Κυκλοφορούν πολλά βίντεο με συμβουλές επιβίωσης στην άγρια φύση και τα περισσότερα μας δείχνουν τρόπους για να ανάψουμε φωτιά, γιατί αν βρεθείς ξαφνικά μόνος σου στη φύση το πρώτο πράγματα που θα θελήσεις είναι να ζεσταθείς και για άλλους λόγους.
Αυτό όμως το βίντεο που θα δούμε έχει πραγματικά εντυπωσιάσει καθώς δείχνει κάτι πολύ διαφορετικό από τα τετριμμένα δείχνει πως μπορούμε να ανάψουμε φωτιά με το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, ένα πλαστικό σακουλάκι, σαν αυτό που χρησιμοποιούμε για να βάλουμε μέσα διάφορα φαγητά για να διατηρηθούν,
Το μόνο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να βρει και να κονιορτοποιήσει κάποιο ξερό ξύλο ή φλούδα δέντρου, να γεμίσει το σακουλάκι με νερό, να φτιάξει μία διάφανη υδάτινη “σφαίρα”, να οπλιστεί με υπομονή.
Στην συνέχεια να χρησιμοποιήσει την “σφαίρα” για να εστιάσει τις ακτίνες του ήλιου πάνω στην εύφλεκτη σκόνη και σε ξερόκλαδα. Επίσης πρέπει να σημειώσουμε για αυτούς που δεν γνωρίζουν ότι η κονιορτοποίηση είναι η διαδικασία που μετατρέπει ένα συμπαγές στερεό σε σκόνη του ιδίου υλικού.
Η Φυσική, σαν μάθημα, δεν μας άρεσε μικρούς. Καθόλου. Τώρα εάν είσαι στην άλλη κατηγορία, που σου άρεσε δηλαδή, άλλαξε τώρα link ή βγες τελείως από το site μας γιατί δεν έχεις πλάκα! Αστειεύομαι φυσικά…
Ό,τι κατεύθυνση και να ΄σουνα, ό,τι καθηγητή και να είχες δεν παίζει να μη θυμάσαι για εκείνους τους νόμους του Νεύτωνα κ.ο.κ. Αυτοί οι νόμοι φίλε μου, τελικά, φτιάχτηκαν για να «σπάνε» και εμείς για να «σπάμε» πλάκα μαζί τους! Όπως τότε στο σχολείο, ναι!
Δείτε ΑΥΤΑ τα παραδείγματα παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοούμε…
Με δύναμη ψυχής ο 8χρονος Μπέϊλι έδειξε σε πολλούς το νόημα της ζωής αφού κατάφερε να ολοκληρώσει το Τρίαθλο σε αγώνες του βορειο-ανατολικού York της Αγγλίας. Ο Μπέϊλι κατάγεται από το Ντονκαστερ της Αγγλίας και μετά από δική του επιθυμία, έλαβε συμμετοχή στους αγώνες Castle Howard Triathlon στο York.
Τόσο η συμμετοχή του όσο και η επίδοσή του συγκίνησε πολλούς σε ολόκληρο τον κόσμο αφού με επιτυχία συμπλήρωσε και τα τρία αθλήματα του Τριάθλου. Κατάφερε και κολύμπησε 100 μέτρα, έκανε ποδήλατο για 4 χιλιόμετρα και αργότερα έτρεξε 1,3 χιλιόμετρα. Μάλιστα, τον τράβηξαν βίντεο στα τελευταία του 20 μέτρα το οποίο κοινοποιήθηκε από 194,000 άτομα σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια πολλοί από όσους είδαν το βίντεο, έστειλαν τις πιο θερμές τους ευχές και τα συγχαρητήρια τους στον μικρό Μπέϊλι. Αξίζει να αναφερθεί πως ένα τέτοιο γεγονός, χαροποίησε πολλούς γονείς των οποίων παιδιά πάσχουν κι αυτά από εγκεφαλική παράλυση. Μερικές από τις ευχές τους είναι οι παρακάτω: «Ο γιος μου έχει εγκεφαλική παράλυση και είναι δύο χρονών, όμως παρακολουθώντας το βίντεο αυτού του παλικαριού πραγματικά μου έδωσε ελπίδες». «Μπέϊλι, ομορφιά μου, η κόρη μου που είναι δυο χρονών έχει κι αυτή εγκεφαλική παράλυση. Δεν έχεις ιδέα πόσο γέμισες την καρδιά μου με αγάπη και ελπίδα».
