Με τις χιλιάδες φωτογραφίες που τραβιούνται καθημερινά είναι πολύ εύκολο να χαθούμε στον κόσμο των φωτογραφιών. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο το περιοδικό TIME αποφάσισε να φτιάξει μια λίστα με τις 100 πιο σημαντικές φωτογραφίες όλων των εποχών. Για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκαν επιμελητές εκθέσεων, ιστορικοί, συντάκτες και φωτογράφοι από όλον τον κόσμο.
“Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φόρμουλα για να γίνει μια φωτογραφία επιδραστική. Κάποιες από τις φωτογραφίες υπάρχουν στην λίστα μας, επειδή ήταν οι πρώτες του είδους τους και άλλες επειδή διαμόρφωσαν τον τρόπο σκέψης μας. Επίσης, κάποιες άλλες άλλαξαν τελείως τον τρόπο ζωής μας. Όμως αυτό που έχουν κοινό όλες οι φωτογραφίες είναι ότι στρέφουν την προσοχή τους στην ανθρώπινη εμπειρία”, αναφέρουν οι συντάκτες.
Δείτε παρακάτω τις 30 πιο επιδραστικές φωτογραφίες όλων των εποχών.
#1 Ο τρόμος του πολέμου, Νικ Ουτ, 1972.
Συνήθως, δεν βλέπουμε το πρόσωπο των παράπλευρων απωλειών και των φιλικών πυρών. Αυτή δεν είναι η περίπτωση της 9χρονης Phan Thi Kim Phuc. Στις 8 Ιουνίου 1972, ο φωτογράφος του Associated Press, Νικ Ουτ, ήταν έξω από την Trang Bang, περίπου 25 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Σαϊγκόν, όταν οι εναέριες δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ έριξαν κατά λάθος ένα φορτίο με ναπάλμ στο χωριό.
Καθώς ο φωτογράφος από το Βιετνάμ φωτογράφιζε το μακελειό είδε μια ομάδα παιδιών και στρατιωτών να τρέχουν προς το μέρος του. Ανάμεσά τους ήταν και μια ήταν και ένα κοριτσάκι χωρίς ρούχα. Ο Ουτ αναρωτήθηκε “γιατί δεν φοράει ρούχα;”
Μετά κατάλαβε, ότι είχε χτυπηθεί από ναπάλμ. “Πήρα νερό και το έριξα στο σώμα και εκείνη φώναζε, ότι είναι πολύ ζεστό.” Στην συνέχεια, ο Ουτ πήγε την μικρή σε ένα νοσοκομείο, στο οποίο έμαθε, ότι μπορεί να μην επιζήσει από εγκαύματα 3ου βαθμού που κάλυπταν το 30% του σώματός της. Στην συνέχεια, ο Ουτ με την βοήθεια κάποιων συνεργατών του πήγαν την μικρή σε ένα νοσοκομείο στην Αμερική και της έσωσαν την ζωή. Η φωτογραφία έγινε ορόσημο για τις θηριωδίες που γίνονταν στον πόλεμο του Βιετνάμ.
#2 Ο φλεγόμενος μοναχός, Μάλκομ Μπράουν, 1963.
Τον Ιούνιο του 1963 οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να βρουν το Βιετνάμ στο χάρτη. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να ξεχάσει τον τρομερό αυτό πόλεμο λόγω της φωτογραφίας του φωτογράφου της Associated Press, Μάλκομ Μπράουν, που απαθανάτισε τον Thich Quang Duc να θυσιάζει τον εαυτό του σε έναν δρόμο της Σαϊγκόν.
Ο φωτογράφος γνώριζε, ότι επρόκειτο να γίνει μια διαμαρτυρία των Βουδιστών και μόλις έφτασε στην περιοχή είδε δυο μοναχούς να περιλούζουν με βενζίνη έναν ηλικιωμένο άντρα.
“Κατάλαβα ακριβώς τι επρόκειτο να συμβεί και άρχισα αμέσως να τραβάω φωτογραφίες”, ανέφερε ο Μπράουν. Η φωτογραφία με τον ήρεμο μοναχό που παίρνει φωτιά κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ και προκάλεσε τόσο μεγάλη αίσθηση, που η κυβέρνηση της Αμερικής αποφάσισε να μην παρέμβει με ένα πραξικόπημα εκείνο τον Νοέμβριο.
