα δεν μπορεί να σταματήσει να γελάει με αυτό που γίνεται και δεν την αδικούμαι καθόλου μιας και η σκηνή είναι ξεκαρδιστική. Τα σκυλιά είναι από τα πιο αστεία πλάσματα και τα αγαπάμε τρελά!
Δείτε το βίντεο παρακάτω και παρακαλούμε κοινοποιήστε το στους φίλους σας!
Πόσο όμορφο θα ήταν να ζεις σε κάποιο μέρος, όπου θα μπορούσες να βλέπεις καθημερινά αυτά τα πανέμορφα πλάσματα να τρέχουν ελεύθερα.
Σε πολλά μέρη της Ευρώπης, το θέαμα αυτό δεν είναι ασυνήθιστο, όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βίντεο το οποίο γυρίστηκε στο Gower της Νότιας Ουαλίας. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει πρόβλημα, όταν τα φανταστικά αυτά ζώα χτυπήσουν, αρρωστήσουν ή βρεθούν σε μπελάδες, και δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος τριγύρω για να τα βοηθήσει.
Στο παρακάτω βίντεο, βλέπουμε κάποιους ήρωες από την RSPCA U.K. (Βασιλική Κοινότητα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Ζώων), την παλαιότερη φιλανθρωπική οργάνωση στο κόσμο, να προσπαθούν να βοηθήσουν μια πανέμορφη λευκή φοράδα και το νεαρό πουλάρι της. Ένα από τα πίσω πόδια της μπλέχτηκε στην χαίτη της, ρίχνοντας την στο έδαφος. Η φοράδα δε μπορεί να ελευθερωθεί όσο και αν προσπαθεί και το πουλάρι τρέχει τρομαγμένο γύρω της.
Μόλις όμως οι άνθρωποι έφτασαν και βοήθησαν τη μητέρα του, το πουλάρι άρχισε να τρέχει πέρα δώθε από χαρά.
Πόσο όμορφη είναι αυτή η στιγμή! Παρακαλούμε κοινοποιήστε το βίντεο αυτό αν συμφωνείτε!
Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλους του ανθρώπου χωρίς καμιά αμφιβολία. Τι συμβαίνει όμως όταν δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε ούτε για λίγες ώρες;
Είναι απλό.. Τα παίρνουμε μαζί μας ακόμη και στη δουλειά όταν αυτό είναι εφικτό. Κάποια από αυτά είναι γεννημένα για να κατέχουν μια θέση στον εργασιακό μας χώρο και το απολαμβάνουν. Οι εργοδότες φυσικά, ως φιλόζωοι, δέχονται με ανοιχτές αγκάλες τους τετράποδους φίλους των εργαζομένων
Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες σκύλων που λατρεύουν τη δουλειά και δεν διστάζουν να περάσουν το χρόνο τους εκεί.
Τα μωρά είναι ένα θαύμα! Το να κρατά κανείς ένα μωρό στην αγκαλιά του για πρώτη φορά είναι μια από τις ομορφότερες και πιο μαγικές εμπειρίες. Και ο μικρός Lenny που θα δείτε παρακάτω είναι ένα θαύμα.
Ο Lenny γεννήθηκε 4 μήνες νωρίτερα με βάρος μόλις 45γραμμάρια και αρκετά μικρός ώστε να χωρά στην παλάμη του ενός χεριού. Οι γονείς του, Shelley και Dean αναγκάστηκαν να τον αποχωριστούν γρήγορα γιατί ήταν αναγκαίο να μείνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Η ιστορία του μικρού ξεκίνησε άδοξα αλλά αποδείχθηκε πως η αγάπη είναι ικανή να κάνει θαύματα. Μετά από 100 μέρες στο νοσοκομείο οι γονείς πήραν τον Lenny που αποτελεί το προσωπικό τους μικρό θαύμα.
Δείτε τις φωτογραφίες τους παρακάτω.
Η Shelley ήταν μόλις 24 εβδομάδων έγκυος όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρούς πόνους.
Οι γιατροί ανακάλυψαν ότι είχε διαστολή και θα πρέπει να γεννήσει 4 μήνες νωρίτερα. «Ήμουν σοκαρισμένη. Έβλεπα μαζί με τον Dean με δυσπιστία τον ένα γιατρό μετά τον άλλο να με εξετάζει.» δήλωσε η ίδια στην εφημερίδα Daily Mail.
«Το μωρό έπρεπε να γεννηθεί σε 16 εβδομάδες αλλά ήταν αναγκαίο να γίνει τότε ανεξάρτητα με το αν ήμασταν έτοιμοι ή όχι.» συμπλήρωσε. Όταν γεννήθηκε στο νοσοκομείο Epsom στο Surrey του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν μόλις μερικά γραμμάρια.
Μπήκε αμέσως στην εντατική και μετά από κάποιες ώρες υπέστη καρδιακή προσβολή. Ευτυχώς όμως το ξεπέρασε. Η μητέρα του είπε: «Το μόνο που ήθελα ήταν να τον αγκαλιάσω αλλά έπρεπε να περάσουν αρκετές ώρες μέχρι να τον δω πάλι.»
Ο Dean δήλωσε : «Ακούγεται άσχημο αλλά όταν γεννήθηκε ο Lenny ήμασταν τόσο τρομοκρατημένοι που δεν μπορούσαμε ούτε να τον κοιτάξουμε. Πίστευα πως επειδή γεννήθηκε πρόωρα μπορεί να μοιάζει ακόμη με έμβρυο.»