Όλες οι χώρες του κόσμου έχουν τις παραξενιές τους απλά στο Καναδά είναι γνωστό ότι το παρακάνουν λίγο παραπάνω, άλλες φορές θετικά και άλλες φορές αρνητικά, λόγο των τρομερών χαμηλών θερμοκρασιών που βιώνουν.
Δείτε τις άκρως χιουμοριστικές αλλά και παράξενες φωτογραφίες που ακολουθούν και πάρτε μια γεύση από την μακρινή για μας αυτή χώρα.
Αυτός ο πατέρας ήθελε να φτιάξει κάτι ξεχωριστό για το υπνοδωμάτιο της κόρης του και αν κρίνουμε από το τελικό αποτέλεσμα ο στόχος επετεύχθη! Πρόκειται για ένα κρεβάτι – κάστρο πριγκίπισσας το οποίο σίγουρα θα λατρέψει η μικρή τα επόμενα χρόνια…
Για εκατοντάδες χρόνια, οι γυναίκες ξέρουν πως πρέπει να φορούν σουτιέν. Από την αρχαιότητα ως σήμερα τα συγκεκριμένα εσώρουχα έχουν δεχθεί πολλές αλλαγές αλλά ο στόχος τους παραμένει ένας: να παρέχουν στήριξη στο στήθος.
Παρά το γεγονός πως το κάθε στήθος είναι διαφορετικό σε μέγεθος και σχήμα, τα σουτιέν είναι σχετικά κοινά χωρίς πολλές διαφοροποιήσεις. Οι γυναίκες ως καταναλώτριες ξοδεύουν πολλά χρήματα για να αγοράσουν σουτιέν που υπόσχονται πως θα δώσουν στο στήθος τους το ιδανικό σχήμα και θα τις βοηθήσουν να αποφύγουν την χαλάρωση.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Γαλλίας-Comte πέρασαν 15 χρόνια μελετώντας τα οφέλη του να φορά κανείς σουτιέν. Η προσπάθεια να διατηρήσει το στήθος τη ζωηρότητα και τους μύες σε εγρήγορση, δεν έχει να κάνει με τα εσώρουχα που αγοράζετε. Τα αποτελέσματα τις έρευνας ίσως σας εκπλήξουν και σας βοηθήσουν να εξοικονομήσετε χρήματα μακροπρόθεσμα.
330 γυναίκες μεταξύ της ηλικίας των 18 ως 35 ετών μελετήθηκαν για περισσότερο από 15 χρόνια στη Γαλλική πόλη Μπεζανσόν.
Οι αλλαγές στους αδένες των μαστών καταγράφονταν κάθε χρόνο.
bottomdrawerhampden / Instagram
Πάντα λέγονταν πως τα οφέλη του να φορά μια γυναίκα σουτιέν είναι για να προληφθεί ηχαλάρωση, να αποφευχθούν οι πόνοι της πλάτης και να υπάρχει υποστήριξη του στήθους.
Το σουτιέν είναι βασικό για να κρατά τους αδένες των μαστών επάνω. Η πεποίθηση είναι πως κρατώντας τους μύες σε ένα μέρος, η μοίρα της βαρύτητας θα αποφευχθεί στο μέλλον.
sanabeths / Instagram
Όλα έχουν να κάνουν με την εκγύμναση των μυών του στήθους τη στιγμή που ξεκινά να αναπτύσσεται.
«Αν μια γυναίκα ξεκινήσει να φορά σουτιέν από τη στιγμή που εμφανίζεται το στήθος, οι μύες δεν λειτουργούν σωστά και οι ιστοί χαλαρώνουν.» λέει ο καθηγητής και επικεφαλής ερευνητής Jean-Denis Rouillon.
ig_shout2211 / Instagram
Οι γυναίκες στην έρευνα δεν υποχρεώθηκαν να σταματήσουν να φορούν σουτιέν. Ήταν επιλογή τους.