#3 Πεινασμένο παιδί και γύπας, Κέβιν Κάρτερ, 1993.
Ο Κέβιν Κάρτερ γνώρισε από κοντά την φρίκη του θανάτου. Ως μέλος του Bang-Bang Club, ένα κουαρτέτο γενναίων φωτογράφων που κατέγραψαν την εποχή του απαρτχάιντ στην Νότια Αφρική, είδε πολλά φρικιαστικά πράγματα. Το 1993 πήγε στο Σουδάν για να καταγράψει τον λιμό που είχε ξεσπάσει.
Εξαντλημένος μετά από μια μέρα που έβγαζε φωτογραφίες στο χωριό Ayod, πήγε να ξεκουραστεί πιο πέρα. Εκεί, άκουσε ψιθύρους και είδε ένα αδυνατισμένο μικρό παιδί που είχε καταρρεύσει στον δρόμο για το κέντρο σίτισης. Καθώς, έβγαζε φωτογραφία το παιδί ήρθε και έκατσε από πίσω ένα μεγάλος γύπας. Ο Κάρτερ είχε ενημερωθεί να μην αγγίξει για κανέναν λόγο τα θύματα εξαιτίας της νόσου, οπότε αντί να βοηθήσει περίμενε για 20 λεπτά για να φύγει ο τεράστιος γύπας, αλλά δεν έφευγε. Ο Κάρτερ έδιωξε το πούλι και έβλεπε το παιδί που προσπαθούσε να πάει στο κέντρο σίτισης. Μετά, άναψε ένα τσιγάρο, μίλησε στον Θεό και έκλαψε.
Οι New York Times δημοσίευσαν την φωτογραφία και οι αναγνώστες ήθελαν να μάθουν τι απέγινε το παιδί και να κατακρίνουν τον Κάρτερ που δεν βοήθησε το παιδί. Η φωτογραφία αυτή άνοιξε τον διάλογο για το αν πρέπει ή όχι να παρεμβαίνουν οι φωτογράφοι. Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν, ότι το παιδί επέζησε, αλλά πέθανε 14 χρόνια αργότερα από τον πυρετό της ελονοσίας. Ο Κάρτερ πήρε βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την φωτογραφία, αλλά δεν άντεξε αυτό που είχε αντικρίσει και αυτοκτόνησε τον Ιούλιο του 1994.
#4 Μεσημεριανό πάνω στον ουρανοξύστη, 1932.
11 άντρες κάθονται να φάνε και να καπνίσουν στο διάλειμμά τους στην κορυφή ενός ουρανοξύστη στο Μανχάταν. Η άνεση είναι αληθινή. Οι άντρες είναι οι οικοδόμοι που εργάστηκαν στην κατασκευή του Rockefeller Center. Παρόλο που οι ταυτότητες των οικοδόμων και του φωτογράφου παραμένουν άγνωστες, η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε για διαφημιστικούς σκοπούς.
#5 Άντρας στο Τανκ, Τζεφ Γουίντενερ, 1989.
Το πρωί της 5ης Ιουνίου 1989 ο φωτογράφος Τζεφ Γουίντενερ ήταν σκαρφαλωμένος στον 6ο όροφο του ξενοδοχείου Beijing. Ήταν μια μέρα μετά τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, όταν κινεζικά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον διαδηλωτών, που διαδήλωναν υπέρ της δημοκρατίας.
Καθώς, ο φωτογράφος έβγαζε φωτογραφίες από ματωμένα θύματα, περαστικούς με τα ποδήλατα και καμένα λεωφορεία, μια σειρά από τανκς άρχισε να μπαίνει στην πλατεία. Ένας άντρας με σακούλες από ψώνια στα χέρια του σταμάτησε μπροστά τους και αρνούνταν να φύγει. Τα τανκς προσπάθησαν να περάσουν δίπλα τους, αλλά τα εμπόδισε. Η ανωνυμία της φωτογραφίας την καθιστά ακόμα πιο δυνατό σύμβολο αντίστασης.
#6 Αϊλάν, Nilüfer Demir, 2015.