«Όταν τον είδα, παρατήρησα πως το δέρμα του ήταν διαφανές και ήταν καλυμμένος με λευκά γούνινα μαλλιά.»
Περιτριγυρισμένος από σωλήνες και καλώδια ο μικρός αγωνίστηκε πολύ για να επιβιώσει ενώ οι γιατροί είπαν στους γονείς του να είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο.
Τότε αποφάσισαν να τον φωτογραφίζουν κάθε μέρα. Η Shelley είπε : «Ο Dean, δημιούργησε ένα ημερολόγιο για να δείξει τη βελτίωσή του γιού μας και να παραμείνουμε θετικοί κατά τη διάρκεια εκείνης της δύσκολης περιόδου.»
«Έβαλε τις φωτογραφίες στο ίντερνετ για να ενημερώσει την οικογένεια και τους φίλους μας. Είχαμε καταπληκτική υποστήριξη από όλους.»
Αργά αλλά σταθερά ο Lenny ξεκίνησε να παίρνει βάρος και να μεγαλώνει. Οι γιατροί εργάστηκαν σκληρά μαζί του σε πολλές διαδικασίες όπως σε 9 μεταγγίσεις αίματος και χειρουργική επέμβαση ματιών με laser.
Όταν ήταν 6 εβδομάδων, οι γιατροί αποφάσισαν πως είναι αρκετά σταθερός για να τον πάρουν αγκαλιά οι γονείς του. Η Shelley πρόσθεσε «Είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Είχαμε ανάμικτα συναισθήματα.»
«Θυμάμαι πως έκλαιγα και πίστευα πως δεν θα σταματήσω ποτέ. Μετά από όλο αυτό το διάστημα ήταν απίστευτο πως τον κρατούσαμε στην αγκαλιά μας.»
100 ημέρες μετά τη γέννησή του έγινε ακόμη ένα θαύμα. Οι γιατροί επέτρεψαν στο ζευγάρι να πάρει το γιο τους στο σπίτι.
Ο Dean δήλωσε στη Daily Mail: «Το να τον έχουμε στο σπίτι ήταν κάτι που δεν περιμέναμε να συμβεί αλλά είναι ένας μικρός μαχητής. Ο Lenny δεν θα ήταν μαζί μας τώρα αν οι γιατροί και οι νοσοκόμες δεν έκαναν τόσο φανταστική δουλειά. Δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε αρκετά.»
Η μητέρα του μικρού συμπλήρωσε: «Ένα χρόνο μετά ο Lenny είναι ένα χαρούμενο και γερό αγόρι. Ευχαριστούμε καθημερινά τον Θεό για όλα.»
Σίγουρα ο μικρός είναι η ζωντανή απόδειξη πως τα θαύματα είναι αληθινά.
Μια θεοσεβούμενη κυρία τις Κυριακές πήγαινε στην εκκλησία και δίδασκε στο κατηχητικό.
Μια Κυριακή ένας κύριος ήταν πίσω της στο στασίδι και πρόσεξε τι ωραία γυναίκα ήταν.
Προς το τέλος της λέει:
-Τι θάλεγες, οι δυο μας να βγούμε για δείπνο την Τρίτη;
-Ευχαρίστως, ανταποκρίθηκε, και αυτός δεν μπόρεσε να πιστέψει την τύχη του.
Την Τρίτη την πήγε στο καλύτερο εστιατόριο. Μόλις κάθισαν, της πρότεινε:
-Θέλεις ένα κοκτέιλ;
-Όχι, απαντά η αριστοκράτισσα, αν το έκανα αυτό τι θα έλεγα στα παιδιά στο κατηχητικό;
Αυτός ανακάθισε, δεν ήταν ιδιαίτερα ομηλιτικός, μέχρι το τέλος του δείπνου, όταν βγάζει το πακέτο του και τη ρωτά αν θέλει να καπνίσει.
-Όχι βέβαια, απαντά αυτή, αν το έκανα αυτό δεν θα μπορούσα να αντικρύσω τα παιδιά την Κυριακή.
Ο απογοητευμένος και η κυρία έφυγαν, και την έβαλε στο αυτοκίνητο για να την φέρει στο σπίτι της.
Περνώντας έξω από ένα μοτέλ, αυτός σκέφτηκε ότι ήδη τον είχε απορρίψει δυο φορές, και στη σκέψη ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, τολμά και τη ρωτάει:
-Χμ, θα ήθελες να σταματήσουμε σε αυτό το μοτέλ;
-Σίγουρα, θα ήταν ωραία, απάντησε αυτή με μια νότα προσμονής.
Αυτός δεν πίστεψε τα αυτιά του, έκοψε το τιμόνι αμέσως, και μπήκε στο μοτέλ να βρει δωμάτιο.
Το επόμενο πρωί, μετά από μια άγρια παθιασμένη ερωτική νύχτα, αυτός ξύπνησε πρώτος.
Την κοίταξε δίπλα στο κρεβάτι και σκέφτηκε με τύψεις, τι έκανε.
Την ξύπνησε και της είπε;
-Θέλω να σε ρωτήσω ένα πράγμα. Τι θα πεις τώρα στα παιδιά την Κυριακή;
Και αυτή είπε:
-Το ίδιο πράγμα που τους λέω πάντα. Δεν χρειάζεται να καπνίζεις και να πίνεις για να περάσεις καλά.
Παρόλο που ο Jack και η Audrey δεν άφησαν ποτέ το πατρικό τους σπίτι, δεν έζησαν μια βαρετή ζωή.