Εκείνες οι γυναίκες που άφησαν τα σουτιέν τους είχαν αύξηση 7 χιλιοστών στις θηλές τους σε σύγκριση με εκείνες που φορούσαν σουτιέν.
ekod_works / Instagram
Η μελέτη δείχνει πως η χρήση εσωρούχων έχει επιπτώσεις στην κυκλοφορίας στην περιοχή του θώρακα.
Φορώντας ρούχα που παγιδεύουν τα έλαια στο σώμα αυξάνουν επίσης την πιθανότητα οσμής, ακμής, πίεσης και λοιμώξεων από μύκητες.
bymagiccup / Instagram
Οι γυναίκες που δεν φορούν σουτιέν αναπτύσσουν περισσότερο μυϊκό ιστό στο στήθος, που το καθιστά ισχυρότερο.
Όσο περισσότερος μυϊκός ιστός είναι παρόν, τόσο περισσότερο ζωηρό είναι το αποτέλεσμα.
damselfly_official / Instagram
Οι γυναίκες αισθάνονται πιο ευτυχισμένες και πιο σίγουρες με τα στητά στήθη.
Οι γυναίκες θα είναι στην ευχάριστη θέση να γνωρίζουν πως ο ύπνος με σουτιέν τη νύχτα δεν κάνει καμία διαφορά στα στήθη. Θα πρέπει να αφήσουν το σώμα να αναπνέει.
evag4l / Instagram
Και δεν είναι μόνο το στήθος που συμπιέζεται όταν φοράτε σουτιέν.
Τα χέρια και ο κορμός επηρεάζονται εξίσου με την κυκλοφορία που δυσκολεύεται λόγω του στηθόδεσμου.
belladawnboutique / Instagram
Η χρήση του σουτιέν μπορεί να συμβάλει πραγματικά στο να έχουν οι γυναίκες ένα χαλαρό, κρεμασμένο στήθος.
Ίσως να είναι δύσκολο να απαλλαγείτε από τα όμορφα και πολύχρωμα σουτιέν που έχετε αγοράσει όλα αυτά τα χρόνια.
oneorganisedwoman / Instagram
Μια από τις γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη ήταν διστακτική στο να σταματήσει να φορά σουτιέν.
Η Capucine Vercellotti είπε πως μετά από 5 λεπτά ένιωσε ωραία να μη το φοράει.
xxxlauren87xxx / Instagram
Ο Rouillon πιστεύει πως οι γυναίκες εξαρτώνται από τα σουτιέν τους παρόλο που δεν τα χρειάζονται.
Η 28 ετών Vercelloti, άφησε ακόμη και τα αθλητικά σουτιέν για να πάει για τρέξιμο και δεν ένιωσε καθόλου πόνο μετά.
diananggriyani / Instagram
Κάποιες γυναίκες στη μελέτη υποστήριξαν πως η στάση του σώματος βελτιώθηκε και δεν υπέφεραν από πόνους στην πλάτη επειδή δεν χρησιμοποιούσαν πλέον σουτιέν.
Η Vercelloti είπε πως αναπνέει καλύτερα.
happyhealthyrose / Instagram
Ας είμαστε ειλικρινείς, τίποτα δεν είναι καλύτερο από την άνεση και την ελευθερία που νιώθει μια γυναίκα όταν δεν φορά σουτιέν.
«Ιατρικά, φυσιολογικά, ανατομικά, το στήθος δεν έχει κανένα όφελος από το να αρνηθεί τη βαρύτητα. Αντίθετα, γίνονται πιο χαλαρά με τα σουτιέν».
flo_rentyna / Instagram
Οι έμποροι λιανικής πώλησης υπόσχονται το τέλειο στήθος αν φοράτε τα προϊόντα τους.
Από ένα πλήρες μέχρι ένα μεσαίου μεγέθους, ένα παραγεμισμένο, ένα στράπλες σουτιέν και ο κατάλογος συνεχίζεται.
manificco_brafitting / Instagram
Παρόλα αυτά, ο Rouillon παραδέχεται πως η μη χρήση σουτιέν δεν είναι για όλες τις γυναίκες.
Ο ίδιος λέει πως οι γυναίκες άνω των 45 ετών ίσως δεν μπορούν να επωφεληθούν από την ελευθερία του να μην φορούν σουτιέν επειδή οι μύες τους έχουν ήδη εκπαιδευτεί να φορούν.