Με τον πόλεμο στην Συρία να συνεχίζεται για περισσότερο από 4 χρόνια, οι γονείς του 3χρονου Αϊλάν και του 5χρονου αδερφού του αποφάσισαν να πάνε από την τούρκικη ακτή στην Κω. Μέσα σε λίγα λεπτά το σκάφος ανατράπηκε και η μητέρα και οι δυο γιοι πνίγηκαν. Λίγες ώρες αργότερα, ο Αϊλάν βρέθηκε στην παράκτια πόλη της Αλικαρνασσού με πρόσωπό του γυρισμένο, σαν να κοιμάται. Η φωτογραφία είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του φριχτού πολέμου στην Συρία που έχει στοιχίσει την ζωή 220.000 ανθρώπων.
#7 Άντρας που πέφτει, Ρίτσαρντ Ντρου, 2001.
Είναι η πιο διαδεδομένη και χαρακτηριστική φωτογραφία της τρομοκρατικής επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Κατά την διάρκεια της επίθεσης, οι άνθρωποι που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο, πηδούσαν από τα παράθυρα σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να γλιτώσουν. Η ταυτότητα του άντρα είναι άγνωστη, όμως η φωτογραφία θα μείνει για πάντα στην ιστορία.
#8 Σύννεφο μανιτάρι πάνω από το Ναγκασάκι, Charles Levy, 1945.
3 μέρες μετά την ρίψη ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα, οι δυνάμεις των ΗΠΑ έριξαν μια ακόμα πιο δυνατή βόμβα στο Ναγκασάκι. Η έκρηξη δημιούργησε ένα τεράστιο σύννεφο ραδιενεργής σκόνης και συντριμμιών. “Ήταν κόκκινο, μοβ, λευκό, όλα τα χρώματα- κάτι σαν βραστός καφές. Φαινόταν ολοζώντανο”, ανέφερε ο υπολοχαγός Charles Levy που έριξε την βόμβα.
#9 Η Γη, Γουίλιαμ Άντερς, NASA, 1968.
Ήταν στις 24 Δεκεμβρίου 1968, ακριβώς 75 ώρες, 48 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση το Apollo 8 από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Οι αστροναύτες Frank Borman, Jim Lovell και Bill Anders μπήκαν σε σεληνιακή τροχιά την παραμονή των Χριστουγέννων. Στην αρχή της 4ης από τις 10 τροχιές το διαστημόπλοιο βρέθηκε στην αθέατη πλευρά της σελήνης και αντίκρισαν την γη από την την οπτική γωνία.
#10 Άνθρωπος στο φεγγάρι, Νιλ Άρμστρονγκ, 1969.
Ο Άλντριν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που φωτογραφήθηκε στην σελήνη και φυσικά φωτογράφος δεν ήταν άλλος από τον Νιλ Άρμστρονγκ.
#11 Σκάλα ασφαλείας καταρρέει, Στάνλεϊ Φόρμαν, 1975.
Ο φωτογράφος είχε φτάσει έγκαιρα σε ένα φλεγόμενο κτίριο, όταν είδε έναν πυροσβέστη να προσπαθεί να βοηθήσει μια μητέρα και την κόρη της που προσπαθούσαν να κατέβουν από την σκάλα ασφαλείας στον πέμπτο όροφο, όταν αυτή κατέρρευσε. Τελικά, η γυναίκα έπεσε και πέθανε, ενώ το παιδί της επέζησε.
#12 Μετανάστρια μητέρα, Δωροθέα Λανγκ, 1936.
Η φωτογραφία απεικονίζει την ανθρώπινη πλευρά της Μεγάλης Ύφεσης. Φαίνεται ξεκάθαρα η απόγνωση στα μάτια της μητέρας. Είναι η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία εκείνης της εποχής.
#13 Εβραίο αγόρι παραδίδεται στην Πολωνία, 1943.
Το τρομοκρατημένο νεαρό αγόρι που έχει σηκώσει τα χέρια του ψηλά ήταν ένας από το μισό εκατομμύριο Εβραίους που τους έβαλαν στο γκέτο της Βαρσοβίας, μια γειτονιά που είχε περιφραχθεί από τους Ναζί, ώστε να πεθάνουν εκεί από την πείνα. Τον Ιούλιο του 1942, οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν να στέλνουν περίπου 5.000 κατοίκους την ημέρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
#14 Οι Πυλώνες της δημιουργίας, NASA, 1995.
Πρόκειται για το Νεφέλωμα του Αετού, ένα σχηματισμό άστρων που απέχει 6.500 έτη φωτός από τη Γη. Οι μεγάλες καμινάδες είναι τεράστια νέφη διαστρικής σκόνης.
