‘Δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάθε όγκος εργασίας που γίνεται στο σπίτι βελτιώνει την ακαδημαϊκή επίδοση των μαθητών στο δημοτικό’
Αυτή είναι η δήλωση του Harris Cooper, από το πανεπιστήμιο Duke, ερευνητή πάνω στην εργασία στο σπίτι που παίρνουν οι μαθητές.
Προκαλεί μεγάλη έκπληξη αφού εκατομμύρια οικογένειες κάθε μέρα μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία με πολύωρες προσπάθειες να τελειώσουν τα παιδιά τους τις ασκήσεις τους στο σπίτι. Όλα αυτά για το τίποτα; Οι ασκήσεις στο σπίτι είναι μια τόσο καλά καθιερωμένη τακτική που οι περισσότεροι ενήλικες δεν το συζητούν καν.
Εάν όμως δείτε τα γεγονότα θα ανακαλύψετε ότι η εργασία στο σπίτι έχει οφέλη αλλά τα οφέλη της εξαρτώνται από την ηλικία.
Για τους μαθητές του δημοτικού η έρευνα έδειξε ότι η μελέτη στην τάξη έχει ανώτερα μαθησιακά αποτελέσματα ενώ η έξτρα σχολική εργασία στο σπίτι είναι απλά…έξτρα.
Ακόμη και στο Γυμνάσιο η σχέση ανάμεσα στην εργασία στο σπίτι και την ακαδημαϊκή επιτυχία είναι ελάχιστη στην καλύτερη περίπτωση. Όταν τα παιδιά φτάσουν στο Λύκειο τότε η εργασία στο σπίτι παρέχει ακαδημαϊκά οφέλη αλλά μόνο με το μέτρο. Μόνο δυο ώρες την νύχτα.
Μετά από τις δυο ώρες τα οφέλη ελαττώνονται. ‘Η έρευνα είναι ξεκάθαρη,’ συμφωνεί η Etta Kralovec καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα. ‘Δεν υπάρχει όφελος στο επίπεδο του Δημοτικού.’
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι τα αποτελέσματα της έρευνας δεν βασίζονται σε μια ή δυο έρευνες. Ο Cooper έχει συγκεντρώσει 120 μελέτες του 1989 και άλλες 60 του 2006. Αυτή η λεπτομερής ανάλυση πολλαπλών ερευνών δεν βρήκε καμία ένδειξη για το ακαδημαϊκό όφελος στην βασική εκπαίδευση. Ωστόσο, αυτό που βρήκε είναι την αρνητική επίδραση πάνω στο παιδί σε σχέση με την στάση του προς το σχολείο.
Αυτό είναι το ανησυχητικό. Η εργασία στο σπίτι έχει επίδραση στον νεαρό μαθητή αλλά δεν είναι καλή. Ένα παιδί που αρχίζει μόλις το σχολείο δικαιούται την ευκαιρία να αναπτύξει την αγάπη για την μάθηση.
Αντίθετα, η εργασίες στο σπίτι στην νεαρή ηλικία κάνει πολλά παιδιά να στραφούν εναντίον του σχολείου, της μελλοντικής εργασίας στο σπίτι και της ακαδημαϊκής μάθησης. Και είναι μακρύς ο δρόμος αφού ένα παιδί του νηπιαγωγείου έχει να αντιμετωπίσει 13 χρόνια εργασιών.
Έπειτα είναι η καταστροφή των προσωπικών σχέσεων. Χιλιάδες οικογένειες δίνουν μάχη κάθε νύχτα με τις εργασίες. Οι γονείς γκρινιάζουν και μαλώνουν. Εξουθενωμένα παιδιά διαμαρτύρονται και κλαίνε. Αντί να έρχονται κοντά με τους γονείς τους και να υποστηρίζονται μεταξύ τους, μπαίνουν στον κύκλο ‘έκανες τις εργασίες σου;’
Όταν η εργασία έρχεται νωρίτερα, είναι δύσκολο για το παιδί να αντεπεξέλθει σε αυτές χωρίς την βοήθεια κάποιου ενήλικα. Οι γονείς συχνά αναλαμβάνουν τον ρόλο του αστυνομικού. Είναι ένας άσχημος ρόλος που συχνά φτάνει μέχρι το Λύκειο.
Εξ’ άλλου, η διαρκής διαμάχη και η αστυνόμευση στο σπίτι υπονομεύει έναν από τους πρωταρχικούς σκοπούς της εργασίας στο σπίτι: Υπευθυνότητα.
[duke.edu]
#17 Θαυμάζοντας τη μικρή γοργόνα στην Κοπεγχάγη της Δανίας