Ο Bronson το κουτάβι ήταν ένα από τα 9 μικρά σκυλάκια που ήρθαν στον κόσμο με καισαρική τομή. Όταν οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν πως είχε λυκόστομα, αποφάσισαν να τον αφήσουν. Τα κουτάβια με λυκόστομα έχουν λίγες πιθανότητες επιβίωσης. Ωστόσο, μια τεχνική κτηνίατρος αποφάσισε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
«Γνωρίζοντας πόσο ευκολόπιστη ήμουν, ένας άλλος τεχνικός κτηνίατρος έκανε την οικογένεια να υπογράψει και μου έδωσε το κουτάβι για να το περιθάλψω» έγραψε η χρήστης του Imgur με το όνομα Kaffekalle. Επίσης εξήγησε γιατί κάνουν συχνά στα κουτάβια ευθανασία αν έχουν αυτό το φαινομενικά μικρό ελάττωμα. «Ανάλογα με τη σοβαρότητα της σχισμής, και το αν επηρεάζεται η σκληρή ή η μαλακή υπερώα, τα κουτάβια συνήθως δεν επιβιώνουν. Ο χώρος στην κορυφή του στόματός τους δεν τους επιτρέπει να θηλάσουν σωστά και τελικά πεθαίνουν από την πείνα.»
Η κτηνίατρος τάιζε το κουτάβι μέσω ενός σωλήνα σίτισης κάθε 1-2 ώρες για μια εβδομάδα. Τον πήρε μαζί της ακόμη και στη δουλειά. Όταν έγινε ξεκάθαρο πως ο Bronson θα ζήσει, η κτηνίατρος δεν άντεξε να μην τον υιοθετήσει. Κοιτώντας πόσο αξιολάτρευτος είναι, δεν μπορούμε να την κατηγορήσουμε.
Αυτή είναι η κτηνίατρος που έσωσε τον Bronson, το καφέ Λαμπραντόρ κουτάβι από την ευθανασία. Δεν ήταν μεγαλύτερος από ένα μιλκσέικ σοκολάτας.
Ο Bronson ήταν ένα από τα 9 κουτάβια που γεννήθηκαν από ένα καφέ Λαμπραντόρ με καισαρική.
Όταν οι ιδιοκτήτες συνειδητοποίησαν πως είχε λυκόστομα, αποφάσισαν να του κάνουν ευθανασία.
Τα κουτάβια με λυκόστομα δεν έχουν πολλές πιθανότητες να επιβιώσουν.
Όμως η κτηνίατρος ήταν αποφασισμένη να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
«Γνωρίζοντας πόσο ευκολόπιστη ήμουν, ένας άλλος τεχνικός κτηνίατρος έκανε την οικογένεια να υπογράψει και μου έδωσε το κουτάβι για να το περιθάλψω» έγραψε η ίδια στο Imgur.
Η κτηνίατρος τάιζε το κουτάβι μέσω ενός σωλήνα σίτισης κάθε 1-2 ώρες για μια εβδομάδα. Τον πήρε μαζί της ακόμη και στη δουλειά. Όταν έγινε ξεκάθαρο πως ο Bronson θα ζήσει, η κτηνίατρος δεν άντεξε να μην τον υιοθετήσει.
Τελικά ο Bronson υπέστη χειρουργική επέμβαση για να διορθωθεί το λυκόστομα.
Ο Konsta Punkka ένας νεαρός φωτογράφος 21χρονών κόβει την αναπνοή με τις φωτογραφίες που βγάζει μέσα στη φύση και τον τρόπο ζωής των ζώων.
Φωτογραφίζει τα άγρια ζώα από τόσο κοντά που είναι απίστευτο.
Δεν μπορούμε να χορτάσουμε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του.
Πως τα καταφέρνει να βγάζει τόσο κοντινές φωτογραφίες;
Ο Punkka καταφέρνει να αποθανατίσει τα άγρια ζώα φέρνοντας λιχουδιές εκεί που θέλει να τα φωτογραφίσει και τα ταΐζει.