#16 Ματωμένο Σάββατο, H.S. Wong, 1937.
Πρόκειται για τον βομβαρδισμό αμάχων στον σιδηροδρομικό σταθμό της Σανγκάη από τους Ιάπωνες, επειδή νόμιζαν, ότι εκεί βρίσκονταν στρατιωτικές δυνάμεις. Στην φωτογραφία φαίνεται ένα μικρό παιδί που κλαίει δίπλα στο πτώμα της μητέρας του.
#16 Το φιλί στην Times Square, Alfred Eisenstaedt, 1945.
Η φωτογραφία αιχμαλωτίζει φευγαλέα αποσπάσματα που αποκρυσταλλώνουν την ελπίδα, την αγωνία, την απορία και τη χαρά της ζωής. Στην φωτογραφία φαίνεται ένας ναύτης που αρπάζει μια νοσοκόμα και την φιλάει στην Νέα Υόρκη.
#17 Αγόρι αλμπίνο, Μπιάφρα, Don McCullin, 1969.
“Το να είσαι ένα ορφανό αγόρι που πεινάει στην Μπιάφρα είναι η χειρότερη θέση στον κόσμο που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Ενώ πέθαινε από την πείνα, συνέχιζε να είναι αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές του”, ανέφερε ο φωτογράφος. Αυτή η φωτογραφία επηρέασε τις κυβερνήσεις σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να πάρουν για την καταπολέμηση της πείνας.
#18 Η καταστροφή του Χίντεμπουργκ, Σαμ Σιρ, 1937.
Τα ζέπελιν θαυμάζονταν εκείνη την εποχή από όλο τον κόσμο. Καθώς, ο κόσμος παρακολουθούσε το μαγευτικό ζέπελιν, το εύφλεκτο υδρογόνο πήρε φωτιά και το ζέπελιν καταστράφηκε σκοτώνοντας 36 ανθρώπους.
#19 Guerillero Heroico, Alberto Korda, 1960.
Μια μέρα πριν ο Alberto Korda βγάλει φωτογραφία τον Κουβανό ηγέτη Τσε Γκεβάρα, εξερράγη ένα πλοίο στο λιμάνι της Αβάνα, σκοτώνοντας το πλήρωμα και δεκάδες λιμενεργάτες. Ο φωτογράφος που κάλυπτε το θέμα επικεντρώθηκε στον Φιντέλ Κάστρο, που κατηγορούσε την Αμερική για την έκρηξη.
#20 Θέα από το παράθυρο στο Le Gras, Joseph Nicéphore Niepce, 1826.
Στη δεκαετία του 1820, ο Joseph Nicéphore Niepce είχε γοητευθεί από την μέθοδο της λιθογραφίας. Ψάχνοντας για άλλους τρόπους να βγάλει φωτογραφίες, ο Niepce δημιούργησε μια συσκευή που ονομάζεται φωτογραφική μηχανή obscura. Πρόκειται για αυτό που ξέρουμε σήμερα ως μόνιμη φωτογραφία.
#21 Dalí Atomicus, Philippe Halsman, 1948.
Ο Χάλσμαν εμπνευσμένος από τον πίνακα του Νταλί Leda Atomica αποφάσισε να φωτογραφήσει τον Νταλί μέσα σε ένα σκηνικό που περιείχε το αρχικό έργο, μια καρέκλα που επιπλέει και ένα καβαλέτο. Επίσης, έριξαν 3 γάτες και έναν κουβά νερό.
#22 Άλμα προς την ελευθερία, Peter Leibing, 1961.
Πρόκειται για έναν 19χρονο φύλακα, που προσπαθεί να περάσει στην άλλη μεριά λίγες μέρες μετά το χτίσιμο τους Τείχους του Βερολίνου. Όλοι του φώναζαν “Πέρνα, πέρνα.” Ο ίδιος ο φύλακας αργότερα δήλωσε, ότι δεν ήθελε να ζει έγκλειστος.
#23 Το χέρι της κυρίας Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν, Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν,1895.
Πρόκειται για το τα οστά του χεριού της φωτογράφου. Την φωτογραφία έβγαλε ο άντρας της, όταν έβγαλε την πρώτη ακτινογραφία το 1895. Η φωτογραφία προκάλεσε αίσθηση και ο Βιλχελμ κέρδισε βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1901. Η εφεύρεσή του διαδόθηκε γρήγορα σε όλο τον κόσμο και βοήθησε σημαντικά στην διάγνωση ασθενειών.