‘Το όλο θέμα με το φαγητό είναι γιατί θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι τα ζώα με εμπιστεύονται και με αφήνουν να πάω πολύ κοντά τους. Δεν τους δίνω πολλή τροφή αλλά μερικά φιστίκια είναι αρκετά για να τα κάνω να μείνουν κοντά μου μέχρι να τα φωτογραφίσω,’ είπε ο Punkka.
Αν έχετε παίξει ποτέ θέατρο σκιών με το παιδί σας, ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να κάνετε κάτι άλλο πέρα από έναν λαγό να φαίνεται κανονικό. Επίσης, ξέρετε πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθούν αστείες και ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις με τις σκιές.
Δείτε παρακάτω 38 φωτογραφίες με σκιές, που είτε τυχαία, είτε εσκεμμένα, εξιστορούν μια εντελώς διαφορετική ιστορία από ότι οι ίδιες οι φωτογραφίες. Ειδικά το #19 είναι ταυτόχρονα ξεκαρδιστικό και ντροπιαστικό.
Πίσω από καλά φυλασσόμενες πύλες και συρματοπλέγματα, στα βάθη των δασών στα Ουράλια Όρη, κρύβεται μια απαγορευμένη πόλη που ζει στους δικούς της ρυθμούς. Πρόκειται για την Οζέρσκ, γνωστό και με την κωδική ονομασία Πόλη 40, η οποία θεωρείται η γενέτειρα του σοβιετικού πυρηνικού προγράμματος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η περιοχή αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο μολυσμένα μέρη του πλανήτη μας, γεγονός που δεν φαίνεται ωστόσο να ανησυχεί ιδιαίτερα τους κατοίκους της που επιμένουν τη βλέπουν ως τον δικό τους περιφραγμένο «παράδεισο».
Επί δεκαετίες, η πόλη αυτή των 100.000 κατοίκων δεν εμφανιζόταν στους χάρτες και οι ταυτότητες των πολιτών της είχαν σβηστεί από τους καταλόγους της Σοβιετικής Ένωσης.
Σήμερα, με τις πανέμορφες λίμνες της και τους ανθισμένους δρόμους της, η πόλη θυμίζει προάστιο αμερικανικής πόλης της δεκαετίας του 1950, περιγράφει στη βρετανική Guardianη βραβευμένη σκηνοθέτης Samira Goetschel, η οποία κατάφερε να «τρυπώσει» στην Οζέρσκ και να καταγράψει εικόνες για το ντοκιμαντέρ της με τίτλο «City 40».
Μια τυπική ημέρα στον περιφραγμένο «παράδεισο»
Νεαρές μητέρες σπρώχνουν τα καρότσια με τα μωρά τους στους δρόμους της πόλης, τα παιδιά παίζουν, έφηβοι ακούνε μουσική και άλλοι κάνουν σκέιτμπορντ, επιδεικνύοντας τις ικανότητές τους στα κορίτσια.
Στο κοντινό δάσος, οικογένειες κολυμπούν στη λίμνη, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία απολαμβάνουν ένα νωχελικό απόγευμα στα παγκάκια που έχουν τοποθετηθεί γύρω από το νερό. Εικόνες μιας τυπικής ημέρας στην Οζέρσκ.
Στις άκρες των δρόμων, γυναίκες πωλούν φρούτα και λαχανικά. Μόνοι οι ειδικοί μετρητές ραδιενέργειας που χρησιμοποιούνται για να ελέγξουν την παραγωγή πριν πραγματοποιηθεί η συναλλαγή αποκαλύπτουν το σκοτεινό μυστικό του ήρεμου αυτού σκηνικού.
Οι κάτοικοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια: ότι το νερό τους είναι μολυσμένο, τα μανιτάρια τους και τα φρούτα τους δηλητηριασμένα και πως τα παιδιά τους μπορεί να είναι άρρωστα. Η Οζέρσκ και η γύρω από αυτήν περιοχή είναι ένα από τα πιο μολυσμένα μέρη του πλανήτη, με ορισμένους να την αποκαλούν ως «το νεκροταφείο της Γης».
Η πλειονότητα, ωστόσο, των κατοίκων, δεν επιθυμεί να φύγει. Πιστεύουν πως είναι οι «εκλεκτοί» της Ρωσίας και αισθάνονται περήφανοι που είναι πολίτες μιας κλειστής πόλης. Εδώ γεννήθηκαν, παντρεύτηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Εδώ έθαψαν τους γονείς τους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους γιους και τις κόρες τους.
Το σοβιετικό πυρηνικό πρόγραμμα και η Πόλη 40
Το 1946, οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν, σε απόλυτη μυστικότητα, την κατασκευή της Πόλης 40 γύρω από το τεράστιο πυρηνικό εργοστάσιο Μαγιάκ στις όχθες μιας λίμνης. Η περιοχή επρόκειτο να στεγάσει τους εργαζόμενους και τους επιστήμονες που θα μεταφέρονταν από όλη τη χώρα για τις ανάγκες του πυρηνικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης και την κατασκευή μιας ατομικής βόμβας.
Τα πρώτα οκτώ χρόνια, οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να φύγουν από την πόλη, να στείλουν γράμματα ή να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, ούτε καν με μέλη της οικογένειάς τους. Όσοι μετεγκαταστάθηκαν θεωρούνταν αγνοούμενοι ακόμη και από τους συγγενείς τους.
Στους κατοίκους της Πόλης 40 είχε ειπωθεί πως είναι «η πυρηνική ασπίδα και οι σωτήρες του κόσμου» και πως όλοι οι απ’ έξω ήταν εχθροί. Κι ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αντιμέτωπη με την πείνα και την φτώχεια, οι Αρχές δημιούργησαν έναν παράδεισο για τους κατοίκους της ιδιαίτερης πόλης, παρέχοντάς τους μια προνομιούχα ζωή και ορισμένες πολυτέλειες.
Οι κάτοικοι απολάμβαναν ιδιωτικά διαμερίσματα, άφθονα τρόφιμα – μεταξύ των οποίων λιχουδιές όπως μπανάνες, συμπυκνωμένο γάλα και χαβιάρι – καλά σχολεία και φροντίδα υγείας, μια πληθώρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Σε αντάλλαγμα, είχαν πάρει την εντολή να κρατήσουν μυστική τη ζωή τους και την εργασία τους.
Μια συμφωνία με θανατηφόρες συνέπειες
Περιγράφοντας την Οζέρσκ, οι κάτοικοί της κάνουν λόγο για μια πόλη «διανοούμενων», όπου έχουν συνηθίσει να λαμβάνουν «τα καλύτερα από τα πάντα δωρεάν». Η ζωή σε μια κλειστή πόλη περιλαμβάνει όχι μόνο ασφάλεια αλλά και οικονομική σταθερότητα για τις οικογένειές τους. Στα παιδιά της Οζέρσκ, υποστηρίζουν, προσφέρονται πολύ καλές ευκαιρίες για ένα επιτυχημένο μέλλον.
Η συμφωνία, ωστόσο, έχει και θανατηφόρες συνέπειες. Επί χρόνια, η πολιτική και επιστημονική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης απέκρυπτε τις επιπτώσεις της υπερβολικής έκθεσης στη ραδιενέργεια στην υγεία των κατοίκων της πόλης και των μελλοντικών τους απογόνων. Εξ αρχής, η πλειοψηφία των πολιτών εργαζόταν και ζούσε κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο Μαγιάκ κάτω από εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες. Από τα τέλη του 1940, άνθρωποι άρχισαν να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν: επρόκειτο για θύματα της μακροχρόνιας έκθεσης στη ραδιενέργεια.
Η απόλυτη μυστικότητα και οι συχνές διαψεύσεις από τις Αρχές δεν κατέστησαν δυνατή την ύπαρξη ακριβών στοιχείων. Οι ταφόπλακες πολλών νέων κατοίκων στο νεκροταφείο της πόλης, ωστόσο, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες του μυστικού. Οι κάτοικοι της Πόλης 40 έχουν υπάρξει θύματα ενός αριθμού πυρηνικών ατυχημάτων, που οι σοβιετικές Αρχές κράτησαν κρυφό από τον έξω κόσμο.
Η διεύθυνση του εργοστασίου Μαγιάκ επέβλεπε επίσης την απόθεση των αποβλήτων του σε κοντινές λίμνες και ποτάμια. Στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών θεωρείται πως το Μαγιάκ έχει αποθέσει ραδιενεργά απόβλητα που ισούνται με τέσσερα Τσέρνομπιλ, ένας ισχυρισμός που πάντα διαψεύδεται από τις Αρχές.