#24 Ο Έμετ Τιλ, Ντέιβιντ Τζάκσον, 1955.
Τον Αύγουστο του 1955, ο νεαρός Έμετ από το Σικάγο γνώρισε την λευκή κοπέλα Κάρολιν Μπράιαν. 4 μέρες αργότερα ο σύζυγος της Κάρολιν μαζί με τον αδερφό του απήγαγαν τον νεαρό, τον σκότωσαν, τον βασάνισαν και πέταξαν το πτώμα του σε ένα ποτάμι. Η μητέρα του νεαρού επέμεινε να δείξει τα βασανιστήρια που είχε υποστεί ο γιος της, εξαιτίας της άδικης ετυμηγορίας του δικαστηρίου.
#25 Ο Χίτλερ σε ράλι των Ναζί, Heinrich Hoffmann, 1934.
Ο Χόφμαν μπήκε στο κόμμα το 1920 και ήταν προσωπικός φωτογράφος του Χίτλερ. Αυτή είναι η καλύτερη και πιο συμμετρική φωτογραφία του, στην οποία ο Χίτλερ περνάει μέσα από στρατεύματα και πλήθη στο φεστιβάλ Bückeberg Harvest στις 30 Σεπτεμβρίου 1934.
#26 Πίσω από κλειστές πόρτες, Ντόνα Φερράτο, 1982.
Η οικογενειακή βία είναι συνηθισμένη, αλλά τις περισσότερες φορές συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες και όχι μπροστά σε άλλους και σε αυτή την περίπτωση μπροστά στα μάτια της φωτογράφου Ντόνα Φερράτο. Πρόκειται για την φωτογραφία ενός άντρα που χτυπάει την σύζυγό του.
#27 Ύψωση σημαίας στο Iwo Jima, Joe Rosenthal, 1945.
Πρόκειται για ένα μικρό νησί νότια του Τόκιο, μια ηφαιστειακή σωρό που μπλόκαρε την πορεία των Συμμάχων προς την Ιαπωνία. Οι Αμερικανοί χρειάζονταν το Iwo Jima ως αεροπορική βάση. Στις 19 Φεβρουαρίου ξεκίνησε μια μάχη ενός μήνα, στην έχασαν την ζωή τους 6.800 Αμερικανοί και 21.000 Ιάπωνες. Την πέμπτη μέρα της μάχης οι πεζοναύτες κατέλαβαν το όρος Suribachi και ύψωσαν γρήγορα την αμερικανική σημαία.
#28 Έμβρυο 18 εβδομάδων, Lennart Nilsson, 1965.
Οι φωτογραφίες της Νίλσον δείχνουν για πρώτη φορά πως είναι η εξέλιξη των εμβρύων μέσα στην μήτρα. Στο έργο της τα έμβρυα φαίνεται σαν να επιπλέουν μέσα στην μήτρα. Οι φωτογραφίες της χρησιμοποιήθηκαν σε πολλές εκστρατείες ενάντια στις εκτρώσεις.
#29 Το κορίτσι του βαμβακιού, Lewis Hine, 1908.
Ο φωτογράφος εργαζόταν για την επιτροπής κατά της παιδικής εργασίας και πίστευε ότι οι φωτογραφίες με παιδιά που δουλεύουν θα επηρέαζαν την κοινή γνώμη. Έτσι, κατάφερε να μπει και να φωτογραφήσει περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά σε εργοστάσια στην Βόρεια Καρολίνα και την Μασαχουσέτη. Το μικρό κορίτσι που απεικονίζεται στην φωτογραφία ήταν ένα από τα πολλά παιδιά που εργάζονταν σε εργοστάσιο βαμβακιού.
#30 Το πρόσωπο του AIDS, Therese Frare, 1990.
Ο Ντέιβιντ Κίρμπι πέθανε στα χέρια της οικογένειας του. Ο Ντέιβιν πέθανε εξαιτίας του AIDS, σε μια εποχή που η ασθένεια βρισκόταν σε έξαρση και τα θύματά της ήταν πάρα πολλά. Η φωτογραφία αυτή δείχνει, ότι το AIDS δεν καταρρακώνει μόνο τα θύματα, αλλά και τις οικογένειές τους. Η οικογένεια του Κίρμπι ήθελε να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για το θέμα του AIDS.
[time]