Σύμφωνα με ορισμένους κατοίκους της Οζέρσκ, η απόθεση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μία από τις κοντινές λίμες έχει μολυνθεί τόσο που οι ντόπιοι την αποκαλούν «Λίμνη του Θανάτου» ή «Λίμνη του Πλουτώνιου». Στην πλατεία ενός χωριού που απέχει 20 λεπτά από την Οζέρσκ, ένα ψηφιακό ρολόι αλλάζει διαρκώς, δείχνοντας την ώρα και τα επίπεδα ραδιενέργειας στον αέρα. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι στην πόλη και στη γύρω από αυτήν περιοχή θεωρείται πως έχει εκτεθεί σε ραδιενέργεια πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη στην οποία εκτέθηκαν όσοι ζουν σε περιοχές της Ουκρανίας που επηρεάστηκαν από το Τσέρνομπιλ.
Απαγορεύεται η είσοδος
Μια τεράστια πινακίδα στα αγγλικά και στα ρώσικα προειδοποιεί πως η είσοδος στην περιοχή απαγορεύεται. «Προσοχή!!!» γράφει με μεγάλα κόκκινα γράμματα. Ξένοι και Ρώσοι μη κάτοικοι της πόλης δεν μπορούν να εισέλθουν στην Οζέρσκ χωρίς ειδική άδεια και η κινηματογράφηση στην περιοχή απαγορεύεται αυστηρά.
Στους κατοίκους της Οζέρσκ επιτρέπεται να βγουν από την πόλη με ένα ειδικό πάσο, ακόμη και να φύγουν για πάντα αν δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να ζουν εκεί. Ελάχιστοι, ωστόσο επιλέγουν κάτι τέτοιο, διότι δεν επιθυμούν να χάσουν τα προνόμια της ζωής στην κλειστή αυτή πόλη. Τα συρματοπλέγματα αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης τους και της συλλογικής τους ταυτότητας.
Είναι δύσκολο για τους έξω να κατανοήσουν το πώς οι κάτοικοι της Πόλης 40 συνεχίζουν να ζουν σε ένα μέρος που γνωρίζουν ότι τους σκοτώνει σιγά-σιγά. Όπως δηλώνει όμως ένας τοπικός δημοσιογράφος, δεν ενδιαφέρονται για αυτά που πιστεύει ο έξω κόσμος για τους ίδιους και τον τρόπο ζωής τους.
Η πλειονότητα των κατοίκων, όπως και ο ίδιος, επιθυμούν απλώς να τους αφήσουν ήσυχους να ζήσουν «ειρηνικά». Δηλώνουν ευτυχισμένοι στον περιφραγμένο «παράδεισό» τους.
Ο Μπέϊλι κατάγεται από το Ντονκαστερ της Αγγλίας και μετά από δική του επιθυμία, έλαβε συμμετοχή στους αγώνες 
Μάλιστα, τον τράβηξαν βίντεο στα τελευταία του 20 μέτρα το οποίο κοινοποιήθηκε από 194,000 άτομα σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια πολλοί από όσους είδαν το βίντεο, έστειλαν τις πιο θερμές τους ευχές και τα συγχαρητήρια τους στον μικρό Μπέϊλι.
Αξίζει να αναφερθεί πως ένα τέτοιο γεγονός, χαροποίησε πολλούς γονείς των οποίων παιδιά πάσχουν κι αυτά από εγκεφαλική παράλυση. Μερικές από τις ευχές τους είναι οι παρακάτω: 
«Ο γιος μου έχει εγκεφαλική παράλυση και είναι δύο χρονών, όμως παρακολουθώντας το βίντεο αυτού του παλικαριού πραγματικά μου έδωσε ελπίδες». 
«Μπέϊλι, ομορφιά μου, η κόρη μου που είναι δυο χρονών έχει κι αυτή εγκεφαλική παράλυση. Δεν έχεις ιδέα πόσο γέμισες την καρδιά μου με αγάπη και ελπίδα».
happyhealthyrose / Instagram
